بازی، بخشی از وجود بچه‌هاست و آنان‌که کودک خود را با «تکان نخور» و «بنشین» می‌نشانند و نمی‌گذارند تحرکی داشته باشد، بسیار اشتباه می‌کنند. البته بازی نباید به شیطنت تبدیل شود؛ زیرا شیطنت، ایجاد مزاحمت برای اعضای خانه است….

حیات آدمی سه مرحلهٔ کودکی و نوجوانی، جوانی و کهولت را دارد. کودکی دورهٔ خیال‌ها و پندارهای کودکانه، سرگرمی و بازی است. در این دوره، کودک به حل مشکلات زندگی نمی‌اندیشد، بلکه به‌عکس همواره مشکل‌آفرین می‌گردد. اگر کودکی از ایجاد مشکل برای اولیای خود و جامعه ناتوان باشد، از نظر روانی کمبود دارد و بیماری […]

کودک چنان‌چه به صورت پیوسته داخل آپارتمان باشد، نه‌تنها صدای صافی خود را از دست می‌دهد، چشم، اندیشه و دل وی نیز خسته می‌شود و در نتیجه دگم و بسته بار می‌آید…..

هیچ گاه شیر مادری که همواره از غذاهای آماده و سرد مانند پیتزا و ساندویج یا غذایی که ترکیب درستی ندارد استفاده می‌کند نمی‌تواند بهترین غذا شمرده شود، …..

  انسان برای نخستین بار در عالم ذرّ علم زندگی در ناسوت را آموزش دیده است. عالم ذر دوره‌ای آموزشی موقت است که انسان را برای ورود به عالم ناسوت و زندگی در آن تحت تعلیم قرار می‌دهد و آماده می‌سازد. این دوره آمادگی برای برخی نوزادان که به دنیا می‌آیند هنوز خاطره‌انگیز است اما […]

در تربیت، باید طبیعت هر کسی را دید و او را به طبیعت خود رهنمون شد.

دختربچه‌ها بسیار شیرین هستند و آزاری برای پدر و مادر ندارند برخلاف پسران که زور کسی به آن‌ها نمی‌رسد. اگر دو پسربچه کنار هم باشند به اندازهٔ چهار پسر شلوغ می‌کنند و اذیت و آزار پسربچه‌ها وقتی که با پسری دیگر همراه می‌شوند تصاعدی می‌گردد.  

تاریخ تولد را هنگام به دنیا آمدن فرزند می‌دانند و در این زمان است که برای کودک خود جشن تولد می‌گیرند در حالی که این هنگام لقاح نطفه است که تاریخ دقیق تولد و به دنیا آمدن فرد می‌باشد.

 در گذشته ساخت عروسک و مجسمه را حرام می‌دانستند؛ اما مجسمه و عروسکی حرام بود که شریک پرستش خداوند قرار می‌گرفت.

اصول تربیت کودک اهمیت و نقش بازی برای کودکان اگر به بهانه‌های گوناگون، کودک از بازی منع شود روشن است نوعی دیکتاتوری حاکم است و عقده‌های آنان بر هم انباشته می‌شود و در بزرگی شیطنت می‌کنند و عقده‌های خود را با کارهای خلاف بیرون می‌ریزند. کام‌یابی و بازی، به خودی خود اشکالی ندارد و ممدوح […]

کودک‌پروری شيوه تربيت صحيح فرزند   نقطه شروع زندگي كودك چنین نیست که تولد یا انعقاد نطفه نقطهٔ شروع زندگی انسان باشد. هم‌چنین عالَم ذر که منشأ ظهور هر یک از افراد است را نباید شروع زندگی انسان دانست، بلکه زندگی از «علم عنایی حق» شروع می‌شود. عالمی که عوامل مادی و برزخی هیچ نقشی در […]

بازی برای کودک معنا ندارد. کودکی که تازه راه رفتن را می‌آموزد، بر سر ایستادن و قدم برداشتن و رفتن، هزاران هزار فن و حرفه از عقل و هوش و خیال و بازو به‌کار می‌گیرد؛ اگرچه ما گمان می‌کنیم این امور بازی است، اما او با تمامی آن، جدی برخورد می‌نماید. دیگر کارهای او نیز […]

اسباب‌بازی برای کودکان بسیار مفید است و باعث رشد فکری آن‌ها می‌شود؛ اما مشکلی نیز به همراه دارد و آن این‌که کودک را از واقعیات اجتماعی دور نگاه می‌دارد و سبب می‌شود تخیل وی قوت گیرد و به‌گونه‌ای خیالی با عالم واقعیات روبه‌رو شود. البته برای کودک لازم است در دنیای کودکی خویش رشد کند […]

اگر به بهانه‌های گوناگون، کودک از بازی منع شود و اگر حتی به مردم گفته شود بازی نکنید، روشن است نوعی دیکتاتوری حاکم است و عقده‌های آنان بر هم انباشته می‌شود و در بزرگی شیطنت می‌کنند و عقده‌های خود را با کارهای خلاف بیرون می‌ریزند. بر سر دیوار مملکت باید با خط درشت نوشت: «همه […]

اگر بخواهند به انسان لالی سخن گفتن بیاموزند، بهترین راه این است که او را به آوازخوانی وا دارند.

شایسته است بچه‌ها از ابتدای کودکی مثل خروس جنگی بار بیایند. درست همانند قانون جنگل یک‌دیگر را بزنند؛ هم بتوانند کتک‌خور شوند و هم بتوانند کتک بزنند و در کنار آن باید محبت، مهربانی، تواضع، خویشتن‌داری و مانند آن را به آنان یاد داد. کودکی که زدن نمی‌داند، خویشتن‌داری نیز به کار او نمی‌آید. کودکی […]

پدر با شیوه‌های گوناگون و با تلاش بسیار سخن گفتن را به فرزند خویش می‌آموزد و فرزند، الفاظ را یاد می‌گیرد و برای نمونه می‌گوید: «بابا». فرزند با زحمت بسیار و عشق و تلاش فراوان شروع به گفتن می‌کند و اگر اشتباه بگوید، پدر لبخند می‌زند و چنان‌چه درست بگوید، به یادگیری کلمهٔ دیگری می‌پردازد. […]

اگر انسان همه امور را به خدا بسپارد و دل قوی دارد، از همه چیز بهتر است.

تصویربرداری با چشم انسان را «دیدن» و با دوربین، «فیلم‌برداری» می‌گویند. صدابرداری با گوش انسان را «شنیدن» و با دستگاه را «ضبط صوت» می‌نامند. شنیدن و ضبط صوت یا دیدن و فیلم‌برداری، اسم آلت و وسیله نیست؛ بلکه وضع لفظ بر روی روح معنا و واقع است. بنابراین اگر انسان، بدون گوش شنید یا بدون […]

در مسیر الگوسازی برای تربیت، یکی از روش‌های پژوهشی که با آن می‌توان به شخصیت افراد پی برد و روان‌شناسی افراد را با آن به دست آورد و در مرحلهٔ بعد، رشد و پرورش شاگرد را نیز بر اساس معیار به دست آمده از آن اجرایی کرد، شمارش افراد خوب و بد است. به‌طور نمونه […]

اسلام، دین متعادلی است و همان‌طور که حلم و رحم در آن فراوان و نیز اصل اولی است، تنبیه بدنی را نیز به صورت تبعی و در جای خود می‌پذیرد.

 انسان باید به خاطر خدا محبت نماید و به خاطر خدا تنبیه کند.

همه می‌دانیم میان عالم و جاهل و میان کور و بینا و میان پخته و خام و میان جوان و پیر تفاوت است. حال آیا نباید میان پدر و فرزند تفاوت قایل شد؟ این تفاوت را چه کسی باید بنا بگذارد و چه کسی باید آن را عملی سازد؟ در این‌جا نیز باید به سراغ […]

تربیت فرزند، هم بر عهدهٔ زن است و هم بر عهدهٔ شوهر؛ اما در جهت مدیریت، این مرد است که مسؤول است و در جهت مباشرت در تربیت فرزند، این زن است که نقش مهم را ایفا می‌کند.

تربیت، مصدر «ربّی، یربّی» است که از سه حرف «ر ب ب» تشکیل شده است. تربیت به معنای «سوق الشیء إلی کماله» است. اگر دانه در شرایط مناسبی قرار گیرد که به سمت بالا حرکت کند و گُل دهد، آن حرکت و سوقِ صورت گرفته، تربیت در دانه است؛ یعنی سنگِ روی او را برداشتن […]

 مادر بعد از پنج سال اول زندگی کودک باید او را بیش‌تر کنترل کند چون از این به بعد خروج طفل از خانه به طور بدوی صورت می‌گیرد و تصوّر مادر نسبت به این موضوع، خود بدوی است که فرزند می‌تواند از خانه بیرون رود و اگر بیرون برود، چه موقعیتی متوجه او می‌شود. این […]

 روشن است که بیش‌تر زحمات در زمان طفولیت به دوش مادر می‌باشد؛ زیرا مربی واقعی و مونس شب و روز طفل در این سنین مادر است و پدر جز سرپرستی کلی کار دیگری ندارد؛ چون در این هنگام روحیهٔ طفل بیش‌تر حیات می‌یابد. باید گفت مادری کاری بس دشوار است؛ چرا که زیربنای طفل در […]

 تأثیر زیست‌محیط هم بر اصل نطفه و هم بر خصوصیات نطفه مؤثر است؛ به‌گونه‌ای که حتی خلق و خوها را نیز متفاوت می‌سازد.

 کودک برای تربیت نیازمند منع و اجبارهای تمرینی است. کودک را باید از همان اول طفولیت فرمان داد تا فرمان‌بردار شود و این برای آن است تا وی نسبت به نفس خود قدرت کنترل بیابد.

 کودک شیرینی زندگی را می‌آفریند و به خانواده نشاط، امید و گرمی می‌بخشد. درد بی‌فرزندی و یأس و ناامیدی از داشتن فرزند بسیار رنج‌آور است.

 به فرزند نباید سخت گرفت تا سن بلوغ و تکلیف برای وی تلخ نگردد؛ بلکه باید آن را شیرین نمود و با مهربانی از او خواست که با شما نماز بخواند.