گریه بر فرزند از دست رفته

اگر انسان همه امور را به خدا بسپارد و دل قوی دارد، از همه چیز بهتر است.

این‌که اگر خدا چیزی را از انسان گرفت، انسان با طیب خاطر آن را تحویل دهد و چنان‌چه مشکلی پدید آمد، آن را با آرامش حل کند و چون دستور شرع بر گریه آمده است، گریه کند؛ نه چون دلش می‌گرید، بر مردهٔ خویش بگرید. وقتی فرزند را از دست می‌دهد، ناراحت نشود؛ چون فرزند را خدا داده و حال گرفته است. فرزند از اول برای خدا بوده و چون در شرع آمده است که گریه مانع ندارد، در فراق او گریه کند؛ نه این‌که گریه مانع ندارد؛ بلکه چون حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله برای فرزند گریسته است، او نیز بگرید.