اسباب‌بازی برای کودکان بسیار مفید است و باعث رشد فکری آن‌ها می‌شود؛ اما مشکلی نیز به همراه دارد و آن این‌که کودک را از واقعیات اجتماعی دور نگاه می‌دارد و سبب می‌شود تخیل وی قوت گیرد و به‌گونه‌ای خیالی با عالم واقعیات روبه‌رو شود.
البته برای کودک لازم است در دنیای کودکی خویش رشد کند و به تعبیر دیگر، کودک باید بتواند کودکی نماید و نباید مزهٔ دوران کودکی را از او گرفت؛ ولی می‌توان مسیر را کوتاه‌تر کرد و کودک را از ابتدا با واقعیات خارجی مواجه ساخت. اگر قرار است کودک بازی کند، بهتر است با ابزار و آلات بزرگان بازی کند؛ چون در بازی کودکانه این ابزار را به‌خوبی یاد می‌گیرد و هنگامی که بزرگ‌تر شد، از همین وسایل استفادهٔ ابزاری می‌برد و دیگر لازم ندارد قوهٔ خیال را به واقعیت نزدیک کند تا بتواند ابزار جدید و واقعی را تشخیص دهد. این موضوع باعث جلو انداختن و پیش بردن کودک از اسب چموش خیال‌پردازی است.
