بازی برای کودک معنا ندارد. کودکی که تازه راه رفتن را می‌آموزد، بر سر ایستادن و قدم برداشتن و رفتن، هزاران هزار فن و حرفه از عقل و هوش و خیال و بازو به‌کار می‌گیرد؛ اگرچه ما گمان می‌کنیم این امور بازی است، اما او با تمامی آن، جدی برخورد می‌نماید.
دیگر کارهای او نیز چنین است. اگر کار ما را پیش انسان‌هایی ببرند که پیشرفته‌تر از ما باشند، سیستم زندگی ما برای آنان بازی می‌نماید؛ همان‌طور که بیش‌تر کارهای مردم عادی برای دانشمندان بازی است؛ در حالی که آن کارگر، کارمند یا اداری به قدری به کار خود اهمیت می‌دهد که اندازه ندارد.
