منبع: علوم و نظرگاه‌های شاخص (جلد نخست)
تمامی آیات قرآن‌کریم دارای کارایی‌های اقتداری و ویژه‌ای است، مانند توان‌بخشی و ارتباط با جهان غیب و آگاهی بر مغیبات یا درمان برخی بیماری‌ها. چگونه دیوانه‌ای می‌تواند غیب ببیند و از غیب خبر دهد یا قرص و کپسولی که سال‌ها بر فرمول ساخت آن تحقیق شده است، از مرگ برهاند، ولی قرآن‌کریم که کتاب حقایق و معقول است، اقتداری نداشته باشد؟ هر آیه دارای اثری است اما راه رسیدن به آن اثر و چگونگی تحقق آن را باید یافت. باید محققان در این زمینه به میدان آیند و هر آیه را در بسته‌ای تحقیقی به پژوهش گذارند و هر آیه را با ملاحظهٔ خصوصیاتی که دارد، نسبت به افراد گوناگون تجربه نمایند و خواص آن را به صورت تجربی کشف نمایند تا مسیر برای اولیای الهی هموار گردد و آنان بتوانند در آینده پرده از این اسرار مکنون و نهفته بردارند.
برای استفاده از «قرآن درمانی» باید بر دانش «صوت‌شناسی»، «ریتم‌شناسی» و «نت‌شناسی» قرآن‌کریم که به مادهٔ کلمات و واژه‌ها و نوع بیان آن‌ها نظر دارد احاطه داشت. افزون بر این، دانستن آهنگ قرآن‌کریم ما را در انتقال معنا، بدون نیاز به دانستن زبان عربی، یاری می‌رساند.
قرائت برخی از سوره‌های قرآن‌کریم، امراض روحی و بیماری‌های روانی را کاهش می‌دهد یا از بین می‌برد. البته هر آیه یا هر سوره خاصیت درمانی ویژه‌ای دارد. موسیقی و زبان آهنگین ملکوتی سورهٔ حمد می‌تواند هر بیماری غیر قابل درمانی را شفا دهد. سورهٔ بقره به‌خاطر داشتن سیلاب‌های بلند، برای کسانی که ضعف اعصاب، تنیدگی، اضطراب و نگرانی دارند و عجول هستند یا نبض آنان تند می‌زند و یا برای زنان حامله تجویز می‌شود و پوششی امنیتی دارد. سورهٔ انبیا دارای کدها و گراهای قدرتی و طلسمی مطوی فراوانی است و قدرت معجزهٔ انبیای الهی در این سوره پنهان شده است. مداومت بر قرائت آیه‌های عذاب و نیز برخی سوره‌ها ممکن است سبب بروز نابسمانی‌هایی در زندگی و بر هم خوردن ساختار طبیعی آن شود و باید از این آیات و سوره‌ها به سرعت گذشت. از چنین آیاتی در سحر و جادو استفاده می‌شود. برای نمونه سورهٔ «توبه» از سوره‌های بلاخیز است. سورهٔ «انفال» گوارا، خوب، شیرین و دارای نعمت‌های دنیوی است.
شرط بهره‌بردن از آثار وضعی برخی از آیه‌ها و سوره‌های قرآن‌کریم، داشتن ایمان نیست و مواهب وضعی آن سوره‌های خاص، حتی اگر کافری نیز از آن بهره برد، به وی می‌رسد. قرآن‌کریم کتابی جهانی و رهنمودهای آن جهان‌شمول است که برای تمامی بشریت در تمامی اعصار است و هر کسی هرچند به آن ایمان نداشته باشد می‌تواند از برخی آیات و سوره‌های آن بهره برد.
منبع: علوم و نظرگاه‌های شاخص (جلد نخست)
