منبع: علوم و نظرگاه‌های شاخص (جلد نخست)
برای شناخت مادهٔ کلمات، ابتدا باید به دست آورد که واژهٔ مورد نظر از چه زبانی است: اصیل (عربی در تحقیقات اسلامی و قرآنی) است یا دخیل (از فارسی، عبری، ترکی، لاتین و دیگر زبان‌ها).
شناخت شناسنامهٔ یک لفظ و این‌که واژهٔ مورد نظر در چه کشور و ناحیه‌ای و با چه فرهنگ و زبانی وضع شده است، بسیار مهم است و به هیچ وجه نباید مورد غفلت قرار گیرد. این کار، نیازمند سامان دادن بانک اطلاعاتی واژگان می‌باشد، که لازم است بسیار فراتر از آن‌چه فرهنگ‌ها انجام داده‌اند، باشد تا تمایز واژگان اصیل از الفاظ وارداتی و دخیل به صورت کامل مشخص شود.
برای حفظ زبان باید ایجاد بانک اطلاعاتی واژگان، کاری بسیار مهم و جدی و ملی تلقی شود و کارآمد و به‌روز طراحی گردد. این بانک به پشتوانهٔ ادیبان حکیم و فرزانه می‌تواند زمینه‌های تحقیر زبان و فرهنگ را شناسایی کند و در رفع آن‌ها بکوشد و نقشهٔ راه ارتقای علمی زبان را به دست دهد. این بانک باید به هر دو زبان فارسی و عربی، در عرض هم، اهتمام داشته باشد و چنین نباشد که یکی را فدای دیگری سازد؛ زیرا زبان فارسی، زبان مادری و زبان وطنی ما و زبان عربی، زبان دین و آیین شیعی ماست. بدیهی است درخت شریعت در خاک وطن و در مهد کشور است که رشد و بالندگی دارد و دین در ضمنِ مردم، حیات و معنا می‌یابد.
آن‌چه کشورها و وطن‌ها را از هم متمایز می‌سازد، همین فرهنگ، زبان و دین و آیین است.
منبع: علوم و نظرگاه‌های شاخص (جلد نخست)
