باید دانست هر یک از امامان شیعه علیهم‌السلام یک آنتی داشته‌اند. برای نمونه، شمر با خباثتی که دارد در برابر صفای امام حسین علیه‌السلام و معاویه هم تراز حضرت امیرمؤمنان علیه‌السلام است. ابوسفیان نیز در این رابطه در برابر حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است. ابن ابی العوجا نیز نسبت به امام صادق علیه‌السلام چنین موقعیتی دارد.
حوزه‌های ما باید روش امام صادق علیه‌السلام را پیش کشد و همان‌گونه که امام صادق علیه‌السلام علمی‌ترین کتاب امروز را برای مفضل انشا نمودند، حوزه‌های ما نیز باید علمی شوند و با تعقّل و درایت به استنباط داده‌های علمی قرآن کریم و روایات روی آورند. استفاده از کتاب و سنت نیازمند طریق و ابزار است و عالمان دینی نباید دانش‌های تجربی را به صورت کلی از محدودهٔ حوزه‌ها خارج بدانند و حوزه‌ها نیز برای علمی شدن و تبیین گزاره‌های علمی قرآن کریم و روایات به آزمایشگاه نیاز دارند و نیز نیازمند پرورش مربی و استاد در این رابطه است. کتاب توحید مفضل که در بردارندهٔ پاسخ‌گویی به اشکال‌ها و شبهاتی است که ابن ابی العوجا مطرح کرده است، برترین گزاره‌های فوق علمی در آن دیده می‌شود. کتابی که در پاسخ به دانشمند بی‌نظیری چون ابن ابی العوجا طرح شده است. او یلی از کفار بود که ادعای فلسفه و تعقل را داشت. شخصی که اگر امام صادق علیه‌السلام نبود، کسی یارای مقابله با وسوسه‌گری‌های این عنصر شک‌پرداز و کافر را نداشت.
ابن ابی الاوجاء از متفکران دهری بوده که در مدینه بر سر راه قبر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌نشست و سخنان و شبهات کفرآمیز خود را برای مردم و عالمان دینی بازگو می‌کرد و به گونه‌ای رفتار می‌نمود که مردم، نام او را بسیار ببرند.
باید دانست هر یک از امامان شیعه علیهم‌السلام یک آنتی داشته‌اند. برای نمونه، شمر با خباثتی که دارد در برابر صفای امام حسین علیه‌السلام و معاویه هم تراز حضرت امیرمؤمنان علیه‌السلام است. ابوسفیان نیز در این رابطه در برابر حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است. ابن ابی العوجا نیز نسبت به امام صادق علیه‌السلام چنین موقعیتی دارد. تمامی انسان‌ها و حتی جنینی که در رحم مادر است یک جفت دارند. امام رضا علیه‌السلام عالم آل نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله است و در مقابل آن حضرت علیه‌السلام ، شخصی مانند مأمون است که برای خود گویی مجتهدی است. با وجود مأمون است که حقانیت امام رضا علیه‌السلام برای همه حتی برای تمامی ادیان آشکار می‌شود. حوزه‌ها باید اسباب و ابزار مورد نیاز برای علمی شدن را در خود فراهم آورند و علوم تجربی را به صورت کلی در اختیار دانشگاه‌ها ندانند و رجوعی به پیشینهٔ خود داشته باشند تا بتوانند تبیین‌گر گزاره‌های علمی قرآن کریم و روایات باشند. به هر روی، توحید مفضل در این زمینه مثال‌زدنی است که سند عصمتی در چگونگی آفرینش به شمار می‌رود. این روایت از چنان جایگاه علمی برخوردار است که می‌تواند به عنوان متن درسی قرار گیرد. البته به شرط آن که اساتید این کتاب، توانایی بیان و استخراج نکته‌های علمی آن را داشته باشند، ولی اکنون کم‌تر استادی است که بتواند تمامی گزاره‌های علمی و رهنمودهای این کتاب را که بخشی از آن در راستای تأمین سلامت جسمانی انسان است به دست آورد.
