منبع: آموزش مقامات موسیقی ایرانی ( دستگاهها و گوشهها و تحلیل فلسفی و درمانی نواها و آهنگها )
در کتاب هفت جلدی «فقه غنا و موسیقی» این بحث فقهی را تحلیل و مستدل نمودهایم که موسیقی به خودی خود مجاز است. اگر هیچ کار باطل یا حرامی به همراه آواز غنایی و موسیقایی نباشد، غنا و موسیقی خواه از مردان باشد یا بانوان، مجاز است و چنانچه در کنار خوانندگی غنایی و موسیقی، گناهی انجام شود و موسیقی در خدمت جبههٔ باطل و ظلم قرار گیرد، حرام میباشد. گناهانی مانند شرابخواری، وارد شدن مردان نامحرم بر زنان و مفاسد دیگری که ویژهٔ بیتالغناها و کابارهها، دانسینگها و تالارهای موسیقی است از عوارضی است که حکم اقتضایی و جواز اولی موسیقی را مورد تأثیر قرار میدهد و آن را حرام میسازد.
صدای خوش، نیکویی و حسنی خدادادی است که به زیبایی میماند و زیبایی وصفی رحیمی است و هر کسی از آن بهرهمند نمیباشد و همانطور که نمیشود با صورت زیبا مخالفت نمود و با تیغ در آن خراش انداخت، نمیتوان صدای خوش را نیز خراب کرد و با آن مخالفت نمود؛ گرچه هر دو را باید از آفت دور داشت و آفت هر دو، معصیت است.
آدمی این توان و نیرو را در خود نهفته دارد که در دنیا نمونهها و مشابه لذتها و شادیهای حلال بهشتی را به آفرینش رساند و آن را کشف یا اختراع نماید و آن را به صورت شرعی به مردم دنیا ارایه دهد و با صوت و صدا و نغمهٔ داودی دنیای کفر را ویران نماید؛ چرا که همه واله و حیران صدای خوش هستند. این کار از عهدهٔ غیر معصوم نیز بر میآید و چه بهتر که این افتخار نصیب مردم ولایتمدار کشور ما باشد؛ همانگونه که ژاپن در زمینهٔ الکترونیک پیشتاز است و کشور ما در حال ایجاد بسترهای رقابت با آنان در این زمینه و زمینههای دیگر و به ویژه در صنایع دفاعی است. ایرانیان همیشه میتوانند. امروزه قهرمان قهرمانان که زیر سنگینترین وزنهها میرود، از کشور ما برخاسته است. کشوری که در روزی بیشتر مردم آن در روخوانی قرآن مشکل داشتند، امروزه هزاران مجلس قرائت قرآن کریم را درون خود دارد و اینها همه تأییدی است بر این که ایرانی ولایتمدار میتواند و باید با همت خویش فرهنگ برتر صد سالهٔ پس از این را به نام فرهنگ برتر و مترقی شیعی و ولایت و محبت حضرت امیرمؤمنان رقم زند. این امر نیاز به طراحی دقیق و ایدئولوگ و نظریهپرداز و لیدری توانا دارد که با چشمان نافذ خویش چالشهای صد سال آیندهٔ دنیا را که در مسیر هدایت دینی و گسترش بنیانهای اندیشار شیعی وجود دارد ببیند و از امروز برای گذار از آنها بیندیشد. او باید نخست پیرایهها را از دین بزداید و با خرافههایی که دنیای علمی صد سالهٔ آینده آن را بر ما خرده خواهد گرفت مبارزه کند و حلال و حرام دین را به وضوح بیان دارد و سپس بر ترویج آن سرمایه گذاری نماید و متأسفانه حوزههای علمی ما بعد از مرحوم علامهٔ طباطبایی کمتر نظریهپرداز توانا را در خود دیده است. اگر ما بتوانیم موسیقی حلال را به جهان ارایه نماییم، به جای آن که فرد ولایتمداری، با احساس نیاز، به مکان خلوتی رود تا موسیقی حرام همسایه را بشنود، کافری به خوانندهٔ شیعی مینگرد و از غنا و موسیقی او چنان معنویت در او زنده میشود و به وجد میآید که بر پیشوایان تربیت کنندهٔ چنین خوانندهای، بارها و بارها درود میفرستد.
همچنین موسیقاران ولایی باید موسیقی درمانی را به جایگاه شایستهٔ خود برسانند و آلات موسیقی و نیز غنا را در امور خیر و نیز در درمان بیماریهای روانی به کار آورند و روح فرهنگ دینی را در جان و دل جوانان این مرز و بوم، بلکه مردمان دیگر ملل و کشورها زنده نمایند و طعم لذت محبت به خاندان اهل بیت علیهمالسلام را با موسیقی ولایی خود به آنان بچشانند.
منبع: آموزش مقامات موسیقی ایرانی ( دستگاهها و گوشهها و تحلیل فلسفی و درمانی نواها و آهنگها )