عشق کجا و ترسیم خشونت‌گرایانه از دین کجا؟
تفکر خشونت‌گرایانه برای مردم عادی و بلکه بالاتر از مردم عادی، چهره‌ای خشونت‌بار از حق‌تعالی و دین جلوه می‌دهد؛ زیرا ادراک درستی از حقّ مطلق ندارند و به نوعی، از باطل نسبی نیز بی‌بهره نیستند.
ما چون درک درستی از حق مطلق نداریم و در آن مرتبه از کمال نیستیم و با باطل نیز بیگانه نمی‌باشیم و به‌گونه‌ای با آن سنخیت داریم ـ هرچند به طور نسبی حق‌خواه نیز می‌باشیم ـ نوع حرکت حضرات معصومین علیهم‌السلام و حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را خشونت‌بار معرفی می‌نماییم؛ این در حالی است که عالی‌ترین جلوهٔ عشق را در زندگی آن حضرات علیهم‌السلام می‌توان یافت.
غیر معصوم به قدر تنزلش از مقام عصمت و حق مطلق، از درک وصول به این معانی مجرد و از ظهور و بروز عملی این‌گونه امور به دور خواهد بود و گاه، خشونت، تعصب و جهالت خود را به نام غیرتِ دین خواهی اشتباه می‌گیرد. برای این‌گونه افراد، شعار مطلق‌خواهی حق و داعیهٔ مطلق‌بینی حق، خود نوعی گمراهی است. پس باید نسبیت خود را دید و گوش شنوا داشت و مخالفان خود را مخالف حق تمام نپنداشت؛ هرچند ندا از حقّ مطلق سر دهیم و خود را زبان اولیای معصوم علیهم‌السلام بدانیم.
