ولایت امر به معروف

پيش نويس كتاب قانون – جلد يكم – قانون ولايت.

خط ۴۲۷ : بعد از مقام ولایت رهبری که چهرهٔ ولایت عمومی را تحقق می‌بخشد، ولایت امر به معروف و نهی از منکر، ولایت زوجیت و همسری و در پی آن، ولایت ابوت و پدری و تکفل فرزند رخنمون می‌گردد.

خط ۴۲۸ : ولایت امر به معروف و نهی از منکر، ولایتی عمومی است، نه خاص و برای هر آگاه بالغ و عاقلی که دارای قدرت و نفوذ کلمه باشد، بر دیگران ولایت و سمت آمریت قرار می‌دهد. این ولایت از نفوذ کلمه تا اعلام نارضایتی و انزجار و حتی تنبیه بدنی حتی اگر به جرح کشیده شود

(۳۱۸)

و گاهی با حفظ شرایط تا قتل را شامل می‌شود که مراتب درگیری و قتل آن از شؤون ولایت رهبری نظام اسلامی است و کسی بدون اذن وی نمی‌تواند به آن ورود نماید.

امر به معروف و نهی از منکر از سنخ ولایت عمومی است و آحاد جامعهٔ ایمانی با حفظ شرایط و مراتب، به دیگران با آمریت و فرماندهی، اجازه نمی‌دهند ارزش‌های ولایی آنان نادیده گرفته شود و نسبت به دین و احکام آن حرمت‌شکنی و لجاجت پیش آید. بنابراین امر به معروف و نهی از منکر امری انشایی است و از باب ارشاد و تنبیه غافل که امری اخباری و فاقد آمریت است، نمی‌باشد و نه قضا و حکم است.

پيش نويس كتاب قانون – جلد يكم – قانون ولايت.