ماکر

معناشناسی ماکر:

ماکر از اسمای ذاتی ثانوی است و خداوند به صورت اولی به کسی مکر نمی‌کند. «وَمَکرُوا وَمَکرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیرُ الْمَاکرِینَ»^(۱). مکر بر دو قسم است: یکی از سر نامردی و حقه‌بازی است و دیگری از سر مردانگی است که به طرف مقابل به همان اندازه که مکر نموده یا کم‌تر از آن مکر می‌شود و به جای سیلی که خورده است، تلنگر وارد می‌آورد. خداوند بهترین مکرکنندگان است و در مکر خویش به کسی ظلم روا نمی‌دارد، حتی کوچک‌ترین ظلم و البته چنان مکر می‌کند که فرد ظالم به هیچ وجه متوجه نمی‌شود که در حال فریب خوردن است.

1. آل عمران / ۱۵۴٫