من بیش از چهل و پنج سال در حوزه علمیه قم درس گفته‌ام. در تمامی این سال‌ها به قدر دویست سال درس گفته‌ام؛ زیرا به هیچ کار دیگری جز تحقیق و تدریس و نگارش نپرداخته‌ام. در تمامی این سال‌ها نیز صاحبان قدرت در قم؛ یعنی همان ظاهرگرایان ما را کوبیدند؛ آن‌قدر که بعضی از آن‌ها خسته شدند یا گاهی از این‌که با ما درگیر شده‌اند و تبعات منفی بسیاری برای آنان داشته است، پشیمان شده‌اند. البته من صلح کل هستم و تا زمانی که موضوع بدخواهی‌ها شخصی باشد، به هیچ‌وجه ناراحت نمی‌شوم؛ حتی اگر بدخواه من مانند شمر عمل کرده باشد. من همه حتی بدخواهان خود را دوست دارم. تمامی این‌ها بندگان خدای من هستند. آن‌ها برای من فامیل‌تر از همه هستند؛ وگرنه رزق ما نمی‌شدند.
مطالب مرتبط
خاطرات حوزوی آیت الله محمد رضا نکونام
علامه طباطبایی؛ سید حلیم
مرحوم علامه طباطبایی که امروزه خیلی عزیز است در فصل جوانی و فعالیت خود چنین نبود. آيت الله قمشه اي از ایشان به «سید حلیم» تعبیر می‌آورد و می‌گفت وقتی این بزرگوار درس گذاشت و شاگردانی پیدا کرد، بدخواهان ایشان آن شاگردها را با پول یا تهدید یا با سیاست و دادن مقام از اطراف […]
خاطرات حوزوی آیت الله محمد رضا نکونام
قدیسان سه‌گانه حوزه
من در میان قديسان، نخست آيت الله مرتضی حایری را بسیار پاک و وارسته می‌دانم. بعد از ایشان آيت الله سیداحمد خوانساری و سپس آيت الله ستوده قرار دارد….
خاطرات حوزوی آیت الله محمد رضا نکونام
آيت الله الهي قمشه اي؛ سينه چاكي غريب و مظلوم
آیت‌اللّه الهی قمشه‌ای عارفی بسیار نازنین و متواضع بود. ايشان در عرفان بسیار قوی‌تر بود تا در فلسفه. البته او فیلسوفی بود که مثل علامه طباطبایی به وی ارادت داشت….
خاطرات حوزوی آیت الله محمد رضا نکونام
دولت دنیا و دولت برزخ
دولت دنیا سازگار و نرم است با این‌که طبیعت هوشمندی بر آن حاکم است و تقاص دارد، اما در کل با بندگان خدا سازگار تا می‌کند اما دولت برزخ ملاحظه کسی را ندارند…..
خاطرات حوزوی آیت الله محمد رضا نکونام
عادت مشاعر
پیش از انقلاب، آقازاده یکی از آقایان در فیضیه درس داشت و دارای شاگردان فراوانی بود؛ اما او تا با پدرش بحثش می‌شد و ناراحت می‌گردید، درس خود را تعطیل می‌کرد. گاهی حتی می‌گفت من طلبگی را هم کنار گذاشته‌ام و لباس‌های خود را در می‌آورد؛ اما بعد از مدتی که پدرش از او دلجویی […]