ما غافلیم از این که خداوند حقیقتی است با حیات ذاتی که در حال سیر است و نه یک مفهوم صرف و سالک که قصد رسیدن به آن جناب را دارد باید با مدد گرفتن از استجماع، خود را به این نیروی پایان‌ناپذیر که با سرعت نامحدودی حرکت می‌کند ارتباط دهد. این امر تنها در پرتو استجماع نفس با همهٔ نیرویی که فرد دارد و با توجه، اراده و تمشّی امکان‌پذیر می‌شود
کسی که ارادهٔ استجماع دارد، خداوند عنایت خویش را با او همراه می‌سازد تا بتواند سرعت سیر خود را با سرعت سیر موجود در آفرینش هماهنگ سازد و با اتصال وی به ماورای خلقت از نیروی آن بهره برد.
