توان انصراف

انصراف به معنای خالی نمودن نفس و دل از غیر زمینه‌ای است که سالک می‌خواهد به آن علم داشته باشد یا قدرتی را فعلی نماید.

چنین سالکی همانند فرد خوابی است که نفس وی از حواس ظاهری و بدن خویش منصرف می‌شود. کسی که قدرت دارد در حال بیداری از تمامی امور ظاهری منصرف شود سبکبار می‌گردد و به حالتی فرو می‌رود که به آن «خلسه» می‌گویند. خلسه حالتی میان خواب و بیداری است و به این معناست که سالک هرچند خواب نیست، از کسی که به خواب می‌رود سبک‌بارتر است.سالک باید خود را از هر چیزی که با سلوک وی منافات دارد فارغ سازد. او نباید وام و بدهی و نیز اشتغال فراوان و پر فروع داشته باشد تا بتواند با زمینه‌ای انصرافی که در او هست، خود را برای «استجماع» آماده سازد.