رابطهٔ حلال و طیب به لحاظ عقلایی و عرفی عموم و خصوص من وجه است؛ به این معنا که بعضی از حلال‌ها طیب است و برخی خیر و برخی از طیب‌ها حلال است و برخی خیر.
برخی رزق‌ها نه طیب است و نه حلال. رزق حلال غیر طیب همانند پولی که از راه کفن‌فروشی و مانند آن به دست آید. رزق طیب غیر حلال همانند پولی که از دزدی از حرم امام رضا علیه‌السلام تهیه شود و غیر طیب غیر حلال همانند فرشی که از زیر پای خانوادهٔ فقیری دزدیده شود. البته آن‌چه گفته شد به لحاظ عرفی است وگرنه در شریعت هر طیبی همواره حلال است و افزوده بر حلال، عیاری بالاتر دارد که همان طیب است.
