شاکران در قرآن کریم

 کسی که از چیزی راضی باشد آن را «شکر» می‌گوید. انسان می تواند به جایی برسد که حتی بلا را نعمت الهی شمارد و شکرگزار آن شود.

کسی که به مرتبهٔ شکر می‌رسد بلا را هم عصای مددکار و عطای یار می‌بیند. کسی که در این مرتبه است هر چیزی را زیبا می‌بیند: «ما رأیتُ إلاّ جمیلاً»^(۱). هرچند این فراز برای مقامات بالاتر است اما شکر را نیز با خود دارد. کسانی که به این مقام می‌رسند بسیار اندک هستند: «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِی الشکورُ»^(۲). در انسان‌ها کفران نعمت فراوان است.