این که هر کسی راهی به سوی خداوند دارد، گزاره‌اي درست است و برای آن چند معناست.
یکی این که هر کسی نفس و روح دارد و همان نفس و روح وی كه باطن وي و داشته‌هاي باطني هر فرد است، راهی برای ارتباط با خداوند می‌باشد. هم‌چنین به این معناست که هر کسی راهی ویژه و خاص به سوی خداوند دارد که با دیگری متمایز است و هر کسی باید آن راه خاص را بیابد و بر اساس آن زندگی نماید. اين مسير خاص طبيعت هر فردي است كه بايد در تربيت، او را آزاد بگذارند تا طبيعت باطني و جبلي خويش را كشف نمايد و ار مسير طبيعي خود به خداي خويش برسد. هم‌چنين هر كسي اسم ربي دارد كه از طريق آن ، مسير كمال خود را مي‌پيمايد. این معنا نیازمند توضیح است که باید آن را در جای خود تحقیق نمایید.
براي مطالعه اين موضوع به كتاب زير مراجعه نماييد:
