در همان جلسات قرائت قرآن‌کریم که از حفظ خوانده می‌شد، گاهی برخی از قاریان، اعراب کلمه را نمی‌دانستند مثلا فتحه است یا رفع. به همین دلیل، کلمه را مثلا این طور می‌خواندند: مروَر.
یعنی مشخص نبود، قاری، کلمه را مفتوح خوانده است یا مرفوع. اعراب کلمه را بینابین قرائت می‌کرد. به اصطلاح، کلمه را به صورت ملخی شخم می‌زد و مرخم می‌آورد. در این صورت، اشتباهش آشکار نمی‌شد.
پدرم در مربی‌گری برای من استاد بود. او در تربیت فرزندان خود به هیچ وجه به صورت جزیی، موردی و در هر کاری دخالت نمی‌کرد. ….
«ارحم من فی الأرض یرحمک من فی السماء»؛ به زمینی‌ها مرحمت داشته باشید و آن‌ها را کمک کنید تا آسمانی‌ها به شما کمک کنند. در صورتی می‌توان مشکلات روی زمین را حل کرد که بتوان با آسمانی‌ها پیوند داشت تا بالایی‌ها مدیریت کار را به دست گیرند…..
در زمان کودکی روزی شعبان جعفری که به او شعبون بی‌مخ می‌گفتند را دیدم. او هیکل خیلی گنده‌ای داشت و ورزشکار بود. او باستانی کار می‌کرد و مثل فرفره در زورخانه می‌چرخید و چنین نبود که خیک باشد. او را متهم کرده بودند در کودتای بیست و هشت مرداد دست داشته است. کسی می‌گفت تو […]
يكي از فرزندان من در بچگی مانند ژیگول‌ها لباس می‌پوشید. روزی خواهر کوچکش با اعتراض گفت که چرا این‌طور لباس پوشیده است. گفتم لی شلوار کلفتی است و پاره نمی‌شود، برای او اشکالی ندارد و موجب می‌شود تا فردا در بزرگسالی، جِلف و سبکسرانه لباس نپوشد. او نماز خود را اول وقت می‌گزارد و نمره‌های […]
بچه که بودم به کلیسا می‌رفتم تا انجیل را آموزش ببینم و با عقاید مسیحیان آشنا شوم. من کتاب‌هایی مقدس مانند تورات و انجیل را مانند قرآن‌کریم می‌توانم تدریس و تفسیر کنم. هم‌چنین می‌توانم بحث تطبیقی کتاب‌های مقدس را به صورت مستند بیان کنم. کلیسایی که می‌رفتم کلیسای رافائل بالای چهارراه گلوبندک بود. مربی معنوی […]