مدیریت شهری و نیز در مهندسی ساختمان این‌که چه چیزی در کجا و چگونه قرار بگیرد تا معنویت آن حفظ شود، خیلی مهم است و البته این مدیریت‌ها و نهادهای تصمیم‌گیر باید در اختیار افرادی قرار بگیرد که در غوغای ناسوت غربی‌شدهٔ دور از معنویت، از عالم معنا بریده نشده باشد و به نیازهای معنوی توجه دارد؛ یعنی این کارها به متخصصان جامع آن واگذار شود تا آن‌ها بتوانند بر مجوزهایی که داده می‌شود، نظارت جامع و صحیح داشته باشند. برای مثال، مدتی چنین بود که وقتی زایری از سمت اصفهان به قم می‌آمد، در ورودی این شهر، با اصطبل اسب‌ها و میدان اسب‌دوانی مواجه می‌شد که بوی خیلی بدی را به مشام او وارد می‌آورد. کسی که می‌خواهد وارد یک شهر زیارتی شود در مبادی آن باید با بوی گلاب مواجه شود نه بوی پهن حیوانات.
هم‌چنین پیش‌ترها سرویس بهداشتی حرم را در ورودی آن تعبیه کرده بودند. کسی که وارد حرم می‌شد، ابتدا با توالت و کثیفی و بوی بد مواجه می‌شد. البته در حال حاضر به این امور، اهمیت داده می‌شود. در ساختمان‌سازی اسلامی، به امور معنوی اهتمام داده می‌شود و سعی می‌شود امور پنهانی در جایی از ساختمان قرار گیرد که آشکار نباشد و در پنهان بماند. من همان زمان‌ها این نقد را در درس‌های خود متوجه متولیان وقت حرم و مسؤولان بیان می‌کردم.
