حضرت یعقوب علم تعبیر را به عنوان عنوان عام آن که شان نبوت است دارا بودند و نه به عنوانی خاص و ویژه و شاهد این امر بیان آن حضرت در پاسخ به حضرت یوسف است که فرمود: «لا تقصص رویاک».
این موضوع در برخی از خواب‌ها از اصول کلی علم تعبیر به شمار می‌رود و برخی از خواب‌ها را نباید برای دیگران باز گفت تا اثر خاص خود را به هنگام خود داشته باشد.
حال در این ماجرا، حضرت یعقوب گذشته از آن که خواب را تعبیر نمی‌کند، خود از آن خواب، حوادث آینده را در نظر نمی‌آورد و این امر از برخورد آن حضرت با ماجرا در طول مدت انقطاع و جدایی به‌دست می‌آید.
حضرت یوسف در زمان خواب، بی‌بهره از تعبیر خاص بود و حتی در حد پدر از آن علم آگاهی نداشت وگرنه خواب خود را برای پدر نیز بازگو نمی‌کرد تا مورد نهی ارشادی و تجویز حکم کلی تعبیر پدر قرار نگیرد.
این حقیقت از این گفته حضرت یوسف به یعقوب بعد از رسیدن به وی به دست می‌آید که فرمود: «یا ابت، هذا تاویل رویای من قبل»؛ پدر جان، تعبیر خواب پیشینم این است که به عیان می‌بینید.
این بیان می‌رساند که حضرت یعقوب در گذشته خواب فرزند را تعبیر نکرده است وگرنه حضرت یوسف باید می‌فرمود: این تعبیری است که شما از خواب من داشتید.