رویا در حالت غیر طبیعی ارزش تعبیری چندانی ندارد و تنها موقعیت نفسانی خواب بیننده را بیان می‌نماید.
رویای فرد بیمار و کسی که در حال خوف و ترس و یا در حال جنگ و ستیز است و افرادی که خصومت‌های خانوادگی و فامیلی دارند و یا گرسنه و بده‌کار می‌باشند و یا کسی که تنهاست و یا نیازمندی در خود احساس می‌کند و کسانی که آرزوهای دور و نزدیک دارند و همچنین افرادی که دارای معلولیت‌های جسمانی می‌باشند و از نواقص عضوی رنج می‌برند و کسانی که دلبستگی به چیزی و یا کسی دارند، و خواب آنان برآمده از آن احساس است و بر کمبودی در آنان دلالت دارد، رویای آنان ارزش تعبیری ندارد و تنها حالات و خواسته‌های آنان را حکایت می‌کند، مگر آن که وجود نقص و کمبودی از خود را در خواب نبیند؛ زیرا چنین افرادی می‌توانند در جهات مختلف دیگر دارای رویاهای پرثمری باشند؛ چنان که تمام افراد بشر درگیر کمبودها و آرزوهای مختلفی می‌باشند و فقدان در جهتی از زندگی، آنان را از حرکت در دیگر جهات باز نمی‌دارد و آدمی پیوسته در تمام جهات گام بر می‌دارد و خواب و بیداری انسان نیز از این قاعده کلی استثنا نمی‌شود.