نباید رویای خود را به هر کسی ارایه داد؛ چرا که در این صورت ارزش خود را از دست می‌دهد. رویا هنگامی ارزش واقعی خود را حفظ می‌نماید که به معبری شایسته عرضه گردد. خواب‌گزاری دانا، فهمیده، بی‌غرض و سالم که بتواند رویا را ثمربخش نماید و از آن برای صاحبش بهره گیرد و چنین نیست که هر کس بتواند از عهده این کار برآید و بتواند خوابی را تعبیر کند. بسیاری از مدعیان تعبیر، در حالی به تعبیر خواب‌های مردم می‌پردازند که صلاحیت این امر را ندارند و باید توجه داشت که چنین نیست که هر کس خوابی را به گونه‌ای تعبیر کرد، آن خواب به همان گونه تعبیر و واقع شود. تعبیر، فال خوب و بد نیست و چشم زخم و زخم زبان و ناله و نفرین نمی‌باشد که هر کس اولین بار رویایی را هر طور تعبیر کند؛ خواه آن فرد جاهل و نادان باشد یا اهل و دانا، به همان گونه واقع شود؛ مثل آن که فردی بگوید هر کس هر بیماری را معاینه کند؛ هرچند وی فرد نادانی باشد، سبب سلامتی بیمار می‌گردد.
رویا را نباید در اختیار هر کس گذاشت و از تعبیر هر کس نیز نباید احساس ترس و یا آرامش کرد؛ زیرا تعبیر نااهل تنها رویا را بی‌حاصل می‌سازد و فرد را از ثمرات آن باز می‌دارد، نه آن که تعبیر نااهل واقع شود. رویا واقعیت است و مستقیم یا غیر مستقیم می‌تواند با حوادث و امور مختلفی رابطه داشته باشد و خواب‌گزار شایسته و دانا و بی‌غرض می‌تواند در یافت ثمرات آن موفق گردد و این‌طور نیست که هر کس هرچه گفت، واقع تابع گفته آن فرد شود و حقایق عالم در گرو گفته نادانی تغییر نماید و معبر رویا، هیچ نقشی در واقع و حقیقت آن ندارد و وی فقط قدرت یافت حقیقت موجود رویا را دارد. البته، ممکن است سخن وی در ذهن خواب بیننده توهمی را ایجاد نماید و او خود را به آن سخن مشغول سازد و خویش را آزار دهد که این امر به تعبیر و خواب‌گزار ارتباطی ندارد و در هر صورت از نتایج آن کلام به شمار می‌رود و نه رویا.