توان برداشت‌های الهامی و غیبی

خواب از منظر تجربه و فلسفه

نظرگاه طبیعی و فلسفی به رویا بسیار اهمیت دارد و ما را در شناخت این حقیقت و خصوصیات و عوامل خارجی و داخلی آن راهنما می‌باشد.

شناخت اصل رویا و اقسام متفاوت و ویژگی‌های گوناگون آن در مواقع مختلف و افراد ناهمسان است که انسان را در اریه تعبیری درست مدد می‌نماید و توجه به قرآن مجید و آموزه‌های مهم حضرات معصومین و ائمه هدی علیهم‌السلام در این امر منبع بسیار مطمئنی می‌باشد که در مقام خود نیازمند تحلیل و بررسی است.

معبر خوب و شایسته باید در سه جهت کلی نظر عمیق و دقیق داشته باشد:

یک. اندیشه‌های بلند نظری؛

دو. چاشنی‌های ذوقی؛

معبر باید در اندیشه‌های نظری، هرچه بیش‌تر به ملاک نظری اشیا و امور توجه داشته باشد و قرآن کریم و آموزه‌های معصومین علیهم‌السلام را اساس برداشت‌های خود بداند و هرچه بیش‌تر از آن استفاده نماید و خود را با صاحبان تعبیر در گذشته بیگانه نداند و در جهات ذوقی نیز باید توجه هرچه بیش‌تر به چینش طبیعی تمام عوالم و موجودات عطف نظر کند و ظرایف امور را از نظر دور نداشته باشد.

خواب‌گزار شایسته در جهات غیبی و الهامی نیز باید به توان روحی و همت نفسی و بر باطن خود تکیه داشته باشد و خود را از این طریق با تمام پنهانی‌ها مرتبط سازد و غیب را به روی خود باز بیند و خویش را به تاویل و تعبیر که حقیقتی از چهره باطن امور است آشنا سازد.