هماکنون برخی از روانشناسان غربی برای درمان برخی از بیماریها و برای رهایی روانپریشان خود از مشکلاتی دارند، خیالپردازی را به آنان تلقین میکنند و میگویند به خود تلقین نمایید ما آرامش داریم و آرام هستیم و میخواهند آنان را «خیالدرمانی» کنند.
تشویق خیالی خود، اثر محدودی دارد و چنین نیست که کسی بگوید گرمم هست و آتش بگیرد. در مواجهه با مشکلات یک اصل این است که ما واقعیتها را بپذیریم. کسی که هشتاد کیلو وزن دارد، نمیتواند خیال کند وی شصت کیلو وزن دارد و تخیل و تلقین تنها میتواند بر اشتهای وی به صورت محدود اثر گذارد و وزن او را تا حدود یک کیلو تغییر دهد، نه بیشتر.
واقعیتها را با خیالپردازی نمیتوان تغییر داد. در زندگی باید واقعیتها را آنگونه که هستند بپذیریم و نگاه به نیمهی پر یا خالی لیوان، ما را نه خوشبین نماید و نه بدبین، بلکه واقعبین نماید.