ما گفتیم فرهنگ استعماری غرب با برنامه‌ریزی به فرهنگ‌های دینی، اخلاقی و معنوی یورش برده است تا فرهنگ ما را درگیر سازند، همان‌گونه که جنگ‌های زمینی را به منطقه خاورمیانه آورده‌اند تا توان و اندیشه ما را درگیر سازند. ما باید بتوانیم با به دست گرفتن ابتکار عمل، جنگ را در منطقه فرهنگی آنان ایجاد کنیم و ما باشیم که با تبلیغ کمال، صفا، دیانت و انسانیت فرهنگ آن‌ها را درگیر نماییم و ما باشیم که برای مردم آنان الگو سازی و مهندسی فرهنگ داشته باشیم. غرب در طراحی مدل برای انسان‌ها چنان تنوعی به کار برده است که هم‌اینک به مدل‌های افتضاحی کشیده شده است. طراحی مدل نیز باید کار طلبه‌ها باشد و خواندن صرف ادبیات و لمعه، تنها شما را به هشتصد سال پیش پیوند می‌دهد و توان «وَقُولُوا قَوْلاً سَدِیدا» را به شما نمی‌دهد. شما چون زن هستید وقتی برای جامعه زنان سخن می‌گویید پذیرش بیش‌تری دارد، از این رو تکلیف شما سنگین‌تر است و نسبت به مسایل زنان باید به عنوان نظریه‌پرداز پیشتاز مطرح باشید. این در حالی است که به حمد الهی و به برکت خون شهیدان و انقلاب شما از امکانات خوبی برای تحقیق بهره‌مند هستید. شما در این زمینه می‌توانید کاری عظیم را به سامان برسانید که از غیر شما و از مردان بر نمی‌آید. البته این کار نیازمند سازماندهی و کار گروهی است و پشتوانه حمایت‌های مادی و معنوی را لازم دارد. غرب برای درهم شکستن اعتقادات و باورهای اسلامی دست به خلق هر فیلمی می‌زند. برای نمونه، زنی به عنوان این‌که مسلمان است یک توری به خود کشیده بود و جای جای بدن آسیب دیده و گوشه چشم کبود شده خود را نمایش می‌داد و آیه: «وَاضْرِبُوهُنَّ» را این‌گونه معنا می‌کرد و می‌گفت خدایا تو گفتی بزن، وگرنه شوهر من تقصیر ندارد. او این‌گونه انسان‌های ناسالم را تبرئه می‌کرد و اسلام را متهم می‌نمود. او در حال نماز بود و در هر جزیی از نماز، گوشه‌ای از بدن آسیب دیده خود را نشان می‌داد تا آن‌که به سلام نماز رسید و گفت من دیگر مسلمان نیستم. البته، این زن به صورت دست بسته نماز می‌گزارد و از این نظر، اهل سنت را متهم می‌کرد، نه فرهنگ شیعی را. فرهنگ شیعی مدرن، متنوع و پویاست و به زنان شیعی عفاف و پوشش را توصیه می‌کند به‌گونه‌ای که اگر غیر مسلمانی بر آن آگاهی یابد بدان غبطه می‌خورد. اما ما برای این کار نیازمند طراحی الگوی اسلامی شیعی هستیم اما متأسفانه این کار را نمی‌کنیم.
عرف نیاز به فرهنگ سازی دارد و شما مبلغان باید به آنان آموزش دهید. جامعه ما پیش از این به حکومت طاغوت آلوده بوده و این حکومت‌ها بی‌بندوباری را می‌خواستند. این حکومت‌ها مانرشی بودند به این معنا که مردم باید آن‌چه را عمل نمایند که اینان می‌گویند، از این رو نظریه‌پردازان دینی ما در چنین حکومت‌هایی جایگاهی نداشتند و با آنان برخورد می‌شده‌است. بعد از انقلاب اسلامی نیز جامعه زنان هنوز از آن بیماری‌ها بهبودی نیافته و منتظر است تا دیگران برای آنان تصمیم بگیرند و برخی از طرح‌ها نیز ناشیانه بوده‌است.
