پاکدامنی و دوری از معصیت

«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ. … وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ. إِلاَّ عَلَی أَزْوَاجِهِمْ، أوْ مَا مَلَکتْ أَیمَانُهُمْ، فَإِنَّهُمْ غَیرُ مَلُومِینَ. فَمَنِ ابْتَغَی وَرَاءَ ذَلِک فَأُولَئِک هُمُ الْعَادُونَ»(۱).

ـ به‌راستی که مؤمنان رستگار شدند. … و کسانی که پاک‌دامن هستند. مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانی که به‌دست‌آورده‌اند که در این صورت بر آنان نکوهشی نیست. پس هر که فراتر از این جوید آنان از حد درگذرندگان می‌باشند.

در این آیه خداوند متعال مؤمنان را در صورتی رستگار می‌داند که در نماز خشوع داشته‌باشند، از لغو دوری کنند، زکات بدهند و در پایان، پاک‌دامنی داشته‌باشند.

خداوند برای آن که مؤمنان بتوانند پاک‌دامنی داشته‌باشند و به حرام گرفتار نیایند نخست همسر دایم و موقت و دیگر این که کنیزان را بر آنان حلال نموده‌است.

این مومنان والامرتبه هستند که توانایی خویشتن‌داری دارند و نوع افراد جامعه توان ریاضت و تحمل سختی را ندارند و به نیازهای بدن و جسم و نیز روح خود باید به گونه‌ای پاسخ دهند. خودنگه‌دار بودن در مورد مسایل جنسی برای افراد عادی تنها با در دست داشتن زمینه حلال آن ممکن است وگرنه مانند این است که کسی از دیگری بخواهد کبابی فراهم کند که معادل دو هزار تومان باشد ولی برای تهیه آن به وی دویست تومان بدهد. بدیهی است مأمور خرید نمی‌تواند چنین کبابی تهیه کند و بر او نیز حرجی نیست.

در روز قیامت، در صحنه حساب‌رسی به موقعیت‌ها و شرایط نگاه‌می‌شود. از گناه‌کاران با توجه به امکاناتی که در اختیار داشته‌اند بازخواست‌می‌شود و کسی که توان فراهم آوردن امکانات حلال را نداشته و خطا کرده‌است بر او اغماض صورت می‌گیرد و متناسب با آن تنبیه می‌گردد. خداوند عادلانه رفتار می‌کند. بسیاری از گناه‌کاران چون حداقلی امکانات را در اختیار نداشته‌اند تبرئه می‌شوند و حق آنان از کسانی که امکانات را دزدیده یا ضایع کرده‌اند ستانده‌می‌شود و آنان باید تاوان پس دهند. همان کسانی که ما آنان را به نام «دزدان آبرومند» می‌شناسیم. این گروه باید خسارت گناهان و جنایت‌هایی را که در دنیا می‌شود به گردن بگیرند. چه بسا کسانی که در دنیا از آنان به عظمت و بزرگی یادمی‌شود و بسیاری برای آنان گردن خم می‌کنند اما در قیامت به صورتی محشور می‌شوند که هزاران هزار زنا کرده‌است بدون آن که از آن آگاه‌باشد؛ چرا که این گناهان در منطقه او رخ‌داده و او می‌توانسته‌است با حساب بانکی یا با تدبیر خویش مانع آن گردد.

با توجه به صحنه حساب‌رسی در قیامت، حکومت اسلامی نیز در صورتی می‌تواند اجرای حدود داشته‌باشد که حداقلی از امکانات را در اختیار عموم جامعه قراردهد و اجرای حدود بدون عملی شدن این حداقلی جایز نیست. با فراهم بودن این ضرورت‌های حداقلی اگر کسی دست به گناه بیالاید بیماری و مرض دارد و انسانی حرام‌خوار است که باید بر او حد اجرا نمود.

۱٫مؤمنون / ۱ ـ ۷٫

مطالب مرتبط