این آیه از بهشتیانی می‌گوید که با همسران خود در زیر سایه و بر روی تخت‌ها تکیه می‌دهند.
گویا شهوت‌های این بهشتیان عشق است که از درهم‌آمیزی و نزدیکی آنان که کاری حیوانی است نمی‌گوید.
یعنی یکه‌بین هستند و نه هرزه تا همواره به این و آن نگاه کنند. بنابراین صافی و روشن می‌باشند: «کأَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکنُونٌ»(۱)؛ از شدت سپیدی، گویی تخم شترمرغ زیر پرند.
آنان از صفا و زیبایی مانند تخم شترمرغ پنهان شده می‌مانند. تخم شترمرغ وقتی برای جوجه شدن زیر آن گذارده می‌شود چون آفتاب نمی‌خورد و از گرد و غبار به دور است صاف، زیبا و شفاف می‌شود. آن‌چه در این آیه بیش‌تر قابل توجه است مثالی است که آمده است.
در آن‌جا زنان و مردان را از هم جدا نمی‌کنند و همه با هم به بهشت می‌روند و چنین نیست که یکی از این دو جنس جلوتر و یکی عقب‌تر باشد و لحاظ جنسیت در آن نیست.
در بهشت برای بهشتیان هم میوه می‌آورند؛ آن هم میوه‌های گوناگون با تنوعی چشم‌گیر و هم به آنان حرمت می‌گذارند. خانه نیز در صورتی بهشت می‌گردد که پدر و مادر و فرزندان با هم برخوردی احترام‌آمیز داشته باشند نه رفتارهایی خوارکننده. اعضای خانواده باید یک‌دیگر را عزیز بدارند. دولت‌ها نیز می‌توانند مردم را تکریم نمایند و عزیز دارند یا پاسبان‌هایی با چماق و باتوم در خیابان بگذارند و مردم خود را تحقیر کنند.
- صافات / ۴۹٫
