اگر دانش روانکاوی رو به رشد گزارد درمییابد که میتوان غضب را با تحریک شهوت درمان نمود.
شهوت کم میتواند غضب را تحت شعاع قراردهد. غضب مثل بنزین است که تا آتش به آن میرسد منفجرمیشود. شهوت مادهای سنگین است و رطوبت دارد که هرچه کبریت به آن زدهشود آتش نمیگیرد. در روانکاوی باید دید چه شهوتهایی را میشود با غضب از کار انداخت و غضب بر چه قسمی از آن تأثیری ندارد؟ تفصیل این بحث در حوصله این نوشتار نیست که خردی و اختصار را ارج مینهد.