کسی که چشمش بارها به چشم کسی می‌افتد به وی عادت می‌کند و دیگر نمی‌تواند او را ترک گوید.
در خانواده میان زن و شوهر نیز چنین است. ممکن است آنان با هم دعوا داشته‌باشند اما نمی‌توانند هم‌دیگر را نبینند و برای هم دلتنگ و پریشان می‌شوند. دعوای آنان هم از روی عادت است و اگر با هم نباشند بی‌حوصله می‌گردند. در حیوانات نیز چنین ارتباط و عادتی وجوددارد. دو قناری اگر مدتی کنار هم گذاشته‌شوند به هم عادت می‌کنند. جای تعجب است چه‌طور می‌شود مؤمنی چندین روز در مسجد حضور پیدا نمی‌کند و مؤمنان دیگر به سراغ وی نمی‌روند. چنین برخوردی به جای محبت، کدورت می‌آورد.
