در روایتی رسول خداوند صلی‌الله‌علیه‌وآله سه دسته را لعن نموده‌اند.
لعنت به معنای دوری و اکراه جدی حق تعالی است. فرد ملعون خطرناک‌ترین موقعیت را داراست. یکی از ملعونان کسی است که به تنهایی غذا می‌خورد؛ خواه در مسافرت باشد یا در شهر یا در خانه. بعضی از مردان از این‌که با همسر و فرزند خود غذا می‌خورند و از این‌که آنان هم غذا می‌خورند ناراحت می‌شوند. گاه بعضی از خانم‌ها از رفتار شوهر ممسک و سخت‌گیر خود اذیت می‌شوند. چنین مردانی خرج‌هایی جزیی را ناگهان برای خود بزرگ فرض می‌کنند. چنین افرادی نسبت به کاری که انجام می‌دهند ملعون هستند.
باید دانست کسانی که به همسر و فرزند خود فشارمی‌آورند و با آن‌که توان مالی خوبی دارند بر آن‌ها سخت می‌گیرند، بیمار روانی و نیازمند معالجه هستند. شایان ذکر است حتی حیواناتی مانند گنجشک، مرغ و تمامی چارپایان بچه‌های خود را در توسعه قرارمی‌دهند و توسعه آدمی بر همسر و فرزند و گشاده دستی به آنان امتیازی به‌شمارنمی‌آید!
روایت حاضر رهنمون می‌دهد نباید تنها به دنبال کسب امکانات برای خود بود و از افراد بیچاره و ندار و نیز از خانواده غفلت ورزید.
اما سومین فردی که ملعون است کسی است که در خانه تنها می‌خوابد. تنها خوابیدن و تنها در خانه ماندن کراهت دارد.
تنها نبودن دو مصداق دارد: یکی کسی است که فردی در کنار او نمی‌خوابد با آن‌که همسر و فرزند دارد و دیگر آن‌که فردی عذب است و مرد یا زنی است که همسر ندارد. عرف برخی از مناطق این‌گونه است که زن و شوهر جدای از هم می‌خوابند! این روش دینی نیست. مؤمن باید چنان فهمیده باشد که چنین جدا خوابیدنی را ضد ارزش بداند. البته، حرمت‌ها و حیثیت‌ها باید لحاظ شود. پس روایت می‌تواند هر دو معنا را مقصود داشته‌باشد و همان گونه که گفته‌شد برای افراد ضعیف و ترسو یا بیمار یا فرد عذب است. امروزه تنهایی و احساس تنها بودن از مشکلات عمده جوامع است و مردم با هم رابطه مؤانست، نزدیکی، قرب، وحدت، تمایل، محبت، عاطفه و عشق ندارند. متأسفانه گاه گفته می‌شود این‌که زن و شوهر کنار هم بخوابند بی‌حیایی است.
(۲۰۳)
البته، به حرمت‌ها، تناسب‌ها، حیثیت‌ها و نیز فرزندان باید توجه شود، ولی به قول قدیمی‌ها: تنهایی برازنده خداست و بس. البته خداوند هم تنها نیست و همواره با آفریده‌هایش بوده‌است. مَعیت قَیومی مخصوص حق تعالی است ولی ما در راه او که باشیم برای سعادت ما کافی است.
(۱)
