اگر انسان می‌خواهد ازدواج کند، نباید ایده‌آل بیندیشد و بلندپروازانه فکر نماید؛ چرا که چند روز دنیا با زن بودن این حرف‌ها را ندارد. اگر انسان دنبال زن ایده‌آل رود، چیزی جز دردسر نصیب وی نمی‌شود. زن خوب و تحصیل کرده به خانه خوب و وسیع و نیز به خودروی سواری و بسیاری از امکانات رفاهی نیاز دارد و آن را می‌خواهد. افراد باید هم‌شأن و هم‌رده خود را برای ازدواج انتخاب کنند تا بتوانند زندگی سالمی داشته باشند. طلاب چون به امور معنوی می‌اندیشند، از خدا می‌خواهند همسر باایمان و خدامداری نصیب آنان گردد تا آن‌ها را به خدا راهنمایی کند و عده‌ای که در تجارتند، دنبال تاجرزاده می‌گردند تا شاید از طریق او به رموز تجارت دست یابند و مالی را بر مال خود بیفزایند. آنان که ریاست می‌خواهند نیز در پی زنی می‌روند که از سران کشوری و بزرگان و رجال سیاسی باشد و یک دسته نیز دختران عالمان را خواهان می‌شوند تا به این طریق علمی کسب کنند؛ ولی چنین افکاری درست نیست و کسی که با این فکرها ازدواج می‌کند، اندیشه‌ای بسیار کودکانه دارد و هنوز مرد نشده است. مرد برای گذران چند صباح دنیا ازدواج می‌کند و چنان‌چه بتواند همسری انتخاب کند تا زنی را اصلاح نماید، مرد است. حضرات معصومین علیهم‌السلام این‌گونه بودند؛ از این رو همسر امام حسن علیه‌السلام شخصی خبیث چون جعده است که قاتل شوهرش می‌شود. بسیاری از زن‌های امامان علیهم‌السلام این‌گونه بوده‌اند و تاب تحمل معنویت امامان را نداشته و فقط در دنیا با آنان شریک بوده‌اند.
