عشق عفیف همراه با عفت و بهدور از وسوسه است و همان ازدواج شرعی است که زن در مدار آن سبب صفای نفس مرد و مرد نیز برای همسر خود باعث صفای نفس میشود.
کسی که در این عشق قرارمیگیرد زمینه برای رسیدن به حق تعالی را پیدامیکند؛ چرا که این عشق است که به او حرارت و انرژی لازم برای سیر و بر شدن و عروج را میدهد. عشق عفیف، زمینه و بستر برای پیدایش عشق ربوبی است. مؤمن با مستی شب در کنار همسر خود است که میتواند حق تعالی را در آغوش گیرد.