خداوند نمی‌تواند خلقی نداشته باشد لذا با این که خدا در این کار مجبور نیست نمی‌توان به خدا گفت مرا خلق نکن بنابراین همه هستی ظهور یک عشق است. زن و مردی که ازدواج می‌کنند نیز بعد از این که عشقشان کامل شد دوست دارند که بچه‌دار شوند و سپس هوس بزرگ کردن بچه را دارند و همینطور پیش می‌روند لذا خلق صفاتشان استکمالی است ولی خداوند صفت استکمالی ندارد. بنابراین باید اذعان نمود دیدن چنین عشقی که فردی یک ساعت یا کم‌تر و بیش‌تر در نانوایی سنگکی می‌ایستد تا نانی تهیه کند و آن را با همسر خود بخورد، تنها در بهشت امکان‌پذیر است، چنین همسرانی با عشق می‌خورند و خوش بخورند.
