خیمهٔ سبز ظهور

 

خیمهٔ سبز ظهور

خیمهٔ سبز ظهور

شناسنامه:

سرشناسه	:	نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ -‬
‏عنوان و نام پديدآور	:	خیمه‌ی سبز ظهور: افتراحی نو در باب دکترین مهدویت/ محمدرضا نکونام.
‏مشخصات نشر	:	اسلامشهر: انتشارات صبح فردا‏‫، ۱۳۹۲.‬
‏مشخصات ظاهری	:	‏‫۴۷ ص.‬‏‫؛ ۵/۱۱×۵/۲۰ س‌م.‬
‏فروست	:	مجموعه آثار‏‫؛ ۱۱۲.‬
‏شابک	:	‏‫۲۰۰۰۰ ریال‬‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۹۸-۵ : ‬‬
‏وضعیت فهرست نویسی	:	فاپا
‏عنوان دیگر	:	افتراحی نو در باب دکترین مهدویت.
‏موضوع	:	نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ – ‏‬ — پیام‌ها و سخنرانی‌ها
‏موضوع	:	محمدبن حسن ‏‫(عج)‬‬، امام دوازدهم، ‏‫‫۲۵۵ق. -‬‏‏‬‬ — یاوران
‏موضوع	:	مهدویت
‏موضوع	:	مهدویت– انتظار
‏رده بندی کنگره	:	‏‫BP۵۵/۳‭‬ ‭/ن۸‏‫‭خ۹ ۱۳۹۲
‏رده بندی دیویی	:	‏‫‬‭۲۹۷/۹۹۸
‏شماره کتابشناسی ملی	:	۳۰۰۰۷۵۱

 

---

 پیش‌گفتار

این روزها سخن از دیده شدن برخی از نشانه‌های ظهور به‌ویژه سفیانی، بسیار به گوش می‌رسد. در برخی از کتاب‌ها نیز برای ظهور وقت تعیین می‌نمایند. این کتاب که حاصل سه سخنرانی از نگارنده است چنین ادعاهایی را خالی از حقیقت و واقعیت می‌داند و به تبیین برخی از شاخصه‌های عصر ظهور بر اساس آیات قرآن کریم می‌پردازد. نوشتار حاضر اگر در طرح ادعای نخست به موفقیت رسیده باشد، هدف خود را تمام شده می‌داند و خردی این کتاب نیز تنها برای تحکیم و بسط این معنا برگزیده شده است. نگارنده پیش از این در کتاب «دولت منجی» برخی از ویژگی‌های عصر ظهور را نام برده و در آن کتاب به تشریح وظایف شیعیان در زمانهٔ سخت غیبت می‌پردازد و ویژگی‌های دورهٔ آخرالزمان را بر می‌رسد؛ زمانی که فتنه چون شتری مست هر کسی را هدف می‌گیرد و دندان در پوست و گوشت او فرو می‌برد و آن‌چه از دست می‌رود و فراموش می‌شود حق و حق‌خواهان هستند.

وآخر دعوانا أن الحمد للّه ربّ العالمین

---

 

خیمهٔ یکم: همه‌آگاهی مردمان عصر ظهور

اشاره: سخنرانی ذیل در تاریخ ۷/۲/۱۳۸۶ در جمع اقشار مختلف شهر کرمان و در مهدیهٔ این شهر ایراد شده است.

عرض خیر مقدم: السلام علیک یا صاحب الزمان. در خدمت حضرت آیت‌اللّه العظمی نکونام (مدظله العالی) هستیم. به ایشان خیر مقدم عرض می‌کنیم. معظم‌له عارف وارسته، فیلسوف مدقق و از اساتید بزرگ حوزهٔ علمیه قم هستند که شاگردان بسیاری را تربیت نموده و تألیفات علمی بسیاری در زمینه‌های مختلف دارند که قدم رنجه نمودند و به شهر ما تشریف آوردند. ان‌شاء اللّه تشریف‌فرمایی ایشان برکت و میمنت شهر ما باشد با صلوات بر محمد و آل محمد به استقبال ایشان می‌رویم. اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

بسم اللّه الرحمن الرحیم. الحمد للّه ربّ العالمین، الحمد للّه الأوّل بلا أوّل کان قبله، والآخر بلا آخر یکون بعده، ثمّ الصّلاة والسّلام علی سیدنا ومولانا حبیب إله العالمین؛ أبی القاسم محمّد ـ صلّی اللّه علیه وعلی آله الطّیبین الطّاهرین، واللعن الدائم علی أعدائهم أعداء الدّین، فبعد فقد قال الحکیم فی محکم کتابه: «أَلاَ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالاْءَرْضِ، أَلاَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لاَ یعْلَمُونَ»^(۱).

در روز مبارک جمعه و در این مکان مقدس؛ مهدیهٔ شهر کرمان، در خدمت شما عزیزان هستم. برای آن‌که به قرب انتظار و رؤیت ظهور شرفیاب شویم و برای سلامتی آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) صلواتی محبت نمایید. اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

موقعیت آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) در میان اولیای الهی ممتاز است همان‌طور که نبوت و رسالت جد بزرگوارشان حضرت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله چنین است.پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نبوت و رسالت را با وجود شریف خویش به کمال رسانیدند و بعد از آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله پیامبری نخواهد آمد و روایت: «لا نبی بعدی»^(۲) بر آن دلالت دارد و به همین منوال نیز آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) امتیازی که دارند این است که عصمت و امامت را به کمال رسانیدند و ولایت در ایشان به ختم می‌رسد و آن حضرت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) ختم امامت، عصمت و طهارت می‌باشند و عصمت را در خود به کمال رسانیدند. درک این مقام آسان نیست و بسیار سنگین است؛ به‌ویژه این‌که آن حضرت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف)

۱٫ یونس / ۵۵٫

۲٫ کافی، ج ۸، ص ۲۶٫

(۴)

در غیبت قرار گرفته‌اند. غیبتی که صدها سال به درازا انجامیده است. درک مسألهٔ غیبت بسیار سنگین، بلند، پیچیده و مهم است و کم‌تر شیعه‌ای هست که از درک آن عاجز نباشد.

آیهٔ شریفه‌ای که در صدر عرایض خود قرائت کردم مربوط به آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است. قرآن کریم صفات بسیاری در مورد آن حضرت آورده است که ما در این جلسه به این آیهٔ مبارکه می‌پردازیم: «أَلاَ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالاْءَرْضِ»؛ این آیه نخست خاطرنشان می‌کند که هرچه در آسمان و زمین است برای خداست و در ادامه می‌فرماید: «أَلاَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ». وعدهٔ خداوند حق است.

اما وعده‌ای که خداوند می‌دهد و آن را حق می‌داند چیست؟ توجه داشته باشید که حق بودن این وعده با تحذیر و اهمیت؛ یعنی با «أَلاَ» بیان می‌شود. مواظب باش و حواس خود را به طور کامل جمع کن و دقت نما که هر چه در آسمان و زمین است برای خداوند است و این‌که وعدهٔ الهی حق است. ما این وعده را همان ظهور حضرت حجت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) و قیام آن حضرت می‌دانیم. ظهور آن حضرت برای جامعهٔ بشری آسان نیست. درک و نیز فهم این ظهور و حضور علنی حتی برای مؤمنان سنگین و سخت است تا چه رسد به غیر مؤمنان. ما جمعه به جمعه دعای ندبه می‌خوانیم و نیز بر خواندن زیارت عاشورا مداومت داریم و ناله سر می‌دهیم و بر غصه‌های حضرت زهرا علیهاالسلام و دردهای علی علیه‌السلام و مصیبت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام مویه سر می‌دهیم و در انتظار رؤیت جمال نورانی حضرت حجت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) به سر می‌بریم و باور داریم وعدهٔ الهی حق است و روزی خواهد رسید که او خواهد آمد.

خداوند در این آیه می‌فرماید وعدهٔ «اللّه» حق است و اسم جلاله را که جمعی است و تمامی کمالات را در بر دارد به کار می‌برد، نه دیگر اسمای حسنای الهی را و این بدان معناست که همهٔ خدایی خدا در پی اثبات این حق است اما با این وجود، بشر چنان ناآگاه است که می‌فرماید: «وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لاَ یعْلَمُونَ». بیش‌تر این افراد نمی‌دانند که این وعدهٔ الهی حق است و روزی محقق می‌شود. باید توجه داشت که این آیه نمی‌فرماید بیش‌تر افراد این حق را نمی‌پذیرند و با آن مخالف هستند، بلکه می‌فرماید از آن ناآگاه هستند و به این معناست که اگر جوامع به حضور آن حضرت آگاهی یابند آن را می‌پذیرند. یکی از صفات آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) این است که وقتی ظهور می‌کنند، جامعهٔ انسانی ایشان را می‌پذیرند و حضور شریف آن حضرت علیه‌السلام برای همه محسوس و شیرین است و وقتی همه آن حضرت را ببینند و ایشان را بشناسند، آن حضرت را می‌پذیرند. مردم دنیا چنان خسته هستند و اندیشهٔ آنان چنان از حرف‌هایی که واقعیت ندارد بیزار و از دولت‌مردان سیاست‌باز افسرده است که همهٔ چشم‌ها در پی منجی بشر است. وقتی آن حضرت ظهور می‌یابد مردم آن زمان مانند کسی هستند که خودروی وی خراب شده و آن را پیش چندین مکانیک مدعی برده اما نتیجه‌ای نگرفته و در حالی که مأیوس است کسی می‌گوید من می‌توانم آن را راه‌اندازی نمایم و وی او را با آغوشی باز می‌پذیرد و وقتی کار او را می‌بیند مسرور و شادمان می‌گردد. ظهور منجی به هنگامهٔ خستگی و افسردگی مردم از وعده‌هایی است که دولت‌مردان داده‌اند اما به آن عمل نکرده‌اند. هنگامی که بوی معطر گل محمدی مشام‌ها را به وجد آورد و جمال پاک علوی رخ بنماید و آن رخسار زهرایی نمایان گردد، همه آگاه می‌گردند و به سوی ایشان با شتاب رو می‌آورند بدون آن‌که نیازی به کشیدن قداره و راه انداختن هفت آسیاب از خون اهل علم باشد. ما در زمان ستم‌شاهی زیر شکنجه‌های ساواک بودیم، با پیروزی انقلاب

(۵)

اسلامی آیا این مجوز را داریم که با آنان با بدی و خشونت تمام رفتار کنیم. یعنی اگر آنان بد بودند آیا ما نیز باید رفتاری خشن و بد داشته باشیم. ما نمی‌توانیم قصاص قبل از جنایت داشته باشیم. اگر روایتی نیز در این زمینه باشد باید آن را ساختگی بدانیم و برای این است که ما را از وجود نازنین آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) بترسانند و ما را از آن حضرت علیه‌السلام دور دارند. کسی که فقط می‌خواهد تقاص کند فردی عقده‌ای است و این حرف بسیار خطرناک است. آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) بقیهٔ خداوند است نه فردی که بخواهد عقده‌گشایی نماید. این گفته‌ها بیش‌تر به دست روضه‌خوان‌ها و مداح‌ها درست شده است. آن جمال دل‌آرای علوی چنان کلام زیبایی دارد و این کلام فصیح چنان قدرت اندیشاری با آن است که هر انسانی را شیفتهٔ دانش، کمال و معارف ایشان می‌نماید و تنها ائمهٔ کفر و ظالمان مغرض، معاند و ملحد است که از دم تیغ آن حضرت گذرانده می‌شوند. البته در آن زمان آسیابی آبی نیست که با خون به کار آید؛ همان‌طور که دیگر جنگ‌افزاری به نام شمشیر نیست و آن‌چه هست قدرت‌های مادی و نفسی است و برخی از روایاتی که در این زمینه وجود دارد پرداخته شده به دست گروهی به‌ویژه یهودیان است که برداشتی از متون کهن قدیمی و هم‌چنین مکاشفاتی است که به عنوان عهد قدیم و جدید در دست است. مردم در تاریکی غیبت است که ناآگاه می‌شوند اما زمانهٔ ظهور با روشنایی همراه است و روشنایی برای همه قابل دیدن است و همه آن را می‌بینند و از آن آگاه می‌شوند. البته جمعیت آن زمان بیش از ده‌ها میلیارد است و مردم آن زمان وقتی بزرگواری و مرام آن حضرت را می‌بینند از خود و از کارهایی که کرده‌اند پشیمان می‌گردند و خود سر به زیر و شرمنده می‌شوند و ایمان می‌آورند و حتی عشق می‌ورزند. برای تقریب به ذهن می‌توان از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی نام برد که مردم بعد از خاتمه دادن به جنایت‌های شاهان دو هزار و پانصد ساله، در فضایی الهی تنفس می‌نمودند و همه با هم مهربان و برادر شده بودند و حتی در تصادف‌ها، نسبت به هم گذشت داشتند و مردم بسیار شیرین شده بودند و همه هم‌دیگر را مثل یک خانواده می‌دیدند. در آن ایام، برخی از متمولان که پیش از آن چندان وجههٔ خوبی نداشتند چه بسا گیوه‌ای به پا می‌کردند تا خود را هم‌رنگ مستضعفان نشان دهند و زنان به پوشش اسلامی رو آوردند و مردان ریش خود را نمی‌تراشیدند و ظواهر دینی را مراعات می‌کردند و بعدها بود که برخی رفته رفته به ظواهر طاغوتی و تجملی رو آوردند اما در زمان ظهور چنین نیست و آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) هر کسی را به اصل و ریشهٔ خود باز می‌گردانند و ریا و سالوس از همه برداشته می‌شود و مهندسی آن حضرت علیه‌السلام کامل است؛ به‌گونه‌ای که هر انسانی خود از آن‌چه در گذشته انجام داده است پشیمان می‌شود. به هر حال، این آیهٔ شریفه می‌فرماید اگر شما هزاران جمعه نیز منتظر باشید و دعای ندبه بخوانید نباید ناامید گردید که وعدهٔ الهی حق است. چاره‌ای هم نداریم و باید صبر کنیم. شما معنای انتظار را می‌دانید. مادری که منتظر جوان سفر کردهٔ خود هست و چشم بر در دارد تا قامت رعنای او را پس از ماه‌ها دوری ببیند به خوبی معنای انتظار را در می‌یابد. او از صبح زود چشم به در دارد و ظهر می‌شود و هنوز منتظر جوان خویش هست و اگر این انتظار تا شبانگاهان طول بکشد غصه‌دار می‌گردد و زانوی غم به آغوش می‌گیرد و تا کوچک‌ترین زنگی بر در می‌شنود، ناگهان خیز بر می‌دارد. ما هم به غم انتظار و سوز آن رسیده‌ایم و درد هجر و فراق ما را در خود فرو برده است. این صبح جمعه نیز چشمان منتظر ما را خبری از خیرگی بیرون نیاورد و قطره‌های اشک شوق را به‌جای قطره‌های اشک فراق و هجر ننشاند. ما در این مهدیه به هم‌دیگر نگاه می‌کنیم و می‌گوییم آقا در دورهٔ ما نیامد و به هم بر این هجر و بر زخم

(۶)

زبان‌هایی که می‌شنویم بردباری می‌دهیم و اشک‌های هم‌دیگر را که از دل‌های شکستهٔ ما خبر می‌دهد از هم می‌گیریم. ما باور داریم که روزی خواهد آمد و آن روز است که چهرهٔ نورانی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله ، علی مرتضی علیه‌السلام و حضرت زهرا علیهاالسلام و تمامی انبیا و اولیای الهی علیهم‌السلام را در چهرهٔ آن حضرت به تماشا خواهیم نشست و به آن حضرت عرض می‌نماییم: «السلام علیک یا صاحب الزمان، السلام علیک یا ربیع الأیام، السلام علیک یا شریک القرآن، السلام علیک یا امام الانس و الجان، السلام علیک و علی آبائک الطاهرین و اجدادک المعصومین». در آن روز، ما روضهٔ پهلوی شکسته حضرت فاطمهٔ زهرا علیهاالسلام را می‌خوانیم و بر مظلومیت و تنهایی امام حسین علیه‌السلام در صحرای کربلا اشک می‌ریزیم و به یاد آن حضرت است که ندای «یا لثارات الحسین علیه‌السلام » سر خواهیم داد.

اللهمّ إنّا نسألک وندعوک باسمک العظیم الأعظم بحق مولانا صاحب الزمان یا اللّه، یا اللّه یا اللّه یا اللّه یا اللّه یا اللّه یا اللّه یا اللّه، یا رحمن یا رحیم، یا مقلّب القلوب، ثبّت قلوبنا علی دینک. خدایا مشکلات جوان‌های ما، مشکلات مردم ما، بیکاری، پریشانی، بیماری‌ها و غم‌هایی که در دل‌های ما قرار دارد به نور جمال آقا امام زمان برطرف بگردان. کشور ما و انقلاب ما و دین ما را محفوظ بدار. شهدای اسلام و شهدای انقلاب که با عشق و صفا جان خود را در طبق اخلاص برای دین و انقلاب قرار دادند با آقا امام حسین علیه‌السلام محشور بگردان. ما را از یاران و دوستان آقا امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) محسوب بگردان. اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

(۷)

---

 

خیمهٔ دوم :شیوهٔ حکومتی عصر ظهور

اشاره: این سخنرانی در تاریخ ۶/۱۲/۱۳۸۸ در جمع اقشار مختلف شهر کرمان با موضوع شیوهٔ حکومتی حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) در عصر ظهور ایراد شده است.

بسم اللّه الرحمن الرحیم وبه نستعین، انّه خیر ناصر و معین و الصلاه و السلام علی سیدنا و مولانا..نبی الاکرم و آله الطیبین والطاهرین و اللعن علی اعدائهم اجمعین. و قال الحکیم فی محکم کتابه: «بَقِیةُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ وَمَا أَنَا عَلَیکمْ بِحَفِیظٍ»^(۱).

ما در این جمع دوستانه و خویشاوندی به مناسبت عید الزهرا علیهاالسلام و آغاز امامت آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) میهمان آقای خراسانی هستیم. البته بعضی از این روز به تاج‌گذاری حضرت ولی عصر علیه‌السلام یاد می‌کنند که تعبیر مناسبی نیست و شاید در فضای حکومت شاهان صفوی و بعد از آن بوده که چنین تعبیری رایج شده است. دست‌کم بهتر است تعبیر عمامه‌گذاری را به کار ببریم. برای سلامتی آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) و همهٔ مومنان و مسلمانان و به‌ویژه عزیزان حاضر در این جلسه صلواتی ختم نمایید: اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم.

ما در زمان غیبت کبرا به سر می‌بریم و مؤمن شیعی باید این بحث فکری را پی بگیرد که ما در این زمان چگونه می‌توانیم زندگی کنیم که با آموزه‌های اهل بیت علیهم‌السلام سازگاری داشته باشد. هدف و بلندای اندیشاری هر شیعه حرکت بر مدار آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است و باید خود را در مسیر رضایت آن حضرت حرکت دهیم و منش و روش حضرات ائمهٔ معصومین علیهم‌السلام در طول حضور و زمان حیات ایشان را ره‌توشه و روشنای این راه تاریک قرار دهیم.

آیهٔ شریفه‌ای که در صدر عرایضم نقل شد نقطهٔ عطف چنین حرکتی است که می‌فرماید: «بَقِیةُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ وَمَا أَنَا عَلَیکمْ بِحَفِیظٍ».

این آیهٔ شریفه مربوط به حضرت حجت علیه‌السلام است و از آن حضرت با عنوان «بقیة اللّه» نام می‌برد. نامی که در میان همهٔ انبیا و اولیای الهی به آن حضرت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) ویژگی دارد و این اسم بر هیچ پیامبر یا امام دیگری اطلاق نشده است. در روایات نیز آمده است وقتی حضرت صاحب الامر علیه‌السلام ظهور می‌نمایند ندای: «أنا بقیة اللّه» را در سراسر عالم طنین می‌افکنند و مؤمنان به آن حضرت این‌گونه سلام می‌دهند که «السلام علیک یا بقیة اللّه». باید توجه داشت این آیهٔ

۱٫ هود / ۸۶٫

(۸)

شریفه در سورهٔ حضرت هود علیه‌السلام آمده که از لزوم حفظ پیمانه و کیل سخن می‌گوید و از گران‌فروشی و ناروایی نهی می‌نماید و در واقع این نام مبارک در بحث معاملات آمده است که باید دید چه تناسبی میان آن وجود دارد. البته شاید این امر به سبب ایمن داشتن قرآن کریم از هر گونه تحریفی باشد. البته ما در خصوص مسألهٔ تحریف قرآن کریم کتابی در پنج جلد در دست آماده‌سازی داریم که اگر شرایط عرضهٔ آن فراهم باشد، به نشر آن اقدام خواهیم کرد. ما در آن کتاب در خصوص چینش آیات به تفصیل بحث کرده‌ایم و گفته‌ایم خداوند گنجینه‌هایی دارد که برای حفظ آن از دست نامحرمان و آنان که بر روی ولی خدا شمشیر کشیدند و برای حفظ قدرت خود حتی حاضر بودند در آیات قران کریم نیز دست ببرند، این آیات را در زمینه‌های عادی آورده است. یکی دیگر از این آیات، آیهٔ تطهیر است که چنان چینش ظریفی دارد که برای دشمنان معاند حساس‌برانگیز نبوده واین امر سبب ماندگاری قران کریم شده است. در این آیه می‌فرماید «بقیة اللّه» برای کسانی که ایمان آورده‌اند بقیة اللّه است. فراز شریف «وَمَا أَنَا عَلَیکمْ بِحَفِیظٍ»^(۱) نیز سیستم حرکتی حضرت را که در مسیر اندیشه و فرهنگ است، نه حرکت‌های خشن و سخت بیان می‌دارد. ما مواظب و نگهبان شما نیستیم به این معناست که ما در حرکت خود اجباری نداریم و این رشد فکری و عملی شما در پرتو وجود مبارک حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است که شما را برای پذیرش آن حضرت آماده می‌سازد. در واقع آن حضرت علیه‌السلام طرح و برنامه برای زندگی بهتر، سالم و سعادت‌آفرین دارند. در اصول کافی آمده است به هنگام ظهور، خداوند خردهای بندگان را جمع می‌آورد و آنان افرادی دقیق و صافی می‌گردند و چشم‌ها تیزتر می‌گردد. گویی خردهای مردم یک تخته می‌شود و همانند چربی روی شیر سالم است، نه شیری که فاسد شده و با داغ شدن بریده بریده می‌گردد. در زمان غیبت چنین نیست و عقل‌ها بریده بریده و حواس‌ها پرت است و غفلت دامن‌گیر بندگان می‌باشد از این رو مردم با مشکلات و مصائب فراوانی مواجه هستند. به هنگام ظهور ابرهای غیبت کنار می‌رود و خورشید نورانی به همه حرارت و روشنایی می‌دهد و سطوت او بر هر چیزی چیره می‌گردد و مردم با گرمی محبت و عشق پیرو حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) می‌گردند. حضرت حجت علیه‌السلام طاووس اهل بهشت و احدیت حق و جمال الهی و گل محمدی صلی‌الله‌علیه‌وآله است. آقایی که چند هزار سال یا صدها سال در عالم غیب روند، و مردم دنیا در این مدت با دست خود، خود را به فجیع‌ترین وضع می‌کشند، دلیلی ندارد به هنگام ظهور، قداره به دست گیرد و آسیاب‌ها خون راه بیندازد. ما برای چنین اموری حقیقتی قائل نیستیم و روایات آن را برگرفته از کتاب‌های عهد قدیم و جدید و تورات و انجیل تحریف‌شده می‌دانیم. بله، برخی دشمنان از معاندان دین هستند اما بلایای طبیعی مانند زلزله و بیماری‌های واگیردار نوپدید، آنان را از بین می‌برد و قتل آنان که بدنامی دارد برای حضرت گذاشته نمی‌شود. امام عصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) بقیة اللّه و «باقی» خداوند است. همان الباقی که معامله‌گران می‌گویند. یعنی شما معامله کرده‌اید و پول را داده و جنس خود را گرفته‌اید و اصل سرمایه را برداشته‌اید و الباقی آن در مباحث معرفتی «بقیة اللّه» است و «بقیة اللّه» باید با «اللّه» تناسب داشته باشد. همهٔ انبیا و اولیای دیگر تمامی عظمتی که در معرفت آوردند از مبادی ظهور حضرت حجت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است و آن حضرت است که به سبب جمع شدن خردها کار آن حضرات علیهم‌السلام را به فعلیت می‌رسانند و در واقع نتیجهٔ تمامی انبیا و اولیا علیهم‌السلام و به درازای تاریخ آنان بلکه فراتر از آن

۱٫ هود / ۸۶٫

(۹)

می‌باشند به‌گونه‌ای که صدها و هزاران سال انتظار برای آن توجیه داشته باشد و این امر نمی‌شود مگر آن‌که زمانهٔ ظهور شکوفه و گل تاریخ معرفتی عالم باشد. ما آن‌چه را که تاکنون در عالم دیده‌ایم اگر بریده از غایت آن، که زمان ظهور است در نظر بگیریم، نمی‌توانیم انصاف دهیم که این عالم نظام احسن است و ظلم‌هایی که بر بشر می‌رود کم‌ترین حسن را برای آن می‌گذارد و آن‌چه که این نظام را احسن می‌سازد غایت آن هست که همان عصر ظهور و حاکمیت نظام ولایت راستین و حقیقی بر بشر می‌باشد. دنیای ما ضعیفان را می‌کشد و چهرهٔ مظلومان را خونین می‌سازد و انبیا و اولیا را مسموم می‌نماید و خوشی‌ها را از ستم‌دیدگان می‌گیرد و چنین نظامی را بدون امید به ظهور منجی که عالم را به عدل باز می‌گرداند نمی‌توان احسن خواند. این عالم با الباقی آن است که نیکویی خود را ظاهر می‌نماید و این نیکویی چنان پرجلوه است که از آن به دین جدید تعبیر می‌شود و تمامی امور تحمیلی و اجباری را از مردمان می‌گیرد و همه با فکر و اندیشه‌ای نو و شیرین زندگی می‌کنند.

البته یکی دیگر از پیرایه‌هایی که مربوط به عصر ظهور رایج شده است صلواتی شدن کارهاست. عصر ظهور درست است که نعمت فراوان می‌شود اما کارها صلواتی نمی‌گردد و تنبل‌خانه تأسیس نمی‌گردد و مردم چنان دارای گستردگی اندیشه می‌گردند که خستگی و بی‌حوصلگی را از خود دور می‌دارند و به سختی کار می‌کنند. عصر ظهور عصر نشاط و سرور است و مردم انبساطی به خود می‌بینند که نمی‌توانند بی‌کار و غیر فعال باشند. پویایی و زنده بودن از همهٔ هستی جاری است. در عصر غیبت نیز ما باید مدل کوچکی از آن حکومت را ترسیم نماییم و متین، کریمانه و عقلانی زندگی کنیم و خشونت را از خود دور داریم. زندگی حضرات ائمهٔ معصومین ـ صلوات اللّه علیهم اجمعین ـ می‌تواند برای زمان غیبت راهنما باشد؛ چرا که آن حضرات نیز در غیبت امام عصر علیه‌السلام زندگی می‌کرده‌اند. زندگی آن بزرگواران با متانت، مهربانی، عطوفت و با زمینه‌های فکری و فرهنگی همراه بوده و همواره پیروان خود را در بروز مشکلات به ظهور حضرت حجت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) معطوف می‌داشته‌اند. ما هم‌اینک در برابر چهار گروه اهل سنت، اهل کتاب، کافران و مادی‌گرایان و لائیک و فرادینان که با هر دینی سازگاری نشان می‌دهند قرار داریم و همه نیز با هم زندگی می‌کنیم و فن‌آوری‌های ارتباطی امروز به‌ویژه ماهواره و اینترنت کسی را از کسی دور نگاه نمی‌دارد. البته ما با این گروه‌ها دعوا نداریم اما برای آنان حرف و فرهنگ داریم و نمی‌خواهیم تنشی میان قومیت‌ها و کشورها ایجاد کنیم، بلکه باید خردمندانه و با متانت و کرامت، داشته‌های معرفتی خود را عرضه نماییم و شرح و تفسیر آیات قرآن کریم و روایات حضرات معصومین علیهم‌السلام را بیان داریم تا دنیا با شگفتی‌های موجود در آن آشنا گردد و مبانی علمی آن را مثل اصول و قواعد روان‌شناسی، فلسفی، سیاسی، اجتماعی، اعتقادی و دیگر امور بیان داریم و بگوییم فرهنگ حضرات معصومین علیهم‌السلام و فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام این است. مردم دنیا نیز خردورز هستند و وقتی آموزه‌های علمی و عقلانی این مکتب را ببینند به آن تمایل نشان می‌دهند اما این آموزه‌ها را باید بدون پیرایه ارائه داد و امور تحریفی یا سلیقه‌ای را که از آنِ دین‌مداران بوده و به آن وارد شده و مربوط به حضرات معصومین علیهم‌السلام نمی‌باشد از آن گرفت. ما کیمیاها، الماس‌ها، زبرجدها و یاقوت‌ها در میان این آیات و روایات داریم که دست نخورده باقی مانده است. از همین روست که ما به حوزه‌ها توصیه می‌نماییم که به تولید علم و استخراج مبانی علمی از آیات و روایات رو بیاورید و علم خود را با قلم معیار روز و با ساختاری علمی بیان دارید و به فروش برسانید. اروپاییان گاه یک خیار سبز را نیمه

(۱۰)

می‌کنند و آن را در یک شیشه می‌گذارند و به فروش می‌رسانند اما ما در هم کار می‌کنیم و صنعت ساختاربندی علمی و بسته‌بندی صنعتی نداریم. مراکز علمی ما به جای تقلید از داده‌های گذشتگان باید به تولید علم درست از آیات قرآن کریم و مجموعه‌های روایی رو بیاورند و برای نمونه قواعد علمی دعای کمیل را به دست آورند و آن را در قالبی زیبا و هنری عرضه نمایند. هم‌اینک رایج است دعای کمیل را به یک جلسه و در یک ساعت می‌خوانند، در حالی که ما بشر عادی باید هر شب جمعه تنها چند فراز آن را مورد توجه قرار دهیم و با آن به مناجات با خدای خویش بنشینیم و این دریای بی‌کران از کمالات و علوم را نمی‌شود به یک جلسه پایین داد. اصول و قواعد روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، سیاسی، انسان‌شناسی و حتی زیبایی‌شناسی در این دعا آمده است. در زمان غیبت ما باید سیستمی علمی و خردمندانه برای کشف اصول و قواعد علمی مأثورات خود داشته باشیم و مشی فردی ما نیز کریمانه و همراه با عطوفت باشد و با خود و دیگران مهربان و اهل استدلال و منطق باشیم. این افتخار را تنها شیعه دارد که برای دویست و شصت سال معلم معصوم به خود دیده است و آموزه‌های این مکتب علمی را تاکنون ثبت، ضبط و حفظ نموده است و هیچ یکی از ادیان دیگر و ایسم‌ها و مکتب‌هایی که وجود دارد نمی‌تواند چنین ادعایی داشته باشد. حتی اهل سنت نیز که در دایرهٔ اسلام می‌باشند صد سال بعد از رحلت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بود که به ثبت و نگارش حدیث رو آوردند و طبیعی است که مکتب آنان در این مدت دست‌خوش بسیاری از ناروایی‌ها، انحرافات و تحریفات از ناحیهٔ خلفای اموی شده باشد. ما تنها مذهبی هستیم که کمال تحصیل در مکتب حضرات معصومین علیهم‌السلام را برای دویست و شصت سال داریم و چنین مکتبی باید بتواند تمامی فرهنگ‌ها را در برابر خود خاضع نماید و آن‌ها را به صورت خردمندانه به کرنش بکشاند و ما این امر را بهترین روش برای بقا، استمرار و رشد فرهنگ شیعه در جهان می‌دانیم اما ما هیچ استفاده‌ای از این همه کرامت الهی نداشته‌ایم.

شیعیان افزون بر اندیشه، در رفتار و کردار خود نیز باید چنان متمدنانه باشند که هر کسی با دیدن آن‌ها بگوید این شیعی و از مذهب جعفری است که چنین آراسته، نظیف، مؤدب، مهربان، نرم و شیرین است اما حکومت طاغوتیان و شاهان و نیز چیرگی استعمار در پیش از انقلاب، روح خشونت را در ما ریخته است و ما را بیمار نموده و از اصل خود که منش کریمانه بر اساس مکتب اهل بیت علیهم‌السلام است دور داشته و آیین محبت و عشق را از ما گرفته است و برخی افراد حتی در منزل با همسر و فرزندان خود یا فرزند با پدر و مادر خود همانند طاغوتیان، قلدرمآبانه برخورد می‌کنند و آرامش را با ورود خود به خانه از همسر و فرزند می‌گیرند و تنها فرهنگ زور را می‌شناسند. سیطرهٔ چنین فرهنگی تنها دروغ، ریا و سالوس را نتیجه می‌دهد و هرگونه اطاعت‌پذیری همسر و فرزندان از ترس است و آنان خود را اسیر دست چنین فردی می‌بینند و محبت و عشق در چنین خانه‌ای دیده نمی‌شود. ما باید نرمی، عطوفت، مهربانی، کرامت، بزرگی، آگاهی و انصاف را در برخورد با خانواده و مردم فراموش ننماییم و آن را ملکهٔ روح و جان خود قرار دهیم. طبیعی است این کار با تمرین انجام می‌پذیرد و برای شروع آن نیز باید از درون منزل شروع کرد و کوشید روز به روز اخلاق خود را با همسر و فرزندان نرم‌تر و نرم‌تر نمود تا زندگی ما مدل کوچکی برگرفته از زندگی ملکوت و نورانی و پر از صفا و عشق حضرات ائمهٔ معصومین علیهم‌السلام باشد. این شب متعلق به بی‌بی دو عالم حضرت فاطمهٔ زهرا علیهاالسلام و همین‌طور آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است که سِمَت تولی دین و دنیا و آخرت ما را دارند. خداوند را به حق این بزرگواران قسم می‌دهیم توفیق عبادت و بندگی به ما عنایت فرماید و صفا،

(۱۱)

سلامتی، شیرینی، مهربانی، عطوفت و خردمندی را به همهٔ عطا نماید. اسلام، قرآن و حوزه‌ها را در کنف حمایت خویش حفظ بفرماید. برای شادی و سرور هرچه بیش‌تر مؤمنان صلواتی محبت نمایید: اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

(۱۲)

---

 

خیمهٔ سوم: ویژگی‌های یاران امام عصر علیه‌السلام و طراحی حرکت‌های فرهنگی

اشاره: سخنرانی زیر در سالروز میلاد مبارک حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام و به تاریخ ششم اردیبهشت ۸۶ در مجتمع علمی فرهنگی شهرستان جیرفت و در مراسم افتتاح این مرکز ایراد شده است.

بسم اللّه الرحمن الرحیم. الحمد للّه ربّ العالمین، والعاقبة للمتّقین، والنّار للملحدین، ثمّ الصّلاة والسّلام علی سیدنا ومولانا حبیب إله العالمین؛ أبی القاسم محمّد و علی آله الطّیبین الطّاهرین، ولعنة اللّه علی أعدائهم أجمعین.

فقد قال الحکیم فی محکم کتابه: «یثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آَمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَفِی الاْآَخِرَةِ وَیضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیفْعَلُ اللَّهُ مَا یشَاءُ»^(۱).

در این شب باعظمت که شب سرور و شادمانی شیعیان است در محضر شما برادران و خواهران گرامی هستیم، برای آن‌که شهیدان اسلام و انقلاب غریق رحمت الهی گردند و برای شادی و سرور روح شهدا صلواتی محبت نمایید: اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

این محفل به مناسبت افتتاح مجموعه‌ای علمی فرهنگی که در خطهٔ جیرفت کاری نو می‌باشد تشکیل شده، که بسیار قابل اهمیت و ارزش است به‌ویژه آن که عزیزان دست‌اندرکار آن جوانانی هستند تحصیل کرده که چشم و چراغ مردم این سرزمین غیور و حاصل‌خیز می‌باشند، برای صفا و سرور خود و مردم این ناحیهٔ سلحشور پرور صلواتی محبت کنید: اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

موضوع سخن من بیان برخی از علامات و نشانه‌هایی است که قرآن کریم برای حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) و یاران آن حضرت بیان داشته است.

بعد از انقلاب اسلامی به حمد الهی قرآن کریم به خانهٔ تمامی مردم وارد شده است اما متأسفانه تأمل و دقت بر مفاد آیات آن هنوز رونق نگرفته است.

آیات فراوانی در قرآن کریم احوال آقا امام زمان علیه‌السلام را بیان می‌دارد و به تبیین شخصیت و موقعیت آن حضرت و اخلاق و

۱٫ ابراهیم / ۲۷٫

(۱۳)

سجایای پیروان ایشان می‌پردازد. یکی از این آیات در سورهٔ حضرت ابراهیم علیه‌السلام قرار دارد که در طلیعهٔ سخن قرائت شد. این آیه از ثابت قدمی و راسخ بودن یاران آن حضرت (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) در اعتقاد و باور خود سخن می‌گوید و می‌فرماید: «یثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آَمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَفِی الاْآَخِرَةِ وَیضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیفْعَلُ اللَّهُ مَا یشَاءُ». یکی از اوصاف پیروان ایشان این است که آنان دارای قول و اعتقاد ثابت هستند و در اندیشه و مرام آن‌ها و در عمل و کوشش آنان تزلزلی پیش نمی‌آید. اعتقاد این افراد جزمی است و برای باور خود برهان، منطق و دلیل دارند و خیال‌پردازی از حریم آن‌ها دور است. اعتقاد آنان به خداوند و به امام خود محکم است و به سلامت باورهای خود ایمان دارند.

استحکام در باور، در زندگی دنیایی این مردم جریان دارد و آنان از این جهت، زندگی دنیوی آباد و محکمی دارند؛ چرا که می‌فرماید: «فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَفِی الاْآَخِرَةِ». کسی که دنیا را از دست بدهد، فردایی آباد در آخرت نخواهد داشت و دنیاست که مزرعه یا مزبلهٔ آخرت می‌باشد. این سلامت زندگی دنیوی است که سعادت آخرت را تضمین می‌نماید. کسی که در دنیا سلامت، عزت، بزرگی، شخصیت، علم و کمال ندارد، آخرتی نیز نخواهد داشت: «وَمَنْ کانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الاْآَخِرَةِ أَعْمَی وَأَضَلُّ سَبِیلاً»^(۱). کسی که در دنیا کور است نه تنها در آخرت کور برانگیخته می‌شود بلکه در راه خود گمراه‌تر می‌باشد. ما برای سعادت آخرت مسیری جز سلامت دنیا نداریم. هم سلامت در عقل و اندیشه و هم سلامت در عمل و کردار و هم سلامت در دنیاداری و پرهیز از دنیامداری و دنیاطلبی. کسی که در دنیا مشکل دارد، در آخرت نیز درگیر مشکلات خواهد بود. کسی که نمی‌تواند در دنیا اندیشهٔ محکمی داشته باشد، در آخرت نیز قدم‌های لرزانی دارد. البته باید از خداوند مدد خواست تا دنیایی آباد و سالم به ما ارزانی دارد و از ظالمانی که حق تعالی آنان را گمراه می‌سازد و مولا و امام خویش را نمی‌شناسند و یا اعتقادی جازم به او ندارند نباشند: «وَیضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیفْعَلُ اللَّهُ مَا یشَاءُ».

در این‌جا باید چند نکته را خاطرنشان گردم. یکی آن که ایرانی‌ها بسیار خوش ولایت هستند. اگر کسی اندکی از حب علی علیه‌السلام در دل داشته باشد و بویی از تشیع به نطفهٔ وی رسیده باشد، هیچ‌گاه جانی نمی‌شود. حتی اراذل و اوباش نیز غیرت خود را دارند؛ برخلاف یهودی‌ها که حتی خوب‌های آن‌ها نیز خباثت دارند. به نظر من، پیش از آن‌که ما مسلمانی را ترویج نماییم بهتر است آدم شدن را تبلیغ کنیم. مسلمانی که با کفار تفاوتی ندارد به چه کار می‌آید؟ مسلمانی تنها یک لایه و یک لعاب شده است. ما باید مشکل فرهنگ و اخلاق را حل نماییم و بهترین راه برای آن بسط دانش فلسفهٔ اخلاق است.

اما نکتهٔ دوم راجع به وقت ظهور است و آن زمانی است که دو مسأله خیلی بارز است: یکی آن‌که بشر خسته شده و نفس‌های وی بریده گردیده و دیگر آن‌که اقتدار و مدیریت حضرت به‌گونه‌ای است که تمامی قدرت‌ها رنگ می‌بازد. پس نخست باید بشریت همه به هم دست دهند و این نشانهٔ خستگی آنان است و دیگر آن‌که وقتی حضرت علیه‌السلام با اقتدار موجود خود می‌آیند، تمامی قدرت‌ها خود به خود رنگ می‌بازند. در زمان کنونی ما می‌بینیم نه بشر خسته شده و نه آن آقا پا در رکاب است. کسانی که بحث ظهور را برای زمان ما مطرح می‌کنند افرادی ساده هستند. در زمان صفویه مؤمنانی بودند که به امید ظهور و آمدن حضرت، کفن پوشیدند.

۱٫ اسراء / ۷۲٫

(۱۴)

برخی مدعی هستند زمان ظهور نزدیک است و سفیانی را در سوریه و این و آن را در کجا می‌بینند. این گفته‌ها چون واقعیت ندارد مردم را مأیوس می‌کند. چنین افراد مدعی، شایستهٔ تعزیر هستند. باید دانست ادارهٔ تمامی عالم هستی برای حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) کار کوچکی است و ایشان در پی یار وفاداری می‌گردند تا دمی با او باشند. این ما هستیم که کوچک‌ترین کاری برای ما سنگین است. بنابراین، باید منتظر باشیم و این وظیفهٔ ماست که به تکالیف خود عمل نماییم و از آن حضرت غافل نباشیم اما انتظار به این معنا نیست که بگوییم آن حضرت این جمعه یا آن دوشنبه می‌آیند.

انتظار با تأخیر استقبالی منافات ندارد و ما می‌توانیم منتظر باشیم هرچند بدانیم ظهور به این زودی‌ها محقق نمی‌شود. این‌که می‌گویند سفیانی در سوریه دیده شده است از قِلّت علم و ناآگاهی حکایت دارد و دین را نمی‌توان به چنین چیزهایی بست. ظهور به پیش درآمدهایی نیاز دارد که هنوز محقق نشده و تحمل آن پیش درآمدها که بسیار سنگین و مصیبت‌زاست با انتظار است که قابل تحمل می‌گردد. شیعه در زمان غیبت بلاهای بسیاری را متحمل خواهد شد و اگر فردی شیعی فرهنگ انتظار را در خود زنده نداشته باشد در امواج بلایا غرق می‌گردد. البته شیعه به برکت انقلاب اسلامی با این که هشت سال جنگ تحمیلی را به خود دیده اما این زمان عید آنان به شمار می‌رود و اگر کسی این امور را بلا بداند به کفران نعمت گرفتار شده است. امواج بلا بعد از مدت‌های مدید بر شیعیان هجوم خواهد آورد. البته ما افتخار پیروی از حضرت صاحب الامر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) را داریم و ان‌شاء اللّه در بلایا به عنایت آن حضرت علیه‌السلام صبور خواهیم بود و حتی خون خود را نیز در این راه می‌دهیم اما این‌که گفته می‌شود حضرت تا چند سال دیگر ظهور خواهند کرد اشتباه است.

اما دربارهٔ کار شما که ان‌شاء اللّه مصداق این آیهٔ شریفه باشید، عرض می‌نمایم که کارهای فرهنگی باید مدرن، سالم و شکوفا باشد و جوانان امروز دیگر تبلیغات کهنه و سخنان تکراری را نمی‌پسندند و آن را پاسخ‌گوی نیازهای خود نمی‌دانند؛ به‌ویژه آن‌که جوانان این کشور انقلابی در زمینه‌های علمی رشد تصاعدی و مضاعف داشته‌اند و معادلات علمی را در سطح جهانی به نفع خود تغییر داده‌اند و در برخی از رشته‌های مهم حائز رتبه‌های تک رقمی هستند. ان‌شاء اللّه این مجموعه چراغ روشنی برای جیرفت باشد.

مسؤولان این مجتمع روحانیانی هستند که می‌توانستند در قم که مرکز علم و اندیشه است منشأ آثار باشند و کرسی تدریس داشته باشند اما ایثارگری نموده و عمر و جوانی خود را برای جوانان این منطقه گذاشته‌اند.

این‌که شما به صورت مجموعی کار می‌کنید و در قالب یک مجتمع به فعالیت فرهنگی می‌پردازید درصد موفقیت شما را بالا می‌برد؛ چرا که تبلیغ‌های فردی چندان تأثیری ندارد.

سعی نمایید مردم را با محبت، مهربانی، صفا، اخوت و دوستی گرد هم آورید و برای رفع مشکلات علمی، فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی جامعه فعالیت نمایید بدون آن‌که درگیر کارهای بیهوده و جناح‌بازی شوید. شما یار ثابت قدم آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) باشید و برای رفع مشکلات مردم تلاش نمایید.

زیست محیط این منطقه بسیار متنوع است و یک طرف آن همانند شمیرانات تهران و این طرف گویی بندرعباس است. در

(۱۵)

این شهر رودخانه‌ای وسیع و بزرگ وجود دارد که آبی در آن نیست، آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید چرا آب این رودخانه خشک شده است؟! این در حالی است که پایین‌دست آن دشت وسیعی است که کشاورزی متنوع، نخل‌های رشید و مرکبات گوهرباری دارد و خرمای آن همانند طلای سیاه است که همه رو به پژمردگی است و بهتر است مسؤولان این شهر چاره‌ای برای احیای آن بیاندیشند. اگر جامعه‌شناسی پهنای این رودخانه را ببیند می‌فهمد ماجرایی پشت آن است و شما در این مجتمع باید چاره‌جوی چنین مشکلاتی باشید و مشکلات مردم را به مسؤولان و در سطح پایگاه و نشریات خود منعکس سازید.

هم‌اینک انقلاب اسلامی معادلات دنیا را به هم ریخته است و بیش از سی کشور اروپایی و غول بی‌شاخ و دم آمریکا را به بازی گرفته است. این کشور را به نام شیعه می‌شناسند و شما نیز می‌توانید چنین نقشی در این منطقه داشته باشید و یک حرکت و نهضت علمی و فرهنگی راه بیندازید. به جوان‌ها بیش‌تر اهمیت بدهید و هیچ‌گاه غرور آن‌ها را نشکنید. برخی از جوانان مشکلات مادی دارند و آنان که سرمایه و امکانات دارند غرور بچه‌های این کشور را با کمک به آنان حفظ نمایند. شما در این زمینه نیز می‌توانید فعالیت‌های مالی داشته باشید و مشکلات حاد جوانانی را که نجابت دارند و پنهان‌کار می‌باشند حل نمایید. سعی نمایید این مجمتع مجمعی دوستانه و مردمی باشد. البته ممکن است در مسیر حرکت شما مشکلاتی پیش آید، اما مقاوم باشید و تعارض‌ها را بدون درگیری حل نمایید و با هم برادروار باشید و به هم محبت و کمک نمایید بدون این‌که تو و من داشته باشید و همه در پی قول ثابت و راه خداوند باشید.

امشب، شب جشن میلاد پربرکت امام حسن عسکری علیه‌السلام است. امام حسن عسکری علیه‌السلام چون قول ثابت داشته و یک فکر و فرهنگ را دنبال می‌نموده، حکومت وقت از ایشان ترس و واهمه داشته و آن حضرت را در منطقه‌ای نظامی تحت نظر قرار داده بود تا کسی از شیعیان نتواند با آن حضرت ارتباط داشته باشد و شیعیان سخنان ایشان را نشنوند و به همین جهت به ایشان عسکری می‌گویند. امشب شب جمعه و شب عید آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است که به هنگام ظهور عقل‌های پراکنده و رها شده و سرگردان را جمع می‌آورند که در مثال، زمان فعلی همانند شیر فاسدی است که وقتی به جوش برسد بریده بریده می‌شود؛ برخلاف زمان ظهور که همانند شیر سالم که در حرارت، یک دست و یک تخته می‌گردد. فکرها و اندیشه‌ها در آن زمان متحد و یک‌نواخت می‌شود و همه یک نوا و یک صدا می‌گردند و کسی کار جناحی و شخصی نمی‌کند.

خدایا این ملت، انقلاب، دین، تشیع، ولایت و تمامیت ارضی کشور ما را از گزند حوادث مصون و محفوظ بدار. مردم و امت ما را همواره سرور و شادمانی عنایت نما. روح شهدای انقلاب و اسلام را شاد بفرما. برای سلامتی خود صلوات ختم کنید: اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمّد.

(۱۶)