تطبیق قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره بر آیات قرآن كريم
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۴
سورهٔ زمر
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، تَنْزِیلُ الْکتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکیمِ».
عالی، دقیق، ظریف، سنگین و مستمر است و باید به‌آن‌اهتمام‌داشت.
۲- «إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیک الْکتَابَ بِالْحَقِّ، فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ».
کاری است بسیار مهم و پرمسؤولیت و به صورت قهری پرزحمت اما خوب.
۳- «أَلَا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ، وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ، مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِیقَرِّبُونَا إِلَی اللَّهِ زُلْفَی، إِنَّ اللَّهَ یحْکمُ بَینَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یخْتَلِفُونَ، إِنَّ اللَّهَ لَا یهْدِی مَنْ هُوَ کاذِبٌ کفَّارٌ».
کار سنگین، دشوار و سختی است که خواهان در انجام آن به اشتباه دچار می‌شود و انحطاط می‌یابد. خیلی بد است.
۴- «لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفَی مِمَّا یخْلُقُ مَا یشَاءُ، سُبْحَانَهُ، هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ».
سخت، سنگین و خطرناک است و محال است انجام شود. خواهان را به گرفتاری و نابودی می‌کشاند. خیلی بد است.
۵- «خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ، یکوِّرُ اللَّیلَ عَلَی النَّهَارِ، وَیکوِّرُ النَّهَارَ عَلَی اللَّیلِ، وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ، کلٌّ یجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی، أَلَا هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ».
عالی است. البته سخت، پیچیده، کشیده، بلند و مستمر است و
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۵
صبوری، اهتمام و دقت را می‌طلبد.
«یکوِّرُ»: کاری پیچیده است.
۶- «خَلَقَکمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ، ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا، وَأَنْزَلَ لَکمْ مِنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِیةَ أَزْوَاجٍ، یخْلُقُکمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ، فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ، ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ، لَهُ الْمُلْک، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، فَأَنَّی تُصْرَفُونَ».
خیلی بد است. بسیار سنگین و سخت است و خواهان از عهدهٔ انجام آن بر نمی‌آید: زیرا می‌فرماید: «فِی ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ» و نیز: «فَأَنَّی تُصْرَفُونَ». «فَأَنَّی»: شکست آن قطعی و آشکار است.
۷- «إِنْ تَکفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِی عَنْکمْ، وَلَا یرْضَی لِعِبَادِهِ الْکفْرَ، وَإِنْ تشکرُوا یرْضَهُ لَکمْ، وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی، ثُمَّ إِلَی رَبِّکمْ مَرْجِعُکمْ، فَینَبِّئُکمْ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ، إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».
خوب نیست. کاری است که انجام نمی‌پذیرد.
«وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی»: هیچ گونه بخشش، اعطا و کمکی در آن نیست.
«فَینَبِّئُکمْ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ»: خواهان در انجام این کار ناتوان و درمانده می‌شود و مشکلات آن برای وی آشکار و علنی می‌گردد.
«عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ»: به اعتبار ذات، مداقه و دقت فزاینده‌ای در آن است.
۸- «وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیهِ، ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِی مَا کانَ یدْعُو إِلَیهِ مِنْ قَبْلُ، وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَاداً لِیضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ، قُلْ: تَمَتَّعْ بِکفْرِک قَلِیلًا، إِنَّک مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ».
خیلی بد است. کاری است ظاهری و صوری که استمرار و ادامه‌ای نداردو به فراموشی سپرده می‌شود و منافع و بهره‌های آن نیز با کفران همراه است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۶
۹- «أَمْ مَنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیلِ سَاجِداً وَقَائِماً، یحْذَرُ الْآَخِرَةَ، وَیرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ، قُلْ: هَلْ یسْتَوِی الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَایعْلَمُونَ، إِنَّمَا یتَذَکرُ أُولُو الْأَلْبَابِ».
خوب است. موانع و مشکلاتی در این کار وجود دارد که هر گونه بی‌احتیاطی، اهمال، کفران و غروری به خواهان آسیب می‌رساند. بر این اساس باید در انجام آن اهتمام و دقت مضاعف داشت؛ زیرا می‌فرماید:
«هَلْ یسْتَوِی الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَایعْلَمُونَ».
۱۰- «قُلْ: یا عِبَادِ، الَّذِینَ آمَنُوا، اتَّقُوا رَبَّکمْ، لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ، وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ، إِنَّمَا یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ».
بسیار خوب است. البته دیررس و دیربازده است و بهره‌های آن به تدریج به دست می‌آید.
۱۱- «قُلْ: إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً، لَهُ الدِّینَ».
خیلی خوب است. کاری دقیق، ظریف، محدود، سنگین، سخت و دارای پنهانی‌هایی است. انجام نیز می‌پذیرد.
۱۲- «وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَکونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ».
بسیار خوب است و چون مادهٔ امر در آن آمده است باید آن را انجام داد وگرنه خواهان دچار آسیب و آفت می‌شود. سنگین و سخت نیز می‌باشد.
«أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ»: باید کار را با سرعت انجام داد و هیچ گونه تأخیری در آن روا نیست.
۱۳- «قُلْ: إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیتُ رَبِّی عَذَابَ یوْمٍ عَظِیمٍ».
خیلی بد، سخت و سنگین است و لازم است آن را ترک نمود.
۱۴- «قُلِ: اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِینِی».
کاری ظریف، دقیق و اندکی نرم و هموار است. خیلی خوب است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۷
۱۵- «فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ، قُلْ: إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یوْمَ الْقِیامَةِ، أَلَا ذَلِک هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ».
بسیار بد، خشک و خطرناک است و خواهان به کاری خلاف قانون و غیر عاقلانه مجبور می‌شود. شکست و گرفتاری را نیز با خود دارد.
۱۶- «لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ، وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ، ذَلِک یخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ، یا عِبَادِ فَاتَّقُونِ».
کاری وحشتناک است و خطر در کمین خواهان نشسته است. نباید به آن نزدیک شد که گرفتاری آن حتمی است.
۱۷- «وَالَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یعْبُدُوهَا، وَأَنَابُوا إِلَی اللَّهِ، لَهُمُ الْبُشْرَی، فَبَشِّرْ عِبَادِ».
خوب است ولی خیلی نرم نیست و سخت و سنگین است و به مانع بر می‌خورد. برای رفع مانع باید اهتمام و دقت داشت و صدقه داد یا از دیگران کمک و مدد گرفت یا با آنان شراکت نمود.
«وَأَنَابُوا إِلَی اللَّهِ»: برای انجام این کار به مشارکت و همکاری دیگران یا گرفتن وکیل نیاز دارد.
۱۸- «الَّذِینَ یسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ، فَیتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ، أُولَئِک الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ، وَأُولَئِک هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ».
عالی است. مشکلی در طول کار پیش نمی‌آید.
۱۹- «أَفَمَنْ حَقَّ عَلَیهِ کلِمَةُ الْعَذَابِ، أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِی النَّارِ».
خیلی بد و خطرناک است. نابودی، حرمان و فلاکت را همراه با پلیدی پیش می‌آورد. آیهٔ ابن ملجم است و به این معناست کسی که اقتضای بدی دارد تغییرناپذیر است.
۲۰- «لَکنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ، لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِیةٌ، تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، وَعْدَ اللَّهِ لَایخْلِفُ اللَّهُ الْمِیعَادَ».
خیلی خوب است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۸
۲۱- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَسَلَکهُ ینَابِیعَ فِی الْأَرْضِ، ثُمَّ یخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوَانُهُ، ثُمَّ یهِیجُ، فَتَرَاهُ مُصْفَرّاً، ثُمَّ یجْعَلُهُ حُطَاماً، إِنَّ فِی ذَلِک لَذِکرَی لِأُولِی الْأَلْبَابِ».
خیلی خوب است ولی نتیجه‌ای ظاهری و صوری دارد و نه حقیقی.
البته در انجام آن باید ملاحظهٔ زمان و فرصت را داشت و تأخیر و اهمال در عمل به آن سبب از دست رفتن نتیجه و خیرات آن می‌شود.
۲۲- «أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَی نُورٍ مِنْ رَبِّهِ، فَوَیلٌ لِلْقَاسِیةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکرِ اللَّهِ، أُولَئِک فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
این آیه دارای دو استخاره است. استخارهٔ نخست آن عالی است و استخارهٔ دوم که با فراز: «فَوَیلٌ لِلْقَاسِیةِ قُلُوبُهُمْ» شروع می‌شود خیلی بد است و به کفران و حرمان مبتلا می‌گردد.
۲۳- «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ، کتَاباً مُتَشَابِهاً، مَثَانِی، تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ، ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَی ذِکرِ اللَّهِ، ذَلِک هُدَی اللَّهِ، یهْدِی بِهِ مَنْ یشَاءُ، وَمَنْ یضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ».
بسیار خوب، سنگین، پرانرژی و همراه با زحمت و دردسر است. باید در انجام آن احتیاط و دقت داشت.
۲۴- «أَفَمَنْ یتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یوْمَ الْقِیامَةِ، وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ: ذُوقُوا، مَا کنْتُمْ تَکسِبُونَ».
خیلی بد است. حرمان، ناراحتی، ستمگری و آلوده شدن به حق الناس را در پی دارد.
۲۵- «کذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لَایشْعُرُونَ».
بسیار بد است. مشکلات آن قابل پیش‌بینی و کنترل نیست.
۲۶- «فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْی فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَلَعَذَابُ الْآَخِرَةِ أَکبَرُ، لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ».
خیلی بد و زیان‌بار است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۹
۲۷- «وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کلِّ مَثَلٍ، لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
بسیار خوب است. کاری مشخص، نرم و روان است.
۲۸- «قُرْآناً عَرَبِیاً، غَیرَ ذِی عِوَجٍ، لَعَلَّهُمْ یتَّقُونَ».
کاری است مشخص و خوب که به راحتی و زود به فرجام می‌رسد.
۲۹- «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا، رَجُلًا فِیهِ شُرَکاءُ مُتَشَاکسُونَ، وَرَجُلًا سَلَماً لِرَجُلٍ، هَلْ یسْتَوِیانِ مَثَلًا، الْحَمْدُ لِلَّهِ، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ».
خوب نیست. مقایسه و گرفتاری در آن است.
۳۰- «إِنَّک مَیتٌ، وَإِنَّهُمْ مَیتُونَ».
خوب نیست.
۳۱- «ثُمَّ إِنَّکمْ یوْمَ الْقِیامَةِ عِنْدَ رَبِّکمْ تَخْتَصِمُونَ».
خیلی بد است و به اختلاف کشیده می‌شود. نتیجه‌ای نیز ندارد.
۳۲- «فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کذَبَ عَلَی اللَّهِ، وَکذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ، أَلَیسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًی لِلْکافِرِینَ».
بسیار بد است و به کفران می‌انجامد.
۳۳- «وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ، وَصَدَّقَ بِهِ، أُولَئِک هُمُ الْمُتَّقُونَ».
عالی است.
۳۴- «لَهُمْ مَا یشَاؤُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ، ذَلِک جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ».
عالی است.
۳۵- «لِیکفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَءَ الَّذِی عَمِلُوا، وَیجْزِیهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کانُوا یعْمَلُونَ».
ظاهر نیکویی ندارد ولی خوب است.
۳۶- «أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ، وَیخَوِّفُونَک بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ، وَمَنْ یضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ».
بد است.
«أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ»: از آیات ذکر است و سبب توکل و قوت می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۰
۳۷- «وَمَنْ یهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ، أَلَیسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ».
خیلی خوب است. صدر آن چنان قوت و توانی دارد که تمامی موانعی که ذیل آیهٔ شریفه به آن اشاره دارد را برطرف می‌کند.
۳۸- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ، لَیقُولُنَّ: اللَّهُ، قُلْ: أَفَرَءَیتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، إِنْ أَرَادَنِی اللَّهُ بِضُرٍّ، هَلْ هُنَّ کاشِفَاتُ ضُرِّهِ، أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ، هَلْ هُنَّ مُمْسِکاتُ رَحْمَتِهِ، قُلْ: حَسْبِی اللَّهُ، عَلَیهِ یتَوَکلُ الْمُتَوَکلُونَ».
بسیار خوب است. البته مشکلات و گرفتاری نیز دارد اما هر چند مشکلات فراوانی داشته باشد، برطرف می‌گردد.
فراز شریف: «حَسْبِی اللَّهُ» ذکر خفی است. برای بهره‌گیری از آثار این ذکر شریف باید به مدت سالیانی با آن انس و قرب داشت و تاوان آن را پرداخت، پس از آن است که اگر ببیند کسانی به صورت سیستماتیک قصد براندازی و نابودی او را دارند هیچ تزلزلی به وی راه نخواهد یافت و رقص کنان زیر شمشیر غمش خواهد رفت وگرنه از مؤمنان نخواهد بود.
۳۹- «قُلْ: یا قَوْمِ، اعْمَلُوا عَلَی مَکانَتِکمْ، إِنِّی عَامِلٌ، فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ».
خوب نیست؛ زیرا فراز: «إِنِّی عَامِلٌ» لسان تهدید و تحذیر را دارد.
«فَسَوْفَ»: هدفی برای این کار وجود ندارد.
۴۰- «مَنْ یأْتِیهِ عَذَابٌ یخْزِیهِ، وَیحِلُّ عَلَیهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ».
خیلی بد است.
«عَذَابٌ مُقِیمٌ»: بلایی همانند تصادف، قتل، ورشکستگی یا همسر بدی که رهایی از او امکان ندارد و مصایبی که قابل جبران نیست به خواهان وارد می‌شود.
۴۱- «إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْکتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ، فَمَنِ اهْتَدَی فَلِنَفْسِهِ، وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یضِلُّ عَلَیهَا، وَمَا أَنْتَ عَلَیهِمْ بِوَکیلٍ».
شروع خوبی دارد اما در فرجام آن نتیجه‌ای نیست و هماهنگی در آن دیده نمی‌شود. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۱
۴۲- «اللَّهُ یتَوَفَّی الْأَنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا، وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیمْسِک الَّتِی قَضَی عَلَیهَا الْمَوْتَ، وَیرْسِلُ الْأُخْرَی إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یتفکرُونَ».
بسیار خوب است. البته مشکلات و مکافاتی نیز دارد.
۴۳- «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ، قُلْ: أَوَلَوْ کانُوا لَایمْلِکونَ شَیئاً، وَلَا یعْقِلُونَ».
بد است. خریداری برای آن نیست.
۴۴- «قُلْ: لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعاً، لَهُ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، ثُمَّ إِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
کار نتیجه‌ای ندارد از آن هیچ چیزی بهرهٔ خواهان‌نمی‌شود. بداست.
۴۵- «وَإِذَا ذُکرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ، وَإِذَا ذُکرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یسْتَبْشِرُونَ».
کاری است سنگین و سخت که معلوم نیست نتیجه‌ای داشته باشد.
خوب نیست.
۴۶- «قُلِ: اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، عَالِمَ الْغَیبِ وَالشَّهَادَةِ، أَنْتَ تَحْکمُ بَینَ عِبَادِک فِی مَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ».
خوب نیست. جنبهٔ معنوی و ساحت فرامادی آن قوی‌تر است.
۴۷- «وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یوْمَ الْقِیامَةِ، وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یکونُوا یحْتَسِبُونَ».
خیلی بد است. هزینهٔ بالایی را از خواهان می‌گیرد بدون آن که صرف نظر از ظاهر شکوهمند آن نتیجه و حقیقتی داشته باشد. برای نمونه، ممکن است خواهان قصد زیارت خانهٔ خدا را داشته باشد اما آن را با ریا و هوی و هوس از بین می‌برد.
۴۸- «وَبَدَا لَهُمْ سَیئَاتُ مَا کسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُونَ».
ظاهر نیکویی دارد اما بسیار بد است. برای نمونه ممکن است
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۲
خواهان قصد تحصیل علوم دینی را نماید اما هم خود گمراه شود و هم دیگران را به گمراهی بکشاند.
۴۹- «فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا، ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ: إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَی عِلْمٍ، بَلْ هِی فِتْنَةٌ، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لَایعْلَمُونَ».
خوب نیست. امکاناتی به خواهان داده می‌شود اما وی مورد فریب و خدعه واقع می‌شود.
۵۰- «قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ: فَمَا أَغْنَی عَنْهُمْ مَا کانُوا یکسِبُونَ».
خیلی بد است. کاری بی‌نتیجه و زیان‌بار است.
۵۱- «فَأَصَابَهُمْ سَیئَاتُ مَا کسَبُوا، وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاءِ سَیصِیبُهُمْ سَیئَاتُ مَا کسَبُوا، وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ».
کاری پرزحمت است که هرگونه زحمت و تلاشی آن را زیان‌بار می‌سازد. خیلی بد است.
۵۲- «أَوَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ وَیقْدِرُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
با آن که کاری سخت، سنگین و پرزحمت است، نتیجهٔ در خوری را به دست نمی‌دهد. خوب نیست.
۵۳- «قُلْ: یا عِبَادِی الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ، لَاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».
خوب است. البته کاری فرسایشی است که گرفتاری و زحمت دارد و خواهان به اسراف دچار می‌شود.
۵۴- «وَأَنِیبُوا إِلَی رَبِّکمْ، وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِیکمُ الْعَذَابُ، ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ».
خوب است اگر با توکل، احتیاط و مواظبت انجام گیرد وگرنه به سختی‌ها و سنگینی حاصل از فشار کار دچار می‌گردد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۳
۵۵- «وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیکمْ مِنْ رَبِّکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِیکمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً، وَأَنْتُمْ لَاتَشْعُرُونَ».
خوب ولی بسیار خطرناک، سنگین و سخت است و باید در انجام آن نهایت احتیاط و دقت را داشت. ترک آن بهتر است.
۵۶- «أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ: یا حَسْرَتَا عَلَی مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ، وَإِنْ کنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ».
بد و خطرناک است و با احتیاط نیز نمی‌توان از خطرات آن ایمنی جست.
۵۷- «أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ».
خوب نیست؛ هرچند بی‌بهره از ظاهر و صورت نیست.
۵۸- «أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَی الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کرَّةً فَأَکونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ».
بد است. فریب ظاهر آن را نباید خورد که نتیجه‌ای برای آن نیست.
۵۹- «بَلَی، قَدْ جَاءَتْک آیاتِی فَکذَّبْتَ بِهَا، وَاسْتَکبَرْتَ، وَکنْتَ مِنَ الْکافِرِینَ».
خیلی بد است. سبب استکبار، گرفتاری، شکست و درگیری می‌شود.
۶۰- «وَیوْمَ الْقِیامَةِ تَرَی الَّذِینَ کذَبُوا عَلَی اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ، أَلَیسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًی لِلْمُتَکبِّرِینَ».
بسیار بد است. سبب آبروریزی و افتضاح می‌شود: «وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ».
۶۱- «وَینَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ، لَایمَسُّهُمُ السُّوءُ، وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ».
با آن که بد ظاهر و پرمشکل است ولی بسیار خوب است و نتیجهٔ خیر می‌دهد.
۶۲- «اللَّهُ خَالِقُ کلِّ شَی‌ءٍ، وَهُوَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ وَکیلٌ».
کاری آسان، آبرومند، خوب و انجام پذیر است و با آن که سنگین می‌باشد مشکلی در روند آن پیش نمی‌آید.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۴
۶۳- «لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَالَّذِینَ کفَرُوا بِآَیاتِ اللَّهِ أُولَئِک هُمُ الْخَاسِرُونَ».
خیلی بد است. ذیل آیهٔ شریفه بر صدر آن چیره است. کاری است خوش باطن که نتیجه‌ای برای آن نیست.
۶۴- «قُلْ: أَفَغَیرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیهَا الْجَاهِلُونَ».
خیلی بد است. گرفتاری و مشکلات دارد.
۶۵- «وَلَقَدْ أُوحِی إِلَیک، وَإِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِک لَئِنْ أَشْرَکتَ لَیحْبَطَنَّ عَمَلُک، وَلَتَکونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ».
اصل کار مورد نظر خوب است و دارای باطن و پراستعداد است ولی فعلیت پیدا نمی‌کند و بسیار بد است. باید آن را ترک کرد. ممکن است این کار برای دیگران خوب باشد.
۶۶- «بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ، وَکنْ مِنَ الشَّاکرِینَ».
خیلی خوب و پرنتیجه است. زحمت و تلاش را نیز لازم دارد.
۶۷- «وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ، وَالْأَرْضُ جَمِیعاً قَبْضَتُهُ یوْمَ الْقِیامَةِ، وَالسَّماوَاتُ مَطْوِیاتٌ بِیمِینِهِ، سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».
سنگین و سخت است و بر این اساس، اگر احتیاط نماید بسیار خوب و نتیجه‌بخش می‌باشد وگرنه خیر.
۶۸- «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ، فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ، وَمَنْ فِی الْأَرْضِ، إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ، ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَی، فَإِذَا هُمْ قِیامٌ ینْظُرُونَ».
کاری بسیار سنگین و غیر عادی است؛ به این گونه که ممکن است به‌گونهٔ ناگهانی دچار مشکل شود. خوب نیست.
۶۹- «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا، وَوُضِعَ الْکتَابُ، وَجِی‌ءَ بِالنَّبِیینَ وَالشُّهَدَاءِ، وَقُضِی بَینَهُمْ بِالْحَقِّ، وَهُمْ لَایظْلَمُونَ».
خیلی خوب است. سبب گشایش می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۵
۷۰- «وَوُفِّیتْ کلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ، وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یفْعَلُونَ».
خوب است. کاری است پرزحمت، سخت و سنگین که نتیجه می‌دهد.
۷۱- «وَسِیقَ الَّذِینَ کفَرُوا إِلَی جَهَنَّمَ زُمَراً، حَتَّی إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا، وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا: أَلَمْ یأْتِکمْ رُسُلٌ مِنْکمْ یتْلُونَ عَلَیکمْ آیاتِ رَبِّکمْ، وَینْذِرُونَکمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا، قَالُوا: بَلَی، وَلَکنْ حَقَّتْ کلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَی الْکافِرِینَ».
بسیار بد، پرزحمت، طولانی، فرسایشی و خطرناک است که عذاب و حرمان را در پی دارد.
۷۲- «قِیلَ: ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ، خَالِدِینَ فِیهَا، فَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکبِّرِینَ».
خطرناک است. بلایا و مصایبی هم‌چون زندان و قتل را موجب می‌شود. خیلی بد است.
۷۳- «وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَی الْجَنَّةِ زُمَراً حَتَّی إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیکمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ».
خیلی خوب است. کاری عمومی، آسان و نتیجه‌بخش است.
۷۴- «وَقَالُوا: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ، وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّءُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیثُ نَشَاءُ، فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ».
کار مورد نظر پرزحمت، قاعده‌مند و نتیجه‌بخش است. بسیار خوب است.
«صَدَقَنَا وَعْدَهُ»: کاری قاعده‌مند است.
۷۵- «وَتَرَی الْمَلَائِکةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ، یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ، وَقُضِی بَینَهُمْ بِالْحَقِّ، وَقِیلَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی، شیرین و نافع است و در انجام آن مورد حمایت و امداد واقع می‌شود. عموم مردم نیز کار او را تحسین کرده و از او قدردانی و تشکر می‌کنند.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۶
سورهٔ غافر
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
خیلی خوب، سنگین و پیچیده است.
۲- «تَنْزِیلُ الْکتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ».
بسیار خوب، مهم و انجام شدنی است.
۳- «غَافِرِ الذَّنْبِ، وَقَابِلِ التَّوْبِ، شَدِیدِ الْعِقَابِ، ذِی الطَّوْلِ، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، إِلَیهِ الْمَصِیرُ».
کاری خوب، سنگین و سخت است که با اقتدار انجام می‌شود.
۴- «مَا یجَادِلُ فِی آیاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کفَرُوا، فَلَا یغْرُرْک تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ».
بد و زیان‌بار است.
۵- «کذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ، وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ، وَهَمَّتْ کلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیأْخُذُوهُ، وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ، فَکیفَ کانَ عِقَابِ».
خیلی بد و طولانی است.
۶- «وَکذَلِک حَقَّتْ کلِمَةُ رَبِّک عَلَی الَّذِینَ کفَرُوا، أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ».
بسیار بد و زیان بار است و چیزی از آن نمی‌ماند.
۷- «الَّذِینَ یحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ، یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ، وَیؤْمِنُونَ بِهِ، وَیسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کلَّ شَی‌ءٍ رَحْمَةً وَعِلْماً، فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا، وَاتَّبَعُوا سَبِیلَک، وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۷
خیلی خوب است.
۸- «رَبَّنَا، وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ، وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیاتِهِمْ، إِنَّک أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
بسیار خوب و مستحکم است.
۹- «وَقِهِمُ السَّیئَاتِ، وَمَنْ تَقِ السَّیئَاتِ یوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ، وَذَلِک هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ».
خیلی خوب است. البته موانع و گرفتاری‌هایی دارد.
۱۰- «إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا ینَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکبَرُ مِنْ مَقْتِکمْ أَنْفُسَکمْ، إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَی الْإِیمَانِ، فَتَکفُرُونَ».
خیلی بد است. بغض و عناد نسبت به حق در آن است و کار به بن‌بست می‌رسد و نتیجه‌ای برای آن نیست.
۱۱- «قَالُوا: رَبَّنَا، أَمَتَّنَا اثْنَتَینِ، وَأَحْییتَنَا اثْنَتَینِ، فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا، فَهَلْ إِلَی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ».
بسیار بد است. گرفتاری و بن‌بست دارد و خواهان در انجام آن درمانده و عاجز می‌شود.
۱۲- «ذَلِکمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِی اللَّهُ وَحْدَهُ کفَرْتُمْ، وَإِنْ یشْرَک بِهِ تُؤْمِنُوا، فَالْحُکمُ لِلَّهِ الْعَلِی الْکبِیرِ».
خوب نیست. زبان تهدید دارد.
۱۳- «هُوَ الَّذِی یرِیکمْ آیاتِهِ، وَینَزِّلُ لَکمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقاً، وَمَا یتَذَکرُ إِلَّا مَنْ ینِیبُ».
خیلی خوب است. مواهب دنیوی در آن است.
۱۴- «فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ، وَلَوْ کرِهَ الْکافِرُونَ».
بسیار خوب است. البته موانعی در مسیر عمل به آن وجود دارد ولی می‌توان با توکل و اهتمام بر آن فایق آمد.
۱۵- «رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ، ذُو الْعَرْشِ، یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَی مَنْ یشَاءُ مِنْ
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۸
عِبَادِهِ، لِینْذِرَ یوْمَ التَّلَاقِ».
خوب است. آزادی و اختیار در این کار وجود دارد. موانع و مشکلاتی نیز برای خواهان پیش می‌آید.
۱۶- «یوْمَ هُمْ بَارِزُونَ، لَایخْفَی عَلَی اللَّهِ مِنْهُمْ شَی‌ءٌ، لِمَنِ الْمُلْک الْیوْمَ؟ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ».
خوب نیست. مشکلات فراوانی دارد و چیزی از آن برای خواهان نمی‌ماند.
۱۷- «الْیوْمَ تُجْزَی کلُّ نَفْسٍ بِمَا کسَبَتْ، لَاظُلْمَ الْیوْمَ، إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ».
سخت، سنگین و بد است.
۱۸- «وَأَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْآَزِفَةِ، إِذِ الْقُلُوبُ لَدَی الْحَنَاجِرِ کاظِمِینَ، مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ، وَلَا شَفِیعٍ یطَاعُ».
خوب نیست. کاری خشن است که گرفتاری آن حتمی است.
۱۹- «یعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْینِ، وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ».
بد است. خواهان مورد ملاحظه و ارفاق قرار نمی‌گیرد.
۲۰- «وَاللَّهُ یقْضِی بِالْحَقِّ، وَالَّذِینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَایقْضُونَ بِشَی‌ءٍ، إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ».
خیلی خوب، قابل اهتمام و بلند است.
۲۱- «أَوَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَینْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ، کانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَاراً فِی الْأَرْضِ، فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ، وَمَا کانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ».
کار با مانع و کندی مواجه می‌شود و به انجام نمی‌رسد. خوب نیست.
۲۲- «ذَلِک بِأَنَّهُمْ کانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَینَاتِ، فَکفَرُوا، فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ، إِنَّهُ
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰۹
قَوِی شَدِیدُ الْعِقَابِ».
خوب نیست. کار با کفران به پایان می‌رسد.
۲۳- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَی بِآَیاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ».
خیلی خوب، آسان و پرخیر است.
۲۴- «إِلَی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ، فَقَالُوا: سَاحِرٌ کذَّابٌ».
هیچ گونه زمینه و قابلیت خیری در آن نیست. بسیار بد است.
۲۵- «فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا: اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ، وَاسْتَحْیوا نِسَاءَهُمْ، وَمَا کیدُ الْکافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ».
خواهان در این کار آسیب و زیان خانوادگی، حیثیتی و موقعیتی می‌بیند. زیان آن اآگاهانه است و قابل پیش‌بینی نیست. خیلی بد است.
۲۶- «وَقَالَ فِرْعَوْنُ: ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَی، وَلْیدْعُ رَبَّهُ، إِنِّی أَخَافُ أَنْ یبَدِّلَ دِینَکمْ، أَوْ أَنْ یظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ».
بد است. فساد و خرابی را با خود همراه دارد.
۲۷- «وَقَالَ مُوسَی: إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکمْ مِنْ کلِّ مُتَکبِّرٍ، لَایؤْمِنُ بِیوْمِ الْحِسَابِ».
خوب نیست. کاری نیست که جواب بدهد.
۲۸- «وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ، یکتُمُ إِیمَانَهُ: أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یقُولَ رَبِّی اللَّهُ، وَقَدْ جَاءَکمْ بِالْبَینَاتِ مِنْ رَبِّکمْ، وَإِنْ یک کاذِباً فَعَلَیهِ کذِبُهُ، وَإِنْ یک صَادِقاً یصِبْکمْ بَعْضُ الَّذِی یعِدُکمْ، إِنَّ اللَّهَ لَایهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کذَّابٌ».
سخت، سنگین و پیچیده است و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
بد است.
۲۹- «یا قَوْمِ، لَکمُ الْمُلْک الْیوْمَ، ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ، فَمَنْ ینْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا، قَالَ فِرْعَوْنُ: مَا أُرِیکمْ إِلَّا مَا أَرَی، وَمَا أَهْدِیکمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ».
خیلی بد است. سبب استکبار و خدعه می‌گردد.
۳۰- «وَقَالَ الَّذِی آمَنَ: یا قَوْمِ، إِنِّی أَخَافُ عَلَیکمْ مِثْلَ یوْمِ الْأَحْزَابِ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۰
چیزی جز شکست، ترس و اضطراب ندارد. بسیار بد است.
۳۱- «مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ، وَعَادٍ، وَثَمُودَ، وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ، وَمَا اللَّهُ یرِیدُ ظُلْماً لِلْعِبَادِ».
بد است. کاری شلوغ و آشفته است.
۳۲- «وَیا قَوْمِ، إِنِّی أَخَافُ عَلَیکمْ یوْمَ التَّنَادِ».
بد است.
۳۳- «یوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ، مَا لَکمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ، وَمَنْ یضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ».
بد است. خواهان پشتیبان و مددکاری ندارد.
۳۴- «وَلَقَدْ جَاءَکمْ یوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَینَاتِ، فَمَا زِلْتُمْ فِی شَک مِمَّا جَاءَکمْ بِهِ حَتَّی إِذَا هَلَک، قُلْتُمْ لَنْ یبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا، کذَلِک یضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ».
بد است. تحذیر، توبیخ، شک، گمراهی و کاستی در آن است.
۳۵- «الَّذِینَ یجَادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ بِغَیرِ سُلْطَانٍ، أَتَاهُمْ کبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا، کذَلِک یطْبَعُ اللَّهُ عَلَی کلِّ قَلْبِ مُتَکبِّرٍ جَبَّارٍ».
بسیار بد و سبب مجادلهٔ بی‌مورد و ناآگاهانه می‌شود. درگیری، بغض، ورشکستگی، به هم ریزی و نابودی را در پی می‌آورد.
۳۶- «وَقَالَ فِرْعَوْنُ: یا هَامَانُ، ابْنِ لِی صَرْحاً، لَعَلِّی أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ».
خیلی بد است. تمامی زحمات خواهان نقش بر آب و بی نتیجه می‌شود.
کاری است که خواهان نا آگاهانه به آن وارد می‌شود و زیان‌بار است.
۳۷- «أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ، فَأَطَّلِعَ إِلَی إِلَهِ مُوسَی، وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ کاذِباً، وَکذَلِک زُینَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ، وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ، وَمَا کیدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِی تَبَابٍ».
بسیار بد است. عمل بدی را با ظاهر نیکویی نشان می‌دهد. عناد، جهالت، گمراهی، شک، بی‌ایمانی، استکبار، شکست و نابودی را با خود
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۱
دارد.
۳۸- «وَقَالَ الَّذِی آمَنَ: یا قَوْمِ، اتَّبِعُونِ، أَهْدِکمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ».
خیلی خوب است. کاری هموار و شفاف است. برای ازدواج، شراکت و مسافرت نیکوست.
۳۹- «یا قَوْمِ، إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا مَتَاعٌ، وَإِنَّ الْآَخِرَةَ هِی دَارُ الْقَرَارِ».
خوب است. خواهان در این کار دوراندیشی را دارد. دارای عاقبت است و کاری مستمر می‌باشد.
۴۰- «مَنْ عَمِلَ سَیئَةً فَلَا یجْزَی إِلَّا مِثْلَهَا، وَمَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَکرٍ أَوْ أُنْثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِک یدْخُلُونَ الْجَنَّةَ، یرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیرِ حِسَابٍ».
بسیار خوب است. شروعی ناهموار، ناهنجار و همراه با مشکلات دارد.
۴۱- «وَیا قَوْمِ، مَا لِی أَدْعُوکمْ إِلَی النَّجَاةِ، وَتَدْعُونَنِی إِلَی النَّارِ».
خیلی بد است.
۴۲- «تَدْعُونَنِی لِأَکفُرَ بِاللَّهِ، وَأُشْرِک بِهِ مَا لَیسَ لِی بِهِ عِلْمٌ، وَأَنَا أَدْعُوکمْ إِلَی الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ».
بد است. درگیری و پریشانی با آن همراه است.
۴۳- «لَاجَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیهِ، لَیسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیا، وَلَا فِی الْآَخِرَةِ، وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَی اللَّهِ، وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ».
بسیار بد است. اسراف در عمر، زندگی، شک و ایمان موضوع آیهٔ شریفه است.
۴۴- «فَسَتَذْکرُونَ مَا أَقُولُ لَکمْ، وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ».
خیلی خوب است.
«وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ»: از اذکار مهم است که توکل، قدرت، نفوذ در
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۲
عمق فعل و کرده، قوت بازو و قوت قلب از آثار آن است.
۴۵- «فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیئَاتِ مَا مَکرُوا، وَحَاقَ بِآَلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ».
خیلی بد است.
۴۶- «النَّارُ یعْرَضُونَ عَلَیهَا غُدُوّاً وَعَشِیاً، وَیوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ».
بسیار بد و زیان‌بار است.
۴۷- «وَإِذْ یتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ، فَیقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکبَرُوا: إِنَّا کنَّا لَکمْ تَبَعاً، فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیباً مِنَ النَّارِ».
دعوا و استکبار در آن پیشامد می‌کند. بد است.
۴۸- «قَالَ الَّذِینَ اسْتَکبَرُوا إِنَّا کلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکمَ بَینَ الْعِبَادِ».
خیلی بد است و سبب ضعف و ناتوانی خواهان می‌شود.
۴۹- «وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ: ادْعُوا رَبَّکمْ، یخَفِّفْ عَنَّا یوْماً مِنَ الْعَذَابِ».
بسیار بد است. کاری نفرین شده است.
۵۰- «قَالُوا: أَوَ لَمْ تَک تَأْتِیکمْ رُسُلُکمْ بِالْبَینَاتِ، قَالُوا: بَلَی، قَالُوا: فَادْعُوا، وَمَا دُعَاءُ الْکافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ».
خیلی بد و بدون نتیجه است.
۵۱- «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا، وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَیوْمَ یقُومُ الْأَشْهَادُ».
خیلی خوب است.
۵۲- «یوْمَ لَاینْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ، وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ، وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ».
بسیار بد است. نه‌تنها هیچ فایده و خیری در این کار نیست، بلکه زیان فراوانی به خواهان وارد می‌آورد و زندگی او را نکبت‌بار می‌سازد. برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت؛ مگر با تأخیر بسیار.
۵۳- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْهُدَی، وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکتَابَ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۳
خیلی خوب است. در این کار اهتمام و خیراتی اعطایی وجود دارد.
۵۴- «هُدًی وَذِکرَی لِأُولِی الْأَلْبَابِ».
عالی است، سنگین و پر محتواست.
۵۵- «فَاصْبِرْ، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِک، وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّک بِالْعَشِی وَالْإِبْکارِ».
خوب، سخت و سنگین است.
۵۶- «إِنَّ الَّذِینَ یجَادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ بِغَیرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ، إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ، فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ، إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ».
بسیار بد است. مجادله و کبر در آن است. باید ترک شود.
۵۷- «لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ».
بد است. نتیجه‌ای ندارد.
۵۸- «وَمَا یسْتَوِی الْأَعْمَی وَالْبَصِیرُ، وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِی‌ءُ، قَلِیلًا مَا تَتَذَکرُونَ».
خوب نیست. معلوم نیست نتیجه‌ای از آن گرفته شود.
۵۹- «إِنَّ السَّاعَةَ لَآَتِیةٌ لَارَیبَ فِیهَا، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایؤْمِنُونَ».
بد است. به هم ریزی دارد.
۶۰- «وَقَالَ رَبُّکمُ: ادْعُونِی، أَسْتَجِبْ لَکمْ، إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ».
بد و زیان‌بار است و به تباهی کشیده می‌شود. ذیل آیهٔ شریفه بر صدر آن غلبه دارد.
۶۱- «اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکمُ اللَّیلَ لِتَسْکنُوا فِیهِ، وَالنَّهَارَ مُبْصِراً، إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایشکرُونَ».
خوب است. باید اهتمام، دقت و احتیاط داشت تا به غفلت گرفتار نشود.
۶۲- «ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ، خَالِقُ کلِّ شَی‌ءٍ، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، فَأَنَّی تُؤْفَکونَ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۴
کاری پرضرر و بد است.
۶۳- «کذَلِک یؤْفَک الَّذِینَ کانُوا بِآَیاتِ اللَّهِ یجْحَدُونَ».
بد و همراه با مشکلاتی است.
۶۴- «اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الْأَرْضَ قَرَاراً، وَالسَّمَاءَ بِنَاءً، وَصَوَّرَکمْ، فَأَحْسَنَ صُوَرَکمْ، وَرَزَقَکمْ مِنَ الطَّیبَاتِ، ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ، فَتَبَارَک اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ».
عالی است. کاری است موفقیت‌آمیز و نتیجه‌بخش.
۶۵- «هُوَ الْحَی، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی است. کاری مستحکم و دارای نتیجه است. باید مواظب بود به حرمان مبتلا نشد.
۶۶- «قُلْ: إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، لَمَّا جَاءَنِی الْبَینَاتُ مِنْ رَبِّی، وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ».
بسیار خوب است. البته مشاجراتی در کار پیش می‌آید.
۶۷- «هُوَ الَّذِی خَلَقَکمْ مِنْ تُرَابٍ، ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ، ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ، ثُمَّ یخْرِجُکمْ طِفْلًا، ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکمْ، ثُمَّ لِتَکونُوا شُیوخاً، وَمِنْکمْ مَنْ یتَوَفَّی مِنْ قَبْلُ، وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّی، وَلَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ».
کاری سنگین، دارای ترتیب و نظم است که پایانی خیر دارد. بسیار خوب است.
۶۸- «هُوَ الَّذِی یحْیی وَیمِیتُ، فَإِذَا قَضَی أَمْراً فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ: کنْ، فَیکونُ».
خیلی خوب است. برای تمکین عارف و اقتدار وی از این آیهٔ مبارکه استفاده می‌شود.
۶۹- «أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ یجَادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ أَنَّی یصْرَفُونَ».
جدال و بحث در آن است. خیلی بد است.
۷۰- «الَّذِینَ کذَّبُوا بِالْکتَابِ، وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا، فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۵
بد است. مورد تکذیب قرار می‌گیرد.
۷۱- «إِذِ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ، وَالسَّلَاسِلُ یسْحَبُونَ».
گرفتاری سختی دارد. بد است.
۷۲- «فِی الْحَمِیمِ، ثُمَّ فِی النَّارِ یسْجَرُونَ».
خیلی بد است.
۷۳- «ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ: أَینَ مَا کنْتُمْ تُشْرِکونَ».
بسیار بد است.
۷۴- «مِنْ دُونِ اللَّهِ، قَالُوا: ضَلُّوا عَنَّا، بَلْ لَمْ نَکنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیئاً، کذَلِک یضِلُّ اللَّهُ الْکافِرِینَ».
اضلال و گمراهی در آن است. باید از آن پرهیز کرد و از آن کنار گرفت.
بسیار بد است.
۷۵- «ذَلِکمْ بِمَا کنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ، وَبِمَا کنْتُمْ تَمْرَحُونَ».
بد است.
۷۶- «ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ، خَالِدِینَ فِیهَا، فَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکبِّرِینَ».
شکست، ورشکستگی یا دیگر مشکلات حاد در کمین خواهان است.
بسیار بد است.
۷۷- «فَاصْبِرْ، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، فَإِمَّا نُرِینَّک بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ، أَوْ نَتَوَفَّینَّک فَإِلَینَا یرْجَعُونَ».
خوب، سخت و سنگین است و باید بر آن صبر و بردباری نشان داد.
۷۸- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِک، مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیک، وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیک، وَمَا کانَ لِرَسُولٍ أَنْ یأْتِی بِآَیةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ، فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِی بِالْحَقِّ، وَخَسِرَ هُنَالِک الْمُبْطِلُونَ».
خیلی خوب، سنگین، سخت و دارای روندی کند است.
۷۹- «اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الْأَنْعَامَ، لِتَرْکبُوا مِنْهَا، وَمِنْهَا تَأْکلُونَ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۶
عالی، پرمنفعت و پرزمینه است.
۸۰- «وَلَکمْ فِیهَا مَنَافِعُ، وَلِتَبْلُغُوا عَلَیهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکمْ، وَعَلَیهَا وَعَلَی الْفُلْک تُحْمَلُونَ».
خوب است. منافع بسیاری دارد.
۸۱- «وَیرِیکمْ آیاتِهِ، فَأَی آیاتِ اللَّهِ تُنْکرُونَ».
سبب اهتمام و اقتدار می‌شود. باید در انجام آن توکل داشت و با خداوند همراه شد تا کار سامان بگیرد و به نتیجه رسد. خوب است.
۸۲- «أَفَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَینْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، کانُوا أَکثَرَ مِنْهُمْ، وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَاراً فِی الْأَرْضِ، فَمَا أَغْنَی عَنْهُمْ مَا کانُوا یکسِبُونَ».
خیلی بد است. جز خرابی و ویرانی چیزی از کار نمی‌ماند.
۸۳- «فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَینَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ، وَحَاقَ بِهِمْ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».
ظاهر و شروع کار مورد نظر نیکو می‌نماید ولی به هیچ وجه خوب نیست.
۸۴- «فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا: آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ، وَکفَرْنَا بِمَا کنَّا بِهِ مُشْرِکینَ».
کاری سخت و سنگین است. در صورتی که خواهان پشتکار داشته باشد، کار به نتیجه می‌رسد. خوب است.
۸۵- «فَلَمْ یک ینْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا، سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ، وَخَسِرَ هُنَالِک الْکافِرُونَ».
بسیار بد است. نتیجه و منفعتی ندارد و به زور و درگیری می‌انجامد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۷
سورهٔ فصلت
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ».
بسیار خوب، سنگین، بلند و پیچیده است.
۳- «کتَابٌ فُصِّلَتْ آیاتُهُ، قُرْآناً عَرَبِیاً لِقَوْمٍ یعْلَمُونَ».
خیلی خوب است. برای افراد غیر متخصص و ناآگاه مناسب نیست.
۴- «بَشِیراً وَنَذِیراً، فَأَعْرَضَ أَکثَرُهُمْ، فَهُمْ لَایسْمَعُونَ».
شروع شیرینی دارد ولی نتیجه‌ای از آن گرفته نمی‌شود. خوب نیست.
۵- «وَقَالُوا: قُلُوبُنَا فِی أَکنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیهِ، وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ، وَمِنْ بَینِنَا وَبَینِک حِجَابٌ، فَاعْمَلْ، إِنَّنَا عَامِلُونَ».
خیلی بد است.
۶- «قُلْ: إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ، یوحَی إِلَی، أَنَّمَا إِلَهُکمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَاسْتَقِیمُوا إِلَیهِ، وَاسْتَغْفِرُوهُ، وَوَیلٌ لِلْمُشْرِکینَ».
کاری خوب و بلند است که باید آن را با احتیاط، دقت و توکل انجام داد.
۷- «الَّذِینَ لَایؤْتُونَ الزَّکاةَ، وَهُمْ بِالْآَخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ».
بسیار بد است.
۸- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، لَهُمْ أَجْرٌ غَیرُ مَمْنُونٍ».
خیلی خوب است. کار، تلاش و دقت را لازم دارد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۸
۹- «قُلْ: أَئِنَّکمْ لَتَکفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یوْمَینِ، وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَاداً، ذَلِک رَبُّ الْعَالَمِینَ».
بسیار بد است. درگیری، اختلاف و شرک در آن است. نتیجه‌بخش نمی‌باشد. «ذَلِک رَبُّ الْعَالَمِینَ» زبان تهدید را دارد و می‌رساند مخاطرات این کار فراوان است.
۱۰- «وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِی مِنْ فَوْقِهَا، وَبَارَک فِیهَا، وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیامٍ، سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ».
عالی، بلند، کشیده، پربرکت و امری حقیقی و دارای واقعیت است.
۱۱- «ثُمَّ اسْتَوَی إِلَی السَّمَاءِ، وَهِی دُخَانٌ، فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ: ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کرْهاً، قَالَتَا: أَتَینَا طَائِعِینَ».
خیلی خوب است. کاری است انجام شدنی که مشکلی پیش روی خواهان قرار نمی‌گیرد.
۱۲- «فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَوَاتٍ فِی یوْمَینِ، وَأَوْحَی فِی کلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا، وَزَینَّا السَّمَاءَ الدُّنْیا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظاً، ذَلِک تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ».
عالی، زیبا، دارای حقیقت و باطن است.
۱۳- «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ: أَنْذَرْتُکمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ».
بسیار بد است. هلاکت و نابودی در آن است.
۱۴- «إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَینِ أَیدِیهِمْ، وَمِنْ خَلْفِهِمْ، أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ، قَالُوا: لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِکةً، فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کافِرُونَ».
بد است. شروع خوبی دارد و خواهان برای آن زحماتی را متحمل می‌شود و کار نیز دارای پیشرفت است اما ناگهان به خرابی می‌گراید. باید آن را ترک کرد.
۱۵- «فَأَمَّا عَادٌ، فَاسْتَکبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ، وَقَالُوا: مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً، أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً، وَکانُوا بِآَیاتِنَا یجْحَدُونَ».
خیلی بد است. گرفتاری، انکار، مرافعه و بند و بست در آن پیشامد می‌کند.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱۹
۱۶- «فَأَرْسَلْنَا عَلَیهِمْ رِیحاً صَرْصَراً فِی أَیامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْی فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَلَعَذَابُ الْآَخِرَةِ أَخْزَی وَهُمْ لَاینْصَرُونَ».
بسیار بد و خطرناک است. باید حتی به آن نزدیک نشد.
۱۷- «وَأَمَّا ثَمُودُ، فَهَدَینَاهُمْ، فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَی عَلَی الْهُدَی، فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ، بِمَا کانُوا یکسِبُونَ».
خیلی بد و خطرناک است. هیچ رحم و ملاحظه‌ای در آن نیست.
۱۸- «وَنَجَّینَا الَّذِینَ آمَنُوا، وَکانُوا یتَّقُونَ».
خوب است. شروع آن زحمت، سختی و دردسر دارد.
۱۹- «وَیوْمَ یحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ، فَهُمْ یوزَعُونَ».
خیلی بد است. مکافات و بلا را در پی می‌آورد.
۲۰- «حَتَّی إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ، بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».
بسیار بد و همراه با گرفتاری، مکافات و بلاست.
۲۱- «وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ: لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَینَا، قَالُوا: أَنْطَقَنَا اللَّهُ، الَّذِی أَنْطَقَ کلَّ شَی‌ءٍ، وَهُوَ خَلَقَکمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
بد است. کار به زیان خواهان پایان می‌پذیرد.
۲۲- «وَمَا کنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یشْهَدَ عَلَیکمْ سَمْعُکمْ، وَلَا أَبْصَارُکمْ، وَلَا جُلُودُکمْ، وَلَکنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَایعْلَمُ کثِیراً مِمَّا تَعْمَلُونَ».
بد است. بد گمانی، کتمان و گناه در آن است.
۲۳- «وَذَلِکمْ ظَنُّکمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکمْ، أَرْدَاکمْ، فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ».
خیلی بد است. سبب خسران و زیان می‌شود.
۲۴- «فَإِنْ یصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًی لَهُمْ، وَإِنْ یسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ».
بسیار بد است. خواهان به یأس و ناامیدی دچار می‌شود. فایده‌ای برای آن نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۰
۲۵- «وَقَیضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ، فَزَینُوا لَهُمْ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ، وَحَقَّ عَلَیهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، إِنَّهُمْ کانُوا خَاسِرِینَ».
خیلی بد است. از خواهان بازخواست می‌گردد و اشتباه وی به رخ او کشیده می‌شود.
۲۶- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: لَاتَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ، وَالْغَوْا فِیهِ، لَعَلَّکمْ تَغْلِبُونَ».
بد است. گوش شنوایی برای شنیدن صدای خواهان وجود ندارد و کار وی نادیده انگاشته می‌شود.
۲۷- «فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا عذاباً شدیداً، وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَسْوَءَ الَّذِی کانُوا یعْمَلُونَ».
بدترین کار است.
۲۸- «ذَلِک جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ، لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ، جَزَاءً بِمَا کانُوا بِآَیاتِنَا یجْحَدُونَ».
بد است.
۲۹- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: رَبَّنَا، أَرِنَا الَّذَینِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا، لِیکونَا مِنَ الْأَسْفَلِینَ».
خیلی بد است. خواهان مورد تحقیر قرار می‌گیرد.
۳۰- «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا: رَبُّنَا اللَّهُ، ثُمَّ اسْتَقَامُوا، تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلَائِکةُ أَلَّا تَخَافُوا، وَلَا تَحْزَنُوا، وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ، الَّتِی کنْتُمْ تُوعَدُونَ».
عالی است. آغاز آن زحمت، سختی و مقاومت در برابر مخاطرات را می‌طلبد. کاری موفقیت‌آمیز است.
۳۱- «نَحْنُ أَوْلِیاؤُکمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَفِی الْآَخِرَةِ، وَلَکمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکمْ، وَلَکمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ».
عالی است. زحمتی نیز ندارد. دارای خیرات، برکات و لذایذ است.
۳۲- «نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ».
خیلی خوب است. زحمتی ندارد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۱
۳۳- «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَی اللَّهِ، وَعَمِلَ صَالِحاً، وَقَالَ: إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ».
خیلی خوب است و مشکلی در روند آن پیش نمی‌آید.
۳۴- «وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ، وَلَا السَّیئَةُ، ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ، فَإِذَا الَّذِی بَینَک وَبَینَهُ عَدَاوَةٌ، کأَنَّهُ وَلِی حَمِیمٌ».
خوب نیست. سبب عداوت و دشمنی می‌شود.
۳۵- «وَمَا یلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا، وَمَا یلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ».
بسیار خوب است.
۳۶- «وَإِمَّا ینْزَغَنَّک مِنَ الشَّیطَانِ نَزْغٌ، فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ، إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
بد است. کار همراه با تحیر، شک و تردید پیش می‌رود و به صورت طبیعی نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
۳۷- «وَمِنْ آیاتِهِ اللَّیلُ وَالنَّهَارُ، وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ، لَاتَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ، وَلَا لِلْقَمَرِ، وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ، إِنْ کنْتُمْ إِیاهُ تَعْبُدُونَ».
بد است. سنگینی کار مانع از نتیجه‌بخش بودن آن است.
۳۸- «فَإِنِ اسْتَکبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّک یسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ، وَهُمْ لَا یسْأَمُونَ».
سبب استکبار می‌شود. خوب نیست.
۳۹- «وَمِنْ آیاتِهِ أَنَّک تَرَی الْأَرْضَ خَاشِعَةً، فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ، إِنَّ الَّذِی أَحْیاهَا لَمُحْیی الْمَوْتَی، إِنَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
خیلی خوب ولی سخت است و زحمت و تلاش را می‌طلبد.
۴۰- «إِنَّ الَّذِینَ یلْحِدُونَ فِی آیاتِنَا لَایخْفَوْنَ عَلَینَا، أَفَمَنْ یلْقَی فِی النَّارِ خَیرٌ أَمْ مَنْ یأْتِی آمِناً یوْمَ الْقِیامَةِ، اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ، إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ».
خیلی بد است. تهدید و ناراحتی در آن است.
۴۱- «إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا بِالذِّکرِ لَمَّا جَاءَهُمْ، وَإِنَّهُ لَکتَابٌ عَزِیزٌ».
با آن که اصل کار خوب است سبب کفران و غفلت می‌شود. بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۲
۴۲- «لَایأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَینِ یدَیهِ، وَلَا مِنْ خَلْفِهِ، تَنْزِیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمِیدٍ».
بسیار خوب است.
۴۳- «مَا یقَالُ لَک إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِک، إِنَّ رَبَّک لَذُو مَغْفِرَةٍ، وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ».
بد است. مشکلات آن تکرار می‌گردد و معلوم نیست نتیجه‌بخش باشد. باید آن را ترک کند.
۴۴- «وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآناً أَعْجَمِیاً، لَقَالُوا: لَوْلَا فُصِّلَتْ آیاتُهُ، أَأَعْجَمِی، وَعَرَبِی، قُلْ: هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًی وَشِفَاءٌ، وَالَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ، وَهُوَ عَلَیهِمْ عَمًی، أُولَئِک ینَادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ».
بد است. خیری به خواهان نمی‌رسد و وی از آن دور است.
۴۵- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکتَابَ، فَاخْتُلِفَ فِیهِ، وَلَوْلَا کلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّک لَقُضِی بَینَهُمْ، وَإِنَّهُمْ لَفِی شَک مِنْهُ مُرِیبٍ».
بد است. بی‌اعتقادی در آن است.
۴۶- «مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ، وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا، وَمَا رَبُّک بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ».
خوب است ولی مقید و محدود می‌باشد و در صورتی که با دقت و با استحکام دنبال شود نتیجه خواهد داد.
۴۷- «إِلَیهِ یرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ، وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَکمَامِهَا، وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَی، وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ، وَیوْمَ ینَادِیهِمْ أَینَ شُرَکائِی، قَالُوا: آذَنَّاک مَا مِنَّا مِنْ شَهِیدٍ».
بد است.
۴۸- «وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کانُوا یدْعُونَ مِنْ قَبْلُ، وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ».
خیلی بد است. گمراهی، زیان و ضرر در آن است و راه گریزی نیز از آن نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۳
۴۹- «لَایسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَیرِ، وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیؤوسٌ قَنُوطٌ».
کار به دست فرد خودخواهی می‌افتد که زود مأیوس و سرشکسته می‌شود و شکست می‌خورد. خیلی بد است.
۵۰- «وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیقُولَنَّ هَذَا لِی، وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً، وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَی رَبِّی، إِنَّ لِی عِنْدَهُ لَلْحُسْنَی، فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا بِمَا عَمِلُوا، وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ».
با افرادی خودخواه و از خودراضی و خودمحور مواجه می‌شود و نتیجه‌ای جز شکست ندارد. خیلی بد است.
۵۱- «وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَی الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ، وَنَأَی بِجَانِبِهِ، وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ».
بد است. کاری شرانگیز است.
۵۲- «قُلْ: أَرَأَیتُمْ إِنْ کانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، ثُمَّ کفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ».
خیلی بد است.
۵۳- «سَنُرِیهِمْ آیاتِنَا فِی الْآَفَاقِ، وَفِی أَنْفُسِهِمْ، حَتَّی یتَبَینَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ، أَوَلَمْ یکفِ بِرَبِّک أَنَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ شَهِیدٌ».
خیلی خوب است. باید پی‌گیر این کار سنگین بود و از آن مأیوس نشد که کار به نتیجه می‌رسد.
۵۴- «أَلَا إِنَّهُمْ فِی مِرْیةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ، أَلَا إِنَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ مُحِیطٌ».
به شک و شبهه گرفتار می‌شود. کاری سخت و سنگین است و با تحذیر و تهدید شروع می‌شود. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۴
سورهٔ شوری
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «عسق».
بسیار خوب است. باطن این کار مهم، مورد اهتمام، پنهانی، پیچیده، بلند و سنگین بیش از ظاهر آن است. کتمان و خیرات باطنی و نتایج مستمر و کشیده در آن است؛ زیرا حروف مقطع آن دارای مد لین و آزاد است.
خاطرنشان می‌گردد سوره‌هایی که دارای حروف مقطع می‌باشند باید برای انجام آن از ذکر بسمله استفاده نمود. باید ابجد صغیر و کبیر این حروف را به دست آورد و به همان تعداد از این ذکر استفاده نمود تا کار از پیچیدگی و پنهانی در آید. در این نوشته بیش از این جای توضیح چگونگی این معنا نیست.
۳- «کذَلِک یوحِی إِلَیک، وَإِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِک، اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
بسیار خوب است. هر کسی به دنبال این کار رود موفق از آن بیرون می‌آید. کاری است سالم، حلال و دارای سعادت، باطن و قوت که نتیجه‌بخش بودن آن تضمین شده است. به لحاظ: «اللَّهُ» کاری باز و گسترده است.
۴- «لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَهُوَ الْعَلِی الْعَظِیمُ».
خیلی خوب است. کاری پرمنفعت، گسترده و دارای عظمت است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۵
۵- «تَکادُ السَّمَوَاتُ یتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ، وَالْمَلَائِکةُ یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ، وَیسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ، أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».
شروع آن با گرفتاری و دردسر است ولی خیلی خوب است و به موفقیت می‌رسد. قداست و پاکی در آن است.
۶- «وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَولِیاءَ، اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیهِمْ، وَمَا أَنْتَ عَلَیهِمْ بِوَکیلٍ».
راه و روش درستی برای انجام این کار نیست. خیراتی که در آن وجود دارد از دست می‌رود. ضمانتی در انجام این کار نیست و نتیجه‌ای جز دردسر و گرفتاری ندارد.
۷- «وَکذَلِک أَوْحَینَا إِلَیک قُرْآناً عَرَبِیاً، لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَی، وَمَنْ حَوْلَهَا، وَتُنْذِرَ یوْمَ الْجَمْعِ، لَارَیبَ فِیهِ، فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ، وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ».
بد است. ذیل آیهٔ شریفه بر صدر آن چیره است. به شکست می‌انجامد و نتیجه‌ای برای آن نیست. گرفتاری و دردسر نیز دارد.
۸- «وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً، وَلَکنْ یدْخِلُ مَنْ یشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ، وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِی وَلَا نَصِیرٍ».
هیچ موفقیتی در این کار وجود ندارد و ضمانتی برای انجام آن نیست.
بد است.
۹- «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ، فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِی، وَهُوَ یحْیی الْمَوْتَی، وَهُوَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
با آن که شروع بد و چه بسا شکست‌آمیزی دارد، به خوبی می‌گراید.
کاری بلند، انجام شدنی و نتیجه‌بخش است که نباید از عمل به آن باک داشت.
۱۰- «وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَی‌ءٍ فَحُکمُهُ إِلَی اللَّهِ، ذَلِکمُ اللَّهُ رَبِّی، عَلَیهِ تَوَکلْتُ، وَإِلَیهِ أُنِیبُ».
کاری است پرمشکل، مشقت‌زا و فرسایشی که خواهان توان جمع آن
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۶
را ندارد ولی باید پی‌گیر آن بود و بر آن صبر و بردباری داشت که پس از آن به خوبی می‌گراید و انجام می‌شود: «فَحُکمُهُ إِلَی اللَّهِ». بسیار خوب است.
۱۱- «فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، جَعَلَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْوَاجاً، وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجاً، یذْرَؤُکمْ فِیهِ، لَیسَ کمِثْلِهِ شَی‌ءٌ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ».
خیلی خوب، شفاف و گویا ولی پرزحمت و سنگین است.
۱۲- «لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ وَیقْدِرُ، إِنَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیمٌ».
عالی است. خیراتی اعطایی و بدون زحمت دارد. مزاحم و مانعی نیز ندارد؛ به این معنا که برای نمونه اگر بخواهد کاسبی کند و مغازه‌ای بخرد، وی در آن محل رقیبی پیدا نمی‌کند. بخشش و دهش آن گسترده است.
۱۳- «شَرَعَ لَکمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّی بِهِ نُوحاً، وَالَّذِی أَوْحَینَا إِلَیک، وَمَا وَصَّینَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی وَعِیسَی أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ، وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ، کبُرَ عَلَی الْمُشْرِکینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیهِ، اللَّهُ یجْتَبِی إِلَیهِ مَنْ یشَاءُ، وَیهْدِی إِلَیهِ مَنْ ینِیبُ».
کاری است که دردسر و گرفتاری بسیاری دارد و ظاهر آن خوشایند نیست ولی خیرات باطنی آن فراوان است. تنها در صورتی نتیجه‌بخش و خوب است که خواهان قدرت تحمل بالا و صبوری داشته باشد وگرنه چنان‌چه تحمل فشار حاصل از سنگینی آن را ندارد باید آن را رها نماید.
۱۴- «وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَینَهُمْ، وَلَوْلَا کلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّک إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی لَقُضِی بَینَهُمْ، وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِی شَک مِنْهُ مُرِیبٍ».
بسیار بد است. زحمت فراوانی می‌طلبد.
۱۵- «فَلِذَلِک فَادْعُ، وَاسْتَقِمْ کمَا أُمِرْتَ، وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ، وَقُلْ: آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کتَابٍ، وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَینَکمُ، اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکمْ، لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکمْ أَعْمَالُکمْ، لَاحُجَّةَ بَینَنَا وَبَینَکمُ، اللَّهُ یجْمَعُ بَینَنَا، وَإِلَیهِ الْمَصِیرُ».
سنگینی این کار و خیر معنوی و باطنی آن فراوان است ولی کار خوبی است. کاری پرزحمت، پرمخاطره و پردردسر.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۷
۱۶- «وَالَّذِینَ یحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ، وَعَلَیهِمْ غَضَبٌ، وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ».
خیلی بد است. به شکست می‌انجامد. برای ترک آن نباید استخاره نمود.
۱۷- «اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِیزَانَ، وَمَا یدْرِیک، لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ».
خوب است. کاری سنگین و دقیق است و باید بر آن اهتمام داشت و آن را با مشاوره، کارشناسی، ثبت و سند، احتیاط و دادن صدقه و خیرات انجام داد.
۱۸- «یسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِهَا، وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا، وَیعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ، أَلَا إِنَّ الَّذِینَ یمَارُونَ فِی السَّاعَةِ لَفِی ضَلَالٍ بَعِیدٍ».
کاری بد، اضطراب‌زا، نگرانی‌آور و پردردسر است. شکست و بلایایی هم‌چون تصادف، مرگ و میر و ورشکستگی در آن است. چنان‌چه برای ازدواج باشد فرجامی جز درگیری و طلاق ندارد.
۱۹- «اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ، یرْزُقُ مَنْ یشَاءُ، وَهُوَ الْقَوِی الْعَزِیزُ».
بسیار خوب و پرخیر و برکت است. دارای ضمانت انجام است.
این آیهٔ شریفه از آیات ذکر است. فراز: «اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ» ذکری مستقل و بسیط و همهٔ آیهٔ شریفه نیز ذکری دیگر و ترکیبی است.
۲۰- «مَنْ کانَ یرِیدُ حَرْثَ الْآَخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ، وَمَنْ کانَ یرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْهَا، وَمَا لَهُ فِی الْآَخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ».
خیلی خوب است. خطر حرمان در کمین خواهان است، بر این اساس، در انجام آن باید احتیاط نمود. برای مثال، ممکن است خواهان با این کار به دنیایی آباد برسد، ولی فرزند وی گمراه و آلوده گردد یا همهٔ سرمایهٔ وی را دزد ببرد یا آتش بگیرد. از این رو باید از منافع دنیوی آن گذشت تا به چنین آلودگی‌هایی دچار نشد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۸
۲۱- «أَمْ لَهُمْ شُرَکاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ مَا لَمْ یأْذَنْ بِهِ اللَّهُ، وَلَوْلَا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِی بَینَهُمْ، وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
بسیار بد است. گرفتاری، نابودی، شکست، بی‌ایمانی، کفر و بی آبرویی در آن است.
۲۲- «تَرَی الظَّالِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا کسَبُوا، وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ، وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ، لَهُمْ مَا یشَاؤُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ، ذَلِک هُوَ الْفَضْلُ الْکبِیرُ».
دو استخاره در این آیهٔ شریفه وجود دارد. استخارهٔ دوم آن با فراز:
«وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» شروع می‌شود. استخارهٔ نخست آن بسیار بد است که به افتضاح و گرفتاری می‌انجامد و استخارهٔ دوم آن عالی است.
۲۳- «ذَلِک الَّذِی یبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ، الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، قُلْ: لَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی، وَمَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْناً، إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکورٌ».
خیلی خوب است. معنویت و باطن آن بهتر و بیش‌تر از ظاهر این کار می‌باشد. زحمت و سختی دارد.
«وَمَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَةً»: ثقل و سنگینی در این کار است.
۲۴- «أَمْ یقُولُونَ افْتَرَی عَلَی اللَّهِ کذِباً، فَإِنْ یشَأِ اللَّهُ یخْتِمْ عَلَی قَلْبِک، وَیمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ، وَیحِقُّ الْحَقَّ بِکلِمَاتِهِ، إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».
شروعی مشکل و سنگین دارد که به افترا و کذب نیز می‌انجامد. بد است.
۲۵- «وَهُوَ الَّذِی یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ، وَیعْفُو عَنِ السَّیئَاتِ، وَیعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ».
خوب است. کاری فرسایشی و پرزحمت است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲۹
۲۶- «وَیسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، وَیزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ، وَالْکافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ».
خوب است. مانع و مشکلاتی در پایان آن وجود دارد باید جانب احتیاط را نگاه داشت و با قدرت و قوت پی‌گیر آن بود.
۲۷- «وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ، وَلَکنْ ینَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یشَاءُ، إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ».
بد است. تمامی مراحل آن دارای بن‌بست، بند و بست، فشار و سختی است.
۲۸- «وَهُوَ الَّذِی ینَزِّلُ الْغَیثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا، وَینْشُرُ رَحْمَتَهُ، وَهُوَ الْوَلِی الْحَمِیدُ».
کاری محکم، سخت و پر زحمت است که گرفتاری، درماندگی و افتادگی دارد ولی خیلی خوب است و با تحمل سختی‌های آن به نتیجه می‌رسد.
۲۹- «وَمِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّةٍ، وَهُوَ عَلَی جَمْعِهِمْ إِذَا یشَاءُ قَدِیرٌ».
کاری مادی، صوری، خوب و رونده است که انجام می‌شود.
۳۰- «وَمَا أَصَابَکمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کسَبَتْ أَیدِیکمْ، وَیعْفُو عَنْ کثِیرٍ».
مصیبت و گرفتاری آن فراوان است. بد است.
۳۱- «وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ، وَمَا لَکمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِی وَلَا نَصِیرٍ».
بد است. خواهان در انجام آن درمانده می‌شود و باید طعم تلخ شکست را با تمام وجود بچشد. نتیجه و موفقیتی در آن نیست.
۳۲- «وَمِنْ آیاتِهِ الْجَوَارِ فِی الْبَحْرِ کالْأَعْلَامِ».
خیلی خوب است. کار داری ظاهری شکوهمند است. کاری هموار و رونده است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۰
۳۳- «إِنْ یشَأْ یسْکنِ الرِّیحَ، فَیظْلَلْنَ رَوَاکدَ عَلَی ظَهْرِهِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِکلِّ صَبَّارٍ شَکورٍ».
خوب است. مشکلات و سختی‌هایی دارد که با صبوری، دقت، اهتمام و توکل انجام می‌شود.
۳۴- «أَوْ یوبِقْهُنَّ بِمَا کسَبُوا، وَیعْفُ عَنْ کثِیرٍ».
موانع و مشکلاتی در آن وجود دارد. کاری پر زحمت است که پایان می‌پذیرد. خوب است.
۳۵- «وَیعْلَمَ الَّذِینَ یجَادِلُونَ فِی آیاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ».
بسیار بد است. ممکن است به شکست، نابودی، درگیری و پریشانی بینجامد. خطرناک است.
«مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ»: راه گریزی از مشکلات و خطرات آن نیست.
۳۶- «فَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَی‌ءٍ فَمَتَاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیرٌ وَأَبْقَی لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ».
کاری خوب و پرزحمت است و هرچه به پایان آن نزدیک‌تر می‌شود بهتر می‌گردد.
۳۷- «وَالَّذِینَ یجْتَنِبُونَ کبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ، وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یغْفِرُونَ».
بد است. کاری آلوده است که گرفتاری می‌آورد. پرمکافات است. باید از آن دوری کرد. با افرادی فاسد همراه می‌شود و کنترل کار به دست آنان می‌افتد و خواهان فاقد اختیار می‌گردد.
۳۸- «وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ، وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ، وَأَمْرُهُمْ شُورَی بَینَهُمْ، وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ».
بسیار خوب است. کاری است متنوع با نتیجه‌ای خیلی خوب که مشکلی در روند انجام آن پیش نمی‌آید.
۳۹- «وَالَّذِینَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْی، هُمْ ینْتَصِرُونَ».
خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۱
۴۰- «وَجَزَاءُ سَیئَةٍ سَیئَةٌ مِثْلُهَا، فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ، إِنَّهُ لَا یحِبُّ الظَّالِمِینَ».
کاری خطرناک و بد است.
۴۱- «وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ، فَأُولَئِک مَا عَلَیهِمْ مِنْ سَبِیلٍ».
بد، فرسایشی و بدون نتیجه است.
۴۲- «إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَی الَّذِینَ یظْلِمُونَ النَّاسَ، وَیبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
خیلی بد است. کاری‌که پریشانی، گرفتاری، مکافات وحرمان‌می‌آورد.
۴۳- «وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ، إِنَّ ذَلِک لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ».
کاری سخت و سنگین ولی خوب است که باید در آن بردباری، صبر، تحمل و استقامت داشت.
۴۴- «وَمَنْ یضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِی مِنْ بَعْدِهِ، وَتَرَی الظَّالِمِینَ لَمَّا رَءَوُا الْعَذَابَ، یقُولُونَ: هَلْ إِلَی مَرَدٍّ مِنْ سَبِیلٍ».
خیلی بد است. خواهان گرفتار و پشیمان می‌شود و نتیجه‌ای نیز برای آن نیست.
۴۵- «وَتَرَاهُمْ یعْرَضُونَ عَلَیهَا، خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ، ینْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِی، وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا: إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یوْمَ الْقِیامَةِ، أَلَا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُقِیمٍ».
بسیار بد است. هتک حیثیت و آبروریزی در آن پیش می‌آید.
۴۶- «وَمَا کانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِیاءَ، ینْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَمَنْ یضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِیلٍ».
خیلی بد است. یأس، حرمان، بدبختی، شکست، زندان، بده‌کاری و مانند آن در پی این کار دامنگیر خواهان می‌شود.
۴۷- «اسْتَجِیبُوا لِرَبِّکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِی یوْمٌ لَامَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ، مَا لَکمْ مِنْ مَلْجَأٍ یوْمَئِذٍ، وَمَا لَکمْ مِنْ نَکیرٍ».
مشکل و سخت اما خوب است و باید آن را به سرعت انجام داد و
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۲
هرگونه تأخیری سبب از دست رفتن نتیجه و خیرات آن می‌گردد. در صورت تأخیر باید آن را رها کرد.
۴۸- «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاک عَلَیهِمْ حَفِیظاً، إِنْ عَلَیک إِلَّا الْبَلَاغُ، وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا، وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیدِیهِمْ، فَإِنَّ الْإِنْسَانَ کفُورٌ».
با آن که صورت و ظاهر دارد، نتیجهٔ آن زیان‌بار است و خواهان را گرفتار می‌سازد و راه چاره و گریزی از ضررها و آسیب‌های آن نمی‌یابد.
۴۹- «لِلَّهِ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، یخْلُقُ مَا یشَاءُ، یهَبُ لِمَنْ یشَاءُ إِنَاثاً، وَیهَبُ لِمَنْ یشَاءُ الذُّکورَ».
خوب است. از کارهای دهشی و اعطایی است. مشکلی نیز در مسیر انجام آن پیش نمی‌آید.
۵۰- «أَوْ یزَوِّجُهُمْ ذُکرَاناً وَإِنَاثاً، وَیجْعَلُ مَنْ یشَاءُ عَقِیماً، إِنَّهُ عَلِیمٌ قَدِیرٌ».
خیلی خوب است. کاری است رونده که سامان می‌گیرد.
۵۱- «وَمَا کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یکلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیاً، أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ، أَوْ یرْسِلَ رَسُولًا، فَیوحِی بِإِذْنِهِ مَا یشَاءُ، إِنَّهُ عَلِی حَکیمٌ».
خیلی خوب است ولی هیچ بهرهٔ مادی و دنیوی در آن نیست و تمامی خیرات و برکات آن معنوی است. کاری سنگین است.
۵۲- «وَکذَلِک أَوْحَینَا إِلَیک رُوحاً مِنْ أَمْرِنَا، مَا کنْتَ تَدْرِی مَا الْکتَابُ، وَلَا الْإِیمَانُ، وَلَکنْ جَعَلْنَاهُ نُوراً، نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا، وَإِنَّک لَتَهْدِی إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
خیلی خوب و پرخیر و برکت اما سنگین است.
۵۳- «صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، أَلَا إِلَی اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ».
بسیار خوب است. کاری بخششی و دهشی است. خیرات آن عمومی است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۳
سورهٔ زخرف
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «وَالْکتَابِ الْمُبِینِ».
۳- «إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیاً، لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ».
۴- «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکتَابِ، لَدَینَا لَعَلِی حَکیمٌ».
چهار آیهٔ یاد شده یک استخاره است. بسیار خوب، پیچیده، سنگین، قانون‌مند، مهم و دقیق است که باید در انجام آن احتیاط کرد و دقت داشت.
۵- «أَفَنَضْرِبُ عَنْکمُ الذِّکرَ صَفْحاً، أَنْ کنْتُمْ قَوْماً مُسْرِفِینَ».
بد است. با افرادی فاسد و گناه‌کار مواجه می‌شود.
۶- «وَکمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِی فِی الْأَوَّلِینَ».
۷- «وَمَا یأْتِیهِمْ مِنْ نَبِی إِلَّا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».
هر دو آیهٔ شریفه یک استخاره است. خیلی بد است و به نکبت و خواری مبتلا می‌شود.
۸- «فَأَهْلَکنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشاً، وَمَضَی مَثَلُ الْأَوَّلِینَ».
بد است. به نابودی و هلاکت می‌انجامد.
۹- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ».
کاری سخت، سنگین و محکم ولی انجام شدنی است. خوب است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۴
۱۰- «الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الْأَرْضَ مَهْداً، وَجَعَلَ لَکمْ فِیهَا سُبُلًا، لَعَلَّکمْ تَهْتَدُونَ».
بسیار خوب است. کار به آسانی انجام می‌شود. کاری نجیب و نرم است.
۱۱- «وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ، فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیتاً، کذَلِک تُخْرَجُونَ».
خیلی خوب است. کاری است دارای اندازه که به‌تدریج انجام می‌شود و نتیجهٔ آن نیز در پایان کار ظاهر می‌شود.
۱۲- «وَالَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کلَّهَا، وَجَعَلَ لَکمْ مِنَ الْفُلْک وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْکبُونَ».
خوب و سخت است. کاری وفق و هموار است که مددکار نیز دارد.
۱۳- «لِتَسْتَوُوا عَلَی ظُهُورِهِ، ثُمَّ تَذْکرُوا نِعْمَةَ رَبِّکمْ إِذَا اسْتَوَیتُمْ عَلَیهِ، وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا، وَمَا کنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ».
خیلی خوب است. باید در کار توجه و دقت داشت و نیز مواظب بود تا به کفران مبتلا نشد.
۱۴- «وَإِنَّا إِلَی رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ».
بسیار خوب، راحت، نرم و گواراست و باید آن را به‌زودی و به سرعت انجام داد.
۱۵- «وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءاً، إِنَّ الْإِنْسَانَ لَکفُورٌ مُبِینٌ».
خوب نیست. شروع خوبی دارد اما در پایان به بدی و کفران می‌گراید.
۱۶- «أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یخْلُقُ بَنَاتٍ، وَأَصْفَاکمْ بِالْبَنِینَ».
خوب نیست. تحذیر در آن است و سبب درگیری می‌شود.
۱۷- «وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً، وَهُوَ کظِیمٌ».
خیلی بد است. کار به انکار و زیان کشیده می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۵
۱۸- «أَوَمَنْ ینَشَّأُ فِی الْحِلْیةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیرُ مُبِینٍ».
بسیار بد است. تحذیر و تهدید در آن است.
۱۹- «وَجَعَلُوا الْمَلَائِکةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثاً، أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ، سَتُکتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیسْأَلُونَ».
تهدید و تحذیر در آن است. کار با خلاف واقع و دروغ همراه است. بد است.
۲۰- «وَقَالُوا: لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ، مَا لَهُمْ بِذَلِک مِنْ عِلْمٍ، إِنْ هُمْ إِلَّا یخْرُصُونَ».
کاری ناصواب، زیان‌بار و بد است.
۲۱- «أَمْ آتَینَاهُمْ کتَاباً مِنْ قَبْلِهِ، فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکونَ».
بد است. کاری است بدون سند و حساب که درگیری و تهمت را در پی می‌آورد.
۲۲- «بَلْ قَالُوا: إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَی أُمَّةٍ، وَإِنَّا عَلَی آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ».
کاری بد و بی‌اساس است که با آبروی خواهان به صورت آگاهانه بازی می‌شود و وی مورد هتک حیثیت قرار می‌گیرد.
۲۳- «وَکذَلِک مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک فِی قَرْیةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا: إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَی أُمَّةٍ، وَإِنَّا عَلَی آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ».
خوب نیست. کاری بسته و نامیمون است. با افرادی راحت‌طلب و پرمدعا مواجه می‌شود.
۲۴- «قَالَ: أَوَلَوْ جِئْتُکمْ بِأَهْدَی مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیهِ آبَاءَکمْ، قَالُوا: إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کافِرُونَ».
خوب نیست. هرگونه زحمت و رنج و سرمایه‌گذاری بر روی این کار نتیجه‌ای ندارد و تمامی از میان می‌رود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۶
۲۵- «فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ، فَانْظُرْ کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الْمُکذِّبِینَ».
خیلی بد است. از خواهان انتقام گرفته می‌شود و وی عاقبت به شر و بیچاره می‌گردد.
۲۶- «وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ: إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ».
بسیار بد است. خواهان مورد انکار قرار می‌گیرد.
۲۷- «إِلَّا الَّذِی فَطَرَنِی، فَإِنَّهُ سَیهْدِینِ».
خیلی خوب است.
۲۸- «وَجَعَلَهَا کلِمَةً بَاقِیةً فِی عَقِبِهِ، لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ».
خوب است.
۲۹- «بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّی جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ».
شروع خوبی دارد. نعمت‌های فراوانی در آن است. البته به لحاظ:
«حَتَّی» سختی‌هایی به خواهان وارد می‌شود. خوب است.
۳۰- «وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا: هَذَا سِحْرٌ، وَإِنَّا بِهِ کافِرُونَ».
خیلی بد است. موجب کفران می‌شود.
۳۱- «وَقَالُوا: لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْءانُ عَلَی رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیتَینِ عَظِیمٍ».
خوب نیست. کار از خواهان پذیرفته نمی‌شود و وی مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد.
۳۲- «أَهُمْ یقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّک، نَحْنُ قَسَمْنَا بَینَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ، لِیتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِیاً، وَرَحْمَةُ رَبِّک خَیرٌ مِمَّا یجْمَعُونَ».
خوب است. خیرات باطنی آن همراه با مشکلات فراوانی است. باید آن را با توجه و آگاهی عملی نمود. پایان این کار از آغاز آن بهتر است.
۳۳- «وَلَوْلَا أَنْ یکونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یکفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فَضَّةٍ، وَمَعَارِجَ عَلَیهَا یظْهَرُونَ».
کاری است دنیایی که سبب استکبار می‌شود. بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۷
۳۴- «وَلِبُیوتِهِمْ أَبْوَاباً، وَسُرُراً عَلَیهَا یتَّکؤُونَ».
خیلی بد است. تبختر، فخر و غرور را موجب می‌گردد.
۳۵- «وَزُخْرُفاً، وَإِنْ کلُّ ذَلِک لَمَّا مَتَاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَالْآَخِرَةُ عِنْدَ رَبِّک لِلْمُتَّقِینَ».
کاری است دارای ظاهری دنیوی و شیرین که نتیجهٔ چندانی ندارد و سخت است که بتوان نتیجهٔ در خوری از آن گرفت.
۳۶- «وَمَنْ یعْشُ عَنْ ذِکرِ الرَّحْمَنِ نُقَیضْ لَهُ شَیطَاناً، فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ».
خیلی بد است.
۳۷- «وَإِنَّهُمْ لَیصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ، وَیحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ».
خیلی بد است. با افرادی گمراه مواجه می‌شود که خود را درست‌کار می‌دانند.
۳۸- «حَتَّی إِذَا جَاءَنَا قَالَ: یا لَیتَ بَینِی وَبَینَک بُعْدَ الْمَشْرِقَینِ، فَبِئْسَ الْقَرِینُ».
خیلی بد است. گمراهی، انحراف، خطر و خیانت در آن است.
۳۹- «وَلَنْ ینْفَعَکمُ الْیوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکونَ».
یأس، نگرانی و پریشانی در آن است. نتیجه‌ای نیز در آن نیست. بد است.
۴۰- «أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْی، وَمَنْ کانَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
بسیار بد است. نتیجه‌ای برای آن نیست.
۴۱- «فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِک، فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ».
خیلی بد است. انتقام، گرفتاری و بدبختی را در پی دارد.
۴۲- «أَوْ نُرِینَّک الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ، فَإِنَّا عَلَیهِمْ مُقْتَدِرُونَ».
گمراهی، انحراف، تباهی، پنهان‌کاری و خیانت در آن است. خواهان ورشکسته و بده‌کار می‌شود. بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۸
۴۳- «فَاسْتَمْسِک بِالَّذِی أُوحِی إِلَیک، إِنَّک عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
عالی است. کار دارای روشی ویژه و مخصوص به خود است که باید همان را دنبال نمود.
۴۴- «وَإِنَّهُ لَذِکرٌ لَک، وَلِقَوْمِک، وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ».
خوب است. کمی سنگین است.
۴۵- «وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک مِنْ رُسُلِنَا، أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یعْبَدُونَ».
بد است. گمراهی، خیانت و انحراف در آن است و خواهان با گناه، خیانت، خدعه و فریب است که به شکست می‌انجامد. باید بی‌درنگ از آن پرهیز کرد.
۴۶- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَی بِآَیاتِنَا إِلَی فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ، فَقَالَ: إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
خوب است. موانع فراوانی همراه با اهرم‌های قدرت در آن است.
کاری سخت و سنگین است که نتیجه‌ای از آن گرفته نمی‌شود. خوب نیست.
۴۷- «فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآَیاتِنَا، إِذَا هُمْ مِنْهَا یضْحَکونَ».
بد است. با افرادی نادان مواجه می‌شود و خواهان به سخره گرفته می‌شود. استکبار، خیانت و نادانی در آن پیشامد می‌کند.
۴۸- «وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیةٍ إِلَّا هِی أَکبَرُ مِنْ أُخْتِهَا، وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ، لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ».
بسیار بد است. خیراتی دارد که زمینهٔ نزول بلایا و شکست و درماندگی را فراهم می‌کند. کاری خطرناک است که از آن امید خیر می‌رود.
۴۹- «وَقَالُوا: یا أَیهَا السَّاحِرُ، ادْعُ لَنَا رَبَّک بِمَا عَهِدَ عِنْدَک، إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ».
بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳۹
۵۰- «فَلَمَّا کشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ ینْکثُونَ».
بد است. نتیجه‌ای ندارد.
۵۱- «وَنَادَی فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ، قَالَ: یا قَوْمِ، أَلَیسَ لِی مُلْک مِصْرَ، وَهَذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی، أَفَلَا تُبْصِرُونَ».
بد است. چون یکی از سیاست‌مداران سخن می‌گوید به کاری غیر واقعی گماشته می‌شود و سخنانی که می‌شنود اساسی ندارد. کاری است دارای ظاهر و صورت دنیوی که نتیجه‌ای برای آن نیست. خواهان مورد تحقیر واقع می‌شود.
«یا قَوْمِ»: معلوم نیست با چه کسی مواجه است؛ زیرا مخاطب مشخص و معینی ندارد.
۵۲- «أَمْ أَنَا خَیرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ، وَلَا یکادُ یبِینُ».
خیلی بد است. تحقیر، ظلم و انحراف در آن است. نتیجه‌ای برای آن نیست.
۵۳- «فَلَوْلَا أُلْقِی عَلَیهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ، أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِکةُ مُقْتَرِنِینَ».
بسیار بد است. خواهان مورد قبول و پذیرش قرار نمی‌گیرد. با افرادی مواجه می‌شود که جز امکانات مادی چیزی دیگر را ملاک ارزش قرار نمی‌دهند.
۵۴- «فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ، فَأَطَاعُوهُ، إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ».
خیلی بد است. سبب ذلت و خواری می‌شود.
۵۵- «فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ، فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است.
۵۶- «فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفاً وَمَثَلًا لِلْآَخِرِینَ».
خیلی بد است.
۵۷- «وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیمَ مَثَلًا، إِذَا قَوْمُک مِنْهُ یصِدُّونَ».
بد است. گرفتاری و مانع دارد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۰
۵۸- «وَقَالُوا: ءَآلِهَتُنَا خَیرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَک إِلَّا جَدَلًا، بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ».
خیلی بد است. موجب دشمنی می‌شود.
۵۹- «إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیهِ، وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ».
بسیار خوب، سنگین و سخت است. تحقق آن حتمی است.
۶۰- «وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکمْ مَلَائِکةً فِی الْأَرْضِ یخْلُفُونَ».
خوب است. ممکن است آسیب و کاستی به خواهان وارد شود، از این رو اهتمام، احتیاط و دقت را لازم دارد.
۶۱- «وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ، فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا، وَاتَّبِعُونِ، هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ».
خوب ولی خطرناک است و مانع بزرگی در مسیر عمل به آن پیش می‌آید.
۶۲- «وَلَا یصُدَّنَّکمُ الشَّیطَانُ، إِنَّهُ لَکمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ».
خیلی بد است. با خواهان دشمنی می‌شود و برخی مانع انجام آن می‌شوند. خدعه و فریب نیز در آن وجود دارد.
۶۳- «وَلَمَّا جَاءَ عِیسَی بِالْبَینَاتِ قَالَ: قَدْ جِئْتُکمْ بِالْحِکمَةِ، وَلِأُبَینَ لَکمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ، فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
عالی است. خیرات و برکات ظاهری و باطنی و نیز دنیا در آن است.
۶۴- «إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکمْ، فَاعْبُدُوهُ، هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ».
خیلی خوب است.
«فَاعْبُدُوهُ»: نباید این کار را ترک کرد.
کاری هموار و کوتاه است که ملکوت خود را دارد.
از آیات ذکر است که باید آن را در دو نفس خواند. از اذکار معنوی است که قوت قلب، قدرت، اقتدار و صفای باطن را با خود می‌آورد و برای دفع وسواس، شرک و ترس مفید است. برای زنان باردار نیز توصیه
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۱
می‌شود. استفادهٔ بیش از اندازه از آن تکبر، استکبار و غرور را می‌آورد و نمی‌توان بدون تجویز کارشناس اذکار از آن بهره برد.
۶۵- «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَینِهِمْ، فَوَیلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یوْمٍ أَلِیمٍ».
بسیار بد است. جز عذاب و ناراحتی چیزی ندارد.
۶۶- «هَلْ ینْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیهُمْ بَغْتَةً، وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
خیلی بد است. به صورت ناآگاهانه وارد کار می‌شود.
۶۷- «الْأَخِلَّاءُ یوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ».
خوب است. چنان‌چه دقت نماید و به صورت آگاهانه وارد کار شود خوب است.
۶۸- «یا عِبَادِ، لَاخَوْفٌ عَلَیکمُ الْیوْمَ، وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ».
کاری عالی است. هیچ گونه ترس و ناراحتی در آن نیست.
۶۹- «الَّذِینَ آمَنُوا بِآَیاتِنَا، وَکانُوا مُسْلِمِینَ».
خیلی خوب است.
۷۰- «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ، وَأَزْوَاجُکمْ تُحْبَرُونَ».
بسیار خوب است.
۷۱- «یطَافُ عَلَیهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکوَابٍ، وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُسُ، وَتَلَذُّ الْأَعْینُ، وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ».
عالی است.
«یطَافُ عَلَیهِمْ»: کار نتیجه‌بخش است.
۷۲- «وَتِلْک الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
خیلی خوب است.
۷۳- «لَکمْ فِیهَا فَاکهَةٌ کثِیرَةٌ، مِنْهَا تَأْکلُونَ».
خیرات فراوانی دارد به‌گونه‌ای که نمی‌تواند از تمامی آن بهره ببرد.
عالی است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۲
۷۴- «إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ».
بسیار بد است.
۷۵- «لَایفَتَّرُ عَنْهُمْ، وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ».
خیلی بد است. در صورتی که وارد کار شود گریز و چاره‌ای از آن ندارد.
۷۶- «وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ، وَلَکنْ کانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ».
بد است. نتیجه‌ای برای آن نیست و به ظلم و ستم گرفتار می‌شود.
۷۷- «وَنَادَوْا: یا مَالِک، لِیقْضِ عَلَینَا رَبُّک، قَالَ: إِنَّکمْ مَاکثُونَ».
خیلی بد و خطرناک است و خواهان در آن درمانده می‌گردد.
۷۸- «لَقَدْ جِئْنَاکمْ بِالْحَقِّ، وَلَکنَّ أَکثَرَکمْ لِلْحَقِّ کارِهُونَ».
خیلی بد است. خواهان مورد تمسخر قرار می‌گیرد.
۷۹- «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً، فَإِنَّا مُبْرِمُونَ».
خوب نیست.
۸۰- «أَمْ یحْسَبُونَ أَنَّا لَانَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ، بَلَی، وَرُسُلُنَا لَدَیهِمْ یکتُبُونَ».
بد است.
۸۱- «قُلْ: إِنْ کانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ».
کاری است انجام‌ناپذیر که به صورت قهری نتیجه‌ای برای آن نیست.
خوب نیست.
۸۲- «سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یصِفُونَ».
خوب است. از آیات ذکر و تسبیح و تقدیسی کامل است. برای رفع غرور، ریا، استکبار و رهایی از گناه و معصیت مفید است.
۸۳- «فَذَرْهُمْ، یخُوضُوا وَیلْعَبُوا حَتَّی یلَاقُوا یوْمَهُمُ الَّذِی یوعَدُونَ».
خیلی بد است. کار از کنترل خواهان خارج می‌شود وبرای او فساد و آلودگی می‌آورد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۳
۸۴- «وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ، وَفِی الْأَرْضِ إِلَهٌ، وَهُوَ الْحَکیمُ الْعَلِیمُ».
بسیار خوب است. سبب قوت و قدرت می‌شود. از اذکار قدرتی است.
۸۵- «وَتَبَارَک الَّذِی لَهُ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَا بَینَهُمَا، وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
خیلی خوب است. کاری آبرومندانه و متشخص است. از اسمای خاص می‌باشد که ظهور و جبروت در آن است.
۸۶- «وَلَا یمْلِک الَّذِینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ، وَهُمْ یعْلَمُونَ».
خوب نیست. هیچ خاصیت و نتیجه‌ای برای آن نیست و هدر شدن سرمایه و عمری است که برای آن گذاشته می‌شود. خیری نیز ندارد.
۸۷- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیقُولُنَّ اللَّهُ، فَأَنَّی یؤْفَکونَ».
خوب نیست. محاکمه و اقرار به خطا در آن پیشامد می‌کند.
۸۸- «وَقِیلِهِ: یا رَبِّ، إِنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ لَایؤْمِنُونَ».
خیلی بد است.
۸۹- «فَاصْفَحْ عَنْهُمْ، وَقُلْ: سَلَامٌ، فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».
بسیار بد است. نه کارایی لازم را دارد و نه نتیجه‌ای برای آن است.
بدی و فساد آن به صورت کامل آشکار می‌گردد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۴
سورهٔ دخان
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «وَالْکتَابِ الْمُبِینِ».
هر دو آیهٔ شریفه یک آیهٔ استخاره است. بسیار خوب، سنگین و پیچیده است و مشکلی نیز در آن پیشامد نمی‌کند.
۳- «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیلَةٍ مُبَارَکةٍ، إِنَّا کنَّا مُنْذِرِینَ».
خیلی خوب است. کاری است منظم و دارای قاعده که بر مشی ویژهٔ خود انجام می‌شود.
«إِنَّا کنَّا مُنْذِرِینَ»: باید در عمل به آن احتیاط و دقت کرد که آسیب‌ها و کاستی‌هایی در حاشیهٔ کار وجود دارد.
۴- «فِیهَا یفْرَقُ کلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ».
کاری خوب، منظم، مرتب و دارای جابه‌جایی است. اشکالی نیز در روند عمل به آن پیش نمی‌آید.
۵- «أَمْراً مِنْ عِنْدِنَا، إِنَّا کنَّا مُرْسِلِینَ».
خیلی خوب است. کاری الهی و حساب شده است.
«مُرْسِلِینَ»: کار دارای جمعیت و گستردگی است.
۶- «رَحْمَةً مِنْ رَبِّک، إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
بسیار خوب است. با توجه به کاربرد اسمای الهی کاری تقویت شده و قوی است و مشکلی نیز در عمل به آن پیش نمی‌آید.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۵
۷- «رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَا بَینَهُمَا، إِنْ کنْتُمْ مُوقِنِینَ».
خوب و گسترده است. کار را باید با ظرافت تمام دنبال نمود وگرنه ممکن است به مشکلات و موانعی برخورد کند.
۸- «لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، یحْیی وَیمِیتُ، رَبُّکمْ وَرَبُّ آبَائِکمُ الْأَوَّلِینَ».
خوب است. کاری است که شروع آن در گذشته بوده، سخت و سنگین است.
۹- «بَلْ هُمْ فِی شَک یلْعَبُونَ».
بد است. به بازی گرفتن حقایق است.
۱۰- «فَارْتَقِبْ یوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ».
مشکلات فراوانی در مسیر انجام آن پیش می‌آید، با این وجود، بد نیست. کاری است غیر قابل دسترس، سنگین و سخت که به ندرت و به صورت غیر عادی انجام می‌شود.
۱۱- «یغْشَی النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ».
کاری غیر عادی است که ترس، دلهره، ناراحتی، گرفتاری و عذاب در آن است. بد است.
۱۲- «رَبَّنَا اکشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ، إِنَّا مُؤْمِنُونَ».
شروعی سخت، سنگین و همراه با زحمت دارد اما ممکن است نتیجه بخش گردد: «إِنَّا مُؤْمِنُونَ».
۱۳- «أَنَّی لَهُمُ الذِّکرَی، وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ».
خوب نیست. خواهان هر کاری که انجام دهد باز از او بازخواست می‌شود و وی بده‌کار و کم‌کار شناخته می‌شود. هزینه‌ای که صرف آن می‌شود بیش از نتیجه و بازده آن است.
۱۴- «ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ، وَقَالُوا: مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ».
خیلی بد است. کاری رکیک، زشت و بی‌مورد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۶
۱۵- «إِنَّا کاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلًا، إِنَّکمْ عَائِدُونَ».
خوب نیست. عذاب و ناراحتی است.
۱۶- «یوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکبْرَی، إِنَّا مُنْتَقِمُونَ».
واویلاست؛ چرا که خداوند متعال قصد انتقام دارد. مرگ، قتل، تصادف، بیماری‌های ناعلاج یا صعب العلاج، سکته و مانند آن در کار مورد نظر است: «نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکبْرَی».
۱۷- «وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ، وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کرِیمٌ».
کاری فتنه‌انگیز و منحرفانه است؛ هرچند متعلق خیری دارد.
۱۸- «أَنْ أَدُّوا إِلَی عِبَادَ اللَّهِ، إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
کاری سنگین، سخت اما خوب است.
۱۹- «وَأَنْ لَاتَعْلُوا عَلَی اللَّهِ، إِنِّی آتِیکمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ».
خوب، سنگین و سخت است.
۲۰- «وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکمْ أَنْ تَرْجُمُونِ».
کاری مشکل و سخت است؛ به‌گونه‌ای که نیازمند مدد جستن از دیگران می‌شود. کاری عادی نیست. با افرادی نادان درگیر می‌شود که به وی دروغ می‌بندند. خوب نیست.
۲۱- «وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ».
کاری است که از سر قدرت انجام می‌شود. سخت و سنگین است و درگیری را در پی دارد.
۲۲- «فَدَعَا رَبَّهُ: أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ».
خیلی بد است.
۲۳- «فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیلًا، إِنَّکمْ مُتَّبَعُونَ».
کاری سنگین، سخت، دلهره‌آور و اضطراب‌زاست. بد نیست.
۲۴- «وَاتْرُک الْبَحْرَ رَهْواً، إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ».
سخت، سنگین و دلهره‌زا و پرمکافات است. بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۷
۲۵- «کمْ تَرَکوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
۲۶- «وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کرِیمٍ».
دو آیهٔ شریفه یک آیهٔ استخاره است. خیلی بد است. به کفران نعمت دچار می‌شود. ورشکستگی، بیچارگی و غرق در آن است.
۲۷- «وَنَعْمَةٍ کانُوا فِیهَا فَاکهِینَ».
بد است. تضییع نعمت به شمار می‌رود.
۲۸- «کذَلِک وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْماً آخَرِینَ».
خوب است. کاری کم‌هزینه و ارزان قیمت است.
۲۹- «فَمَا بَکتْ عَلَیهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ، وَمَا کانُوا مُنْظَرِینَ».
خیلی بد است. هیچ کس با او همراه نمی‌شود و در شکست خود تنها می‌ماند.
۳۰- «وَلَقَدْ نَجَّینَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ».
خوب، سخت، پردردسر و سنگین است.
۳۱- «مِنْ فِرْعَوْنَ، إِنَّهُ کانَ عَالِیاً مِنَ الْمُسْرِفِینَ».
بسیار بد است.
۳۲- «وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَی عِلْمٍ عَلَی الْعَالَمِینَ».
خوب است. کار به صورت آگاهانه پیش می‌رود. منافع فراوانی دارد و مشکلی نیز در روند انجام آن پیش نمی‌آید.
۳۳- «وَآتَینَاهُمْ مِنَ الْآَیاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُبِینٌ».
با آن که شروع خوبی دارد، بسیار بد است. کاری گسترده، زمان‌بر و طولانی است. مخاطرات فراوانی دارد.
۳۴- «إِنَّ هَؤُلَاءِ لَیقُولُونَ».
۳۵- «إِنْ هِی إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَی وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ».
دو آیهٔ شریفه یک آیهٔ استخاره است. بسیار بد است. هیچ خیر و نتیجه‌ای در آن نیست. اعتماد و اعتقادی به خواهان وجود ندارد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۸
۳۶- «فَأْتُوا بِآَبَائِنَا، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خیلی بد است.
۳۷- «أَهُمْ خَیرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ، وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکنَاهُمْ، إِنَّهُمْ کانُوا مُجْرِمِینَ».
بسیار بد است.
۳۸- «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا لَاعِبِینَ».
بد است.
۳۹- «مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لَایعْلَمُونَ».
شروع خوبی دارد و نتیجه‌ای برای آن نیست. بد است.
۴۰- «إِنَّ یوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ».
بد است. نتیجه‌ای برای آن نیست.
«مِیقَاتُهُمْ»: کاری شلوغ است.
۴۱- «یوْمَ لَایغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیئاً، وَلَا هُمْ ینْصَرُونَ».
بد است. خواهان در انجام آن ناتوان می‌شود و کسی نیز مددکار او نیست.
۴۲- «إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ، إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
عالی است.
۴۳- «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ».
۴۴- «طَعَامُ الْأَثِیمِ».
دو آیهٔ شریفه، یک آیهٔ استخاره است. کاری خطرناک، وحشتناک و بد است.
۴۵- «کالْمُهْلِ یغْلِی فِی الْبُطُونِ».
بد است.
۴۶- «کغَلْی الْحَمِیمِ».
خیلی بد است.
۴۷- «خُذُوهُ، فَاعْتِلُوهُ إِلَی سَوَاءِ الْجَحِیمِ».
بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴۹
۴۸- «ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ».
خیلی بد و خطرناک است و مورد تمسخر قرار می‌گیرد.
۴۹- «ذُقْ، إِنَّک أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکرِیمُ».
بسیار بد است.
۵۰- «إِنَّ هَذَا مَا کنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ».
بد است.
۵۱- «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ».
خوب است. سختی‌هایی دارد.
۵۲- «فِی جَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
خیلی خوب است.
۵۳- «یلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ».
بسیار خوب است.
۵۴- «کذَلِک وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ».
خیلی خوب است.
۵۵- «یدْعُونَ فِیهَا بِکلِّ فَاکهَةٍ آمِنِینَ».
بسیار خوب است.
۵۶- «لَایذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَی، وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ».
خیلی خوب است. البته متعلق آن بسیار بد و خطرناک است و گویی با گرگی مواجه است.
۵۷- «فَضْلًا مِنْ رَبِّک، ذَلِک هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ».
عالی است. کاری دلهره‌آور است.
۵۸- «فَإِنَّمَا یسَّرْنَاهُ بِلِسَانِک، لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
عالی و خوب است.
۵۹- «فَارْتَقِبْ، إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ».
تحذیر و تهدید در آن است. دقت فراوانی را می‌طلبد. بد نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۰
سورهٔ جاثیه
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «تَنْزِیلُ الْکتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکیمِ».
بسیار خوب است. کاری قاعده‌مند، ثابت، رسیده، سالم و بدون دردسر و مانع است که هیچ مشکلی در روند آن پیش نمی‌آید.
۳- «إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآَیاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ».
عالی است. کاری گسترده است.
۴- «وَفِی خَلْقِکمْ، وَمَا یبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیاتٌ لِقَوْمٍ یوقِنُونَ».
عالی و سخت است.
۵- «وَاخْتِلَافِ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ، وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، وَتَصْرِیفِ الرِّیاحِ، آیاتٌ لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».
عالی است. کاری متنوع، مختلف و رزق‌آور است.
۶- «تِلْک آیاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیک بِالْحَقِّ، فَبِأَی حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیاتِهِ یؤْمِنُونَ».
خیلی خوب است ولی با توجه به محتوای ذیل آیهٔ شریفه، انجام این کار دارای موانعی است و باید جانب احتیاط و دقت را مراعات نمود تا با مشکلی برخورد ننمود.
۷- «وَیلٌ لِکلِّ أَفَّاک أَثِیمٍ».
خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۱
۸- «یسْمَعُ آیاتِ اللَّهِ تُتْلَی عَلَیهِ، ثُمَّ یصِرُّ مُسْتَکبِراً، کأَنْ لَمْ یسْمَعْهَا، فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ».
بسیار بد و خطرناک است. خیره‌سری، خدعه و فریب در آن است. به صورت تعمدی و آگاهانه خواهان را به انحراف وا می‌دارند و سپس خود را ناآگاه جلوه می‌دهند.
۹- «وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیاتِنَا شَیئاً اتَّخَذَهَا هُزُواً، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ».
خیلی بد است. با علم و آگاهی به خواهان خیانت و تعدی می‌شود.
بسیار خطرناک است و به وی فریب و خدعه زده می‌شود.
۱۰- «مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ، وَلَا یغْنِی عَنْهُمْ مَا کسَبُوا شَیئاً، وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیاءَ، وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
بسیار بد است.
«جَهَنَّمُ»: بلا و ابتلایی حتمی در آن وجود دارد.
۱۱- «هَذَا هُدًی، وَالَّذِینَ کفَرُوا بِآَیاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ».
ظاهر و باطن خوبی دارد ولی موفقیت‌آمیز نیست و به نتیجه نمی‌رسد. خوب نیست.
۱۲- «اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکمُ الْبَحْرَ، لِتَجْرِی الْفُلْک فِیهِ بِأَمْرِهِ، وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، وَلَعَلَّکم تشکرُونَ».
خیلی خوب است.
«وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ»: پرزحمت و دارای مشکلات است و نباید به وعده یا چیزی اعطایی اطمینان داشت.
۱۳- «وَسَخَّرَ لَکمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً مِنْهُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یتفکرُونَ».
بسیار خوب است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۲
۱۴- «قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یغْفِرُوا لِلَّذِینَ لَایرْجُونَ أَیامَ اللَّهِ، لِیجْزِی قَوْماً بِمَا کانُوا یکسِبُونَ».
خوب است. زحمت چندانی نمی‌برد. سنگین و خطرناک است.
زیرکی و زرنگی را می‌طلبد و باید مراقب تمامی مراحل و اجزای کار بود.
۱۵- «مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ، وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا، ثُمَّ إِلَی رَبِّکمْ تُرْجَعُونَ».
خوب نیست. نتیجه‌ای برای آن نیست.
«إِلَی رَبِّکمْ تُرْجَعُونَ»: رجوع به حضرت حق همان فنا و زوال است.
۱۶- «وَلَقَدْ آتَینَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکتَابَ وَالْحُکمَ وَالنُّبُوَّةَ، وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیبَاتِ، وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ».
خیلی خوب است. کاری است متنوع، آبرومند و دارای امکانات.
۱۷- «وَآتَینَاهُمْ بَینَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ، فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَینَهُمْ، إِنَّ رَبَّک یقْضِی بَینَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ فِیمَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ».
بد است. کفران نعمت، اختلاف و درگیری به صورت آگاهانه در این کار وجود دارد و نتیجهٔ آن نیز خوشایند نیست.
۱۸- «ثُمَّ جَعَلْنَاک عَلَی شَرِیعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ، فَاتَّبِعْهَا، وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لَا یعْلَمُونَ».
خوب است. باید مواظب کار باشد؛ چرا که موانعی دارد که باید در رفع آن کوشید.
۱۹- «إِنَّهُمْ لَنْ یغْنُوا عَنْک مِنَ اللَّهِ شَیئاً، وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ، وَاللَّهُ وَلِی الْمُتَّقِینَ».
خوب است. شروعی پردردسر، مشکل و همراه با مانع و درگیری دارد ولی پایان آن به لحاظ: «وَاللَّهُ وَلِی الْمُتَّقِینَ» خوب است. با تحمل صبر و بردباری است که می‌توان به نتیجهٔ نیکوی آن دست یافت.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۳
۲۰- «هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ، وَهُدًی وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یوقِنُونَ».
عالی است. خیرات و برکاتی گوارا و شیرین و نتیجه‌ای صافی و بدون دردسر دارد.
۲۱- «أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیئَاتِ: أَنْ نَجْعَلَهُمْ کالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ، سَاءَ مَا یحْکمُونَ».
بسیار بد است.
۲۲- «وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ، وَلِتُجْزَی کلُّ نَفْسٍ بِمَا کسَبَتْ، وَهُمْ لَایظْلَمُونَ».
خوب، سخت، سنگین، پرزحمت و پردردسر است. هیچ گونه ارفاق و اعطایی در آن نیست.
۲۳- «أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ، وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَی عِلْمٍ، وَخَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ، وَجَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَةً، فَمَنْ یهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ، أَفَلَا تَذَکرُونَ».
بسیار خطرناک و وحشتناک است. خیلی بد است. جز گمراهی، ضلالت، بدبختی و بلایا چیزی ندارد.
۲۴- «وَقَالُوا: مَا هِی إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا، نَمُوتُ وَنَحْیا، وَمَا یهْلِکنَا إِلَّا الدَّهْرُ، وَمَا لَهُمْ بِذَلِک مِنْ عِلْمٍ، إِنْ هُمْ إِلَّا یظُنُّونَ».
نباید به آن نزدیک شد که چیزی جز نادانی، گمراهی و گرفتاری در آن نیست. بسیار بد است.
۲۵- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُنَا بَینَاتٍ، مَا کانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآَبَائِنَا، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خیلی بد است.
۲۶- «قُلِ: اللَّهُ یحْییکمْ، ثُمَّ یمِیتُکمْ، ثُمَّ یجْمَعُکمْ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ، لَارَیبَ فِیهِ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایعْلَمُونَ».
خوب نیست. نتیجه‌بخش نمی‌باشد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۴
۲۷- «وَلِلَّهِ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَیوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یوْمَئِذٍ یخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ».
خیلی بد است. کار در کنترل خواهان نیست و چیزی نیز برای او نمی‌ماند.
۲۸- «وَتَرَی کلَّ أُمَّةٍ جَاثِیةً، کلُّ أُمَّةٍ تُدْعَی إِلَی کتَابِهَا، الْیوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
بسیار بد است. سبب شرمندگی می‌شود.
۲۹- «هَذَا کتَابُنَا ینْطِقُ عَلَیکمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
خیلی خوب، سخت و سنگین است و باید مواظب بود تا به مشکلی دچار نشد.
۳۰- «فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ، ذَلِک هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ».
عالی است. کاری است سخت اما انجام‌شدنی که نتیجهٔ بسیار خوبی دارد.
۳۱- «وَأَمَّا الَّذِینَ کفَرُوا، أَفَلَمْ تَکنْ آیاتِی تُتْلَی عَلَیکمْ، فَاسْتَکبَرْتُمْ وَکنْتُمْ قَوْماً مُجْرِمِینَ».
خیلی بد است. بدبختی و بیچارگی خواهان را در پی دارد.
۳۲- «وَإِذَا قِیلَ: إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَالسَّاعَةُ لَارَیبَ فِیهَا، قُلْتُمْ: مَا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ، إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنّاً، وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیقِنِینَ».
کاری است که با گمان، ظن و تخیلات انجام می‌گیرد. خیلی بد است.
نتیجه‌ای برای آن نیست.
۳۳- «وَبَدَا لَهُمْ سَیئَاتُ مَا عَمِلُوا، وَحَاقَ بِهِمْ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».
خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۵
۳۴- «وَقِیلَ: الْیوْمَ نَنْسَاکمْ کمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا، وَمَأْوَاکمُ النَّارُ، وَمَا لَکمْ مِنْ نَاصِرِینَ».
بسیار بد است. خواهان مددکاری ندارد و بدی را با بدی پاسخ می‌دهد.
۳۵- «ذَلِکمْ بِأَنَّکمُ اتَّخَذْتُمْ آیاتِ اللَّهِ هُزُواً، وَغَرَّتْکمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا، فَالْیوْمَ لَا یخْرَجُونَ مِنْهَا، وَلَا هُمْ یسْتَعْتَبُونَ».
خیلی بد است. هیچ گونه بخشش و اغماضی در کار مورد نظر وجود ندارد.
۳۶- «فَلِلَّهِ الْحَمْدُ، رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ، رَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی است. از آیات ذکر است.
۳۷- «وَلَهُ الْکبْرِیاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
عالی، مهم، بلند و سنگین است.
دو آیهٔ شریفه از آیات ذکر است و هر دو نیز دو ذکر مستقل است.
اولیای خدا با چنین آیاتی ارتزاق می‌کنند و خود را پرنگاه می‌دارند. البته، از ذکرهای سنگین می‌باشد که استفاده از آن با تحمل آزار و اذیت‌هایی همراه است. صبح، عصر و شب وقت بهره بردن از این دو آیهٔ ذکر است. در مغیبات نیز کارکرد دارد و قدرت و اقتدار را در پی می‌آورد.
کسی که بر این ذکرها مداومت دارد مشکلاتی می‌بیند تا به استکبار دچار نگردد. بهره بردن از این ذکرها برای کسانی خوب است که دایم در پیکار و مبارزه هستند و نه برای کسانی که شب‌ها به آرامی در رختخوابی نرم به خواب می‌روند.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۶
سورهٔ احقاف
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، حم».
۲- «تَنْزِیلُ الْکتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکیمِ».
دو آیهٔ شریفه در واقع یک آیهٔ استخاره است. بسیار خوب و سنگین است. به صورت روشمند و منظم دارای پیچیدگی است.
۳- «مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ، وَأَجَلٍ مُسَمًّی، وَالَّذِینَ کفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ».
خوب نیست. لجبازی، اعراض، تهدید و پاره‌ای از مشکلات دیگر در آن است و نتیجه‌ای نیز ندارد.
۴- «قُلْ أَرَأَیتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ، أَمْ لَهُمْ شِرْک فِی السَّمَاوَاتِ، ائْتُونِی بِکتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خیلی بد است. محاجه و درگیری دارد. بدون نتیجه و کاری بلند و فرسایشی است.
۵- «وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لَایسْتَجِیبُ لَهُ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ، وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ».
بد است. سبب شکست و گمراهی می‌گردد. نتیجه‌ای ندارد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۷
۶- «وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً، وَکانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کافِرِینَ».
خیلی بد است. کاری شلوغ است: «حُشِرَ النَّاسُ»، که خواهان در انجام آن ناتوان و درمانده می‌گردد.
۷- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُنَا بَینَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ: هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ».
بسیار بد است؛ زیرا گفتهٔ کافران را حکایت می‌کند.
۸- «أَمْ یقُولُونَ: افْتَرَاهُ، قُلْ: إِنِ افْتَرَیتُهُ فَلَا تَمْلِکونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیئاً، هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ، کفَی بِهِ شَهِیداً بَینِی وَبَینَکمْ، وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».
خوب نیست؛ زیرا امر قل و مقول آن، پاسخ گفتهٔ پیشین کافران است.
۹- «قُلْ: مَا کنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ، وَمَا أَدْرِی مَا یفْعَلُ بِی وَلَا بِکمْ، إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یوحَی إِلَی، وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ».
بد و خطرناک است؛ چرا که چندین نفی دارد. بدون خاصیت و بی‌نتیجه است.
۱۰- «قُلْ أَرَأَیتُمْ إِنْ کانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، وَکفَرْتُمْ بِهِ، وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَی مِثْلِهِ، فَآَمَنَ، وَاسْتَکبَرْتُمْ، إِنَّ اللَّهَ لَایهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ».
خیلی بد است. کفران، اتهام، استکبار و ظلم در آن است.
۱۱- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا: لَوْ کانَ خَیراً مَا سَبَقُونَا إِلَیهِ، وَإِذْ لَمْ یهْتَدُوا بِهِ فَسَیقُولُونَ هَذَا إِفْک قَدِیمٌ».
بسیار بد است. موجب غرور می‌شود. کاری است که آگاهی لازم در آن نیست.
۱۲- «وَمِنْ قَبْلِهِ کتَابُ مُوسَی إِمَاماً وَرَحْمَةً، وَهَذَا کتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَاناً عَرَبِیاً، لِینْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا، وَبُشْرَی لِلْمُحْسِنِینَ».
خیلی خوب است. با توجه به فراز: «لِینْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا» خالی از
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۸
پیچیدگی نیست و کاری سخت است که خواهان نمی‌تواند پاره‌ای از آن را به صورت صحیح و سالم انجام دهد و در آن بخش است که آسیب‌هایی می‌بیند.
۱۳- «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ».
عالی است. کوتاه و شیواست و از آیات ذکر به شمار می‌رود برای گذار از سختی‌ها و گرفتاری‌ها و رهایی از زخم زبان و تهدید و تحذیر مفید است. با این آیهٔ شریفه می‌توان از هر سختی گذر نمود.
۱۴- «أُولَئِک أَصْحَابُ الْجَنَّةِ، خَالِدِینَ فِیهَا، جَزَاءً بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».
عالی است. زحمت را لازم دارد.
۱۵- «وَوَصَّینَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیهِ إِحْسَاناً، حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کرْهاً، وَوَضَعَتْهُ کرْهاً، وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْراً، حَتَّی إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ، وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً، قَالَ: رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشکرَ نِعْمَتَک الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَی، وَعَلَی وَالِدَی، وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاهُ، وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیتِی، إِنِّی تُبْتُ إِلَیک، وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ».
خوب است اما باید توجه داشت کاری، بلند، کشیده، خیلی سخت، فرسایشی و سنگین است. سستی در آن است.
۱۶- «أُولَئِک الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا، وَنَتَجاوَزُ عَنْ سَیئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کانُوا یوعَدُونَ».
عالی است. کاری است دارای صدق که به‌راحتی قابل کنترل است و انجام می‌شود.
۱۷- «وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیهِ أُفٍّ لَکمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَهُمَا یسْتَغِیثَانِ اللَّهَ، وَیلَک آمِنْ، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، فَیقُولُ: مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ».
خیلی بد است. سبب نابودی می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵۹
۱۸- «أُولَئِک الَّذِینَ حَقَّ عَلَیهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنَّهُمْ کانُوا خَاسِرِینَ».
بسیار بد و خطرناک است. با فردی ناهمگون مواجه می‌شود.
۱۹- «وَلِکلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا، وَلِیوَفِّیهُمْ أَعْمَالَهُمْ، وَهُمْ لَایظْلَمُونَ».
خوب است.
۲۰- «وَیوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کفَرُوا عَلَی النَّارِ، أَذْهَبْتُمْ طَیبَاتِکمْ فِی حَیاتِکمُ الدُّنْیا، وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا، فَالْیوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کنْتُمْ تَسْتَکبِرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ، وَبِمَا کنْتُمْ تَفْسُقُونَ».
وحشتناک است و سبب نابودی و شکست خواهان می‌گردد. بسیار بد است.
۲۱- «وَاذْکرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ، وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ، إِنِّی أَخَافُ عَلَیکمْ عَذَابَ یوْمٍ عَظِیمٍ».
خیلی بد است؛ زیرا: «أَنْذَرَ»، «بِالْأَحْقَافِ»، «النُّذُرُ»، «مِنْ خَلْفِهِ»، «أَخَافُ» و «عَذَابَ» در آن است.
۲۲- «قَالُوا: أَجِئْتَنَا لِتَأْفِکنَا عَنْ آلِهَتِنَا، فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا، إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
بسیار بد است.
۲۳- «قَالَ: إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ، وَأُبَلِّغُکمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ، وَلَکنِّی أَرَاکمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ».
خیلی بد است.
۲۴- «فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ».
بسیار بد و خطرناک است. خواهان به فریب و نیرنگ دچار می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۰
۲۵- «تُدَمِّرُ کلَّ شَی‌ءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا، فَأَصْبَحُوا لَایرَی إِلَّا مَسَاکنُهُمْ، کذَلِک نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ».
خیلی بد است.
۲۶- «وَلَقَدْ مَکنَّاهُمْ فِیمَا إِنْ مَکنَّاکمْ فِیهِ، وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعاً وَأَبْصَاراً وَأَفْئِدَةً، فَمَا أَغْنَی عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَا أَبْصَارُهُمْ وَلَا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَی‌ءٍ إِذْ کانُوا یجْحَدُونَ بِآَیاتِ اللَّهِ، وَحَاقَ بِهِمْ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».
بسیار پیچیده و پر از گرفتاری است. کاری خطرناک است که انکار و جحد در آن است. خیلی بد است.
۲۷- «وَلَقَدْ أَهْلَکنَا مَا حَوْلَکمْ مِنَ الْقُرَی، وَصَرَّفْنَا الْآَیاتِ لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ».
بد است. موجب شکست و هلاکت می‌شود.
۲۸- «فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَاناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ، وَذَلِک إِفْکهُمْ، وَمَا کانُوا یفْتَرُونَ».
خیلی بد است.
۲۹- «وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیک نَفَراً مِنَ الْجِنِّ یسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ، فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا، فَلَمَّا قُضِی وَلَّوْا إِلَی قَوْمِهِمْ مُنْذِرِینَ».
روند کار خود را بسیار خوب نشان می‌دهد اما هیچ نتیجه‌ای برای آن نیست. بد است.
۳۰- «قَالُوا: یا قَوْمَنَا، إِنَّا سَمِعْنَا کتَاباً أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَی، مُصَدِّقاً لِمَا بَینَ یدَیهِ، یهْدِی إِلَی الْحَقِّ وَإِلَی طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ».
بسیار خوب است اما باید در انجام آن جانب احتیاط را رعایت نمود:
«إِنَّا سَمِعْنَا».
۳۱- «یا قَوْمَنَا، أَجِیبُوا دَاعِی اللَّهِ، وَآمِنُوا بِهِ، یغْفِرْ لَکمْ مِنْ ذُنُوبِکمْ، وَیجِرْکمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ».
گرفتاری و مشکلات فراوانی دارد. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۱
۳۲- «وَمَنْ لَایجِبْ دَاعِی اللَّهِ فَلَیسَ بِمُعْجِزٍ فِی الْأَرْضِ، وَلَیسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَولِیاءُ، أُولَئِک فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
خیلی بد است.
۳۳- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ، وَلَمْ یعْی بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَی أَنْ یحْیی الْمَوْتَی، بَلَی، إِنَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
خوب نیست. تحذیر و تهدید در آن است.
۳۴- «وَیوْمَ یعْرَضُ الَّذِینَ کفَرُوا عَلَی النَّارِ أَلَیسَ هَذَا بِالْحَقِّ، قَالُوا: بَلَی، وَرَبِّنَا، قَالَ: فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کنْتُمْ تَکفُرُونَ».
بسیار بد است.
۳۵- «فَاصْبِرْ کمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ، وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ کأَنَّهُمْ یوْمَ یرَوْنَ مَا یوعَدُونَ لَمْ یلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ، بَلَاغٌ، فَهَلْ یهْلَک إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ».
خیلی سخت، خطرناک و بد است و خواهان مورد بی‌حرمتی قرار می‌گیرد و آبروی وی در خطر می‌افتد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۲
سورهٔ محمد (ص)
ویژگی این سوره که به نام مبارک حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله می‌باشد این است که هیچ قصه و حکایتی در آن نیست و تنها بیان‌گر احکام و آموزه‌هایی است که مطابق با طبیعت، هماهنگ با فطرت آدمی و حقیقت او و نیز علم مجرد و معنای محض است که با مقام شامخ آن حضرت صلی الله علیه و آله تناسب دارد. هم‌چنین این سوره، احوال امت آن حضرت صلی الله علیه و آله را تبیین می‌کند و هرچه به پایان آن نزدیک می‌شود احوال امت‌های واپسینی و آخرالزمانی را توضیح می‌دهد.
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ».
این سورهٔ شریفه با یادکرد از موانع و مشکلاتی شروع می‌شود که بر سر راه دینداری و تکامل بشر گذاشته شده که به صورت قهری با حضرات انبیا و پیامبران الهی علیهم السلام برخورد می‌کند و مانع ظهور کمالات آنان برای بشر می‌گردد.
استخارهٔ آن بد است. کار با مشکلات و موانعی مواجه می‌شود و خاصیت، بهره و منفعتی نیز ندارد.
۲- «وَالَّذِینَ آمَنُوا، وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَی مُحَمَّدٍ، وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ، کفَّرَ عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ، وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ».
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۳
عالی، سنگین، سخت، متراکم و همراه با تحمل زحمت است که موانع و عوارض آن برطرف می‌شود وکار به فرجام می‌رسد.
۳- «ذَلِک بِأَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ، کذَلِک یضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ».
خوب است. موانع فراوانی در مسیر کار است. امری پیچیده است که مخاطرات فراوانی دارد باید احتیاط و دقت را فراموش نکرد.
۴- «فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّی إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ، فَشُدُّوا الْوَثَاقَ، فَإِمَّا مَنّاً بَعْدُ، وَإِمَّا فِدَاءً، حَتَّی تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا، ذَلِک وَلَوْ یشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ، وَلَکنْ لِیبْلُوَ بَعْضَکمْ بِبَعْضٍ، وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یضِلَّ أَعْمَالَهُمْ».
طولانی، پرخطر، پرزحمت و پرمشکل است ولی پایان خوبی دارد و خوب است.
۵- «سَیهْدِیهِمْ، وَیصْلِحُ بَالَهُمْ».
خیلی خوب است و در کوتاه‌ترین زمان به نتیجه می‌رسد.
۶- «وَیدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ، عَرَّفَهَا لَهُمْ».
عالی، بی دردسر، بدون زحمت و شیرین است.
۷- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ، وَیثَبِّتْ أَقْدَامَکمْ».
عالی است. در زمانی کوتاه به نصرت، قوت و قدرت می‌رسد.
۸- «وَالَّذِینَ کفَرُوا، فَتَعْساً لَهُمْ، وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ».
خیلی بد است. سبب گمراهی و تضییع سرمایه می‌شود.
۹- «ذَلِک بِأَنَّهُمْ کرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ، فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ».
کاری خطرناک، بد و سخت است. باطن آن بیش از ظاهر این کار بد است. خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۴
۱۰- «أَفَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَینْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیهِمْ، وَلِلْکافِرِینَ أَمْثَالُهَا».
بسیار بد و وحشتناک است.
۱۱- «ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَی الَّذِینَ آمَنُوا، وَأَنَّ الْکافِرِینَ لَامَوْلَی لَهُمْ».
خیلی خوب است ولی مشکلات و خطراتی در پایان آن وجود دارد.
۱۲- «إِنَّ اللَّهَ یدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، وَالَّذِینَ کفَرُوا یتَمَتَّعُونَ، وَیأْکلُونَ کمَا تَأْکلُ الْأَنْعَامُ، وَالنَّارُ مَثْوًی لَهُمْ».
شروع شیرینی دارد اما در ادامه مشکل و سخت می‌گردد و ممکن است با یک جابجایی از خوبی به بدی بگراید و زندگی را بر او تلخ سازد، برای رفع آن باید صدقه و خیراتی داشت و از خداوند طلب خیر نمود.
خوب است.
۱۳- «وَکأَینْ مِنْ قَرْیةٍ هِی أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیتِک الَّتِی أَخْرَجَتْک، أَهْلَکنَاهُمْ، فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ».
خیلی بد است. نابود و هلاک می‌گردد. باید آن را ترک نماید.
۱۴- «أَفَمَنْ کانَ عَلَی بَینَةٍ مِنْ رَبِّهِ کمَنْ زُینَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ، وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ».
شروع خوبی دارد اما کاری خطرناک است که به وی آسیب و آفت وارد می‌آورد و گذر از سختی‌های آن مشکل است. خوب نیست.
۱۵- «مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیرِ آسِنٍ، وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یتَغَیرْ طَعْمُهُ، وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ، وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّی، وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کلِّ الثَّمَرَاتِ، وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ، وَسُقُوا مَاءً حَمِیماً، فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ».
خوب است. ظاهر و شروع شیرین این کار به مکافات و مشکلاتی برخورد می‌کند. سنگین و دیررس است. در عمل به آن باید احتیاط کرد و به تناسب کار، نذر و خیرات یا مشاوره داشت یا وکیل گرفت.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۵
۱۶- «وَمِنْهُمْ مَنْ یسْتَمِعُ إِلَیک حَتَّی إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِک قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ: مَاذَا قَالَ آنِفاً، أُولَئِک الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ، وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ».
بسیار بد است. نکبت، حرمان و گرفتاری ماندگار را موجب می‌شود.
۱۷- «وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًی، وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ».
با کار مورد نظر هدایت، قوت و قدرت بهرهٔ خواهان می‌شود. بسیار خوب است.
۱۸- «فَهَلْ ینْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیهُمْ بَغْتَةً، فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا، فَأَنَّی لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکرَاهُمْ».
بد است. آسیب و بحران در آن است. هیچ گونه آرامشی در این کار نیست.
«بَغْتَةً»: خواهان غافلگیر می‌شود و بلایی به صورت ناگهانی بر وی وارد می‌شود.
۱۹- «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِک، وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَاللَّهُ یعْلَمُ مُتَقَلَّبَکمْ وَمَثْوَاکمْ».
خوب است. کاری آگاهانه و منحصر است. مشکلاتی عادی دارد که قابل رفع است.
«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ»: باید کار مورد نظر را انجام داد و از ترک آن پرهیز کرد.
برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.
«وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِک، وَلِلْمُؤْمِنِینَ»: کار دارای مشکلاتی است که هرکس به آن وارد شود با چنین مشکلاتی مواجه خواهد شد.
فراز شریف: «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» از آیات ذکر است.
۲۰- «وَیقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا: لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ، فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْکمَةٌ، وَذُکرَ فِیهَا الْقِتَالُ، رَأَیتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ینْظُرُونَ إِلَیک؛ نَظَرَ الْمَغْشِی عَلَیهِ مِنَ الْمَوْتِ، فَأَوْلَی لَهُمْ».
کاری است که در آغاز آن سختی و مشکلاتی وجود دارد و در پایان آن
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۶
نیز به کفران و عافیت‌طلبی دچار می‌شود. خیلی بد است. گویی مال فراوانی بهرهٔ خواهان می‌شود و وی پیش از آن که استفاده‌ای از آن ببرد به چنگال مرگ اسیر می‌شود.
۲۱- «طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ، فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ، فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکانَ خَیراً لَهُمْ».
بسیار خوب و هموار است.
۲۲- «فَهَلْ عَسَیتُمْ إِنْ تَوَلَّیتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ، وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکمْ».
خیلی بد است. آشوب، بحران و نگرانی در آن است و نتیجهٔ آن نیز ناخوشایند است.
۲۳- «أُولَئِک الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ، فَأَصَمَّهُمْ، وَأَعْمَی أَبْصَارَهُمْ».
بسیار بد است.
۲۴- «أَفَلَا یتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ، أَمْ عَلَی قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا».
خیلی بد است. تحذیر در آن است. کار دارای مشکلاتی است که به شکست و بن‌بست می‌انجامد و به هیچ وجه راهی برای نتیجه‌بخش نمودن آن وجود ندارد و به صورت کامل قفل و بسته است.
۲۵- «إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَی أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَینَ لَهُمُ الْهُدَی، الشَّیطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ، وَأَمْلَی لَهُمْ».
بسیار بد است. کار دارای ظاهر و شیرین است ولی جز گمراهی، نابودی و بدبختی ندارد.
۲۶- «ذَلِک بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِینَ کرِهُوا: مَا نَزَّلَ اللَّهُ، سَنُطِیعُکمْ فِی بَعْضِ الْأَمْرِ، وَاللَّهُ یعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ».
بد است. نتیجه‌ای برای آن نیست.
۲۷- «فَکیفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِکةُ یضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ».
خیلی بد است. بلایی در آن حادث می‌شود.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۷
۲۸- «ذَلِک بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ، وَکرِهُوا رِضْوَانَهُ، فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ».
بسیار بد است.
۲۹- «أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ: أَنْ لَنْ یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ».
خطرناک و وحشتناک است. کار به شکست، افتضاح، ناراحتی و حرمان می‌انجامد. بسیار بد است.
۳۰- «وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَینَاکهُمْ، فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیمَاهُمْ، وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ، وَاللَّهُ یعْلَمُ أَعْمَالَکمْ».
مخاطرات و آشوب در آن است. خیراتی پنهانی نیز دارد که باطن آن را از ظاهر این کار بهتر نموده است، اما انجام آن خوب نیست.
۳۱- «وَلَنَبْلُوَنَّکمْ حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکمْ، وَالصَّابِرِینَ، وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکمْ».
گرفتاری دارد. خوب نیست.
۳۲- «إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَینَ لَهُمُ الْهُدَی لَنْ یضُرُّوا اللَّهَ شَیئاً، وَسَیحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ».
بد است و نتیجه‌ای برای آن نیست. کاری بیهوده و مضر است.
۳۳- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، أَطِیعُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ، وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکمْ».
شروع خوبی دارد ولی باید احتیاط کرد تا به غفلت، حرمان و عافیت‌طلبی دچار نشد. خوب است.
۳۴- «إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کفَّارٌ، فَلَنْ یغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ».
خیلی بد است. کاری خطرناک و سخت است و نتیجه‌ای نیز برای آن نیست.
۳۵- «فَلَا تَهِنُوا، وَتَدْعُوا إِلَی السَّلْمِ، وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ، وَاللَّهُ مَعَکمْ، وَلَنْ یتِرَکمْ أَعْمَالَکمْ».
کاری سست و خراب است. بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۸
۳۶- «إِنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَلَهْوٌ، وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یؤْتِکمْ أُجُورَکمْ، وَلَا یسْأَلْکمْ أَمْوَالَکمْ».
خیلی خوب و پر منفعت است. هم ظاهر و هم باطن آن خوب است.
۳۷- «إِنْ یسْأَلْکمُوهَا فَیحْفِکمْ تَبْخَلُوا، وَیخْرِجْ أَضْغَانَکمْ».
خطرناک و بد است.
۳۸- «هَاأَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ، فَمِنْکمْ مَنْ یبْخَلُ، وَمَنْ یبْخَلْ فَإِنَّمَا یبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ، وَاللَّهُ الْغَنِی، وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ، وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیرَکمْ، ثُمَّ لَایکونُوا أَمْثَالَکمْ».
بد است. به خواهان آسیب و خسارت وارد می‌شود و کسی نیز مددکار و دستگیر او نمی‌گردد. نتیجه‌ای در آن نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶۹
سورهٔ فتح
این سوره از متخلفان و منافقان سخن می‌گوید.
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، إِنَّا فَتَحْنَا لَک فَتْحاً مُبِیناً».
بسیار عالی است. بسملهٔ آن آیهٔ فتح و فراز دوم آن نیز از فتح سخن می‌گوید که در نتیجه دارای دو فتح است. کاری موفق است که به صورت ضربتی و سریع انجام می‌پذیرد و سبب گشایش می‌گردد. خیراتی بخششی و اعطایی دارد و نتیجه‌ای روشن و عظیم برای آن است.
هم بسمله و هم آیهٔ فتح از اذکار است که از آن به صورت بسیط و ترکیبی می‌توان استفاده کرد.
۲- «لِیغْفِرَ لَک اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِک، وَمَا تَأَخَّرَ، وَیتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیک، وَیهْدِیک صِرَاطاً مُسْتَقِیماً».
بسیار خوب است. آیهٔ معرفت و تمامیت نعمت است. مراد از غفران سعادت و رستگاری است. خداوند چون گناهان کسی را ببخشاید نعمت را بر او تمام کرده و کسی که نعمت بر او تمام شده در صراط مستقیم قرار دارد.
۳- «وَینْصُرَک اللَّهُ نَصْراً عَزِیزاً».
بسیار خوب است. خواهان مورد یاری و نصرت واقع می‌شود. از آیات ذکر است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۰
۴- «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیزْدَادُوا إِیمَاناً مَعَ إِیمَانِهِمْ، وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَکانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکیماً».
عالی است. دارای آرامش است و سلامتی می‌آورد.
«وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»: این فراز از اذکار مهم است که برای قرب به خداوند و ارتباط با اولیای الهی و نیز نصرت و یاری بندگان و دستیابی به مغیبات و موجودات غیبی مانند فرشتگان کاربرد دارد و اذن دخول بر آنان دانسته می‌شود.
۵- «لِیدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، خَالِدِینَ فِیهَا، وَیکفِّرَ عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ، وَکانَ ذَلِک عِنْدَ اللَّهِ فَوْزاً عَظِیماً».
عالی است. خیرات نیکو و ماندگار دارد که شکست و ضررهای پیشین را جبران می‌کند.
۶- «وَیعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ، وَالْمُشْرِکینَ وَالْمُشْرِکاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ، ظَنَّ السَّوْءِ، عَلَیهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ، وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِمْ، وَلَعَنَهُمْ، وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ، وَسَاءَتْ مَصِیراً».
خیلی بد است. سبب ناامنی، بی‌اعتقادی، بدبختی و بیچارگی می‌شود.
۷- «وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَکانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکیماً».
بسیار خوب است. کاری است امن که هیچ خطری وی را تهدید نمی‌کند. از آیات ذکر است. اذن دخول شمرده می‌شود.
۸- «إِنَّا أَرْسَلْنَاک شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِیراً».
خیلی خوب است.
۹- «لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ، وَتُعَزِّرُوهُ، وَتُوَقِّرُوهُ، وَتُسَبِّحُوهُ بُکرَةً وَأَصِیلًا».
بسیار خوب است. تکلیفی بر عهدهٔ خواهان قرار می‌گیرد که بر او سنگینی می‌کند.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۱
۱۰- «إِنَّ الَّذِینَ یبَایعُونَک إِنَّمَا یبَایعُونَ اللَّهَ، یدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیدِیهِمْ، فَمَنْ نَکثَ فَإِنَّمَا ینْکثُ عَلَی نَفْسِهِ، وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیهُ اللَّهَ فَسَیؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً».
شروع خوبی دارد اما در ادامه مخاطره‌انگیز، سخت و سنگین است و ممکن است از آن آسیب ببیند ولی پایان آن نیز خوب است.
«یدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیدِیهِمْ»: از آیات ذکر است.
۱۱- «سَیقُولُ لَک الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا، فَاسْتَغْفِرْ لَنَا، یقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَیسَ فِی قُلُوبِهِمْ، قُلْ: فَمَنْ یمْلِک لَکمْ مِنَ اللَّهِ شَیئاً، إِنْ أَرَادَ بِکمْ ضَرّاً أَوْ أَرَادَ بِکمْ نَفْعاً بَلْ کانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً».
بسیار بد است. مورد تخلف واقع می‌شود و به وی بی‌اعتقاد و بی‌اعتماد می‌گردند. کاری بدون نتیجه است.
۱۲- «بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ ینْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَی أَهْلِیهِمْ أَبَداً، وَزُینَ ذَلِک فِی قُلُوبِکمْ، وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ، وَکنْتُمْ قَوْماً بُوراً».
خیلی بد است. نابودی در آن است و کار به ظاهرسازی، بی‌باطنی و خدعه کشیده می‌شود و فرجامی جز شکست نیز ندارد.
۱۳- «وَمَنْ لَمْ یؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکافِرِینَ سَعِیراً».
خیلی خطرناک است که تهدید آن در زمانی کوتاه عملی می‌شود.
۱۴- «وَلِلَّهِ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، یغْفِرُ لِمَنْ یشَاءُ، وَیعَذِّبُ مَنْ یشَاءُ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».
خیلی خوب است. به لحاظ: «وَیعَذِّبُ مَنْ یشَاءُ» باید در عمل به آن احتیاط و دقت داشت.
۱۵- «سَیقُولُ الْمُخَلَّفُونَ: إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَی مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْکمْ، یرِیدُونَ أَنْ یبَدِّلُوا کلَامَ اللَّهِ، قُلْ: لَنْ تَتَّبِعُونَا، کذَلِکمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ، فَسَیقُولُونَ: بَلْ تَحْسُدُونَنَا، بَلْ کانُوا لَایفْقَهُونَ إِلَّا قَلِیلًا».
خیلی بد است. کار به خفت، خواری و رجوع به واسطه کشیده
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۲
می‌شود. نگرانی و اضطراب در آن است و در پایان نیز به خیری نمی‌رسد.
۱۶- «قُلْ لِلْمُخَلَّفِینَ مِنَ الْأَعْرَابِ: سَتُدْعَوْنَ إِلَی قَوْمٍ أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ، أَوْ یسْلِمُونَ، فَإِنْ تُطِیعُوا یؤْتِکمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً، وَإِنْ تَتَوَلَّوْا کمَا تَوَلَّیتُمْ مِنْ قَبْلُ یعَذِّبْکمْ عَذَاباً أَلِیماً».
بسیار بد است. کار به درگیری و فراز و نشیب کشیده می‌شود.
۱۷- «لَیسَ عَلَی الْأَعْمَی حَرَجٌ، وَلَا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ، وَلَا عَلَی الْمَرِیضِ حَرَجٌ، وَمَنْ یطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، وَمَنْ یتَوَلَّ یعَذِّبْهُ عَذَاباً أَلِیماً».
چندین لیس از آن نهی می‌کند. گرفتاری و آشوب در آن است. خیلی بد است.
۱۸- «لَقَدْ رَضِی اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ، إِذْ یبَایعُونَک تَحْتَ الشَّجَرَةِ، فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ، فَأَنْزَلَ السَّکینَةَ عَلَیهِمْ، وَأَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِیباً».
خیلی خوب است. آیهٔ شریفه با جملهٔ فعلیه شروع می‌شود و به این معناست که کار با سرعت انجام می‌شود. البته ممکن است دارای ثبات نباشد.
۱۹- «وَمَغَانِمَ کثِیرَةً یأْخُذُونَهَا، وَکانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکیماً».
بسیار خوب است. کاری محکم و ماندگار است؛ زیرا با جملهٔ اسمیه‌ای که مبتدای آن جمع است شروع شده است. باطن کار از ظاهر آن بهتر است. زحمتی ندارد و از امور اعطایی دانسته می‌شود. قوت و قدرت نیز در آن است.
۲۰- «وَعَدَکمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کثِیرَةً تَأْخُذُونَهَا، فَعَجَّلَ لَکمْ هَذِهِ، وَکفَّ أَیدِی النَّاسِ عَنْکمْ، وَلِتَکونَ آیةً لِلْمُؤْمِنِینَ، وَیهْدِیکمْ صِرَاطاً مُسْتَقِیماً».
خیلی خوب است. خیراتی قهری در آن است که برای رسیدن به آن لازم است متحمل زحمت و رنجی گردد.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۳
«فَعَجَّلَ لَکمْ هَذِهِ»: کار به صورت سفارشی عملی می‌گردد.
«وَکفَّ أَیدِی النَّاسِ عَنْکمْ»: موانع کار برطرف می‌شود.
۲۱- «وَأُخْرَی لَمْ تَقْدِرُوا عَلَیهَا، قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا، وَکانَ اللَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیراً».
کار دارای مشکلات، موانع و فراز و نشیب است و به اعتبار: «قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا» خیلی سخت و سنگین می‌باشد اما بد نیست.
۲۲- «وَلَوْ قَاتَلَکمُ الَّذِینَ کفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ، ثُمَّ لَایجِدُونَ وَلِیاً، وَلَا نَصِیراً».
بسیار بد است. باید آن را ترک کرد. خواهان در این کار هیچ پشتوانه‌ای ندارد و به حرمان و بدبختی نیز گرفتار می‌گردد.
۲۳- «سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ، وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا».
کاری عادی، معمولی، کهنه و خشک است که چون آزادی عمل و قدرت مانور ندارد به نتیجه نمی‌رسد. خوب نیست.
۲۴- «وَهُوَ الَّذِی کفَّ أَیدِیهُمْ عَنْکمْ، وَأَیدِیکمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکمْ عَلَیهِمْ، وَکانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیراً».
کار با درگیری، فراز و نشیب، نگرانی و ناراحتی همراه است و تنها در صورتی که مجبور به انجام آن است باید بلایای آن را با دادن صدقه از خود دفع نماید. خوب نیست.
۲۵- «هُمُ الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوکمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ، وَالْهَدْی مَعْکوفاً أَنْ یبْلُغَ مَحِلَّهُ، وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَؤوهُمْ، فَتُصِیبَکمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَیرِ عِلْمٍ لِیدْخِلَ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ مَنْ یشَاءُ، لَوْ تَزَیلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کفَرُوا مِنْهُمْ عَذَاباً أَلِیماً».
بلندی و طولانی بودن آیهٔ شریفه سبب می‌شود استخارهٔ آن خوب نباشد؛ زیرا کاری پر از گرفتاری است و در صورتی که به آن دچار گردد، راه گریز و فراری از آن ندارد. خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۴
«لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَؤوهُمْ»: افرادی نادان نیز به صورت ظالمانه بر مشکلات وی می‌افزایند.
۲۶- «إِذْ جَعَلَ الَّذِینَ کفَرُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْحَمِیةَ حَمِیةَ الْجَاهِلِیةِ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکینَتَهُ عَلَی رَسُولِهِ، وَعَلَی الْمُؤْمِنِینَ، وَأَلْزَمَهُمْ کلِمَةَ التَّقْوَی، وَکانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا، وَکانَ اللَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیماً».
پایان این کار خیلی خوب است ولی کاری است که هم زحمت دارد و هم سبب خسارت و آسیب می‌شود. کاری است هزینه‌بر و پرخرج؛ زیرا «جَعَلَ»، «کفَرُوا»، «الْحَمِیةَ» و «الْجَاهِلِیةِ» در آن است که در دانش تفأل به آن چارخانه گفته می‌شود. البته به اعتبار: «وَأَلْزَمَهُمْ کلِمَةَ التَّقْوَی»، خواهان با احتیاط، دقت، مشاوره و نیز ثبت و سند، حرز و زرهی بر تن دارد و می‌تواند از این مشکلات بگذرد.
۲۷- «لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیا بِالْحَقِّ، لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِینَ رُؤُوسَکمْ، وَمُقَصِّرِینَ، لَاتَخَافُونَ، فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا، فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذَلِک فَتْحاً قَرِیباً».
مشکلات فراوانی در این کار سنگین وجود دارد ولی خوب است.
«مُحَلِّقِینَ رُؤُوسَکمْ، وَمُقَصِّرِینَ»: مشکلات و سختی‌هایی در آن پیشامد می‌کند.
۲۸- «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ؛ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کلِّهِ، وَکفَی بِاللَّهِ شَهِیداً».
عالی است. کاری محکم، دارای پشتوانه، ماندگار، مطابق طبع و انجام شدنی است.
۲۹- «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکفَّارِ، رُحَمَاءُ بَینَهُمْ، تَرَاهُمْ رُکعاً سُجَّداً، یبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً، سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ، ذَلِک مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ، وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِیلِ، کزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ،
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۵
فَآَزَرَهُ، فَاسْتَغْلَظَ، فَاسْتَوَی عَلَی سُوقِهِ، یعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیغِیظَ بِهِمُ الْکفَّارَ، وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِیماً».
سه استخاره در این آیهٔ شریفه وجود دارد و از آیات صاحب استخاره می‌باشد. استخارهٔ نخست آن بد، دومی آن خیلی بد و سومی آن خوب است.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۶
سورهٔ حجرات
آموزه‌های اخلاقی مهمی در این سوره آمده است که بسیار حایز اهمیت می‌باشد.
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتُقَدِّمُوا بَینَ یدَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ، وَاتَّقُوا اللَّهَ، إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ».
خوب است. در انجام آن نباید عجله و شتاب داشت و لازم است آن را با طمأنینه، تأنی و به‌آرامی دنبال کرد.
۲- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتَرْفَعُوا أَصْوَاتَکمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِی، وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کجَهْرِ بَعْضِکمْ لِبَعْضٍ، أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکمْ، وَأَنْتُمْ لَاتَشْعُرُونَ».
بد است. نادانی و خطر در آن وجود دارد.
۳- «إِنَّ الَّذِینَ یغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ، أُولَئِک الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَی، لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ».
خیلی خوب و پرمنفعت است که پیش از این آزمایش شده و نتیجهٔ مثبتی داشته است.
۴- «إِنَّ الَّذِینَ ینَادُونَک مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ، أَکثَرُهُمْ لَایعْقِلُونَ».
خوب نیست. مشکلات و موانع بسیاری دارد. کاری ناهماهنگ است.
۵- «وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّی تَخْرُجَ إِلَیهِمْ لَکانَ خَیراً لَهُمْ، وَاللَّهُ‌غَفُورٌرَحِیمٌ».
خوب است. دردسر و گرفتاری دارد و باید مشکلات آن را با صبر و حوصلهٔ لازم پشت سر گذاشت.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۷
۶- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، إِنْ جَاءَکمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَینُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهَالَةٍ، فَتُصْبِحُوا عَلَی مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ».
بد است.
۷- «وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکمْ رَسُولَ اللَّهِ، لَوْ یطِیعُکمْ فِی کثِیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ، وَلَکنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیکمُ الْإِیمَانَ، وَزَینَهُ فِی قُلُوبِکمْ، وَکرَّهَ إِلَیکمُ الْکفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ، أُولَئِک هُمُ الرَّاشِدُونَ».
خوب است. نقطه‌های مثبت فراوان آن همراه با مشکلاتی گذراست؛ زیرا از عصیان و فسوق سخن می‌گوید. نقطهٔ قوت این آیهٔ شریفه فراز: «وَلَکنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیکمُ الْإِیمَانَ» است.
۸- «فَضْلًا مِنَ اللَّهِ، وَنِعْمَةً، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ».
خیلی خوب است.
۹- «وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا، فَأَصْلِحُوا بَینَهُمَا، فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَی الْأُخْرَی فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّی تَفِی‌ءَ إِلَی أَمْرِ اللَّهِ، فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَینَهُمَا بِالْعَدْلِ، وَأَقْسِطُوا، إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُقْسِطِینَ».
همراه با درگیری و مشکلات است ولی خوب است.
۱۰- «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ، فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیکمْ، وَاتَّقُوا اللَّهَ، لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ».
عالی است. کار با نرمی دنبال می‌گردد.
۱۱- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَایسْخَرْ قَومٌ مِنْ قَوْمٍ، عَسَی أَنْ یکونُوا خَیراً مِنْهُمْ، وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ، عَسَی أَنْ یکنَّ خَیراً مِنْهُنَّ، وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکمْ، وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ، بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ، وَمَنْ لَمْ یتُبْ فَأُولَئِک هُمُ الظَّالِمُونَ».
بسیار بد است. هیچ نتیجه‌ای در آن نیست.
دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷۸
۱۲- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، اجْتَنِبُوا کثِیراً مِنَ الظَّنِّ، إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ، وَلَا تَجَسَّسُوا، وَلَا یغْتَبْ بَعْضُکمْ بَعْضاً، أَیحِبُّ أَحَدُکمْ أَنْ یأْکلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیتاً فَکرِهْتُمُوهُ، وَاتَّقُوا اللَّهَ، إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ».
بد است. عبارت: «اجْتَنِبُوا» از آن پرهیز می‌دهد.
۱۳- «یا أَیهَا النَّاسُ، إِنَّا خَلَقْنَاکمْ مِنْ ذَکرٍ وَأُنْثَی، وَجَعَلْنَاکمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ، لِتَعَارَفُوا، إِنَّ أَکرَمَکمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکمْ، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ».
خیلی خوب است.
۱۴- «قَالَتِ الْأَعْرَابُ: آمَنَّا، قُلْ: لَمْ تُؤْمِنُوا، وَلَکنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا، وَلَمَّا یدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکمْ، وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَایلِتْکمْ مِنْ أَعْمَالِکمْ شَیئاً، إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
بد است.
«وَلَمَّا یدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکمْ»: کار مورد نظر نتیجه‌بخش نیست.
۱۵- «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ، ثُمَّ لَمْ یرْتَابُوا، وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ، أُولَئِک هُمُ الصَّادِقُونَ».
عالی است.
۱۶- «قُلْ: أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکمْ، وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ، وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَاللَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیمٌ».
خیلی بد است؛ زیرا کسی که اراده کند به خداوند چیزی بیاموزد خباثت دارد.
۱۷- «یمُنُّونَ عَلَیک أَنْ أَسْلَمُوا، قُلْ: لَاتَمُنُّوا عَلَی إِسْلَامَکمْ، بَلِ اللَّهُ یمُنُّ عَلَیکمْ أَنْ هَدَاکمْ لِلْإِیمَانِ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خیلی بد است. خواهان به منت‌کشی دچار می‌شود.
۱۸- «إِنَّ اللَّهَ یعْلَمُ غَیبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ».
بسیار خوب است. علم و بصیرت در این کار گسترده است. باید در آن دقت و اهتمام داشته باشد و از اهمال و اجمال بپرهیزد. کار را باید به سرعت و به‌دور از ناهنجاری و فریب عملی نمود.
