دانش استخارهدانش استخاره ( 5 جلد )علوم ولايیکتابخانه

دانش استخاره / جلد چهارم: سورهٔ روم _سوره ص

دانش استخاره / جلد چهارم

تطبیق قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره بر آیات قرآن كريم

دانش استخاره / جلد چهارم

 شناسنامه

سرشناسه : نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ -‬
‏عنوان و نام پديدآور : دانش استخاره: آموزش روشمند اصول، قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره به همراه تطبیق بر تمامی آیات قرآن کریم/محمدرضا نکونام.
‏مشخصات نشر : تهران: انتشارات صبح فردا‏‫، ۱۳۹۳.‬
‏مشخصات ظاهری : ‏‫۵ج.‬
‏شابک : دوره: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۷-۶‬‭‬‬‬ ؛ ‏‫ج.۱‭‬‬: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۲-۱‬‭‬‬‬ ؛ ‏‫ج.۲‭‬‬: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۳-۸‬‭‬‬‬ ؛ ‏‫ج.۳‭‬‬: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۴-۵‬‭‬‬‬ ؛ ‏‫ج.۴‭‬‬‏‫: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۵-۲‬‭‬‬‬ ؛ ‏‫ج.۵‭‬‬: ‏‫‭۹۷۸-۶۰۰-۶۴۳۵-۱۶-۹‬‭‬‬‬
‏وضعیت فهرست نویسی : فیپا
‏يادداشت : ‏‫ج.۲- ۵ (چاپ اول: ۱۳۹۳)(فیپا).‭‬‬
‏عنوان دیگر : آموزش روشمند اصول، قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره به همراه تطبیق بر تمامی آیات قرآن کریم.
‏موضوع : استخاره با قرآن
‏موضوع : استخاره
‏رده بندی کنگره : ‏‫‬‭BP۲۷۲/۵‏‏‫‬‭‬‭‬‭/ن۸د۳۷ ۱۳۹۳
‏رده بندی دیویی : ‏‫‬‭۲۹۷/۷۹
‏شماره کتابشناسی ملی : ‎۱‎۹‎۵‎۰‎۷‎۹‎۹

 

 

دانش استخاره، ج۴، ص: ۹

 

سورهٔ روم

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الم».

۲- «غُلِبَتِ الرُّومُ».

۳- «فِی أَدْنَی الْأَرْضِ، وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیغْلِبُونَ».

۴- «فِی بِضْعِ سِنِینَ، لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ، وَیوْمَئِذٍ یفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ».

۵- «بِنَصْرِ اللَّهِ ینْصُرُ مَنْ یشَاءُ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».

همهٔ آیات یاد شده یک استخاره است. کاری مهم و لازم است که با فراز و نشیب و شکست و پیروزی همراه است اما نتیجه‌بخش می‌باشد. با توجه به حروف مقطعه، کاری است پیچیده و ناهموار.

۶- «وَعْدَ اللَّهِ، لَایخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایعْلَمُونَ».

خوب نیست. به ناآگاهی گرفتار می‌شود.

۷- «یعْلَمُونَ ظَاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَهُمْ عَنِ الْآَخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ».

بد است. ظاهری دنیوی اما خالی از واقعیت دارد و چیزی جز گرفتاری، پریشانی و غفلت برای خواهان به ارمغان نمی‌آورد.

۸- «أَوَلَمْ یتفکرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ، مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّی، وَإِنَّ کثِیراً مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَکافِرُونَ».

کاری سنگین و سخت است و ممکن است برای برخی به نتیجه نرسد، بنابراین، صاحب استخاره است که می‌تواند ارزش آن را برای خواهان مشخص نماید.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۰

۹- «أَوَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَینْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً، وَأَثَارُوا الْأَرْضَ وَعَمَرُوهَا أَکثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا، وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَینَاتِ، فَمَا کانَ اللَّهُ لِیظْلِمَهُمْ، وَلَکنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یظْلِمُونَ».

خیلی بد است. به سبب سنگینی کار، خواهان در آن ناتوان می‌گردد و در پایان نیز به ظلم و ستم رو می‌آورد.

۱۰- «ثُمَّ کانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوأَی أَنْ کذَّبُوا بِآَیاتِ اللَّهِ، وَکانُوا بِهَا یسْتَهْزِؤُونَ».

سبب کفر می‌شود. چنان به گناه آلوده می‌شود که از در انکار و کفر در می‌آید.

۱۱- «اللَّهُ یبْدَءُ الْخَلْقَ، ثُمَّ یعِیدُهُ، ثُمَّ إِلَیهِ تُرْجَعُونَ».

خوب نیست. کاری سخت و غیر قابل جبران است.

۱۲- «وَیوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ».

به گرفتاری، شک و ناامیدی می‌انجامد. بد است.

۱۳- «وَلَمْ یکنْ لَهُمْ مِنْ شُرَکائِهِمْ شُفَعَاءُ، وَکانُوا بِشُرَکائِهِمْ کافِرِینَ».

بد است. فرجام کار شکست است.

۱۴- «وَیوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ، یوْمَئِذٍ یتَفَرَّقُونَ».

بد است.

۱۵- «فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، فَهُمْ فِی رَوْضَةٍ یحْبَرُونَ».

خیلی خوب است. سود و بهرهٔ کاری که زحمت آن را دیگران کشیده‌اند به وی می‌رسد.

«فَأَمَّا»: کار مورد نظر دارای پیشینه است.

۱۶- «وَأَمَّا الَّذِینَ کفَرُوا وَکذَّبُوا بِآَیاتِنَا وَلِقَاءِ الْآَخِرَةِ، فَأُولَئِک فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ».

بسیار بد است. خواهان اسیر گرفتاری‌ها می‌شود.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۱

۱۷- «فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ، وَحِینَ تُصْبِحُونَ».

عالی است. از هر جهت سودمند و نافع می‌باشد.

۱۸- «وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَعَشِیاً، وَحِینَ تُظْهِرُونَ».

عالی است. هر گونه سرمایه‌گذاری در آن نتیجه‌بخش است.

۱۹- «یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ، وَیخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی، وَیحْیی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، وَکذَلِک تُخْرَجُونَ».

خوب است. البته، زحمت نیز دارد. کاری طبیعی و قاعده‌مند و قابل پیش‌بینی است.

۲۰- «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَکمْ مِنْ تُرَابٍ، ثُمَّ إِذَا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ».

خوب و پر زحمت است و به نتیجه نیز می‌رسد.

۲۱- «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْوَاجاً لِتَسْکنُوا إِلَیهَا، وَجَعَلَ بَینَکمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یتفکرُونَ».

خیلی خوب است. مجانست، سکونت، آرامش، مودت و رحمت در آن وجود دارد. کاری سنگین، پر زحمت، هدفمند و موزون است که نتیجهٔ خوبی دارد.

«لِقَوْمٍ یتفکرُونَ»: کاری هدفمند است.

۲۲- «وَمِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکمْ وَأَلْوَانِکمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِلْعَالِمِینَ».

بسیار خوب است. زمینه‌های گوناگون تغییر و تبدل را در خود دارد.

۲۳- «وَمِنْ آیاتِهِ مَنَامُکمْ بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ، وَابْتِغَاؤُکمْ مِنْ فَضْلِهِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یسْمَعُونَ».

خیلی خوب است. کار باثباتی است.

۲۴- «وَمِنْ آیاتِهِ یرِیکمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً، وَینَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَیحْیی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».

بسیار خوب است. کاری است دارای ترتیب و نیز مراحلی متفاوت از هم که سنگین می‌باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۲

۲۵- «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ، ثُمَّ إِذَا دَعَاکمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ».

سخت، مشکل و سنگین ولی خوب است.

۲۶- «وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، کلٌّ لَهُ قَانِتُونَ».

خیلی خوب است. کاری است نرم، هموار و پیشرو که نتیجه‌بخش است.

۲۷- «وَهُوَ الَّذِی یبْدَءُ الْخَلْقَ، ثُمَّ یعِیدُهُ، وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَیهِ، وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَی فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».

عالی و سنگین است که تبدیل و تبدل را برمی‌تابد و شکوفاست.

۲۸- «ضَرَبَ لَکمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِکمْ، هَلْ لَکمْ مِنْ مَا مَلَکتْ أَیمَانُکمْ مِنْ شُرَکاءَ فِی مَا رَزَقْنَاکمْ، فَأَنْتُمْ فِیهِ سَوَاءٌ، تَخَافُونَهُمْ کخِیفَتِکمْ أَنْفُسَکمْ، کذَلِک نُفَصِّلُ الْآَیاتِ لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».

خیلی خوب است. کاری است دارای طبیعت و قابل تعقل و همراه با آگاهی و نظم.

۲۹- «بَلِ اتَّبَعَ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَیرِ عِلْمٍ، فَمَنْ یهْدِی مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ، وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ».

بسیار بد است. به گمراهی می‌افتد و یاوری نیز ندارد.

۳۰- «فَأَقِمْ وَجْهَک لِلدِّینِ حَنِیفاً، فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا، لَاتَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ، ذَلِک الدِّینُ الْقَیمُ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایعْلَمُونَ».

عالی اما سنگین و هدفمند است و در صورتی که همراه با اهتمام و دقت باشد به نتیجه می‌رسد؛ وگرنه شکست آن حتمی است. از آیات صاحب استخاره است که تشخیص موفقیت‌آمیز بودن آن برای خواهان با وی هست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۳

۳۱- «مُنِیبِینَ إِلَیهِ، وَاتَّقُوهُ، وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ، وَلَا تَکونُوا مِنَ الْمُشْرِکینَ».

خوب، سخت و سنگین است.

۳۲- «مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ، وَکانُوا شِیعاً، کلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیهِمْ فَرِحُونَ».

خوب نیست.

۳۳- «وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ، مُنِیبِینَ إِلَیهِ، ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یشْرِکونَ».

خیلی بد است. سبب اختلاف و گمراهی است و افزوده بر مشکلاتی که دارد به حرمان و شرک نیز گرفتار می‌شود.

۳۴- «لِیکفُرُوا بِمَا آتَینَاهُمْ، فَتَمَتَّعُوا، فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ».

خیلی بد است. نباید فریب ظاهر خوشایند آن را خورد که غفلت‌زاست و نتیجه‌ای نیز ندارد.

۳۵- «أَمْ أَنْزَلْنَا عَلَیهِمْ سُلْطَاناً، فَهُوَ یتَکلَّمُ بِمَا کانُوا بِهِ یشْرِکونَ».

بسیار بد است. شرک، غفلت و گمراهی در آن است و بار منفی آن فراوان است. کاری است زیان‌بار و بدون نتیجه که سرگردانی می‌آورد.

۳۶- «وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا، وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیدِیهِمْ إِذَا هُمْ یقْنَطُونَ».

بد است. ظاهر و شروع کار خوب است ولی غفلت‌زا و حرمان‌آور است و سبب یأس و ناامیدی می‌شود.

۳۷- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّ اللَّهَ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ وَیقْدِرُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».

خیلی خوب است. کار دارای حکمت و دولت است ولی سنگین است و ممکن است برای وی فقر نیز بیاورد، اما شخصیت خواهان به‌گونه‌ای است که فقر برای وی بهتر از غناست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۴

۳۸- «فَآَتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّهُ، وَالْمِسْکینَ، وَابْنَ السَّبِیلِ، ذَلِک خَیرٌ لِلَّذِینَ یرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ، وَأُولَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ».

عالی و سنگین است. سبب رستگاری می‌شود. باید در این کار دقت و اهتمام داشته باشد تا آن را برای خداوند انجام دهد وگرنه نتیجه‌بخش نخواهد بود.

۳۹- «وَمَا آتَیتُمْ مِنْ رِباً لِیرْبُوَ فِی أَمْوَالِ النَّاسِ، فَلَا یرْبُو عِنْدَ اللَّهِ، وَمَا آتَیتُمْ مِنْ زَکاةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَئِک هُمُ الْمُضْعِفُونَ».

خیلی خوب است.

۴۰- «اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکمْ، ثُمَّ رَزَقَکمْ، ثُمَّ یمِیتُکمْ، ثُمَّ یحْییکمْ، هَلْ مِنْ شُرَکائِکمْ مَنْ یفْعَلُ مِنْ ذَلِکمْ مِنْ شَی‌ءٍ، سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».

خوب نیست. کاری سنگین است. شروع پر رونقی دارد و خیرات آن فراوان است و باید خیرات آن را به دیگران نیز پیشکش کند، اما با این وجود، کاری فرسایشی و زیان‌بار است و باید آن را ترک کند.

«سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ»: ترک آن لازم است.

۴۱- «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کسَبَتْ أَیدِی النَّاسِ، لِیذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا، لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ».

خوب نیست. خواهان به صورت آگاهانه به فساد آلوده می‌شود.

زیان‌بار است و به خواهان هیچ فرصتی داده نمی‌شود.

۴۲- «قُلْ: سِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَانْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلُ، کانَ أَکثَرُهُمْ مُشْرِکینَ».

بد است. پایانی زیان‌بار دارد و ذیل آن بر امری که در صدر آن است برتری دارد.

۴۳- «فَأَقِمْ وَجْهَک لِلدِّینِ الْقَیمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِی یوْمٌ لَامَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ یوْمَئِذٍ یصَّدَّعُونَ».

خیلی خوب ولی خطرناک و سنگین است. اهتمام و دقت را می‌طلبد.

صدر این آیه بر ذیل آن مقدم است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۵

۴۴- «مَنْ کفَرَ فَعَلَیهِ کفْرُهُ، وَمَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِأَنْفُسِهِمْ یمْهَدُونَ».

ذیل آیهٔ شریفه بر صدر آن حاکم است. خوب است. خطرات و مشکلات فراوانی دارد و در صورتی که با اهتمام و صبوری همراه باشد به نتیجه می‌رسد.

۴۵- «لِیجْزِی الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ، إِنَّهُ لَایحِبُّ الْکافِرِینَ».

صدر این آیهٔ شریفه بر ذیل آن مقدم است، از این رو خوب است.

باید در انجام آن احتیاط کرد تا به مشکلات احتمالی آن گرفتار نیامد.

۴۶- «وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ یرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّرَاتٍ، وَلِیذِیقَکمْ مِنْ رَحْمَتِهِ، وَلِتَجْرِی الْفُلْک بِأَمْرِهِ، وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، وَلَعَلَّکم تشکرُونَ».

خیلی خوب ولی پرمخاطره، سنگین و پیچیده است. باید آن را با اهتمام و توکل انجام داد.

۴۷- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک رُسُلًا إِلَی قَوْمِهِمْ، فَجَاءُوهُمْ بِالْبَینَاتِ، فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا، وَکانَ حَقّاً عَلَینَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ».

اگرچه شروع و ابتدای آن خوب است، در ادامه آسیب، شکست و گرفتاری دامنگیر خواهان می‌شود و در این میان یا مرگ و میری پیش می‌آید یا بلایی هم‌چون تصادف و مانند آن.

۴۸- «اللَّهُ الَّذِی یرْسِلُ الرِّیاحَ، فَتُثِیرُ سَحَاباً، فَیبْسُطُهُ فِی السَّمَاءِ کیفَ یشَاءُ، وَیجْعَلُهُ کسَفاً، فَتَرَی الْوَدْقَ یخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ، فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یسْتَبْشِرُونَ».

خوب است. کاری دقیق، مستمر، کشیده، بلند، ظریف ولی به اعتبار:

«فَتَرَی الْوَدْقَ یخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ» سخت و سنگین است.

۴۹- «وَإِنْ کانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ ینَزَّلَ عَلَیهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِینَ».

بسیار بد است. تلبیس و حرمان را در پی دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۶

۵۰- «فَانْظُرْ إِلَی آثَارِ رَحْمَةِ اللَّهِ کیفَ یحْیی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، إِنَّ ذَلِک لَمُحْیی الْمَوْتَی، وَهُوَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».

خیلی خوب است ولی باید دقت و اهتمام بر کار داشت و از اهمال و غفلت پرهیز نمود.

۵۱- «وَلَئِنْ أَرْسَلْنَا رِیحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرّاً لَظَلُّوا مِنْ بَعْدِهِ یکفُرُونَ».

خیلی بد است. شکست کار و خواری خواهان را در پی دارد.

۵۲- «فَإِنَّک لَاتُسْمِعُ الْمَوْتَی، وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ».

بسیار بد است. هر کاری که باشد هیچ نتیجه‌ای برای خواهان ندارد و قفل و بسته است و به هیچ وجه نباید به آن نزدیک شد.

۵۳- «وَمَا أَنْتَ بِهَادِی الْعُمْی عَنْ ضَلَالَتِهِمْ، إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ یؤْمِنُ بِآَیاتِنَا، فَهُمْ مُسْلِمُونَ».

بد است. سبب یأس و گمراهی می‌شود. سختی نیز دارد.

۵۴- «اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکمْ مِنْ ضَعْفٍ، ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً، ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَشَیبَةً، یخْلُقُ مَا یشَاءُ، وَهُوَ الْعَلِیمُ الْقَدِیرُ».

خیلی بد است. کاری فرسایشی است.

۵۵- «وَیوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَیرَ سَاعَةٍ، کذَلِک کانُوا یؤْفَکونَ».

سنگین و پیچیده است و بعد از زحمت فراوان و وقت گذاردن برای آن، بدون نتیجه است. به هم ریزی، حرمان، گرفتاری و مشکلات دارد. بد است.

۵۶- «وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَالْإِیمَانَ، لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِی کتَابِ اللَّهِ إِلَی یوْمِ الْبَعْثِ، فَهَذَا یوْمُ الْبَعْثِ، وَلَکنَّکمْ کنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ».

خیراتی که دارد از دست می‌رود و نتیجه‌ای برای آن نیست. معلوم نیست با چه کسی طرف می‌شود. خیلی بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۷

۵۷- «فَیوْمَئِذٍ لَاینْفَعُ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ، وَلَا هُمْ یسْتَعْتَبُونَ».

بد است. پشیمانی سودی ندارد.

۵۸- «وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کلِّ مَثَلٍ، وَلَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآَیةٍ لَیقُولَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا: إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ».

بسیار خوب است ولی گرفتاری‌ها و پریشانی‌هایی دارد که نمی‌گذارد نتیجه‌ای برای آن باشد.

۵۹- «کذَلِک یطْبَعُ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِ الَّذِینَ لَایعْلَمُونَ».

بد است.

۶۰- «فَاصْبِرْ، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَلَا یسْتَخِفَّنَّک الَّذِینَ لَایوقِنُونَ».

باطن آن بسیار خوب است و ظاهری ندارد. سخت اما سودمند است و تنها در درازمدت به نتیجه می‌رسد ولی در کوتاه مدت نمی‌توان از آن نتیجه‌ای به دست آورد. در صورتی که خواهان صبور و بردبار باشد و به کار اهتمام داشته باشد، پایان خوبی دارد، وگرنه به نتیجه نمی‌رسد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۸

 

 

سورهٔ لقمان

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الم».

سورهٔ لقمان سورهٔ حکمت معنوی، اخلاق و کمالات انسانی است و منشور دیانت حق به شمار می‌رود. در این سوره تمام از معجزات قولی سخن به میان می‌آید و اثری از معجزات فعلی نیست.

استخارهٔ این آیهٔ شریفه عالی است. با توجه به حروف مقطعه، کاری است قاعده‌مند، منظم و پیچیده.

۲- «تِلْک آیاتُ الْکتَابِ الْحَکیمِ».

عالی است.

۳- «هُدًی وَرَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ».

عالی است. جمع میان حکمت نظری: «هُدًی» و عملی: «رَحْمَةً» است. احسان نیز از آخرین مقامات عرفانی است که برخی از ویژگی‌های اهل آن در آیهٔ بعد معرفی شده است.

۴- «الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ، وَیؤْتُونَ الزَّکاةَ، وَهُمْ بِالْآَخِرَةِ هُمْ یوقِنُونَ».

عالی و پر زحمت است و پایانی پرخیر دارد.

۵- «أُولَئِک عَلَی هُدًی مِنْ رَبِّهِمْ، وَأُولَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ».

عالی است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۱۹

۶- «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ، وَیتَّخِذَهَا هُزُواً، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ».

خیلی بد است. به سبب ناآگاهی گمراه می‌شود و نتیجه‌ای نیز برای آن نیست.

۷- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِ آیاتُنَا وَلَّی مُسْتَکبِراً، کأَنْ لَمْ یسْمَعْهَا، کأَنَّ فِی أُذُنَیهِ وَقْراً، فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ».

بسیار بد است.

۸- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ».

عالی، پرمنفعت و ماندگار است.

۹- «خَالِدِینَ فِیهَا، وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».

عالی، محکم و ماندگار است.

۱۰- «خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا، وَأَلْقَی فِی الْأَرْضِ رَوَاسِی أَنْ تَمِیدَ بِکمْ، وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کلِّ دَابَّةٍ، وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کلِّ زَوْجٍ کرِیمٍ».

خیلی خوب است. کاری محکم و پرپیچ و خم است که هم رویش دارد و هم ریزش.

۱۱- «هَذَا خَلْقُ اللَّهِ، فَأَرُونِی مَاذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ، بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».

کاری وحشتناک و بد است؛ زیرا مبارز می‌طلبد.

۱۲- «وَلَقَدْ آتَینَا لُقْمَانَ الْحِکمَةَ: أَنِ اشکر لِلَّهِ، وَمَنْ یشکرْ فَإِنَّمَا یشکرُ لِنَفْسِهِ، وَمَنْ کفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِی حَمِیدٌ».

عالی است.

۱۳- «وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ یعِظُهُ: یا بُنَی، لَاتُشْرِک بِاللَّهِ، إِنَّ الشِّرْک لَظُلْمٌ عَظِیمٌ».

شروع آن خوب است و در صورتی که در انجام آن احتیاط و دقت

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۰

نداشته باشد خطراتی را برای وی پیش می‌آورد ولی پایان آن به گرفتاری می‌انجامد. خوب نیست.

۱۴- «وَوَصَّینَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیهِ، حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلَی وَهْنٍ، وَفِصَالُهُ فِی عَامَینِ أَنِ اشکرْ لِی وَلِوَالِدَیک، إِلَی الْمَصِیرُ».

خوب و سنگین است و در صورتی که به اعتدال تنظیم شود و احتیاط نماید نتیجه می‌دهد اما گرفتاری فراوانی دارد.

۱۵- «وَإِنْ جَاهَدَاک عَلی أَنْ تُشْرِک بِی مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِی الدُّنْیا مَعْرُوفاً وَاتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنَابَ إِلَی ثُمَّ إِلَی مَرْجِعُکمْ فَأُنَبِّئُکمْ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».

بد نیست. کاری پیچیده است و صدر آن مشکلات خود را دارد. کاری سخت و سنگین است و می‌تواند نافع نیز باشد.

۱۶- «یا بُنَی، إِنَّهَا إِنْ تَک مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکنْ فِی صَخْرَةٍ، أَوْ فِی السَّمَاوَاتِ، أَوْ فِی الْأَرْضِ، یأْتِ بِهَا اللَّهُ، إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ».

کاری ظریف و خوب است و در انجام آن باید دقت نمود.

۱۷- «یا بُنَی، أَقِمِ الصَّلَاةَ، وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ، وَانْهَ عَنِ الْمُنْکرِ، وَاصْبِرْ عَلَی مَا أَصَابَک، إِنَّ ذَلِک مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ».

خیلی خوب، سنگین و سخت است. به اعتبار سنگینی آن ممکن است برای برخی به نتیجه نرسد. تشخیص آن با صاحب استخاره است.

۱۸- «وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّک لِلنَّاسِ، وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً، إِنَّ اللَّهَ لَایحِبُّ کلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ».

خیلی بد، سخت و سنگین است و به استکبار آلوده می‌شود.

۱۹- «وَاقْصِدْ فِی مَشْیک، وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِک، إِنَّ أَنْکرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ».

بسیار بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۱

۲۰- «أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَأَسْبَغَ عَلَیکمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً، وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًی وَلَا کتَابٍ مُنِیرٍ».

با توجه به: «سَخَّرَ لَکمْ» و «وَأَسْبَغَ عَلَیکمْ نِعَمَهُ» کار مورد نظر دارای اهمیت فراوانی است اما به اعتبار: «أَلَمْ تَرَوْا» به دلیل سنگینی کار در آن اهمال می‌شود و نتیجهٔ عکس می‌دهد، از این رو خوب نیست.

۲۱- «وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ، قَالُوا: بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَیهِ آبَاءَنَا، أَوَلَوْ کانَ الشَّیطَانُ یدْعُوهُمْ إِلَی عَذَابِ السَّعِیرِ».

خیلی بد است. از شیطان و عذاب سخن به میان آمده است. مصیبت و بلایی به خواهان خواهد رسید.

«قِیلَ لَهُمُ»: معلوم نیست خواهان با چه کسی مواجه می‌گردد.

«قَالُوا: بَلْ نَتَّبِعُ»: این افراد ناشناخته، نه منطقی دارند و نه از پنهان کاری ابایی دارند.

۲۲- «وَمَنْ یسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَی اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَک بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی، وَإِلَی اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ».

بسیار خوب است. کوتاه، کامل، جامع و محکم است و احسان نیز در آن هست و به نتیجه می‌رسد.

۲۳- «وَمَنْ کفَرَ فَلَا یحْزُنْک کفْرُهُ إِلَینَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».

خیلی بد است. باید از آن دوری کرد و در صورتی که بر آن اقدامی نموده، لازم است مواظبت و احتیاط داشته باشد. بدی آن، هم قابل پیش‌بینی است و هم در نتیحه ظاهر می‌شود.

۲۴- «نُمَتِّعُهُمْ قَلِیلًا، ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَی عَذَابٍ غَلِیظٍ».

کاری دنیوی، خطرناک و بسیار بد است که ظاهری فریبنده دارد و باید آن را ترک کرد. نه نتیجه‌ای در آن است و نه خیری، بلکه زیان بار نیز می‌باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۲

۲۵- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیقُولُنَّ اللَّهُ، قُلِ: الْحَمْدُ لِلَّهِ، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ».

خوب نیست. سبب درگیری می‌شود.

۲۶- «لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ».

عالی است. کاری سبک و هموار است.

«هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ»: کاری محکم است که اقتدار و گستردگی در آن است.

۲۷- «وَلَوْ أَنَّ مَا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ یمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ کلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکیمٌ».

بسیار خوب، سنگین و پرمنفعت است.

۲۸- «مَا خَلْقُکمْ وَلَا بَعْثُکمْ إِلَّا کنَفْسٍ وَاحِدَةٍ، إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ».

خیلی خوب، کوتاه، زودگذر، آسان و هموار است.

۲۹- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ، وَیولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیلِ، وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ، کلٌّ یجْرِی إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ».

خوب اما سنگین و سخت است؛ زیرا می‌فرماید: «یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ».

۳۰- «ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ، وَأَنَّ مَا یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْبَاطِلُ، وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِی الْکبِیرُ».

بسیار خوب است ولی آسیب‌ها و آفت‌هایی به خواهان وارد می‌شود و گرفتاری‌هایی دامنگیر وی می‌گردد، با این وجود، کاری است انجام شدنی که تحمل سختی آن ارزش دارد.

۳۱- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْک تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِنِعْمَةِ اللَّهِ لِیرِیکمْ مِنْ آیاتِهِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِکلِّ صَبَّارٍ شَکورٍ».

سخت و سنگین است؛ زیرا در ابتدا می‌فرماید: «أَلَمْ تَرَ» و پایان آن

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۳

نیز: «صَبَّارٍ شَکورٍ» است؛ اما عالی است. این آیه می‌رساند شکرگزاری بدون صبر و بردباری ممکن نیست.

۳۲- «وَإِذَا غَشِیهُمْ مَوْجٌ کالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ، فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ، وَمَا یجْحَدُ بِآَیاتِنَا إِلَّا کلُّ خَتَّارٍ کفُورٍ».

خوب نیست. گرفتاری‌هایی را برای خواهان پیش می‌آورد.

۳۳- «یا أَیهَا النَّاسُ، اتَّقُوا رَبَّکمْ، وَاخْشَوْا یوْماً لَایجْزِی وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ، وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَیئاً، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، فَلَا تَغُرَّنَّکمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا، وَلَا یغُرَّنَّکمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ».

بد است. کاری است که دنیا، ریاست و قدرت را برای خواهان پیش می‌آورد ولی خالی از هرگونه حقیقت و نتیجه‌ای است و هر گونه سرمایه‌گذاری در آن سبب تضییع و هدر شدن آن می‌گردد. سختی و مشکلات و خطرات این کار بسیار و زیان‌های آن فراوان است. ایمان و معنویتی نیز در آن وجود ندارد.

۳۴- «إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ، وَینَزِّلُ الْغَیثَ، وَیعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ، وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَاذَا تَکسِبُ غَداً، وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَی أَرْضٍ تَمُوتُ، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ».

کار مورد نظر بسیار سنگین است و نتیجه‌بخش نیز نمی‌باشد. خطر مرگ و میر در آن است. خوب نیست.

از آیات عجیب قرآن کریم است که علم، معرفت، بصیرت، احاطه و آگاهی خواهان را موجب می‌شود و اطلاع بر مغیبات را در پی دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۴

 

سورهٔ سجده

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الم».

کاری است بسیار خوب و البته پیچیده، بلند و رسا که در حال شکوفایی و نتیجه دادن است.

۲- «تَنْزِیلُ الْکتَابِ، لَارَیبَ فِیهِ، مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ».

هیچ گونه ابتلای خلقی و مشکلی در کار مورد نظر وجود ندارد و بسیار خوب است.

۳- «أَمْ یقُولُونَ افْتَرَاهُ، بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّک، لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِک، لَعَلَّهُمْ یهْتَدُونَ».

خوب نیست. سبب درگیری، افترا، تهمت و گرفتاری می‌شود و افزوده بر این، خوف، استرس و اضطراب را با خود دارد و نتیجه‌ای نیز نمی‌دهد. هم‌چنین خواهان را به بده‌کاری، قرض و ورشگستگی دچار می‌سازد.

۴- «اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیامٍ، ثُمَّ اسْتَوَی عَلَی الْعَرْشِ، مَا لَکمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِی وَلَا شَفِیعٍ، أَفَلَا تَتَذَکرُونَ».

بد نیست. کاری سخت، سنگین، کشیده و بلند که از عهدهٔ انجام آن بر نمی‌آید. برای نمونه، خواهان منزلی با هزینه و تحمل سختی بسیار می‌سازد ولی به‌گونه‌ای که برای فروش آن مشتری نمی‌یابد یا به مانع و

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۵

بن‌بست قانونی برخورد می‌کند؛ هرچند ممکن است پس از سالیانی، مانع یاد شده برطرف گردد.

«خَلَقَ السَّمَاوَاتِ»: نیاز به زحمت و تلاش دارد.

«فِی سِتَّةِ أَیامٍ»: کاری است طولانی مدت که به درازا می‌کشد.

«مَا لَکمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِی وَلَا شَفِیعٍ»: خواهان توان انجام کار مورد نظر را ندارد.

۵- «یدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَی الْأَرْضِ، ثُمَّ یعْرُجُ إِلَیهِ فِی یوْمٍ، کانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ».

بسیار خوب است. کاری گسترده و ادامه‌دار است که در روند انجام آن مشکلی پیش نمی‌آید و به نتیجه می‌رسد.

۶- «ذَلِک عَالِمُ الْغَیبِ وَالشَّهَادَةِ، الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».

بسیار خوب است. کاری است قاعده‌مند، هموار، شیرین، دارای باطن خوش و بدون گرفتاری؛ زیرا با «ذَلِک» شروع می‌شود و تمامی واژه‌های آن اسم است و کوتاه نیز می‌باشد.

۷- «الَّذِی أَحْسَنَ کلَّ شَی‌ءٍ خَلَقَهُ، وَبَدَءَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِینٍ».

خیلی خوب، سخت و سنگین است.

«مِنْ طِینٍ»: کاری دنیوی و مالی است و نه معنوی و اخروی.

۸- «ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ».

خوب است. کاری زمینی و دنیوی است و به سرگرمی‌ها و تفریح ارتباط دارد که نوعی غفلت نیز در آن وجود دارد.

«مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ»: کاری گسترده و کشیده است.

۹- «ثُمَّ سَوَّاهُ، وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ، وَجَعَلَ لَکمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ، قَلِیلًا مَا تشکرُونَ».

بسیار خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۶

«وَجَعَلَ لَکمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ»: کار را باید با دقت، اهتمام و کارشناسی لازم انجام داد؛ وگرنه به مشکل بر می‌خورد.

۱۰- «وَقَالُوا: أَئِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ، أَئِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ، بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کافِرُونَ».

خیلی بد است. حرف و حدیث‌های فراوانی در آن پیش می‌آید و کار انجام نمی‌شود. خسارت، آسیب و زحمت و خستگی نیز برای خواهان در پی دارد بدون آن که نتیجه‌ای ببرد.

۱۱- «قُلْ یتَوَفَّاکمْ مَلَک الْمَوْتِ الَّذِی وُکلَ بِکمْ، ثُمَّ إِلَی رَبِّکمْ تُرْجَعُونَ».

بسیار بد است. برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.

«مَلَک الْمَوْتِ»: آسیب، خسارت، بلا و چه بسا مرگ و میری به صورت حتمی در آن پیش آید و لازم است از آن دوری کرد. باید توجه داشت کاربرد واژهٔ «موت» بلا را حتمی نمی‌سازد، اما استفاده از لفظ: «مَلَک الْمَوْتِ» آن را قطعی می‌نماید.

«الَّذِی وُکلَ بِکمْ»: چون فاعل آن یعنی اللَّه به صراحت در آن ذکر نشده، کاری خشک، سخت و بشکن است و هیچ گونه قدرت مانور و آزادی عمل و نیز رزق و روزی در آن نیست.

۱۲- «وَلَوْ تَرَی إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاکسُو رُؤوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ، رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا، فَارْجِعْنَا، نَعْمَلْ صَالِحاً، إِنَّا مُوقِنُونَ».

بسیار بد است. شکست، سرشکستگی و بیچارگی برای خواهان به دنبال می‌آورد و بسیار خطرناک است. نتیجه‌ای نیز برای آن نیست و جز وعده و وعید چیزی نمی‌باشد. بلایایی مانند زندان، اعدام، ورشکستگی، مرگ فرزند و آتش‌سوزی سرمایه در آن رخ می‌نماید.

۱۳- «وَلَوْ شِئْنَا لَآَتَینَا کلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا، وَلَکنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی: لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ».

خیلی بد و خطرناک است. بلا، عذاب، ناراحتی و ضرر و زیان در آن است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۷

۱۴- «فَذُوقُوا بِمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یوْمِکمْ هَذَا، إِنَّا نَسِینَاکمْ، وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».

بسیار وحشتناک است و مشکلات فراوانی دارد.

۱۵- «إِنَّمَا یؤْمِنُ بِآَیاتِنَا، الَّذِینَ إِذَا ذُکرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّداً، وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ، وَهُمْ لَایسْتَکبِرُونَ».

آیهٔ سجده‌دار است. کاری بسیار سنگین و سخت ولی خیلی خوب و معنوی است. دنیایی در آن نیست. برای امور معنوی مانند سفر حج و دستگیری از فقیران یا کسب دانش خوب است.

۱۶- «تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ، یدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً، وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ».

خوب است؛ هرچند دلهره‌آور و استرس‌زاست و نوعی ریا، خودنمایی و نفاق نیز در آن وجود دارد؛ از این رو دقت و توجه را می‌طلبد.

۱۷- «فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِی لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْینٍ، جَزَاءً بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».

عالی است. کار را باید به‌سرعت و بدون معطلی انجام داد. خیر و برکت فراوانی در آن است و خیر فراوان آن نیز نمودی ندارد و به صورت ناگهانی خود را آشکار می‌سازد.

۱۸- «أَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کمَنْ کانَ فَاسِقاً، لَایسْتَوُونَ».

خوب نیست. نتیجه‌بخش نمی‌باشد.

۱۹- «أَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَی نُزُلًا بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».

خیلی خوب ولی همراه با زحمت و تلاش است و هرچه به پایان آن نزدیک‌تر شود، از مشکلات کار کاسته شده و شکوفایی بیش‌تری می‌یابد.

۲۰- «وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ، کلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یخْرُجُوا مِنْهَا أُعِیدُوا

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۸

فِیهَا، وَقِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ، الَّذِی کنْتُمْ بِهِ تُکذِّبُونَ».

بسیار بد است. خواهان تکذیب می‌شود.

۲۱- «وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَی دُونَ الْعَذَابِ الْأَکبَرِ لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ».

خیلی بد است. گرفتاری، فلاکت و دعوا و مشکلات فراوانی در آن است.

۲۲- «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکرَ بِآَیاتِ رَبِّهِ، ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا، إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنْتَقِمُونَ».

بسیار وحشتناک است و خواهان به صورت حتمی گرفتار می‌شود.

خیلی بد است.

۲۳- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکتَابَ، فَلَا تَکنْ فِی مِرْیةٍ مِنْ لِقَائِهِ، وَجَعَلْنَاهُ هُدًی لِبَنِی إِسْرَائِیلَ».

با آن که پر زحمت است، نتیجه‌ای ندارد یا کم نتیحه است، اما بد نیست.

۲۴- «وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا، وَکانُوا بِآَیاتِنَا یوقِنُونَ».

خوب ولی پرزحمت است.

۲۵- «إِنَّ رَبَّک هُوَ یفْصِلُ بَینَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ فِیمَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ».

خوب نیست. سبب اختلاف و درگیری می‌شود. درد سرزیادی نیز دارد.

۲۶- «أَوَلَمْ یهْدِ لَهُمْ کمْ أَهْلَکنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ، یمْشُونَ فِی مَسَاکنِهِمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ، أَفَلَا یسْمَعُونَ».

خیلی بد است. مشکلات فراوانی دارد.

۲۷- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَی الْأَرْضِ الْجُرُزِ، فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْکلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ، أَفَلَا یبْصِرُونَ».

کاری پرزحمت و خوب است اما از کارهای سطح پایین و فرودین جامعه است که البته، زندگی خواهان را سامان می‌دهد.

۲۸- «وَیقُولُونَ مَتَی هَذَا الْفَتْحُ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».

دانش استخاره، ج۴، ص: ۲۹

خوب نیست. اضطراب، استرس و گرفتاری را به همراه دارد.

۲۹- «قُلْ یوْمَ الْفَتْحِ لَاینْفَعُ الَّذِینَ کفَرُوا إِیمَانُهُمْ، وَلَا هُمْ ینْظَرُونَ».

کاری بی‌نتیجه و مخاطره‌آمیز است. خوب نیست.

۳۰- «فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ، وَانْتَظِرْ، إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ».

بسیار بد است. تهدید و اعراض در آن است و کار به بن‌بست می‌خورد و قفل می‌شود و در عین حال ضرر و زیان‌هایی را نیز به خواهان وارد می‌آورد. برای نمونه، کارگاه یا کارخانه‌ای تأسیس می‌کند که ورشکست یا تعطیل می‌شود و یا وامی می‌گیرد که از عهدهٔ پرداخت قسطهای آن بر نمی‌آید.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۰

 

 

سورهٔ احزاب

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، یا أَیهَا النَّبِی، اتَّقِ اللَّهَ، وَلَا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ، إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیماً حَکیماً».

سورهٔ احزاب سوره‌ای است که لسان تندی دارد و از تشتت و پراکندگی امت و از دورویی، ترسویی، نفاق و دنیادوستی ایشان و آزاری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از ناحیهٔ آنان می‌دیده سخن می‌گوید. استخارهٔ این آیه بسیار بد است.

۲- «وَاتَّبِعْ مَا یوحَی إِلَیک مِنْ رَبِّک، إِنَّ اللَّهَ کانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً».

خوب و سنگین است.

۳- «وَتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ، وَکفَی بِاللَّهِ وَکیلًا».

خوب است. البته سختی نیز دارد.

۴- «مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فِی جَوْفِهِ، وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکمُ اللَّائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکمْ، وَمَا جَعَلَ أَدْعِیاءَکمْ أَبْنَاءَکمْ، ذَلِکمْ قَوْلُکمْ بِأَفْوَاهِکمْ، وَاللَّهُ یقُولُ الْحَقَّ، وَهُوَ یهْدِی السَّبِیلَ».

چندین نفی دارد. بد، پرمخاطره، بسیار سخت و سنگین است و ذیل آیهٔ شریفه توان مقابله با صدر آن را ندارد.

۵- «ادْعُوهُمْ لِآَبَائِهِمْ، هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ، فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیکمْ، وَلَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ، وَلَکنْ مَا تَعَمَّدَتْ

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۱

قُلُوبُکمْ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».

کاری پراکنده، متشتت، سنگین و سخت است ولی به اعتبار: «وَلَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ» و نیز: «وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً» بد نیست.

۶- «النَّبِی أَوْلَی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ، وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ، وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَی بِبَعْضٍ فِی کتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَی أَوْلِیائِکمْ مَعْرُوفاً، کانَ ذَلِک فِی الْکتَابِ مَسْطُوراً».

عالی، سنگین و سخت است.

«کانَ ذَلِک فِی الْکتَابِ مَسْطُوراً»: کار مورد نظر انجام می‌پذیرد.

۷- «وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیینَ مِیثَاقَهُمْ، وَمِنْک وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی وَعِیسَی ابْنِ مَرْیمَ، وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقاً غَلِیظاً».

خوب است. دو اخذ و میثاق در آن است، بر این اساس، خیلی سنگین است و هر کسی از عهدهٔ آن بر نمی‌آید.

۸- «لِیسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ، وَأَعَدَّ لِلْکافِرِینَ عَذَاباً أَلِیماً».

بد است.

۹- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، اذْکرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیکمْ، إِذْ جَاءَتْکمْ جُنُودٌ، فَأَرْسَلْنَا عَلَیهِمْ رِیحاً، وَجُنُوداً لَمْ تَرَوْهَا، وَکانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیراً».

بسیار خوب است.

«وَجُنُوداً لَمْ تَرَوْهَا»: کارهایی غیر ظاهری در آن انجام می‌شود و خیرات فراوانی نیز دارد.

۱۰- «إِذْ جَاؤُوکمْ مِنْ فَوْقِکمْ، وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکمْ، وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ، وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ، وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا».

خیلی بد است. بد گمانی، پشیمانی و پریشانی در آن پیش می‌آید و کار در نهایت به شکست می‌انجامد و هیچ نتیجه‌ای را به دست نمی‌دهد و به بن‌بست می‌رسد: «وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ».

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۲

۱۱- «هُنَالِک ابْتُلِی الْمُؤْمِنُونَ، وَزُلزِلُوا زلزالًا شدیداً».

خوب نیست. ابتلا، تشنج، به هم‌ریزی و درگیری را همراه دارد و ممکن است برای فرد غیر مؤمنی که هنجارهای اخلاقی را نادیده می‌گیرد و زرنگ و حقه‌باز است نتیجه‌بخش باشد اما برای مؤمنان این‌گونه نیست.

۱۲- «وَإِذْ یقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً».

خیلی بد است. بدگمانی و نسبت‌های ناروا، درگیری، مراجعه به دادگاه و شکایت را در پی دارد. بد است.

۱۳- «وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ: یا أَهْلَ یثْرِبَ، لَامُقَامَ لَکمْ، فَارْجِعُوا، وَیسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِی، یقُولُونَ: إِنَّ بُیوتَنَا عَوْرَةٌ، وَمَا هِی بِعَوْرَةٍ، إِنْ یرِیدُونَ إِلَّا فِرَاراً».

بد است. دروغ، ترس و نفاق دامنگیر خواهان می‌شود.

«إِنْ یرِیدُونَ إِلَّا فِرَاراً»: ورشکستگی و گرفتاری آن چنان است که نمی‌تواند در آن بماند و ناچار به ترک بلکه فرار از آن می‌شود.

۱۴- «وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا، ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآَتَوْهَا، وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یسِیراً».

ترس، گریز و فرار از پیشامدهای آن است. خیلی بد است.

۱۵- «وَلَقَدْ کانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَایوَلُّونَ الْأَدْبَارَ، وَکانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُولًا».

خیلی سخت، سنگین و بد است. از عهد و سؤال سخن به میان آمده است.

۱۶- «قُلْ: لَنْ ینْفَعَکمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ، وَإِذاً لَاتُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا».

بسیار بد است. هیچ راه فراری برای خواهان نمی‌ماند. بیچارگی،

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۳

حرمان، نکبت، بیماری و قتل و بلایایی همانند آن ممکن است برای وی پیش آید.

۱۷- «قُلْ: مَنْ ذَا الَّذِی یعْصِمُکمْ مِنَ اللَّهِ، إِنْ أَرَادَ بِکمْ سُوءاً، أَوْ أَرَادَ بِکمْ رَحْمَةً، وَلَا یجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیاً وَلَا نَصِیراً».

بسیار بد است. کار به هیچ وجه انجام شدنی نیست و مقتضای فعلیت آن وجود ندارد. گرفتاری، درگیری و مشکلات فراوانی پیش روی خواهان قرار می‌گیرد.

۱۸- «قَدْ یعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنْکمْ، وَالْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ، هَلُمَّ إِلَینَا، وَلَا یأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا».

خیلی بد است. سراسر آن به نفاق، دنیاخواهی، خودخواهی، بزدلی و ترس آلوده شده است.

۱۹- «أَشِحَّةً عَلَیکمْ، فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَیتَهُمْ ینْظُرُونَ إِلَیک، تَدُورُ أَعْینُهُمْ کالَّذِی یغْشَی عَلَیهِ مِنَ الْمَوْتِ، فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ، أَشِحَّةً عَلَی الْخَیرِ، أُولَئِک لَمْ یؤْمِنُوا، فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ، وَکانَ ذَلِک عَلَی اللَّهِ یسِیراً».

خیلی بد است. با افرادی نانجیب، بی‌مرام، ترسو و در عین حال خشن رو به‌رو می‌شود.

۲۰- «یحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یذْهَبُوا، وَإِنْ یأْتِ الْأَحْزَابُ یوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِی الْأَعْرَابِ، یسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِکمْ، وَلَوْ کانُوا فِیکمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا».

بد است. ترس، بزدلی و فرصت‌طلبی صفات افرادی است که خواهان با آنان دامنگیر کار می‌شود.

۲۱- «لَقَدْ کانَ لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یرْجُو اللَّهَ وَالْیوْمَ الْآَخِرَ وَذَکرَ اللَّهَ کثِیراً».

بسیار خوب است اگر توجه و احتیاط در این کار سخت و سنگین باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۴

۲۲- «وَلَمَّا رَأَی الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا: هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ، وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ، وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَاناً وَتَسْلِیماً».

خیلی خوب است. با آن که مشکلات فراوانی دارد پیروزی از آن اوست و به نتیجه می‌رسد.

۲۳- «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی نَحْبَهُ، وَمِنْهُمْ مَنْ ینْتَظِرُ، وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا».

بسیار خوب است ولی معلوم نیست نتیجه‌ای از آن به دست آورد.

۲۴- «لِیجْزِی اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ، وَیعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یتُوبَ عَلَیهِمْ، إِنَّ اللَّهَ کانَ غَفُوراً رَحِیماً».

خوب نیست.

۲۵- «وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کفَرُوا بِغَیظِهِمْ لَمْ ینَالُوا خَیراً، وَکفَی اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ، وَکانَ اللَّهُ قَوِیاً عَزِیزاً».

موفقیت ناچیزی که در آن است ارزش زحمت و سختی آن را ندارد.

خوب نیست.

۲۶- «وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکتَابِ مِنْ صَیاصِیهِمْ، وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ، فَرِیقاً تَقْتُلُونَ، وَتَأْسِرُونَ فَرِیقاً».

خوب نیست. با افرادی منافق و ظاهرساز همراه می‌شود.

۲۷- «وَأَوْرَثَکمْ أَرْضَهُمْ وَدِیارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ، وَأَرْضاً لَمْ تَطَؤوهَا، وَکانَ اللَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیراً».

کاری است که نتیجهٔ آن بدون زحمت به دست می‌آید. خوب‌است.

۲۸- «یا أَیهَا النَّبِی، قُلْ لِأَزْوَاجِک إِنْ کنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیاةَ الدُّنْیا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَینَ، أُمَتِّعْکنَّ وَأُسَرِّحْکنَّ سَرَاحاً جَمِیلًا».

بد است. خواهان نمی‌تواند کار را به پایان رساند و از آن بریده می‌شود. ناهموار است و نتیجه‌بخش نیز نمی‌باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۵

۲۹- «وَإِنْ کنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآَخِرَةَ، فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْکنَّ أَجْراً عَظِیماً».

خیلی خوب و پرزحمت است. بهره‌ای دنیوی ندارد و برای آخرت مفید است.

۳۰- «یا نِسَاءَ النَّبِی، مَنْ یأْتِ مِنْکنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَینَةٍ یضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَینِ، وَکانَ ذَلِک عَلَی اللَّهِ یسِیراً».

خوب نیست. آبروریزی در آن است. باید آن را ترک کرد.

۳۱- «وَمَنْ یقْنُتْ مِنْکنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحاً نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَینِ، وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقاً کرِیماً».

خوب، سخت و سنگین است؛ چرا که هم باید بتواند در کنار وجود مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دوام بیاورد و هم نه‌تنها برای آن تلاش نماید بلکه باید کار خوب انجام دهد.

۳۲- «یا نِسَاءَ النَّبِی، لَسْتُنَّ کأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَیتُنَّ، فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ، وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً».

خوب نیست.

۳۳- «وَقَرْنَ فِی بُیوتِکنَّ، وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیةِ الْأُولَی، وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ، وَآتِینَ الزَّکاةَ، وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ، إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ، وَیطَهِّرَکمْ تَطْهِیراً».

دو آیهٔ استخاره است. نخستین آن بد است و استخارهٔ دوم آن که آیهٔ مبارک تطهیر است عالی و نورانی است ولی تشخیص این که آیا خواهان موضوع آن می‌باشد یا نه با صاحب استخاره است.

۳۴- «وَاذْکرْنَ مَا یتْلَی فِی بُیوتِکنَّ مِنْ آیاتِ اللَّهِ وَالْحِکمَةِ، إِنَّ اللَّهَ کانَ لَطِیفاً خَبِیراً».

بسیار خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۶

۳۵- «إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکرِینَ اللَّهَ کثِیراً وَالذَّاکرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِیماً».

عالی، بلند، کشیده، رسا، سخت، سنگین و متنوع است ولی تمامی روند آن دارای قاعده و قانون خود است و امتنانی در آن نیست و به مقدار تلاشی که می‌شود از آن بهرهٔ فراوان برده می‌شود.

۳۶- «وَمَا کانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَی اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یکونَ لَهُمُ الْخِیرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ، وَمَنْ یعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِیناً».

خوب نیست. قدرت عمل و توان از انسان گرفته می‌شود. مانع و حاکم دارد و خواهان به گناه و عصیان گرفتار می‌گردد.

۳۷- «وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیهِ أَمْسِک عَلَیک زَوْجَک، وَاتَّقِ اللَّهَ، وَتُخْفِی فِی نَفْسِک مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ، وَتَخْشَی النَّاسَ، وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ، فَلَمَّا قَضَی زَیدٌ مِنْهَا وَطَراً زَوَّجْنَاکهَا لِکی لَایکونَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَراً، وَکانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا».

خوب است. خیلی سنگین، مشکل و پیچیده اما نافع و انجام شدنی است؛ زیرا می‌فرماید: «وَکانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا».

۳۸- «مَا کانَ عَلَی النَّبِی مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ، سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ، وَکانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَراً مَقْدُوراً».

خوب است. سبب گشایش می‌گردد و کار نیز انجام می‌پذیرد.

۳۹- «الَّذِینَ یبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ، وَیخْشَوْنَهُ، وَلَا یخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ، وَکفَی بِاللَّهِ حَسِیباً».

عالی است. هیچ مشکلی در روند انجام آن نیست و انجام آن تضمین شده می‌باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۷

۴۰- «مَا کانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکمْ، وَلَکنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیینَ، وَکانَ اللَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیماً».

خوب است. کاری مهم و دارای عظمت است.

۴۱- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، اذْکرُوا اللَّهَ ذِکراً کثِیراً».

عالی، بلند، رسا و شفاف است. کاری معنوی است و نه کاری مادی و کوچک.

۴۲- «وَسَبِّحُوهُ بُکرَةً وَأَصِیلًا».

عالی است. مستمر، کشیده و معنوی است.

۴۳- «هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیکمْ وَمَلَائِکتُهُ لِیخْرِجَکمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ، وَکانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً».

کاری عالی، آگاهانه و معنوی است.

۴۴- «تَحِیتُهُمْ یوْمَ یلْقَوْنَهُ سَلَامٌ، وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً کرِیماً».

عالی و پر از تحیت، کرامت و سلام است.

۴۵- «یا أَیهَا النَّبِی، إِنَّا أَرْسَلْنَاک شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِیراً».

کاری است عالی، انجام‌پذیر، نتیجه‌بخش، شیرین و پرمنفعت.

۴۶- «وَدَاعِیاً إِلَی اللَّهِ بِإِذْنِهِ، وَسِرَاجاً مُنِیراً».

عالی، آشکار، شفاف و روشن است.

۴۷- «وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کبِیراً».

عالی، شفاف، روشن و گواراست.

۴۸- «وَلَا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ، وَدَعْ أَذَاهُمْ، وَتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ، وَکفَی بِاللَّهِ وَکیلًا».

خوب است. شروع آن با مشکلات فراوانی همراه است ولی باید با توکل آن را پشت سر گذاشت.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۸

۴۹- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، إِذَا نَکحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکمْ عَلَیهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا، فَمَتِّعُوهُنَّ، وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحاً جَمِیلًا».

خیلی خوب است. البته بدون ضرر و زیان نیست.

۵۰- «یا أَیهَا النَّبِی، إِنَّا أَحْلَلْنَا لَک أَزْوَاجَک اللَّاتِی آتَیتَ أُجُورَهُنَّ، وَمَا مَلَکتْ یمِینُک مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیک، وَبَنَاتِ عَمِّک، وَبَنَاتِ عَمَّاتِک، وَبَنَاتِ خَالِک، وَبَنَاتِ خَالَاتِک، اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَک، وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِی، إِنْ أَرَادَ النَّبِی أَنْ یسْتَنْکحَهَا خَالِصَةً لَک مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ، قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ، وَمَا مَلَکتْ أَیمَانُهُمْ، لِکیلَا یکونَ عَلَیک حَرَجٌ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».

عالی، بلند، رسا، متنوع و گوناگون است. بلندی آیه دیررس بودن آن را می‌رساند.

۵۱- «تُرْجِی مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ، وَتُؤْوِی إِلَیک مَنْ تَشَاءُ، وَمَنِ ابْتَغَیتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیک، ذَلِک أَدْنَی أَنْ تَقَرَّ أَعْینُهُنَّ، وَلَا یحْزَنَّ وَیرْضَینَ بِمَا آتَیتَهُنَّ کلُّهُنَّ، وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکمْ، وَکانَ اللَّهُ عَلِیماً حَلِیماً».

خوب است. گشایش دارد و خیر آن به همهٔ افراد دور و نزدیک می‌رسد.

۵۲- «لَایحِلُّ لَک النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ، وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَک حُسْنُهُنَّ، إِلَّا مَا مَلَکتْ یمِینُک، وَکانَ اللَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ رَقِیباً».

خوب نیست.

۵۳- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتَدْخُلُوا بُیوتَ النَّبِی إِلَّا أَنْ یؤْذَنَ لَکمْ إِلَی طَعَامٍ غَیرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ، وَلَکنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا، فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا، وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ، إِنَّ ذَلِکمْ کانَ یؤْذِی النَّبِی فَیسْتَحْیی مِنْکمْ، وَاللَّهُ لَایسْتَحْیی مِنَ الْحَقِّ، وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعاً فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ، ذَلِکمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکمْ وَقُلُوبِهِنَّ،

دانش استخاره، ج۴، ص: ۳۹

وَمَا کانَ لَکمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ، وَلَا أَنْ تَنْکحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً، إِنَّ ذَلِکمْ کانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیماً».

خوب نیست.

۵۴- «إِنْ تُبْدُوا شَیئاً أَوْ تُخْفُوهُ، فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیماً».

برای هر کاری باشد خوب است اما احتیاط را می‌طلبد.

۵۵- «لَاجُنَاحَ عَلَیهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَکتْ أَیمَانُهُنَّ، وَاتَّقِینَ اللَّهَ، إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ شَهِیداً».

بسیار خوب است. آزادی و گشایش در آن است.

۵۶- «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی، یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، صَلُّوا عَلَیهِ، وَسَلِّمُوا تَسْلِیماً».

خیلی خوب است.

۵۷- «إِنَّ الَّذِینَ یؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَالْآَخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُهِیناً».

بسیار بد است.

۵۸- «وَالَّذِینَ یؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیرِ مَا اکتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَاناً وَإِثْماً مُبِیناً».

خیلی بد است.

۵۹- «یا أَیهَا النَّبِی قُلْ لِأَزْوَاجِک وَبَنَاتِک وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یدْنِینَ عَلَیهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِک أَدْنَی أَنْ یعْرَفْنَ، فَلَا یؤْذَینَ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».

خوب است. خیراتی مادی و معنوی و آرامش روانی را در پی دارد.

۶۰- «لَئِنْ لَمْ ینْتَهِ الْمُنَافِقُونَ، وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ، وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ، لَنُغْرِینَّک بِهِمْ، ثُمَّ لَایجَاوِرُونَک فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا».

بسیار بد است. درگیری و تعقیب و گریز در آن است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۰

۶۱- «مَلْعُونِینَ، أَینَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا، وَقُتِّلُوا تَقْتِیلًا».

خیلی بد است.

۶۲- «سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ، وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا».

خوب است.

۶۳- «یسْأَلُک النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ، قُلْ: إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ، وَمَا یدْرِیک، لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکونُ قَرِیباً».

کاری دیررس و دیربازده است. خوب نیست.

۶۴- «إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکافِرِینَ، وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیراً».

خیلی بد است.

۶۵- «خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً، لَایجِدُونَ وَلِیاً وَلَا نَصِیراً».

بسیار بد است.

۶۶- «یوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یقُولُونَ: یا لَیتَنَا، أَطَعْنَا اللَّهَ، وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا».

خیلی بد است. پشیمانی سودی ندارد.

۶۷- «وَقَالُوا: رَبَّنَا، إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکبَرَاءَنَا، فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا».

بسیار بد است.

۶۸- «رَبَّنَا، آتِهِمْ ضِعْفَینِ مِنَ الْعَذَابِ، وَالْعَنْهُمْ لَعْناً کبِیراً».

خیلی بد است.

۶۹- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتَکونُوا کالَّذِینَ آذَوْا مُوسَی فَبَرَّءَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا، وَکانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً».

بد است.

۷۰- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، اتَّقُوا اللَّهَ، وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیداً».

خوب است. نرمی و ملاطفت در آن است و کار انجام می‌شود.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۱

۷۱- «یصْلِحْ لَکمْ أَعْمَالَکمْ، وَیغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ، وَمَنْ یطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزاً عَظِیماً».

خیلی خوب است.

۷۲- «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ، فَأَبَینَ أَنْ یحْمِلْنَهَا، وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا، وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ، إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولًا».

کاری بسیار سخت، سنگین و بزرگ است ولی با همهٔ مخاطراتی که دارد انجام می‌پذیرد. خوب است.

۷۳- «لِیعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ، وَالْمُشْرِکینَ وَالْمُشْرِکاتِ، وَیتُوبَ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».

شروع آن سخت و سنگین است و در ادامه درگیری و پریشانی دارد اما پایان آن خوب و نتیجه‌بخش است. خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۲

 

 

سورهٔ سبأ

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الْآَخِرَةِ، وَهُوَ الْحَکیمُ الْخَبِیرُ».

بسیار خوب است. کاری محکم، با عظمت و انجام شدنی است.

۲- «یعْلَمُ مَا یلِجُ فِی الْأَرْضِ، وَمَا یخْرُجُ مِنْهَا، وَمَا ینْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ، وَمَا یعْرُجُ فِیهَا، وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ».

خیلی خوب است. احاطه، آگاهی و تنوع در آن است.

۳- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: لَاتَأْتِینَا السَّاعَةُ، قُلْ: بَلَی وَرَبِّی، لَتَأْتِینَّکمْ عَالِمِ الْغَیبِ، لَایعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ، وَلَا فِی الْأَرْضِ، وَلَا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِک، وَلَا أَکبَرُ إِلَّا فِی کتَابٍ مُبِینٍ».

خوب نیست. از زبان کافران سخن می‌گوید و پایان آن نیز با تهدید و ارعاب همراه است.

۴- «لِیجْزِی الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، أُولَئِک لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کرِیمٌ».

خوب، سنگین و سخت است. از جزا و رزق کریم سخن به میان آمده است.

۵- «وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیاتِنَا مُعَاجِزِینَ، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ».

خیلی بد و پرزحمت است و نتیجهٔ عکس می‌دهد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۳

۶- «وَیرَی الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ، الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک هُوَ الْحَقَّ، وَیهْدِی إِلَی صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ».

بسیار خوب است. کاری است هموار و روان که با نجابت انجام می‌شود.

۷- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: هَلْ نَدُلُّکمْ عَلَی رَجُلٍ ینَبِّؤُکمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کلَّ مُمَزَّقٍ، إِنَّکمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ».

خیلی بد است. انکار، الحاد و نابودی دامنگیر خواهان می‌شود. کار مورد نظر ماندگار نیست.

۸- «أَفْتَرَی عَلَی اللَّهِ کذِباً، أَمْ بِهِ جِنَّةٌ، بَلِ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِیدِ».

خوب نیست. خواهان با انکار مواجه می‌گردد و به ضلالت، گمراهی و کفر کشانده می‌شود.

۹- «أَفَلَمْ یرَوْا إِلَی مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ، أَوْ نُسْقِطْ عَلَیهِمْ کسَفاً مِنَ السَّمَاءِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِکلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ».

خوب نیست؛ هرچند خیری در پایان آن وجود دارد.

۱۰- «وَلَقَدْ آتَینَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا، یا جِبَالُ، أَوِّبِی مَعَهُ، وَالطَّیرَ، وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ».

عالی، بلند، سخت و پر خیر و عظمت است که به اعجاز می‌ماند اما انجام شدنی است.

۱۱- «أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ، وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ، وَاعْمَلُوا صَالِحاً، إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ».

عالی است و کار هرچه باشد انجام شدنی و هموار است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۴

۱۲- «وَلِسُلَیمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ، وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ، وَأَسَلْنَا لَهُ عَینَ الْقِطْرِ، وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یعْمَلُ بَینَ یدَیهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ، وَمَنْ یزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ».

بسیار سنگین، باشکوه و پرعظمت است ولی ذیل آن خیلی خطرناک است و کم‌ترین سستی نه تنها باعث می‌شود خیرات آن از دست برود، بلکه به نابودی و شکست خواهان می‌انجامد؛ زیرا سرعت و شتابی که در روند این کار است بسیار زیاد است و کم‌ترین لغزشی او را از مدار کار به بیرون پرتاب می‌نماید.

۱۳- «یعْمَلُونَ لَهُ مَا یشَاءُ مِنْ مَحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کالْجَوَابِ، وَقُدُورٍ رَاسِیاتٍ، اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شکراً، وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِی الشَّکورُ».

خیلی خوب است. باید مواظب باشد سبب کفران نشود و انفاق و کار خیر داشته باشد.

۱۴- «فَلَمَّا قَضَینَا عَلَیهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَی مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکلُ مِنْسَأَتَهُ، فَلَمَّا خَرَّ تَبَینَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ الْغَیبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ».

خوب نیست. انقراض و سقوط را در پی دارد و کاری خطرناک است.

۱۵- «لَقَدْ کانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکنِهِمْ آیةٌ جَنَّتَانِ عَنْ یمِینٍ وَشِمَالٍ، کلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکمْ، وَاشکرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیبَةٌ، وَرَبٌّ غَفُورٌ».

بسیار خوب است ولی باید مواظب بود به غفلت گرفتار نشد.

۱۶- «فَأَعْرَضُوا، فَأَرْسَلْنَا عَلَیهِمْ سَیلَ الْعَرِمِ، وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَیهِمْ جَنَّتَینِ ذَوَاتَی أُکلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ، وَشَی‌ءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ».

خیلی بد است. به غفلت و کفران آلوده می‌شود.

۱۷- «ذَلِک جَزَینَاهُمْ بِمَا کفَرُوا وَهَلْ نُجَازِی إِلَّا الْکفُورَ».

بسیار بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۵

۱۸- «وَجَعَلْنَا بَینَهُمْ وَبَینَ الْقُرَی الَّتِی بَارَکنَا فِیهَا قُرًی ظَاهِرَةً، وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیرَ، سِیرُوا فِیهَا لَیالِی، وَأَیاماً آمِنِینَ».

خوب، طولانی، سنگین و سخت است.

۱۹- «فَقَالُوا: رَبَّنَا بَاعِدْ بَینَ أَسْفَارِنَا، وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ، فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ، وَمَزَّقْنَاهُمْ کلَّ مُمَزَّقٍ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِکلِّ صَبَّارٍ شَکورٍ».

خیلی بد است. عذاب و گرفتاری می‌آورد.

۲۰- «وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ، فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».

بسیار بد است. صدر آیهٔ شریفه بر ذیل آن چیره است.

۲۱- «وَمَا کانَ لَهُ عَلَیهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یؤْمِنُ بِالْآَخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَک، وَرَبُّک عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ حَفِیظٌ».

سخت و سنگین است؛ زیرا رهایی از شیطان به‌راحتی ممکن نیست.

خوب نیست.

۲۲- «قُلِ: ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ، لَایمْلِکونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ، وَلَا فِی الْأَرْضِ، وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِنْ شِرْک، وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ».

کار سالمی نیست و صفایی ندارد. نه به نتیجه می‌رسد و نه چیزی از آن ماندگار است و هرگونه سرمایه‌گذاری بر آن سبب از دست رفتن سرمایه می‌شود. بد است.

۲۳- «وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ، حَتَّی إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا: مَاذَا قَالَ رَبُّکمْ؟ قَالُوا: الْحَقَّ، وَهُوَ الْعَلِی الْکبِیرُ».

کار درستی نیست و بر علیه خواهان و به ضرر او از آن استفاده می‌شود. به نتیجه نیز نمی‌رسد. بد است.

۲۴- «قُلْ مَنْ یرْزُقُکمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ؟ قُلِ: اللَّهُ، وَإِنَّا أَوْ إِیاکمْ لَعَلَی هُدًی أَوْ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».

خوب و نتیجه‌بخش نیست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۶

۲۵- «قُلْ لَاتُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا، وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ».

خوب نیست. همراه با درگیری و نزاع است.

۲۶- «قُلْ یجْمَعُ بَینَنَا رَبُّنَا، ثُمَّ یفْتَحُ بَینَنَا بِالْحَقِّ، وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ».

به اعتبار: «وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ» سخت و سنگین است اما مشکلات آن برطرف می‌شود. خوب است.

«وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ» ذکر کامل است و با حرف عطف آن در طلسمات و در باطل السحر و در فتح‌ها از آن استفاده می‌شود.

۲۷- «قُلْ أَرُونِی الَّذِینَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَکاءَ، کلَّا، بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».

کار باطلی است و درگیری را در پی دارد. بسیار بد است.

«اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ»: کار مورد نظر سنگین است.

۲۸- «وَمَا أَرْسَلْنَاک إِلَّا کافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیراً وَنَذِیراً، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ».

عالی است. پایان آن همراه با مشکلاتی است، باید در اقدام بر آن احتیاط، دقت، مشاوره و ثبت و سند را داشته باشد.

۲۹- «وَیقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».

خوب نیست. در معرض اتهام قرار می‌گیرد و به وی بی‌اعتقاد می‌شوند. نتیجه‌بخش نیز نیست.

۳۰- «قُلْ لَکمْ: مِیعَادُ یوْمٍ لَاتَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً، وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ».

خوب نیست. کار بسیار سخت و باریک است. آسیب و آفت در آن است.

۳۱- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: لَنْ نُؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ، وَلَا بِالَّذِی بَینَ یدَیهِ، وَلَوْ تَرَی إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ، یرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ الْقَوْلَ، یقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکبَرُوا: لَوْلَا أَنْتُمْ لَکنَّا مُؤْمِنِینَ».

بد است. درگیری، اتهام، اعتراض، استکبار و استضعاف در آن است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۷

۳۲- «قَالَ الَّذِینَ اسْتَکبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا: أَنَحْنُ صَدَدْنَاکمْ عَنِ الْهُدَی بَعْدَ إِذْ جَاءَکمْ، بَلْ کنْتُمْ مُجْرِمِینَ».

خیلی بد است. استکبار، استضعاف و انکار در آن است.

۳۳- «وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکبَرُوا: بَلْ مَکرُ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ، إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکفُرَ بِاللَّهِ، وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَاداً، وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ، وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کفَرُوا، هَلْ یجْزَوْنَ إِلَّا مَا کانُوا یعْمَلُونَ».

خیلی بد است. بدون آن که متوجه شود در دام می‌افتد و از این جهت غافلگیر می‌شود.

۳۴- «وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کافِرُونَ».

خیلی بد است. حرمان، کفران و انکار در آن است.

۳۵- «وَقَالُوا نَحْنُ أَکثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَاداً، وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ».

به استکبار آلوده می‌شود. بد است.

۳۶- «قُلْ إِنَّ رَبِّی یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ، وَیقْدِرُ، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ».

خوب نیست. کاری معمولی و عادی است که نتیجه‌ای ندارد.

۳۷- «وَمَا أَمْوَالُکمْ وَلَا أَوْلَادُکمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکمْ عِنْدَنَا زُلْفَی، إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً، فَأُولَئِک لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا، وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ».

عالی است.

۳۸- «وَالَّذِینَ یسْعَوْنَ فِی آیاتِنَا مُعَاجِزِینَ، أُولَئِک فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ».

خیلی بد است. عذاب و حرمان در آن است.

۳۹- «قُلْ إِنَّ رَبِّی یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیقْدِرُ لَهُ، وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَی‌ءٍ فَهُوَ یخْلِفُهُ، وَهُوَ خَیرُ الرَّازِقِینَ».

خوب و همراه با زحمت است. به صورت ناگهانی پیش آمده و ممکن است آسیب‌هایی داشته باشد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۸

۴۰- «وَیوْمَ یحْشُرُهُمْ جَمِیعاً، ثُمَّ یقُولُ لِلْمَلَائِکةِ: أَهَؤُلَاءِ إِیاکمْ کانُوا یعْبُدُونَ».

کاری است که دارای مشکلات است. درگیری در آن پیش می‌آید.

خوب نیست.

۴۱- «قَالُوا: سُبْحَانَک، أَنْتَ وَلِینَا مِنْ دُونِهِمْ، بَلْ کانُوا یعْبُدُونَ الْجِنَّ، أَکثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ».

خیلی خوب است. خالی از مشکلات نیست.

۴۲- «فَالْیوْمَ لَایمْلِک بَعْضُکمْ لِبَعْضٍ نَفْعاً وَلَا ضَرّاً، وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا: ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ، الَّتِی کنْتُمْ بِهَا تُکذِّبُونَ».

بد است. خواهان در تنگنایی قرار می‌گیرد که هیچ دستگیری ندارد.

۴۳- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُنَا بَینَاتٍ قَالُوا: مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ یرِیدُ أَنْ یصُدَّکمْ عَمَّا کانَ یعْبُدُ آبَاؤُکمْ، وَقَالُوا: مَا هَذَا إِلَّا إِفْک مُفْتَرًی، وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ: إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ».

بسیار بد است. استکبار، کفران و جهالت سنگینی در آن است و احتمال هیچ گونه حقانیتی در آن نمی‌رود. بسیار خطرناک است.

۴۴- «وَمَا آتَینَاهُمْ مِنْ کتُبٍ یدْرُسُونَهَا، وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیهِمْ قَبْلَک مِنْ نَذِیرٍ».

تکذیب و انکار در آن است. هیچ نتیجه‌ای ندارد.

۴۵- «وَکذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَینَاهُمْ، فَکذَّبُوا رُسُلِی، فَکیفَ کانَ نَکیرِ».

بد است. تکذیب و انکار را در پی دارد.

۴۶- «قُلْ: إِنَّمَا أَعِظُکمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَی وَفُرَادَی، ثُمَّ تتفکرُوا، مَا بِصَاحِبِکمْ مِنْ جِنَّةٍ، إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَکمْ، بَینَ یدَی عَذَابٍ شَدِیدٍ».

تهدید و موعظه در آن است. سخت و سنگین است و هیچ نتیجه‌ای را به دست نمی‌دهد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۴۹

۴۷- «قُلْ: مَا سَأَلْتُکمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکمْ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی اللَّهِ، وَهُوَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ شَهِیدٌ».

بسیار خوب است. کاری معنوی است.

۴۸- «قُلْ: إِنَّ رَبِّی یقْذِفُ بِالْحَقِّ، عَلَّامُ الْغُیوبِ».

خوب نیست. چیزی برای خواهان ندارد.

۴۹- «قُلْ: جَاءَ الْحَقُّ، وَمَا یبْدِئُ الْبَاطِلُ، وَمَا یعِیدُ».

آشفتگی و به هم ریزی دارد. نتیجه‌ای برای آن نیست. در کار مانع ایجاد می‌شود.

۵۰- «قُلْ: إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَی نَفْسِی، وَإِنِ اهْتَدَیتُ فَبِمَا یوحِی إِلَی رَبِّی، إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ».

بد است. کار بر عهدهٔ خواهان واگذار می‌شود و از آن نتیجه‌ای نمی‌گیرد. بهره‌هایی نیز دارد.

۵۱- «وَلَوْ تَرَی إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ، وَأُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ».

بد است. آسیب و بلا در آن است.

۵۲- «وَقَالُوا: آمَنَّا بِهِ، وَأَنَّی لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ».

خوب نیست.

۵۳- «وَقَدْ کفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ، وَیقْذِفُونَ بِالْغَیبِ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ».

بد است. کفران و حرمان در آن است.

۵۴- «وَحِیلَ بَینَهُمْ وَبَینَ مَا یشْتَهُونَ، کمَا فُعِلَ بِأَشْیاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ، إِنَّهُمْ کانُوا فِی شَک مُرِیبٍ».

آشفتگی، به هم ریزی، حرمان، گمراهی و شک در آن است. بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۰

 

 

سورهٔ فاطر

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، جَاعِلِ الْمَلَائِکةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَی وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ، یزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یشَاءُ، إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».

بسیار خوب است. کار با قدرت، همت و پاکی پیش می‌رود.

«أُولِی أَجْنِحَةٍ»: کاری گسترده است.

۲- «مَا یفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِک لَهَا، وَمَا یمْسِک فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».

چنان‌چه بر کار مورد نظر با توکل اقدام کند بسیار خوب است. اقتدار و قدرت نیز در کار وجود دارد.

۳- «یا أَیهَا النَّاسُ، اذْکرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیکمْ، هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیرُ اللَّهِ، یرْزُقُکمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، فَأَنَّی تُؤْفَکونَ».

خوب نیست. شروع آن با نعمت‌های غیر ماندگار و پایان آن گمراهی است.

۴- «وَإِنْ یکذِّبُوک فَقَدْ کذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِک، وَإِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ».

خوب نیست. تکذیب و انکار را در پی دارد.

۵- «یا أَیهَا النَّاسُ، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، فَلَا تَغُرَّنَّکمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا، وَلَا یغُرَّنَّکمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ».

خوب نیست. وعده‌های آن وعید است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۱

۶- «إِنَّ الشَّیطَانَ لَکمْ عَدُوٌّ، فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّاً، إِنَّمَا یدْعُو حِزْبَهُ لِیکونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ».

کاری زیان‌بار است که دشمنی و خدعه را بر خواهان وارد می‌سازد.

بسیار بد است.

۷- «الَّذِینَ کفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ، وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کبِیرٌ».

همراه با گرفتاری است ولی خوب است. نیاز به عمل دارد و سنگین است.

۸- «أَفَمَنْ زُینَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً، فَإِنَّ اللَّهَ یضِلُّ مَنْ یشَاءُ وَیهْدِی مَنْ یشَاءُ، فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُک عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یصْنَعُونَ».

کارهای بدی را در قالبی نیکو ارایه می‌دهد. گمراهی و ظاهر سازی است و باطن و حقیقتی برای آن نیست. ماندگاری نیز ندارد. بسیار بد است.

۹- «وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ، فَتُثِیرُ سَحَاباً، فَسُقْنَاهُ إِلَی بَلَدٍ مَیتٍ، فَأَحْیینَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، کذَلِک النُّشُورُ».

خیلی خوب است. کاری قانون‌مند و نتیجه‌بخش است. انجام آن به درازا می‌کشد و دیررس است و نمی‌توان آن را به‌سرعت به پایان رساند؛ به این معنا که عجله و شتاب فایده‌ای ندارد و باید قواعد آن را لحاظ نمود.

۱۰- «مَنْ کانَ یرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعاً، إِلَیهِ یصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیبُ، وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ، وَالَّذِینَ یمْکرُونَ السَّیئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکرُ أُولَئِک هُوَ یبُورُ».

از آیات صاحب استخاره و دارای دو استخاره است. آیهٔ نخست آن چنین است: «مَنْ کانَ یرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعاً، إِلَیهِ یصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیبُ،

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۲

وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ». استخارهٔ آن بسیار خوب است. قدرت، عزت، ارادهٔ حق، صعود و پاکی در آن است.

استخارهٔ دوم آن نیز فراز پایانی آن است: «وَالَّذِینَ یمْکرُونَ السَّیئَاتِ، لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکرُ، أُولَئِک هُوَ یبُورُ». خیلی بد است. مکر، حیله، ناراحتی، عذاب و بلا در آن است.

۱۱- «وَاللَّهُ خَلَقَکمْ مِنْ تُرَابٍ، ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ، ثُمَّ جَعَلَکمْ أَزْوَاجاً، وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَی وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ، وَمَا یعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا ینْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کتَابٍ، إِنَّ ذَلِک عَلَی اللَّهِ یسِیرٌ».

پر مشکل، زمان‌بر، فرسایشی، سخت و سنگین ولی خوب و انجام‌شدنی است.

۱۲- «وَمَا یسْتَوِی الْبَحْرَانِ: هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ، سَائِغٌ شَرَابُهُ، وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ، وَمِنْ کلٍّ تَأْکلُونَ لَحْماً طَرِیاً، وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیةً تَلْبَسُونَهَا، وَتَرَی الْفُلْک فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، وَلَعَلَّکم تشکرُونَ».

عالی و شیرین است و منافع آن دایمی و به صورت تدریجی و پیوسته به خواهان می‌رسد. باید مواظب بود به غفلت دچار نشد.

۱۳- «یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ، وَیولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیلِ، وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ، کلٌّ یجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی، ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ، لَهُ الْمُلْک، وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یمْلِکونَ مِنْ قِطْمِیرٍ».

خیلی خوب است. باید مواظب بود و احتیاط کرد تا به غفلت و حرمان گرفتار نشد.

۱۴- «إِنْ تَدْعُوهُمْ لَایسْمَعُوا دُعَاءَکمْ، وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکمْ، وَیوْمَ الْقِیامَةِ یکفُرُونَ بِشِرْککمْ، وَلَا ینَبِّؤُک مِثْلُ خَبِیرٍ».

بسیار بد است. یأس و ناامیدی در آن است و نتیجه و فایده‌ای نیز ندارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۳

۱۵- «یا أَیهَا النَّاسُ، أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَی اللَّهِ، وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ».

خیلی خوب است. درآمدی اندک دارد و همان نیز به تدریج به خواهان می‌رسد. سخت و سنگین است.

۱۶- «إِنْ یشَأْ یذْهِبْکمْ وَیأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ».

خیلی خطرناک، سنگین و بسیار بد است. خواهان را به‌سرعت به فلاکت و بیچارگی می‌اندازد.

۱۷- «وَمَا ذَلِک عَلَی اللَّهِ بِعَزِیزٍ».

خوب نیست.

۱۸- «وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی، وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَی حِمْلِهَا، لَایحْمَلْ مِنْهُ شَی‌ءٌ وَلَوْ کانَ ذَا قُرْبَی، إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ، وَمَنْ تَزَکی فَإِنَّمَا یتَزَکی لِنَفْسِهِ، وَإِلَی اللَّهِ الْمَصِیرُ».

خوب است ولی تلاش و زحمت فراوانی را می‌طلبد. سخت وسنگین است. ترس و اضطراب در آن است و جانب دقت را باید پاس داشت.

۱۹- «وَمَا یسْتَوِی الْأَعْمَی وَالْبَصِیرُ».

۲۰- «وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ».

۲۱- «وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ».

۲۲- «وَمَا یسْتَوِی الْأَحْیاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ، إِنَّ اللَّهَ یسْمِعُ مَنْ یشَاءُ، وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ».

هر چهار آیهٔ یاد شده یک استخاره است. بد و خطرناک است.

خواهان به تنگنا و مخمصه‌ای دچار می‌شود که هیچ کس را یارای یاری رساندن به وی نیست.

۲۳- «إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِیرٌ».

کار مورد نظر بد و خطرناک است. تهدید در آن است و نتیجه‌ای نیز ندارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۴

۲۴- «إِنَّا أَرْسَلْنَاک بِالْحَقِّ بَشِیراً وَنَذِیراً، وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ».

خوب است ولی به اعتبار ذیل آن لازم است رعایت احتیاط و دقت را داشت.

۲۵- «وَإِنْ یکذِّبُوک فَقَدْ کذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَینَاتِ، وَبِالزُّبُرِ، وَبِالْکتَابِ الْمُنِیرِ».

خوب نیست. مشکلات و گرفتاری دارد و کار نیز به نتیجه نمی‌رسد.

۲۶- «ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کفَرُوا، فَکیفَ کانَ نَکیرِ».

خوب نیست. اخذ به معنای عذاب، گرفتاری و زیان‌باری است.

۲۷- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوَانُهَا، وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ، وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا، وَغَرَابِیبُ سُودٌ».

کاری مهم، معتبر، سنگین، سخت، متنوع اما خوب است. مشکلات و موانعی در مسیر آن پیش می‌آید که ممکن است گاه به شکست نیز بینجامد.

۲۸- «وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کذَلِک، إِنَّمَا یخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ، إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ».

خیلی خوب و نیز شایسته است؛ زیرا از خشیت عالمان سخن می‌گوید.

۲۹- «إِنَّ الَّذِینَ یتْلُونَ کتَابَ اللَّهِ، وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ، وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلَانِیةً، یرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ».

عالی، شایسته ولی سنگین است. برای افراد شایسته مناسب و خوب است.

۳۰- «لِیوَفِّیهُمْ أُجُورَهُمْ، وَیزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ، إِنَّهُ غَفُورٌ شَکورٌ».

عالی است. کار به‌درستی به انجام می‌رسد و جزا و خیرات خود را دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۵

۳۱- «وَالَّذِی أَوْحَینَا إِلَیک مِنَ الْکتَابِ هُوَ الْحَقُّ، مُصَدِّقاً لِمَا بَینَ یدَیهِ، إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ».

عالی است. اسمای نیکوی بسیاری در آن است که خوبی آن را تقویت می‌کند.

۳۲- «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَینَا مِنْ عِبَادِنَا، فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ، وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ، وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ، ذَلِک هُوَ الْفَضْلُ الْکبِیرُ».

بسیار خوب است: «ذَلِک هُوَ الْفَضْلُ الْکبِیرُ». البته مشکلاتی نیز دارد:

«فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ».

۳۳- «جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا، یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤاً، وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ».

عالی، پرعافیت، مدرن و تمیز است. کار به بار می‌نشیند و نتیجه دارد.

۳۴- «وَقَالُوا: الْحَمْدُ لِلَّهِ، الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ، إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکورٌ».

خیلی خوب است.

۳۵- «الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ، لَایمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ، وَلَا یمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ».

عالی است. هیچ مشکلی در روند انجام آن پیش نمی‌آید.

۳۶- «وَالَّذِینَ کفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ، لَایقْضَی عَلَیهِمْ، فَیمُوتُوا، وَلَا یخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا، کذَلِک نَجْزِی کلَّ کفُورٍ».

خیلی بد است. خسارت و حرمان را به صورت حتمی موجب می‌شود.

۳۷- «وَهُمْ یصْطَرِخُونَ فِیهَا: رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحاً، غَیرَ الَّذِی کنَّا نَعْمَلُ، أَوَلَمْ نُعَمِّرْکمْ مَا یتَذَکرُ فِیهِ مَنْ تَذَکرَ، وَجَاءَکمُ النَّذِیرُ، فَذُوقُوا، فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ».

بسیار بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۶

۳۸- «إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ».

خوب و سنگین است.

۳۹- «هُوَ الَّذِی جَعَلَکمْ خَلَائِفَ فِی الْأَرْضِ، فَمَنْ کفَرَ فَعَلَیهِ کفْرُهُ، وَلَا یزِیدُ الْکافِرِینَ کفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتاً، وَلَا یزِیدُ الْکافِرِینَ کفْرُهُمْ إِلَّا خَسَاراً».

خیلی بد است؛ هرچند صدر آن خوب و گسترده است، شکست، حرمان و گرفتاری فراوانی را در پی دارد.

۴۰- «قُلْ أَرَأَیتُمْ شُرَکاءَکمُ، الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ، أَمْ لَهُمْ شِرْک فِی السَّمَاوَاتِ، أَمْ آتَینَاهُمْ کتَاباً، فَهُمْ عَلَی بَینَةٍ مِنْهُ، بَلْ إِنْ یعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً إِلَّا غُرُوراً».

خیلی بد است. بسیاری از بدی‌ها را با هم جمع نموده است.

۴۱- «إِنَّ اللَّهَ یمْسِک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا، وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ، إِنَّهُ کانَ حَلِیماً غَفُوراً».

خوب است. لازم است کار را با توجه و دقت انجام داد؛ چرا که اگر با مشکلی برخورد کند قابل اصلاح و جبران نیست و به شکست می‌انجامد.

۴۲- «وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیمَانِهِمْ، لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیکونُنَّ أَهْدَی مِنْ إِحْدَی الْأُمَمِ، فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً».

خیلی بد است. ظاهر سازی در آن زیاد است و هیچ باطن و حقیقتی در آن نیست.

۴۳- «اسْتِکبَاراً فِی الْأَرْضِ، وَمَکرَ السَّیئِ، وَلَا یحِیقُ الْمَکرُ السَّیئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ، فَهَلْ ینْظُرُونَ إِلَّا سُنَّةَ الْأَوَّلِینَ، فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا، وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَحْوِیلًا».

بد است. حیله، خدعه، استکبار و قلدری در آن پیش می‌آید و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۷

۴۴- «أَوَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَینْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، وَکانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً، وَمَا کانَ اللَّهُ لِیعْجِزَهُ مِنْ شَی‌ءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ، إِنَّهُ کانَ عَلِیماً قَدِیراً».

خوب نیست. کار با شکوه فراوانی شروع می‌شود ولی پایان آن شکست و خواری است و همهٔ سرمایه‌ای که خواهان برای این کار گذاشته است از دست می‌رود.

۴۵- «وَلَوْ یؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کسَبُوا مَا تَرَک عَلَی ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ، وَلَکنْ یؤَخِّرُهُمْ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ، فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِعِبَادِهِ بَصِیراً».

بد است. مشکلاتی سد راه خواهان می‌گردد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۸

 

 

سورهٔ یس

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، یس».

۲- «وَالْقُرْآنِ الْحَکیمِ».

۳- «إِنَّک لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ».

۴- «عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».

۵- «تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ».

این پنج آیهٔ شریفه یک استخاره است. بسیار خوب، و پرسلامت و سنگین است. به اعتبار حروف مقطعه، دقت و همت را لازم دارد.

۶- «لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ، فَهُمْ غَافِلُونَ».

خیلی بد است. غفلت، اضطراب و نگرانی عمومی را در بر دارد.

۷- «لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَی أَکثَرِهِمْ، فَهُمْ لَایؤْمِنُونَ».

خیلی بد است. همراه با اضطراب، غفلت و اشتباه است. کار درستی نیست.

«لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَی أَکثَرِهِمْ»: گرفتاری و ناراحتی آن حتمی است.

۸- «إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا، فَهِی إِلَی الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ».

شکست، ورشکستگی و حرمان را به ارمغان می‌آورد. بسیار بد است.

۹- «وَجَعَلْنَا مِنْ بَینِ أَیدِیهِمْ سَدّاً، وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً، فَأَغْشَینَاهُمْ، فَهُمْ لَا یبْصِرُونَ».

کاری خطرناک، سخت و سنگین است و گرفتاری نیز دارد اما با این

دانش استخاره، ج۴، ص: ۵۹

وجود مورد حمایت و حفاظت قرار می‌گیرد. البته وی اختیار ترک آن را ندارد و مجبور به آن است و به موفقیت و نتیجه نیز می‌رسد اما با توجه به شدت خطرات آن در صورتی که جایگزین دیگر و کم‌خطری برای آن سراغ دارد بهتر است راه دیگری را برگزیند.

۱۰- «وَسَوَاءٌ عَلَیهِمْ ءَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ، لَایؤْمِنُونَ».

خیلی بد است. هرچه زحمت نیز برای آن تحمل کند، نتیجه‌ای در آن نیست و همه بیهوده می‌شود.

۱۱- «إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکرَ، وَخَشِی الرَّحْمَنَ بِالْغَیبِ، فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کرِیمٍ».

کاری پرحادثه است که فرجامی خوب دارد و به تحمل زحمت آن می‌ارزد.

۱۲- «إِنَّا نَحْنُ نُحْیی الْمَوْتَی، وَنَکتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ، وَکلَّ شَی‌ءٍ أحْصَینَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ».

کاری خوب و باثبات و منضبط است. البته آسان نیست و سختی و سنگینی خود را دارد: «وَکلَّ شَی‌ءٍ أحْصَینَاهُ».

۱۳- «وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْیةِ، إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ».

بد است. کار پردردسری است که نتیجه‌ای ندارد و امکانات هزینه شده برای آن هدر می‌رود.

۱۴- «إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیهِمُ اثْنَینِ، فَکذَّبُوهُمَا، فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ، فَقَالُوا: إِنَّا إِلَیکمْ مُرْسَلُونَ».

بد است. نتیجه‌ای ندارد.

۱۵- «قَالُوا: مَا أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا، وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَی‌ءٍ، إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَکذِبُونَ».

بد است. به خواهان اعتقاد و اعتمادی نیست و کار مورد نظر به نتیجه نمی‌رسد. کاری بیهوده است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۰

۱۶- «قَالُوا: رَبُّنَا یعْلَمُ إِنَّا إِلَیکمْ لَمُرْسَلُونَ».

نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. خوب نیست.

۱۷- «وَمَا عَلَینَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ».

بد است. پذیرشی در آن نیست.

۱۸- «قَالُوا: إِنَّا تَطَیرْنَا بِکمْ، لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکمْ، وَلَیمَسَّنَّکمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ».

درگیری، اضطراب، تهمت و ناراحتی با آن همراه است. بد است.

۱۹- «قَالُوا: طَائِرُکمْ مَعَکمْ، أَئِنْ ذُکرْتُمْ، بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ».

بد است.

۲۰- «وَجَاءَ مِنْ أَقْصَی الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یسْعَی، قَالَ: یا قَوْمِ، اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ».

خوب است. کاری نو و تازه است که زیرکی و زرنگی را می‌طلبد و باید به‌سرعت و بی‌درنگ پی‌گیر آن بود وگرنه از دست می‌رود و به فرد دیگری می‌رسد.

۲۱- «اتَّبِعُوا مَنْ لَایسْأَلُکمْ أَجْراً، وَهُمْ مُهْتَدُونَ».

عالی است. باید پی‌گیر کار بود. ترک آن نیز جایز نیست.

۲۲- «وَمَا لِی لَاأَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».

عالی و سخت است؛ زیرا از لزوم عبادت و بندگی سخن می‌گوید.

۲۳- «ءَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لَاتُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیئاً، وَلَا ینْقِذُونِ».

در صورتی که در کار خود احتیاط و دقت داشته باشد خوب است، اما چنان‌چه اهمال و بی‌دقتی نماید خطرات و مشکلات خود را دارد.

۲۴- «إِنِّی إِذاً لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».

بد است. کاری بدون نتیجه است که شکست و ضرر را به خواهان وارد می‌آورد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۱

۲۵- «إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّکمْ، فَاسْمَعُونِ».

عالی و پر از حقیقت است. کوتاهی آیهٔ شریفه بیان‌گر آن است که کار به سرعت و در کوتاه‌ترین مدت به نتیجه می‌رسد.

«إِنِّی»: حدود و مرزهای کار مشخص و معین است.

۲۶- «قِیلَ: ادْخُلِ الْجَنَّةَ، قَالَ: یا لَیتَ، قَوْمِی یعْلَمُونَ».

خوب نیست. معلوم نیست با چه کسی مواجه می‌شود. پشیمانی، دلهره و اضطراب را با خود دارد.

۲۷- «بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی، وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکرَمِینَ».

شروع این کار با زحمت و ضرر همراه است ولی در مدت کوتاهی به نتیجه می‌رسد. خیلی خوب است.

۲۸- «وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَی قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ، وَمَا کنَّا مُنْزِلِینَ».

کاری پراضطراب و پرزحمت است. خوب نیست.

۲۹- «إِنْ کانَتْ إِلَّا صَیحَةً وَاحِدَةً، فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ».

خوب نیست. ضرر، درگیری و شکست را در پی دارد و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.

۳۰- «یا حَسْرَةً عَلَی الْعِبَادِ، مَا یأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».

خیلی بد است. سبب آبروریزی و افتضاح می‌گردد.

۳۱- «أَلَمْ یرَوْا کمْ أَهْلَکنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیهِمْ لَایرْجِعُونَ».

زمینهٔ گرفتاری، شکست و نابودی خواهان را فراهم می‌آورد. بسیار بد است.

۳۲- «وَإِنْ کلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَینَا مُحْضَرُونَ».

بد است. کاری بسته و پرمانع است که راه گریز یا مانوری در آن نیست و در مشکلات آن می‌ماند.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۲

۳۳- «وَآیةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیتَةُ أَحْیینَاهَا، وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبّاً، فَمِنْهُ یأْکلُونَ».

خوب است. کاری مادی و دنیوی است که رزق و روزی لازم خواهان را تضمین می‌کند.

۳۴- «وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ، وَأَعْنَابٍ، وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیونِ».

خوب است. کاری است که رنج آن را دیگران برده و مقدمات آن را تهیه دیده‌اند و او نتیجه و بهرهٔ کار را می‌برد. کاری پرمنفعت، محکم، مدرن و تمیز است.

۳۵- «لِیأْکلُوا مِنْ ثَمَرِهِ، وَمَا عَمِلَتْهُ أَیدِیهِمْ، أَفَلَا یشکرُونَ».

خوب است. ممکن است به عافیت‌طلبی و حرمان آلوده شود.

۳۶- «سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یعْلَمُونَ».

عالی است. البته مشکلاتی دارد.

۳۷- «وَآیةٌ لَهُمُ اللَّیلُ، نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ، فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ».

خوب، سخت و سنگین است.

۳۸- «وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا، ذَلِک تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ».

بسیار خوب است.

۳۹- «وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّی عَادَ کالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ».

خیلی خوب است.

۴۰- «لَاالشَّمْسُ ینْبَغِی لَهَا أَنْ تُدْرِک الْقَمَرَ، وَلَا اللَّیلُ سَابِقُ النَّهَارِ، وَکلٌّ فِی فَلَک یسْبَحُونَ».

کاری است دارای نظم، حساب و شماره که انجام شدنی است. بسیار خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۳

۴۱- «وَآیةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیتَهُمْ فِی الْفُلْک الْمَشْحُونِ».

کاری مشخص همراه با خیر فراوان است بدون آن که زحمتی داشته باشد. بسیار خوب است.

۴۲- «وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یرْکبُونَ».

خوب است. زحمت و تلاش را لازم دارد.

۴۳- «وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ، فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ، وَلَا هُمْ ینْقَذُونَ».

خوب نیست. امنیتی در این کار نیست. موانع و گرفتاری نیز دارد.

۴۴- «إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا، وَمَتَاعاً إِلَی حِینٍ».

بد نیست.

«وَمَتَاعاً إِلَی حِینٍ»: کاری ظاهری و موقت است.

۴۵- «وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ: اتَّقُوا مَا بَینَ أَیدِیکمْ، وَمَا خَلْفَکمْ، لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ».

بد نیست. درصد موفقیت آن اندک است.

«اتَّقُوا مَا بَینَ أَیدِیکمْ»: کاری خطرناک است که باید بر تمامی مراحل کار از گذشته تا آینده اشراف و احاطه داشت و جانب دقت و احتیاط را ملاحظه کرد.

۴۶- «وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ».

خیلی بد است. به کفران و گناه آلوده می‌شود و بیمار و پریشان می‌گردد. شکست آن نیز حتمی است.

۴۷- «وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ: أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکمُ اللَّهُ، قَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا: أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ، إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».

بسیار بد است. بخل، طمع، نفاق، گرفتاری و جبر دامنگیر خواهان می‌شود.

۴۸- «وَیقُولُونَ: مَتَی هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ؟».

خوب نیست. انتظار می‌کشد و خیری نمی‌بیند. وعده‌ای است که به آن عمل نمی‌شود.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۴

۴۹- «مَا ینْظُرُونَ إِلَّا صَیحَةً وَاحِدَةً، تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یخِصِّمُونَ».

خوب نیست. گرفتاری و ناراحتی را در پی دارد.

۵۰- «فَلَا یسْتَطِیعُونَ تَوْصِیةً، وَلَا إِلَی أَهْلِهِمْ یرْجِعُونَ».

بسیار بد است. درگیری و نگرانی در آن است.

۵۱- «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ، فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَی رَبِّهِمْ ینْسِلُونَ».

خوب نیست. خواهان را گرفتار می‌سازد و او را به صورت ناگهانی به بحرانی مهار نشدنی می‌اندازد و تمامی سرمایهٔ او را از بین می‌برد.

«وَنُفِخَ»: خواهان به بحران مبتلا می‌شود.

۵۲- «قَالُوا: یا وَیلَنَا، مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا، هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ، وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ».

خوب نیست. گرفتاری را در پی می‌آورد.

۵۳- «إِنْ کانَتْ إِلَّا صَیحَةً وَاحِدَةً، فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَینَا مُحْضَرُونَ».

بد است. سبب گرفتاری، به هم ریزی و ناراحتی می‌شود.

۵۴- «فَالْیوْمَ لَاتُظْلَمُ نَفْسٌ شَیئاً، وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».

خوب نیست. خطرناک است.

«فَالْیوْمَ»: کاری مخاطره‌آمیز است.

۵۵- «إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکهُونَ».

عالی است. سرشار از منفعت است.

۵۶- «هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَی الْأَرَائِک مُتَّکؤُونَ».

خیلی خوب است. طراوت، تازگی، لذت و کامیابی را همراه دارد.

۵۷- «لَهُمْ فِیهَا فَاکهَةٌ، وَلَهُمْ مَا یدَّعُونَ».

عالی است.

۵۸- «سَلَامٌ، قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ».

عالی است. کاری معنوی است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۵

۵۹- «وَامْتَازُوا الْیوْمَ أَیهَا الْمُجْرِمُونَ».

خوب نیست. گرفتاری، اختلاف و ممیزی در آن است.

۶۰- «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیکمْ یا بَنِی آدَمَ: أَنْ لَاتَعْبُدُوا الشَّیطَانَ، إِنَّهُ لَکمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ».

خیلی بد است. سبب دشمنی و شیطنت می‌گردد.

۶۱- «وَأَنِ اعْبُدُونِی، هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ».

بسیار خوب است. کاری هموار است اما زحمت را می‌طلبد: «وَأَنِ اعْبُدُونِی».

۶۲- «وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکمْ جِبِلًاّ کثِیراً، أَفَلَمْ تَکونُوا تَعْقِلُونَ».

خوب نیست. موجب گرفتاری، ورشکستگی و حرمان می‌گردد.

۶۳- «هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کنْتُمْ تُوعَدُونَ».

خیلی بد است.

۶۴- «اصْلَوْهَا الْیوْمَ، بِمَا کنْتُمْ تَکفُرُونَ».

بسیار بد است. به کفران مبتلا می‌شود.

۶۵- «الْیوْمَ نَخْتِمُ عَلَی أَفْوَاهِهِمْ، وَتُکلِّمُنَا أَیدِیهِمْ، وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ، بِمَا کانُوا یکسِبُونَ».

خیلی بد است.

۶۶- «وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَی أَعْینِهِمْ، فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ، فَأَنَّی یبْصِرُونَ».

بسیار بد است.

۶۷- «وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَی مَکانَتِهِمْ، فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیاً، وَلَا یرْجِعُونَ».

بد است.

۶۸- «وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکسْهُ فِی الْخَلْقِ، أَفَلَا یعْقِلُونَ».

بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۶

۶۹- «وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ، وَمَا ینْبَغِی لَهُ، إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکرٌ، وَقُرْآنٌ مُبِینٌ».

عالی است. کاری مرتب و منظم و دارای صفا و قداست است. البته محدودیت‌هایی دارد.

۷۰- «لِینْذِرَ مَنْ کانَ حَیاً، وَیحِقَّ الْقَوْلُ عَلَی الْکافِرِینَ».

بد است. سبب حرمان می‌گردد.

۷۱- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیدِینَا أَنْعَاماً، فَهُمْ لَهَا مَالِکونَ».

خوب است. همراه با تحذیر است.

۷۲- «وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ، فَمِنْهَا رَکوبُهُمْ، وَمِنْهَا یأْکلُونَ».

کاری نرم، هموار و دارای منافع مادی است. خوب است.

۷۳- «وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ، أَفَلَا یشکرُونَ».

خوب است. ممکن است به کفران گرفتار شود.

۷۴- «وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً، لَعَلَّهُمْ ینْصَرُونَ».

خیلی بد است.

۷۵- «لَایسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ، وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ».

خوب نیست. مشکلات و موانعی سد راه او می‌گردد.

۷۶- «فَلَا یحْزُنْک قَوْلُهُمْ، إِنَّا نَعْلَمُ مَا یسِرُّونَ، وَمَا یعْلِنُونَ».

خوب نیست. خواهان به حزن و گرفتاری مبتلا می‌شود. سختی و نگرانی فراوانی دارد که تحمل آن، کار را به نتیجه می‌رساند. بهتر است کار دیگری را برگزید.

۷۷- «أَوَلَمْ یرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ، فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ».

خوب نیست.

۷۸- «وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا، وَنَسِی خَلْقَهُ، قَالَ: مَنْ یحْیی الْعِظَامَ وَهِی رَمِیمٌ».

بد است.

۷۹- «قُلْ: یحْییهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ، وَهُوَ بِکلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ».

کاری است انجام‌پذیر ولی سخت و سنگین. خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۷

۸۰- «الَّذِی جَعَلَ لَکمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَاراً، فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ».

خوب است. کار با موفقیت همراه است و خیراتی به صورت قهری و بدون زحمت و تلاش به وی می‌رسد. خیراتی غیر منتظره به خواهان می‌رسد.

۸۱- «أَوَلَیسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَی أَنْ یخْلُقَ مِثْلَهُمْ، بَلَی، وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ».

خیلی خوب و همراه با زحمت است.

«أَوَلَیسَ»: شروع سختی دارد.

۸۲- «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیئاً أَنْ یقُولَ لَهُ: کنْ، فَیکونُ».

عالی است. از آن نور می‌بارد و موفقیت، خیرات و برکات فراوانی را به دنبال دارد. البته سنگین است و زحمت مضاعفی را می‌طلبد.

استفاده از این آیه به عنوان ذکر برای رفع وسواس، ضعف نفس و رفع گرفتاری مفید است و تحولی در او ایجاد می‌کند و به او حس امید به زندگی را می‌دهد.

۸۳- «فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیدِهِ مَلَکوتُ کلِّ شَی‌ءٍ، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».

عالی است.

از آیات ذکر است. پنج آیهٔ نخست این سوره با دو آیهٔ پایانی آن صفای باطن را برای آدمی به ارمغان می‌آورد. البته خیر این آیات برای اولیای خداست و به دیگران خیر ویژهٔ آن نمی‌رسد. این آیات مخصوص کسی است که به مقام اراده، امر، تثبیت و به یاسین رسیده باشد؛ وگرنه مصداق مثل معروف است که یس را به گوش حمار می‌خواند.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۸

 

 

سورهٔ صافات

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، وَالصَّافَّاتِ صَفّاً».

۲- «فَالزَّاجِرَاتِ زَجْراً».

۳- «فَالتَّالِیاتِ ذِکراً».

۴- «إِنَّ إِلَهَکمْ لَوَاحِدٌ».

۵- «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَینَهُمَا، وَرَبُّ الْمَشَارِقِ».

سورهٔ صافات از قدرت الهی و اقتدار فرشتگان سخن می‌گوید. پنج آیهٔ نخست آن یک استخاره است. کاری بلند، سنگین، مقتدرانه و خیلی خوب است.

۶- «إِنَّا زَینَّا السَّمَاءَ الدُّنْیا بِزِینَةٍ الْکوَاکبِ».

بسیار خوب است.

۷- «وَحِفْظاً مِنْ کلِّ شَیطَانٍ مَارِدٍ».

خوب اما سخت است و به موانع برخورد می‌کند.

۸- «لَایسَّمَّعُونَ إِلَی الْمَلَإِ الْأَعْلَی، وَیقْذَفُونَ مِنْ کلِّ جَانِبٍ».

خوب است. کاری است ضمانت شده که محافظ نیز دارد.

۹- «دُحُوراً، وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ».

خوب نیست. دشمنی و درگیری را در پی دارد.

۱۰- «إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ، فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ».

بد است. سختی فراوانی دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۶۹

۱۱- «فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنَا، إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ».

بد است. با آن که خواهان در این کار اقتدار دارد اما نتیجه‌ای از آن نمی‌گیرد.

۱۲- «بَلْ عَجِبْتَ، وَیسْخَرُونَ».

بد است.

۱۳- «وَإِذَا ذُکرُوا لَایذْکرُونَ».

بد است. توجهی در آن نیست.

۱۴- «وَإِذَا رَأَوْا آیةً یسْتَسْخِرُونَ».

بد است. نتیجه‌ای از آن نمی‌بیند.

۱۵- «وَقَالُوا: إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ».

بد است. انکار را به دنبال دارد.

۱۶- «أَئِذَا مِتْنَا وَکنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً، أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ».

بد است. خواهان مورد انکار قرار می‌گیرد و پذیرفته نمی‌شود.

۱۷- «أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ».

بد است.

۱۸- «قُلْ: نَعَمْ، وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ».

نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. خوب نیست.

۱۹- «فَإِنَّمَا هِی زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ، فَإِذَا هُمْ ینْظُرُونَ».

کاری خطرناک است. خواهان غافلگیر می‌شود و به گرفتاری دچار می‌گردد. خوب نیست.

۲۰- «وَقَالُوا: یا وَیلَنَا، هَذَا یوْمُ الدِّینِ».

بد و خطرناک است.

۲۱- «هَذَا یوْمُ الْفَصْلِ، الَّذِی کنْتُمْ بِهِ تُکذِّبُونَ».

بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۰

۲۲- «احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ، وَمَا کانُوا یعْبُدُونَ».

بسیار بد و خطرناک است.

۲۳- «مِنْ دُونِ اللَّهِ، فَاهْدُوهُمْ إِلَی صِرَاطِ الْجَحِیمِ».

خیلی بد است.

۲۴- «وَقِفُوهُمْ، إِنَّهُمْ مَسْؤُولُونَ».

بسیار بد و خطرناک است.

۲۵- «مَا لَکمْ لَاتَنَاصَرُونَ».

سختی و بدی مضاعف دارد. خیلی بد است.

۲۶- «بَلْ هُمُ الْیوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ».

بد است.

۲۷- «وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ».

بد است.

۲۸- «قَالُوا: إِنَّکمْ کنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیمِینِ».

به سالوس و ریا آلوده می‌شود. بد است.

۲۹- «قَالُوا: بَلْ لَمْ تَکونُوا مُؤْمِنِینَ».

فریب و ظاهرسازی در آن است. خیلی بد است.

۳۰- «وَمَا کانَ لَنَا عَلَیکمْ مِنْ سُلْطَانٍ، بَلْ کنْتُمْ قَوْماً طَاغِینَ».

بد است. به صورت آگاهانه بدی می‌کند.

۳۱- «فَحَقَّ عَلَینَا قَوْلُ رَبِّنَا، إِنَّا لَذَائِقُونَ».

بد است.

۳۲- «فَأَغْوَینَاکمْ، إِنَّا کنَّا غَاوِینَ».

بد است.

۳۳- «فَإِنَّهُمْ یوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکونَ».

خیلی بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۱

۳۴- «إِنَّا کذَلِک نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ».

بد است.

۳۵- «إِنَّهُمْ کانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ: لَاإِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، یسْتَکبِرُونَ».

بسیار بد است. به استکبار و غرور آلوده می‌شود.

۳۶- «وَیقُولُونَ: أَئِنَّا لَتَارِکوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ».

بد است.

۳۷- «بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ، وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ».

خیلی خوب و همراه با گرفتاری است.

۳۸- «إِنَّکمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ».

بسیار بد است.

۳۹- «وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».

گرفتاری و مشکلات دارد. خوب نیست.

۴۰- «إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ».

خوب است.

۴۱- «أُولَئِک لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ».

خیلی خوب است.

۴۲- «فَوَاکهُ، وَهُمْ مُکرَمُونَ».

خوب است. احترام و حرمت خواهان را در پی دارد.

۴۳- «فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ».

خوب است.

۴۴- «عَلَی سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ».

خوب است.

۴۵- «یطَافُ عَلَیهِمْ بِکأْسٍ مِنْ مَعِینٍ».

خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۲

۴۶- «بَیضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ».

کاری خوب و صافی است.

۴۷- «لَافِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا ینْزَفُونَ».

کاری صافی و محکم است که سستی در آن نیست. خوب است.

۴۸- «وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ».

بسیار خوب است.

۴۹- «کأَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکنُونٌ».

عالی است.

۵۰- «فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ».

خوب است.

۵۱- «قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کانَ لِی قَرِینٌ».

خوب است. خیراتی به صورت قهری به خواهان می‌رسد.

۵۲- «یقُولُ: أَئِنَّک لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ».

خوب و همراه با مشکلاتی است.

۵۳- «أَئِذَا مِتْنَا وَکنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً، أَئِنَّا لَمَدِینُونَ».

بد است.

۵۴- «قَالَ: هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ».

بد است.

۵۵- «فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ».

خیلی خطرناک و بد است.

۵۶- «قَالَ: تَاللَّهِ، إِنْ کدْتَ لَتُرْدِینِ».

بد است. بی‌وفایی در آن رخ می‌نماید.

۵۷- «وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ».

بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۳

۵۸- «أَفَمَا نَحْنُ بِمَیتِینَ».

خوب نیست.

۵۹- «إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَی، وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ».

خوب نیست.

۶۰- «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ».

عالی است. مشکل و زحمتی ندارد.

۶۱- «لِمِثْلِ هَذَا فَلْیعْمَلِ الْعَامِلُونَ».

خیلی خوب است ولی زحمت و تلاش را لازم دارد.

۶۲- «أَذَلِک خَیرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ».

بسیار بد است.

۶۳- «إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ».

خیلی بد است.

۶۴- «إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ».

بسیار بد است.

۶۵- «طَلْعُهَا کأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّیاطِینِ».

خیلی بد است.

۶۶- «فَإِنَّهُمْ لَآَکلُونَ مِنْهَا، فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ».

بسیار بد است.

۶۷- «ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیهَا لَشَوْباً مِنْ حَمِیمٍ».

بد و وحشتناک است.

۶۸- «ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَی الْجَحِیمِ».

بد است.

۶۹- «إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ».

بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۴

۷۰- «فَهُمْ عَلَی آثَارِهِمْ یهْرَعُونَ».

بد است.

۷۱- «وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکثَرُ الْأَوَّلِینَ».

بد است.

۷۲- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ».

بد است. نتیجه‌ای برای آن نیست.

۷۳- «فَانْظُرْ کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ».

خیلی بد است.

۷۴- «إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ».

عالی است.

۷۵- «وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ، فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ».

بسیار خوب است.

۷۶- «وَنَجَّینَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکرْبِ الْعَظِیمِ».

شروع آن همراه با گرفتاری و زحمت است اما پایان خوبی دارد.

۷۷- «وَجَعَلْنَا ذُرِّیتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ».

خوب است. البته خالی از خطر نیست.

۷۸- «وَتَرَکنَا عَلَیهِ فِی الْآَخِرِینَ».

خوب و مخاطره‌آمیز است. پایان آن خیر است.

۷۹- «سَلَامٌ عَلَی نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ».

خیلی خوب است.

۸۰- «إِنَّا کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».

بسیار خوب است.

۸۱- «إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ».

خیلی خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۵

۸۲- «ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآَخَرِینَ».

نابودی، حرمان و شکست را موجب می‌شود. خیلی بد است.

۸۳- «وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ».

خوب است.

۸۴- «إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ».

بسیار خوب است.

۸۵- «إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ: مَاذَا تَعْبُدُونَ».

درگیری و گرفتاری دارد اما خوب است.

۸۶- «أَئِفْکاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ».

خوب نیست.

۸۷- «فَمَا ظَنُّکمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ».

بد است.

۸۸- «فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ».

فریب، حیله و گرفتاری در آن است. خوب نیست.

۸۹- «فَقَالَ: إِنِّی سَقِیمٌ».

با آن که بلا و مصیبتی در آن نیست، خالی از گرفتاری و مشکلات نمی‌باشد. خوب است.

۹۰- «فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ».

بد است.

۹۱- «فَرَاغَ إِلَی آلِهَتِهِمْ، فَقَالَ: أَلَا تَأْکلُونَ».

بد است. با انکار رو به‌رو می‌شود.

۹۲- «مَا لَکمْ لَاتَنْطِقُونَ».

بد است. نتیجه‌بخش نمی‌باشد.

۹۳- «فَرَاغَ عَلَیهِمْ ضَرْباً بِالْیمِینِ».

خوب نیست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۶

۹۴- «فَأَقْبَلُوا إِلَیهِ یزِفُّونَ».

بد است.

۹۵- «قَالَ: أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ».

خوب نیست. خیری در آن نیست. خواهان مورد بازخواست قرار می‌گیرد.

۹۶- «وَاللَّهُ خَلَقَکمْ وَمَا تَعْمَلُونَ».

کاری پردردسر و همراه با زحمت است ولی بد نیست.

۹۷- «قَالُوا: ابْنُوا لَهُ بُنْیاناً، فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ».

خیلی بد است.

۹۸- «فَأَرَادُوا بِهِ کیداً، فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ».

بسیار بد است. بلا و مرگ و میر در آن است.

۹۹- «وَقَالَ: إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَی رَبِّی سَیهْدِینِ».

عالی است. شروع آن اضطراب، نگرانی و زحمت را دارد.

۱۰۰- «رَبِّ، هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ».

خیلی خوب است. خیرات بخششی و اعطایی در آن است.

۱۰۱- «فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ».

کاری مبارک، میمون، نو و بسیار جالب است.

۱۰۲- «فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْی قَالَ: یا بُنَی، إِنِّی أَرَی فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُک، فَانْظُرْ مَاذَا تَرَی، قَالَ: یا أَبَتِ، افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ، سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ».

تنها آیهٔ طولانی این سوره است، بر این اساس، کاری پرمخاطره و سنگین است ولی خیلی خوب است.

۱۰۳- «فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ».

با اضطراب و سختی همراه است. خوب است.

۱۰۴- «وَنَادَینَاهُ: أَنْ یا إِبْرَاهِیمُ».

خیلی خوب است. کاری سبک، مشخص و هموار است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۷

۱۰۵- «قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا، إِنَّا کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».

بسیار خوب است ولی زحمت فراوانی را می‌طلبد.

۱۰۶- «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ».

کاری سنگین و بلاخیز ولی گذرا و خوب است.

۱۰۷- «وَفَدَینَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ».

خوب است. باید صدقه و خیراتی داشت تا بتواند خیرات آن را جلب نماید.

۱۰۸- «وَتَرَکنَا عَلَیهِ فِی الْآَخِرِینَ».

خوب است.

۱۰۹- «سَلَامٌ عَلَی إِبْرَاهِیمَ».

عالی است.

۱۱۰- «کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».

بسیار خوب است.

۱۱۱- «إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ».

خیلی خوب است.

۱۱۲- «وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیاً مِنَ الصَّالِحِینَ».

عالی است.

۱۱۳- «وَبَارَکنَا عَلَیهِ وَعَلَی إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ».

خیلی خوب است؛ اگرچه سبب حرمان و غفلت می‌شود و احتیاط را می‌طلبد.

۱۱۴- «وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَی مُوسَی وَهَارُونَ».

خوب است. خیراتی اعطایی و بدون زحمت دارد.

۱۱۵- «وَنَجَّینَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکرْبِ الْعَظِیمِ».

مخاطره‌آمیز ولی خوب است؛ زیرا از نجات سخن می‌گوید. خسارات آن جبران می‌شود.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۸

۱۱۶- «وَنَصَرْنَاهُمْ، فَکانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ».

خوب، سخت و سنگین است.

۱۱۷- «وَآتَینَاهُمَا الْکتَابَ الْمُسْتَبِینَ».

خوب است. خیراتی اعطایی دارد.

۱۱۸- «وَهَدَینَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ».

عالی است.

۱۱۹- «وَتَرَکنَا عَلَیهِمَا فِی الْآَخِرِینَ».

گرفتاری دارد. خوب است.

۱۲۰- «سَلَامٌ عَلَی مُوسَی وَهَارُونَ».

خیلی خوب است.

۱۲۱- «إِنَّا کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».

عالی است.

۱۲۲- «إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ».

خیلی خوب است.

۱۲۳- «وَإِنَّ إِلْیاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ».

بسیار خوب است.

۱۲۴- «إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ: أَلَا تَتَّقُونَ».

بد است. به مشکل و مانع بر می‌خورد.

۱۲۵- «أَتَدْعُونَ بَعْلًا، وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ».

کار با شرک، گمراهی، خسارت و زیان همراه است. بسیار بد است.

۱۲۶- «اللَّهَ رَبَّکمْ وَرَبَّ آبَائِکمُ الْأَوَّلِینَ».

خوب و محکم است. خطرات فراوانی پیش روی خواهان قرار می‌گیرد.

۱۲۷- «فَکذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ».

خوب نیست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۷۹

۱۲۸- «إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ».

خوب، سخت و پرزحمت است.

۱۲۹- «وَتَرَکنَا عَلَیهِ فِی الْآَخِرِینَ».

خوب است.

۱۳۰- «سَلَامٌ عَلَی إِلْ یاسِینَ».

عالی است.

۱۳۱- «إِنَّا کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».

بسیار خوب است.

۱۳۲- «إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ».

خوب و همراه با زحمت است.

۱۳۳- «وَإِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ».

خوب است.

۱۳۴- «إِذْ نَجَّینَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ».

سخت، سنگین و خوب است.

۱۳۵- «إِلَّا عَجُوزاً فِی الْغَابِرِینَ».

خیلی بد است. به ویژه اگر برای کارهای اشتراکی مانند ازدواج و شراکت باشد.

۱۳۶- «ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآَخَرِینَ».

هلاکت و نابودی در آن است. بسیار بد است.

۱۳۷- «وَإِنَّکمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیهِمْ مُصْبِحِینَ».

خیلی بد است.

۱۳۸- «وَبِاللَّیلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ».

خوب نیست.

۱۳۹- «وَإِنَّ یونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ».

خوب است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۰

۱۴۰- «إِذْ أَبَقَ إِلَی الْفُلْک الْمَشْحُونِ».

دردسر و گرفتاری دارد. خوب نیست.

۱۴۱- «فَسَاهَمَ، فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ».

خطرناک است و گرفتاری دارد. خوب نیست.

۱۴۲- «فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ، وَهُوَ مُلِیمٌ».

خوب نیست. مشکلات، گرفتاری، حبس، زندان و محدودیت را به تناسب کار پیش می‌آورد.

۱۴۳- «فَلَوْلَا أَنَّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ».

خوب است ولی باید آن را با احتیاط و توکل انجام داد تا بتوان از گرفتاری‌های آن گذشت.

۱۴۴- «لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَی یوْمِ یبْعَثُونَ».

کاری سخت و سنگین است و ممکن است به نتیجه نرسد. انجام آن خوب نیست.

۱۴۵- «فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ، وَهُوَ سَقِیمٌ».

خوب نیست. گرفتاری‌های سختی دارد.

۱۴۶- «وَأَنْبَتْنَا عَلَیهِ شَجَرَةً مِنْ یقْطِینٍ».

پناهی آرامش زا و خوب است.

۱۴۷- «وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَی مِأَةِ أَلْفٍ أَوْ یزِیدُونَ».

خوب است.

۱۴۸- «فَآَمَنُوا، فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَی حِینٍ».

خوب ولی محدود است.

۱۴۹- «فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّک الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ».

اختلاف، درگیری و مشکلات دارد. خوب نیست.

۱۵۰- «أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکةَ إِنَاثاً، وَهُمْ شَاهِدُونَ».

خوب نیست. تمامی زحمت خواهان هدر می‌رود.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۱

۱۵۱- «أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکهِمْ لَیقُولُونَ».

خوب نیست.

۱۵۲- «وَلَدَ اللَّهُ، وَإِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ».

بد است.

۱۵۳- «أَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِینَ».

خوب نیست و نباید فریب ظاهر دنیوی آن را خورد.

۱۵۴- «مَا لَکمْ، کیفَ تَحْکمُونَ».

خیلی بد است.

۱۵۵- «أَفَلَا تَذَکرُونَ».

بسیار بد است.

۱۵۶- «أَمْ لَکمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ».

خیلی بد است. ارعاب و تهدید در آن است و نتیجه‌ای نیز از آن نمی‌بیند.

۱۵۷- «فَأْتُوا بِکتَابِکمْ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».

سبب اختلاف و نگرانی می‌شود. خوب نیست.

۱۵۸- «وَجَعَلُوا بَینَهُ وَبَینَ الْجِنَّةِ نَسَباً، وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ، إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ».

خوب نیست.

۱۵۹- «سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یصِفُونَ».

بد است. نباید نزدیک آن شد.

۱۶۰- «إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ».

خوب، سنگین، سخت و همراه با دردسر است.

۱۶۱- «فَإِنَّکمْ وَمَا تَعْبُدُونَ».

خوب نیست.

۱۶۲- «مَا أَنْتُمْ عَلَیهِ بِفَاتِنِینَ».

بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۲

۱۶۳- «إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ».

خیلی بد است.

۱۶۴- «وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ».

عالی است. کاری است بلند و کشیده که ترتیب و مرحله دارد و باید آن را با صبر و بردباری دنبال نمود.

۱۶۵- «وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ».

خوب است.

۱۶۶- «وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ».

خوب است.

۱۶۷- «وَإِنْ کانُوا لَیقُولُونَ».

خوب است ولی خالی از گرفتاری و درگیری نیست.

۱۶۸- «لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکراً مِنَ الْأَوَّلِینَ».

خوب است.

۱۶۹- «لَکنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ».

بسیار خوب است ولی همراه با زحمت است.

۱۷۰- «فَکفَرُوا بِهِ، فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».

خوب نیست. درگیری، تعارض و کفر را در پی دارد.

۱۷۱- «وَلَقَدْ سَبَقَتْ کلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ».

خوب و سخت است: «لِعِبَادِنَا».

۱۷۲- «إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ».

عالی است.

۱۷۳- «وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ».

خیلی خوب است. سبب تحول می‌گردد.

۱۷۴- «فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّی حِینٍ».

خوب نیست.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۳

۱۷۵- «وَأَبْصِرْهُمْ، فَسَوْفَ یبْصِرُونَ».

بد است.

۱۷۶- «أَفَبِعَذَابِنَا یسْتَعْجِلُونَ».

خیلی بد است. تهدید و جزم در آن است.

۱۷۷- «فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ».

خیلی بد است. بلا و ناراحتی را موجب می‌شود.

۱۷۸- «وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّی حِینٍ».

خوب نیست.

۱۷۹- «وَأَبْصِرْ، فَسَوْفَ یبْصِرُونَ».

خوب است. مخاطره، دلهره، اضطراب و سنگینی را دارد.

۱۸۰- «سُبْحَانَ رَبِّک، رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یصِفُونَ».

کاری است باقداست و پاکی که محدود، سخت و سنگین است؛ از این رو باید احتیاط و اهتمام بسیاری داشته باشد. بسیار خوب است.

۱۸۱- «وَسَلَامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ».

عالی است.

۱۸۲- «وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».

عالی است. این آیهٔ شریفه ذکر خاص و ویژهٔ مؤمنان و اولیای خداست. ذکری سنگین و ملکوت آور است. در گفتن این ذکر باید چیزی را از آن نکاست و حتی واو آن را نیز آورد و تفاوت آن با آیهٔ دوم سورهٔ حمد نیز در همین واو نهفته است.

 

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۴

 

سورهٔ ص

 

۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، ص، وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکرِ».

بسیار خوب است. کاری قابل توجه و دارای اهمیت است.

«ذِی الذِّکرِ»: توجه در این کار وجود دارد.

۲- «بَلِ الَّذِینَ کفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ».

بسیار بد است. استکبار و اختلاف دامنگیر خواهان می‌شود.

۳- «کمْ أَهْلَکنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ، فَنَادَوْا، وَلَاتَ حِینَ مَنَاصٍ».

خیلی بد است. هلاکت عمومی و مشکلاتی دارد که نسبت به هلاکت یاد شده ناچیز است.

۴- «وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ، وَقَالَ الْکافِرُونَ: هَذَا سَاحِرٌ کذَّابٌ».

خیلی بد است.

۵- «أَجَعَلَ الْآَلِهَةَ إِلَهاً وَاحِداً، إِنَّ هَذَا لَشَی‌ءٌ عُجَابٌ».

کار به استکبار و اختلاف کشیده می‌شود. بد است.

۶- «وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا، وَاصْبِرُوا عَلَی آلِهَتِکمْ، إِنَ‌هَذَالَشَی‌ءٌیرَادُ».

بسیار بد است. خواهان به چگونگی کار آگاهی ندارد و از آن ضرر و آسیب می‌بیند.

۷- «مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی الْمِلَّةِ الْآَخِرَةِ، إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ».

خیلی بد است. استکبار و محرومیت در آن وجود دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۵

۸- «أَؤُنْزِلَ عَلَیهِ الذِّکرُ مِنْ بَینِنَا، بَلْ هُمْ فِی شَک مِنْ ذِکرِی، بَلْ لَمَّا یذُوقُوا عَذَابِ».

به شک و حیرت گرفتار می‌شود. مخاطرات و شکست نیز خواهان را تهدید می‌کند. بسیار بد است.

۹- «أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّک الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ».

خواهان در کار به شک و تردید می‌افتد و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید. البته کار دارای ظاهر خوشی است و باطنی ندارد. خوب نیست.

۱۰- «أَمْ لَهُمْ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَینَهُمَا، فَلْیرْتَقُوا فِی الْأَسْبَابِ».

خوب نیست. باطنی ندارد.

۱۱- «جُنْدٌ مَا هُنَالِک مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزَابِ».

شکست آن حتمی است. بسیار بد است.

۱۲- «کذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ».

خوب نیست.

۱۳- «وَثَمُودُ، وَقَوْمُ لُوطٍ، وَأَصْحَابُ الْأَیکةِ، أُولَئِک الْأَحْزَابُ».

به ضعف، تشتت و ناتوانی دچار می‌شود. خوب نیست.

۱۴- «إِنْ کلٌّ إِلَّا کذَّبَ الرُّسُلَ، فَحَقَّ عِقَابِ».

کار بدون نتیجه و خطرناک است. خیلی بد است.

۱۵- «وَمَا ینْظُرُ هَؤُلَاءِ إِلَّا صَیحَةً وَاحِدَةً، مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ».

بسیار بد است. به هم ریزی، نابودی، شکست، ضرر و زیان آن هم به صورت ناخودآگاه برای خواهان پیش می‌آید و کسی نیز نمی‌تواند مددکار وی باشد.

۱۶- «وَقَالُوا: رَبَّنَا، عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ یوْمِ الْحِسَابِ».

کاری است نابسامان و خیلی بد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۶

۱۷- «اصْبِرْ عَلَی مَا یقُولُونَ، وَاذْکرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیدِ، إِنَّهُ أَوَّابٌ».

عالی و مهم است ولی صبوری و بردباری را می‌طلبد.

«عَبْدَنَا دَاوُودَ»: کار دارای تشخص است و معلوم نیست برای همه موفقیت‌آمیز باشد و هر کس باید جداگانه برای آن استخاره نماید.

«ذَا الْأَیدِ»: خواهان قدرت و اقتدار می‌یابد.

«إِنَّهُ أَوَّابٌ»: کار را باید با نرمی و به‌دور از تندخویی انجام داد.

۱۸- «إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یسَبِّحْنَ بِالْعَشِی وَالْإِشْرَاقِ».

خیلی خوب است.

۱۹- «وَالطَّیرَ مَحْشُورَةً، کلٌّ لَهُ أَوَّابٌ».

بسیار خوب است.

۲۰- «وَشَدَدْنَا مُلْکهُ، وَآتَینَاهُ الْحِکمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ».

بسیار خوب است.

۲۱- «وَهَلْ أَتَاک نَبَأُ الْخَصْمِ، إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ».

۲۲- «إِذْ دَخَلُوا عَلَی دَاوُودَ، فَفَزِعَ مِنْهُمْ، قَالُوا: لَاتَخَفْ خَصْمَانِ، بَغَی بَعْضُنَا عَلَی بَعْضٍ، فَاحْکمْ بَینَنَا بِالْحَقِّ، وَلَا تُشْطِطْ، وَاهْدِنَا إِلَی سَوَاءِ الصِّرَاطِ».

هر دو آیهٔ شریفه یک استخاره است. کار در روند طولانی خود با دردسر، زحمت، ترس، اضطراب و خطر همراه است ولی پایان خوبی دارد.

۲۳- «إِنَّ هَذَا أَخِی، لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً، وَلِی نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ، فَقَالَ: أَکفِلْنِیهَا وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ».

کاری سنگین، پرمشکل ولی خوب است.

۲۴- «قَالَ: لَقَدْ ظَلَمَک بِسُؤَالِ نَعْجَتِک إِلَی نِعَاجِهِ، وَإِنَّ کثِیراً مِنَ الْخُلَطَاءِ لَیبْغِی بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، وَقَلِیلٌ مَا هُمْ، وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ، فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ، وَخَرَّ رَاکعاً وَأَنَابَ».

کاری سنگین و طولانی است ولی فرجام نیکی دارد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۷

۲۵- «فَغَفَرْنَا لَهُ ذَلِک، وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَی، وَحُسْنَ مَآَبٍ».

خوب و هموار است.

۲۶- «یا دَاوُودُ، إِنَّا جَعَلْنَاک خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ، فَاحْکمْ بَینَ النَّاسِ بِالْحَقِّ، وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَی، فَیضِلَّک عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ، إِنَّ الَّذِینَ یضِلُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ، لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا نَسُوا یوْمَ الْحِسَابِ».

این آیهٔ شریفه دارای دو استخاره است. استخارهٔ دوم آن با فراز:

«إِنَّ الَّذِینَ یضِلُّونَ» شروع می‌شود که استخارهٔ آن بسیار بد، خطرناک، سنگین و گمراه کننده است؛ برخلاف استخارهٔ نخست‌آن‌که‌عالی‌است.

۲۷- «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا بَاطِلًا، ذَلِک ظَنُّ الَّذِینَ کفَرُوا، فَوَیلٌ لِلَّذِینَ کفَرُوا مِنَ النَّارِ».

خیلی بد است. ظاهری خوب و فریبنده دارد در حالی که باطن، حقیقت و نتیجه‌ای برای آن نیست و به کفر و حرمان مبتلا می‌شود.

۲۸- «أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کالْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ، أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کالْفُجَّارِ».

خوب نیست. کار با اعتقاد، اراده، آگاهی و استحکام دنبال نمی‌شود و به صورت قهری نتیجه‌بخش نیز نمی‌باشد.

۲۹- «کتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیک مُبَارَک، لِیدَّبَّرُوا آیاتِهِ، وَلِیتَذَکرَ أُولُو الْأَلْبَابِ».

عالی است. کاری آگاهانه، مبارک و نتیجه‌بخش است.

۳۰- «وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَیمَانَ، نِعْمَ الْعَبْدُ، إِنَّهُ أَوَّابٌ».

بسیار خوب است. دولت و دنیا را در پی دارد.

۳۱- «إِذْ عُرِضَ عَلَیهِ بِالْعَشِی الصَّافِنَاتُ الْجِیادُ».

کاری دنیوی با ظاهری شکوهمند است. خیلی خوب است.

۳۲- «فَقَالَ: إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیرِ عَنْ ذِکرِ رَبِّی حَتَّی تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ».

بسیار خوب است ولی در دام غفلت می‌غلطد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۸

۳۳- «رُدُّوهَا عَلَی، فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ».

خوب است. کاری است دنیوی و گسترده که ظاهری بهتر از باطن آن دارد.

۳۴- «وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَیمَانَ، وَأَلْقَینَا عَلَی کرْسِیهِ جَسَداً، ثُمَّ أَنَابَ».

ظاهری شکوهمند دارد ولی یا به فتنه گرفتار می‌شود و یا آن که نتیجه‌ای از آن نمی‌گیرد: «وَأَلْقَینَا عَلَی کرْسِیهِ جَسَداً». خوب نیست.

۳۵- «قَالَ: رَبِّ، اغْفِرْ لِی، وَهَبْ لِی مُلْکاً لَاینْبَغِی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِی، إِنَّک أَنْتَ الْوَهَّابُ».

بسیار خوب است. کاری است که در آن بلند پروازی و گستردگی بی‌اندازه وجود دارد. دهش و اعطای الهی است.

۳۶- «فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّیحَ، تَجْرِی بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَیثُ أَصَابَ».

عالی است. خیراتی اعطایی و بدون زحمت دارد. خواهان به دولت، مکنت و قدرت می‌رسد.

۳۷- «وَالشَّیاطِینَ کلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ».

دولت و قدرت به خواهان رو می‌آورد. خوب است.

۳۸- «وَآخَرِینَ مُقَرَّنِینَ فِی الْأَصْفَادِ».

سبب اقتدار و دولت می‌گردد. خوب است.

۳۹- «هَذَا عَطَاؤُنَا، فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِک بِغَیرِ حِسَابٍ».

عالی است. بخششی بی‌اندازه و بدون شماره در آن است.

۴۰- «وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَی وَحُسْنَ مَآَبٍ».

عالی است.

۴۱- «وَاذْکرْ عَبْدَنَا أَیوبَ؛ إِذْ نَادَی رَبَّهُ: أَنِّی مَسَّنِی الشَّیطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ».

خوب است ولی مشکلات، سختی، گرفتاری و پریشانی دارد. دلیل خوبی آن فراز: «إِذْ نَادَی رَبَّهُ» است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۸۹

۴۲- «ارْکضْ بِرِجْلِک، هَذَا مُغْتَسَلٌ، بَارِدٌ وَشَرَابٌ».

کاری است پرنشاط، سالم و دارای ظاهری نیکو. خوب است.

۴۳- «وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ، وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ، رَحْمَةً مِنَّا، وَذِکرَی لِأُولِی الْأَلْبَابِ».

عالی است. بخششی مضاعف و بدون زحمت است.

۴۴- «وَخُذْ بِیدِک ضِغْثاً، فَاضْرِبْ بِهِ، وَلَا تَحْنَثْ، إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً، نِعْمَ الْعَبْدُ، إِنَّهُ أَوَّابٌ».

خوب است. شروع آن با گرفتاری، درگیری و نگرانی است و سختی‌های فراوانی دارد.

۴۵- «وَاذْکرْ عِبَادَنَا: إبْرَاهِیمَ، وَإِسْحَاقَ، وَیعْقُوبَ، أُولِی الْأَیدِی وَالْأَبْصَارِ».

خوب است. قدرت و بینش در آن است. کار بدون آن که مشکلی داشته باشد به نتیجه می‌رسد.

۴۶- «إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِکرَی الدَّارِ».

خیلی خوب است.

۴۷- «وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَینَ الْأَخْیارِ».

بسیار خوب است.

۴۸- «وَاذْکرْ إِسْمَاعِیلَ وَالْیسَعَ وَذَا الْکفْلِ، وَکلٌّ مِنَ الْأَخْیارِ».

عالی است.

۴۹- «هَذَا ذِکرٌ، وَإِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآَبٍ».

بسیار خوب است.

۵۰- «جَنَّاتِ عَدْنٍ، مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ».

خوب است. کاری است که آزادی عمل و قدرت مانور در آن است و مشکلی نیز در روند انجام آن پیش نمی‌آید.

۵۱- «مُتَّکئِینَ فِیهَا، یدْعُونَ فِیهَا بِفَاکهَةٍ کثِیرَةٍ وَشَرَابٍ».

خیلی خوب است. کاری است پرنشاط، سالم و دارای ظاهری نیکو.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۰

۵۲- «وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ».

بسیار خوب است. کاری است شاد که گشایش دارد.

۵۳- «هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیوْمِ الْحِسَابِ».

خوب است. موفقیت آن حتمی است.

۵۴- «إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا، مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ».

عالی است و خطری ندارد.

۵۵- «هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآَبٍ».

کار به مشکل برخورد می‌کند. خوب نیست.

«هَذَا»: جزمی بودن کار را می‌رساند.

۵۶- «جَهَنَّمَ یصْلَوْنَهَا، فَبِئْسَ الْمِهَادُ».

خیلی بد است.

۵۷- «هَذَا فَلْیذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَغَسَّاقٌ».

بسیار بد است. چیزی برای خواهان ندارد و چیزی نیز برای او باقی نمی‌گذارد.

۵۸- «وَآخَرُ مِنْ شَکلِهِ أَزْوَاجٌ».

بد است. گرفتاری را به همراه دارد.

۵۹- «هَذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَکمْ، لَامَرْحَباً بِهِمْ، إِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ».

خیلی بد است. به ظلم و ستم آلوده می‌شود.

۶۰- «قَالُوا: بَلْ أَنْتُمْ لَامَرْحَباً بِکمْ، أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا، فَبِئْسَ الْقَرَارُ».

گرفتاری، نابودی، شکست و بلا را در پی دارد.

۶۱- «قَالُوا: رَبَّنَا، مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَاباً ضِعْفاً فِی النَّارِ».

همراه با نگرانی و اضطراب است و خواهان را به بلا و مصیبت می‌افکند. بسیار بد است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۱

۶۲- «وَقَالُوا: مَا لَنَا لَانَرَی رِجَالًا کنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ».

بد است. خواهان به انحراف، انحطاط، ناآگاهی و نادانی مبتلا می‌شود.

۶۳- «أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیاً، أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ».

بد است.

۶۴- «إِنَّ ذَلِک لَحَقٌّ، تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ».

خیلی بد است.

۶۵- «قُلْ: إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ، وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ».

خوب اما سخت است. کاری بسته است که به سختی و با فشار به پیش می‌رود.

۶۶- «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَینَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ».

خوب است.

۶۷- «قُلْ: هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ».

خوب، سنگین و همراه با گرفتاری است.

۶۸- «أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ».

خوب نیست.

۶۹- «مَا کانَ لِی مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَی إِذْ یخْتَصِمُونَ».

جز مشکلات و گرفتاری چیزی ندارد. بد است.

۷۰- «إِنْ یوحَی إِلَی إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ».

کاری سخت، بسته و پر از گرفتاری است. خوب نیست.

۷۱- «إِذْ قَالَ رَبُّک لِلْمَلَائِکةِ: إِنِّی خَالِقٌ بَشَراً مِنْ طِینٍ».

خوب است. کاری دنیوی و زمینی است.

۷۲- «فَإِذَا سَوَّیتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ».

کاری سنگین، سخت ولی خوب و پرمنفعت است.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۲

۷۳- «فَسَجَدَ الْمَلَائِکةُ کلُّهُمْ أَجْمَعُونَ».

خوب است. نصرت و دولت را در پی می‌آورد.

۷۴- «إِلَّا إِبْلِیسَ، اسْتَکبَرَ، وَکانَ مِنَ الْکافِرِینَ».

بد است. سبب دشمنی و درگیری می‌شود.

۷۵- «قَالَ: یا إِبْلِیسُ، مَا مَنَعَک أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیدَی، أَسْتَکبَرْتَ أَمْ کنْتَ مِنَ الْعَالِینَ».

خیلی بد است. درگیری دارد و خواهان مورد بازخواست قرار می‌گیرد.

۷۶- «قَالَ: أَنَا خَیرٌ مِنْهُ، خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ، وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ».

خواهان با افرادی نادان مواجه می‌شود و منحرف و گمراه می‌گردد.

بد است.

۷۷- «قَالَ: فَاخْرُجْ مِنْهَا، فَإِنَّک رَجِیمٌ».

خیلی بد است.

۷۸- «وَإِنَّ عَلَیک لَعْنَتِی إِلَی یوْمِ الدِّینِ».

بسیار بد است.

۷۹- «قَالَ: رَبِّ، فَأَنْظِرْنِی إِلَی یوْمِ یبْعَثُونَ».

بد است. کاری است کشیده که مهلت، انتظار و نگرانی را همراه دارد و مشکلات کار نیز چاره نمی‌پذیرد.

۸۰- «قَالَ: فَإِنَّک مِنَ الْمُنْظَرِینَ».

با آن که فرصتی به خواهان داده می‌شود، نتیجه‌ای از آن نمی‌گیرد.

خوب نیست.

۸۱- «إِلَی یوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ».

خوب نیست. با آن که فرصت کافی در اختیار خواهان است، نتیجه‌ای به دست نمی‌آورد.

دانش استخاره، ج۴، ص: ۹۳

۸۲- «قَالَ: فَبِعِزَّتِک، لَأُغْوِینَّهُمْ أَجْمَعِینَ».

بغض و درگیری فراوانی در این کار وجود دارد. بسیار بد است.

۸۳- «إِلَّا عِبَادَک مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ».

بسیار خوب است. سختی، اضطراب و درگیری با آن است:

«الْمُخْلَصِینَ».

۸۴- «قَالَ: فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ».

کاری سنگین، خطرناک و دارای شکوه ظاهری است. خوب نیست.

۸۵- «لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْک، وَمِمَّنْ تَبِعَک مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ».

بسیار بد است. گرفتاری و پریشانی برای خود و دیگران را در پی دارد.

مشکلات آن عمومی و فراگیر است.

۸۶- «قُلْ: مَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَکلِّفِینَ».

کاری خوب، معنوی و بدون زحمت است.

۸۷- «إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکرٌ لِلْعَالَمِینَ».

عالی است. کاری است خیر و گسترده که همراه با آگاهی و درستی است.

«لِلْعَالَمِینَ»: کار مورد نظر گسترده است.

۸۸- «وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ».

خوب ولی محدود است: «بَعْدَ حِینٍ».

مطالب مرتبط
فهرست تأليفات
کتابخانه

فهرست تأليفات

علوم اسلامی : الف) تفسیر و علوم قرآنی کتاب دوستی بهار قرآن کریم کتاب خدا درآمدی بر شناخت قرآن کریم روش تفسیر از دیدگاه قرآن کریم گفتمان قرآن‌شناخت أسباب التنزیل فهرست موارد مذکر و مونث یا مرد و زن در قرآن کریم جلال مخلصان فهرست موارد جمال و جلال در قرآن كريم آیه آیه روشنی […]

امام حق؛ فاطمه علیهاالسلام _ امام عشق؛ حسین علیه‌السلام
اهلبيت (عليهم السلام)علوم ولايیکتابخانه

امام حق؛ فاطمه علیهاالسلام _ امام عشق؛ حسین علیه‌السلام

 امام حق؛ فاطمه علیهاالسلام _ امام عشق؛ حسین علیه‌السلام   شناسنامه: سرشناسه : نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ -‬ ‏عنوان و نام پديدآور : امام حق؛ زهرا سلام‌الله‌علیها: امام عشق؛ حسین علیه‌السلام: اشاراتی بر فضایل حضرت زهرا علیهاالسلام و حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام/محمد‌رضا نکونام. ‏مشخصات نشر : اسلامشهر: انتشارات صبح فردا‏‫، ‏‫۱۳۹۳.‬‬ ‏مشخصات ظاهری : ‏‫۸۸ص.‬؛ ‏‫۹/۵×۱۹س‌م.‬ ‏شابک […]

حسین علیه‌السلام ؛ پیامبر عشق
اهلبيت (عليهم السلام)علوم ولايیکتابخانه

حسین علیه‌السلام ؛ پیامبر عشق

  حسین علیه‌السلام ؛ پیامبر عشق حسین علیه‌السلام ؛ پیامبر عشق  پیش‌گفتار کتاب حاضر ده سرخ‌نوشت است که برخی از ابعاد قیام خونین حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را بیان می‌دارد. نخست آن که قیام خونین کربلا که نتایج بسیار فراوانی را برای جامعهٔ مسلمین داشته، به سبب حمایت افرادی معدود از رهبر دینی خود بوده که […]

سلوک سوگواری
اهلبيت (عليهم السلام)علوم ولايیکتابخانه

سلوک سوگواری

شناسنامه: سرشناسه : نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ -‬ ‏عنوان و نام پديدآور : سلوک سوگواری : احکام ويژه مراسم عزاداری/ محمدرضا نکونام. ‏مشخصات نشر : اسلام شهر: صبح فردا‏‫، ۱۳۹۳.‬ ‏مشخصات ظاهری : ‏‫۵۸ص.‬‏‫؛ ‏‫س‌م.‬‭۲۱/۵×۱۴/۵‬‬ ‏شابک : ‏‫‬‭۹۷۸-۶۰۰-۷۳۴۷-۸۷-۴‬ ‏وضعیت فهرست نویسی : فیپا ‏موضوع : حسین‌بن علی (ع)، امام سوم، ۴ – ۶۱ق — سوگواری‌ها — […]

کوثر ؛ ناموس حضرت حق
اهلبيت (عليهم السلام)علوم ولايیکتابخانه

کوثر ؛ ناموس حضرت حق

  کوثر؛ ناموس حضرت حق شناسنامه: سرشناسه : نکونام، محمدرضا‏‫، ۱۳۲۷ -‬ ‏عنوان و نام پديدآور : کوثر : ناموس حضرت حق/مولف محمدرضا نکونام. ‏مشخصات نشر : اسلام‌شهر: انتشارات صبح فردا‏‫، ۱۳۹۳.‬ ‏مشخصات ظاهری : ‏‫۴۸ ص .‬‏‫؛ ‏۱۱×۲۱س‌م.‬‬ ‏فروست : مجموعه آثار؛ ۶۵. ‏شابک : ‏‫۲۰۰۰۰ ریال‬‏‫‭‭۹۷۸-۶۰۰-۷۳۴۷-۴۲-۳‬ : ‏وضعیت فهرست نویسی : فاپا ‏يادداشت […]

تمامی حقوق محفوظ می باشد