تطبیق قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره بر آیات قرآن كريم
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۷
سورهٔ نور
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا، وَأَنْزَلْنَا فِیهَا آیاتٍ بَینَاتٍ، لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ».
بسیار خوب است. کاری گسترده و پر اهمیت و عظمت اما سنگین است: «لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ».
۲- «الزَّانِیةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِأَةَ جَلْدَةٍ، وَلَا تَأْخُذْکمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ، إِنْ کنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیوْمِ الْآَخِرِ، وَلْیشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
نفی رأفت و تهدید و لزوم آشکارسازی اجرای حد دلیل بر آن است که کار مورد نظر بسیار ناپسند، قبیح، زشت و غیر مناسب است.
۳- «الزَّانِی لَاینْکحُ إلَّازَانِیةً أَوْ مُشْرِکةً، وَالزَّانِیةُ لَاینْکحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِک، وَحُرِّمَ ذَلِک عَلَی الْمُؤْمِنِینَ».
بسیار بد است، ناپسند، قبیح و آلوده است؛ به‌ویژه که از شرک سخن می‌گوید. برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.
۴- «وَالَّذِینَ یرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً، وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً، وَأُولَئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ».
خیلی بد است. کاری جمعی است که آشکار می‌شود.
«وَأُولَئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ» نهایت فساد و حرمان در این کار وجود دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۸
۵- «إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِک، وَأَصْلَحُوا، فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
خوب نیست. «الَّذِینَ» در ابتدای آیه مشخص نیست چه کسی است و آیا شامل خواهان می‌گردد یا نه، بر این اساس باید فریفتهٔ ظاهر نیکوی آن نشد و به این کار نامعلوم تن در نداد.
۶- «وَالَّذِینَ یرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یکنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ، فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ، إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ».
خواهان در این کار تنها می‌ماند و معلوم نیست نتیجه‌ای نیز از آن به دست آورد و باید با لطایف حیل کار را پی‌گیر باشد. خوب نیست.
۷- «وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیهِ، إِنْ کانَ مِنَ الْکاذِبِینَ».
خیلی بد است. لعن و نفرین در آن است.
۸- «وَیدْرَءُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکاذِبِینَ».
خوب نیست.
۹- «وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیهَا، إِنْ کانَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
بد است. به حرمان، تنهایی، شکست و بی‌پناهی می‌انجامد.
۱۰- «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَرَحْمَتُهُ، وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکیمٌ».
خوب است ولی با توجه به فقدان جواب، کار به برخی از گرفتاری‌ها و مشکلات برخورد می‌کند.
۱۱- «إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالْإِفْک عُصْبَةٌ مِنْکمْ لَاتَحْسَبُوهُ شَرّاً لَکمْ، بَلْ هُوَ خَیرٌ لَکمْ، لِکلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ، وَالَّذِی تَوَلَّی کبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
بسیار بد است. هیچ گونه خیر یا نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید.
۱۲- «لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ، وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیراً، وَقَالُوا: هَذَا إِفْک مُبِینٌ».
خوب نیست. خواهان به خیانت، خطا، شکست و اشتباه گرفتار
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۹
می‌گردد و چه بسا که وی هتک حیثیت نیز شود و آبروی وی از دست رود.
۱۳- «لَوْلَا جَاءُوا عَلَیهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ، فَإِذْ لَمْ یأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِک عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکاذِبُونَ».
بسیار بد است. خواهان به کذب و دروغ گرفتار می‌شود. جواب نیامده و مشکلات بسیاری در این کار است. البته، ظاهر آن خوب است.
۱۴- «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیا وَالْآَخِرَةِ لَمَسَّکمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
خیلی بد است؛ زیرا می‌فرماید: «فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ». در تمامی مواردی که عذاب آمده است، بلاهایی همانند تصادف، ورشکستگی، شکست و بیماری در آن است.
۱۵- «إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکمْ، وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکمْ مَا لَیسَ لَکمْ بِهِ عِلْمٌ، وَتَحْسَبُونَهُ هَیناً، وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ».
بسیار بد است. ظاهرسازی صرف است و هیچ اساس و بنیانی ندارد.
زیان‌بار نیز می‌باشد.
«وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ»: خطر هتک حرمت در آن است.
۱۶- «وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یکونُ لَنَا أَنْ نَتَکلَّمَ بِهَذَا، سُبْحَانَک، هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ».
بستر چالش و درگیری است و خواهان در این کار می‌ماند و قدرت دفاع و برون‌رفت از آن را ندارد. بسیار بد است.
۱۷- «یعِظُکمَ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً، إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ».
بد است. تحذیر و تعلیق در آن است و به هیچ نتیجه و اثری نمی‌رسد.
۱۸- «وَیبَینُ اللَّهُ لَکمُ الْآَیاتِ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ».
بسیار خوب و سنگین است ولی به ندرت پیش می‌آید که به موفقیت
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۰
برسد. خیر آن منحصر است و چنین نیست که هرکس وارد آن شود بتواند به این خیر دست یابد. بنابراین، دقت و احتیاط را لازم دارد و با فراهم آوردن مبادی لازم است که نتیجه می‌دهد. صاحب استخاره می‌تواند تشخیص دهد آیا برای خواهان نتیجه‌بخش هست یا خیر.
۱۹- «إِنَّ الَّذِینَ یحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَالْآَخِرَةِ، وَاللَّهُ یعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ».
خیلی بد و خطرناک است. مطلبی بسیار مهم مرتبط با روان‌شناسی در این آیه آمده که کم‌تر مورد عمل قرار می‌گیرد. ما این نکات را در کتابی دیگر توضیح داده‌ایم. باید توجه داشت که طبیعت آگاه، هر عیب و گناهی که به دیگران نسبت داده می‌شود را بر فرد گوینده وارد می‌آورد.
۲۰- «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَرَحْمَتُهُ، وَأَنَّ اللَّهَ رَؤُوفٌ رَحِیمٌ».
خوب نیست؛ زیرا با «وَلَوْلَا» آمده است و نیز جواب شرط مذکور نیست.
۲۱- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیطَانِ، وَمَنْ یتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیطَانِ فَإِنَّهُ یأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکرِ، وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکا مِنْکمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً، وَلَکنَّ اللَّهَ یزَکی مَنْ یشَاءُ، وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ».
خوب نیست.
۲۲- «وَلَا یأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکمْ وَالسَّعَةِ أَنْ یؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَی وَالْمَسَاکینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ، وَلْیعْفُوا وَلْیصْفَحُوا، أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یغْفِرَ اللَّهُ لَکمْ، وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
بد است. کاری شلوغ و مختلف است. همراه با تحذیر می‌باشد و کاری فرسایشی و خسته‌کننده است. با افرادی ضعیف هم‌چون مساکین و مهاجران در ارتباط است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۱
۲۳- «إِنَّ الَّذِینَ یرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَالْآَخِرَةِ، وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
بسیار بد است. در هر موردی که لعن و نفرین آمده باشد، کار به بن‌بست می‌رسد و به نکبت گرفتار می‌شود و خواهان در انجام آن عاجز و درمانده می‌گردد.
۲۴- «یوْمَ تَشْهَدُ عَلَیهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».
خوب نیست. کاری شلوغ است.
۲۵- «یوْمَئِذٍ یوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ، وَیعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ».
خوبی آن محدود، اندک، زودگذر و بسته است و باید آن را به‌سرعت دنبال کرد وگرنه نتیجه نمی‌دهد.
۲۶- «الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ، وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ، وَالطَّیبَاتُ لِلطَّیبِینَ، وَالطَّیبُونَ لِلطَّیبَاتِ، أُولَئِک مُبَرَّؤُونَ مِمَّا یقُولُونَ، لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کرِیمٌ».
کار مورد نظر خوب است ولی منحصر به خواهان است و برای دیگران فایده‌ای ندارد. حتی برای خواهان نیز امری منحصر است، برای نمونه، می‌خواهد شغلی بیابد، اما چنین نیست که هر شغل مناسبی برای وی یافت شود و تنها یک شغل است که برای وی هست و او مجبور به برگزیدن آن می‌باشد.
۲۷- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لَاتَدْخُلُوا بُیوتاً غَیرَ بُیوتِکمْ حَتَّی تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَی أَهْلِهَا، ذَلِکمْ خَیرٌ لَکمْ، لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ».
بسیار خوب اما محدود و مقید است؛ چرا که مخاطب آن اهل ایمان است. کاری گوارا، شیرین و هموار است.
۲۸- «فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَداً فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّی یؤْذَنَ لَکمْ، وَإِنْ قِیلَ لَکمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا، هُوَ أَزْکی لَکمْ، وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ».
خیلی خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۲
«وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ»: زبان تهدید است، بنابراین باید همراه با دقت و اهتمام باشد.
۲۹- «لَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُیوتاً غَیرَ مَسْکونَةٍ، فِیهَا مَتَاعٌ لَکمْ، وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکتُمُونَ».
خوب است ولی کاری مقید و محدود است و باید آن را با دقت و احتیاط انجام داد.
۳۰- «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ، ذَلِک أَزْکی لَهُمْ، إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یصْنَعُونَ».
بسیار خوب اما محدود و همراه با تحذیر است.
«یصْنَعُونَ»: باید در این ساخته و کردار از فریب و حیله و غِلّ و غش دوری جست.
۳۱- «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ، وَیحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ، وَلَا یبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا، وَلْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیوبِهِنَّ، وَلَا یبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکتْ أَیمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یظْهَرُوا عَلَی عَوْرَاتِ النِّسَاءِ، وَلَا یضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیعْلَمَ مَا یخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ، وَتُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعاً أَیهَا الْمُؤْمِنُونَ، لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ».
کاری بلند، سنگین، سخت، شلوغ، متفاوت و قابل تبدیل و تبدل و پیچیده است اما خوب و دارای محدودیت‌هایی است.
۳۲- «وَأَنْکحُوا الْأَیامَی مِنْکمْ، وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکمْ وَإِمَائِکمْ، إِنْ یکونُوا فُقَرَاءَ یغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ، وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ».
عالی است. کاری وسیع و گسترده است که خالی از مشکل نمی‌باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۳
۳۳- «وَلْیسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لَایجِدُونَ نِکاحاً حَتَّی یغْنِیهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ، وَالَّذِینَ یبْتَغُونَ الْکتَابَ مِمَّا مَلَکتْ أَیمَانُکمْ، فَکاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیراً، وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکمْ، وَلَا تُکرِهُوا فَتَیاتِکمْ عَلَی الْبِغَاءِ، إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً، لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَمَنْ یکرِهُّنَّ، فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
خیلی خوب است. گشایش، وسعت، نعمت و راحتی در آن است.
دقت و احتیاط نیز باید داشته باشد.
۳۴- «وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیکمْ آیاتٍ مُبَینَاتٍ، وَمَثَلًا مِنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکمْ، وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ».
صدر و ذیل آن عالی و آیه‌ای کوتاه است.
۳۵- «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، مَثَلُ نُورِهِ کمِشْکاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ، الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ، الزُّجَاجَةُ کأَنَّهَا کوْکبٌ دُرِّی، یوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکةٍ زَیتُونَةٍ، لَا شَرْقِیةٍ وَلَا غَرْبِیةٍ، یکادُ زَیتُهَا یضِی‌ءُ، وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ، نُورٌ عَلَی نُورٍ، یهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یشَاءُ، وَیضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ، وَاللَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیمٌ».
خیلی عالی است. از آیات ناب در ذکر است که استفادهٔ از آن در شبانه‌روز سفارش می‌شود. کاری پربار، مستمر، مولّد و شفاف است و ترک آن نیز جایز نیست.
۳۶- «فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ، وَیذْکرَ فِیهَا اسْمُهُ، یسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَالِ».
عالی، کوتاه و قدسی است. کار مورد نظر امری معنوی، خیر، فرهنگی و علمی است.
۳۷- «رِجَالٌ لَاتُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیعٌ عَنْ ذِکرِ اللَّهِ، وَإِقَامِ الصَّلَاةِ، وَإِیتَاءِ الزَّکاةِ، یخَافُونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ».
خیلی خوب اما سنگین و سخت است و ناگوارایی‌ها و مخاطراتی
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۴
ناگهانی دارد که باید برای مصون ماندن از آسیب‌های آن، دقت و احتیاط را داشت. برای نمونه، در صورتی که کار مورد نظر ازدواج باشد ممکن است فرزندی بیمار و معلول بیابند یا طلاق و جدایی پایان همراهی آنان باشد. بر این اساس، صاحب استخاره ممکن است به اعتبار ذیل آیه، آن را برای فردی بد بداند.
۳۸- «لِیجْزِیهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا، وَیزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ، وَاللَّهُ یرْزُقُ مَنْ یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ».
بسیار خوب است.
«لِیجْزِیهُمُ»: شروع کار با زحمت همراه است.
۳۹- «وَالَّذِینَ کفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کسَرَابٍ بِقِیعَةٍ، یحْسَبُهُ الظَّمْآَنُ مَاءً، حَتَّی إِذَا جَاءَهُ لَمْ یجِدْهُ شَیئاً، وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ، فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ، وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ».
خیلی خطرناک و بد است و نتیجه‌ای نیز ندارد. تهدیدی بازدارنده و شدید در آن است: «وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ».
۴۰- «أَوْ کظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّی، یغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ، مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ، ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ، إِذَا أَخْرَجَ یدَهُ لَمْ یکدْ یرَاهَا، وَمَنْ لَمْ یجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ».
خیلی بد است و بدی‌های آن یکی پس از دیگری بر خواهان وارد می‌شود: «مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ». کاری سنگین و خطرناک است.
فراز: «وَمَنْ لَمْ یجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ» از طلسمات است.
۴۱- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَالطَّیرُ صَافَّاتٍ، کلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یفْعَلُونَ».
در آن تحذیر است. کاری سنگین و سخت اما خوب است. باید آن را با اهتمام و دقت پی‌گیر بود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۵
۴۲- «وَلِلَّهِ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَإِلَی اللَّهِ الْمَصِیرُ».
عالی و بلند است. از آیات ذکر است و برای رفع وسواس، ریا، شرک و غرور مفید است.
۴۳- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یزْجِی سَحَاباً، ثُمَّ یؤَلِّفُ بَینَهُ، ثُمَّ یجْعَلُهُ رُکاماً، فَتَرَی الْوَدْقَ یخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ، وَینَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ، فَیصِیبُ بِهِ مَنْ یشَاءُ، وَیصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یشَاءُ، یکادُ سَنَا بَرْقِهِ یذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ».
خیلی خوب ولی بلند، مهم، سنگین و خطرناک است و باید با اهتمام و دقت پی‌گیر آن بود.
۴۴- «یقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ، إِنَّ فِی ذَلِک لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ».
عالی است.
۴۵- «وَاللَّهُ خَلَقَ کلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ، فَمِنْهُمْ مَنْ یمْشِی عَلَی بَطْنِهِ، وَمِنْهُمْ مَنْ یمْشِی عَلَی رِجْلَینِ، وَمِنْهُمْ مَنْ یمْشِی عَلَی أَرْبَعٍ یخْلُقُ اللَّهُ مَا یشَاءُ، إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
خیلی خوب است.
۴۶- «لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیاتٍ مُبَینَاتٍ، وَاللَّهُ یهْدِی مَنْ یشَاءُ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
خوب است ولی باید آن را با احتیاط، اهتمام و دقت انجام داد.
۴۷- «وَیقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ، وَأَطَعْنَا، ثُمَّ یتَوَلَّی فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِک، وَمَا أُولَئِک بِالْمُؤْمِنِینَ».
بسیار بد است.
۴۸- «وَإِذَا دُعُوا إِلَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیحْکمَ بَینَهُمْ، إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ».
خیلی بد است. اعراض از حکم، چپاول، زیان و خسارت در آن پیشامد می‌کند.
۴۹- «وَإِنْ یکنْ لَهُمُ الْحَقُّ یأْتُوا إِلَیهِ مُذْعِنِینَ».
خوب نیست. امری معلق است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۶
۵۰- «أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ، أَمِ ارْتَابُوا، أَمْ یخَافُونَ أَنْ یحِیفَ اللَّهُ عَلَیهِمْ وَرَسُولُهُ، بَلْ أُولَئِک هُمَ الظَّالِمُونَ».
بسیار بد است. پر مخاطره، پر توهم، پر تحیر و پر از اضطراب است و ستم و ظلم آشکار است.
۵۱- «إِنَّمَا کانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیحْکمَ بَینَهُمْ أَنْ یقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا، وَأُولَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ».
خیلی خوب است. چندین تأکید قوّت کار را می‌رساند و پایان آن نیز هموار و روان است و هیچ خشونت، تندی و سختی در آن نیست:
«وَأُولَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ».
۵۲- «وَمَنْ یطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیخْشَ اللَّهَ وَیتَّقْهِ فَأُولَئِک هُمُ الْفَائِزُونَ».
عالی است. موفقیت آن تضمینی است.
۵۳- «وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیخْرُجُنَّ قُلْ لَاتُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ، إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ».
خوب است.
«وَأَقْسَمُوا»: کار را محکم می‌کند ولی زحمت فراوان آن را نیز می‌رساند.
«جَهْدَ أَیمَانِهِمْ»: کار مشکلی است.
«طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ»: کاری سالم و دارای روندی طبیعی و انجام شدنی است.
۵۴- «قُلْ: أَطِیعُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ، فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیهِ مَا حُمِّلَ، وَعَلَیکمْ مَا حُمِّلْتُمْ، وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا، وَمَا عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ».
خوب است ولی در پایان آن باید اهتمام و جدیت داشت؛ چرا که سخت و سنگین است.
«أَطِیعُوا»: کار انجام‌پذیر ولی سخت و سنگین است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۷
۵۵- «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکمْ، وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، لَیسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ، کمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، وَلَیمَکنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ، الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ، وَلَیبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً، یعْبُدُونَنِی، لَایشْرِکونَ بِی شَیئاً، وَمَنْ کفَرَ بَعْدَ ذَلِک فَأُولَئِک هُمُ الْفَاسِقُونَ».
آیه‌ای بلند و طولانی است که از مخاطرات کار حکایت دارد. تشدید و تضاعف آن فراوان است که ثقل و سنگینی کار و زحمت زیاد آن را می‌رساند. در پایان نیز لسانی نامهربان می‌گیرد و ناملایماتی در این کار وجود دارد. انجام آن خوب نیست، وعده‌ای است که از عهدهٔ خواهان بر نمی‌آید. صاحب استخاره گاه به اعتبار صدر آیه، آن را برای فردی مناسب می‌داند.
۵۶- «وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ، وَآتُوا الزَّکاةَ، وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ، لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ».
خیلی خوب است. کوتاه، روان و هموار است. البته سختی و سنگینی را دارد.
۵۷- «لَاتَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ، وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ، وَلَبِئْسَ الْمَصِیرُ».
بد است. آیه‌ای کوتاه است که از پیشامد بلایی همانند تصادف، آتش سوزی و مرگ خبر می‌دهد.
۵۸- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لِیسْتَأْذِنْکمُ الَّذِینَ مَلَکتْ أَیمَانُکمْ، وَالَّذِینَ لَمْ یبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ، وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیابَکمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ، وَمِنْ بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاءِ، ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَکمْ، لَیسَ عَلَیکمْ وَلَا عَلَیهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیکمْ بَعْضُکمْ عَلَی بَعْضٍ، کذَلِک یبَینُ اللَّهُ لَکمُ الْآَیاتِ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ».
خوب است. کاری شلوغ، بلند، سخت و سنگین است که نوسان و فراز و نشیبی فراوان دارد و همواره به سختی و آسانی می‌گراید. گشایش
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۸
و آسایش نیز با آن همراه است. نیاز به مهندسی دقیق دارد؛ زیرا پیچیده است و در اجرای آن نیز باید دقت کافی را داشت.
۵۹- «وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنْکمُ الْحُلُمَ فَلْیسْتَأْذِنُوا کمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، کذَلِک یبَینُ اللَّهُ لَکمْ آیاتِهِ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ».
آسایش را در پی دارد. خیلی خوب است.
۶۰- «وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِی لَایرْجُونَ نِکاحاً، فَلَیسَ عَلَیهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ، وَأَنْ یسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَهُنَّ، وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ».
خیلی خوب، سبک و راحت است.
۶۱- «لَیسَ عَلَی الْأَعْمَی حَرَجٌ، وَلَا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ، وَلَا عَلَی الْمَرِیضِ حَرَجٌ، وَلَا عَلَی أَنْفُسِکمْ أَنْ تَأْکلُوا مِنْ بُیوتِکمْ أَوْ بُیوتِ آبَائِکمْ أَوْ بُیوتِ أُمَّهَاتِکمْ أَوْ بُیوتِ إِخْوَانِکمْ أَوْ بُیوتِ أَخَوَاتِکمْ أَوْ بُیوتِ أَعْمَامِکمْ أَوْ بُیوتِ عَمَّاتِکمْ أَوْ بُیوتِ أَخْوَالِکمْ أَوْ بُیوتِ خَالَاتِکمْ أَوْ مَا مَلَکتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکمْ، لَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکلُوا جَمِیعاً أَوْ أَشْتَاتاً، فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیوتاً فَسَلِّمُوا عَلَی أَنْفُسِکمْ تَحِیةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، مُبَارَکةً طَیبَةً، کذَلِک یبَینُ اللَّهُ لَکمُ الْآَیاتِ، لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ».
آیه‌ای بلند و طولانی است. کاری پیچیده و سنگین است. کاری است که با آشنایان و فامیل خواهان در ارتباط است و خواهان از این بابت با مشکلاتی مواجه می‌شود. خوب است.
۶۲- «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ، وَإِذَا کانُوا مَعَهُ عَلَی أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یذْهَبُوا حَتَّی یسْتَأْذِنُوهُ، إِنَّ الَّذِینَ یسْتَأْذِنُونَک أُولَئِک الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ، فَإِذَا اسْتَأْذَنُوک لِبعضِ شَأنهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ، وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ، إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
خوب است ولی با توجه به تکرار مادهٔ «اذن» گرفتاری و زحمت دارد و کاری سخت است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۷۹
۶۳- «لَاتَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَینَکمْ کدُعَاءِ بَعْضِکمْ بَعْضاً، قَدْ یعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یتَسَلَّلُونَ مِنْکمْ لِوَاذاً، فَلْیحْذَرِ الَّذِینَ یخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ، أَوْ یصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
خیلی بد است. سبب بلا و ناراحتی می‌گردد.
۶۴- «أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، قَدْ یعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَیهِ، وَیوْمَ یرْجَعُونَ إِلَیهِ، فَینَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا، وَاللَّهُ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیمٌ».
هر گونه سرمایه‌گذاری در این کار نه‌تنها سودآور نیست، بلکه سبب تضییع آن می‌شود. کاری خوب و گوارا نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۱
سورهٔ فرقان
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، تَبَارَک الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَی عَبْدِهِ؛ لِیکونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیراً».
بسیار خوب است. کاری هموار است که هیچ تبدل، به هم‌ریزی، درگیری و اختلافی ندارد.
۲- «الَّذِی لَهُ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَلَمْ یتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یکنْ لَهُ شَرِیک فِی الْمُلْک، وَخَلَقَ کلَّ شَی‌ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیراً».
خیلی خوب است. شراکت و تعاونی در این کار نیست و امری خاص و شخصی است که تنها برای خواهان نتیجه می‌دهد.
۳- «وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَایخْلُقُونَ شَیئاً، وَهُمْ یخْلَقُونَ، وَلَا یمْلِکونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً، وَلَا یمْلِکونَ مَوْتاً وَلَا حَیاةً وَلَا نُشُوراً».
بسیار بد است. سبب گرفتاری به شریک یا همسایه یا همسر یا مسؤولی بدکردار می‌شود که وی از دست او امکان رهایی ندارد.
۴- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا: إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْک افْتَرَاهُ، وَأَعَانَهُ عَلَیهِ قَوْمٌ آخَرُونَ، فَقَدْ جَاءُوا ظُلْماً وَزُوراً».
خیلی بد است. سبب ستمگری و ظلم می‌شود.
۵- «وَقَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ اکتَتَبَهَا، فَهِی تُمْلَی عَلَیهِ بُکرَةً وَأَصِیلًا».
خیلی بد است. تهمت، گرفتاری و درگیری را در پی دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۲
۶- «قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِی یعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّهُ کانَ غَفُوراً رَحِیماً».
خوب است. زحمت و مشکلاتی نیز دارد
۷- «وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یأْکلُ الطَّعَامَ وَیمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَیهِ مَلَک فَیکونَ مَعَهُ نَذِیراً».
خوب نیست. همراه با مشکلات و بدون نتیجه است.
۸- «أَوْ یلْقَی إِلَیهِ کنْزٌ، أَوْ تَکونُ لَهُ جَنَّةٌ یأْکلُ مِنْهَا، وَقَالَ الظَّالِمُونَ: إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً».
خوب نیست.
۹- «انْظُرْ کیفَ ضَرَبُوا لَک الْأَمْثَالَ، فَضَلُّوا، فَلَا یسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا».
خوب نیست. چالش، درگیری و اختلافی که در کار پیش می‌آید مانع از انجام آن است.
۱۰- «تَبَارَک الَّذِی إِنْ شَاءَ جَعَلَ لَک خَیراً مِنْ ذَلِک، جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، وَیجْعَلْ لَک قُصُوراً».
خیلی خوب است.
۱۱- «بَلْ کذَّبُوا بِالسَّاعَةِ، وَأَعْتَدْنَا لِمَنْ کذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیراً».
بسیار بد است. کاری دردناک است که مصایبی مانند شکست، تصادف و مرگ و میر را با خود دارد.
۱۲- «إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیظاً وَزَفِیراً».
خیلی بد است. بی‌پناهی، گرفتاری و بیچارگی با آن است.
۱۳- «وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکاناً ضَیقاً مُقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِک ثُبُوراً».
بسیار بد است.
۱۴- «لَاتَدْعُوا الْیوْمَ ثُبُوراً وَاحِداً، وَادْعُوا ثُبُوراً کثِیراً».
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۳
۱۵- «قُلْ أَذَلِک خَیرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ، کانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِیراً».
خیلی خوب است. کاری است که زحمت و عمل صالح را می‌طلبد.
۱۶- «لَهُمْ فِیهَا مَا یشَاؤُونَ خَالِدِینَ، کانَ عَلَی رَبِّک وَعْداً مَسْؤُولًا».
بسیار خوب است. از کارهای اعطایی است که زحمتی ندارد. آیه‌ای کوتاه و با جملهٔ اسمیه است. نتیجه‌بخش بودن آن ضمانت دارد.
۱۷- «وَیوْمَ یحْشُرُهُمْ وَمَا یعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، فَیقُولُ ءَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَؤُلَاءِ، أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ».
خیلی بد است.
۱۸- «قَالُوا: سُبْحَانَک، مَا کانَ ینْبَغِی لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِک مِنْ أَوْلِیاءَ، وَلَکنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّی نَسُوا الذِّکرَ، وَکانُوا قَوْماً بُوراً».
خیلی بد و جبران‌ناپذیر است. با آن که خیری در آن است اما غفلت و گمراهی می‌آورد. هم خود گمراه می‌شود و هم دیگران را به گمراهی می‌کشاند. برای نمونه، چنان‌چه بخواهد عالمی دینی گردد، خوب نیست یا در صورتی که بخواهد خودرویی فراهم آورد، با آن تصادف می‌کند و هم به خود و هم به دیگری آسیب می‌رساند.
۱۹- «فَقَدْ کذَّبُوکمْ بِمَا تَقُولُونَ، فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفاً وَلَا نَصْراً، وَمَنْ یظْلِمْ مِنْکمْ نُذِقْهُ عَذَاباً کبِیراً».
بد است. تکذیب، ناراحتی، اجبار و بی‌ارادگی در آن است و کار به نتیجه نمی‌رسد.
۲۰- «وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَک مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیأْکلُونَ الطَّعَامَ، وَیمْشُونَ فِی الْأَسْوَاقِ، وَجَعَلْنَا بَعْضَکمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً، أَتَصْبِرُونَ وَکانَ رَبُّک بَصِیراً».
خیلی خوب است. کاری الزامی است که باید انجام شود و نتیجه‌بخش نیز هست.
«وَکانَ رَبُّک بَصِیراً»: کار دارای معیار و مطابق با استاندارد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۴
۲۱- «وَقَالَ الَّذِینَ لَایرْجُونَ لِقَاءَنَا: لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَینَا المَلَائِکةُ أَوْ نَرَی رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَکبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ، وَعَتَوْا عُتُوّاً کبِیراً».
خوب نیست. خواهان به استکبار، ماجراجویی و درگیری مبتلا می‌شود.
۲۲- «یوْمَ یرَوْنَ الْمَلَائِکةَ لَابُشْرَی یوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ، وَیقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً».
خوب نیست. کار به یأس کشیده می‌شود و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید.
۲۳- «وَقَدِمْنَا إِلَی مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ، فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُوراً».
بسیار بد است و به شکست می‌انجامد.
۲۴- «أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یوْمَئِذٍ خَیرٌ مُسْتَقَرّاً وَأَحْسَنُ مَقِیلًا».
خیلی خوب، شیرین و کوتاه است.
۲۵- «وَیوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ، وَنُزِّلَ الْمَلَائِکةُ تَنْزِیلًا».
مشقت، پریشانی، مکافات و چالش در آن است. بد است.
۲۶- «الْمُلْک یوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ، وَکانَ یوْماً عَلَی الْکافِرِینَ عَسِیراً».
بسیار بد و وحشتناک است.
۲۷- «وَیوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یدَیهِ یقُولُ یا لَیتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا».
پشیمانی می‌آورد. بد است.
۲۸- «یا وَیلَتَی، لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَاناً خَلِیلًا».
خیلی بد است. کاری جبران‌ناپذیر است و پشیمانی خواهان سودی ندارد.
۲۹- «لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی، وَکانَ الشَّیطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا».
بسیار بد است. خدعه، فریب، نیرنگ و غفلت در آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۵
۳۰- «وَقَالَ الرَّسُولُ: یا رَبِّ، إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً».
خیلی بد است. مردم آزاری و ظلم در آن است و خواهان آزرده خاطر می‌گردد. کاری است که خیرات را از خواهان باز می‌دارد و او را مهجور می‌سازد.
۳۱- «وَکذَلِک جَعَلْنَا لِکلِّ نَبِی عَدُوّاً مِنَ الْمُجْرِمِینَ، وَکفَی بِرَبِّک هَادِیاً وَنَصِیراً».
سبب بیچارگی و خباثت خواهان می‌شود.
۳۲- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً، کذَلِک لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَک، وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا».
با آن که شروع مشکلی دارد، خیلی خوب است و در پایان آن، کار هموار می‌گردد.
۳۳- «وَلَا یأْتُونَک بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاک بِالْحَقِّ، وَأَحْسَنَ تَفْسِیراً».
خیلی خوب است. شروع آن دارای مشکلاتی است: «وَ»، «لَا».
۳۴- «الَّذِینَ یحْشَرُونَ عَلَی وُجُوهِهِمْ إِلَی جَهَنَّمَ، أُولَئِک شَرٌّ مَکاناً، وَأَضَلُّ سَبِیلًا».
کاری خطرناک است. مرگ، کفر و حرمان است که خواهان را تهدید می‌کند. بسیار بد است.
۳۵- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکتَابَ، وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیراً».
خیلی خوب است. کار محکم و قوی پیش می‌رود. «وَلَقَدْ» استحکام و تأکید بر انجام کار است. دیگر واژه‌های آن نیز مثبت است.
۳۶- «فَقُلْنَا: اذْهَبَا إِلَی الْقَوْمِ الَّذِینَ کذَّبُوا بِآَیاتِنَا، فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِیراً».
خوب است. درگیری، گرفتاری و مشکلاتی در این کار وجود دارد اما به اعتبار: «اذْهَبَا» امری لازم است و باید بر آن اقدام نمود که موفقیت‌آمیز می‌باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۶
۳۷- «وَقَوْمَ نُوحٍ، لَمَّا کذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ، وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیةً، وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَاباً أَلِیماً».
بسیار خطرناک است. بلایایی هم‌چون شکست، تصادف، آتش‌سوزی، سکته و بیماری‌های سخت با آن پیشامد می‌کند.
۳۸- «وَعَاداً، وَثَمُودَ، وَأَصْحَابَ الرَّسِّ، وَقُرُوناً بَینَ ذَلِک کثِیراً».
خیلی بد است. هر گونه سرمایه‌گذاری بر آن، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه سبب زیان و ضرر می‌شود.
۳۹- «وَکلًاّ ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ، وَکلًاّ تَبَّرْنَا تَتْبِیراً».
قتل و جنایت با آن همراه است. بسیار بد است.
۴۰- «وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَی الْقَرْیةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ، أَفَلَمْ یکونُوا یرَوْنَهَا، بَلْ کانُوا لَایرْجُونَ نُشُوراً».
خیلی بد است.
۴۱- «وَإِذَا رَأَوْک إِنْ یتَّخِذُونَک إِلَّا هُزُواً، أَهَذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا».
به استکبار و تحقیر دیگران آلوده می‌شود. بد است.
۴۲- «إِنْ کادَ لَیضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا، لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَیهَا، وَسَوْفَ یعْلَمُونَ حِینَ یرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِیلًا».
بسیار بد است. سبب گمراهی، ضلالت، استکبار و غرور می‌گردد.
۴۳- «أَرَءَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ، أَفَأَنْتَ تَکونُ عَلَیهِ وَکیلًا».
چنان بدی آن فراوان است که ترک آن لازم است. سخن خواهان خریداری ندارد و گوش شنوایی برای آن نیست. ظاهرنمایی و فریب نیز در آن پیشامد می‌کند.
۴۴- «أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکثَرَهُمْ یسْمَعُونَ أَوْ یعْقِلُونَ، إِنْ هُمْ إِلَّا کالْأَنْعَامِ، بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا».
کاری دلهره‌آور است که ظاهری خوب دارد. بسیار بد است. با افرادی نادان طرف می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۷
۴۵- «أَلَمْ تَرَ إِلَی رَبِّک کیفَ مَدَّ الظِّلَّ، وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکناً، ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیهِ دَلِیلًا».
خیلی خوب است. البته مشکلاتی در آن وجود دارد. کاری است که با آرامی و در آرامش انجام می‌شود و به‌خوبی نیز نتیجه می‌دهد.
۴۶- «ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَینَا قَبْضاً یسِیراً».
بسیار خوب است. کاری طبیعی است.
«قَبْضاً یسِیراً»: چیزی از آن از دست نمی‌رود و به نرمی قابل کنترل است.
۴۷- «وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکمُ اللَّیلَ لِبَاساً، وَالنَّوْمَ سُبَاتاً، وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُوراً».
عالی است کاری است مرتب، منظم و روان.
۴۸- «وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ بُشْراً بَینَ یدَی رَحْمَتِهِ، وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُوراً».
عالی است. خیرات و برکات فراوانی دارد.
۴۹- «لِنُحْیی بِهِ بَلْدَةً مَیتاً، وَنُسْقِیهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَاماً وَأَنَاسِی کثِیراً».
عالی است.
۵۰- «وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَینَهُمْ لِیذَّکرُوا، فَأَبَی أَکثَرُ النَّاسِ إِلَّا کفُوراً».
به کفران، زیاده‌روی و عافیت مبتلا می‌گردد، اما کاری خوب است و باید در این زمینه دقت و احتیاط را داشته باشد تا به عوارض سوء آن دچار نشود.
۵۱- «وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کلِّ قَرْیةٍ نَذِیراً».
خیلی خوب است. کاری روشن، باز، هموار و آگاهانه است.
۵۲- «فَلَا تُطِعِ الْکافِرِینَ، وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَاداً کبِیراً».
خوب نیست. درگیری، کبر و نخوت با آن همراه است.
«وَجَاهِدْهُمْ»: درگیری آن فراوان است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۸
۵۳- «وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَینِ، هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ، وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ، وَجَعَلَ بَینَهُمَا بَرْزَخاً وَحِجْراً مَحْجُوراً».
عالی است. تمامی واژه‌های آن مثبت است. آرام، سنگین، متین و مستمر است و اختلاف و اختلاطی در آن پیش نمی‌آید.
«هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ، وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ»: کار دارای قاعده و برنامه است و هیچ گونه اختلاط و اختلافی در آن رخ نمی‌نماید.
۵۴- «وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً، فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً، وَکانَ رَبُّک قَدِیراً».
بسیار خوب است و نباید آن را ترک کرد.
«خَلَقَ»: پر زحمت و سنگین است.
«نَسَباً» بهره‌های معنوی در آن هست.
«وَصِهْراً»: خیر و سود دنیوی با آن است.
«وَکانَ رَبُّک قَدِیراً»: ضمانت انجام کار است و نباید آن را ترک کرد.
۵۵- «وَیعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَاینْفَعُهُمْ وَلَا یضُرُّهُمْ، وَکانَ الْکافِرُ عَلَی رَبِّهِ ظَهِیراً».
خیلی بد است. کاری بدون منفعت، بی‌خاصیت، مضر و زیان‌بار است.
۵۶- «وَمَا أَرْسَلْنَاک إِلَّا مُبَشِّراً وَنَذِیراً».
بسیار خوب ولی سنگین است؛ زیرا حصر دارد.
«مُبَشِّراً وَنَذِیراً»: هم شیرینی در این کار است و هم تلخی و مرارت و چندان فراز و نشیب آن قابل پیش‌بینی نیست. نگارنده به یاد دارد در نوجوانی که برای تحصیل علوم دینی عازم نجف بود، در میان راه دستگیر گردید و از رفتن وی جلوگیری کردند، بنده برای ادامه تحصیل در قم استخاره گرفتم و این آیهٔ شریفه آمد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۸۹
۵۷- «قُلْ مَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ یتَّخِذَ إِلَی رَبِّهِ سَبِیلًا».
تنها خیر اخروی در آن است و هیچ بهرهٔ دنیوی ندارد. کاری سنگین اما خوب است.
۵۸- «وَتَوَکلْ عَلَی الْحَی الَّذِی لَایمُوتُ، وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ، وَکفَی بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیراً».
عالی است. کاری بلند است و باید آن را با توکل پیش برد وگرنه کار از دست می‌رود و باید در آن دقت و احتیاط داشت: «وَکفَی بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیراً».
۵۹- «الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیامٍ، ثُمَّ اسْتَوَی عَلَی الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ، فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیراً».
خیلی خوب، سنگین، بلند، محکم و پر دردسر است.
«الرَّحْمَنُ»: کاری محکم است.
«فَاسْأَلْ»: دردسر و گرفتاری دارد.
۶۰- «وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ: اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ، قَالُوا: وَمَا الرَّحْمَنُ، أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا، وَزَادَهُمْ نُفُوراً».
بسیار بد است. همراه با استکبار، غرور، به‌هم‌ریزی و پایان آن نیز شکست و نابودی است.
۶۱- «تَبَارَک الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجاً، وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجاً، وَقَمَراً مُنِیراً».
عالی، مبارک و شیرین است.
«تَبَارَک»: از بزرگ‌ترین اسمای خداوند است که شیرینی به هر کاری می‌دهد. برای نمونه، چنان‌چه کار مورد نظر کاسبی و تجارت باشد، کار وی رونق می‌گیرد. در صورتی که برای ازدواج باشد، نور است و فرزندانی زیبا و همسری فیروزه‌گون می‌یابد که شیرینی کلام در وجود او ریخته شده است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۰
۶۲- «وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یذَّکرَ أَوْ أَرَادَ شکوراً».
خوب و مناسب ولی پر زحمت است.
«وَهُوَ»: چون با اسم «هو» شروع شده، کار به‌گونه‌ای از دست می‌رود و به کنترل در آوردن آن زحمت و تلاش فراوانی می‌برد.
«شکوراً»: کاری است که زحمت و تلاش را می‌طلبد.
۶۳- «وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ، الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْناً، وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً».
خیلی خوب است.
۶۴- «وَالَّذِینَ یبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَقِیاماً».
بسیار خوب است. خیر و موهبتی باطنی مانند مربی و استادی معنوی نصیب خواهان می‌شود.
۶۵- «وَالَّذِینَ یقُولُونَ: رَبَّنَا، اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ، إِنَّ عَذَابَهَا کانَ غَرَاماً».
گرفتاری و ناراحتی با آن است ولی نتیجه‌ای خوب دارد: «اصْرِفْ عَنَّا».
۶۶- «إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرّاً وَمُقَاماً».
خیلی بد است.
۶۷- «وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یسْرِفُوا، وَلَمْ یقْتُرُوا، وَکانَ بَینَ ذَلِک قَوَاماً».
خوب است. البته باید میزان کار دست وی باشد و آن را با برنامه انجام دهد. تنظیم حد اعتدال آن سنگین است.
۶۸- «وَالَّذِینَ لَایدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ، وَلَا یقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ، وَلَا یزْنُونَ، وَمَنْ یفْعَلْ ذَلِک یلْقَ أَثَاماً».
خیلی خوب است. باید آن را با احتیاط پیش برد وگرنه از خطرات آن مصون نمی‌ماند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۱
۶۹- «یضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یوْمَ الْقِیامَةِ، وَیخْلُدْ فِیهِ مُهَاناً».
خیلی بد است. بیچارگی و حرمان را سبب می‌شود.
۷۰- «إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحاً، فَأُولَئِک یبَدِّلُ اللَّهُ سَیئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ، وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً».
خوب، پرمشکل، سخت و سنگین است و مشکلات آن قابل رفع است.
۷۱- «وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَإِنَّهُ یتُوبُ إِلَی اللَّهِ مَتَاباً».
خوب است. سعی و تلاش را لازم دارد و به لحاظ: «وَعَمِلَ صَالِحاً» سنگین است.
۷۲- «وَالَّذِینَ لَایشْهَدُونَ الزُّورَ، وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کرَاماً».
خوب است. کاری فرسایشی است که گرفتاری می‌آورد.
۷۳- «وَالَّذِینَ إِذَا ذُکرُوا بِآَیاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یخِرُّوا عَلَیهَا صُمّاً وَعُمْیاناً».
بسیار خوب است. مشکلات، کاستی‌ها و تهافت‌هایی دارد که باید آن را با اهتمام و دقت انجام داد.
۷۴- «وَالَّذِینَ یقُولُونَ: رَبَّنَا، هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ، وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً».
عالی است. کاری بخششی و اعطایی است که نورچشمی می‌آورد.
۷۵- «أُولَئِک یجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا، وَیلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیةً وَسَلَاماً».
عالی است. پایانی خوش و بدون زحمت دارد.
۷۶- «خَالِدِینَ فِیهَا، حَسُنَتْ مُسْتَقَرّاً وَمُقَاماً».
خیلی خوب است.
۷۷- «قُلْ مَا یعْبَأُ بِکمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکمْ، فَقَدْ کذَّبْتُمْ، فَسَوْفَ یکونُ لِزَاماً».
خیلی خطرناک و پر از گرفتاری است و عوارض شومی را به دنبال می‌آورد. باید آن را ترک کرد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۳
سورهٔ شعراء
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، طسم».
۲- «تِلْک آیاتُ الْکتَابِ الْمُبِینِ».
هر دو آیهٔ مبارکه یک استخاره را شکل می‌بخشد. بسیار خوب است. کاری مهم، پیچیده و سنگین است که باید بر اساس قاعده و قانون خود انجام گیرد. ثبات و روشنی دارد.
۳- «لَعَلَّک بَاخِعٌ نَفْسَک أَلَّا یکونُوا مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. به اعتبار: «لَعَلَّک» و «أَلَّا» دردسر و زحمت دارد.
۴- «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیةً، فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ».
خیلی بد است. به بلا و مکافات دچار می‌شود.
۵- «وَمَا یأْتِیهِمْ مِنْ ذِکرٍ مِنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا کانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ».
بد است. در کار تنها می‌ماند و کسی مددکار او نیست.
۶- «فَقَدْ کذَّبُوا فَسَیأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُونَ».
بد است. سبب حرمان می‌شود.
۷- «أَوَلَمْ یرَوْا إِلَی الْأَرْضِ کمْ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کلِّ زَوْجٍ کرِیمٍ».
عالی است. رشد و شکوفایی فراوان را با خود دارد و کاری آسان، هموار و بدون دردسر و گرفتاری است.
۸- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
این کار نتیجه‌ای ندارد و تنها خواهان را به زحمت می‌اندازد. بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۴
۹- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
خوب و پرخیر است.
۱۰- «وَإِذْ نَادَی رَبُّک مُوسَی أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ».
با افرادی ظالم و ستم‌گر مواجه می‌شود. بد است.
۱۱- «قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا یتَّقُونَ».
بد است. با کسانی مواجه می‌شود که رعایت حدود، قوانین و آداب را ندارند.
۱۲- «قَالَ: رَبِّ، إِنِّی أَخَافُ أَنْ یکذِّبُونِ».
زحمتی بدون نتیجه است. خوب نیست.
۱۳- «وَیضِیقُ صَدْرِی، وَلَا ینْطَلِقُ لِسَانِی، فَأَرْسِلْ إِلَی هَارُونَ».
گرفتاری و مشکلات دارد. خوب نیست.
۱۴- «وَلَهُمْ عَلَی ذَنْبٌ، فَأَخَافُ أَنْ یقْتُلُونِ».
خوب نیست.
۱۵- «قَالَ: کلَّا، فَاذْهَبَا بِآَیاتِنَا، إِنَّا مَعَکمْ مُسْتَمِعُونَ».
خوب است و انجام می‌شود ولی همراه با مشکلات و سختی است.
۱۶- «فَأْتِیا فِرْعَوْنَ، فَقُولَا: إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
ناهنجاری‌هایی دارد. در این کار مددکاری می‌یابد و شراکت و رفاقت آن بهتر از تنهایی است. خوب است.
۱۷- «أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ».
بسیار خوب است.
۱۸- «قَالَ أَلَمْ نُرَبِّک فِینَا وَلِیداً، وَلَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِک سِنِینَ».
خوب است ولی باطنی ندارد و گسترشی نمی‌یابد. کاری محدود و بسته است که ظاهر نیکویی دارد.
«أَلَمْ نُرَبِّک»: امکانات و خیرات کار فراوان است.
«وَلَبِثْتَ فِینَا»: کاری محدود، آرام و نرم است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۵
۱۹- «وَفَعَلْتَ فَعْلَتَک الَّتِی فَعَلْتَ، وَأَنْتَ مِنَ الْکافِرِینَ».
کاری خطرناک است و به هیچ وجه از آن خیر و نتیجه‌ای به دست نمی‌آید و کفران و حرمان نیز خواهان را تهدید می‌کند.
۲۰- «قَالَ فَعَلْتُهَا إِذاً، وَأَنَا مِنَ الضَّالِّینَ».
زیان و ضرر به خواهان وارد می‌شود.
۲۱- «فَفَرَرْتُ مِنْکمْ لَمَّا خِفْتُکمْ، فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُکماً، وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُرْسَلِینَ».
یک آیهٔ استخاره است و در میان آیات استخاره منحصر است؛ زیرا هم مشکلات دارد و هم عطایایی بابرکت در آن است. کاری پرمشکل و دلهره‌آور است اما پایان آن همراه با خیرات و برکاتی اعطایی و بخششی است.
«فَفَرَرْتُ»: مشکلات کار چنان زیاد است که نمی‌تواند بر روی آن ثبات داشته باشد.
۲۲- «وَتِلْک نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَی أَنْ عَبَّدْتَ بَنِی إِسْرَائِیلَ».
خوب نیست. منت، تحقیر و گرفتاری را پیش می‌آورد.
۲۳- «قَالَ فِرْعَوْنُ: وَمَا رَبُّ الْعَالَمِینَ».
خوب نیست. سؤال در آن است. کاری بدون نتیجه است.
۲۴- «قَالَ: رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَینَهُمَا، إِنْ کنْتُمْ مُوقِنِینَ».
بسیار خوب است ولی باید آن را با احتیاط و دقت پیش برد: «إِنْ کنْتُمْ مُوقِنِینَ».
۲۵- «قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ: أَلَا تَسْتَمِعُونَ».
هیچ نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. خوب نیست.
۲۶- «قَالَ: رَبُّکمْ وَرَبُّ آبَائِکمُ الْأَوَّلِینَ».
خیلی خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۶
۲۷- «قَالَ: إِنَّ رَسُولَکمُ الَّذِی أُرْسِلَ إِلَیکمْ لَمَجْنُونٌ».
خوب نیست. کاری بی‌نتیجه است که گرفتاری‌های پیچیده‌ای دارد.
۲۸- «قَالَ: رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَینَهُمَا، إِنْ کنْتُمْ تَعْقِلُونَ».
خیلی خوب است. کاری گسترده است که باید آن را با احتیاط پیش برد وگرنه دچار مشکل می‌شود.
۲۹- «قَالَ: لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهاً غَیرِی لَأَجْعَلَنَّک مِنَ الْمَسْجُونِینَ».
خوب نیست.
۳۰- «قَالَ: أَوَلَوْ جِئْتُک بِشَی‌ءٍ مُبِینٍ».
خوب است.
۳۱- «قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
خوب است.
۳۲- «فَأَلْقَی عَصَاهُ، فَإِذَا هِی ثُعْبَانٌ مُبِینٌ».
خوب است. کاری است که زود به نتیجه می‌رسد. قوت و قدرت می‌آورد.
۳۳- «وَنَزَعَ یدَهُ فَإِذَا هِی بَیضَاءُ لِلنَّاظِرِینَ».
بسیار خوب است. کاری است که شکوه ظاهری دارد و سبب اقتدار می‌گردد. مشکلی نیز در روند انجام آن رخ نمی‌نماید.
۳۴- «قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ: إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِیمٌ».
خوب نیست. خواهان مورد انکار قرار می‌گیرد.
۳۵- «یرِیدُ أَنْ یخْرِجَکمْ مِنْ أَرْضِکمْ بِسِحْرِهِ، فَمَاذَا تَأْمُرُونَ».
خوب نیست. اختلاف پیش می‌آید و در معرض اتهام و محاکمه قرار می‌گیرد.
۳۶- «قَالُوا: أَرْجِهْ وَأَخَاهُ، وَابْعَثْ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ».
نتیجه‌ای با آن نیست. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۷
۳۷- «یأْتُوک بِکلِّ سَحَّارٍ عَلِیمٍ».
خوب نیست. کاری پیچیده است.
۳۸- «فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِیقَاتِ یوْمٍ مَعْلُومٍ».
خوب نیست. روند پیچیدهٔ کار سبب سرگردانی خواهان می‌شود.
۳۹- «وَقِیلَ لِلنَّاسِ: هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ».
خدعه و فریب در آن پیش می‌آید. معلوم نیست با چه کسی مواجه می‌شود. خوب نیست.
۴۰- «لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ، إِنْ کانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ».
خوب نیست. کاری پیچیده است.
۴۱- «فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْراً إِنْ کنَّا نَحْنُ الْغَالِبِینَ».
بد است. کاری پیچیده و نامناسب است. به مزدوری دچار می‌شود.
۴۲- «قَالَ: نَعَمْ، وَإِنَّکمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ».
به گناهان آلوده می‌گردد و نتیجه‌ای نیز ندارد. باید توجه داشت سخن فرعون وعده‌ای بیش نیست و امری محقق نمی‌باشد.
۴۳- «قَالَ لَهُمْ مُوسَی أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ».
خوب اما دلهره آور و استرس زاست.
۴۴- «فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِیهُمْ، وَقَالُوا: بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ، إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ».
خوب نیست. معلوم نیست با چه کسی مواجه است.
۴۵- «فَأَلْقَی مُوسَی عَصَاهُ، فَإِذَا هِی تَلْقَفُ مَا یأْفِکونَ».
خیلی خوب است اما کار با گرفتاری و بند و بست همراه است. بسیار سخت و سنگین می‌باشد و مشکلات آن فراوان است.
۴۶- «فَأُلْقِی السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ».
خوب است. قوت و قدرت را در پی دارد.
۴۷- «قَالُوا: آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی است و اقتدار را در پی دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۸
۴۸- «رَبِّ مُوسَی وَهَارُونَ».
عالی است.
۴۹- «قَالَ: آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکمْ، إِنَّهُ لَکبِیرُکمُ الَّذِی عَلَّمَکمُ السِّحْرَ، فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَیدِیکمْ وَأَرْجُلَکمْ مِنْ خِلَافٍ، وَلَأُصَلِّبَنَّکمْ أَجْمَعِینَ».
خوب نیست. درگیری و نزاع پیش می‌آید.
۵۰- «قَالُوا: لَاضَیرَ، إِنَّا إِلَی رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ».
شروع این کار خوب نیست ولی پایان نیکویی دارد.
۵۱- «إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ یغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَایانَا، أَنْ کنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِینَ».
کاری همراه با گرفتاری و سختی است ولی پایان آن خوب است.
«أَوَّلَ الْمُؤْمِنِینَ»: نخست بودن بر سختی کار دلالت دارد.
۵۲- «وَأَوْحَینَا إِلَی مُوسَی: أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی، إِنَّکمْ مُتَّبَعُونَ».
خوب است ولی خیلی سخت و سنگین است و مشکلات و گرفتاری فراوانی دارد؛ چرا که وحی، موسی و همراهی با مردم در آن است.
۵۳- «فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ».
خوب نیست. سعایت در آن است و کاری شلوغ می‌باشد.
۵۴- «إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ».
خوب نیست. تحقیر خواهان را به دنبال دارد.
۵۵- «وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ».
خوب نیست. درگیری و اضطراب را موجب می‌شود.
۵۶- «وَإِنَّا لَجَمِیعٌ حَاذِرُونَ».
خیلی بد است. دشمن‌تراشی و کینه در آن پیش می‌آید.
۵۷- «فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
بد است. پر زحمت و همراه با درگیری است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۹۹
۵۸- «وَکنُوزٍ، وَمَقَامٍ کرِیمٍ».
خوب است. جابجایی و گرفتاری نیز دارد.
۵۹- «کذَلِک وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِی إِسْرَائِیلَ».
خوب است. خالی از گرفتاری و مشکلات نیست.
«بَنِی إِسْرَائِیلَ»: گرفتاری در آن است.
۶۰- «فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِینَ».
خوب نیست. کاری است ترس‌زا و دلهره آور.
۶۱- «فَلَمَّا تَرَاءَی الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَی: إِنَّا لَمُدْرَکونَ».
خوب نیست. تقابل و دلهره را بر خواهان تحمیل می‌کند.
۶۲- «قَالَ: کلَّا، إِنَّ مَعِی رَبِّی سَیهْدِینِ».
بد نیست. اضطراب‌زا و دلهره‌آور است ولی باطن خوبی دارد.
۶۳- «فَأَوْحَینَا إِلَی مُوسَی: أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاک الْبَحْرَ، فَانْفَلَقَ، فَکانَ کلُّ فِرْقٍ کالطَّوْدِ الْعَظِیمِ».
برای کارهای کلان خوب است. باید پی در پی پی‌گیر آن باشد، از این رو سخت و طولانی است. به ماجراجویی می‌ماند اما موفقیت‌آمیز است.
برای کارهای سیاسی و اقتصادی خیلی خوب و مناسب است ولی برای کارهایی مانند ازدواج، طلاق و مرافعات خانوادگی خوب نیست؛ چرا که محیط خانواده جای ماجراجویی نیست.
۶۴- «وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآَخَرِینَ».
خوب نیست.
۶۵- «وَأَنْجَینَا مُوسَی وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ».
خوب است. در شروع آن با مشکلاتی مواجه می‌شود.
۶۶- «ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآَخَرِینَ».
بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۰
۶۷- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. نباید فریب ظاهر پرشکوه آن را خورد که نتیجه‌ای را در بر ندارد.
«وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ»: نتیجه‌ای در این کار نیست.
۶۸- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
خوب است. ظاهری دنیوی ندارد اما معنویت‌زاست.
۶۹- «وَاتْلُ عَلَیهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ».
کاری فرسایشی است که به نتیجه نمی‌رسد. خوب نیست.
۷۰- «إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ: مَا تَعْبُدُونَ».
خوب نیست.
۷۱- «قَالُوا: نَعْبُدُ أَصْنَاماً، فَنَظَلُّ لَهَا عَاکفِینَ».
خیلی بد است. کاری دنیوی با ظاهری فریبنده است که فرجام آن حرمان و آلودگی است. برای نمونه، سرمایه‌دار می‌گردد، اما فرزندان وی به سبب همین سرمایه به عافیت و گناه کشیده می‌شوند.
۷۲- «قَالَ: هَلْ یسْمَعُونَکمْ إِذْ تَدْعُونَ».
کاری بدون خاصیت است که سود و ضرری ندارد.
۷۳- «أَوْ ینْفَعُونَکمْ أَوْ یضُرُّونَ».
خوب نیست. خاصیت و اثری برای آن نیست.
۷۴- «قَالُوا: بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا کذَلِک یفْعَلُونَ».
کار خوبی نیست. فرسایشی است.
۷۵- «قَالَ: أَفَرَأَیتُمْ مَا کنْتُمْ تَعْبُدُونَ».
خوب نیست.
۷۶- «أَنْتُمْ وَآبَاؤُکمُ الْأَقْدَمُونَ».
کاری است ظاهری و دنیایی که خاصیتی برای آن‌نیست. خوب‌نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۱
۷۷- «فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِی إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِینَ».
با دردسر و سختی شروع می‌شود ولی پایان آن خوب است.
۷۸- «الَّذِی خَلَقَنِی، فَهُوَ یهْدِینِ».
عالی و گسترده است.
۷۹- «وَالَّذِی هُوَ یطْعِمُنِی وَیسْقِینِ».
عالی است.
۸۰- «وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یشْفِینِ».
مشکلات کار مورد نظر برطرف می‌شود. عالی است.
۸۱- «وَالَّذِی یمِیتُنِی ثُمَّ یحْیینِ».
مشکلات آن قابل رفع است. خوب است.
۸۲- «وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یوْمَ الدِّینِ».
خوب است. کاری پر گره و مشکل دار است.
۸۳- «رَبِّ، هَبْ لِی حُکماً، وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ».
کاری است که خیرات و برکات اعطایی و موهوبی دارد. عالی است.
۸۴- «وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآَخِرِینَ».
بسیار خوب است.
۸۵- «وَاجْعَلْنِی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ».
خیلی خوب است. نعمتی که وی برای آن زحمتی نکشیده به وی می‌رسد.
۸۶- «وَاغْفِرْ لِأَبِی، إِنَّهُ کانَ مِنَ الضَّالِّینَ».
خوب نیست. سبب گرفتاری می‌شود.
۸۷- «وَلَا تُخْزِنِی یوْمَ یبْعَثُونَ».
خیلی بد است.
۸۸- «یوْمَ لَاینْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ».
خوب نیست. پر زحمت و بدون سود و نتیجه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۲
۸۹- «إِلَّا مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ».
باید در این کار احتیاط داشت. خیلی خوب است.
۹۰- «وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ».
عالی است.
۹۱- «وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ».
خیلی بد است.
۹۲- «وَقِیلَ لَهُمْ أَینَ مَا کنْتُمْ تَعْبُدُونَ».
۹۳- «مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ ینْصُرُونَکمْ أَوْ ینْتَصِرُونَ».
هر دو آیهٔ شریفه یک استخاره دارد. حرمان، حسرت و تمسخر را در پی دارد. بسیار بد است.
۹۴- «فَکبْکبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ».
خیلی بد است. خرابی، زلزله، سیل، تصادف، آتش‌سوزی و بلایایی همانند آن در این کار پیشامد می‌کند. باید از آن پرهیز نمود.
۹۵- «وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ».
بسیار بد است.
۹۶- «قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یخْتَصِمُونَ».
سبب نزاع و بحث می‌شود. خوب نیست.
۹۷- «تَاللَّهِ، إِنْ کنَّا لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
خوب نیست.
۹۸- «إِذْ نُسَوِّیکمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ».
بد است.
۹۹- «وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ».
خوب نیست. کار به فرجام نمی‌رسد.
۱۰۰- «فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِینَ».
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۳
۱۰۱- «وَلَا صَدِیقٍ حَمِیمٍ».
بد است. در مشکلات کار می‌ماند و مددکاری برای او نیست.
۱۰۲- «فَلَوْ أَنَّ لَنَا کرَّةً فَنَکونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
بد است. پشیمانی آن سودی ندارد و بدی‌های آن قابل جبران نیست.
۱۰۳- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست.
۱۰۴- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
آیه‌ای است که تاکنون سه‌بار تکرار شده است. شروع آن خوب می‌نماید ولی نتیجه‌ای دنیوی برای آن نیست. البته معنویت زاست.
۱۰۵- «کذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ».
خیلی بد است. مورد تکذیب قرار می‌گیرد.
۱۰۶- «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ: أَلَا تَتَّقُونَ».
بسیار بد است.
۱۰۷- «إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
بسیار سنگین است. برای فردی که به کفران آلوده است خوب نیست.
۱۰۸- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
کاری پر مشغله و پر زحمت ولی خوب است.
۱۰۹- «وَمَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ».
کاری معنوی و بسیار خوب است.
۱۱۰- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
سخت، سنگین و پر دردسر است ولی پایان خوبی دارد.
۱۱۱- «قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَک وَاتَّبَعَک الْأَرْذَلُونَ».
خوب نیست. با شک و تردید همراه است.
۱۱۲- «قَالَ: وَمَا عِلْمِی بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ».
خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۴
۱۱۳- «إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَی رَبِّی، لَوْ تَشْعُرُونَ».
خوب نیست. زبان تهدید است.
۱۱۴- «وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ».
خوب نیست.
۱۱۵- «إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ».
خوب نیست.
۱۱۶- «قَالُوا: لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نُوحُ، لَتَکونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ».
خیلی بد است.
۱۱۷- «قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کذَّبُونِ».
بسیار بد است.
۱۱۸- «فَافْتَحْ بَینِی وَبَینَهُمْ فَتْحاً، وَنَجِّنِی وَمَنْ مَعِی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
خوب است ولی سخت و پر زحمت است و مشکلاتی دامنگیر خواهان می‌شود.
۱۱۹- «فَأَنْجَینَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْک الْمَشْحُونِ».
خوب است.
۱۲۰- «ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ».
بسیار بد است.
۱۲۱- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
بد است.
۱۲۲- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
سخت و سنگین اما خوب است.
۱۲۳- «کذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ».
بد است.
۱۲۴- «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ: أَلَا تَتَّقُونَ».
بد است. آلودگی دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۵
۱۲۵- «إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
بسیار سنگین است. برای فردی که به کفران آلوده است خوب نیست.
۱۲۶- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
کاری خوب است اما زحمت دارد.
۱۲۷- «وَمَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ».
کاری مادی نیست و ظاهر خوشایندی ندارد اما معنویت در آن هست.
۱۲۸- «أَتَبْنُونَ بِکلِّ رِیعٍ آیةً تَعْبَثُونَ».
زحمت و تلاشی بیهوده است و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. بد است.
۱۲۹- «وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکمْ تَخْلُدُونَ».
ظاهر و چشم‌اندازی خوب دارد ولی باطنی برای آن نیست و به نتیجه نمی‌رسد. بد است.
۱۳۰- «وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ».
خیلی بد است. به استکبار و غرور آلوده می‌گردد.
۱۳۱- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
سعی و زحمت را می‌طلبد. خوب است.
۱۳۲- «وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکمْ بِمَا تَعْلَمُونَ».
خوب است. زحمت و مشکلات آن فراوان است.
۱۳۳- «أَمَدَّکمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ».
خوب است. زحمت دارد.
۱۳۴- «وَجَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
خیلی خوب است. زحمتی ندارد.
۱۳۵- «إِنِّی أَخَافُ عَلَیکمْ عَذَابَ یوْمٍ عَظِیمٍ».
بسیار بد است. با آن که خیری در آن است، نتیجه‌ای برای آن نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۶
۱۳۶- «قَالُوا: سَوَاءٌ عَلَینَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکنْ مِنَ الْوَاعِظِینَ».
خیلی بد است. کاری بدون نتیجه است و با افرادی که اعتقادی به کار ندارند مواجه می‌شود، از این رو کار پیشرفتی ندارد.
۱۳۷- «إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست.
۱۳۸- «وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ».
بد است.
۱۳۹- «فَکذَّبُوهُ، فَأَهْلَکنَاهُمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. هلاکت و حرمان در آن است.
۱۴۰- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
سنگین و پر دردسر ولی خوب است.
۱۴۱- «کذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ».
خوب نیست.
۱۴۲- «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ: أَلَا تَتَّقُونَ».
خوب نیست. شروع آن نرم و آرام است.
۱۴۳- «إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
بسیار سنگین است. برای فردی که به کفران آلوده است خوب نیست.
۱۴۴- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
خوب است ولی زحمت دارد.
۱۴۵- «وَمَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ».
خیلی خوب است ولی ظاهر و دنیایی با آن نیست.
۱۴۶- «أَتُتْرَکونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ».
با غفلت و ناآگاهی همراه است و نتیجه‌ای نیز نمی‌دهد.
۱۴۷- «فِی جَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۷
۱۴۸- «وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ».
خوب است. نتیجه‌بخش است.
۱۴۹- «وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیوتاً فَارِهِینَ».
سخت و سنگین است. پایان محکمی دارد.
۱۵۰- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
همراه با زحمت ولی خوب است.
۱۵۱- «وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ».
بد است.
۱۵۲- «الَّذِینَ یفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ، وَلَا یصْلِحُونَ».
کاری فسادانگیز و بد است.
۱۵۳- «قَالُوا: إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ».
بد است. ظاهری شکوهمند اما اختلاف‌انگیز دارد و سبب درگیری می‌شود.
۱۵۴- «مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا، فَأْتِ بِآَیةٍ إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
بد است. با درگیری و مبارزه همراه است.
۱۵۵- «قَالَ: هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ، وَلَکمْ شِرْبُ یوْمٍ مَعْلُومٍ».
بد است. کاری نامأنوس و خطرناک است و بلا و مصیبت را بر خواهان وارد می‌آورد.
۱۵۶- «وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ، فَیأْخُذَکمْ عَذَابُ یوْمٍ عَظِیمٍ».
خیلی بد است. مشکلات فراوانی دارد و خطر و بلاست که خواهان را تهدید می‌کند.
۱۵۷- «فَعَقَرُوهَا، فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ».
بد است. به پشیمانی و پریشانی می‌افتد.
۱۵۸- «فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۸
۱۵۹- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
خوب است. کاری پرخطر است که نتیجه‌ای دنیوی ندارد.
۱۶۰- «کذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ».
خیلی بد است. از اقتدار حق سخن می‌گوید و بر این اساس مخاطرات دارد و کاری سخت است.
۱۶۱- «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ: أَلَا تَتَّقُونَ».
خوب نیست.
۱۶۲- «إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
مخاطره دارد و برای فردی که به کفران آلوده است خوب نیست.
۱۶۳- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
باید آن را ترک کرد. خوب نیست.
۱۶۴- «وَمَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ».
ظاهری برای این کار نیست. به اعتبار: «رَبِّ الْعَالَمِینَ»، کاری سخت و سنگین اما معنوی و بسیار خوب است.
۱۶۵- «أَتَأْتُونَ الذُّکرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ».
کاری بد، زشت و خلاف است.
۱۶۶- «وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکمْ رَبُّکمْ مِنْ أَزْوَاجِکمْ، بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ».
بسیار بد است. فساد، خلاف، کفران و اسراف در آن پیش می‌آید و مشکلاتی نیز دارد.
۱۶۷- «قَالُوا: لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا لُوطُ لَتَکونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ».
خوب نیست. درگیری، اخراج و مخالفت در آن پیشامد می‌کند.
۱۶۸- «قَالَ: إِنِّی لِعَمَلِکمْ مِنَ الْقَالِینَ».
خوب نیست. درگیری دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۰۹
۱۶۹- «رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یعْمَلُونَ».
ورود به کار همراه با بلا و مصیبت است که درخواست رهایی از آن را دارد ولی همراه با نجات و گشایش است. خوب است.
۱۷۰- «فَنَجَّینَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ».
کاری پرمخاطره اما خوب است. از خطرات آن می‌گذرد.
۱۷۱- «إِلَّا عَجُوزاً فِی الْغَابِرِینَ».
بد است.
۱۷۲- «ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآَخَرِینَ».
نابودی و شکست در آن هست. خوب نیست.
۱۷۳- «وَأَمْطَرْنَا عَلَیهِمْ مَطَراً، فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ».
خطرناک است. خواهان مورد حمله و بلا واقع می‌شود و افرادی با او درگیر می‌شوند. خیلی بد است.
۱۷۴- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. بسیار سنگین است.
۱۷۵- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
کاری سنگین و سخت است.
۱۷۶- «کذَّبَ أَصْحَابُ الْأَیکةِ الْمُرْسَلِینَ».
بد است.
۱۷۷- «إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیبٌ: أَلَا تَتَّقُونَ».
خوب نیست.
۱۷۸- «إِنِّی لَکمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».
برای فردی که به کفران آلوده می‌شود خوب نیست. بسیار سنگین است.
۱۷۹- «فَاتَّقُوا اللَّهَ، وَأَطِیعُونِ».
خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۰
۱۸۰- «وَمَا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ، إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ».
با افرادی ناسازگار مواجه می‌شود. با آن که ظاهری مادی و خوشایند ندارد، ثمرات معنوی دارد. خوب است.
۱۸۱- «أَوْفُوا الْکیلَ، وَلَا تَکونُوا مِنَ الْمُخْسِرِینَ».
خوب نیست. بهره‌برداری و استیفای لازم از کار نمی‌گردد.
۱۸۲- «وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ».
خوب نیست.
۱۸۳- «وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ، وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ».
فساد در آن است. خوب نیست.
۱۸۴- «وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکمْ، وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ».
از انجام آن پرهیز می‌دهد. باید کار را رها کرد که نتیجه‌ای ندارد.
۱۸۵- «قَالُوا: إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ».
خوب نیست.
۱۸۶- «وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا، وَإِنْ نَظُنُّک لَمِنَ الْکاذِبِینَ».
خوب نیست. به دروغ‌گویی متهم می‌شود.
۱۸۷- «فَأَسْقِطْ عَلَینَا کسَفاً مِنَ السَّمَاءِ، إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
بسیار بد است.
۱۸۸- «قَالَ: رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ».
خوب نیست.
۱۸۹- «فَکذَّبُوهُ، فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یوْمِ الظُّلَّةِ، إِنَّهُ کانَ عَذَابَ یوْمٍ عَظِیمٍ».
خیلی بد است.
۱۹۰- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً، وَمَا کانَ أَکثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ».
خوب نیست.
۱۹۱- «وَإِنَّ رَبَّک لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ».
خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۱
۱۹۲- «وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
بسیار خوب است.
۱۹۳- «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ».
عالی است. کاری است مرتب و دارای چند مرحله و منظم است.
۱۹۴- «عَلَی قَلْبِک، لِتَکونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ».
خیلی خوب است.
۱۹۵- «بِلِسَانٍ عَرَبِی مُبِینٍ».
خوب است.
۱۹۶- «وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ».
خوب است.
۱۹۷- «أَوَلَمْ یکنْ لَهُمْ آیةً أَنْ یعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ».
خوب نیست. درگیری دارد.
۱۹۸- «وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَی بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ».
خوب نیست.
۱۹۹- «فَقَرَءَهُ عَلَیهِمْ مَا کانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ».
بد است. دردسر و مکافات دارد.
۲۰۰- «کذَلِک سَلَکنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ».
خوب نیست.
۲۰۱- «لَایؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّی یرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ».
به انکار مبتلا می‌شود و پذیرشی در آن نیست. خوب نیست.
۲۰۲- «فَیأْتِیهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
ناآگاهی و مشکلات گریبان‌گیر خواهان می‌شود.
۲۰۳- «فَیقُولُوا: هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ».
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۲
۲۰۴- «أَفَبِعَذَابِنَا یسْتَعْجِلُونَ».
بد است.
۲۰۵- «أَفَرَأَیتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ».
خوب نیست.
۲۰۶- «ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا کانُوا یوعَدُونَ».
بد است.
۲۰۷- «مَا أَغْنَی عَنْهُمْ مَا کانُوا یمَتَّعُونَ».
نتیجه‌ای برای آن نیست.
۲۰۸- «وَمَا أَهْلَکنَا مِنْ قَرْیةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ».
بسیار بد است.
۲۰۹- «ذِکرَی، وَمَا کنَّا ظَالِمِینَ».
خوب نیست.
۲۱۰- «وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطِینُ».
بد است.
۲۱۱- «وَمَا ینْبَغِی لَهُمْ، وَمَا یسْتَطِیعُونَ».
بد است.
۲۱۲- «إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ».
خوب نیست.
۲۱۳- «فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَتَکونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ».
بد است.
۲۱۴- «وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَک الْأَقْرَبِینَ».
خوب، پر زحمت و تلخ است.
۲۱۵- «وَاخْفِضْ جَنَاحَک لِمَنِ اتَّبَعَک مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
عالی است. البته زحمت و سختی را دارد؛ زیرا فروتنی است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۳
۲۱۶- «فَإِنْ عَصَوْک فَقُلْ إِنِّی بَرِی‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ».
کاری آسان، راحت و خوب نیست.
۲۱۷- «وَتَوَکلْ عَلَی الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ».
خوب است. باید آن را با توکل انجام داد.
۲۱۸- «الَّذِی یرَاک حِینَ تَقُومُ».
عالی است.
۲۱۹- «وَتَقَلُّبَک فِی السَّاجِدِینَ».
خوب است.
۲۲۰- «إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
خوب است.
۲۲۱- «هَلْ أُنَبِّئُکمْ عَلَی مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیاطِینُ».
بد است.
۲۲۲- «تَنَزَّلُ عَلَی کلِّ أَفَّاک أَثِیمٍ».
بد است.
۲۲۳- «یلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکثَرُهُمْ کاذِبُونَ».
خیلی خطرناک است.
۲۲۴- «وَالشُّعَرَاءُ یتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ».
بد است.
۲۲۵- «أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کلِّ وَادٍ یهِیمُونَ».
بسیار بد است.
۲۲۶- «وَأَنَّهُمْ یقُولُونَ مَا لَایفْعَلُونَ».
بد است.
۲۲۷- «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا، وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، وَذَکرُوا اللَّهَ کثِیراً، وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا، وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ».
بسیار خوب است ولی با مظلومیت و تنهایی همراه است. این آیهٔ
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۴
شریفه دربارهٔ اهل بیت علیهم السلام کد و گراهایی دارد که برخی از مطالب را می‌شود از آن استفاده کرد. برای نمونه می‌توان از آن دانست چرا هرگاه نام مبارک حضرت خدیجه علیها السلام می‌آمد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اندوهناک می‌گردیدند و اشک می‌ریختند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۵
سورهٔ نمل
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، طس، تِلْک آیاتُ الْقُرْآنِ وَکتَابٍ مُبِینٍ».
«طاء» از حروف استعلاء و «سین» استفلایی است و سبب مد در هر دو جمع است. کاری مهم و سنگین است. بسیار خوب است. نتایجی شیرین برای این کار است.
۲- «هُدًی، وَبُشْرَی لِلْمُؤْمِنِینَ».
عالی است.
۳- «الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ، وَیؤْتُونَ الزَّکاةَ، وَهُمْ بِالْآَخِرَةِ هُمْ یوقِنُونَ».
بسیار خوب است. زحمت دارد. خواهان باید برای آن سرمایه‌گذاری کند و هزینه‌های آن را بپردازد. سخت و سنگین است.
۴- «إِنَّ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ زَینَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ، فَهُمْ یعْمَهُونَ».
خیلی بد است. به ناآگاهی می‌انجامد.
«زَینَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ»: با این که ظاهری دنیوی دارد، هیچ نتیجه‌ای برای آن نیست.
۵- «أُولَئِک الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ، وَهُمْ فِی الْآَخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ».
بسیار بد است. بلایا و مصایبی همانند تصادف، شکست و مرگ و میر در آن است و با توجه به حصری که دارد هیچ راه فرار و گریزی از آن نیست و خواهان با ورود به این کار، به آن مبتلا می‌گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۶
۶- «وَإِنَّک لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلِیمٍ».
عالی، سخت، سنگین و پر زحمت است.
۷- «إِذْ قَالَ مُوسَی لِأَهْلِهِ: إِنِّی آنَسْتُ نَاراً، سَآَتِیکمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ، أَوْ آتِیکمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ، لَعَلَّکمْ تَصْطَلُونَ».
سنگین است. خطراتی نیز در کمین خواهان است ولی بسیار خوب است.
«بِشِهَابٍ قَبَسٍ»: موفقیت، پیروزی و دست‌یابی به نعمت، رحمت یا دولتی به صورت ناگهانی حتمی است.
۸- «فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِی أَنْ بُورِک مَنْ فِی النَّارِ، وَمَنْ حَوْلَهَا، وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی است. کاری معنوی است. آتش در صورتی که بر عذاب دلالت نداشته باشد بسیار خوب است.
۹- «یا مُوسَی، إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
بسیار خوب است. ولی با توجه به خطاب آن به شخصی خاص ممکن است برای برخی نتیجه‌بخش نباشد. تشخیص آن با صاحب استخاره است.
۱۰- «وَأَلْقِ عَصَاک فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّی مُدْبِراً وَلَمْ یعَقِّبْ یا مُوسَی لَاتَخَفْ إِنِّی لَایخَافُ لَدَی الْمُرْسَلُونَ».
عالی است.
۱۱- «إِلَّا مَنْ ظَلَمَ، ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ، فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ».
خوب نیست.
۱۲- «وَأَدْخِلْ یدَک فِی جَیبِک تَخْرُجْ بَیضَاءَ مِنْ غَیرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیاتٍ إِلَی فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ، إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ».
عالی است. مشکلات و گرفتاری‌هایی در آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۷
۱۳- «فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آیاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا: هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ».
خوب نیست. زحمت دارد و کار بسته است و آزادی عمل در آن نیست.
۱۴- «وَجَحَدُوا بِهَا، وَاسْتَیقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَعُلُوّاً، فَانْظُرْ کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِینَ».
به انکار مبتلا می‌شود. خیلی بد است.
۱۵- «وَلَقَدْ آتَینَا دَاوُودَ وَسُلَیمَانَ عِلْماً، وَقَالَا: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنَا عَلَی کثِیرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ».
عالی، مهم و شیرین است.
۱۶- «وَوَرِثَ سُلَیمَانُ دَاوُودَ، وَقَالَ: یا أَیهَا النَّاسُ، عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّیرِ، وَأُوتِینَا مِنْ کلِّ شَی‌ءٍ، إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِینُ».
عالی، بدون زحمت و از امور اعطایی است.
۱۷- «وَحُشِرَ لِسُلَیمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَالطَّیرِ، فَهُمْ یوزَعُونَ».
عالی است. سلطنت، سطوت، همت و دولت با آن همراه است.
۱۸- «حَتَّی إِذَا أَتَوْا عَلَی وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ: یا أَیهَا النَّمْلُ، ادْخُلُوا مَسَاکنَکمْ لَایحْطِمَنَّکمْ سُلَیمَانُ وَجُنُودُهُ، وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
کاری عالی و ظریف است؛ زیرا هم از سلیمان می‌گوید و هم از مورچه. البته به همین میزان سخت نیز هست: «وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
۱۹- «فَتَبَسَّمَ ضَاحِکاً مِنْ قَوْلِهَا، وَقَالَ: رَبِّ، أَوْزِعْنِی أَنْ أَشکرَ نِعْمَتَک الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَی وَعَلَی وَالِدَی، وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاهُ، وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِک فِی عِبَادِک الصَّالِحِینَ».
عالی است. تمامی واژه‌های آن بار معنایی اثباتی دارد. ملکوت آن قابل جمع نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۸
۲۰- «وَتَفَقَّدَ الطَّیرَ، فَقَالَ: مَا لِی، لَاأَرَی الْهُدْهُدَ أَمْ کانَ مِنَ الْغَائِبِینَ».
خیلی سنگین، خطرناک و بد است و انجام آن به مثابهٔ راه رفتن بر لبهٔ تیغ است.
۲۱- «لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذاباً شَدیداً، أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ، أَوْ لَیأْتِینِّی بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ».
خیلی سخت، سنگین و خطرناک است و با توجه به تعدد «أَوْ» راه‌های گریز و فرار از آن بسیار است.
۲۲- «فَمَکثَ غَیرَ بَعِیدٍ، فَقَالَ: أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ، وَجِئْتُک مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ یقِینٍ».
بسیار خوب است ولی به فردی بی‌جنبه و کم‌ظرفیت مبتلا می‌شود، از این رو باید مواظب باشد.
۲۳- «إِنِّی وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِکهُمْ، وَأُوتِیتْ مِنْ کلِّ شَی‌ءٍ، وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ».
عالی است.
۲۴- «وَجَدْتُهَا وَقَوْمَهَا یسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ، فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ، فَهُمْ لَایهْتَدُونَ».
خوب نیست. به اعتبار: «لِلشَّمْسِ» ظاهر نیکویی دارد. کاری سنگین و بزرگ است ولی باطنی در آن نیست. برای نمونه چنان‌چه کار مورد نظر وکالت باشد، خوب است، ولی همواره با دو طرف دعوا و بحث و مناظره طرف می‌شود و ممکن است به ظلم بر مظلومان یا خیانت و مانند آن آلوده شود.
۲۵- «أَلَّا یسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی یخْرِجُ الْخَبْ‌ءَ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَیعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ».
خوب نیست. کار برای خداوند نیست و کاری بزرگ است که همهٔ چشم‌ها به آن دوخته می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۱۹
۲۶- «اللَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ».
خوب است. از آیات ذکر است. ذکر آن بسیار سنگین می‌باشد و باید به دو نفس گفته شود. برای رفع ترس، وسواس و ضعف مفید است. البته، سبب قدرت، غرور و استکبار می‌شود و برای رفع آن باید ذکر استغفار و تسبیح را با آن داشت. استفاده از این آیه به همراه استغفار باعث می‌شود انسان به‌راحتی در دهان گرگان روزگار رود و از آنان هراسی به خود راه ندهد و آنان را زمین‌گیر سازد.
۲۷- «قَالَ: سَنَنْظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ کنْتَ مِنَ الْکاذِبِینَ».
تحیر و اهمال برای خواهان پیش می‌آید. خوب نیست.
۲۸- «اذْهَبْ بِکتَابِی هَذَا، فَأَلْقِهِ إِلَیهِمْ، ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ، فَانْظُرْ مَاذَا یرْجِعُونَ».
بد است. سرگردانی، شک و انتظار به مدتی طولانی گریبان‌گیر خواهان می‌شود و با توجه به درازی زمان آن، نتیجه‌ای در عمل از آن به دست نمی‌آید.
۲۹- «قَالَتْ: یا أَیهَا الْمَلَأُ، إِنِّی أُلْقِی إِلَی کتَابٌ کرِیمٌ».
بسیار خوب است.
۳۰- «إِنَّهُ مِنْ سُلَیمَانَ، وَإِنَّهُ: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ».
عالی است.
۳۱- «أَلَّا تَعْلُوا عَلَی، وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ».
بد است. نوعی اطاعت‌طلبی است.
۳۲- «قَالَتْ: یا أَیهَا الْمَلَأُ، أَفْتُونِی فِی أَمْرِی، مَا کنْتُ قَاطِعَةً أَمْراً حَتَّی تَشْهَدُونِ».
نتیجه‌ای برای آن نیست. خوب نیست.
۳۳- «قَالُوا: نَحْنُ أُولُو قُوَّةٍ، وَأُولُو بأسٍ شدیدٍ، وَالْأَمْرُ إِلَیک، فَانْظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ».
همراه با اختلاف و درگیری است. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۰
۳۴- «قَالَتْ: إِنَّ الْمُلُوک إِذَا دَخَلُوا قَرْیةً أَفْسَدُوهَا، وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً، وَکذَلِک یفْعَلُونَ».
سرگردانی، ذلت و فساد در آن است. خوب نیست.
۳۵- «وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیهِمْ بِهَدِیةٍ، فَنَاظِرَةٌ بِمَ یرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ».
خوب نیست. این کار تنها با دادن رشوه سامان می‌گیرد.
۳۶- «فَلَمَّا جَاءَ سُلَیمَانَ قَالَ: أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ، فَمَا آتَانِی اللَّهُ خَیرٌ مِمَّا آتَاکمْ، بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِیتِکمْ تَفْرَحُونَ».
بد است. هماهنگی و توافقی در کار مورد نظر نیست و اختلاف و نیز به رخ کشیدن عمل افراد وابسته به کار در آن پیش می‌آید و نتیجه‌ای نیز به دست نمی‌دهد.
۳۷- «ارْجِعْ إِلَیهِمْ، فَلَنَأْتِینَّهُمْ بِجُنُودٍ، لَاقِبَلَ لَهُمْ بِهَا، وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ».
بد است.
۳۸- «قَالَ یا أَیهَا الْمَلَأُ أَیکمْ یأْتِینِی بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ یأْتُونِی مُسْلِمِینَ».
تبدیل، به هم ریزی و درگیری در آن پیش می‌آید. خوب نیست.
۳۹- «قَالَ عِفْریتٌ مِنَ الْجِنِّ: أَنَا آتِیک بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِک، وَإِنِّی عَلَیهِ لَقَوِی أَمِینٌ».
هم سبب قدرت می‌شود و هم تخریب و به هم ریزی و نیز ستیز یا جنگ را در پی دارد و آرامشی در آن نیست اما خوب است.
۴۰- «قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکتَابِ: أَنَا آتِیک بِهِ قَبْلَ أَنْ یرْتَدَّ إِلَیک طَرْفُک، فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ قَالَ: هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی، لِیبْلُوَنِی أَأَشکرُ أَمْ أَکفُرُ، وَمَنْ شکرَ فَإِنَّمَا یشکرُ لِنَفْسِهِ، وَمَنْ کفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِی کرِیمٌ».
بسیار خوب است و کار بدون پیشامد مشکلی انجام می‌شود.
۴۱- «قَالَ: نَکرُوا لَهَا عَرْشَهَا، نَنْظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکونُ مِنَ الَّذِینَ لَایهْتَدُونَ».
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۱
۴۲- «فَلَمَّا جَاءَتْ قِیلَ: أَهَکذَا عَرْشُک؟ قَالَتْ: کأَنَّهُ هُوَ، وَأُوتِینَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهَا، وَکنَّا مُسْلِمِینَ».
خیلی خوب است. کار با هماهنگی میان گروه‌های وابسته به آن انجام می‌شود.
۴۳- «وَصَدَّهَا مَا کانَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ، إِنَّهَا کانَتْ مِنْ قَوْمٍ کافِرِینَ».
خوب نیست.
۴۴- «قِیلَ لَهَا: ادْخُلِی الصَّرْحَ، فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً، وَکشَفَتْ عَنْ سَاقَیهَا، قَالَ: إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوَارِیرَ، قَالَتْ: رَبِّ، إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی، وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَیمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».
عالی است. کاری تنوع‌پذیر، شاد، بلند و گواراست. خیرات و برکات فراوانی دارد و دنیا و آخرت در آن جمع است.
۴۵- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَی ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحاً: أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ، فَإِذَا هُمْ فَرِیقَانِ یخْتَصِمُونَ».
بد است. با چالش و گرفتاری همراه است.
۴۶- «قَالَ: یا قَوْمِ، لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ، لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ».
خوب نیست. تهدید و تحذیر در آن است؛ هرچند گرفتاری آن در پایان رو به کاهش می‌نهد.
۴۷- «قَالُوا: اطَّیرْنَا بِک وَبِمَنْ مَعَک، قَالَ: طَائِرُکمْ عِنْدَ اللَّهِ، بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ».
ابتلا، فتنه و بدبینی گریبان‌گیر خواهان می‌شود. بد است.
۴۸- «وَکانَ فِی الْمَدِینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ، وَلَا یصْلِحُونَ».
خوب نیست. فساد و گمراهی با آن همراه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۲
۴۹- «قَالُوا: تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَیتَنَّهُ وَأَهْلَهُ، ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِیهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِک أَهْلِهِ، وَإِنَّا لَصَادِقُونَ».
خوب نیست.
۵۰- «وَمَکرُوا مَکراً، وَمَکرْنَا مَکراً، وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
بد است.
۵۱- «فَانْظُرْ کیفَ کانَ عَاقِبَةُ مَکرِهِمْ، أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است.
۵۲- «فَتِلْک بُیوتُهُمْ خَاوِیةً بِمَا ظَلَمُوا، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یعْلَمُونَ».
در این آیه از سلاحی سخن گفته شده که بدون تأثیر بر ساختمان‌ها و تأسیسات اقتصادی، سبب نابودی انسان‌ها می‌شده است. خوب نیست.
۵۳- «وَأَنْجَینَا الَّذِینَ آمَنُوا، وَکانُوا یتَّقُونَ».
خیلی خوب است. نگرانی‌ها و گرفتاری‌هایی را بر خواهان وارد می‌آورد.
۵۴- «وَلُوطاً، إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ: أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ».
بسیار بد است. با افرادی مواجه می‌شود که آگاهانه فساد می‌کنند.
۵۵- «أَئِنَّکمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ، بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».
خیلی بد است. به خلاف و فساد آلوده می‌شود.
۵۶- «فَمَا کانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا: أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیتِکمْ، إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یتَطَهَّرُونَ».
خواهان به جرم، بزه و گرفتاری دچار می‌شود و مظلوم نیز واقع می‌شود. بد است.
۵۷- «فَأَنْجَینَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ، قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِینَ».
بسیار بد است.
۵۸- «وَأَمْطَرْنَا عَلَیهِمْ مَطَراً فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ».
خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۳
۵۹- «قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَسَلَامٌ عَلَی عِبَادِهِ، الَّذِینَ اصْطَفَی، آللَّهُ خَیرٌ أَمَّا یشْرِکونَ».
با آن که صدر آیه شروع خوبی دارد اما مقایسهٔ پایانی بر آن غلبه دارد، از این رو خوب نیست.
۶۰- «أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ، وَأَنْزَلَ لَکمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَنْبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ، مَا کانَ لَکمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَا، أَئِلهٌ مَعَ اللَّهِ؟ بَلْ هُمْ قَوْمٌ یعْدِلُونَ».
با آن که کار مورد نظر خیرات و برکاتی دارد به تجاوز و ظلم می‌گراید.
خوب نیست.
۶۱- «أَمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَاراً، وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَاراً، وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِی، وَجَعَلَ بَینَ الْبَحْرَینِ حَاجِزاً، أَئِلَهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ».
خیلی بد است. کفران نعمت، غفلت و حرمان را در پی دارد.
۶۲- «أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ، وَیکشِفُ السُّوءَ، وَیجْعَلُکمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ، أَئِلَهٌ مَعَ اللَّهِ، قَلِیلًا مَا تَذَکرُونَ».
به ناچاری، غربت، شرک و غفلت مبتلا می‌گردد؛ اگرچه توانمندی‌هایی را موجب می‌شود. خیلی بد است.
۶۳- «أَمَّنْ یهْدِیکمْ فِی ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ، وَمَنْ یرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَینَ یدَی رَحْمَتِهِ، أَئِلهٌ مَعَ اللَّهِ تَعَالَی، اللَّهُ عَمَّا یشْرِکونَ».
بسیار بد است. با آن که نعمت، برکت و عافیت فراوانی را برای خواهان می‌آورد اما وی به حرمان و گمراهی دچار می‌گردد و به افول و شکست می‌انجامد.
۶۴- «أَمَّنْ یبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ یعِیدُهُ، وَمَنْ یرْزُقُکمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، أَئِلَهٌ مَعَ اللَّهِ؟ قُلْ: هَاتُوا بُرْهَانَکمْ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خواهان به دعوا و دادگاه کشیده می‌شود و مکافات می‌گردد. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۴
۶۵- «قُلْ: لَایعْلَمُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیبَ إِلَّا اللَّهُ، وَمَا یشْعُرُونَ أَیانَ یبْعَثُونَ».
با آن که ظاهری خوب و خوشایند دارد؛ مانند وکالت و تحصیل علوم دینی اما برای وی خوب نیست و به آبروریزی و بد فرجامی می‌گراید.
۶۶- «بَلِ ادَّارَک عِلْمُهُمْ فِی الْآَخِرَةِ، بَلْ هُمْ فِی شَک مِنْهَا، بَلْ هُمْ مِنْهَا عَمُونَ».
خیلی بد است.
۶۷- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا أَئِذَا کنَّا تُرَاباً وَآبَاؤُنَا، أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ».
خوب نیست.
۶۸- «لَقَدْ وُعِدْنَا هَذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ، إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست.
۶۹- «قُلْ: سِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَانْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِینَ».
کاری است که خواهان می‌داند پیش از این نیز بی‌نتیجه بوده و بیچارگی را سبب می‌شود. بد است.
۷۰- «وَلَا تَحْزَنْ عَلَیهِمْ، وَلَا تَک فِی ضَیقٍ مِمَّا یمْکرُونَ».
بد است. ناراحتی، غصه و اندوه را با خود دارد؛ به این معنا که خواهان تنها و مظلوم واقع می‌شود و به مصیبت و گرفتاری می‌افتد هرچند ممکن است خود به فساد و معصیت آلوده نشود.
۷۱- «وَیقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خوب نیست. به فرار و گریز ناچار می‌شود.
۷۲- «قُلْ: عَسَی أَنْ یکونَ رَدِفَ لَکمْ بَعْضُ الَّذِی تَسْتَعْجِلُونَ».
خیلی بد است. گرفتاری، ناراحتی و عذاب در کمین خواهان و در نزدیکی اوست.
۷۳- «وَإِنَّ رَبَّک لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لَایشکرُونَ».
ظاهری خوشایند و فریبنده و فرجامی نامیمون دارد. بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۵
۷۴- «وَإِنَّ رَبَّک لَیعْلَمُ مَا تُکنُّ صُدُورُهُمْ، وَمَا یعْلِنُونَ».
تهدید به گرفتاری در آن است. خوب نیست.
۷۵- «وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِی کتَابٍ مُبِینٍ».
هرچه هست در کتاب مبین است؛ به این معنا که خیری برای خواهان ندارد و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید اما بد نیست.
۷۶- «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یقُصُّ عَلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ أَکثَرَ الَّذِی هُمْ فِیهِ یخْتَلِفُونَ».
خوب نیست. اتمام حجت در آن است‌و کار به خرابی کشیده‌می‌شود.
۷۷- «وَإِنَّهُ لَهُدًی وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ».
خوب است.
۷۸- «إِنَّ رَبَّک یقْضِی بَینَهُمْ بِحُکمِهِ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ».
کاری سخت، سنگین، پیچیده و خطرناک است ولی بد نیست.
۷۹- «فَتَوَکلْ عَلَی اللَّهِ، إِنَّک عَلَی الْحَقِّ الْمُبِینِ».
خوب است. سخت و سنگین است، از این رو باید در انجام آن توکل داشت.
۸۰- «إِنَّک لَاتُسْمِعُ الْمَوْتَی، وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ، إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ».
خیلی بد است.
۸۱- «وَمَا أَنْتَ بِهَادِی الْعُمْی عَنْ ضَلَالَتِهِمْ، إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ یؤْمِنُ بِآَیاتِنَا، فَهُمْ مُسْلِمُونَ».
خوب نیست. تلاش خواهان نتیجه‌ای را در بر ندارد.
۸۲- «وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآَیاتِنَا لَایوقِنُونَ».
خیلی بد است.
۸۳- «وَیوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ یکذِّبُ بِآَیاتِنَا، فَهُمْ یوزَعُونَ».
بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۶
۸۴- «حَتَّی إِذَا جَاءُوا قَالَ أَکذَّبْتُمْ بِآَیاتِی وَلَمْ تُحِیطُوا بِهَا عِلْماً، أَمْ مَاذَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
خوب نیست.
۸۵- «وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ بِمَا ظَلَمُوا، فَهُمْ لَاینْطِقُونَ».
خیلی بد است. به ظلم و ستم گرفتار می‌شود.
۸۶- «أَلَمْ یرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّیلَ لِیسْکنُوا فِیهِ، وَالنَّهَارَ مُبْصِراً، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
خوب است ولی تهدید، تحذیر، ارعاب و دردناکی در آن است.
۸۷- «وَیوْمَ ینْفَخُ فِی الصُّورِ، فَفَزِعَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ، وَکلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِینَ».
خوب نیست. معلوم نیست خواهان با چه کسی مواجه می‌شود و کسی پاسخ‌گو نیست.
۸۸- «وَتَرَی الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً، وَهِی تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ کلَّ شَی‌ءٍ، إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ».
خوب است. کاری سنگین و سخت است و به راحتی و همراه با آسایش انجام نمی‌شود.
۸۹- «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْهَا، وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ یوْمَئِذٍ آمِنُونَ».
کاری مقید و مشروط است و با مشکلات فراوانی انجام می‌شود.
خوب است.
۹۰- «وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیئَةِ فَکبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ، هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
بد و وحشتناک است. کسی او را به کاری اجبار می‌کند و سپس او را به تمسخر می‌گیرند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۷
۹۱- «إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِی حَرَّمَهَا، وَلَهُ کلُّ شَی‌ءٍ، وَأُمِرْتُ أَنْ أَکونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ».
خیلی سنگین و مقید اما خوب است. با حفظ شرایط است که نتیجه می‌دهد.
۹۲- «وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ، فَمَنِ اهْتَدَی فَإِنَّمَا یهْتَدِی لِنَفْسِهِ، وَمَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ».
خوب ولی خطرناک، سخت و سنگین است.
۹۳- «وَقُلِ: الْحَمْدُ لِلَّهِ، سَیرِیکمْ آیاتِهِ، فَتَعْرِفُونَهَا، وَمَا رَبُّک بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ».
باید پی‌گیر این کار بود و از مشکلات آن نهراسید. بسیار خوب است.
«سَیرِیکمْ آیاتِهِ»: کاری سخت و سنگین است؛ چرا که خداوند است که آدمی را سیر و تماشا می‌دهد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۲۹
سورهٔ قصص
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، طسم».
حروف مقطعهٔ یاد شده دارای مد لین است، از این جهت باید گفت کار مورد نظر کاری کشیده، بلند و پیچیده است. اگر بتوان این کار را به روش و شیوهٔ ویژهٔ خود انجام داد عالی است.
۲- «تِلْک آیاتُ الْکتَابِ الْمُبِینِ».
عالی است.
«تِلْک»: کار مشخص و معلوم است.
«آیاتُ الْکتَابِ الْمُبِینِ» کاری روشن، گویا و محکم است.
۳- «نَتْلُوا عَلَیک مِنْ نَبَإِ مُوسَی وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ، لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ». «مُوسَی وَفِرْعَوْنَ» درگیری و اختلاف در آن است؛ چون هر دو جلالی هستند. خوب نیست. البته میان آن دو چون پدر و پسر بوده‌اند، عشق نیز بوده، اما عشق می‌تواند به عناد تبدیل شود. برخلاف یوسف و زلیخا که هر دو مظهر عشق و جمال می‌باشند.
۴- «إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِی الْأَرْضِ، وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیعاً، یسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ یذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ، وَیسْتَحْیی نِسَاءَهُمْ، إِنَّهُ کانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ».
خطرناک و وحشتناک است. کاری است که به درازا می‌کشد و با تجاوز و تعدی همراه است. با فردی فاسد، حیله‌گر، سیاس و دیکتاتور مواجه می‌شود که میان مردم اختلاف می‌اندازد تا از آنان بهره برد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۰
۵- «وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ، وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً، وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ».
خوب است اما خیلی سخت است؛ زیرا کاری مبهم و دارای مشکل است و انجام آن به طول می‌انجامد.
۶- «وَنُمَکنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ، وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا کانُوا یحْذَرُونَ».
خوب است اما خالی از اضطراب و دلهره نیست.
۷- «وَأَوْحَینَا إِلَی أُمِّ مُوسَی: أَنْ أَرْضِعِیهِ، فَإِذَا خِفْتِ عَلَیهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیمِّ، وَلَا تَخَافِی، وَلَا تَحْزَنِی، إِنَّا رَادُّوهُ إِلَیک، وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ».
بسیار عالی است اما همراه با مشکلات است.
۸- «فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِیکونَ لَهُمْ عَدُوّاً وَحَزَناً، إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا کانُوا خَاطِئِینَ».
خوب نیست. نباید به ظاهر آن نگاه کرد که بدفرجام است.
۹- «وَقَالَتِ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ: قُرَّةُ عَینٍ لِی وَلَک، لَاتَقْتُلُوهُ، عَسَی أَنْ ینْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَداً وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
خوب نیست. به خطراتی که از آن هیچ آگاهی ندارد دچار می‌شود.
۱۰- «وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَی فَارِغاً، إِنْ کادَتْ لَتُبْدِی بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَی قَلْبِهَا، لِتَکونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
بسیار سنگین، سخت، پرخطر، دارای زحمت و با استرس فراوان است. بد نیست.
۱۱- «وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ: قُصِّیهِ، فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ، وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
اضطراب، دلهره و پنهان کاری در آن پیشامد می‌کند. خوب نیست.
۱۲- «وَحَرَّمْنَا عَلَیهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ، فَقَالَتْ: هَلْ أَدُلُّکمْ عَلَی أَهْلِ بَیتٍ یکفُلُونَهُ لَکمْ، وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ».
خوب است. کاری پرخطر است که به نتیجه می‌رسد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۱
۱۳- «فَرَدَدْنَاهُ إِلَی أُمِّهِ کی تَقَرَّ عَینُهَا، وَلَا تَحْزَنَ، وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لَایعْلَمُونَ».
پایان آن بسیار خوب است اما باید اضطراب و استرس آن را تحمل کند.
۱۴- «وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَی آتَینَاهُ حُکماً وَعِلْماً، وَکذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ».
عالی و با احسان همراه است.
۱۵- «وَدَخَلَ الْمَدِینَةَ عَلَی حِینِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا، فَوَجَدَ فِیهَا رَجُلَینِ یقْتَتِلَانِ، هَذَا مِنْ شِیعَتِهِ، وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ، فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِی مِنْ شِیعَتِهِ عَلَی الَّذِی مِنْ عَدُوِّهِ، فَوَکزَهُ مُوسَی، فَقَضَی عَلَیهِ، قَالَ: هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّیطَانِ، إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِینٌ».
خوب نیست. کاری طولانی است که به دعوا، درگیری و مشکلات می‌انجامد.
۱۶- «قَالَ: رَبِّ، إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی، فَاغْفِرْ لِی، فَغَفَرَ لَهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».
ظلم به نفس و گرفتاری دارد اما پایان آن با ارفاقی همراه است، با این وجود خوب نیست.
۱۷- «قَالَ: رَبِّ، بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَی، فَلَنْ أَکونَ ظَهِیراً لِلْمُجْرِمِینَ».
خوب نیست.
۱۸- «فَأَصْبَحَ فِی الْمَدِینَةِ خَائِفاً یتَرَقَّبُ، فَإِذَا الَّذِی اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ یسْتَصْرِخُهُ، قَالَ لَهُ مُوسَی: إِنَّک لَغَوِی مُبِینٌ».
خوب نیست.
۱۹- «فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَنْ یبْطِشَ بِالَّذِی هُوَ عَدُوٌّ لَهُمَا قَالَ: یا مُوسَی، أَتُرِیدُ أَنْ تَقْتُلَنِی کمَا قَتَلْتَ نَفْساً بِالْأَمْسِ، إِنْ تُرِیدُ إِلَّا أَنْ تَکونَ جَبَّاراً فِی الْأَرْضِ، وَمَا تُرِیدُ أَنْ تَکونَ مِنَ الْمُصْلِحِینَ».
خوب نیست. خواهان دستگیر و گرفتار می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۲
۲۰- «وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَی الْمَدِینَةِ یسْعَی، قَالَ: یا مُوسَی، إِنَّ الْمَلَأَ یأْتَمِرُونَ بِک، لِیقْتُلُوک، فَاخْرُجْ، إِنِّی لَک مِنَ النَّاصِحِینَ».
خوب نیست. ناچار از فرار و گریز می‌گردد.
۲۱- «فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفاً یتَرَقَّبُ، قَالَ: رَبِّ، نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».
خوب نیست. درگیری و اختلاف در آن است.
۲۲- «وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْینَ قَالَ: عَسَی رَبِّی أَنْ یهْدِینِی سَوَاءَ السَّبِیلِ».
دارای مشکلاتی است ولی خوب است.
۲۳- «وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْینَ وَجَدَ عَلَیهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ یسْقُونَ، وَوَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَءتَینِ تَذُودَانِ، قَالَ: مَا خَطْبُکمَا، قَالَتَا: لَانَسْقِی حَتَّی یصْدِرَ الرِّعَاءُ، وَأَبُونَا شَیخٌ کبِیرٌ».
خوب است. سبب فراخی و گشایش می‌شود. البته قدرتی در آن نیست اما دارای نجابت است.
۲۴- «فَسَقَی لَهُمَا، ثُمَّ تَوَلَّی إِلَی الظِّلِّ، فَقَالَ: رَبِّ، إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَی مِنْ خَیرٍ فَقِیرٌ».
خوب است؛ به ویژه اگر کار مورد نظر ازدواج باشد. از آیات ذکر است که می‌تواند در رفع مشکلات مؤثر باشد.
۲۵- «فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِی عَلَی اسْتِحْیاءٍ، قَالَتْ: إِنَّ أَبِی یدْعُوک لِیجْزِیک أَجْرَ مَا سَقَیتَ لَنَا، فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَیهِ الْقَصَصَ قَالَ: لَاتَخَفْ، نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».
خیلی خوب است.
۲۶- «قَالَتْ إِحْدَاهُمَا: یا أَبَتِ، اسْتَأْجِرْهُ، إِنَّ خَیرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِی الْأَمِینُ».
بسیار خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۳
۲۷- «قَالَ: إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أُنْکحَک إِحْدَی ابْنَتَی هَاتَینِ عَلَی أَنْ تَأْجُرَنِی ثَمَانِی حِجَجٍ، فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْراً فَمِنْ عِنْدِک، وَمَا أُرِیدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَیک سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ».
عالی است. برای امور شراکتی، فامیلی، تحصیل و رفاقت‌خوب‌است.
۲۸- «قَالَ: ذَلِک بَینِی وَبَینَک، أَیمَا الْأَجَلَینِ قَضَیتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَی، وَاللَّهُ عَلَی مَا نَقُولُ وَکیلٌ».
عالی است. کار به نتیجه می‌رسد.
۲۹- «فَلَمَّا قَضَی مُوسَی الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ نَاراً، قَالَ لِأَهْلِهِ: امْکثُوا، إِنِّی آنَسْتُ نَاراً، لَعَلِّی آتِیکمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ، لَعَلَّکمْ تَصْطَلُونَ».
بسیار خوب است. البته، زحمت و انتظار را نیاز دارد. کاری سنگین است.
«آنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ نَاراً»: کار با اطمینان و قطع دنبال نمی‌شود.
۳۰- «فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِی مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْأَیمَنِ، فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکةِ، مِنَ الشَّجَرَةِ: أَنْ یا مُوسَی، إِنِّی أَنَا اللَّهُ، رَبُّ الْعَالَمِینَ».
کاری است که خیر بسیار، نتیجه‌ای عالی و موفقیتی ممتاز و غیر عادی در آن است؛ زیرا خداوند است که می‌فرماید منم خدایت.
۳۱- «وَأَنْ أَلْقِ عَصَاک، فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کأَنَّهَا جَانٌّ، وَلَّی مُدْبِراً، وَلَمْ یعَقِّبْ یا مُوسَی، أَقْبِلْ، وَلَا تَخَفْ، إِنَّک مِنَ الْآَمِنِینَ».
بسیار خوب است. البته، استرس، اضطراب و سنگینی را دارد.
۳۲- «اسْلُک یدَک فِی جَیبِک، تَخْرُجْ بَیضَاءَ، مِنْ غَیرِ سُوءٍ، وَاضْمُمْ إِلَیک جَنَاحَک مِنَ الرَّهْبِ، فَذَانِک بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّک إِلَی فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ، إِنَّهُمْ کانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ».
خیلی سنگین و مهم اما عالی است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۴
۳۳- «قَالَ: رَبِّ، إِنِّی قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْساً، فَأَخَافُ أَنْ یقْتُلُونِ».
بسیار خوب است.
۳۴- «وَأَخِی هَارُونُ، هُوَ أَفْصَحُ مِنِّی لِسَاناً، فَأَرْسِلْهُ مَعِی رِدْءاً یصَدِّقُنِی، إِنِّی أَخَافُ أَنْ یکذِّبُونِ».
خیلی خوب است؛ به ویژه اگر برای شراکت و کارهای عمومی، جمعی، تعاونی و اجتماعی باشد.
۳۵- «قَالَ: سَنَشُدُّ عَضُدَک بِأَخِیک، وَنَجْعَلُ لَکمَا سُلْطَاناً، فَلَا یصِلُونَ إِلَیکمَا بِآَیاتِنَا، أَنْتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَکمَا الْغَالِبُونَ».
بسیار خوب است. سبب قدرت می‌شود. از آیات مغیبات است که چیرگی یهودیان بر عالمیان را می‌رساند.
۳۶- «فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَی بِآَیاتِنَا بَینَاتٍ قَالُوا: مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًی، وَمَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. خواهان با افرادی انکار کننده مقابل می‌شود.
۳۷- «وَقَالَ مُوسَی: رَبِّی أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَی مِنْ عِنْدِهِ، وَمَنْ تَکونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ، إِنَّهُ لَایفْلِحُ الظَّالِمُونَ».
خواهان به ظلم و ستم آلوده می‌شود. با آن که شروعی خوب و عالی دارد اما در ادامه به مشکلات فراوانی گرفتار و به گناه و تجاوز آلوده می‌شود.
۳۸- «وَقَالَ فِرْعَوْنُ: یا أَیهَا الْمَلَأُ، مَا عَلِمْتُ لَکمْ مِنْ إِلَهٍ غَیرِی، فَأَوْقِدْ لِی یا هَامَانُ عَلَی الطِّینِ، فَاجْعَلْ لِی صَرْحاً، لَعَلِّی أَطَّلِعُ إِلَی إِلَهِ مُوسَی، وَإِنِّی لَأَظُنُّهُ مِنَ الْکاذِبِینَ».
کاری بسیار سنگین است و با فرد یا افرادی سیاست‌باز و دنیامدار مواجه می‌شود. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۵
۳۹- «وَاسْتَکبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِّ، وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَینَا لَا یرْجَعُونَ».
خیلی بد است.
۴۰- «فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیمِّ فَانْظُرْ کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِینَ».
کاری خطرناک، زیان بار و بد است.
۴۱- «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یدْعُونَ إِلَی النَّارِ، وَیوْمَ الْقِیامَةِ لَاینْصَرُونَ».
بسیار بد است.
۴۲- «وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیا لَعْنَةً، وَیوْمَ الْقِیامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِینَ».
خطرناک و بد است.
۴۳- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَکنَا الْقُرُونَ الْأُولَی، بَصَائِرَ لِلنَّاسِ، وَهُدًی وَرَحْمَةً، لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
بسیار خوب است. سختی و گرفتاری فراوانی دارد و زمان‌بر است.
۴۴- «وَمَا کنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِی إِذْ قَضَینَا إِلَی مُوسَی الْأَمْرَ وَمَا کنْتَ مِنَ الشَّاهِدِینَ».
خوب نیست.
«وَمَا کنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِی»: نتیجهٔ آن بسیار دوردست‌ودیررس‌است.
«وَمَا کنْتَ مِنَ الشَّاهِدِینَ»: نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید.
۴۵- «وَلَکنَّا أَنْشَأْنَا قُرُوناً، فَتَطَاوَلَ عَلَیهِمُ الْعُمُرُ، وَمَا کنْتَ ثَاوِیاً فِی أَهْلِ مَدْینَ، تَتْلُو عَلَیهِمْ آیاتِنَا، وَلَکنَّا کنَّا مُرْسِلِینَ».
کاری است طولانی مدت، پرمشکل و پر زحمت که سختی فراوانی دارد و نتیجه و ثمری از آن به دست نمی‌آید.
۴۶- «وَمَا کنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ، إِذْ نَادَینَا، وَلَکنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّک، لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِک، لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
خیلی خوب است. البته کاری سنگین و سخت است و ممکن است به نتیجه نرسد: «لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۶
۴۷- «وَلَوْلَا أَنْ تُصِیبَهُمْ مُصِیبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیدِیهِمْ، فَیقُولُوا: رَبَّنَا، لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَینَا رَسُولًا، فَنَتَّبِعَ آیاتِک، وَنَکونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. مصیبت، سختی و سنگینی کار بر خواهان فشار می‌آورد و با آن که در ظاهر خود را خوب نشان می‌دهد اما باطنی در آن نیست.
۴۸- «فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلَا أُوتِی مِثْلَ مَا أُوتِی مُوسَی أَوَلَمْ یکفُرُوا بِمَا أُوتِی مُوسَی مِنْ قَبْلُ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِکلٍّ کافِرُونَ».
هیچ نتیجه و سودی در آن وجود ندارد و سخت و سنگین و همراه با درگیری است. بد است.
۴۹- «قُلْ: فَأْتُوا بِکتَابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، هُوَ أَهْدَی مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خوب است.
۵۰- «فَإِنْ لَمْ یسْتَجِیبُوا لَک فَاعْلَمْ أَنَّمَا یتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ، وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَیرِ هُدًی مِنَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ لَایهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ».
سرتاسر این کار بسیار بد و وحشتناک است.
۵۱- «وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ، لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ».
سخت و سنگین است و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید: «لَعَلَّهُمْ یتَذَکرُونَ»، اما بد نیست.
۵۲- «الَّذِینَ آتَینَاهُمُ الْکتَابَ مِنْ قَبْلِهِ، هُمْ بِهِ یؤْمِنُونَ».
کاری سنگین اما خوب است.
۵۳- «وَإِذَا یتْلَی عَلَیهِمْ قَالُوا: آمَنَّا بِهِ، إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا، إِنَّا کنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ».
عالی، سخت، سنگین و طاقت فرساست که با تأمل و مطالعه نتیجه‌بخش می‌گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۷
۵۴- «أُولَئِک یؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَینِ؛ بِمَا صَبَرُوا، وَیدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیئَةَ، وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ».
بسیار خوب است. سبب رزق، انفاق و خیرات می‌شود.
۵۵- «وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ، وَقَالُوا: لَنَا أَعْمَالُنَا، وَلَکمْ أَعْمَالُکمْ، سَلَامٌ عَلَیکمْ، لَانَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ».
این کار پیشرفت و رشدی ندارد و به نتیجه نمی‌رسد. خوب نیست.
۵۶- «إِنَّک لَاتَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ، وَلَکنَّ اللَّهَ یهْدِی مَنْ یشَاءُ، وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ».
خوب نیست.
«إِنَّک لَاتَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ»: هیچ نتیجه‌ای از این کار به دست نمی‌آید.
۵۷- «وَقَالُوا: إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَی مَعَک نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا، أَوَلَمْ نُمَکنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً یجْبَی إِلَیهِ ثَمَرَاتُ کلِّ شَی‌ءٍ رِزْقاً مِنْ لَدُنَّا، وَلَکنَّ أَکثَرَهُمْ لَایعْلَمُونَ».
خوب نیست. گریز و فرار در آن پیش می‌آید. باطنی ندارد. ترک آن بسیار خوب است.
«أَوَلَمْ نُمَکنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً»: خیال‌پردازی است و اساسی ندارد.
۵۸- «وَکمْ أَهْلَکنَا مِنْ قَرْیةٍ بَطِرَتْ مَعِیشَتَهَا، فَتِلْک مَسَاکنُهُمْ لَمْ تُسْکنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِیلًا، وَکنَّا نَحْنُ الْوَارِثِینَ».
بد و خطرناک است و زبان تهدید دارد. به غفلت و عافیت آلوده می‌گردد.
«إِلَّا قَلِیلًا»: نتیجه‌ای ماندگار برای آن نیست.
۵۹- «وَمَا کانَ رَبُّک مُهْلِک الْقُرَی حَتَّی یبْعَثَ فِی أُمِّهَا رَسُولًا، یتْلُو عَلَیهِمْ آیاتِنَا، وَمَا کنَّا مُهْلِکی الْقُرَی إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ».
خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۸
۶۰- «وَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَی‌ءٍ فَمَتَاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَزِینَتُهَا، وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیرٌ وَأَبْقَی، أَفَلَا تَعْقِلُونَ».
ظاهری نیکو و امور مادی در آن است اما خوب نیست؛ چرا که باطن و حقیقتی برای آن نیست.
«وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیرٌ وَأَبْقَی»: خواهان باید کار دیگری را در نظر گیرد و برای انجام آن استخاره‌ای دیگر بگیرد. چنین استخاره‌ای را می‌توان استخارهٔ پیوست دانست.
۶۱- «أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لَاقِیهِ، کمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیاةِ الدُّنْیا، ثُمَّ هُوَ یوْمَ الْقِیامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ».
خوب نیست. درگیری و بحث و جدل در این کار پیشامد می‌کند و خواهان به ناسپاسی دچار می‌شود. باید توجه داشت در هر جا که میان دو امر مقایسه می‌شود، معیار به دست آوردن ارزش خوب و بد استخاره، طرف دوم آن است.
۶۲- «وَیوْمَ ینَادِیهِمْ فَیقُولُ: أَینَ شُرَکائِی، الَّذِینَ کنْتُمْ تَزْعُمُونَ».
بد است. پشتوانه و نتیجه‌ای برای آن نیست و خواهان برای همیشه در آن می‌ماند.
۶۳- «قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أَغْوَینَا أَغْوَینَاهُمْ کمَا غَوَینَا تَبَرَّأْنَا إِلَیک مَا کانُوا إِیانَا یعْبُدُونَ».
بد است. خواهان به حسرت، تهمت، غفلت و درگیری گرفتار می‌شود.
۶۴- «وَقِیلَ: ادْعُوا شُرَکاءَکمْ، فَدَعَوْهُمْ، فَلَمْ یسْتَجِیبُوا لَهُمْ، وَرَءَوُا الْعَذَابَ، لَوْ أَنَّهُمْ کانُوا یهْتَدُونَ».
در کار درمانده می‌شود و کسی نیز نمی‌تواند از او دستگیری کند. ضرر و زیان نیز به وی وارد می‌شود. بسیار بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۳۹
۶۵- «وَیوْمَ ینَادِیهِمْ، فَیقُولُ: مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ».
خوب نیست. خواهان مورد محاسبه و بازخواست قرار می‌گیرد.
۶۶- «فَعَمِیتْ عَلَیهِمُ الْأَنْبَاءُ یوْمَئِذٍ، فَهُمْ لَایتَسَاءَلُونَ».
خوب نیست. کار قابل انجام نیست و خواهان در عمل به آن می‌ماند.
۶۷- «فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَعَسَی أَنْ یکونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ».
خوب است. مشکلات فراوانی دارد، از این رو باید احتیاط کند و به کار اهتمام داشته باشد و آن را با همت و پشتکار انجام دهد.
۶۸- «وَرَبُّک یخْلُقُ مَا یشَاءُ وَیخْتَارُ، مَا کانَ لَهُمُ الْخِیرَةُ، سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».
خوب نیست. مشکلات دارد و رنج و زحمت دامنگیر خواهان می‌شود.
۶۹- «وَرَبُّک یعْلَمُ مَا تُکنُّ صُدُورُهُمْ، وَمَا یعْلِنُونَ».
خوب نیست. تهدید در آن است.
۷۰- «وَهُوَ اللَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَی وَالْآَخِرَةِ، وَلَهُ الْحُکمُ، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
خوب است. سنگینی فراوانی دارد؛ زیرا اسم شریف: «هُوَ» دو بار در آن تکرار شده است و حکم نیز دارد.
۷۱- «قُلْ أَرَأَیتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیکمُ اللَّیلَ سَرْمَداً إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ، مَنْ إِلَهٌ غَیرُ اللَّهِ یأْتِیکمْ بِضِیاءٍ؟ أَفَلَا تَسْمَعُونَ».
خوب نیست. فخر فروشی و نیز به رخ کشیدن در آن پیش می‌آید.
۷۲- «قُلْ أَرَأَیتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیکمُ النَّهَارَ سَرْمَداً إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ، مَنْ إِلَهٌ غَیرُ اللَّهِ یأْتِیکمْ بِلَیلٍ تَسْکنُونَ فِیهِ، أَفَلَا تُبْصِرُونَ».
خوب نیست. فخر فروشی و نیز به رخ کشیدن و تهدید در آن پیش می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۰
۷۳- «وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَکمُ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ، لِتَسْکنُوا فِیهِ، وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، وَلَعَلَّکم تَشکرُونَ».
خیلی خوب است. به‌ویژه که از رحمت و جعل سخن گفته است.
۷۴- «وَیوْمَ ینَادِیهِمْ فَیقُولُ: أَینَ شُرَکائِی الَّذِینَ کنْتُمْ تَزْعُمُونَ».
خیلی بد است. نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید.
«وَیوْمَ»: بدی‌های این کار تحقق پیدا می‌کند و فعلیت آن‌جزمی‌است.
۷۵- «وَنَزَعْنَا مِنْ کلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً، فَقُلْنَا: هَاتُوا بُرْهَانَکمْ، فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ، وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کانُوا یفْتَرُونَ».
خوب نیست. خواهان به گمراهی و مشکلات گرفتار می‌شود.
۷۶- «إِنَّ قَارُونَ کانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَی، فَبَغَی عَلَیهِمْ، وَآتَینَاهُ مِنَ الْکنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِی الْقُوَّةِ، إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ: لَاتَفْرَحْ، إِنَّ اللَّهَ لَایحِبُّ الْفَرِحِینَ».
بد است. کاری بی‌نتیجه است که شادی حاصل از آن حقیقتی ندارد.
سنگین و سخت است.
۷۷- «وَابْتَغِ فِیمَا آتَاک اللَّهُ الدَّارَ الْآَخِرَةَ، وَلَا تَنْسَ نَصِیبَک مِنَ الدُّنْیا، وَأَحْسِنْ کمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیک، وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الْأَرْضِ، إِنَّ اللَّهَ لَایحِبُّ الْمُفْسِدِینَ».
ظاهری فریبنده و باشکوه دارد و کار را خوب و مناسب می‌نماید ولی خوب نیست؛ زیرا سبب غفلتی می‌شود که رهایی از آن ممکن نیست.
۷۸- «قَالَ: إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَی عِلْمٍ عِنْدِی، أَوَلَمْ یعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَک مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَکثَرُ جَمْعاً، وَلَا یسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ».
بد است. هلاکت، ظلم، جرم و گناه در آن پیشامد می‌کند.
۷۹- «فَخَرَجَ عَلَی قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ، قَالَ الَّذِینَ یرِیدُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا: یا لَیتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِی قَارُونُ، إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ».
خیلی بد است. به رخ کشیدن امکانات در آن رخ می‌دهد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۱
۸۰- «وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ: وَیلَکمْ، ثَوَابُ اللَّهِ خَیرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً، وَلَا یلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ».
خوب است ولی تحمل سختی، صبر و زحمت را می‌طلبد.
۸۱- «فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ، فَمَا کانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ ینْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَمَا کانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِینَ».
خیلی بد است. با توجه به تعدد: «مَا» بلایا و گرفتاری‌هایی مانند آتش سوزی، تصادف و مرگ و میر در آن پیش می‌آید.
۸۲- «وَأَصْبَحَ الَّذِینَ تَمَنَّوْا مَکانَهُ بِالْأَمْسِ، یقُولُونَ وَیکأَنَّ اللَّهَ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیقْدِرُ، لَوْلَا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَینَا لَخَسَفَ بِنَا، وَیکأَنَّهُ لَایفْلِحُ الْکافِرُونَ».
بسیار بد است.
«وَأَصْبَحَ»: خواهان در این کار ناآگاه است.
۸۳- «تِلْک الدَّارُ الْآَخِرَةُ، نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَایرِیدُونَ عُلُوّاً فِی الْأَرْضِ، وَلَا فَسَاداً، وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ».
خیلی خوب است. همراه با فساد، مشکلات و سختی است. پر زحمت است.
۸۴- «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْهَا، وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیئَةِ فَلَا یجْزَی الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیئَاتِ إِلَّا مَا کانُوا یعْمَلُونَ».
بد است. با آن که شروع خوبی دارد، خواهان به هیچ وجه مورد ارفاق یا امتنان قرار نمی‌گیرد. کاری بی‌نتیجه است.
۸۵- «إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیک الْقُرْآنَ لَرَادُّک إِلَی مَعَادٍ، قُلْ: رَبِّی أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَی، وَمَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
کار مخاطره، درگیری، اضطراب و استرس دارد. بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۲
۸۶- «وَمَا کنْتَ تَرْجُو أَنْ یلْقَی إِلَیک الْکتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّک، فَلَا تَکونَنَّ ظَهِیراً لِلْکافِرِینَ».
خوب نیست. کفران و حرمان آن قطعی است.
۸۷- «وَلَا یصُدُّنَّک عَنْ آیاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَیک، وَادْعُ إِلَی رَبِّک، وَلَا تَکونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکینَ».
خطراتی خواهان را تهدید می‌کند، از این رو باید از آن پرهیز داشت.
خوب نیست.
۸۸- «وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، کلُّ شَی‌ءٍ هَالِک إِلَّا وَجْهَهُ، لَهُ الْحُکمُ، وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
بسیار بد است. شرک، هلاکت حکم و رجعت در آن است. نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. هرگاه استخارهٔ آیهٔ پایانی سوره بد باشد، بر بدی بسیار کار و خطرناکی آن دلالت دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۳
سورهٔ عنکبوت
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الم».
بد و پیچیده است. در این سوره، بسیاری از کردارها و رفتارهای بایستهٔ آدمی توصیف شده، از این رو در شب‌های احیا و غیر آن بر قرائت آن توصیه شده است.
۲- «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یتْرَکوا أَنْ یقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَایفْتَنُونَ».
بد است. گمان، پندار، ابتلا، امتحان و نیز ریزش افراد در آن پیش می‌آید. واقعیت و باطنی برای آن نیست.
۳- «وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا، وَلَیعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ».
تأکید معنای آیهٔ پیشین است. خیلی بد است. فتنه و امتحان در آن است.
۴- «أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یعْمَلُونَ السَّیئَاتِ أَنْ یسْبِقُونَا، سَاءَ مَا یحْکمُونَ».
خیلی بد است. «حَسِبَ» همواره بر بدی کار دلالت دارد.
۵- «مَنْ کانَ یرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآَتٍ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
خیلی سنگین، سخت و دیررس ولی خوب است.
۶- «وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا یجَاهِدُ لِنَفْسِهِ، إِنَّ اللَّهَ لَغَنِی عَنِ الْعَالَمِینَ».
خوب است. خیلی سخت و سنگین است و به کوشش و مجاهده نیاز دارد و سبب غنا و بی‌نیازی می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۴
۷- «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ، وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کانُوا یعْمَلُونَ».
خیلی خوب است. خیرات و برکات قهری دارد و در انجام آن باید اهتمام و دقت داشت.
۸- «وَوَصَّینَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیهِ حُسْناً، وَإِنْ جَاهَدَاک لِتُشْرِک بِی مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا، إِلَی مَرْجِعُکمْ، فَأُنَبِّئُکمْ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
بسیار خوب، سنگین و سخت است. مشکلات و موانع بسیاری دارد.
صدر آن ایجابی و اطلاقی است و ذیل آن مقید است و صدر بر ذیل آن حاکم است.
۹- «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ».
خیلی خوب و پر رنج و زحمت است.
۱۰- «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یقُولُ: آمَنَّا بِاللَّهِ، فَإِذَا أُوذِی فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کعَذَابِ اللَّهِ، وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّک لَیقُولُنَّ: إِنَّا کنَّا مَعَکمْ، أَوَلَیسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ».
بد است. کار محکمی نیست. سست و پوک است و جز حرفی بیش نیست.
۱۱- «وَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا، وَلَیعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِینَ».
بد است.
۱۲- «وَقَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا: اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا، وَلْنَحْمِلْ خَطَایاکمْ، وَمَا هُمْ بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایاهُمْ مِنْ شَی‌ءٍ، إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ».
کاری بی‌اساس است. بد است.
۱۳- «وَلَیحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ، وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ، وَلَیسْأَلُنَّ یوْمَ الْقِیامَةِ عَمَّا کانُوا یفْتَرُونَ».
بسیار بد و سنگین است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۵
۱۴- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَی قَوْمِهِ، فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَاماً، فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ، وَهُمْ ظَالِمُونَ».
کاری خطرناک و حرمان‌زاست که نتیجه‌ای در آن نیست.
«فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ»: کاری بسیار وحشتناک و حرمان‌آور است.
۱۵- «فَأَنْجَینَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِینَةِ، وَجَعَلْنَاهَا آیةً لِلْعَالَمِینَ».
مشکلات فراوانی در آن است ولی پایان آن بد نیست. خوب است.
۱۶- «وَإِبْرَاهِیمَ، إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ: اعْبُدُوا اللَّهَ، وَاتَّقُوهُ، ذَلِکمْ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
بسیار بد است. کار ناشایستی است که بر انجام آن نیز موفق نمی‌شود.
خرابی و فساد در آن است.
۱۷- «إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَاناً، وَتَخْلُقُونَ إِفْکاً، إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَایمْلِکونَ لَکمْ رِزْقاً، فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ، وَاعْبُدُوهُ، وَاشکرُوا لَهُ، إِلَیهِ تُرْجَعُونَ».
خیلی بد است. سختی فراوانی دارد و نتیجه‌ای نیز برای آن نیست.
۱۸- «وَإِنْ تُکذِّبُوا فَقَدْ کذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِکمْ، وَمَا عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ».
بد است.
۱۹- «أَوَلَمْ یرَوْا کیفَ یبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یعِیدُهُ، إِنَّ ذَلِک عَلَی اللَّهِ یسِیرٌ».
بد است.
۲۰- «قُلْ: سِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَانْظُرُوا کیفَ بَدَءَ الْخَلْقَ، ثُمَّ اللَّهُ ینْشِئُ النَّشْأَةَ الْآَخِرَةَ، إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
کاری پر تحول و پر حرکت است و خوب است که زحمت و تلاش را لازم دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۶
۲۱- «یعَذِّبُ مَنْ یشَاءُ، وَیرْحَمُ مَنْ یشَاءُ، وَإِلَیهِ تُقْلَبُونَ».
برای انجام این کار و به نتیجه رسیدن آن تضمینی وجود ندارد و معلوم نیست از آن چیزی به دست آید. خوب نیست.
۲۲- «وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ، وَمَا لَکمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِی وَلَا نَصِیرٍ».
بد است.
۲۳- «وَالَّذِینَ کفَرُوا بِآَیاتِ اللَّهِ وَلِقَائِهِ أُولَئِک یئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی، وَأُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
خیلی بد است.
۲۴- «فَمَا کانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا: اقْتُلُوهُ، أَوْ حَرِّقُوهُ، فَأَنْجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
خوب نیست. با افرادی نادان و خطرناک طرف می‌گردد که قدرت دارند و در تهدید خود جدی و صریح می‌باشند. البته، در پایان از آن آسیب‌ها در می‌گذرد اما مصونیتی ندارد.
۲۵- «وَقَالَ: إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَاناً مَوَدَّةَ بَینِکمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، ثُمَّ یوْمَ الْقِیامَةِ یکفُرُ بَعْضُکمْ بِبَعْضٍ، وَیلْعَنُ بَعْضُکمْ بَعْضاً، وَمَأْوَاکمُ النَّارُ، وَمَا لَکمْ مِنْ نَاصِرِینَ».
خیلی بد است. به کفران گرفتار می‌شود و نتیجه‌ای نیز ندارد.
«وَمَا لَکمْ مِنْ نَاصِرِینَ»: در این کار تنها می‌ماند و کسی دستگیر وی نمی‌شود.
۲۶- «فَآَمَنَ لَهُ لُوطٌ، وَقَالَ: إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَی رَبِّی، إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
بد است. هجرت، غربت و تنهایی خواهان را در پی دارد.
۲۷- «وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیعْقُوبَ، وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْکتَابَ، وَآتَینَاهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیا، وَإِنَّهُ فِی الْآَخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ».
عالی است. هر چیز آن؛ هرچند اندک باشد، پر خیر و برکت و شیرین
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۷
است. از آیات ذکر است و برای رفع شرک، وسواس و رفع سختی‌ها مفید است.
۲۸- «وَلُوطاً؛ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ: إِنَّکمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَکمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ».
کاری کثیف، آلوده، حرام و خیلی خطرناک است. ناآگاهی، فاحشه و آبروریزی نیز در آن است.
۲۹- «أَئِنَّکمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ، وَتَقْطَعُونَ السَّبِیلَ، وَتَأْتُونَ فِی نَادِیکمُ الْمُنْکرَ، فَمَا کانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا: ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ، إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
بسیار بد است. اعتقادی به خواهان نیست.
۳۰- «قَالَ: رَبِّ، انْصُرْنِی عَلَی الْقَوْمِ الْمُفْسِدِینَ».
خیلی بد و کوتاه است. فساد و ایجاد اضطراب در آن پیش می‌آید.
۳۱- «وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَی قَالُوا: إِنَّا مُهْلِکوا أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیةِ، إِنَّ أَهْلَهَا کانُوا ظَالِمِینَ».
بسیار بد است.
۳۲- «قَالَ: إِنَّ فِیهَا لُوطاً، قَالُوا: نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیهَا، لَنُنَجِّینَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَءَتَهُ، کانَتْ مِنَ الْغَابِرِینَ».
بد است.
۳۳- «وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطاً سِی‌ءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَقَالُوا لَاتَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوک وَأَهْلَک إِلَّا امْرَأَتَک کانَتْ مِنَ الْغَابِرِینَ».
همراه با بلا و ناراحتی است. بد است.
۳۴- «إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَی أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیةِ رِجْزاً مِنَ السَّمَاءِ؛ بِمَا کانُوا یفْسُقُونَ».
خیلی بد است.
۳۵- «وَلَقَدْ تَرَکنَا مِنْهَا آیةً بَینَةً لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».
حرمان را در پی دارد. بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۸
۳۶- «وَإِلَی مَدْینَ أَخَاهُمْ شُعَیباً، فَقَالَ: یا قَوْمِ، اعْبُدُوا اللَّهَ، وَارْجُوا الْیوْمَ الْآَخِرَ، وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ».
بسیار بد است.
۳۷- «فَکذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ».
خیلی بد است.
۳۸- «وَعَاداً وَثَمُودَ، وَقَدْ تَبَینَ لَکمْ مِنْ مَسَاکنِهِمْ، وَزَینَ لَهُمَ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ، فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ، وَکانُوا مُسْتَبْصِرِینَ».
خیلی خطرناک است. خواهان به فساد و خیانت آلوده یا درگیر می‌شود. بسیاری از واژه‌های آن بار منفی دارد.
۳۹- «وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ، وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مُوسَی بِالْبَینَاتِ، فَاسْتَکبَرُوا فِی الْأَرْضِ، وَمَا کانُوا سَابِقِینَ».
بسیار بد است. نتیجه‌ای در آن نیست و خواهان توان مقابله با افراد درگیر در این ماجرا را ندارد.
۴۰- «فَکلًاّ أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَیهِ حَاصِباً، وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیحَةُ، وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ، وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا، وَمَا کانَ اللَّهُ لِیظْلِمَهُمْ، وَلَکنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یظْلِمُونَ».
خیلی بد است. انواع ناراحتی و درگیری در آن هست و هیچ راه گریزی از آن وجود ندارد. نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
۴۱- «مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیاءَ کمَثَلِ الْعَنْکبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیتاً، وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیوتِ لَبَیتُ الْعَنْکبُوتِ، لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ».
بد است. کاری باطل و مسیری اشتباه است که هیچ استحکامی ندارد.
البته این مشی نظم بالایی دارد. با توجه به دقتی که در ساخت لانهٔ عنکبوت است، کاری منظم، دقیق، مرتب و بسیار مهندسی است.
۴۲- «إِنَّ اللَّهَ یعْلَمُ مَا یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَی‌ءٍ، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
بد و خطرناک است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۴۹
۴۳- «وَتِلْک الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ، وَمَا یعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ».
کاری آگاهانه و خیلی سخت است که نتیجه و دنیایی در آن نیست.
۴۴- «خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِلْمُؤْمِنِینَ».
خوب، سخت و سنگین است.
۴۵- «اتْلُ مَا أُوحِی إِلَیک مِنَ الْکتَابِ، وَأَقِمِ الصَّلَاةَ، إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکرِ، وَلَذِکرُ اللَّهِ أَکبَرُ، وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ».
خیلی خوب، پرمشکل، آگاهانه و پرهیبت است که نتیجهٔ آن دیررس است.
۴۶- «وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْکتَابِ إِلَّا بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ، وَقُولُوا: آمَنَّا بِالَّذِی أُنْزِلَ إِلَینَا وَأُنْزِلَ إِلَیکمْ، وَإِلَهُنَا وَإِلَهُکمْ وَاحِدٌ، وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ».
مجادلهٔ احسن را پیشنهاد می‌دهد، بر این اساس، انجام آن سخت است و معلوم نیست انجام شود. خوب نیست.
۴۷- «وَکذَلِک أَنْزَلْنَا إِلَیک الْکتَابَ، فَالَّذِینَ آتَینَاهُمُ الْکتَابَ یؤْمِنُونَ بِهِ، وَمِنْ هَؤُلَاءِ مَنْ یؤْمِنُ بِهِ، وَمَا یجْحَدُ بِآَیاتِنَا إِلَّا الْکافِرُونَ».
نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. خوب نیست.
۴۸- «وَمَا کنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کتَابٍ، وَلَا تَخُطُّهُ بِیمِینِک إِذاً لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ».
بد است. شک و تردید در آن پیش می‌آید.
۴۹- «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَینَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ، وَمَا یجْحَدُ بِآَیاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ».
خوب است. نتیجه‌ای ندارد و به جحد و انکار گرفتار می‌شود.
۵۰- «وَقَالُوا: لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهِ، قُلْ: إِنَّمَا الْآَیاتُ عِنْدَ اللَّهِ، وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ».
کفران و حرمان را موجب می‌شود. خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۵۰
۵۱- «أَوَلَمْ یکفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْکتَابَ یتْلَی عَلَیهِمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَرَحْمَةً وَذِکرَی لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
بد است. جحد و انکار در آن است؛ اگرچه خیری از آن به دیگران می‌رسد.
۵۲- «قُلْ: کفَی بِاللَّهِ بَینِی وَبَینَکمْ شَهِیداً، یعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَالَّذِینَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ، وَکفَرُوا بِاللَّهِ، أُولَئِک هُمُ الْخَاسِرُونَ».
بد است.
۵۳- «وَیسْتَعْجِلُونَک بِالْعَذَابِ، وَلَوْلَا أَجَلٌ مُسَمًّی لَجَاءَهُمُ الْعَذَابُ، وَلَیأْتِینَّهُمْ بَغْتَةً، وَهُمْ لَایشْعُرُونَ».
خیلی بد است.
۵۴- «یسْتَعْجِلُونَک بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکافِرِینَ».
بد است. خطرآفرین است و سبب بیچارگی می‌شود.
۵۵- «یوْمَ یغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ، وَیقُولُ: ذُوقُوا مَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
بسیار بد است.
۵۶- «یا عِبَادِی الَّذِینَ آمَنُوا، إِنَّ أَرْضِی وَاسِعَةٌ، فَإِیای فَاعْبُدُونِ».
خیلی خوب، سخت و سنگین است و زحمت زیادی را می‌طلبد.
البته ممکن است با کوچک‌ترین اشتباهی ساقط شود. شاید به جابجایی و مهاجرت نیز مجبور شود.
۵۷- «کلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ، ثُمَّ إِلَینَا تُرْجَعُونَ».
بد است.
۵۸- «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً، تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، خَالِدِینَ فِیهَا، نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ».
خوب است. سعی، تلاش و زحمت فراوانی می‌برد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۵۱
۵۹- «الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ».
سخت و سنگین است و آسان و هموار نیست، اما خوب است.
۶۰- «وَکأَینْ مِنْ دَابَّةٍ لَاتَحْمِلُ رِزْقَهَا، اللَّهُ یرْزُقُهَا وَإِیاکمْ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
بد است. شکست، نقص و نابودی آن حتمی است.
۶۱- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَیقُولُنَّ اللَّهُ، فَأَنَّی یؤْفَکونَ».
بد است.
۶۲- «اللَّهُ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ، وَیقْدِرُ لَهُ، إِنَّ اللَّهَ بِکلِّ شَی‌ءٍ عَلِیمٌ».
خیلی خوب است.
۶۳- «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَیقُولُنَّ اللَّهُ، قُلِ: الْحَمْدُ لِلَّهِ، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْقِلُونَ».
خیرات و برکات فراوانی دارد ولی بدون مشکل نیست.
۶۴- «وَمَا هَذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ، وَإِنَّ الدَّارَ الْآَخِرَةَ لَهِی الْحَیوَانُ، لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ».
زندگی و حرکت درآن است. البته محدود و مقید و منحصر به امور ظاهری و دنیوی می‌باشد.
۶۵- «فَإِذَا رَکبُوا فِی الْفُلْک دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ، فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذَا هُمْ یشْرِکونَ».
خیلی خوب است. خطرات فراوان همراه با مشکلات بسیاری در کمین خواهان است.
۶۶- «لِیکفُرُوا بِمَا آتَینَاهُمْ، وَلِیتَمَتَّعُوا، فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».
خوب نیست. ظاهری پرشکوه اما بدون نتیجه برای آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۳۵۲
۶۷- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَماً آمِناً وَیتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ یؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یکفُرُونَ».
بسیار بد و خطرناک است. ایمان ابزاری در دست افراد باطل برای پیشبرد اهدافی شوم قرار می‌گیرد.
۶۸- «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَی عَلَی اللَّهِ کذِباً، أَوْ کذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُ، أَلَیسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًی لِلْکافِرِینَ».
خیلی بد است.
۶۹- «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنَا، وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ».
عالی، سخت و سنگین است و برای کسی که تحمل سختی و زحمت را دارد به نتیجه می‌رسد.
از آیات ذکر است که قرب می‌آورد و ویژهٔ اولیای خداست. استفاده از این آیه برای ذکر سبب بارش بلایا بر ذاکر می‌گردد و ممکن است فرزندان یا موقعیت اجتماعی خود را از دست بدهد. از آیات ویژهٔ حضرت اباعبداللَّه الحسین علیه السلام است. استفاده از آن در سجده و به گاه تاریکی و خلوت مناسب است.
