دانش استخاره / جلد سومدانش استخاره / جلد سوم
تطبیق قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره بر آیات قرآن كريم
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۱
سورهٔ مریم
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، کهیعص».
در سورهٔ مریم از حوادثی غیر طبیعی، غیر عادی، ربوبی و الهی یاد می‌شود که ورای سیستم و نظام مکانیکی و طبیعی عالم، قدرتی الهی را بر آن چیره می‌داند که ایمان به این اسباب باطنی، فصل مایز میان مؤمن و غیر اوست.
همان‌گونه که دیده می‌شود شروع این سوره با حروف مقطعه‌ای است که در میان آن حروف غیر عادی است. استخارهٔ آن بسیار خوب؛ اما سخت، سنگین، پیچیده، طولانی مدت و عظیم است.
۲- «ذِکرُ رَحْمَةِ رَبِّک؛ عَبْدَهُ زَکرِیا».
عالی است. با توجه به یادکرد از: «رَحْمَةِ رَبِّک»، کاری ویژه و پُر خیر و برکت است. رحمت یاد شده تحت دولت رحیم است و رحمت خاص می‌باشد.
۳- «إِذْ نَادَی رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیاً».
مناجات و خلوت زکریا را بیان می‌دارد. خوب است؛ اگرچه در شروع آن خواهان از این کار فایده‌ای نمی‌برد و نیازمند سرمایه‌گذاری است و با تحمل زحمت و مرارت آن است که نتیجه‌بخش می‌گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۲
۴- «قَالَ: رَبِّ، إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی، وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیباً، وَلَمْ أَکنْ بِدُعَائِک رَبِّ شَقِیاً».
خوب نیست. سستی خواهان را در پی دارد و نتیجه‌ای با آن همراه نیست. بله، اگر مشغول آن شود، پایان خوشی دارد؛ چرا که لسان آن دعایی است.
۵- «وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِی مِنْ وَرَائِی، وَکانَتِ امْرَأَتِی عَاقِراً، فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْک وَلِیاً».
خیلی خوب است. کاری است نتیجه‌بخش؛ زیرا می‌فرماید: «فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْک وَلِیاً».
۶- «یرِثُنِی وَیرِثُ مِنْ آلِ یعْقُوبَ، وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیاً».
کاری است طبیعی که انجام می‌پذیرد. بسیار خوب است.
۷- «یا زَکرِیا، إِنَّا نُبَشِّرُک بِغُلَامٍ اسْمُهُ یحْیی، لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیاً».
عالی است. میمنت، شادی، سرور و عنوانی بزرگ و آبرودار برای خواهان پیش می‌آید.
۸- «قَالَ: رَبِّ، أَنَّی یکونُ لِی غُلَامٌ، وَکانَتِ امْرَأَتِی عَاقِراً، وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکبَرِ عِتِیاً».
خوب نیست. کاری بسیار سنگین و سخت است که نتیجه‌ای را در بر ندارد؛ زیرا می‌فرماید: «وَکانَتِ امْرَأَتِی عَاقِراً».
۹- «قَالَ: کذَلِک، قَالَ رَبُّک: هُوَ عَلَی هَینٌ، وَقَدْ خَلَقْتُک مِنْ قَبْلُ، وَلَمْ تَک شَیئاً».
عالی است. کار به راحتی انجام می‌شود.
۱۰- «قَالَ: رَبِّ، اجْعَلْ لِی آیةً، قَالَ: آیتُک أَلَّا تُکلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیالٍ سَوِیاً».
خوب است؛ ولی باید در انجام آن صبر و حوصله داشت؛ چرا که دیربازده است و مشکلاتی خواهان را رنج می‌دهد و نیز باید احتیاط و دقت فراوان داشت تا امنیت وی برقرار گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۳
۱۱- «فَخَرَجَ عَلَی قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ، فَأَوْحَی إِلَیهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُکرَةً وَعَشِیاً».
خیلی خوب است.
۱۲- «یا یحْیی، خُذِ الْکتَابَ بِقُوَّةٍ، وَآتَینَاهُ الْحُکمَ صَبِیاً».
عالی است. نام شخصی نیکوکردار که در آیه می‌آید بر خوبی بسیار آن دلالت دارد. قوت، قدرت و حکم را برای خواهان سبب می‌شود.
۱۳- «وَحَنَاناً مِنْ لَدُنَّا وَزَکاةً، وَکانَ تَقِیاً».
کاری خالص، هموار و خوب است.
۱۴- «وَبَرّاً بِوَالِدَیهِ، وَلَمْ یکنْ جَبَّاراً عَصِیاً».
عالی است.
«وَبَرّاً بِوَالِدَیهِ»: در این کار صمیمیت، صفا و شیرینی وجود دارد؛ بدون آن که کم‌ترین سختی در آن وجود داشته باشد.
۱۵- «وَسَلَامٌ عَلَیهِ یوْمَ وُلِدَ، وَیوْمَ یمُوتُ، وَیوْمَ یبْعَثُ حَیاً».
عالی است. نباید در کار مأیوس بود که به‌ناگاه خیر و خوبی به خواهان رو می‌آورد و به همین میزان نمی‌شود مغرور نیز شد؛ چون ممکن است به لحظه‌ای هر آن‌چه به دست آمده از دست برود.
۱۶- «وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ مَرْیمَ؛ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکاناً شَرْقِیاً».
کاری است سخت و دیربازده که انجام آن نیاز به زمان دارد، از همین رو آسیب نیز می‌بیند؛ ولی با توجه به کاربرد اسامی بسیار در آن، کاری است روشن و شفاف که ابتدا و انتهای آن مشخص است. خوب است.
۱۷- «فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَاباً، فَأَرْسَلْنَا إِلَیهَا رُوحَنَا، فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَراً سَوِیاً».
بسیار خوب است. صفا، سرور و شادی فراوانی به خواهان رو می‌آورد. البته با توجه به فراز: «فَاتَّخَذَتْ»، باید کار را با همتی بلند دنبال نمود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۴
۱۸- «قَالَتْ: إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْک، إِنْ کنْتَ تَقِیاً».
عالی است ولی باید با دقت و اهتمام آن را انجام داد. کاری است نتیجه‌بخش، پاک و طاهر.
۱۹- «قَالَ: إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّک لِأَهَبَ لَک غُلَاماً زَکیاً».
عالی است. خیرات و برکات آن دهشی و هبه‌ای است که رنج و زحمتی را برنمی‌تابد.
۲۰- «قَالَتْ: أَنَّی یکونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یمْسَسْنِی بَشَرٌ، وَلَمْ أَک بَغِیاً».
بد است. کار به هتک حیثیت منجر می‌شود. سه واژهٔ منفی در این آیه وجود دارد: «قَالَتْ»، «لَمْ یمْسَسْنِی» و «لَمْ أَک بَغِیاً».
۲۱- «قَالَ: کذَلِک، قَالَ رَبُّک: هُوَ عَلَی هَینٌ، وَلِنَجْعَلَهُ آیةً لِلنَّاسِ، وَرَحْمَةً مِنَّا، وَکانَ أَمْراً مَقْضِیاً».
بسیار خوب است. کاری است آسان که سبب گشایش در زندگی می‌شود و با لطف و کرم همراه است و به‌حتم انجام می‌گردد.
۲۲- «فَحَمَلَتْهُ، فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکاناً قَصِیاً».
خوب اما سخت و سنگین است و در طول زمان انجام می‌شود و به صورت قهری خالی از مشکلات نیست.
۲۳- «فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَةِ، قَالَتْ: یا لَیتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا، وَکنْتُ نَسْیاً مَنْسِیاً».
بسیار بد است.
«الْمَخَاضُ»: سختی و سنگینی آن فراوان است.
«نَسْیاً مَنْسِیاً»: مرگ و میر و مشکلات حیثیتی در آن وجود دارد.
۲۴- «فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّک تَحْتَک سَرِیاً».
خیلی خوب است. صفا و خیرات آن فراوان است و کار بدون هیچ مشکلی انجام می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۵
۲۵- «وَهُزِّی إِلَیک بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیک رُطَباً جَنِیاً».
عالی و همراه با زحمت است.
۲۶- «فَکلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیناً، فَإِمَّا تَرَینَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْماً، فَلَنْ أُکلِّمَ الْیوْمَ إِنْسِیاً».
خیلی خوب است. کاری بلند و درازمدت است که زحمت فراوانی را می‌طلبد و نیز خواهان را به استرس و اضطراب می‌اندازد؛ چرا که امر به خوردن نشان از آن دارد که وی چنان تنیدگی داشته که توانایی بر آن نداشته است: «فَکلِی وَاشْرَبِی». «نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْماً»: در صورتی این کار عملیاتی می‌گردد و به نتیجه می‌رسد که شرایط لازم آن فراهم و اجرا شود. باید در نظر داشت گاه داشتن انفاق، خیرات و نذورات از شرایط انجام کار است.
۲۷- «فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ، قَالُوا: یا مَرْیمُ، لَقَدْ جِئْتِ شَیئاً فَرِیاً».
خیلی سخت و سنگین است. خوب نیست: «لَقَدْ جِئْتِ شَیئاً فَرِیاً».
۲۸- «یا أُخْتَ هَارُونَ، مَا کانَ أَبُوک امْرَءَ سَوْءٍ، وَمَا کانَتْ أُمُّک بَغِیاً».
خوب نیست و کار بسیار خطرناکی است و هتک حیثیت خواهان را سبب می‌شود. باید آن را ترک کرد.
۲۹- «فَأَشَارَتْ إِلَیهِ، قَالُوا: کیفَ نُکلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیاً».
کاری سنگین، سخت و پر از گرفتاری و آشوب است. خوب نیست.
۳۰- «قَالَ: إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ، آتَانِی الْکتَابَ، وَجَعَلَنِی نَبِیاً».
عالی است. کاری است که خود به‌خود انجام می‌شود.
۳۱- «وَجَعَلَنِی مُبَارَکاً أَینَ مَا کنْتُ، وَأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکاةِ مَا دُمْتُ حَیاً».
عالی است.
۳۲- «وَبَرّاً بِوَالِدَتِی، وَلَمْ یجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیاً».
صفا و صمیمیت در آن است. بسیار خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۶
۳۳- «وَالسَّلَامُ عَلَی یوْمَ وُلِدْتُ، وَیوْمَ أَمُوتُ، وَیوْمَ أُبْعَثُ حَیاً».
عالی است. کاری است روان و هموار.
۳۴- «ذَلِک عیسَی ابْنُ مَرْیمَ، قَوْلَ الْحَقِّ، الَّذِی فِیهِ یمْتَرُونَ».
با آن که شروع کار خوب و به اعتبار: «عیسَی ابْنُ مَرْیمَ» با قدرت و قوت همراه است، اما با توجه به ذیل آن باید گفت انجام این کار خوب نیست؛ زیرا نتیجه‌ای در بر ندارد و خواهان را گرفتار می‌سازد. برای نمونه ممکن است خودرویی را بخرد که برای وی توانمندی می‌آورد اما پس از مدتی تصادف می‌کند و از هستی ساقط می‌شود.
«الَّذِی فِیهِ یمْتَرُونَ»: اضطراب، پریشانی و حتی درگیری در این کار پیش می‌آید.
۳۵- «مَا کانَ لِلَّهِ أَنْ یتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ، سُبْحَانَهُ إِذَا قَضَی أَمْراً فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ کنْ فَیکونُ».
عالی است. حرف نفی در این‌جا محتوایی مثبت را تأکید می‌کند.
«إِذَا قَضَی أَمْراً فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ کنْ فَیکونُ»: تحقق و انجام این کار ضمانت شده است و کار خود به خود، ناخودآگاه و بدون هیچ سختی و گرفتاری انجام می‌شود؛ بدون آن که نیاز به زحمتی داشته باشد.
۳۶- «وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّکمْ، فَاعْبُدُوهُ، هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ».
خیلی عالی است. برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.
«وَإِنَّ»: واو عطف و به‌طور کلی هر حرف اضافه‌ای محتوای استخاره را همانند «إِنَّ» تأکید می‌کند.
«فَاعْبُدُوهُ»: امر به انجام کار مورد نظر است.
«هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ»: کاری بدون گرفتاری، درازمدت، مستمر، گسترده، عمیق و دارای اهمیت است که خیر آن به وارثان نیز می‌رسد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۷
۳۷- «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَینِهِمِ، فَوَیلٌ لِلَّذِینَ کفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ یوْمٍ عَظِیمٍ».
بسیار بد است.
«فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ»: سبب اختلاف و درگیری می‌شود.
«مِنْ مَشْهَدِ یوْمٍ عَظِیمٍ»: کار مورد نظر خواهان را به خطر می‌اندازد و نیز ممکن است او را در معرض اتهام یا آسیب و خسارتی مانند تصادف یا مشکلی غیر عادی قرار دهد.
۳۸- «أَسْمِعْ بِهِمْ، وَأَبْصِرْ یوْمَ یأْتُونَنَا، لَکنِ الظَّالِمُونَ الْیوْمَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
کاری بسیار خطرناک است که هیچ نتیجه‌ای ندارد. خواهان به صورت آگاهانه می‌داند که به او بدی می‌شود و یا مالی از او سرقت می‌گردد یا از او کلاه‌برداری می‌شود یا برای او پرونده سازی می‌کنند و او را به دادگاه می‌کشانند که چون آگاهانه است، اضطراب و اذیت خود را دارد. بد است.
۳۹- «وَأَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِی الْأَمْرُ، وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ، وَهُمْ لَایؤْمِنُونَ».
مخاطره‌آمیز است. اگر کار مورد نظر ازدواج باشد، یک عمر بدبختی خود و همسر و فرزندان خود را سبب می‌شود و دعوا، گرفتاری و مصیبت آنان فراوان است. هر کاری باشد، درگیری پشت درگیری برای وی پیش می‌آید. خیلی بد است.
۴۰- «إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ، وَمَنْ عَلَیهَا، وَإِلَینَا یرْجَعُونَ».
خیلی بد است. خواهان تلاش و سعی بسیاری می‌کند، با این وجود، چیزی برای وی نمی‌ماند و تمامی سرمایه‌ای را که در این راه هزینه می‌کند از دست می‌دهد. برای نمونه، اگر ازدواج نماید، تمامی فرزندان وی نااهل و گمراه می‌گردند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۸
۴۱- «وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ إِبْرَاهِیمَ، إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیاً».
از آیات سرفصل است. عالی است. کاری است معنوی که تعدد کاربرد اسم‌های مقدس، آن را بسیار خوب و نتیجه‌بخش نموده است و در روند انجام آن نیز هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.
۴۲- «إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ: یا أَبَتِ، لِمَ تَعْبُدُ مَا لَایسْمَعُ، وَلَا یبْصِرُ، وَلَا یغْنِی عَنْک شَیئاً».
کاری است که هیچ خاصیت و نتیجه‌ای ندارد. بسیار بد است.
خواهان تحمل انجام آن را ندارد.
۴۳- «یا أَبَتِ، إِنِّی قَدْ جَاءَنِی مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یأْتِک، فَاتَّبِعْنِی، أَهْدِک صِرَاطاً سَوِیاً».
خیلی خوب است.
«قَدْ جَاءَنِی مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یأْتِک، فَاتَّبِعْنِی»: در انجام این کار باید احتیاط و دقت را داشت و کار را با مشاوره و کارشناسی و با ثبت و سند مکتوب انجام داد تا مشکلی برای وی پیش نیاید.
۴۴- «یا أَبَتِ، لَاتَعْبُدِ الشَّیطَانَ، إِنَّ الشَّیطَانَ کانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِیاً».
بسیار بد است. کار به معصیت، حرمان، ستم‌گری، ظلم و زیان‌باری می‌انجامد. هرجا از معصیت و حرمان سخن گفته شود، کار مورد نظر به هیچ وجه خوب نیست.
۴۵- «یا أَبَتِ، إِنِّی أَخَافُ أَنْ یمَسَّک عَذَابٌ مِنَ الرَّحْمَنِ، فَتَکونَ لِلشَّیطَانِ وَلِیاً».
خیلی بد است.
«إِنِّی أَخَافُ»: خطر، مصیبت، گرفتاری، زیان و ترس و اضطراب دامنگیر خواهان می‌شود؛ هرچند ممکن است ظاهری نیکو داشته باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۸۹
۴۶- «قَالَ: أَرَاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یا إِبْرَاهِیمُ، لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّک، وَاهْجُرْنِی مَلِیاً».
استکبار، درگیری، نادانی و مشکلات را به همراه دارد. بسیار بد است.
۴۷- «قَالَ: سَلَامٌ عَلَیک، سَأَسْتَغْفِرُ لَک رَبِّی، إِنَّهُ کانَ بِی حَفِیاً».
خوب نیست.
«سَلَامٌ عَلَیک»: مجادله و بحث در آن پدید می‌آید.
«سَأَسْتَغْفِرُ لَک»: معلوم نیست کار نتیجه‌ای داشته باشد.
۴۸- «وَأَعْتَزِلُکمْ، وَمَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَأَدْعُو رَبِّی، عَسَی أَلَّا أَکونَ بِدُعَاءِ رَبِّی شَقِیاً».
خوب است. کار مورد نظر سخت و سنگین است.
«وَأَعْتَزِلُکمْ»: خواهان باید این کار را به تنهایی و در غربت پیش ببرد.
چون کناره‌گیری از جمعیت است و ضمیر جمع مخاطب در آن است، خالی از عوارض نیست.
«عَسَی أَلَّا أَکونَ بِدُعَاءِ رَبِّی شَقِیاً»: کار انجام شدنی است اما مخاطرات و سختی‌هایی نیز دارد.
۴۹- «فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیعْقُوبَ، وَکلًاّ جَعَلْنَا نَبِیاً».
عالی است. از کارهای معنوی و مستمر است که بدون زحمت و تلاش انجام می‌شود. البته غربت و تنهایی خود را دارد و در نتیجه سختی و فشاری را بر خواهان وارد می‌آورد.
«إِسْحَاقَ وَیعْقُوبَ»: کاری عمومی نیست و معلوم نیست برای همه نتیجه‌بخش باشد. تشخیص آن با صاحب استخاره است. کاری معنوی، دایمی و مستمر است؛ چرا که اسحاق و یعقوب ریشهٔ بسیاری از پیامبران الهی می‌باشند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۰
۵۰- «وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا، وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیاً».
عالی است. بسیار آسان، هموار و در کمال آرامش انجام می‌شود.
کاری معنوی و البته خاص است.
۵۱- «وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ مُوسَی، إِنَّهُ کانَ مُخْلَصاً، وَکانَ رَسُولًا نَبِیاً».
خیلی خوب است.
«وَاذْکرْ»: کار آگاهانه انجام می‌شود.
«الْکتَابِ»: قانونمند است.
«مُخْلَصاً»: صفا، خلوص و معنویت در انجام این کار وجود دارد.
۵۲- «وَنَادَینَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیمَنِ، وَقَرَّبْنَاهُ نَجِیاً».
عالی، معنوی و دهشی اما دوردست است.
«وَنَادَینَاهُ»: کاری دوردست، کشیده، زمان‌بر و بلند است. واژه‌های:
«مِنْ جَانِبِ الطُّورِ» و «وَقَرَّبْنَاهُ» نیز همین معنا را حکایت می‌کند.
۵۳- «وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِیاً».
عالی است. هبه و دهش الهی است که با سرعت و در کم‌ترین زمان ممکن انجام می‌گیرد و قوت و قدرت خواهان را در پی دارد.
«أَخَاهُ هَارُونَ»: در این کار، امری عاطفی و احساسی همانند وصلت و ازدواج یا دوستی و همسایگی و شراکت پیشامد می‌کند. اگر برای ازدواج باشد، برای پسر شایسته است که هرچه دختر مهر می‌خواهد بدهد، تا این ازدواج شکل گیرد و چنان‌چه برای دختر باشد، مناسب است خود مهر را ببخشد و هرچه پسر نیاز دارد فراهم سازد تا بتواند با او ازدواج کند؛ چرا که ملکوت این آیه در ازدواج و پیوند است و از این لحاظ بسیار عالی است.
۵۴- «وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ إِسْمَاعِیلَ، إِنَّهُ کانَ صَادِقَ الْوَعْدِ، وَکانَ رَسُولًا نَبِیاً».
عالی است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۱
«الْکتَابِ»: کار را باید قانونمند انجام داد و آن را بدون نوشته و قرارداد مکتوب عملی نکرد.
۵۵- «وَکانَ یأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّکاةِ، وَکانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیاً».
بسیار خوب است.
«یأْمُرُ أَهْلَهُ»: خواهان مدیریت، فرماندهی و نظارت بر کار را به دست می‌گیرد و گروهی را که در خدمت پیشبرد کار هستند هدایت می‌کند. کار به مدیریت نیاز دارد.
«عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیاً»: کار خیر محض است و در روند انجام آن هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.
۵۶- «وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ إِدْرِیسَ، إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیاً».
بسیار خوب است. کار باید با توجه و آگاهی و نیز به صورت مکتوب و با ثبت و سند انجام شود.
«إِنَّهُ کانَ»: کاری است زمان‌بر که کشش‌های پیچیده‌ای دارد.
۵۷- «وَرَفَعْنَاهُ مَکاناً عَلِیاً».
بسیار عالی و کوتاه است و به‌سرعت انجام می‌پذیرد.
۵۸- «أُولَئِک الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ مِنْ ذُرِّیةِ آدَمَ، وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ، وَمِنْ ذُرِّیةِ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْرَائِیلَ، وَمِمَّنْ هَدَینَا وَاجْتَبَینَا، إِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُ الرَّحْمَنِ خَرُّوا سُجَّداً وَبُکیاً».
عالی است. این آیه از یاران ناب و مخلص امام حسین علیه السلام یاد می‌کند و می‌توان نام مبارک ایشان را از این آیهٔ مبارکه دریافت. این امر می‌رساند که آیهٔ یاد شده مصون از تحریف مانده است.
۵۹- «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ، وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ، فَسَوْفَ یلْقَوْنَ غَیاً».
بسیار بد و کاری وحشتناک است که خرابی‌ها، فسادها، گناهان،
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۲
فسق‌ها، فجورها و ستمگری‌های فراوانی در آن است؛ به‌ویژه آن که خود را در ظاهری خوش و چه بسا دینی می‌نمایاند. کاری بدتر از آن نمی‌توان سراغ داشت.
باید توجه داشت این آیه در مورد گروهی است که همانند بنی‌امیه بر امور دینی مردم حاکم می‌شوند و آنان را از صاحبان ولایت دور می‌دارند.
این گروه در آخر الزمان پدیدار می‌شوند.
۶۰- «إِلَّا مَنْ تَابَ، وَآمَنَ، وَعَمِلَ صَالِحاً، فَأُولَئِک یدْخُلُونَ الْجَنَّةَ، وَلَا یظْلَمُونَ شَیئاً».
کاری بسیار سخت است که تلاش و سعی فراوانی را می‌طلبد؛ چرا که چهار بار بر لزوم بهترین عمل تأکید می‌کند: «تَابَ»، «وَآمَنَ»، «وَعَمِلَ» و «صَالِحاً». «فَأُولَئِک»: کثرت، بلندی و دوردست بودن کار را می‌رساند.
۶۱- «جَنَّاتِ عَدْنٍ، الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیبِ، إِنَّهُ کانَ وَعْدُهُ مَأْتِیاً».
خیلی خوب، پر منفعت و پیچیده است؛ به ویژه که وعدهٔ الهی با اسم مبارک: «الرَّحْمَنُ» آمده که حتمی بودن آن و انجام شدن آن را می‌رساند.
«بِالْغَیبِ»: کاری دوردست ودیررس است.
۶۲- «لَایسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً، إِلَّا سَلَاماً، وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکرَةً وَعَشِیاً».
عالی است. لحظه به لحظهٔ کار با هم تفاوت دارد و یکنواخت نمی‌باشد.
۶۳- «تِلْک الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کانَ تَقِیاً».
بسیار خوب است. کاری ریشه‌دار و بسیار گسترده و مهم است.
۶۴- «وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّک، لَهُ مَا بَینَ أَیدِینَا، وَمَا خَلْفَنَا، وَمَا بَینَ ذَلِک، وَمَا کانَ رَبُّک نَسِیاً».
آیاتی که از دوستان و دشمنان خداوند با تمامی کدها و گراهای آنان یاد می‌کرد در این جا بسته می‌شود. خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۳
«لَهُ مَا بَینَ أَیدِینَا، وَمَا خَلْفَنَا، وَمَا بَینَ ذَلِک»: کاری شلوغ، پیچیده و خطرناک است.
«وَمَا کانَ رَبُّک نَسِیاً»: باید مواظب بود و به بی‌احتیاطی، غفلت و عافیت‌طلبی گرفتار نشد.
۶۵- «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَا بَینَهُمَا، فَاعْبُدْهُ، وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ، هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیاً».
بسیار خوب است. امر: «فَاعْبُدْهُ» بر اقدام بر آن تأکید دارد. هم‌چنین مادهٔ «عبد» سنگینی کار و سختی آن را می‌رساند.
«السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»: کاری گسترده است.
«وَاصْطَبِرْ»: پشتکار و اهتمام را لازم دارد. کاری سنگین است.
«هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیاً»: کاری منحصر به فرد است.
۶۶- «وَیقُولُ الْإِنْسَانُ: أَئِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَیاً».
خوب است.
«وَیقُولُ الْإِنْسَانُ»: کاری عام و عمومی است.
«لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَیاً»: سخت و سنگین است. کاری هموار و آسان نمی‌باشد.
۶۷- «أَوَلَا یذْکرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ یک شَیئاً».
کاری سنگین اما عادی است که نمودی ندارد. خوب است.
«وَلَمْ یک شَیئاً»: کار نمودی ندارد و به چشم نمی‌آید.
۶۸- «فَوَرَبِّک لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیاطِینَ، ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیاً».
خیلی بد است. قسم، تهدید و حشر انسان با شیاطین در آن جمع است. کاری سنگین، سخت و خطرناک است که باید آن را ترک کرد.
۶۹- «ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کلِّ شِیعَةٍ أَیهُمْ أَشَدُّ عَلَی الرَّحْمَنِ عِتِیاً».
خیلی خطرناک است و زیان، نابودی و مرگ ممکن است در آن پیش آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۴
۷۰- «ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلَی بِهَا صِلِیاً».
بسیار بد است. آگاهانه بدی می‌شود و به افتضاح و آبروریزی می‌انجامد.
۷۱- «وَإِنْ مِنْکمْ إِلَّا وَارِدُهَا کانَ عَلَی رَبِّک حَتْماً مَقْضِیاً».
خیلی بد است. زیان، ضرر و مشکلات آن حتمی است و هیچ امید موفقیت و خیری در آن نیست.
۷۲- «ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوْا، وَنَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیاً».
بد است. خواهان به خاک کشانده می‌شود و زمین‌گیر می‌گردد. نباید فریب شروع و ظاهر آن را خورد. باید آن را ترک کرد. صاحب استخاره می‌تواند تنها صدر آن را ببیند و آن را برای فردی خوب ببیند.
۷۳- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُنَا بَینَاتٍ، قَالَ الَّذِینَ کفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا: أَی الْفَرِیقَینِ خَیرٌ مَقَاماً، وَأَحْسَنُ نَدِیاً». «آیاتُنَا»: کار با آن که محترم و نیز سنگین است، اما خوب نیست.
«قَالَ الَّذِینَ کفَرُوا»: اختلاف و درگیری در آن پیش می‌آید؛ چرا که کفار هستند که سخن می‌گویند.
۷۴- «وَکمْ أَهْلَکنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثاً وَرِئْیاً».
خیلی بد است. هلاکت و خیال‌پردازی در آن است. خواهان ادعای امکانات، آبرو، حرمت و شخصیت دارد و به هلاکت می‌افتد که برای وی بسیار دردناک است.
۷۵- «قُلْ مَنْ کانَ فِی الضَّلَالَةِ فَلْیمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدّاً حَتَّی إِذَا رَأَوْا مَا یوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ، فَسَیعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکاناً، وَأَضْعَفُ جُنْداً».
بسیار بد، سنگین و سخت است و نابودی خواهان را در پی دارد.
۷۶- «وَیزِیدُ اللَّهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْا هُدًی، وَالْبَاقِیاتُ الصَّالِحَاتُ خَیرٌ عِنْدَ رَبِّک ثَوَاباً، وَخَیرٌ مَرَدّاً».
بسیار خوب و سنگین است. باید اهتمام و دقت داشت تا به مشکلی دچار نشود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۵
۷۷- «أَفَرَأَیتَ الَّذِی کفَرَ بِآَیاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَینَّ مَالًا وَوَلَداً».
خیلی بد است. ظاهرسازی، ریا و خیال‌پردازی در این کار وجود دارد.
۷۸- «أَطَّلَعَ الْغَیبَ، أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْداً».
بسیار بد است. کاری است بی‌ریشه و بدون سند.
۷۹- «کلَّا سَنَکتُبُ مَا یقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدّاً».
خیلی بد است. با توجه به: «سَنَکتُبُ» شکست، درد و رنج آن حتمی است.
۸۰- «وَنَرِثُهُ مَا یقُولُ، وَیأْتِینَا فَرْداً».
هیچ گونه خیری در آن نیست. در این کار تنها می‌ماند و هیچ مددکاری نیز نیست تا از او دست‌گیری کند. خواهان شکست خورده و وامانده می‌شود. خوب نیست.
۸۱- «وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِیکونُوا لَهُمْ عِزّاً».
خیلی بد است. جز خیال‌پردازی، تزویر، گناه و گمراهی چیزی نیست.
«وَاتَّخَذُوا»: زد و بند در این کار وجود دارد.
۸۲- «کلَّا سَیکفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ، وَیکونُونَ عَلَیهِمْ ضِدّاً».
خیلی بد است. همان چیزی که به آن دل بسته است سبب شکست و بدبختی وی می‌شود. کفران و نابودی در آن است.
۸۳- «أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّیاطِینَ عَلَی الْکافِرِینَ تَؤُزُّهُمْ أَزّاً».
بسیار بد است. ناراحتی، آزار و شکنجهٔ روحی و روانی در آن است و جز این که خواهان را به زحمت و اذیت و آزار می‌اندازد چیزی در آن نیست.
۸۴- «فَلَا تَعْجَلْ عَلَیهِمْ، إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدّاً».
خیلی بد است. تهدید و عذاب در آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۶
۸۵- «یوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَی الرَّحْمَنِ وَفْداً».
بسیار خوب است.
۸۶- «وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَی جَهَنَّمَ وِرْداً».
خیلی بد است.
۸۷- «لَایمْلِکونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْداً».
خوب نیست. نتیجه‌ای معلوم و مشخص ندارد.
۸۸- «وَقَالُوا: اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَداً».
خیلی بد است. موضوع آیهٔ شریفه شرک است.
۸۹- «لَقَدْ جِئْتُمْ شَیئاً إِدّاً».
بسیار بد و نیز زشت و مستهجن است.
۹۰- «تَکادُ السَّمَوَاتُ یتَفَطَّرْنَ مِنْهُ، وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ، وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدّاً».
خیلی بد است. کوتاه و صریح است و به این معناست که مخاطره، ضرر، زیان و گرفتاری دارد.
۹۱- «أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَداً».
خوب نیست.
۹۲- «وَمَا ینْبَغِی لِلرَّحْمَنِ أَنْ یتَّخِذَ وَلَداً».
خیلی بد است. نتیجه و بازدهٔ سالمی ندارد.
۹۳- «إِنْ کلُّ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِی الرَّحْمَنِ عَبْداً».
کاری است گسترده که واقعی می‌باشد و نیاز به زحمت و کوشش دارد و نتیجه‌بخش نیز می‌باشد. بسیار خوب است.
۹۴- «لَقَدْ أَحْصَاهُمْ، وَعَدَّهُمْ عَدّاً».
خوب است. کاری است دارای قاعده و حساب.
۹۵- «وَکلُّهُمْ آتِیهِ یوْمَ الْقِیامَةِ فَرْداً».
خواهان تنها می‌ماند و نتیجه و خاصیتی از آن به دست نمی‌آید.
خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۷
۹۶- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدّاً».
خوب است. سبب اقتدار و محبت می‌شود.
۹۷- «فَإِنَّمَا یسَّرْنَاهُ بِلِسَانِک لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ، وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدّاً».
خوب است. باید در انجام کار دقت داشت و جانب احتیاط را لحاظ نمود.
۹۸- «وَکمْ أَهْلَکنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ، هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکزاً».
بد است. هیچ نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید و سرمایهٔ خواهان به نابودی کشیده می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۹۹
سورهٔ طه
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، طه».
این آیه با دو آیهٔ بعد یک آیهٔ استخاره یا یک استخاره است. البته به نظر ما بسمله آیه‌ای مستقل است و ما مجموع این آیات را چهار آیهٔ قرآن کریم می‌دانیم.
۲- «مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَی».
۳- «إِلَّا تَذْکرَةً لِمَنْ یخْشَی».
ابتدای کار مورد نظر بسیار مهم، بلند، سنگین و سخت است. کاری پیچیده و بلند است که در ادامه ممکن است برای کسی بسته شود و طلسم گردد و برای فردی دیگر گشایش یابد و معلوم نیست خیر آن بهرهٔ چه کسی می‌شود. ممکن است این کار برای فردی گشوده گردد و ناگهان به گنجی یا مالی کلان برسد یا چیزی را ارزان بخرد و ناگهان به واسطهٔ تورم ارزش افزوده پیدا کند. یا با فردی معمولی و عادی ازدواج می‌کند و ناگهان طرف مقابل مسؤولیت و ریاست یابد و مهم و مشهور گردد. از این رو کاری غیر عادی است. تشخیص این که آیا کار مورد نظر برای خواهان گشوده است یا بسته با صاحب استخاره است و او به فراخور هر یک از طالبان استخاره چیزی می‌گوید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۰
۴- «تَنْزِیلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَا».
خیلی خوب است. کاری است که به استخراج و استنباط نیاز دارد و درازمدت، مستمر و دیربازده است.
۵- «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی».
عالی است. اقتدار، عظمت و بلندی در آن است و البته باید احتیاط و مواظبت داشت تا به استکبار و نادانی گرفتار نگردد.
۶- «لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ، وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَمَا بَینَهُمَا، وَمَا تَحْتَ الثَّرَی».
عالی است. خیرات مختلف و متعددی دارد.
۷- «وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَی».
خوب است. ظاهری آباد و پر رونق و پشتوانه‌ای محکم دارد.
۸- «اللَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی».
عالی و بسیار سنگین، سخت و بلند است.
در این آیه اسم اعظم وجود دارد و ذکر خاص است. البته برای استفاده از آن نیاز به اجازهٔ خاص از مربی آموخته شده دارد وگرنه به وسواس و آسیب‌های روحی و روانی منجر می‌شود. باز تأکید می‌شود استفادهٔ از این آیه بدون مجوز خاص جایز نیست و ممکن است به مرگ فرزند یا دیگر عزیزان و نیز آتش سوزی و حریق سرمایه و مانند آن بینجامد. هم‌چنین باید گفت هیچ یک از کتاب‌های ذکر که ذکر خاص می‌دهند دارای تخصص کافی در این زمینه نبوده و قابل اعتماد نمی‌باشد.
۹- «وَهَلْ أَتَاک حَدِیثُ مُوسَی».
بسیار خوب است. آیه‌ای کوتاه است که بر خیرات فراوانی دلالت دارد. البته با توجه به فراز: «حَدِیثُ مُوسَی» قلق، سختی و سنگینی در آن وجود دارد و با آن که خیر از پیش ساخته است، از دهش‌هایی نیست که بدون هیچ زحمتی به خواهان رسد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۱
۱۰- «إِذْ رَأَی نَاراً، فَقَالَ لِأَهْلِهِ: امْکثُوا، إِنِّی آنَسْتُ نَاراً لَعَلِّی آتِیکمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَی النَّارِ هُدًی».
عالی است سنگین، سخت و بلند است. کاری مهم و دارای عظمت است که با توجه به چینش واژگان باید گفت کار کمی‌زمان‌بر است و مکث و توقف دارد و خالی از گرفتاری نیست ولی نتیجه‌بخش است.
۱۱- «فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِی: یا مُوسَی».
خیلی خوب است. «نُودِی» فعل مجهول است و به این معناست که نعمت و خیراتی غیر مترقبه که انتظار آن را نداشته است به وی می‌رسد.
نعمتی است بی‌نام و نشان و بدون شریک. کار دوردست است.
۱۲- «إِنِّی أَنَا رَبُّک، فَاخْلَعْ نَعْلَیک، إِنَّک بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی».
عالی و بسیار سنگین است.
۱۳- «وَأَنَا اخْتَرْتُک، فَاسْتَمِعْ لِمَا یوحَی».
بسیار خوب اما با لحاظ: «لِمَا یوحَی» سنگین و سخت است.
۱۴- «إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ، لَاإِلَهَ إِلَّا أَنَا، فَاعْبُدْنِی، وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکرِی».
سنگینی و سختی فراوانی دارد و راحتی و دنیایی در آن نیست و بنده را گرفتار می‌سازد، اما عالی است. امتیاز، پیش دستی، خیرات معنوی و نیز لزوم احتیاط و اهتمام در آن وجود دارد.
۱۵- «إِنَّ السَّاعَةَ آتِیةٌ، أَکادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَی کلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَی».
خوب نیست. پنهان‌کاری و تبدل و فرسایش در آن است و معلوم نیست به نتیجه نیز برسد.
۱۶- «فَلَا یصُدَّنَّک عَنْهَا مَنْ لَایؤْمِنُ بِهَا، وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَی».
خوب نیست. نهی در آن است و با افرادی نادان مواجه می‌شود.
نوعی هواپرستی است که نه‌تنها نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید، بلکه زیان، ضرر و حرمان نیز به خواهان وارد می‌آورد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۲
۱۷- «وَمَا تِلْک بِیمِینِک یا مُوسَی».
خیلی خوب است. هیچ گونه واژهٔ منفی در این آیه وجود ندارد، بلکه اسم‌های مثبت فراوانی نیز در آن هست.
۱۸- «قَالَ: هِی عَصَای، أَتَوَکأُ عَلَیهَا، وَأَهُشُّ بِهَا عَلَی غَنَمِی، وَلِی فِیهَا مَآَرِبُ أُخْرَی».
بسیار خوب است. کاری صوری، ظاهری و دنیوی است که به کارهای روزمرهٔ زندگی ارتباط دارد.
۱۹- «قَالَ: أَلْقِهَا یا مُوسَی».
عالی و کوتاه است و به سرعت انجام می‌شود.
۲۰- «فَأَلْقَاهَا، فَإِذَا هِی حَیةٌ تَسْعَی».
کاری خیلی خوب اما خطرناک است که زهر خود را دارد. کار سنگینی است که به اقتدار نیاز دارد. جنب و جوش آن بسیار است.
۲۱- «قَالَ: خُذْهَا وَلَا تَخَفْ، سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الْأُولَی».
بسیار خوب است. مخاطره، سختی و سنگینی آن فراوان است.
۲۲- «وَاضْمُمْ یدَک إِلَی جَنَاحِک، تَخْرُجْ بَیضَاءَ مِنْ غَیرِ سُوءٍ، آیةً أُخْرَی».
عالی است. چندین امر بر انجام آن تأکید دارد.
«مِنْ غَیرِ سُوءٍ»: این کار هیچ گونه آسیب و آفتی برای خواهان ندارد.
۲۳- «لِنُرِیک مِنْ آیاتِنَا الْکبْرَی».
خیلی خوب است.
۲۴- «اذْهَبْ إِلَی فِرْعَوْنَ، إِنَّهُ طَغَی».
بسیار خوب است اما خالی از درگیری و مشکلات نیست. امری که در صدر آیه است بر ذیل آن مقدم است.
۲۵- «قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی».
۲۶- «وَیسِّرْ لِی أَمْرِی».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۳
۲۷- «وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی».
۲۸- «یفْقَهُوا قَوْلِی».
استخارهٔ تمامی این آیات خوب است و کار انجام می‌شود.
۲۹- «وَاجْعَلْ لِی وَزِیراً مِنْ أَهْلِی».
۳۰- «هَارُونَ أَخِی».
۳۱- «اشدُد بِهِ أَزرِی».
۳۲- «وَأَشْرِکهُ فِی أَمْرِی».
۳۳- «کی نُسَبِّحَک کثِیراً».
۳۴- «وَنَذْکرَک کثِیراً».
۳۵- «إِنَّک کنْتَ بِنَا بَصِیراً».
کار مورد نظر امری مشارکتی، گسترده و معنوی است که هم باطن و هم ظاهر خوبی دارد.
این چند آیه از آیات ذکر است و برای کسانی که اعصابی ضعیف دارند یا به ترس یا به وسواس دچار هستند مفید می‌باشد. البته استفاده از آن خصوصیات و شرایطی دارد که باید آن را از کارشناس ویژهٔ آن گرفت و نه از رمالان فریب کاری که آیات الهی را دستاویز مطامع خود قرار داده‌اند. مداومت بر این آیات سبب می‌شود اضغاث احلام از انسان برداشته شود و انسان خواب‌هایی بسیار خوب و ملکوتی ببیند. ایجاد قدرت و توانمندی در انسان از دیگر خواص این آیه است.
۳۶- «قَالَ: قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَک یا مُوسَی».
خوب است. کاری است که بدون هیچ منتی انجام می‌شود؛ زیرا فعل مجهول است و فاعلی در آن نیست و نیز ندا به تأخیر افتاده است.
۳۷- «وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَیک مَرَّةً أُخْرَی».
خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۴
۳۸- «إِذْ أَوْحَینَا إِلَی أُمِّک مَا یوحَی».
خیلی خوب است.
۳۹- «أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ، فَاقْذِفِیهِ فِی الْیمِّ، فَلْیلْقِهِ الْیمُّ بِالسَّاحِلِ، یأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِی، وَعَدُوٌّ لَهُ، وَأَلْقَیتُ عَلَیک مَحَبَّةً مِنِّی، وَلِتُصْنَعَ عَلَی عَینِی».
عالی است. خواهان در انجام این کار مورد حمایت واقع می‌شود:
«فَلْیلْقِهِ الْیمُّ بِالسَّاحِلِ».
در محیطی محبت‌آمیز قرار می‌گیرد ولی محیطی که درگیری نیز در آن هست و مواظبت را لازم دارد، از این رو سخت نیز می‌باشد.
۴۰- «إِذْ تَمْشِی أُخْتُک، فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکمْ عَلَی مَنْ یکفُلُهُ، فَرَجَعْنَاک إِلَی أُمِّک کی تَقَرَّ عَینُهَا، وَلَا تَحْزَنَ، وَقَتَلْتَ نَفْساً، فَنَجَّینَاک مِنَ الْغَمِّ، وَفَتَنَّاک فُتُوناً، فَلَبِثْتَ سِنِینَ فِی أَهْلِ مَدْینَ، ثُمَّ جِئْتَ عَلَی قَدَرٍ یا مُوسَی».
آیه‌ای طولانی است که می‌رساند مشکلات کار فراوان است. حزن، گرفتاری، ابتلا، ماندگاری و نتیجه‌ای محدود دارد اما بد نیست. متوسط است.
۴۱- «وَاصْطَنَعْتُک لِنَفْسِی».
عالی و کوتاه است.
۴۲- «اذْهَبْ أَنْتَ وَأَخُوک بِآَیاتِی، وَلَا تَنِیا فِی ذِکرِی».
بسیار خوب است.
۴۳- «اذْهَبَا إِلَی فِرْعَوْنَ، إِنَّهُ طَغَی».
عالی است اما مخاطراتی دارد.
۴۴- «فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیناً؛ لَعَلَّهُ یتَذَکرُ أَوْ یخْشَی».
بسیار خوب و عالی است. کاری معنوی است.
۴۵- «قَالَا: رَبَّنَا، إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یفْرُطَ عَلَینَا، أَوْ أَنْ یطْغَی».
خوب نیست؛ زیرا در پایان آن می‌فرماید: «أَوْ أَنْ یطْغَی».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۵
۴۶- «قَالَ: لَاتَخَافَا، إِنَّنِی مَعَکمَا، أَسْمَعُ وَأَرَی».
خیلی خوب است.
۴۷- «فَأْتِیاهُ، فَقُولَا: إِنَّا رَسُولَا رَبِّک، فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ، وَلَا تُعَذِّبْهُمْ، قَدْ جِئْنَاک بِآَیةٍ مِنْ رَبِّک، وَالسَّلَامُ عَلَی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَی».
کاری پر زحمت و پر مشقت است که مشکلات آن فراوان است و نتیجهٔ مسلمی نیز برای آن نیست. کاری شیرین نیست اما بد نیز نمی‌باشد.
۴۸- «إِنَّا قَدْ أُوحِی إِلَینَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَی مَنْ کذَّبَ وَتَوَلَّی».
خوب نیست.
۴۹- «قَالَ: فَمَنْ رَبُّکمَا یا مُوسَی؟».
خوب است. کاری ابتدایی و مثبت است.
۵۰- «قَالَ: رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَی کلَّ شَی‌ءٍ خَلْقَهُ، ثُمَّ هَدَی».
بسیار خوب است. کار بدون زحمت انجام می‌شود و رونق نیز دارد.
کاری عمومی و طبیعی است.
۵۱- «قَالَ: فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَی؟».
کاری پیچیده و معماگونه است که خالی از تعقید و گره نیست اما خیلی خوب است.
۵۲- «قَالَ: عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّی فِی کتَابٍ لَایضِلُّ رَبِّی وَلَا ینْسَی».
خیلی خوب اما بسیار سنگین است و به‌راحتی انجام نمی‌شود.
«لَا یضِلُّ رَبِّی وَلَا ینْسَی»: سلامت و آگاهی در این کار وجود دارد.
۵۳- «الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الْأَرْضَ مَهْداً، وَسَلَک لَکمْ فِیهَا سُبُلًا، وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِنْ نَبَاتٍ شَتَّی».
بسیار خوب است.
«مَهْداً»: دارای آرامش و سکونت است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۶
«فِیهَا سُبُلًا»: گسترده و متنوع است.
«وَأَنْزَلَ»: شکست و بن‌بستی در کار نیست و نتیجه‌بخش است.
«السَّمَاءِ»: بلند است.
«مَاءً»: نرم و هموار است.
«نَبَاتٍ شَتَّی»: آزادی عمل در این کار وجود دارد.
۵۴- «کلُوا، وَارْعَوْا أَنْعَامَکمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِأُولِی النُّهَی».
خیلی خوب است. دنیا، کمالات و معنویت را با خود دارد.
۵۵- «مِنْهَا خَلَقْنَاکمْ، وَفِیهَا نُعِیدُکمْ، وَمِنْهَا نُخْرِجُکمْ تَارَةً أُخْرَی».
بسیار خوب است. البته، سختی کار فراوان است.
۵۶- «وَلَقَدْ أَرَینَاهُ آیاتِنَا کلَّهَا، فَکذَّبَ وَأَبَی».
افراط، تفریط، به هم ریزی، گرفتاری، کفران و حرمان دارد و پایان آن نیز خیلی بد است.
۵۷- «قَالَ: أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِک یا مُوسَی».
خوب نیست. درگیری و گرفتاری دارد و حادثه‌ای رخ می‌دهد که انگشت اتهام به‌سوی خواهان اشاره می‌رود و مورد اتهام قرار می‌گیرد.
باید آن را ترک کرد.
۵۸- «فَلَنَأْتِینَّک بِسِحْرٍ مِثْلِهِ، فَاجْعَلْ بَینَنَا وَبَینَک مَوْعِداً لَانُخْلِفُهُ نَحْنُ، وَلَا أَنْتَ مَکاناً سُوًی».
خوب نیست. با افرادی نادان رو به‌رو می‌شود و حادثه، مناظره، دعوا و درگیری پیش می‌آید.
۵۹- «قَالَ: مَوْعِدُکمْ یوْمُ الزِّینَةِ، وَأَنْ یحْشَرَ النَّاسُ ضُحًی».
خوب نیست. تفاخر در آن است.
«یحْشَرَ»: آرامشی در این کار وجود ندارد.
۶۰- «فَتَوَلَّی فِرْعَوْنُ، فَجَمَعَ کیدَهُ، ثُمَّ أَتَی».
خوب نیست. استکبار و نیرنگ در آن پیش می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۷
۶۱- «قَالَ لَهُمْ مُوسَی: وَیلَکمْ، لَاتَفْتَرُوا عَلَی اللَّهِ کذِباً، فَیسْحِتَکمْ بِعَذَابٍ، وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَی».
خوب نیست. کاری سخت است که گرفتاری‌هایی را برای خواهان پیش می‌آورد.
۶۲- «فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُمْ بَینَهُمْ، وَأَسَرُّوا النَّجْوَی».
خوب نیست. نزاع و گرفتاری را موجب می‌شود.
۶۳- «قَالُوا: إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ، یرِیدَانِ أَنْ یخْرِجَاکمْ مِنْ أَرْضِکمْ بِسِحْرِهِمَا، وَیذْهَبَا بِطَرِیقَتِکمُ الْمُثْلَی».
خوب نیست. درگیری را سبب می‌شود.
۶۴- «فَأَجْمِعُوا کیدَکمْ، ثُمَّ ائْتُوا صَفّاً، وَقَدْ أَفْلَحَ الْیوْمَ مَنِ اسْتَعْلَی».
نباید آن را انجام داد، ولی چنان‌چه خواهان بر آن اقدام کند ممکن است پایان خوبی داشته باشد؛ هرچند از آسیب‌های آن مصون نمی‌ماند.
۶۵- «قَالُوا: یا مُوسَی، إِمَّا أَنْ تُلْقِی، وَإِمَّا أَنْ نَکونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَی».
نتیجهٔ آن با دعوا، منازعه و بگیر و ببند به دست می‌آید و کار راحت و آسانی نیست ولی خوب است.
۶۶- «قَالَ: بَلْ أَلْقُوا، فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیهُمْ یخَیلُ إِلَیهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَی».
خوب نیست. کار ظاهری پر شکوه وفریبنده دارد اما باطن، واقعیت و نتیجه‌ای برای آن نیست. خالی از صفاست و آشفتگی، اضطراب، پریشانی و نگرانی را در پی دارد.
۶۷- «فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُوسَی».
خوب نیست. اضطراب و ترس در آن هست.
۶۸- «قُلْنَا: لَاتَخَفْ، إِنَّک أَنْتَ الْأَعْلَی».
بد نیست ولی همراه با اضطراب است. پایان خوبی دارد که برای
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۸
رسیدن به آن باید قدرت تحمل بالایی داشته باشد. هم‌چنین برای انجام آن نیاز به همکار و همیار دارد.
«لَا تَخَفْ»: کار عادی و طبیعی نیست.
۶۹- «وَأَلْقِ مَا فِی یمِینِک، تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا، إِنَّمَا صَنَعُوا کیدُ سَاحِرٍ، وَلَا یفْلِحُ السَّاحِرُ حَیثُ أَتَی».
کاری ماجراجویانه و شلوغ است که آرامشی در آن نیست و با درگیری همراه است. خوب نیست.
۷۰- «فَأُلْقِی السَّحَرَةُ سُجَّداً، قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَی».
خواهان با افرادی ناآگاه مواجه می‌شود و مشکلاتی دامنگیر او می‌گردد اما پایان آن خوب است.
۷۱- «قَالَ: آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکمْ، إِنَّهُ لَکبِیرُکمُ الَّذِی عَلَّمَکمُ السِّحْرَ، فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیدِیکمْ وَأَرْجُلَکمْ مِنْ خِلَافٍ، وَلَأُصَلِّبَنَّکمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ، وَلَتَعْلَمُنَّ أَینَا أَشَدُّ عَذَاباً وَأَبْقَی».
کاری خطرناک اما خوب است.
۷۲- «قَالُوا: لَنْ نُؤْثِرَک عَلَی مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَینَاتِ، وَالَّذِی فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ، إِنَّمَا تَقْضِی هَذِهِ الْحَیاةَ الدُّنْیا».
کار مخاطرات دارد و سنگین است و به قضاوت و محاکمه کشیده می‌شود. کاری ماجراجویانه است که چاره‌ای از انجام آن نیست و به اجبار باید بر آن اقدام کرد.
۷۳- «إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیغْفِرَ لَنَا خَطَایانَا، وَمَا أَکرَهْتَنَا عَلَیهِ مِنَ السِّحْرِ، وَاللَّهُ خَیرٌ وَأَبْقَی».
بسیار خوب است اما سنگین و سخت است و مشکلاتی نیز دارد.
۷۴- «إِنَّهُ مَنْ یأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً، فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَایمُوتُ فِیهَا، وَلَا یحْیا».
خیلی بد است. به بلایی گرفتار می‌شود که نمی‌تواند از آن رهایی یابد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۰۹
۷۵- «وَمَنْ یأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ، فَأُولَئِک لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَا».
عالی است. کاری ماندگار است.
۷۶- «جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، خَالِدِینَ فِیهَا، وَذَلِک جَزَاءُ مَنْ تَزَکی».
بسیار خوب است. سختی‌هایی که خواهان یا دیگران از پیش تحمل نموده‌اند در این جا نتیجه می‌دهد.
۷۷- «وَلَقَدْ أَوْحَینَا إِلَی مُوسَی: أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی، فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقاً فِی الْبَحْرِ یبَساً، لَاتَخَافُ دَرَکاً، وَلَا تَخْشَی».
خیلی خوب است؛ زیرا «وَلَقَدْ» که تأکید بر انجام است، فعل متعدی، نام یکی از پیامبران الهی و فعل امر در آن است.
«طَرِیقاً فِی الْبَحْرِ یبَساً»: با این کار، گشایشی در زندگی خواهان پیش می‌آید.
«لَا تَخَافُ دَرَکاً، وَلَا تَخْشَی»: لازم است در این کار احتیاط و اهتمام داشت و پس از گشایش حاصل از کار است که امنیت می‌یابد و پیش از آن به دقت و توجه نیاز دارد و اضطراب آن نیز در این دوره است.
۷۸- «فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ، فَغَشِیهُمْ مِنَ الْیمِّ مَا غَشِیهُمْ».
خوب نیست. از فرعون و سپاهیان وی می‌گوید. هلاکت و زیان فراوانی در آن است.
۷۹- «وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ، وَمَا هَدَی».
خیلی بد است.
۸۰- «یا بَنِی إِسْرَائِیلَ، قَدْ أَنْجَینَاکمْ مِنْ عَدُوِّکمْ، وَوَاعَدْنَاکمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَیمَنَ، وَنَزَّلْنَا عَلَیکمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَی».
خوب است. با توجه به خطاب آیهٔ شریفه به قومی خاص، تنها برای فرد مورد نظر و خواهان خوب است و ممکن است این کار برای فردی دیگر مناسب نباشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۰
«وَنَزَّلْنَا عَلَیکمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَی»: از امور دهشی و بخششی که زحمتی را بر نمی‌تابد در آن است و سبب عافیت می‌شود.
۸۱- «کلُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا رَزَقْنَاکمْ وَلَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیحِلَّ عَلَیکمْ غَضَبِی وَمَنْ یحْلِلْ عَلَیهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَی».
شروع آن و ظاهر این کار بسیار خوب و خوش است ولی پایان آن خیلی بد است و باید آن را ترک کرد.
۸۲- «وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً ثُمَّ اهْتَدَی».
کاری است پر زحمت، دیررس، بسیار سخت و سنگین اما خوب.
دیررس بودن از جملهٔ اسمیه و فراز: «لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ» که هم مشدد است و هم با قیودی که دارد دانسته می‌شود. بر این اساس باید برای رسیدن به خیر آن که با توجه به شرایط سخت آن کم‌تر بهرهٔ کسی می‌شود اهتمام و دقت مضاعف داشت.
۸۳- «وَمَا أَعْجَلَک عَنْ قَوْمِک، یا مُوسَی».
خوب نیست. بازخواست، حرمان و پراکندگی در آن است و کار مورد نظر سامان نمی‌گیرد. کوتاهی آیهٔ شریفه نیز بر بدی مضاعف استخارهٔ آن دلالت دارد.
۸۴- «قَالَ: هُمْ أُولَاءِ عَلَی أَثَرِی، وَعَجِلْتُ إِلَیک رَبِّ لِتَرْضَی».
بد است. از بی‌خبری، ناآگاهی و عجلهٔ خواهان در این کار حکایت دارد. سبب بیچارگی می‌شود و خواهان ناچار به آوردن عذر می‌گردد.
۸۵- «قَالَ: فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَک مِنْ بَعْدِک، وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِی».
خیلی بد است. موجب فتنه، اختلاف، درگیری و گمراهی می‌شود.
نام سامری که منحصر است نیز در این آیهٔ شریفه آمده که بدی فراوان آن را می‌رساند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۱
۸۶- «فَرَجَعَ مُوسَی إِلَی قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفاً، قَالَ: یا قَوْمِ، أَلَمْ یعِدْکمْ رَبُّکمْ وَعْداً حَسَناً، أَفَطَالَ عَلَیکمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدْتُمْ أَنْ یحِلَّ عَلَیکمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّکمْ، فَأَخْلَفْتُمْ مَوْعِدِی».
بد است. کاری است که همانند موسی نیز در آن غضبناک می‌شود.
استفهام، تردید و تعدد بر تشتت و نابسامانی کار دلالت دارد.
«غَضَبٌ مِنْ رَبِّکمْ»: خطرات فراوانی دارد. صاحب استخاره با توانمندی که دارد می‌تواند از قضایی که برای خواهان تقدیر شده است خبر دهد و او را از نوع خطر و آسیبی که به وی می‌رسد آگاه سازد.
۸۷- «قَالُوا: مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَک بِمَلْکنَا، وَلَکنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَاراً مِنْ زِینَةِ الْقَوْمِ، فَقَذَفْنَاهَا، فَکذَلِک أَلْقَی السَّامِرِی».
بسیار بد است. کسی مسؤولیت کار را نمی‌پذیرد و از زیر بار پذیرش آن شانه خالی می‌کنند و آن را به عهدهٔ دیگری می‌اندازند. گمراهی، نابسامانی، آشوب و آشفتگی نیز در آن پیش می‌آید.
۸۸- «فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوَارٌ، فَقَالُوا: هَذَا إِلَهُکمْ وَإِلَهُ مُوسَی، فَنَسِی».
خیلی بد است. فتنه، نسیان و اختلاف را در پی دارد.
۸۹- «أَفَلَا یرَوْنَ أَلَّا یرْجِعُ إِلَیهِمْ قَوْلًا، وَلَا یمْلِک لَهُمْ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً».
بسیار بد است.
«أَفَلَا»: تأکیدی بر محتوای استخاره است.
«وَلَا یمْلِک لَهُمْ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً»: نتیجه و خاصیتی جز وزر و وبال و اتلاف عمر در این کار وجود ندارد.
۹۰- «وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِنْ قَبْلُ: یا قَوْمِ، إِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهِ، وَإِنَّ رَبَّکمُ الرَّحْمَنُ، فَاتَّبِعُونِی، وَأَطِیعُوا أَمْرِی».
خوب است؛ زیرا تأکید: «وَلَقَدْ» و نیز: «هَارُونُ» در آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۲
درگیری و گرفتاری‌هایی دارد که با اهتمام و احتیاط می‌توان آن را پشت سر گذاشت وگرنه نتیجهٔ آن از دست می‌رود.
۹۱- «قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَیهِ عَاکفِینَ حَتَّی یرْجِعَ إِلَینَا مُوسَی».
خوب نیست. سرگردانی و بلاتکلیفی دامنگیر خواهان می‌شود و به نتیجه‌ای نیز نمی‌رسد.
۹۲- «قَالَ: یا هَارُونُ، مَا مَنَعَک إِذْ رَأَیتَهُمْ ضَلُّوا».
بد است.
۹۳- «أَلَّا تَتَّبِعَنِ، أَفَعَصَیتَ أَمْرِی».
بد است. خشونت و تندی در آن پیشامد می‌کند.
۹۴- «قَالَ: یا ابْنَ أُمَّ، لَاتَأْخُذْ بِلِحْیتِی، وَلَا بِرَأْسِی، إِنِّی خَشِیتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَینَ بَنِی إِسْرَائِیلَ، وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی».
خیلی بد است. درگیری و عصبانیت را به دنبال می‌آورد.
۹۵- «قَالَ: فَمَا خَطْبُک یا سَامِرِی».
خیلی بد است. گمراهی در آن است.
۹۶- «قَالَ: بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یبْصُرُوا بِهِ، فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ، فَنَبَذْتُهَا، وَکذَلِک سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی».
بسیار بد است. تسویل، خدعه، فتنه و نیرنگ را موجب می‌شود.
۹۷- «قَالَ: فَاذْهَبْ، فَإِنَّ لَک فِی الْحَیاةِ أَنْ تَقُولَ لَامِسَاسَ، وَإِنَّ لَک مَوْعِداً لَنْ تُخْلَفَهُ، وَانْظُرْ إِلَی إِلَهِک الَّذِی ظَلْتَ عَلَیهِ عَاکفاً لَنَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِی الْیمِّ نَسْفاً».
بسیار بد است. موانع بسیار و اموری ممنوع در این کار وجود دارد.
نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید و تنها زحمتی بیهوده است که در زمانی طولانی برای آن هزینه می‌شود.
۹۸- «إِنَّمَا إِلَهُکمُ اللَّهُ الَّذِی لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ کلَّ شَی‌ءٍ عِلْماً».
عالی است. ملکوت فراوانی در این آیهٔ شریفه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۳
۹۹- «کذَلِک نَقُصُّ عَلَیک مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ، وَقَدْ آتَینَاک مِنْ لَدُنَّا ذِکراً».
خیلی خوب است. کاری است جامع و گسترده که هم بهره‌هایی از گذشته دارد و هم ثمرات خوبی در آینده دارد.
۱۰۰- «مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یحْمِلُ یوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً».
بسیار بد است. گرفتاری، پریشانی، سختی، وزر، فلاکت و پیچارگی را برای خواهان سبب می‌شود و زیان‌های فراوانی را بر او وارد می‌سازد.
۱۰۱- «خَالِدِینَ فِیهِ، وَسَاءَ لَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ حِمْلًا».
خیلی بد است. چنان اسیر بدی‌های آن می‌شود که راه چاره و خلاصی از آن نمی‌یابد و گرفتاری‌ها و عوارض آن دامنگیر خواهان و چه بسا خانواده و نزدیکان وی می‌شود. برای نمونه، ورشکست می‌شود یا از او هتک حیثیت می‌شود و فرزندان وی نیز از آن آسیب می‌بینند و یا در مثالی دیگر، خواستگاری برای دختران وی پیش نمی‌آید.
۱۰۲- «یوْمَ ینْفَخُ فِی الصُّورِ، وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یوْمَئِذٍ زُرْقاً».
خیلی بد است. به‌ویژه که از حشر در آن سخن گفته شده است. سر و صدا و تبلیغات آن بسیار است و آبروی خواهان را بر باد می‌دهد و حرمت او را لکه‌دار می‌سازد.
۱۰۳- «یتَخَافَتُونَ بَینَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْراً».
بسیار بد است. کاری زمان‌بر است که ترس و اضطراب را مرحله به مرحله بر جان و دل خواهان فرو می‌ریزد و طعم دقیق آن را به وی می‌چشاند.
۱۰۴- «نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یقُولُونَ؛ إِذْ یقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا یوْماً».
خوب نیست. مشکلات کار و گرفتاری آن برای وی ماندگار است و در آن برای همیشه می‌ماند.
۱۰۵- «وَیسْأَلُونَک عَنِ الْجِبَالِ، فَقُلْ: ینْسِفُهَا رَبِّی نَسْفاً».
خوب نیست. بی‌نظمی، تبدل و به هم ریزی در آن پیش می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۴
۱۰۶- «فَیذَرُهَا قَاعاً صَفْصَفاً».
بد است. کار به نتیجه‌ای نمی‌رسد و خواهان را به برهوت بی‌حاصلی می‌اندازد.
۱۰۷- «لَاتَرَی فِیهَا عِوَجاً، وَلَا أَمْتاً».
بد است. کاری خشک، بی‌حاصل و یکنواخت است که فراز و فرودی ندارد.
۱۰۸- «یوْمَئِذٍ یتَّبِعُونَ الدَّاعِی، لَاعِوَجَ لَهُ، وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ، فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً».
مخاطرات این کار پر از خوف و دلهرهٔ فراوان است و خوب نیست.
«فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً»: آرامش، راحتی و سلامت در آن نیست.
۱۰۹- «یوْمَئِذٍ لَاتَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ، وَرَضِی لَهُ قَوْلًا».
خوب، دهشی و هبه‌ای است که زحمت و تلاشی را بر نمی‌تابد اما مقید و محدود است.
۱۱۰- «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ، وَلَا یحِیطُونَ بِهِ عِلْماً».
بسیار خوب است.
«یعْلَمُ»: کار دقیق است و نمی‌شود آن را با اهمال و سستی انجام داد، بلکه باید بر آن توجه و دقت داشت.
۱۱۱- «وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَی الْقَیومِ، وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً».
کار خوب و مطلوبی نیست و چیزی از آن باقی نمی‌ماند و جز ضرر و از دست دادن سرمایه، سودی ندارد.
۱۱۲- «وَمَنْ یعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یخَافُ ظُلْماً، وَلَا هَضْماً».
خوب است. نیازمند عمل و تلاش است. کاری سخت و سنگین است و اراده و عنایت را می‌طلبد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۵
۱۱۳- «وَکذَلِک أَنْزَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیاً، وَصَرَّفْنَا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ، لَعَلَّهُمْ یتَّقُونَ، أَوْ یحْدِثُ لَهُمْ ذِکراً».
خیلی خوب است. کاری سنگین و پربار است که باید قاعدهٔ آن را نادیده نگرفت و کار را در مسیر قانونی خود پیش برد.
«وَکذَلِک»: کاری قانونمند و دارای قاعده و طبیعت است.
«لَعَلَّهُمْ» و نیز «أَوْ» بر وجود گرفتاری و مشکلاتی در کار دلالت دارد.
۱۱۴- «فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِک الْحَقُّ، وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یقْضَی إِلَیک وَحْیهُ، وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْماً».
بسیار خوب است. کار باید با تناسب و به صورت موزون و متعادل پیش رود.
«وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ»: بر قاعده‌مندی کار دلالت دارد.
«فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِک الْحَقُّ» از اذکار خوبی است که می‌توان آن را در طول روز به صورت جلی یا خفی استفاده نمود.
«قُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْماً»: از دیگر اذکار عمومی است.
۱۱۵- «وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَی آدَمَ مِنْ قَبْلُ، فَنَسِی، وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً».
خوب نیست. کاری بی‌نتیجه و سست است که به فراموشی سپرده می‌شود.
۱۱۶- «وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآَدَمَ، فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ، أَبَی».
بد است. ذیل آیه بر صدر آن حاکم است.
۱۱۷- «فَقُلْنَا: یا آدَمُ، إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَک وَلِزَوْجِک، فَلَا یخْرِجَنَّکمَا مِنَ الْجَنَّةِ، فَتَشْقَی».
کار مورد نظر به خواهان ضرر و زیان وارد می‌آورد. دشمنی و شقاوت نیز از آسیب‌های آن است. بسیار بد است.
۱۱۸- «إِنَّ لَک أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا، وَلَا تَعْرَی».
آسایش خواهان را در پی دارد. خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۶
۱۱۹- «وَأَنَّک لَاتَظْمَأُ فِیهَا، وَلَا تَضْحَی».
خوب است و سبب آرامش می‌گردد.
۱۲۰- «فَوَسْوَسَ إِلَیهِ الشَّیطَانُ، قَالَ: یا آدَمُ، هَلْ أَدُلُّک عَلَی شَجَرَةِ الْخُلْدِ، وَمُلْک لَایبْلَی».
بد است. حیله و فریب در آن وجود دارد.
۱۲۱- «فَأَکلَا مِنْهَا، فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا، وَطَفِقَا یخْصِفَانِ عَلَیهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ، وَعَصَی آدَمُ رَبَّهُ، فَغَوَی».
بد است. سرمایهٔ خواهان از بین می‌رود و وقت خود را بیهوده از دست می‌دهد.
۱۲۲- «ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ، فَتَابَ عَلَیهِ، وَهَدَی».
خیلی خوب است. از دهش‌های الهی است که به دست آوردن خیرات و برکات آن نیازی به زحمت و تلاش ندارد و به صورت غیر مترقبه و غیر منتظره به انسان می‌رسد.
۱۲۳- «قَالَ: اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیعاً، بَعْضُکمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ، فَإِمَّا یأْتِینَّکمْ مِنِّی هُدًی، فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَای فَلَا یضِلُّ وَلَا یشْقَی».
خوب نیست. دشمنی و گرفتاری را دارد. فراز: «فَإِمَّا یأْتِینَّکمْ مِنِّی هُدًی» مقید است و معلوم نیست نتیجه‌ای بدهد.
۱۲۴- «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً، وَنَحْشُرُهُ یوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمَی».
خیلی بد است. زندگی بر او تنگ می‌شود و گرفتاری‌ها بر او فشار وارد می‌آورد.
۱۲۵- «قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَی وَقَدْ کنْتُ بَصِیراً».
بد است. سرمایهٔ خواهان از دست می‌رود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۷
۱۲۶- «قَالَ: کذَلِک أَتَتْک آیاتُنَا، فَنَسِیتَهَا، وَکذَلِک الْیوْمَ تُنْسَی».
کار با خیال‌پردازی همراه است.
«فَنَسِیتَهَا»: سرمایهٔ خواهان بر باد می‌رود؛ به‌گونه‌ای که گم و فراموش می‌شود و چیزی دست او را نمی‌گیرد و خیری برای او نمی‌ماند.
خیلی بد است.
۱۲۷- «وَکذَلِک نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یؤْمِنْ بِآَیاتِ رَبِّهِ، وَلَعَذَابُ الْآَخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَی».
بسیار بد است.
«وَکذَلِک نَجْزِی»: این کار بد قاعده‌مند و سازمان‌یافته است، بر این اساس خیلی خطرناک است.
«وَلَعَذَابُ الْآَخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَی»: بدی‌های این کار ماندگار است. بلا، گرفتاری، بن‌بست و اموری هم‌چون طلاق و تصادف را می‌توان در این کار دید.
۱۲۸- «أَفَلَمْ یهْدِ لَهُمْ، کمْ أَهْلَکنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ یمْشُونَ فِی مَسَاکنِهِمْ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِأُولِی النُّهَی».
خیلی بد و خطرناک است.
۱۲۹- «وَلَوْلَا کلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّک لَکانَ لِزَاماً، وَأَجَلٌ مُسَمًّی».
خوب نیست. دارای تقیید و تهدید است.
«وَأَجَلٌ مُسَمًّی»: زمان کار از دست رفته است.
۱۳۰- «فَاصْبِرْ عَلَی مَا یقُولُونَ، وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّک قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ، وَقَبْلَ غُرُوبِهَا، وَمِنْ آنَاءِ اللَّیلِ فَسَبِّحْ، وَأَطْرَافَ النَّهَارِ، لَعَلَّک تَرْضَی».
عالی است. خیرات و برکات فراوانی دارد. با توجه به امر به صبر و تسبیح باید اهتمام و توکل داشت. مشکلاتی نیز برای خواهان پیش می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۸
بهتر است در اوقات یاد شده دست‌کم یک تسبیح داشت. کسانی که وسواس دارند یا دچار حواس‌پرتی می‌باشند با ذکر تسبیح و استغفار می‌توانند خود را درمان سازند. ذکر توان آن را دارد که بسیاری از آسیب‌ها و آفات ناسوتی را دفع کند.
۱۳۱- «وَلَا تَمُدَّنَّ عَینَیک إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ، وَرِزْقُ رَبِّک خَیرٌ وَأَبْقَی».
مشکلاتی در شروع کار رخ می‌نماید اما نتیجهٔ خوبی دارد و می‌توان آن را انجام داد.
۱۳۲- «وَأْمُرْ أَهْلَک بِالصَّلَاةِ، وَاصْطَبِرْ عَلَیهَا، لَانَسْأَلُک رِزْقاً، نَحْنُ نَرْزُقُک، وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَی».
خیلی خوب است. با تحمل و بردباری به رزق خیری می‌رسد.
«وَاصْطَبِرْ عَلَیهَا»: باید پی گیر کار بود و آن را دنبال کرد
۱۳۳- «وَقَالُوا: لَوْلَا یأْتِینَا بِآَیةٍ مِنْ رَبِّهِ، أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَینَةُ مَا فِی الصُّحُفِ الْأُولَی».
بسیار بد است. مشاجره، نزاع و اختلاف دامنگیر خواهان می‌شود.
۱۳۴- «وَلَوْ أَنَّا أَهْلَکنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَینَا رَسُولًا، فَنَتَّبِعَ آیاتِک مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَی».
خوب نیست. بهانه‌گیری و گرفتاری دارد و با آن که بلند است، خیری نیز از آن به دست نمی‌آید.
۱۳۵- «قُلْ: کلٌّ مُتَرَبِّصٌ، فَتَرَبَّصُوا، فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِی، وَمَنِ اهْتَدَی».
بسیار خوب است ولی با تأخیر، دلهره و شدت عمل همراه است. کار با کندی شروع می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۱۹
سورهٔ انبیاء
استخارهٔ بسیاری از آیات سورهٔ انبیا خوب نیست و نغمهٔ مخالف، بی‌مهری، شکست و نابودی در آن بسیار است؛ زیرا در این سوره از عملکرد امت‌های پیامبران بسیار سخن گفته شده است و تنها استخارهٔ آیاتی که سیرهٔ پیامبران الهی را ترسیم می‌کند شیرین می‌شود؛ چرا که گفته‌اند: «البلاء للولاء».
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ، وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ».
خوب نیست. سبب غفلت و اعراض می‌گردد و حساب‌رسی نیز از سختی کار حکایت دارد. بر این اساس، باید توجه داشت چنین نیست که بسمله در همهٔ موارد کاربرد خود بر خوبی کار دلالت داشته باشد.
۲- «مَا یأْتِیهِمْ مِنْ ذِکرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ، وَهُمْ یلْعَبُونَ».
خیلی بد است. غفلت و عدم اهتمام با آن هست.
۳- «لَاهِیةً قُلُوبُهُمْ، وَأَسَرُّوا النَّجْوَی الَّذِینَ ظَلَمُوا: هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکمْ، أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ».
بسیار بد است. خواهان در غفلت و نیز با توجه به دلیل‌وارهٔ یاد شده به درگیری با دیگران فرو می‌غلطد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۰
۴- «قَالَ: رَبِّی یعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ».
خوب نیست. خواهان بر روی کار چیره نیست و دیگری است که آن را اداره می‌کند: «رَبِّی یعْلَمُ الْقَوْلَ».
۵- «بَلْ قَالُوا: أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ، بَلِ افْتَرَاهُ، بَلْ هُوَ شَاعِرٌ، فَلْیأْتِنَا بِآَیةٍ کمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ».
خوب نیست. تشتت، درگیری و اختلاف در آن هست و کار نیز به نتیجه نمی‌رسد.
۶- «مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیةٍ أَهْلَکنَاهَا، أَفَهُمْ یؤْمِنُونَ».
بد است. به هلاکت و بی‌ایمانی منجر می‌شود و نتیجه‌ای نیز ندارد.
۷- «وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَک إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیهِمْ، فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکرِ إِنْ کنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ».
خوب است. باید آن را با اهتمام و دقت انجام داد: «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکرِ» و در صورت نیاز به مشاوره و کارشناس، بر آن اقدام کرد.
۸- «وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَداً لَایأْکلُونَ الطَّعَامَ، وَمَا کانُوا خَالِدِینَ».
خوب نیست. چندین نفی بر ترک آن تأکید دارد.
۹- «ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ، فَأَنْجَینَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ، وَأَهْلَکنَا الْمُسْرِفِینَ».
خوب نیست. تهدید و هلاکت در آن است. این کار به افراط، زیاده‌روی و نیز غرور کشیده می‌شود.
۱۰- «لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیکمْ کتَاباً فِیهِ ذِکرُکمْ، أَفَلَا تَعْقِلُونَ».
کار خوب و خاصی است که برای انجام آن باید کد و وجهی مناسب را پیدا کرد و برای اقدام بر آن فرد شاخصی را دید یا کاری ویژه انجام داد، وگرنه به نتیجه نمی‌رسد؛ زیرا می‌فرماید: «فِیهِ ذِکرُکمْ».
۱۱- «وَکمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیةٍ کانَتْ ظَالِمَةً، وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِینَ».
خوب نیست. به درگیری، ظلم و نابودی می‌انجامد: «وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِینَ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۱
۱۲- «فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یرْکضُونَ».
خیلی بد است. عذاب و درگیری خواهان را موجب می‌شود.
۱۳- «لَاتَرْکضُوا، وَارْجِعُوا إِلَی مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکنِکمْ، لَعَلَّکمْ تُسْأَلُونَ».
خیلی خطرناک و بد است.
۱۴- «قَالُوا: یاوَیلَنَا، إِنَّا کنَّا ظَالِمِینَ».
کاری کوتاه و عمومی است که عذاب و اذیت خواهان را در پی دارد.
بد است.
۱۵- «فَمَا زَالَتْ تِلْک دَعْوَاهُمْ حَتَّی جَعَلْنَاهُمْ حَصِیداً خَامِدِینَ».
خمودی، سستی و آتش نابودی را سبب می‌شود؛ هرچند ظاهری خوش داشته باشد.
۱۶- «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا لَاعِبِینَ».
خوب نیست. جز بازی و سرگرمی نیست.
۱۷- «لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا، إِنْ کنَّا فَاعِلِینَ».
شرط و نفی در آن است. خوب نیست.
۱۸- «بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَی الْبَاطِلِ فَیدْمَغُهُ، فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ، وَلَکمُ الْوَیلُ مِمَّا تَصِفُونَ».
خیلی بد است. کاری باطل، خطرناک و خیال‌پردازانه است و نتیجه‌ای ندارد.
۱۹- «وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَنْ عِنْدَهُ لَایسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ، وَلَا یسْتَحْسِرُونَ».
خوب نیست. چیزی برای خواهان نمی‌ماند و او نتیجه‌ای از این کار به دست نمی‌آورد.
۲۰- «یسَبِّحُونَ اللَّیلَ، وَالنَّهَارَ لَایفْتُرُونَ».
بد نیست. زحمت و تلاش را می‌طلبد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۲
۲۱- «أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ ینْشِرُونَ».
خوب نیست. از خدایان متعدد و شرک سخن می‌گوید.
۲۲- «لَوْ کانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا، فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یصِفُونَ».
خوب نیست. با توجه به وجود «لو» در صدر آیه و نیز: «عَمَّا یصِفُونَ» در ذیل آن، و نیز: «فَسُبْحَانَ اللَّهِ» در وسط، شرک را به دست می‌دهد.
۲۳- «لَایسْأَلُ عَمَّا یفْعَلُ، وَهُمْ یسْأَلُونَ».
خوب نیست.
۲۴- «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً، قُلْ: هَاتُوا بُرْهَانَکمْ، هَذَا ذِکرُ مَنْ مَعِی، وَذِکرُ مَنْ قَبْلِی، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ الْحَقَّ، فَهُمْ مُعْرِضُونَ».
خوب نیست. کار به هیچ وجه نتیجه‌ای را در بر ندارد.
۲۵- «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیهِ: أَنَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا أَنَا، فَاعْبُدُونِ».
خوب است.
«لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا»: تهلیل بر سنگینی کار دلالت دارد.
«فَاعْبُدُونِ»: کاری است پر زحمت و سخت.
۲۶- «وَقَالُوا: اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَداً، سُبْحَانَهُ، بَلْ عِبَادٌ مُکرَمُونَ».
خوب نیست و صدر آیه بر ذیل آن برتری دارد. تنها در صورتی که مجبور به انجام آن است می‌شود آن را پی‌گیر بود؛ چرا که در این صورت ممکن است نتیجهٔ خوبی داشته باشد.
۲۷- «لَایسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ، وَهُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ».
خوب نیست.
«یعْمَلُونَ»: به کار و تلاش نیاز دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۳
۲۸- «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ، وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَی، وَهُمْ مِنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ».
دلهره‌آور و پر اضطراب و کاری خاص است. کسی کارهای خواهان را زیر نظر دارد. با این وجود، بد نیست.
۲۹- «وَمَنْ یقُلْ مِنْهُمْ إِنِّی إِلَهٌ مِنْ دُونِهِ، فَذَلِک نَجْزِیهِ جَهَنَّمَ، کذَلِک نَجْزِی الظَّالِمِینَ».
هیچ نتیجه‌ای در این کار نیست. خواهان به ستم‌گری و ظلم به دیگران آلوده می‌شود. بسیار بد است.
۳۰- «أَوَلَمْ یرَ الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کانَتَا رَتْقاً، فَفَتَقْنَاهُمَا، وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کلَّ شَی‌ءٍ حَی، أَفَلَا یؤْمِنُونَ».
خوب نیست. متوسط است. استعداد و زمینه‌ای برای رسیدن به نتیجه ندارد.
۳۱- «وَجَعَلْنَا فِی الْأَرْضِ رَوَاسِی أَنْ تَمِیدَ بِهِمْ، وَجَعَلْنَا فِیهَا فِجَاجاً سُبُلًا، لَعَلَّهُمْ یهْتَدُونَ».
کاری مهم، دارای ارزش، سنگین و متشتت و متفرق است. خوب است.
«رَوَاسِی»: کاری است پر اقتدار که موانع فراوانی دارد، از این رو باید کار را با استقامت و پر قوت و محکم پیش برد و انجام نیز می‌شود. البته، این کار چندان راغبانی ندارد.
«فِیهَا فِجَاجاً سُبُلًا»: راه‌های عملی کردن کار فراوان است و گشایش نیز دارد.
۳۲- «وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً، وَهُمْ عَنْ آیاتِهَا مُعْرِضُونَ».
بد نیست اما نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۴
۳۳- «وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ، کلٌّ فِی فَلَک یسْبَحُونَ».
خیلی خوب است. کاری است هموار، روان و طبیعی که انجام می‌شود.
۳۴- «وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِک الْخُلْدَ، أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ».
خوب نیست. کار مورد نظر ماندگاری ندارد.
۳۵- «کلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ، وَنَبْلُوکمْ بِالشَّرِّ وَالْخَیرِ فِتْنَةً، وَإِلَینَا تُرْجَعُونَ».
خوب نیست. خوبی‌های آن نیز فتنه است.
«وَإِلَینَا تُرْجَعُونَ»: چیزی برای خواهان نمی‌ماند و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آورد.
۳۶- «وَإِذَا رَآک الَّذِینَ کفَرُوا إِنْ یتَّخِذُونَک إِلَّا هُزُواً، أَهَذَا الَّذِی یذْکرُ آلِهَتَکمْ وَهُمْ بِذِکرِ الرَّحْمَنِ هُمْ کافِرُونَ».
خوب نیست. سبب ناسپاسی و حرمان می‌گردد.
۳۷- «خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ، سَأُرِیکمْ آیاتِی، فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ».
بد است.
۳۸- «وَیقُولُونَ مَتَی هَذَا الْوَعْدُ، إِنْ کنْتُمْ صَادِقِینَ».
خوب نیست. دروغ و بی‌اعتقادی در آن است.
۳۹- «لَوْ یعْلَمُ الَّذِینَ کفَرُوا حِینَ لَایکفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ، وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ، وَلَا هُمْ ینْصَرُونَ».
خیلی بد است. موجب سر و صدا و آبروریزی می‌شود.
۴۰- «بَلْ تَأْتِیهِمْ بَغْتَةً، فَتَبْهَتُهُمْ، فَلَا یسْتَطِیعُونَ رَدَّهَا، وَلَا هُمْ ینْظَرُونَ».
بسیار بد است. کار به شکست، هلاکت و نابودی کشیده می‌شود و در این میان کسی نیز به خواهان توجه نمی‌کند: «وَلَا هُمْ ینْظَرُونَ»
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۵
۴۱- «وَلَقَدِ اسْتُهْزِی‌ءَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِک، فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ، مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤونَ».
بد است. کاری بی‌نتیجه است که به اختلاف و درگیری می‌انجامد.
کاری جدی نیست و مشخص نمی‌شود خواهان با چه کسی طرف است.
۴۲- «قُلْ: مَنْ یکلَؤُکمْ بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ؟ بَلْ هُمْ عَنْ ذِکرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ».
خوب نیست. اعراض و روی‌گردانی از خواهان را در پی دارد.
۴۳- «أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا، لَایسْتَطِیعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ، وَلَا هُمْ مِنَّا یصْحَبُونَ».
بد است. «أَمْ»، «تَمْنَعُهُمْ»، «دُونِنَا» و «لَایسْتَطِیعُونَ» در آن آمده است.
۴۴- «بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّی طَالَ عَلَیهِمُ الْعُمُرُ، أَفَلَا یرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا، أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ».
خوب نیست. کاری فرسایشی است که به کاستی و فروهش دچار می‌شود و سود و نیز نتیجه‌ای ندارد. تمامی سرمایه‌ای که خواهان در این کار گذاشته است از دست می‌رود.
۴۵- «قُلْ: إِنَّمَا أُنْذِرُکمْ بِالْوَحْی، وَلَا یسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا ینْذَرُونَ».
خوب نیست. کسی شنوای توجیه کار خواهان نیست.
۴۶- «وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّک لَیقُولُنَّ یا وَیلَنَا، إِنَّا کنَّا ظَالِمِینَ».
خیلی بد و خطرناک است.
۴۷- «وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیوْمِ الْقِیامَةِ، فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیئاً، وَإِنْ کانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَینَا بِهَا، وَکفَی بِنَا حَاسِبِینَ».
بسیار خوب و مهم است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۶
«الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ»: اجحاف و ستمی به کسی وارد نمی‌شود و تمامی مراحل و امور خرد و کلان آن محاسبه می‌شود.
«وَکفَی بِنَا حَاسِبِینَ»: کاری دقیق، سنگین و عظیم است که باید با همت، احتیاط و دقت دنبال شود تا نتیجه دهد و هرگونه اهمال یا عجله در آن سبب از دست رفتن نتیجه می‌شود.
۴۸- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ، وَضِیاءً وَذِکراً لِلْمُتَّقِینَ».
عالی است؛ زیرا هم به صورت نسبی کوتاه است و هم با: «وَلَقَدْ» بر انجام آن تأکید شده است. هم‌چنین نام‌های پیامبران نیز در آن آمده است.
«وَذِکراً لِلْمُتَّقِینَ»: کاری عمومی نیست و ممکن است برای برخی نتیجه‌بخش و موفقیت‌آمیز نباشد. تشخیص این امر با صاحب استخاره است.
۴۹- «الَّذِینَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیبِ، وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ».
خوب اما سخت و سنگین است؛ زیرا متقین را انسان‌هایی خدانگر می‌داند که به روز قیامت ایمان دارند و هم پایان آن به: «مُشْفِقُونَ» است.
۵۰- «وَهَذَا ذِکرٌ مُبَارَک، أَنْزَلْنَاهُ، أَفَأَنْتُمْ لَهُ مُنْکرُونَ».
خوب نیست. شروع کار و ظاهر آن نمودی بسیار خوب دارد ولی نتیجه‌ای را به دست نمی‌دهد و به بن‌بست و مشکل عمده بر می‌خورد.
البته صاحب استخاره به لحاظ صدر آیه می‌تواند آن را برای فردی خوب بداند.
۵۱- «وَلَقَدْ آتَینَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ، وَکنَّا بِهِ عَالِمِینَ».
خیلی خوب و بسیار سنگین است.
«رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ»: تلاش و سعی لازم برای این کار پیش از این انجام شده و خواهان از نتیجهٔ آن بهره می‌برد.
«وَکنَّا بِهِ عَالِمِینَ»: خداوند ضامن انجام این کار است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۷
۵۲- «إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ: مَا هَذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنْتُمْ لَهَا عَاکفُونَ».
با آن که کار مورد نظر ظاهری خوشایند دارد ولی خوب نیست و نتیجه‌ای برای خواهان ندارد، بلکه او را گرفتار می‌سازد.
«مَا هَذِهِ التَّمَاثِیلُ»: آسیب‌ها و خسارت‌های کار گریبان‌گیر خواهان می‌شود و همواره او را رنج می‌دهد.
«عَاکفُونَ» خواهان را گرفتار می‌سازد و او راه چاره و خلاصی از آن ندارد. برای نمونه، اگر منزل یا مغازه‌ای را بخرد، مشتری آخر آن خود او می‌باشد و دیگر کسی آن را از وی نمی‌خرد.
۵۳- «قَالُوا: وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِینَ».
خوب نیست. کاری که دیگران در آن درمانده شده‌اند به وی می‌رسد و او نیز راه رهایی از آسیب‌های آن ندارد.
۵۴- «قَالَ: لَقَدْ کنْتُمْ أَنْتُمْ وَآبَاؤُکمْ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ».
خوب نیست. خواهان را در گرداب زیان‌باری و گمراهی فرو می‌برد.
۵۵- «قَالُوا: أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ، أَمْ أَنْتَ مِنَ اللَّاعِبِینَ».
بد است. زیرا استفهام و پرسش در آن است و کار نیز جدی گرفته نمی‌شود و اقدامی برای انجام آن صورت نمی‌گیرد: «اللَّاعِبِینَ».
۵۶- «قَالَ: بَل رَبُّکمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، الَّذِی فَطَرَهُنَّ، وَأَنَا عَلَی ذَلِکمْ مِنَ الشَّاهِدِینَ».
خوب است.
«بَل»: تأکیدی بر لزوم شروع کار است.
«وَأَنَا عَلَی ذَلِکمْ مِنَ الشَّاهِدِینَ»: کاری جدی و پر از شکوه و جلال ظاهری است که خواهان و طالبانی خواهد داشت.
۵۷- «وَتَاللَّهِ، لَأَکیدَنَّ أَصْنَامَکمْ، بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرِینَ».
خوب است. قسم، واو عاطفه و نیز تأکیدی که در فعل است بر انجام آن توصیه دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۸
«بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرِینَ»: در انجام این کار باید فراست و سیاست داشت.
۵۸- «فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً، إِلَّا کبِیراً لَهُمْ، لَعَلَّهُمْ إِلَیهِ یرْجِعُونَ».
خوب نیست. کاری سنگین، سخت و همراه با تبلیغات است که در پایان با مانع برخورد می‌کند: «لَعَلَّهُمْ».
۵۹- «قَالُوا: مَنْ فَعَلَ هَذَا بِآَلِهَتِنَا، إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ».
بد است. کاری حادثه‌خیز و آسیب زاست و تصادف، ورشکستگی، بدهکاری و مانند آن را در پی دارد.
۶۰- «قَالُوا: سَمِعْنَا فَتًی یذْکرُهُمْ، یقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ».
خوب، پر رونق و همراه با تبلیغات است و سبب شهرت خواهان می‌شود و به نتیجه نیز می‌رسد.
۶۱- «قَالُوا: فَأْتُوا بِهِ عَلَی أَعْینِ النَّاسِ، لَعَلَّهُمْ یشْهَدُونَ».
کاری خطرناک است. خواهان در این کار چاره‌ای جز تسلیم و سرسپردگی ندارد و کار برای وی هیچ خیر و نتیجه‌ای ندارد. خوب نیست.
۶۲- «قَالُوا: أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآَلِهَتِنَا، یا إِبْرَاهِیمُ».
بد است. دلهره‌آور و ناراحت‌کننده است و خواهان به محاکمه و محاجه کشانده می‌شود.
۶۳- «قَالَ: بَلْ فَعَلَهُ کبِیرُهُمْ هَذَا، فَاسْأَلُوهُمْ، إِنْ کانُوا ینْطِقُونَ».
بد است. کار هیچ گونه نتیجه‌ای را در بر ندارد: «إِنْ کانُوا ینْطِقُونَ».
۶۴- «فَرَجَعُوا إِلَی أَنْفُسِهِمْ، فَقَالُوا: إِنَّکمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ».
خوب نیست؛ زیرا کسانی خودسرانه وارد کار می‌شوند و کنترل آن را از دست خواهان می‌گیرند. کار به سامان نمی‌رسد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۲۹
۶۵- «ثُمَّ نُکسُوا عَلَی رُؤُوسِهِمْ، لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلَاءِ ینْطِقُونَ».
بد است؛ زیرا کنترل کار در دست دیگران است و خواهان قدرت مانور و فعالیتی ندارد: «نُکسُوا عَلَی رُؤُوسِهِمْ» و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید: «مَا هَؤُلَاءِ ینْطِقُونَ».
۶۶- «قَالَ: أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَاینْفَعُکمْ شَیئاً، وَلَا یضُرُّکمْ».
خوب نیست. کاری بدون منفعت و خاصیت است.
۶۷- «أُفٍّ لَکمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، أَفَلَا تَعْقِلُونَ».
بد است. کاری زاید، بی‌مورد و بی‌خاصیت است، بلکه زیان‌بار نیز می‌باشد: «أَفَلَا تَعْقِلُونَ».
۶۸- «قَالُوا: حَرِّقُوهُ، وَانْصُرُوا آلِهَتَکمْ، إِنْ کنْتُمْ فَاعِلِینَ».
بد است. مخاطرات و درگیری دارد و خواهان گرفتار افرادی نادان می‌شود و نمی‌تواند کار را به سامان برساند.
۶۹- «قُلْنَا: یا نَارُ، کونِی بَرْداً وَسَلَاماً عَلَی إِبْرَاهِیمَ».
خیلی خوب است. با توجه به کاربرد حرف ندا، کار جنبهٔ عمومی ندارد و انجام آن در توان هر کس نیست و این صاحب استخاره است که می‌تواند تشخیص دهد آیا کار برای خواهان به نتیجه می‌رسد یا خیر.
۷۰- «وَأَرَادُوا بِهِ کیداً، فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ».
خوب نیست. حیله‌گری و خسران را به دنبال دارد.
۷۱- «وَنَجَّینَاهُ وَلُوطاً إِلَی الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ».
عالی است.
۷۲- «وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیعْقُوبَ نَافِلَةً، وَکلًّا جَعَلْنَا صَالِحِینَ».
عالی، شیرین و از کارهایی است که دهشی و هبه‌ای می‌باشد و تلاش و سعی چندانی را لازم ندارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۰
۷۳- «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنَا، وَأَوْحَینَا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکاةِ، وَکانُوا لَنَا عَابِدِینَ».
بسیار خوب است. تلاش و سعی را می‌طلبد.
۷۴- «وَلُوطاً آتَینَاهُ حُکماً وَعِلْماً، وَنَجَّینَاهُ مِنَ الْقَرْیةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبَائِثَ، إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ».
خیلی بد است.
۷۵- «وَأَدْخَلْنَاهُ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ».
عالی است.
۷۶- «وَنُوحاً؛ إِذْ نَادَی مِنْ قَبْلُ، فَاسْتَجَبْنَا لَهُ، فَنَجَّینَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکرْبِ الْعَظِیمِ».
خیلی خوب و رهایی بخش اما مخاطره‌آمیز و سنگین است.
۷۷- «وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِینَ کذَّبُوا بِآَیاتِنَا، إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ، فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است. با آن که شروع خوبی دارد اما در پایان به گرفتاری و مصیبت دچار می‌شود و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آورد.
۷۸- «وَدَاوُودَ وَسُلَیمَانَ؛ إِذْ یحْکمَانِ فِی الْحَرْثِ، إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ، وَکنَّا لِحُکمِهِمْ شَاهِدِینَ».
خوب است؛ زیرا از دو پیامبر الهی و حکم و نیز کشاورزی سخن می‌گوید ولی خالی از مخاطره، زیان و گرفتاری نیست.
۷۹- «فَفَهَّمْنَاهَا سُلَیمَانَ، وَکلًّا آتَینَا حُکماً وَعِلْماً، وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ یسَبِّحْنَ، وَالطَّیرَ، وَکنَّا فَاعِلِینَ».
عالی است. کاری سنگین و تسخیرآمیز است که با راحتی و آسایش به دست نمی‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۱
۸۰- «وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَکمْ، لِتُحْصِنَکمْ مِنْ بَأْسِکمْ، فَهَلْ أَنْتُمْ شَاکرُونَ».
بسیار خوب است.
۸۱- «وَلِسُلَیمَانَ الرِّیحَ عَاصِفَةً، تَجْرِی بِأَمْرِهِ إِلَی الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکنَا فِیهَا، وَکنَّا بِکلِّ شَی‌ءٍ عَالِمِینَ».
عالی است. نتیجه‌بخش و پر فایده است و سبب اقتدار و توانمندی می‌گردد.
۸۲- «وَمِنَ الشَّیاطِینِ مَنْ یغُوصُونَ لَهُ، وَیعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِک، وَکنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ».
بسیار خوب است. اقتدار و توانمندی خواهان را می‌رساند.
۸۳- «وَأَیوبَ؛ إِذْ نَادَی رَبَّهُ: أَنِّی مَسَّنِی الضُّرُّ، وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ».
شروع کار با گرفتاری، سختی و فلاکت همراه است ولی پایان خوشی دارد: «وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ».
۸۴- «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ، فَکشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ، وَآتَینَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا، وَذِکرَی لِلْعَابِدِینَ».
عالی است. از دهش‌های الهی است که زحمتی را بر نمی‌تابد و پر خیر و برکت است.
۸۵- «وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکفْلِ، کلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ».
عالی ولی سنگین و سخت است و به‌راحتی انجام نمی‌پذیرد.
۸۶- «وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا، إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ».
خیلی خوب است. دهش و اعطای خداوند است که بدون سعی و تلاش و نیز به‌آسانی به دست می‌آید.
۸۷- «وَذَا النُّونِ؛ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً، فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ، فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ: أَنْ لَاإِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، سُبْحَانَک، إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ».
خوب نیست. واژه‌های منفی آن بسیار است: «وَذَا النُّونِ»، «إِذْ ذَهَبَ»،
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۲
«مُغَاضِباً»، «فَظَنَّ»، «أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ» و «فِی الظُّلُمَاتِ». سختی و سنگینی این کار بسیار است و به بن‌بست گرفتار می‌شود. البته با توجه به فراز اخیر آن کار خالی از خیر نیست اما این خیر همراه با شرور و آفات است.
۸۸- «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ، وَنَجَّینَاهُ مِنَ الْغَمِّ، وَکذَلِک نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ».
خوب و رهایی ساز است ولی همراه با مشکلات، غم، اضطراب و پریشانی است.
۸۹- «وَزَکرِیا؛ إِذْ نَادَی رَبَّهُ: رَبِّ، لَاتَذَرْنِی فَرْداً، وَأَنْتَ خَیرُ الْوَارِثِینَ».
خوب است؛ زیرا لسان آن دعایی است ولی سخت و سنگین است:
«وَأَنْتَ خَیرُ الْوَارِثِینَ»
۹۰- «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ، وَوَهَبْنَا لَهُ یحْیی، وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ، إِنَّهُمْ کانُوا یسَارِعُونَ فِی الْخَیرَاتِ، وَیدْعُونَنَا رَغَباً وَرَهَباً، وَکانُوا لَنَا خَاشِعِینَ».
بسیار خوب است. آیندهٔ این کار از شروع آن بهتر است.
«رَغَباً وَرَهَباً»: انتظار، سرگردانی، دلهره و چه بسا وازدگی از کار در آن وجود دارد.
۹۱- «وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا، فَنَفَخْنَا فِیهَا مِنْ رُوحِنَا، وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیةً لِلْعَالَمِینَ».
خیلی خوب است. کاری هموار و همراه با صفا و صمیمیت است.
خیرات قهری دارد و توانمندی می‌آورد و پایان آن نیز به سلامت می‌باشد.
«آیةً لِلْعَالَمِینَ»: این کار برای خواهان موقعیت، مقام و ارزش می‌آورد.
۹۲- «إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکمْ، أُمَّةً وَاحِدَةً، وَأَنَا رَبُّکمْ، فَاعْبُدُونِ».
خوب است. سبب وحدت و جمعیت می‌شود. کاری همواروعمومی است و به چشم می‌آید. البته، خالی از زحمت نیست: «فَاعْبُدُونِ»
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۳
۹۳- «وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَینَهُمْ، کلٌّ إِلَینَا رَاجِعُونَ».
اختلاف، شکست، تعدد، تخطّی و تخلف در آن است. بسیاربداست.
۹۴- «فَمَنْ یعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کفْرَانَ لِسَعْیهِ، وَإِنَّا لَهُ کاتِبُونَ».
کاری سخت، سنگین، همراه با گرفتاری است و ممکن است به اعتبار: «فَمَنْ یعْمَلْ» با کم‌ترین سستی از دست برود و به نتیجه نرسد ولی خیلی خوب است؛ زیرا می‌فرماید: «وَإِنَّا لَهُ کاتِبُونَ» و با توجه به نکتهٔ گفته شده باید دقت و اهتمام بر آن داشته باشد و زمینه‌های لازم آن را فراهم نماید تا کار نتیجه‌بخش گردد.
۹۵- «وَحَرَامٌ عَلَی قَرْیةٍ أَهْلَکنَاهَا، أَنَّهُمْ لَایرْجِعُونَ».
خوب نیست. نتیجه، سود، خیر و نیز رشدی در این کار نیست و هلاکت، نابودی و شکست خواهان را در پی دارد. شکستی که قابل جبران نیست.
۹۶- «حَتَّی إِذَا فُتِحَتْ یأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ، وَهُمْ مِنْ کلِّ حَدَبٍ ینْسِلُونَ».
خوب نیست. هرج و مرج، گرفتاری، دشمنی، درگیری و فلاکت را موجب می‌شود.
۹۷- «وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ، فَإِذَا هِی شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کفَرُوا، یا وَیلَنَا قَدْ کنَّا فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا، بَلْ کنَّا ظَالِمِینَ».
خیلی بد است. ویل، کفر، غفلت و «شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ» بر بدی فراوان این کار و مشکلات بسیار آن دلالت دارد.
«وَیلَنَا»: این کار منتهای بدی و سختی را با خود دارد.
۹۸- «إِنَّکمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ، أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ».
بسیار بد است. طمع، توهم، شرک و مشکلات گریبان‌گیر خواهان می‌شود و شکست آن نیز حتمی است: «أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۴
۹۹- «لَوْ کانَ هَؤُلَاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا، وَکلٌّ فِیهَا خَالِدُونَ».
خیلی بد است. خواهان در بدی و زشتی این کار ماندگار می‌شود و نمی‌تواند از آن خلاصی یابد.
۱۰۰- «لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ، وَهُمْ فِیهَا لَایسْمَعُونَ».
بسیار بد است.
۱۰۱- «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَی، أُولَئِک عَنْهَا مُبْعَدُونَ».
بد نیست. کاری سخت و ناهموار است و به‌ویژه در شروع آن با مشکلات فراوانی درگیر می‌گردد و بر این اساس چنان‌چه تلاش و زحمت و کوشش بسیاری نماید ممکن است که از بلا و گرفتاری‌های آن نجات یابد.
۱۰۲- «لَایسْمَعُونَ حَسِیسَهَا، وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ».
خوب و همراه با خیر و برکت است.
۱۰۳- «لَایحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکبَرُ، وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِکةُ، هَذَا یوْمُکمُ الَّذِی کنْتُمْ تُوعَدُونَ».
خیلی خوب است. هیچ حزن، گرفتاری، خطر و دلهره و دغدغه‌ای در آن نیست و از کارهایی است که انجام آن و نتیجه‌بخش بودن آن ضمانت شده است.
۱۰۴- «یوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کطَی السِّجِلِّ لِلْکتُبِ، کمَا بَدَءْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ، وَعْداً عَلَینَا، إِنَّا کنَّا فَاعِلِینَ».
بسیار بد است. به هم‌ریزی و تبدیل و تحول ناموزون و نامنظم را با خود دارد و گرفتاری خواهان حتمی است. باید آن را ترک کرد.
۱۰۵- «وَلَقَدْ کتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ: أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ».
خیلی خوب است اما نتیجهٔ آن سخت به دست می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۵
۱۰۶- «إِنَّ فِی هَذَا لَبَلَاغاً لِقَوْمٍ عَابِدِینَ».
خوب است. نیاز به زحمت و تلاش دارد.
۱۰۷- «وَمَا أَرْسَلْنَاک إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ».
عالی است. از بخشش‌های الهی است که زود به نتیجه می‌رسد و منحصر نیز می‌باشد. رحمت و خیر و نفع آن عمومی است: «لِلْعَالَمِینَ».
۱۰۸- «قُلْ إِنَّمَا یوحَی إِلَی: أَنَّمَا إِلَهُکمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ».
بسیار خوب است. البته به اعتبار استفهام، پایان آن سخت و سنگین است.
۱۰۹- «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکمْ عَلَی سَوَاءٍ، وَإِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ مَا تُوعَدُونَ».
خوب است. کار همراه با مشکلات، دلهره و اضطراب است، از این رو سخت و سنگین است ولی باید آن را انجام داد؛ چون امر: «فَقُلْ» دارد و نیز فراز: «أَقَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ» عملی شدن آن را می‌رساند.
۱۱۰- «إِنَّهُ یعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ، وَیعْلَمُ مَا تَکتُمُونَ».
کاری سخت، دقیق و سنگین است و مشکلات فراوانی دارد ولی باطن و پایان آن خوب است.
۱۱۱- «وَإِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکمْ، وَمَتَاعٌ إِلَی حِینٍ».
سختی و مشکلات کار فراوان اما باطن آن نیکوست.
پنج آیهٔ یاد شده از: «وَمَا أَرْسَلْنَاک إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ» برای صفای باطن و رفع غفلت و دفع پریشانی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
۱۱۲- «قَالَ: رَبِّ، احْکمْ بِالْحَقِّ، وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ، الْمُسْتَعَانُ عَلَی مَا تَصِفُونَ».
خوب است. در روند انجام کار مشکلاتی پیش می‌آید که برطرف می‌شود. کاری است همراه با شکوه و اقتدار ظاهری.
این آیهٔ شریفه بدون: «قَالَ» هم از آیات ذکر است و هم از آیاتی
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۶
است که می‌توان سحر را با آن باطل کرد و برخی از طلسمات را گشود.
ذکر آن ضربی و به سه ضرب است که با عدد و شمارهٔ مناسب به داروی کامل تبدیل می‌شود و شرک و برخی از بیماری‌ها را از وجود آدمی می‌زداید.
باید توجه داشت در سورهٔ انبیا آیات بسیاری است که هم می‌تواند ذکر قرار گیرد و هم از طلسمات یا باطل السحر است که ما به بسیاری از آن اشاره نکردیم و باید آن را در جای خود جست. نگارنده این مباحث را بیش‌تر در کتاب اسماءالحسنی که پیش‌بینی می‌شود به بیش از ده جلد برسد آورده است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۷
سورهٔ حج
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، یا أَیهَا النَّاسُ، اتَّقُوا رَبَّکمْ، إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَی‌ءٌ عَظِیمٌ».
کاری مهم و سنگین است که امری غیر عادی در پایان آن رخ می‌دهد:
«إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَی‌ءٌ عَظِیمٌ». «یا أَیهَا النَّاسُ»: کاری عمومی است که هر کسی از عهدهٔ انجام آن بر می‌آید.
«اتَّقُوا رَبَّکمْ»: باید احتیاط و دقت در انجام کار مورد نظر داشت.
۲- «یوْمَ تَرَوْنَهَا، تَذْهَلُ کلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ، وَتَضَعُ کلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا، وَتَرَی النَّاسَ سُکارَی، وَمَا هُمْ بِسُکارَی، وَلَکنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ».
بسیار سنگین، سخت و طولانی است. فشارهای حاصل از آن همه را در بر می‌گیرد. به هیچ وجه خوب نیست.
۳- «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ، وَیتَّبِعُ کلَّ شَیطَانٍ مَرِیدٍ».
خیلی بد است. کار همراه با مجادله و ناآگاهی است و نابسامانی‌هایی دامنگیر خواهان می‌شود. با افرادی حقه‌باز نیز مواجه می‌شود: «وَیتَّبِعُ کلَّ شَیطَانٍ مَرِیدٍ»؛ هرچند صورت کار وابستگی به حزب و گروهی یا امری دینی باشد، جز انحراف چیزی نیست. البته ظاهر آن نیز خوشایند نیست و بدی آن آشکار است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۸
۴- «کتِبَ عَلَیهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ یضِلُّهُ وَیهْدِیهِ إِلَی عَذَابِ السَّعِیرِ».
بسیار بد است. خواهان در این کار گمراه است و به گمراهی بیش‌تر و نابسامانی دچار می‌شود. خطرات آن فراوان است؛ به‌ویژه آن که آیه کوتاه است و فعل‌های آن نیز متعدی است.
۵- «یا أَیهَا النَّاسُ، إِنْ کنْتُمْ فِی رَیبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکمْ مِنْ تُرَابٍ، ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ، ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ، ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَیرِ مُخَلَّقَةٍ، لِنُبَینَ لَکمْ، وَنُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، ثُمَّ نُخْرِجُکمْ طِفْلًا، ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکمْ، وَمِنْکمْ مَنْ یتَوَفَّی، وَمِنْکمْ مَنْ یرَدُّ إِلَی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکیلَا یعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیئاً، وَتَرَی الْأَرْضَ هَامِدَةً، فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ».
دو آیهٔ استخاره است. استخارهٔ دوم آن از فراز: «وَتَرَی الْأَرْضَ هَامِدَةً» شروع می‌شود. آیهٔ نخست آن بلند و طولانی است، از این رو با آن که کاری طبیعی است، خواهان را درگیر مشکلات و اختلاف می‌سازد.
کار فرسایشی است و در زمانی طولانی انجام می‌شود و خواهان به راحتی نمی‌تواند از عوارض و پی‌آمدهای آن رهایی یابد. برای نمونه، در صورتی که ازدواج نماید، فرزندانی بیمار می‌یابد که بیماری از او جدا نمی‌شود. به تناسب هر کار، چنین بدی‌های ماندگاری در آن دیده می‌شود. بسیار بد است.
استخارهٔ دوم آن عالی است. کاری کوتاه، شیرین و رو به رشد است.
تشخیص این آیات با صاحب استخاره است.
۶- «ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ، وَأَنَّهُ یحْیی الْمَوْتَی، وَأَنَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
خیلی خوب، سنگین، سخت، محکم و نتیجه‌بخش است.
۷- «وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِیةٌ، لَارَیبَ فِیهَا، وَأَنَّ اللَّهَ یبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ».
عالی است؛ زیرا: «آتِیةٌ» دارد. شک و شبهه‌ای نیز در آن نیست و خیر آن همگانی است و حتی مردگان نیز از آن بهره می‌برند: «یبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۳۹
۸- «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ، وَلَا هُدًی، وَلَا کتَابٍ مُنِیرٍ».
خوب نیست. گمراهی و انحراف است.
۹- «ثَانِی عِطْفِهِ لِیضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ، لَهُ فِی الدُّنْیا خِزْی، وَنُذِیقُهُ یوْمَ الْقِیامَةِ عَذَابَ الْحَرِیقِ».
کاری پر از مشکل و گرفتاری است. خیلی بد است. حیله، خدعه و فریب در آن است و ممکن است سندی برای اثبات حقانیت خود نداشته باشد. سبب حرمان، حسرت و غم نیز می‌گردد.
۱۰- «ذَلِک بِمَا قَدَّمَتْ یدَاک، وَأَنَّ اللَّهَ لَیسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ».
بد است. خواهان چنان پشیمان می‌شود که خود را مذمّت و بدگویی می‌کند.
۱۱- «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یعْبُدُ اللَّهَ عَلَی حَرْفٍ، فَإِنْ أَصَابَهُ خَیرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ، وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَی وَجْهِهِ، خَسِرَ الدُّنْیا وَالْآَخِرَةَ، ذَلِک هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ».
بسیار بد است. سبب بدبختی، خسران و بی‌آبرویی می‌شود.
۱۲- «یدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَایضُرُّهُ وَمَا لَاینْفَعُهُ، ذَلِک هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ». «مَا لَایضُرُّهُ وَمَا لَاینْفَعُهُ»: کاری بدون خاصیت است.
«هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ»: سعادتی در آن نیست؛ هرچند ظاهر داشته باشد.
بد است.
۱۳- «یدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ، لَبِئْسَ الْمَوْلَی وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ».
ضرر آن به خواهان نزدیک‌تر از نفع آن است. با افرادی بد همنشین می‌شود.
۱۴- «إِنَّ اللَّهَ یدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، إِنَّ اللَّهَ یفْعَلُ مَا یرِیدُ».
عالی است؛ زیرا از ماده‌های: «دخل»، «أمن» و نیز از عمل صالح و جنت سخن می‌گوید. البته تلاش و زحمت را نیاز دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۰
۱۵- «مَنْ کانَ یظُنُّ أَنْ لَنْ ینْصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَالْآَخِرَةِ فَلْیمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَی السَّمَاءِ، ثُمَّ لِیقْطَعْ، فَلْینْظُرْ هَلْ یذْهِبَنَّ کیدُهُ مَا یغِیظُ».
خیلی بد است. حادثه و فاجعه‌ای هم‌چون خودکشی، قتل، اتهام و شکست در آن است. خطری بزرگ خواهان را تهدید می‌کند.
۱۶- «وَکذَلِک أَنْزَلْنَاهُ آیاتٍ بَینَاتٍ، وَأَنَّ اللَّهَ یهْدِی مَنْ یرِیدُ».
خوب است. پر خیر و برکت و کاری آشکار است.
۱۷- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَی وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکوا إِنَّ اللَّهَ یفْصِلُ بَینَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ، إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ شَهِیدٌ».
بسیار خوب است.
۱۸- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یسْجُدُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَکثِیرٌ مِنَ النَّاسِ، وَکثِیرٌ حَقَّ عَلَیهِ الْعَذَابُ، وَمَنْ یهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُکرِمٍ، إِنَّ اللَّهَ یفْعَلُ مَا یشَاءُ».
کاری بلند و شلوغ است و پایان آن مشکل، سخت و سنگین است.
ترک آن بهتر است.
۱۹- «هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ، فَالَّذِینَ کفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیابٌ مِنْ نَارٍ یصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُوسِهِمُ الْحَمِیمُ».
بسیار زیان بار است و بلا، گرفتاری و بی‌آبرویی را در پی می‌آورد.
۲۰- «یصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ».
بسیار بد است. مشکلاتی را در زندگی خواهان پدید می‌آورد و او را به دعوا و مشاجره می‌کشاند.
۲۱- «وَلَهُمْ مَقَامِعُ مِنْ حَدِیدٍ».
خیلی بد است.
۲۲- «کلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا، وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ».
بد است. خواهان هرچه تلاش کند نمی‌تواند از آن رهایی یابد و آن را
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۱
به سرانجامی رساند. برای نمونه، ملکی را می‌خرد که مشتری آخر آن خود اوست و چنان‌چه ازدواج نماید، فرزندی بیمار یا معلول پیدا می‌کند.
۲۳- «إِنَّ اللَّهَ یدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤاً، وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ».
عالی است اما زحمت، تلاش و تحمل سختی را می‌طلبد.
۲۴- «وَهُدُوا إِلَی الطَّیبِ مِنَ الْقَوْلِ، وَهُدُوا إِلَی صِرَاطِ الْحَمِیدِ».
عالی است و زحمتی نیز ندارد. هم فکر و هم عمل آن پر خیر و برکت است.
۲۵- «إِنَّ الَّذِینَ کفَرُوا وَیصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ، وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاکفُ فِیهِ وَالْبَادِ، وَمَنْ یرِدْ فِیهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ».
خوب نیست. صدر آن: «کفَرُوا وَیصُدُّونَ» آمده و ذیل آیه از ظلم و عذاب سخن می‌گوید، از این رو خوب نیست و منطقهٔ امن میان آیه چنان قوتی ندارد که صدر و ذیل را تحت شعاع پرتو خیر و نیکی خود قرار دهد.
۲۶- «وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِیمَ مَکانَ الْبَیتِ: أَنْ لَاتُشْرِک بِی شَیئاً، وَطَهِّرْ بَیتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّکعِ السُّجُودِ».
بسیار خوب اما سنگین است، بر این اساس، همت و اهتمام را می‌طلبد.
۲۷- «وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یأْتُوک رِجَالًا، وَعَلَی کلِّ ضَامِرٍ یأْتِینَ مِنْ کلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ».
خیلی خوب است. کاری است که هر کس بر انجام آن اقدام کند از آن خیر می‌برد و به امکانات، منافع و مواهبی دست می‌یابد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۲
۲۸- «لِیشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ، وَیذْکرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَی مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ، فَکلُوا مِنْهَا، وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ».
عالی است. خیرات آن بسیار فراوان است و هیچ نقطهٔ منفی در آن وجود ندارد.
۲۹- «ثُمَّ لْیقْضُوا تَفَثَهُمْ، وَلْیوفُوا نُذُورَهُمْ، وَلْیطَّوَّفُوا بِالْبَیتِ الْعَتِیقِ».
بسیار خوب و نتیجه‌بخش است ولی همراه با زحمت و گرفتاری است.
۳۰- «ذَلِک وَمَنْ یعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَیرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ، وَأُحِلَّتْ لَکمُ الْأَنْعَامُ إِلَّا مَا یتْلَی عَلَیکمْ، فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ، وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ».
خوب است ولی پایان آن دارای مشکلاتی است، از این رو باید اهتمام، دقت و مواظبت داشت.
۳۱- «حُنَفَاءَ لِلَّهِ، غَیرَ مُشْرِکینَ بِهِ، وَمَنْ یشْرِک بِاللَّهِ، فَکأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ، فَتَخْطَفُهُ الطَّیرُ أَوْ تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکانٍ سَحِیقٍ».
کار مورد نظر خیلی خطرناک، بد و همراه با زحمت، درگیری و مشکلاتی است که آن را به شکست می‌انجامد.
۳۲- «ذَلِک وَمَنْ یعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ».
خیلی خوب و زودبازده است. سبب توانمندی و قوت قلب می‌گردد.
۳۳- «لَکمْ فِیهَا مَنَافِعُ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَی الْبَیتِ الْعَتِیقِ».
عالی و پر منفعت است.
۳۴- «وَلِکلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکاً لِیذْکرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَی مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ، فَإِلَهُکمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَلَهُ أَسْلِمُوا، وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ».
عالی و پر منفعت و پر خیر است. برای نمونه، در صورتی که برای ازدواج باشد زن و فرزندی خوب و نیکو بهرهٔ وی می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۳
«أُمَّةٍ»: توانایی و قوّت است.
«وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ»: کاری گواراست.
۳۵- «الَّذِینَ إِذَا ذُکرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ، وَالصَّابِرِینَ عَلَی مَا أَصَابَهُمْ، وَالْمُقِیمِی الصَّلَاةِ، وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینْفِقُونَ».
بسیار خوب است. کار مورد نظر امری معنوی و پر خیر است. البته در انجام آن باید اهتمام و تلاش جدی داشت و هزینه‌های لازم آن، از جمله انفاق و خیرات را پرداخت.
۳۶- «وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَکمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ، لَکمْ فِیهَا خَیرٌ، فَاذْکرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیهَا صَوَافَّ، فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَکلُوا مِنْهَا، وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ، وَالْمُعْتَرَّ کذَلِک، سَخَّرْنَاهَا لَکمْ لَعَلَّکم تَشکرُونَ».
بسیار خوب است. زحمت، درد سر و گرفتاری دارد.
۳۷- «لَنْ ینَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا، وَلَا دِمَاؤُهَا، وَلَکنْ ینَالُهُ التَّقْوَی مِنْکمْ، کذَلِک سَخَّرَهَا لَکمْ لِتُکبِّرُوا اللَّهَ عَلَی مَا هَدَاکمْ، وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ».
عالی است. بشارت، سرور، صفا، نعمت‌های غیر مترقبه و غیر منتظره و منافعی بی‌شمار را برای خواهان موجب می‌شود.
۳۸- «إِنَّ اللَّهَ یدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا، إِنَّ اللَّهَ لَایحِبُّ کلَّ خَوَّانٍ کفُورٍ».
شروع کار خوب و خوشایند است اما نتیجه‌ای بد و ناگوار دارد. باید آن را ترک کرد.
۳۹- «أُذِنَ لِلَّذِینَ یقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا، وَإِنَّ اللَّهَ عَلَی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ».
کاری لازم است و نباید آن را ترک کرد ولی پرخطر و پر مشقّت است و راحتی و عافیتی در آن نیست. با این وجود به سامان نیز می‌رسد.
۴۰- «الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ یقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ، وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یذْکرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کثِیراً، وَلَینْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ ینْصُرُهُ، إِنَّ اللَّهَ لَقَوِی عَزِیزٌ».
خوب است. طولانی و بلندی آیه نشانهٔ وجود مشکلات و درگیری
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۴
است. کاری درازمدت، پیچیده، سخت و همراه با گرفتاری است. ولی خیرات و برکات آن فراوان است.
۴۱- «الَّذِینَ إِنْ مَکنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ، وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکرِ، وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ».
بسیار خوب و پر زحمت است.
۴۲- «وَإِنْ یکذِّبُوک فَقَدْ کذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ».
خیلی بد است. تهمت و درگیری و دروغ با آن همراه است.
۴۳- «وَقَوْمُ إِبْرَاهِیمَ، وَقَوْمُ لُوطٍ».
بد است.
۴۴- «وَأَصْحَابُ مَدْینَ، وَکذِّبَ مُوسَی، فَأَمْلَیتُ لِلْکافِرِینَ، ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ، فَکیفَ کانَ نَکیرِ».
خیلی بد است.
۴۵- «فَکأَینْ مِنْ قَرْیةٍ أَهْلَکنَاهَا، وَهِی ظَالِمَةٌ، فَهِی خَاوِیةٌ عَلَی عُرُوشِهَا، وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ، وَقَصْرٍ مَشِیدٍ».
به شکست و نابودی می‌انجامد و حرمان آن قطعی است.
۴۶- «أَفَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَتَکونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یعْقِلُونَ بِهَا، أَوْ آذَانٌ یسْمَعُونَ بِهَا، فَإِنَّهَا لَاتَعْمَی الْأَبْصَارُ، وَلَکنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ».
بسیار بد است.
۴۷- «وَیسْتَعْجِلُونَک بِالْعَذَابِ، وَلَنْ یخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ، وَإِنَّ یوْماً عِنْدَ رَبِّک کأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ».
خیلی بد است. خواهان را به عذاب دردناک و گرفتاری‌های سختی که به‌تدریج بر او وارد می‌شود دچار می‌سازد. اضطراب، انتظار و تحیر نیز از دیگر عوارض آن است.
۴۸- «وَکأَینْ مِنْ قَرْیةٍ أَمْلَیتُ لَهَا، وَهِی ظَالِمَةٌ، ثُمَّ أَخَذْتُهَا، وَإِلَی الْمَصِیرُ».
خوب نیست. بلا و مکافات با آن همراه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۵
۴۹- «قُلْ: یا أَیهَا النَّاسُ، إِنَّمَا أَنَا لَکمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ».
خوب است. باید کار را با دقت، اختیار و اراده انجام داد؛ وگرنه هر گونه سستی و اهمال سبب از دست رفتن نتیجه می‌شود.
۵۰- «فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ، وَرِزْقٌ کرِیمٌ».
عالی است و بهترین رزقی است که بهرهٔ خواهان می‌شود. البته رنج و زحمت را باید متحمل شود.
۵۱- «وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِک أَصْحَابُ الْجَحِیمِ».
خیلی بد است. تهدیدی است که به‌زودی محقق می‌شود.
۵۲- «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِی إِلَّا إِذَا تَمَنَّی، أَلْقَی الشَّیطَانُ فِی أُمْنِیتِهِ، فَینْسَخُ اللَّهُ مَا یلْقِی الشَّیطَانُ، ثُمَّ یحْکمُ اللَّهُ آیاتِهِ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ».
بسیار بد است. همراه با مشکلات و حرمان است.
۵۳- «لِیجْعَلَ مَا یلْقِی الشَّیطَانُ فِتْنَةً لِلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ، وَالْقَاسِیةِ قُلُوبُهُمْ، وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ».
خیلی بد است. کار به نابودی و شکست کشیده می‌شود.
۵۴- «وَلِیعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ: أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّک، فَیؤْمِنُوا بِهِ، فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ، وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
عالی است. هدایت و راهنمایی در آن است.
۵۵- «وَلَا یزَالُ الَّذِینَ کفَرُوا فِی مِرْیةٍ مِنْهُ حَتَّی تَأْتِیهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً، أَوْ یأْتِیهُمْ عَذَابُ یوْمٍ عَقِیمٍ».
خیلی بد است. سبب گرفتاری و سختی می‌شود.
۵۶- «الْمُلْک یوْمَئِذٍ لِلَّهِ، یحْکمُ بَینَهُمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ».
بسیار خوب است. کاری سنگین، مقید و پرمشکل است و با کوشش و تلاش است که نتیجه می‌دهد. مقید بودن آن سبب می‌گردد که برای
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۶
برخی نتیجه ندهد، بر این اساس باید دقت و احتیاط را پاس داشت. برای ترک آن نباید استخاره‌ای دیگر گرفت.
۵۷- «وَالَّذِینَ کفَرُوا وَکذَّبُوا بِآَیاتِنَا، فَأُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ».
خیلی بد است. با آن که برای انجام آن تلاش و کوشش بسیاری می‌شود ولی نتیجه‌ای را در بر ندارد، بلکه به اعتبار: «عَذَابٌ مُهِینٌ» خطراتی خواهان را تهدید می‌کند و اموری هم‌چون تصادف و شکست دامنگیر خواهان می‌شود. برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.
۵۸- «وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ، ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَیرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقاً حَسَناً، وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُ الرَّازِقِینَ».
بسیار خوب و پر مخاطره است. دیربازده است و چه بسا چنان به درازا بینجامد که شاهد مرگ خواهان گردد و خیر آن به وارثان رسد.
۵۹- «لَیدْخِلَنَّهُمْ مُدْخَلًا یرْضَوْنَهُ، وَإِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ».
کاری است که در شروع آن سختی دیده نمی‌شود اما پس از مدتی که پیشرفت داشت، سختی آن آشکار می‌شود؛ زیرا می‌فرماید: «لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ». دیربازده ولی بسیار خوب است.
۶۰- «ذَلِک وَمَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ، ثُمَّ بُغِی عَلَیهِ لَینْصُرَنَّهُ اللَّهُ، إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ».
راحتی و خوشی در این کار نیست، بلکه عملی ماجراجویانه و پردردسر است، از این رو هرچند حق‌طلبانه باشد، باید از آن دوری کرد که چه بسا به قتل خواهان بینجامد. برای نوع مردم که در پی آسایش و آرامش هستند باید گفت خوب نیست، مگر آن‌که چاره‌ای جز آن نداشته باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۷
۶۱- «ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ، وَیولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیلِ، وَأَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ».
خیلی خوب است. عملی طبیعی، منطقی، منظم و بدون گرفتاری است. دیربازده یا دفعی نیز نیست. تنوع و تحوّل‌پذیر است و خواهان در آن آزادی عمل و قدرت مانور دارد و به آسانی فراز و فرود پیدا می‌کند اما تمامی روند آن همراه با نظم و تحمل زحمت است. با توجه به نظام‌مند بودن این کار، گاه صاحب استخاره با توجه به محیط خواهان آن را خوب یا بد می‌داند.
«أَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ»: کار دارای قاعده، قانون، حساب و برنامه است و خوب است.
۶۲- «ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ، وَأَنَّ مَا یدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ، وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِی الْکبِیرُ». «ذَلِک»: تأکیدی بر مفاد استخاره است.
خوب است. به لحاظ: «هُوَ الْبَاطِلُ» کار مخاطره‌آمیز است و انجام آن نیازمند دقت و توجّه در اندیشه و اهتمام در عمل می‌باشد تا خود را از آسیب‌ها و آفت‌های آن نگاه دارد. برای نمونه، ممکن است در ساختمانی که قصد ساخت آن را دارد، کارگری به هنگام ساخت و ساز کشته شود، یا در میان راه تصادف کند یا کابل برق آن اتصالی نماید.
۶۳- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً، إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ».
خیلی خوب ولی همراه با دردسر است؛ زیرا می‌فرماید: «أَلَمْ تَرَ».
گرفتاری آن در شروع کار است و در ادامه برطرف می‌شود و عمل یاد شده با تحمل ناگواری‌هایی که در آغاز آن وجود دارد، هموار می‌گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۸
۶۴- «لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ، وَمَا فِی الْأَرْضِ، وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ».
عالی است. با توجه به کوتاهی آیهٔ شریفه، کار به‌زودی انجام می‌شود. بسیار شیرین، گوارا و کاری نو و تازه است.
۶۵- «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکمْ مَا فِی الْأَرْضِ، وَالْفُلْک تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ، وَیمْسِک السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَی الْأَرْضِ، إِلَّا بِإِذْنِهِ، إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَحِیمٌ».
کاری مشکل، سنگین و پیچیده است ولی قدرت و توانایی نیز می‌آورد. خیلی خوب است.
۶۶- «وَهُوَ الَّذِی أَحْیاکمْ، ثُمَّ یمِیتُکمْ، ثُمَّ یحْییکمْ، إِنَّ الْإِنْسَانَ لَکفُورٌ».
آغاز این کار و ظاهر آن خوب و فریبنده است ولی در ادامه به بدی می‌گراید. برای نمونه، چنان‌چه کار مورد نظر ازدواج باشد، عقل همهٔ جوانب آن را خوب می‌بیند اما با شروع زندگی، طرف مقابل به علت حادثه‌ای تصادف می‌کند و می‌میرد. این کار همراه با مخاطرات و آسیب‌هایی است که به چشم نمی‌آید و قابل پیش‌بینی نیست. سبب کفران نعمت و ناشکری نیز می‌شود.
۶۷- «لِکلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکاً هُمْ نَاسِکوهُ، فَلَا ینَازِعُنَّک فِی الْأَمْرِ، وَادْعُ إِلَی رَبِّک، إِنَّک لَعَلَی هُدًی مُسْتَقِیمٍ».
کاری کلی و کلان است که بر خواهان اجرایی و عملی می‌گردد.
سنگینی و فشار حاصل از آن بسیار است و به شمارهٔ کاف‌هایی که در این آیه است باید بار دیگران را تحمل نماید. با این وجود، بسیار خوب است.
«لَعَلَی هُدًی مُسْتَقِیمٍ»: نتیجهٔ عمل مورد نظر امری معنوی است؛ مانند: جهاد، خدمت به دیگران، تبلیغ و امور دینی که کاری شخصی نیست ولی زحمت انجام و تحمل آن بر شخص بار می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۴۹
۶۸- «وَإِنْ جَادَلُوک فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ».
آیه‌ای کوتاه است. این کار پر مجادله، اختلاف‌انگیز و خطر آفرین خالی از هر نتیجه‌ای است.
۶۹- «اللَّهُ یحْکمُ بَینَکمْ یوْمَ الْقِیامَةِ فِیمَا کنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ».
خوب نیست. با توجه به سیلاب‌های متعدد آیه که از موسیقی آن به دست می‌آید، کاری پر پیچ و خم است و همراه با گرفتاری است و در نهایت نیز به به‌بن‌بست می‌رسد و نتیجه‌ای را در پی ندارد.
۷۰- «أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یعْلَمُ مَا فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، إِنَّ ذَلِک فِی کتَابٍ، إِنَّ ذَلِک عَلَی اللَّهِ یسِیرٌ».
شروع این کار خوب نیست و مشکلاتی گریبان‌گیر خواهان می‌شود؛ زیرا می‌فرماید: «أَلَمْ تَعْلَمْ»، در ادامه نیز عمل یاد شده هموار نمی‌باشد ولی نتیجه‌ای که از آن به دست می‌آید خوب است. باید پی‌گیر آن بود.
۷۱- «وَیعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ ینَزِّلْ بِهِ سُلْطَاناً، وَمَا لَیسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ، وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ».
بسیار بد است. بدی آن به شقاوت می‌انجامد.
«مَا»: به تعداد آن گره و بن‌بست در کار وجود دارد.
۷۲- «وَإِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُنَا بَینَاتٍ، تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ الَّذِینَ کفَرُوا الْمُنْکرَ، یکادُونَ یسْطُونَ بِالَّذِینَ یتْلُونَ عَلَیهِمْ آیاتِنَا، قُلْ: أَفَأُنَبِّئُکمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِکمُ النَّارُ، وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِینَ کفَرُوا، وَبِئْسَ الْمَصِیرُ».
کاری بد و خطرناک است که اجر، مزد و نتیجه‌ای را برای خواهان ندارد.
«آیاتُنَا بَینَاتٍ»: خیر و برکتی فراوان، سرشار و غیر منتظره در این کار است. با این وجود چون دو طرف این فراز اموری منفی قرار دارد، باید گفت این خیر به خواهان نمی‌رسد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۰
۷۳- «یا أَیهَا النَّاسُ، ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ: إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یخْلُقُوا ذُبَاباً، وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ، وَإِنْ یسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَیئاً لَایسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ، ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ».
خیلی بد است. با توجه به مثل زدن به مگس، حتی اگر گنج یا خیری فراوان نیز به خواهان برسد، کارایی ندارد و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. کار به سستی، پستی، خواری، ضعف و حرمان کشیده می‌شود.
۷۴- «مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ، إِنَّ اللَّهَ لَقَوِی عَزِیزٌ».
آیه‌ای کوتاه است. عالی ولی سنگین و سخت است.
۷۵- «اللَّهُ یصْطَفِی مِنَ الْمَلَائِکةِ رُسُلًا، وَمِنَ النَّاسِ، إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ».
خطرناک اما عالی است.
۷۶- «یعْلَمُ مَا بَینَ أَیدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ، وَإِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ».
خوب است اما احتیاط و دقت را در کار می‌طلبد.
۷۷- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا ارْکعُوا، وَاسْجُدُوا، وَاعْبُدُوا رَبَّکمْ، وَافْعَلُوا الْخَیرَ، لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ».
بسیار خوب است.
۷۸- «وَجَاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ، هُوَ اجْتَبَاکمْ، وَمَا جَعَلَ عَلَیکمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ، مِلَّةَ أَبِیکمْ إِبْرَاهِیمَ، هُوَ سَمَّاکمُ الْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ، وَفِی هَذَا لِیکونَ الرَّسُولُ شَهِیداً عَلَیکمْ، وَتَکونُوا شُهَدَاءَ عَلَی النَّاسِ، فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ، وَآتُوا الزَّکاةَ، وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ، هُوَ مَوْلَاکمْ، فَنِعْمَ الْمَوْلَی، وَنِعْمَ النَّصِیرُ».
عالی است. تلاش و زحمت فراوانی را لازم دارد و از نتیجه‌ای که به دست می‌آید باید انفاق داشت.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۱
سورهٔ مؤمنون
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ».
یازده آیهٔ نخست سورهٔ مؤمنون که می‌تواند خود سوره‌ای مستقل باشد آیات ویژه‌ای هستند که همه را می‌توان یک ذکر قرار داد. مداومت بر این آیات، خیرات و برکات فراوانی را در پی دارد. البته ذکر قرار دادن این آیات، به توبه، استغفار، سلامت و صفا نیاز دارد وگرنه از این آیات الهی آزار می‌بیند و همانند میتی می‌گردد که از قرائت قرآن کریم بر بالای قبر خویش آزرده می‌شد.
استخارهٔ این آیهٔ شریفه بسیار خوب است.
۲- «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ».
کاری شیرین ولی سنگین است.
۳- «وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ».
ترک آن بهتر است. بد نیست.
۴- «وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکاةِ فَاعِلُونَ».
عالی است.
۵- «وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ».
خیلی خوب است. باید مواظب بود و احتیاط کرد تا مشکل حیثیتی و آبرویی پیدا نکند و به خسارت و شکست نینجامد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۲
۶- «إِلَّا عَلَی أَزْوَاجِهِمْ، أوْ مَا مَلَکتْ أَیمَانُهُمْ، فَإِنَّهُمْ غَیرُ مَلُومِینَ».
خوب اما خیلی سخت است. کاری است که سبب گشایش می‌شود و امکاناتی را نیز در پی دارد. به پرداخت هزینه و امکانات نیاز دارد و لازم است زمینهٔ اجرایی شدن آن را فراهم نمود.
«فَإِنَّهُمْ غَیرُ مَلُومِینَ»: لازم است هزینه‌های این کار را پرداخت نمود.
۷- «فَمَنِ ابْتَغَی وَرَاءَ ذَلِک، فَأُولَئِک هُمُ الْعَادُونَ».
کاری تجاوزگرایانه است و خوب نیست.
۸- «وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ».
بسیار خوب است. البته باید در این کار سند داشت و هر گونه تعهدی را مکتوب نمود؛ وگرنه به نتیجه نمی‌رسد.
۹- «وَالَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَوَاتِهِمْ یحَافِظُونَ».
عالی است. باید تلاش و سعی داشت و نیز به لحاظ این که از صلاة یاد شده، باید به این کار عطف توجه نمود؛ به این معنا که آن را با ثبت و سند انجام داد.
۱۰- «أُولَئِک هُمُ الْوَارِثُونَ».
عالی است.
۱۱- «الَّذِینَ یرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ».
عالی است.
۱۲- «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِینٍ».
ماجرای آفرینش آدمی در این آیات آمده است. خیلی خوب است.
«مِنْ طِینٍ»: کاری کم هزینه است و انجام آن سرمایه‌ای نمی‌خواهد.
۱۳- «ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکینٍ».
بسیار خوب است. باید در عملی کردن آن مواظبت و دقت داشت.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۳
۱۴- «ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً، فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً، فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً، فَکسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً، ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ، فَتَبَارَک اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ».
کاری پیچیده، سخت و سنگین است که در چند مرحله انجام می‌گیرد. عالی، گسترده و همراه با تبلیغات است.
۱۵- «ثُمَّ إِنَّکمْ بَعْدَ ذَلِک لَمَیتُونَ».
بد است.
«لَمَیتُونَ»: کار از دست خارج می‌شود و خواهان نمی‌تواند بر آن کنترلی داشته باشد.
۱۶- «ثُمَّ إِنَّکمْ یوْمَ الْقِیامَةِ تُبْعَثُونَ».
خوب نیست. هیچ گونه بهرهٔ دنیوی در آن نیست و سبب گرفتاری می‌شود.
۱۷- «وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکمْ سَبْعَ طَرَائِقَ، وَمَا کنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ».
عالی است. غفلتی در آن نیست. زمینهٔ انجام و حرکت دارد.
«خَلَقْنَا»: کار سخت و سنگین است.
۱۸- «وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ، فَأَسْکنَّاهُ فِی الْأَرْضِ، وَإِنَّا عَلَی ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ».
خیلی خوب است ولی پایان آن خالی از زحمت و گرفتاری نیست.
۱۹- «فَأَنْشَأْنَا لَکمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ، لَکمْ فِیهَا فَوَاکهُ کثِیرَةٌ، وَمِنْهَا تَأْکلُونَ».
بسیار خوب است.
«فَأَنْشَأْنَا»: کاری آسان، هموار و پر نتیجه است.
«لَکمْ»: حصر، اطمینان، جزم و حتمیت را می‌رساند.
«نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ»: به قوام، استقامت و بلندی کار اشاره دارد.
«وَمِنْهَا تَأْکلُونَ»: اسرافی در آن نیست و ریزشی ندارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۴
۲۰- «وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَینَاءَ، تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلْآَکلِینَ».
خیلی خوب است.
«وَشَجَرَةً»: صفا و روشنی در این کار است.
«طُورِ سَینَاءَ»: قداست و پاکی کار را حکایت می‌کند.
«بِالدُّهْنِ»: روشنایی و سلامت در آن است.
۲۱- «وَإِنَّ لَکمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً، نُسْقِیکمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا، وَلَکمْ فِیهَا مَنَافِعُ کثِیرَةٌ، وَمِنْهَا تَأْکلُونَ».
بسیار خوب است. منفعت، عبرت و معنویت با آن همراه است.
۲۲- «وَعَلَیهَا وَعَلَی الْفُلْک تُحْمَلُونَ».
خیلی خوب است. کاری است که به‌محکمی انجام می‌شود.
۲۳- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَی قَوْمِهِ، فَقَالَ: یا قَوْمِ، اعْبُدُوا اللَّهَ، مَا لَکمْ مِنْ إِلَهٍ غَیرُهُ، أَفَلَا تَتَّقُونَ».
خوب است ولی کار با تحذیر، تهدید و درگیری به پایان می‌رسد.
۲۴- «فَقَالَ الْمَلَأُ، الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ: مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکمْ، یرِیدُ أَنْ یتَفَضَّلَ عَلَیکمْ، وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلَائِکةً، مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. با افرادی نادان رو به‌رو می‌شود که کار مورد نظر را انکار می‌کنند و با خواهان درگیر می‌شوند.
«مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکمْ»: افراد وابسته به کار، اعتقادی به کار ندارند.
۲۵- «إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ، فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّی حِینٍ».
خیلی بد است. تهمت و افترایی بر خواهان وارد می‌شود که آرزوی مرگ به وی دست می‌دهد. کار سنگین است.
۲۶- «قَالَ: رَبِّ، انْصُرْنِی بِمَا کذَّبُونِ».
طلب نصرت بر سختی و سنگینی کار دلالت دارد. کاری پر مشقت و سنگین است. پایان آن نیز خوب نیست. با این وجود به اعتبار مددی که از خداوند طلب می‌کند خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۵
۲۷- «فَأَوْحَینَا إِلَیهِ: أَنِ اصْنَعِ الْفُلْک بِأَعْینِنَا وَوَحْینَا، فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا، وَفَارَ التَّنُّورُ، فَاسْلُک فِیهَا مِنْ کلٍّ زَوْجَینِ اثْنَینِ، وَأَهْلَک إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ، وَلَا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا، إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ».
خیلی بد است. کاری است که گمراهی، هلاکت و نابودی خواهان را در پی دارد.
۲۸- «فَإِذَا اسْتَوَیتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَک عَلَی الْفُلْک فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».
خوب است. امید به موفقیت در این کار وجود دارد. البته، سختی، نگرانی و اضطراب نیز با آن همراه است.
«وَمَنْ مَعَک»: اطمینان در کار مورد نظر هست.
۲۹- «وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلًا مُبَارَکاً، وَأَنْتَ خَیرُ الْمُنْزِلِینَ».
کوتاه و عالی است.
«مُنْزَلًا مُبَارَکاً»: کار به‌خوبی جا می‌افتد.
آیهٔ یاد شده از آیات ذکر است.
۳۰- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ، وَإِنْ کنَّا لَمُبْتَلِینَ».
خوب است. ابتلا، امتحان و سختی در آن است.
۳۱- «ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِینَ».
خوب نیست. سختی، سنگینی و مشکلات فراوانی دارد؛ به‌گونه‌ای که کار به جایی نمی‌رسد و سامان نمی‌یابد.
۳۲- «فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ، مَا لَکمْ مِنْ إِلَهٍ غَیرُهُ، أَفَلَا تَتَّقُونَ».
زحمت، سختی و تحذیر در این کار وجود دارد و کار مورد نظر راحت و آسان نمی‌باشد؛ با این وجود بد نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۶
۳۳- «وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِینَ کفَرُوا وَکذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآَخِرَةِ: وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُکمْ، یأْکلُ مِمَّا تَأْکلُونَ مِنْهُ، وَیشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ».
خوب نیست. با افرادی نادان و کم خرد که حساب و کتابی نمی‌شناسند مواجه می‌شود. انکار نیز در آن پیش می‌آید.
۳۴- «وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَکمْ، إِنَّکمْ إِذاً لَخَاسِرُونَ».
خیلی بد است.
۳۵- «أَیعِدُکمْ أَنَّکمْ إِذَا مِتُّمْ وَکنْتُمْ تُرَاباً وَعِظَاماً، أَنَّکمْ مُخْرَجُونَ».
بد است.
«مُخْرَجُونَ»: تبدیل و به هم ریزی در آن رخ می‌دهد؛ چرا که سخن از خاک و مرده است.
به‌هم ریزی است و خوب نیست
۳۶- «هَیهَاتَ، هَیهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ».
بسیار بد است. افزوده بر این که: «هَیهَاتَ» دو بار در آن تکرار شده، کوتاه است و تهدید نیز در آن است: «لِمَا تُوعَدُونَ».
۳۷- «إِنْ هِی إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا، نَمُوتُ وَنَحْیا، وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ».
خوب نیست.
۳۸- «إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَی عَلَی اللَّهِ کذِباً، وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِینَ».
با افرادی معاند مواجه می‌شود که در کار بسیار سخت گیر هستند.
خیلی بد است.
۳۹- «قَالَ: رَبِّ، انْصُرْنِی بِمَا کذَّبُونِ».
کاری سخت و سنگین است که مشکلات خود را دارد اما بد نیست.
۴۰- «قَالَ: عَمَّا قَلِیلٍ لَیصْبِحُنَّ نَادِمِینَ».
بسیار بد است. کار بدی خود را نشان نمی‌دهد ولی پایان آن پشیمانی و حسرت است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۷
۴۱- «فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیحَةُ بِالْحَقِّ، فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً، فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».
خیلی بد است.
۴۲- «ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوناً آخَرِینَ».
بسیار بد و همراه با مشکلات است.
۴۳- «مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا، وَمَا یسْتَأْخِرُونَ».
هیچ گونه جابه‌جایی در این کار نیست و هر چیزی با اندازه و مقدار است که لسان تهدید دارد. خوب نیست.
۴۴- «ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا، تَتْرَی کلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کذَّبُوهُ، فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضاً، وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ، فَبُعْداً لِقَوْمٍ لَایؤْمِنُونَ».
خوب نیست. شروع و ظاهری نیکو دارد اما نتیجه‌ای در آن نیست.
۴۵- «ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَی وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآَیاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ».
بسیار خوب است و سبب توانمندی می‌شود.
۴۶- «إِلَی فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ، فَاسْتَکبَرُوا، وَکانُوا قَوْماً عَالِینَ».
بد است. باید ترک شود. کاری پر زحمت و پر از مشکل است و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
۴۷- «فَقَالُوا: أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَینِ مِثْلِنَا، وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ».
خوب نیست.
۴۸- «فَکذَّبُوهُمَا، فَکانُوا مِنَ الْمُهْلَکینَ».
هلاکت و نابودی در آن است. خوب نیست.
۴۹- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی الْکتَابَ؛ لَعَلَّهُمْ یهْتَدُونَ».
خوب است ولی با توجه به: «لَعَلَّهُمْ» پایان کار به سختی می‌گراید و مشکلاتی پیش می‌آید که ممکن است خواهان را از دست یافتن به نتیجه باز دارد. بر این اساس، احتیاط و اهتمام را باید همواره پاس داشت.
۵۰- «وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیمَ وَأُمَّهُ آیةً، وَآوَینَاهُمَا إِلَی رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ».
کاری خوب، محکم، بلند و روان است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۸
۵۱- «یا أَیهَا الرُّسُلُ، کلُوا مِنَ الطَّیبَاتِ، وَاعْمَلُوا صَالِحاً، إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ».
کاری عالی و پر خیر است که نتیجه‌ای نیکو و همراه با صلاح، صواب و سلامت دارد.
۵۲- «وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکمْ أُمَّةً وَاحِدَةً، وَأَنَا رَبُّکمْ، فَاتَّقُونِ».
خوب نیست. زمینهٔ بی‌مهری در آن است و کار با مشکلاتی برخورد می‌کند که: «فَاتَّقُونِ» از انجام آن پرهیز می‌دهد.
۵۳- «فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَینَهُمْ زُبُراً، کلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیهِمْ فَرِحُونَ».
خیلی بد است. غفلت در آن پیشامد می‌کند.
۵۴- «فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّی حِینٍ».
خیلی بد است.
۵۵- «أَیحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِینَ».
بسیار بد است. امکاناتی که این کار به دست می‌دهد خیر ندارد و سبب غفلت، حرمان و بدبختی می‌شود.
۵۶- «نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیرَاتِ، بَل لَایشْعُرُونَ».
بد است؛ زیرا کاری است شرّانگیز و همراه با مکر و حیله.
۵۷- «إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ».
خوب است. در این کار باید ملاحظه و احتیاط داشت.
۵۸- «وَالَّذِینَ هُمْ بِآَیاتِ رَبِّهِمْ یؤْمِنُونَ».
خیلی خوب است. کار در جایی پایان می‌یابد و به نتیجه می‌رسد.
۵۹- «وَالَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَایشْرِکونَ».
خوب است.
۶۰- «وَالَّذِینَ یؤْتُونَ مَا آتَوْا، وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ، أَنَّهُمْ إِلَی رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ».
خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۵۹
۶۱- «أُولَئِک یسَارِعُونَ فِی الْخَیرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ».
خیلی خوب است و سبب ریزش خیرات می‌گردد.
۶۲- «وَلَا نُکلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَهَا، وَلَدَینَا کتَابٌ ینْطِقُ بِالْحَقِّ، وَهُمْ لَا یظْلَمُونَ».
شروع آن بسیار سنگین است و در ادامه نیز بر سختی و نیز دقت آن افزوده می‌شود: «وَلَدَینَا کتَابٌ ینْطِقُ بِالْحَقِّ»، از این رو هر کسی از عهدهٔ انجام آن بر نمی‌آید و تنها در توان کسی است که تحمل‌پذیری بالایی دارد.
۶۳- «بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِنْ هَذَا، وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَلِک، هُمْ لَهَا عَامِلُونَ».
خیلی بد است. اعتقادی به این کار وجود ندارد و کاری بیهوده و پر زحمت است که نه‌تنها به نتیجه‌ای نمی‌رسد، بلکه غفلت‌زاست.
۶۴- «حَتَّی إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذَابِ، إِذَا هُمْ یجْأَرُونَ».
بسیار بد است. مصیبت و بلاهایی مانند تصادف و مرگ و میر در آن پیش می‌آید.
۶۵- «لَاتَجْأَرُوا الْیوْمَ، إِنَّکمْ مِنَّا لَاتُنْصَرُونَ».
نتیجه‌ای در این کار وجود ندارد و آسیب‌های آن نیز قابل جبران نیست.
۶۶- «قَدْ کانَتْ آیاتِی تُتْلَی عَلَیکمْ، فَکنْتُمْ عَلَی أَعْقَابِکمْ تَنْکصُونَ».
بد است. گرفتاری، پشیمانی و پریشانی در این کار بسیار است.
سنگین و سخت نیز می‌باشد.
۶۷- «مُسْتَکبِرِینَ بِهِ سَامِراً تَهْجُرُونَ».
خیلی بد است. غفلت، استکبار، بد گویی و آبروریزی از عوارض و آثار آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۰
۶۸- «أَفَلَمْ یدَّبَّرُوا الْقَوْلَ، أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. کاری بی‌حاصل و بدون نتیجه است و چیزی از آن به دست نمی‌آید.
۶۹- «أَمْ لَمْ یعْرِفُوا رَسُولَهُمْ، فَهُمْ لَهُ مُنْکرُونَ».
بد است. ناآگاهی، انکار، بی‌اعتمادی و بی‌اعتنایی در آن رخ می‌نماید.
۷۰- «أَمْ یقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ، بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ، وَأَکثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کارِهُونَ».
خوب نیست. تهمت، انزوا، انحراف، بی‌نظمی و تخریب از پیشامدهای این کار است و نتیجه‌ای نیز برای آن نیست، بلکه زیان‌ها و آسیب‌هایی به خواهان وارد می‌شود.
۷۱- «وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ، بَلْ أَتَینَاهُمْ بِذِکرِهِمْ، فَهُمْ عَنْ ذِکرِهِمْ مُعْرِضُونَ».
خوب نیست. نتیجه‌ای در این کار نیست. عناد، گرفتاری و بی‌اعتقادی با آن همراه است و خسارت‌های مالی و تضییع امکانات از کم‌ترین آسیب‌های آن است.
۷۲- «أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً، فَخَرَاجُ رَبِّک خَیرٌ، وَهُوَ خَیرُ الرَّازِقِینَ».
کاری خوب و دارای زحمت و سختی است. پایان خوش و خیری دارد. باید توجه داشت خداوند: «خَیرُ الرَّازِقِینَ» است که گاه با رزق اندک اما همراه با خیر و سلامت سازگار است.
۷۳- «وَإِنَّک لَتَدْعُوهُمْ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
عالی است. کاری هموار با نتیجه‌ای عالی است.
۷۴- «وَإِنَّ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکبُونَ».
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۱
۷۵- «وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیانِهِمْ یعْمَهُونَ».
تأکیدی بر این است که خداوند «خَیرُ الرَّازِقِینَ» می‌باشد. خیلی بد است. ظاهری خوشایند و نیک دارد اما به نتیجه‌ای نمی‌رسد.
۷۶- «وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ، فَمَا اسْتَکانُوا لِرَبِّهِمْ، وَمَا یتَضَرَّعُونَ».
خیلی بد است.
۷۷- «حَتَّی إِذَا فَتَحْنَا عَلَیهِمْ بَاباً ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ، إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ».
خیلی بد است. با شک همراه است.
۷۸- «وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ لَکمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشکرُونَ».
بسیار خوب است. امکاناتی را برای خواهان در پی دارد اما نتیجهٔ آن به‌گونه‌ای است که خواهان را به عافیت و حرمان مبتلا می‌سازد، از این رو باید در این کار اهتمام و احتیاط داشت.
۷۹- «وَهُوَ الَّذِی ذَرَءَکمْ فِی الْأَرْضِ، وَإِلَیهِ تُحْشَرُونَ».
خوب است. کاری است که زحمت و تلاش را می‌طلبد و خستگی خواهان را در پی دارد.
۸۰- «وَهُوَ الَّذِی یحْیی وَیمِیتُ، وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّیلِ وَالنَّهَارِ، أَفَلَا تَعْقِلُونَ».
خوب نیست. سرمایه‌گذاری بر این کار نتیجه‌ای را در بر ندارد و تنها سبب هدر شدن آن می‌گردد.
۸۱- «بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ».
خوب نیست.
۸۲- «قَالُوا: أَئِذَا مِتْنَا وَکنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً، أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ».
خوب نیست. کاری کهنه و مرده است که اعتقادی به آن نیست.
همانند دادن رشوه برای ترتیب دادن کار است.
۸۳- «لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِنْ قَبْلُ، إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. کاری کهنه و مرده هم‌چون اساطیر است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۲
۸۴- «قُلْ: لِمَنِ الْأَرْضُ وَمَنْ فِیهَا، إِنْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
خوب نیست. هیچ نتیجه‌ای برای خواهان ندارد.
۸۵- «سَیقُولُونَ لِلَّهِ، قُلْ: أَفَلَا تَذَکرُونَ».
خوب نیست.
۸۶- «قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ».
خوب نیست.
۸۷- «سَیقُولُونَ لِلَّهِ، قُلْ: أَفَلَا تَتَّقُونَ».
خوب نیست. چیزی از آن به دست نمی‌آید.
۸۸- «قُلْ: مَنْ بِیدِهِ مَلَکوتُ کلِّ شَی‌ءٍ، وَهُوَ یجِیرُ وَلَا یجَارُ عَلَیهِ، إِنْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
خوب نیست.
«وَهُوَ یجِیرُ وَلَا یجَارُ عَلَیهِ»: خواهان ضعیف است و با فردی قوی مواجه می‌شود و کار وی نیز انکار می‌گردد.
۸۹- «سَیقُولُونَ لِلَّهِ، قُلْ: فَأَنَّی تُسْحَرُونَ».
خوب نیست.
۹۰- «بَلْ أَتَینَاهُمْ بِالْحَقِّ، وَإِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ».
خوب نیست.
۹۱- «مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ، وَمَا کانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ، إِذاً لَذَهَبَ کلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ، وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ، سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یصِفُونَ».
خوب نیست.
«لَذَهَبَ کلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ»: خواهان سرمایه‌ای را که برای این کار می‌گذارد از دست می‌دهد.
«وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ»: درگیری برای امور دنیوی با انگیزه‌هایی پست را دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۳
۹۲- «عَالِمِ الْغَیبِ وَالشَّهَادَةِ، فَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».
بد است. سبب درگیری می‌شود.
۹۳- «قُلْ: رَبِّ، إِمَّا تُرِینِّی مَا یوعَدُونَ».
خوب نیست.
۹۴- «رَبِّ، فَلَا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ».
بد است. درگیری، گمراهی و آلودگی در آن است. باید از کار مورد نظر دوری کرد.
۹۵- «وَإِنَّا عَلَی أَنْ نُرِیک مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ».
خوب نیست.
۹۶- «ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ السَّیئَةَ، نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یصِفُونَ».
درگیری با آن همراه است. خوب نیست.
۹۷- «وَقُلْ: رَبِّ، أَعُوذُ بِک مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیاطِینِ».
خیلی بد است. وسوسه را در پی دارد.
۹۸- «وَأَعُوذُ بِک رَبِّ أَنْ یحْضُرُونِ».
بد است. خواهان از اطرافیان خویش به ترس می‌افتد و به تزویر و ظاهرسازی دچار می‌شود.
۹۹- «حَتَّی إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ، قَالَ: رَبِّ، ارْجِعُونِ».
خوب نیست. پشیمانی و پریشانی در آن است و پشیمانی نیز سبب جبران آسیب‌های آن نمی‌شود.
۱۰۰- «لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحاً فِیمَا تَرَکتُ، کلَّا إِنَّهَا کلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا، وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَی یوْمِ یبْعَثُونَ».
خوب نیست. کار فرسایشی می‌گردد و به درازا می‌انجامد.
۱۰۱- «فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَینَهُمْ یوْمَئِذٍ، وَلَا یتَسَاءَلُونَ».
خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۴
«نُفِخَ فِی الصُّورِ»: تبدیل و به‌هم‌ریزی ناگهانی مانند زلزله، جنگ، سیل، دعوا و غارت در آن است و کسی نیز نمی‌تواند هواداردیگری‌گردد.
۱۰۲- «فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ».
بسیار سخت و سنگین است و چیزی از آن به دست نمی‌آید اما بد نیست.
۱۰۳- «وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِک الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ، فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ».
خیلی بد است.
۱۰۴- «تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ، وَهُمْ فِیهَا کالِحُونَ».
از چهره سوختگان سخن می‌گوید. خیلی بد است. آبروریزی، شرمسار و خجل گردیدن خواهان را موجب می‌گردد.
۱۰۵- «أَلَمْ تَکنْ آیاتِی تُتْلَی عَلَیکمْ، فَکنْتُمْ بِهَا تُکذِّبُونَ».
بسیار بد است. خواهان تکذیب می‌گردد و کار با مشکلاتی همراه است.
۱۰۶- «قَالُوا: رَبَّنَا، غَلَبَتْ عَلَینَا شِقْوَتُنَا، وَکنَّا قَوْماً ضَالِّینَ».
خیلی بد است.
۱۰۷- «رَبَّنَا، أَخْرِجْنَا مِنْهَا، فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ».
خوب نیست. خواهان گرفتار می‌شود و راه چاره و رهایی از آن نمی‌یابد.
۱۰۸- «قَالَ، اخْسَئُوا فِیهَا، وَلَا تُکلِّمُونِ».
بسیار بد است. نباید حتی به آن نزدیک شد.
۱۰۹- «إِنَّهُ کانَ فَرِیقٌ مِنْ عِبَادِی، یقُولُونَ: رَبَّنَا، آمَنَّا، فَاغْفِرْ لَنَا، وَارْحَمْنَا، وَأَنْتَ خَیرُ الرَّاحِمِینَ».
خیلی خوب است. از: «رَبَّنَا، آمَنَّا» به بعد ذکر است و به‌ویژه خوب است که در قنوت نماز و نیز در سجده گفته شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۲۶۵
۱۱۰- «فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیاً حَتَّی أَنْسَوْکمْ ذِکرِی، وَکنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکونَ».
بسیار بد است.
۱۱۱- «إِنِّی جَزَیتُهُمُ الْیوْمَ بِمَا صَبَرُوا، أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ».
خیلی خوب است.
«إِنِّی جَزَیتُهُمُ»: جزاست، از این رو کار زحمت و سختی فراوانی را می‌طلبد.
۱۱۲- «قَالَ: کمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ».
خوب است. البته چون شروع آن شماره ندارد در ابتدای کار اهمال پیش می‌آید.
۱۱۳- «قَالُوا: لَبِثْنَا یوْماً أَوْ بَعْضَ یوْمٍ، فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ».
خوب است. پایان کار شماره ندارد و در آن اهمال پیش می‌آید.
۱۱۴- «قَالَ: إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا، لَوْ أَنَّکمْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
همراه با اهمال و سختی است ولی خوب است.
۱۱۵- «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکمْ عَبَثاً، وَأَنَّکمْ إِلَینَا لَاتُرْجَعُونَ».
خوب نیست. تهدید و تحذیر در آن است. کاری بیهوده و بدون نتیجه است.
۱۱۶- «فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِک الْحَقُّ، لَاإِلَهَ إِلَّا هُوَ، رَبُّ الْعَرْشِ الْکرِیمِ».
این کار شکوفهٔ قدرت، اقتدار، خیر و کمال است. کاری عالی، سنگین و مهم است.
از آیات ذکر است که قدرت و توحید را در پی دارد.
۱۱۷- «وَمَنْ یدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ لَابُرْهَانَ لَهُ بِهِ، فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ، إِنَّهُ لَا یفْلِحُ الْکافِرُونَ».
خوب نیست. شرک، محاجّه و محاسبه در آن است.
۱۱۸- «وَقُلْ: رَبِّ، اغْفِرْ، وَارْحَمْ، وَأَنْتَ خَیرُ الرَّاحِمِینَ».
خیلی خوب است. از آیات مهم ذکر است.
