تطبیق قواعد، اصطلاحات و رموز استخاره بر آیات قرآن كريم
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۰۵
سورهٔ حجر
در سورهٔ حجر آیاتی آمده است که از لحاظ کیفی بسیار بالاست و همانند آن در کم‌تر سوره‌ای دیده می‌شود. برخی از آیات این سوره که شمار آن نیز اندک نیست بر کیفیت بالای کار دلالت دارد.
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الر، تِلْک آیاتُ الْکتَابِ، وَقُرْآنٍ مُبِینٍ».
بسیار خوب است. کاری است پیچیده که کمال کار را نشان می‌دهد.
سنگین، روشن، شکوفا، رونده و محکم است. پُر اهمیت و پُر نتیجه اما به صورت کامل بی‌ضرر است و هیچ زمینه‌ای منفی در آن نیست. به اعتبار «مُبِینٍ» کاری آشکار است.
«الر»: پیچیده و سنگین است.
«تِلْک»: بلند، بزرگ و در نتیجه دوردست است.
«قُرْآنٍ»: کاری است که جمعیت و کمال دارد.
۲- «رُبَمَا یوَدُّ الَّذِینَ کفَرُوا لَوْ کانُوا مُسْلِمِینَ».
خوب نیست. توقع خواهان یا اطرافیان وی بالاست. مشکلات و سنگ اندازی‌های زیادی پیش می‌آید، بنا بر این بی‌نتیجه است.
۳- «ذَرْهُمْ یأْکلُوا وَیتَمَتَّعُوا، وَیلْهِهِمُ الْأَمَلُ، فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».
خوب نیست. کاری کثیف، پایین، سست و تهدیدآور است. با آن که ظاهری نیکو برای آن است، نتیجه‌ای در بر ندارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۰۶
۴- «وَمَا أَهْلَکنَا مِنْ قَرْیةٍ إِلَّا وَلَهَا کتَابٌ مَعْلُومٌ».
خوب نیست. هلاکت جمعی؛ همانند: آتش سوزی، تصادف و بیماری را پیش می‌آورد و نتیجه‌ای نیز ندارد.
۵- «مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا، وَمَا یسْتَأْخِرُونَ».
خیلی بد است. خسارت و آسیب آن بسیار بالاست. شفیع، واسطه، مددکار و دستگیری نیز وجود ندارد.
۶- «وَقَالُوا: یا أَیهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیهِ الذِّکرُ، إِنَّک لَمَجْنُونٌ».
بسیار بد است. با افرادی نادان و بی‌تربیت رو به‌رو می‌شود که قصد تحقیر او را دارند. نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
۷- «لَوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلَائِکةِ إِنْ کنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ».
خوب نیست. کذب، دروغ‌گویی و درگیری‌هایی لفظی در آن است و نتیجه‌ای از آن نمی‌یابد.
۸- «مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِکةَ إِلَّا بِالْحَقِّ، وَمَا کانُوا إِذاً مُنْظَرِینَ».
خوب نیست. نتیجه‌ای ندارد؛ چرا که مفهوم باطل دارد. اضطراب و نگرانی دامنگیر خواهان می‌شود.
۹- «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ».
بسیار خوب است. با توجه به تکرار: «إِنَّا» کاری است مهم، محکم و بسیار شیرین که ضمان، بیمه و خیرات قهری دارد.
۱۰- «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک فِی شِیعِ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. هلاک و گمراهی با آن همراه است.
۱۱- «وَمَا یأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُونَ».
خیلی بد است. غربت و هتک حیثیت و آبروریزی در آن است.
۱۲- «کذَلِک نَسْلُکهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ».
خوب نیست. کاری بسیار سخت و سنگین است که در صورت
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۰۷
ناچاری لازم است در نهایت احتیاط و با مشاوره و گرفتن شریک آن را انجام دهد. درصد نتیجه‌بخش بودن آن پایین است و چنان‌چه مقدور است باید آن را ترک کند.
۱۳- «لَایؤْمِنُونَ بِهِ، وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ».
خوب نیست. نتیجه‌ای ندارد.
۱۴- «وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیهِمْ بَاباً مِنَ السَّمَاءِ، فَظَلُّوا فِیهِ یعْرُجُونَ».
بد است. خیال‌پردازی است و در صورتی که بتوان آن را عملی ساخت، ننتیجه‌ای ندارد
۱۵- «لَقَالُوا إِنَّمَا سُکرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ».
خیلی بد است و موفقیت‌آمیز نیست.
۱۶- «وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجاً وَزَینَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ».
بسیار خوب است. محکم، موفقیت‌آمیز، پر خیر و کمال و با کیفیت بالاست. سبب زینت و توجه می‌شود. هیچ زمینه‌ای منفی در آن نیست.
۱۷- «وَحَفِظْنَاهَا مِنْ کلِّ شَیطَانٍ رَجِیمٍ».
سخت و مشکل است و گرفتاری آن بسیار است، اما می‌تواند به موفقیت برسد. خوب است.
۱۸- «إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِینٌ».
خوب نیست. گرفتاری و استراق سمع دارد.
۱۹- «وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَینَا فِیهَا رَوَاسِی وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کلِّ شَی‌ءٍ مَوْزُونٍ».
بسیار خوب است. سنگین است و انجام آن نیازمند احاطه بر کار و آگاهی است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۰۸
۲۰- «وَجَعَلْنَا لَکمْ فِیهَا مَعَایشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ».
خیلی خوب است. رزق و روزی بدون زحمت و تلاش بهرهٔ خواهان می‌شود.
۲۱- «وَإِنْ مِنْ شَی‌ءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ، وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ».
بسیار خوب و پر خیر است.
۲۲- «وَأَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَوَاقِحَ، فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَسْقَینَاکمُوهُ، وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ».
بسیار خوب است. کاری است پُر تحول و سیراب‌ساز که البته زودگذر است و ماندگاری ندارد.
۲۳- «وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْیی وَنُمِیتُ، وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ».
خیلی خوب است. خداوند می‌خواهد که این کار انجام شود. کاری است نوعی که نتیجهٔ آن ماندگار است.
۲۴- «وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنْکمْ، وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِینَ».
خوب نیست. بی‌تفاوتی در کار هست. کاری است یکنواخت و بی‌خاصیت.
۲۵- «وَإِنَّ رَبَّک هُوَ یحْشُرُهُمْ، إِنَّهُ حَکیمٌ عَلِیمٌ».
بد است. آیاتی که از حشر سخن می‌گوید آیات مکافات و مجازات است که خداوند حکیم و علیم بر اساس حکمت و عدالت با کردار آدمی رفتار می‌کند و به صورت قهری امری سخت است. کار مورد نظر هرچه به پایان خود نزدیک‌تر شود، سخت‌تر می‌گردد.
۲۶- «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ».
خوب نیست. ظاهر کار نیکوست و شروع آن خوب است اما بد باطن و بی‌نتیجه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۰۹
۲۷- «وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ».
بد است. آتش سوزان همان گرفتاری و پریشانی موجود در کار است.
۲۸- «وَإِذْ قَالَ رَبُّک لِلْمَلَائِکةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ».
فریب ظاهر پرهیبت و باشکوه آن را نباید خورد که هیچ نتیجهٔ خیری در آن نیست.
۲۹- «فَإِذَا سَوَّیتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ».
خیلی خوب است. باید کار را با سرعت انجام داد و در عملی نمودن آن اهتمام داشت: «فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ».
۳۰- «فَسَجَدَ الْمَلَائِکةُ کلُّهُمْ أَجْمَعُونَ».
کاری است که فرجام آن شرافت، عظمت و نیکویی است. بسیار خوب است.
۳۱- «إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَی أَنْ یکونَ مَعَ السَّاجِدِینَ».
بسیار بد است. پرهیز از سجده یعنی حتمی بودن شکست کار و نتیجه‌بخش نبودن آن.
۳۲- «قَالَ: یا إِبْلِیسُ، مَا لَک أَلَّا تَکونَ مَعَ السَّاجِدِینَ».
خیلی بد است. کار نظمی ندارد و به طور قهری فرو می‌ریزد.
۳۳- «قَالَ: لَمْ أَکنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ».
خوب نیست. کاری است سست و بی‌اساس که درگیری و گرفتاری در آن هست.
۳۴- «قَالَ: فَاخْرُجْ مِنْهَا، فَإِنَّک رَجِیمٌ».
خیلی بد است. چیزی جز مکافات نیست.
۳۵- «وَإِنَّ عَلَیک اللَّعْنَةَ إِلَی یوْمِ الدِّینِ».
خیلی بد است. کاری است که خواهان را گرفتار می‌کند و او را به مکافات، غفلت و پریشانی می‌اندازد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۰
۳۶- «قَالَ: رَبِّ، فَأَنْظِرْنِی إِلَی یوْمِ یبْعَثُونَ».
خوب نیست. کاری است زمان‌بر و فرسایشی که نتیجه‌ای نیز بر آن مترتب نیست.
۳۷- «قَالَ: فَإِنَّک مِنَ الْمُنْظَرِینَ».
خوب نیست. کاری است درازمدت و فرسایشی.
۳۸- «إِلَی یوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ».
خوب نیست. با آن که انجام آن به درازا می‌کشد، پایان خوشی نیز ندارد.
۳۹- «قَالَ: رَبِّ، بِمَا أَغْوَیتَنِی لَأُزَینَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ، وَلَأُغْوِینَّهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است. خواهان در تنهایی خویش رها می‌شود و به هلاکت می‌افتد.
۴۰- «إِلَّا عِبَادَک، مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ».
خوب است.
«الْمُخْلَصِینَ»: سختی، سنگینی و فشار مضاعفی بر خواهان وارد می‌شود و وی باید تلاش و زحمت فراوانی را نیز متحمل گردد.
۴۱- «قَالَ: هَذَا صِرَاطٌ عَلَی مُسْتَقِیمٌ».
عالی است. با توجه به سخن گفتن از مخلصین در آیهٔ پیش، می‌شود احتمال داد: «عَلَی» در واقع: «عَلِی» باشد و بر این اساس اقتدار را می‌رساند و چون وصف مستقیم برای «صِرَاطٌ» آمده کاری است پیشرو و رونده.
۴۲- «إِنَّ عِبَادِی لَیسَ لَک عَلَیهِمْ سُلْطَانٌ، إِلَّا مَنِ اتَّبَعَک مِنَ الْغَاوِینَ».
خوب نیست. مشکلات و گرفتاری فراوانی دارد و چنان‌چه مجبور به انجام آن است می‌تواند پی‌گیر آن باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۱
۴۳- «وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است. تهدید و پریشانی را برای خواهان پیش می‌آورد.
۴۴- «لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ، لِکلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ».
خیلی خطرناک است. خواهان هر راهی را که برای انجام آن برگزیند به شکست می‌انجامد، لازم است به‌سرعت از آن دست بردارد یا کار را تعطیل نماید.
۴۵- «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیونٍ».
عالی است. زندگی با این کار شیرین می‌شود و صفا، صمیمیت، تفریح و احساس آرامش با آن همراه است.
۴۶- «ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ».
خیلی خوب است باید به سرعت آن را انجام داد که خیرات فراوانی دارد.
۴۷- «وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَاناً عَلَی سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ».
بسیار خوب است. به‌لحاظ: «وَنَزَعْنَا» گرفتاری‌ها و سختی‌هایی دارد.
۴۸- «لَایمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِینَ».
خیلی خوب است. کاری است بدون مشکلات، ضمانت شده و موفق که آسودگی و آرامش خیال را با خود دارد.
۴۹- «نَبِّی‌ءْ عِبَادِی: أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».
کاری عالی است که مشکلات آن برطرف می‌شود.
۵۰- «وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ».
خیلی بد، دردناک و زجرآور است.
۵۱- «وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیفِ إِبْرَاهِیمَ».
سرفصل است. کار مورد نظر کشش‌پذیر و باز نیست و ناهماهنگی‌ها و ناآگاهی‌هایی در آن است. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۲
۵۲- «إِذْ دَخَلُوا عَلَیهِ فَقَالُوا سَلَاماً، قَالَ: إِنَّا مِنْکمْ وَجِلُونَ».
بد است. کار با اضطراب، پریشانی، ترس، تحول، تبدیل و ناآرامی پیش می‌رود.
۵۳- «قَالُوا: لَاتَوْجَلْ، إِنَّا نُبَشِّرُک بِغُلَامٍ عَلِیمٍ».
بسیار خوب است. شروع آن اضطراب‌زاست: «لَاتَوْجَلْ».
۵۴- «قَالَ: أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَی أَنْ مَسَّنِی الْکبَرُ، فَبِمَ تُبَشِّرُونَ».
خیلی خوب است. سختی و مشکلات دارد.
۵۵- «قَالُوا: بَشَّرْنَاک بِالْحَقِّ، فَلَا تَکنْ مِنَ الْقَانِطِینَ».
خوب است؛ ولی مشکلاتی دارد.
۵۶- «قَالَ: وَمَنْ یقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ».
خوب نیست. کاری است سخت و سنگین که فرجام آن ماندن در مشکلات است.
۵۷- «قَالَ: فَمَا خَطْبُکمْ أَیهَا الْمُرْسَلُونَ».
خوب نیست؛ چون نگرانی و اضطراب دارد.
۵۸- «قَالُوا: إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَی قَوْمٍ مُجْرِمِینَ».
خیلی بد است.
۵۹- «إِلَّا آلَ لُوطٍ، إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ».
مکافات، گرفتاری و سختی فراوانی در آن پیشامد می‌کند ولی با تحمل زحمت، پایان خوبی دارد.
۶۰- «إِلَّا امْرَأَتَهُ، قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ».
خیلی بد است.
۶۱- «فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ».
خوب نیست. فرشتگان عذاب همانند گروه ضربت هستند که هر جا روند خرابی به بار می‌آورند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۳
۶۲- «قَالَ: إِنَّکمْ قَوْمٌ مُنْکرُونَ».
بسیار بد است.
۶۳- «قَالُوا بَلْ جِئْنَاک بِمَا کانُوا فِیهِ یمْتَرُونَ».
بد است. خواهان را به مکافات و گرفتاری دچار می‌سازد.
۶۴- «وَأَتَینَاک بِالْحَقِّ، وَإِنَّا لَصَادِقُونَ».
خوب نیست. سخن فرشتگان عذاب است که آمده‌اند به حق کار کنند. اضطراب، غم و غصه را برای خواهان که در پی عافیت و آسایش است موجب می‌شود.
۶۵- «فَأَسْرِ بِأَهْلِک بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیلِ، وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ، وَلَا یلْتَفِتْ مِنْکمْ أَحَدٌ، وَامْضُوا حَیثُ تُؤْمَرُونَ».
خوب نیست. بهتر است ترک شود: «وَلَا یلْتَفِتْ مِنْکمْ أَحَدٌ». «بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیلِ»: کار مورد نظر خواهان را به دلهره، اضطراب و سختی می‌اندازد؛ چرا که امری شبانه است.
۶۶- «وَقَضَینَا إِلَیهِ ذَلِک الْأَمْرَ: أَنَّ دَابِرَ هَؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ».
خوب نیست. نابودی و هلاکت را موجب می‌شود.
۶۷- «وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یسْتَبْشِرُونَ».
خیلی خوب است. کاری است شیرین با افرادی شایسته و اهل که بشارت آور است.
۶۸- «قَالَ: إِنَّ هَؤُلَاءِ ضَیفِی، فَلَا تَفْضَحُونِ».
بسیار بد است. حرمت خواهان و دیگران شکسته می‌شود.
۶۹- «وَاتَّقُوا اللَّهَ، وَلَا تُخْزُونِ».
خوب نیست. خواهان هتک حیثیت می‌شود.
۷۰- «قَالُوا: أَوَلَمْ نَنْهَک عَنِ الْعَالَمِینَ».
خوب نیست. تهدید و استنطاق در آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۴
۷۱- «قَالَ: هَؤُلَاءِ بَنَاتِی، إِنْ کنْتُمْ فَاعِلِینَ».
بد است. آبروریزی، گرفتاری و سنگینی مضاعف کار و فشار حاصل از آن خواهان را در تنگنا قرار می‌دهد.
۷۲- «لَعَمْرُک، إِنَّهُمْ لَفِی سَکرَتِهِمْ یعْمَهُونَ».
خیلی بد است. غفلت و ناآگاهی با آن همراه است.
۷۳- «فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیحَةُ مُشْرِقِینَ».
بسیار بد است. عذاب و گرفتاری دارد.
۷۴- «فَجَعَلْنَا عَالِیهَا سَافِلَهَا، وَأَمْطَرْنَا عَلَیهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ».
گرفتاری، پریشانی، عذاب، خلط و به هم ریختگی، اضطراب و نابودی و بلایایی هم‌چون تصادف و مرگ و میر خواهان را تهدید می‌کند.
۷۵- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ».
خوب است. این آیهٔ شریفه دانش «قیافه‌شناسی» را خاطرنشان می‌شود.
۷۶- «وَإِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُقِیمٍ».
خوب است. سازندگی و آبادی را نتیجه می‌دهد.
۷۷- «إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِلْمُؤْمِنِینَ».
کاری خیر و خوب است؛ هرچند برای ظالمان عذاب است، اما برای مؤمنان نشانه و خیر است.
۷۸- «وَإِنْ کانَ أَصْحَابُ الْأَیکةِ لَظَالِمِینَ».
خیلی بد است. به ظلم و ستم آلوده و گرفتار می‌شود.
۷۹- «فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ، وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِینٍ».
بسیار بد است. عذاب و گرفتاری و بلایا بر خواهان هجوم می‌آورد.
۸۰- «وَلَقَدْ کذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ».
بد است. فقط بلا و گرفتاری است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۵
۸۱- «وَآتَینَاهُمْ آیاتِنَا فَکانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ».
با آن که ظاهر خوشایندی دارد، خطرناک است و در پایان نیز نتیجه‌بخش نمی‌باشد. بد است.
۸۲- «وَکانُوا ینْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیوتاً آمِنِینَ».
خیلی بد، سخت، پر زحمت، پرخطر و بدون خاصیت و نتیجه است.
۸۳- «فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیحَةُ مُصْبِحِینَ».
ورشکستگی و نابودی خواهان قطعی است. خیلی بد است.
۸۴- «فَمَا أَغْنَی عَنْهُمْ مَا کانُوا یکسِبُونَ».
خوب نیست، هرچه برای این کار زحمت کشیده شود نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید و تمامی تلاش‌های وی هدر می‌رود.
۸۵- «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ، وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآَتِیةٌ، فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ».
کاری منظم و خوب است که باید آن را با سرعت انجام داد و هرگونه تأخیری در اقدام بر آن سبب از دست رفتن آن می‌شود.
«فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ»: باید کار را با شکیبایی و حوصله دنبال کرد.
۸۶- «إِنَّ رَبَّک هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ».
بسیار خوب است. علم، قدرت و آفرینش خداوند را یادآور می‌شود و هرچه بیش‌تر از اسمای الهی در آیه‌ای یاد شود بر خیر و خوبی فراوان‌تر کار دلالت دارد. کاری است کوتاه که در زمانی اندک به فرجام می‌رسد.
۸۷- «وَلَقَدْ آتَینَاک سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِی، وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ».
عالی است. کاری است اعطایی و دهشی که قابلیت آن را دارد که در زمانی کوتاه جمع، فراهم و محقق گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۶
۸۸- «لَاتَمُدَّنَّ عَینَیک إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِنْهُمْ، وَلَا تَحْزَنْ عَلَیهِمْ، وَاخْفِضْ جَنَاحَک لِلْمُؤْمِنِینَ».
خوب نیست. زحمت فراوان و انتظار و نفی در آن است. سختی و گرفتاری آن فراوان است. بهتر است ترک شود.
۸۹- «وَقُلْ: إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ».
خوب است. کاری است کوتاه و آشکار.
۹۰- «کمَا أَنْزَلْنَا عَلَی الْمُقْتَسِمِینَ».
خوب نیست. با این کار زمینهٔ گرفتاری و بلا برای خواهان پیش می‌آید.
«الْمُقْتَسِمِینَ»: تقسیم همان مخاطرات و گرفتاری‌هاست.
۹۱- «الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ».
خیلی بد است. کفران نعمت و حرمان را موجب می‌شود.
۹۲- «فَوَرَبِّک لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ».
بسیار بد است.
۹۳- «عَمَّا کانُوا یعْمَلُونَ».
بد است.
۹۴- «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ، وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکینَ».
خوب نیست. کار روان نیست و نیاز به مدد و امداد دارد. بهتر است ترک شود.
۹۵- «إِنَّا کفَینَاک الْمُسْتَهْزِئِینَ».
به اعتبار: «کفَینَاک» خوب است، اما گرفتاری، اختلاف و موانعی در کار پیشامد می‌کند: «الْمُسْتَهْزِئِینَ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۷
۹۶- «الَّذِینَ یجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَسَوْفَ یعْلَمُونَ».
خیلی بد است. تهدید، اختلاف، درگیری و چه بسا قتل در آن رخ می‌دهد.
۹۷- «وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّک یضِیقُ صَدْرُک بِمَا یقُولُونَ».
خوب نیست. خواهان را به تنگنا، درگیری، اختلاف و هتک حیثیت گرفتار می‌کند.
۹۸- «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّک، وَکنْ مِنَ السَّاجِدِینَ».
بسیار خوب است. کاری معنوی است که نتیجه‌ای نیکو دارد و لازم است انجام شود. در اقدام بر آن نباید تأخیر را روا داشت و دو امر آیه بر انجام آن پای‌فشاری دارد و صفا و صمیمیت نیز در آن موجود است.
۹۹- «وَاعْبُدْ رَبَّک حَتَّی یأْتِیک الْیقِینُ».
خیلی خوب است؛ ولی در شروع آن اضطراب و انتظار و تحمل تلاش و زحمت را باید داشت و پایان آن را فرجامی نیکوست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۱۹
سورهٔ نحل
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، أَتَی أَمْرُ اللَّهِ، فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ، سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».
خوب نیست. از عذاب و مکافات هشدار می‌دهد و ذیل آن نیز به:
«یشْرِکونَ» پایان می‌پذیرد.
۲- «ینَزِّلُ الْمَلَائِکةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَی مَنْ یشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ: أَنْ أَنْذِرُوا، أَنَّهُ لَاإِلَهَ إِلَّا أَنَا، فَاتَّقُونِ».
خوب است. کار در ادامهٔ خود سنگین می‌شود و مشکلاتی را برای خواهان پیش می‌آورد.
۳- «خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَی عَمَّا یشْرِکونَ».
خوب است. با توجه به ذیل آیه لازم است در کار احتیاط داشت تا به مخاطرات آن دچار نشد.
۴- «خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ، فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ».
خوب نیست. عاقبت خوشی ندارد. ترک آن لازم است.
۵- «وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَکمْ فِیهَا دِفْ‌ءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْکلُونَ».
عالی است. کاری است که رونق، جلا و صفا دارد.
۶- «وَلَکمْ فِیهَا جَمَالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَحِینَ تَسْرَحُونَ».
بسیار خوب است. کار شکوه و رونق فراوانی دارد و آزاد و رهاست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۰
۷- «وَتَحْمِلُ أَثْقَالَکمْ إِلَی بَلَدٍ لَمْ تَکونُوا بَالِغِیهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ، إِنَّ رَبَّکمْ لَرَؤُوفٌ رَحِیمٌ».
بسیار خوب است.
۸- «وَالْخَیلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِیرَ لِتَرْکبُوهَا، وَزِینَةً، وَیخْلُقُ مَا لَاتَعْلَمُونَ».
خوب است. زینت و اعتبار مالی را در پی می‌آورد.
۹- «وَعَلَی اللَّهِ قَصْدُ السَّبِیلِ، وَمِنْهَا جَائِرٌ، وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکمْ أَجْمَعِینَ».
خوب است ولی کار خطرهایی دارد که لازم است آن را با احتیاط انجام داد.
۱۰- «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَکمْ، مِنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ، فِیهِ تُسِیمُونَ».
خیلی خوب است. پر خیر و برکت است.
۱۱- «ینْبِتُ لَکمْ بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّیتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالْأَعْنَابَ، وَمِنْ کلِّ الثَّمَرَاتِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یتفکرُونَ».
بسیار خوب است و برکت و نعمت به خواهان رو می‌آورد.
۱۲- «وَسَخَّرَ لَکمُ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ، مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».
عالی است. قدرت، حکمت و عظمت را به خواهان پیشکش می‌کند.
باید توجه داشت که از اموری آسمانی که نمایندهٔ معنویت و عظمت است یاد می‌کند.
۱۳- «وَمَا ذَرَءَ لَکمْ فِی الْأَرْضِ مُخْتَلِفاً أَلْوَانُهُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یذَّکرُونَ».
خیلی خوب است. کاری است تنوع‌پذیر که هوشمندانه انجام می‌شود و خستگی را نیز به خواهان راه نمی‌دهد: «ذَرَءَ لَکمْ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۱
۱۴- «وَهُوَ الَّذِی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْکلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِیاً، وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیةً تَلْبَسُونَهَا، وَتَرَی الْفُلْک مَوَاخِرَ فِیهِ، وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، وَلَعَلَّکم تشکرُونَ».
خوب است.
«الْبَحْرَ»: آب و دریا صفا و سلامتی است.
۱۵- «وَأَلْقَی فِی الْأَرْضِ رَوَاسِی أَنْ تَمِیدَ بِکمْ، وَأَنْهَاراً، وَسُبُلًا، لَعَلَّکمْ تَهْتَدُونَ».
خیلی خوب است. کاری است محکم که به شیوه‌های گوناگون خیرات متنوعی را به خواهان می‌رساند.
۱۶- «وَعَلَامَاتٍ، وَبِالنَّجْمِ هُمْ یهْتَدُونَ».
عالی است. کاری است که صفا، قدرت و علم را برای خواهان به ارمغان می‌آورد.
۱۷- «أَفَمَنْ یخْلُقُ کمَنْ لَایخْلُقُ أَفَلَا تَذَکرُونَ».
خوب است. در ابتدای کار مشکلاتی پیش می‌آید و درگیری، غفلت، اشتباه، گرفتاری و شکست‌هایی را به خواهان وارد می‌سازد که در ادامه هموار می‌شود.
۱۸- «وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَاتُحْصُوهَا، إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ».
خیلی خوب است. کاری است که بهره‌های آن مرحمتی و بخششی است که زحمت و تلاشی را بر نمی‌تابد.
۱۹- «وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ، وَمَا تُعْلِنُونَ».
خوب است. کاری است آگاهانه و البته دقیق که باید با احتیاط انجام شود.
۲۰- «وَالَّذِینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَایخْلُقُونَ شَیئاً، وَهُمْ یخْلَقُونَ».
بد است و گمراه کننده.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۲
۲۱- «أَمْوَاتٌ غَیرُ أَحْیاءٍ، وَمَا یشْعُرُونَ أَیانَ یبْعَثُونَ».
خیلی بد است. کاری است که با نادانی و جهل از عواقب آن انجام می‌شود.
۲۲- «إِلَهُکمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَالَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْکرَةٌ، وَهُمْ مُسْتَکبِرُونَ».
بسیار بد است.
۲۳- «لَاجَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یعْلَمُ مَا یسِرُّونَ وَمَا یعْلِنُونَ إِنَّهُ لَایحِبُّ الْمُسْتَکبِرِینَ».
خوب نیست.
«لَا جَرَمَ»: کاری است شکننده و خشک که جبر و ناچاری را بر خواهان تحمیل می‌کند.
«لَا یحِبُّ الْمُسْتَکبِرِینَ»: کاری زیان‌بار است.
۲۴- «وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّکمْ قَالُوا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ».
بد است. کار به فرجام نمی‌رسد و بر عهدهٔ خواهان می‌ماند.
۲۵- «لِیحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ کامِلَةً یوْمَ الْقِیامَةِ، وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یضِلُّونَهُمْ بِغَیرِ عِلْمٍ، أَلَا سَاءَ مَا یزِرُونَ».
خیلی بد ست. خطرناک، زشت و زیان‌بار است. باید از آن پرهیز داشت.
۲۶- «قَدْ مَکرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، فَأَتَی اللَّهُ بُنْیانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ، فَخَرَّ عَلَیهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ، وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لَایشْعُرُونَ».
بسیار بد است. عذاب، حرمان، شکست، جنایت و به اعتبار: «فَخَرَّ عَلَیهِمُ السَّقْفُ»، مصیبت‌های غیر مترقبه در آن است.
۲۷- «ثُمَّ یوْمَ الْقِیامَةِ یخْزِیهِمْ، وَیقُولُ: أَینَ شُرَکائِی الَّذِینَ کنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ، قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ: إِنَّ الْخِزْی الْیوْمَ وَالسُّوءَ عَلَی الْکافِرِینَ».
بسیار بد، طولانی، شلوغ، فرسایشی و نامنظم است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۳
۲۸- «الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ، فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا کنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ، بَلَی، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
خیلی بد است.
۲۹- «فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ، خَالِدِینَ فِیهَا، فَلَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکبِّرِینَ».
کار به درگیری، حرمان و بلایایی هم‌چون تصادف یا سرطان می‌انجامد: «أَبْوَابَ جَهَنَّمَ».
۳۰- «وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا: مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّکمْ؟ قَالُوا: خَیراً لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ، وَلَدَارُ الْآَخِرَةِ خَیرٌ، وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ».
بسیار خوب است. کاری است رسا و بلند که صفا و سعادت را به دنبال دارد.
۳۱- «جَنَّاتُ عَدْنٍ یدْخُلُونَهَا، تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ، لَهُمْ فِیهَا مَا یشَاؤُونَ، کذَلِک یجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقِینَ».
کار زحمت دارد؛ ولی خوب است و نتیجه‌ای پربار برای آن است.
۳۲- «الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکةُ طَیبِینَ یقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیکمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
عالی است؛ ولی زحمت و تلاش مضاعفی را می‌طلبد.
۳۳- «هَلْ ینْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِیهُمُ الْمَلَائِکةُ، أَوْ یأْتِی أَمْرُ رَبِّک، کذَلِک فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ، وَلَکنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یظْلِمُونَ».
خیلی بد است. با اقدام بر این کار، نقمت، اضطراب، پریشانی خاطر، نابودی و هلاکت، خود را نشان می‌دهد.
۳۴- «فَأَصَابَهُمْ سَیئَاتُ مَا عَمِلُوا، وَحَاقَ بِهِمْ مَا کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤُونَ».
خیلی بد است. بلای ناگهانی، مشقت، زحمت و شدت ابتلا از پی‌آمدهای انجام این کار است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۴
۳۵- «وَقَالَ الَّذِینَ أَشْرَکوا: لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَی‌ءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا، وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَی‌ءٍ، کذَلِک فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ، فَهَلْ عَلَی الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ؟».
خوب نیست. افترا در آن است و نه‌تنها نتیجه‌ای ندارد، بلکه حرمان و نابودی با آن همراه است: «فَهَلْ عَلَی الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ؟».
۳۶- «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا: أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ، وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ، فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَی اللَّهُ، وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیهِ الضَّلَالَةُ، فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ، فَانْظُرُوا کیفَ کانَ عَاقِبَةُ الْمُکذِّبِینَ».
خوب نیست. ظاهری خوش نما و خوشایند دارد اما پریشانی و پشیمانی را ارزانی خواهان می‌دارد.
۳۷- «إِنْ تَحْرِصْ عَلَی هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَایهْدِی مَنْ یضِلُّ، وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ».
خوب نیست. کاری است بی‌نتیجه که علیرغم ظاهر نیکوی آن، خواهان را گرفتار معضلی بزرگ می‌نماید که دیگر کسی را یارای کمک به وی نیست.
۳۸- «وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیمَانِهِمْ: لَایبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یمُوتُ، بَلَی، وَعْداً عَلَیهِ حَقّاً، وَلَکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لَایعْلَمُونَ».
خیلی بد است. جهد، انکار، بی‌اعتقادی و نادانی گریبان‌گیر خواهان می‌گردد.
۳۹- «لِیبَینَ لَهُمُ الَّذِی یخْتَلِفُونَ فِیهِ، وَلِیعْلَمَ الَّذِینَ کفَرُوا أَنَّهُمْ کانُوا کاذِبِینَ».
بسیار بد است. تکذیب، قرار گرفتن در بدی‌ها، کفران و حرمان را با هم دارد.
۴۰- «إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَی‌ءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ کنْ فَیکونُ».
خوب است. اراده و اطمینانی که در کار هست آن را انجام شدنی می‌سازد بدون آن که زحمت و تلاشی لازم داشته باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۵
«أَنْ نَقُولَ لَهُ کنْ فَیکونُ»: کاری است کم‌زحمت و پر نتیجه که به آسانی و به روانی تحقق می‌یابد.
۴۱- «وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً، وَلَأَجْرُ الْآَخِرَةِ أَکبَرُ، لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ».
خیلی خوب است. در انجام آن باید احتیاط داشت تا به مشکلی دچار نشد.
۴۲- «الَّذِینَ صَبَرُوا، وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ».
شروع آن مشکلاتی دارد ولی بسیار خوب است.
۴۳- «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِک إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیهِمْ، فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکرِ إِنْ کنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ».
بسیار خوب است.
«فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکرِ»: باید کار را آگاهانه و از مسیر درست و قانونی آن انجام داد.
۴۴- «بِالْبَینَاتِ وَالزُّبُرِ، وَأَنْزَلْنَا إِلَیک الذِّکرَ لِتُبَینَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیهِمْ، وَلَعَلَّهُمْ یتفکرُونَ».
بسیار خوب است. کاری است معنوی، پر قدرت، پر انرژی، مستمر و عمومی که برای همگان کاربرد دارد.
۴۵- «أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ، أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لَایشْعُرُونَ».
ظاهری نیکو و باطنی پر بلا دارد؛ بلاهایی که قابل محاسبه و پیش‌بینی نیست؛ همانند: تصادف، آتش‌سوزی، ورشکستگی و بیماری‌های خطرناک. خیلی بد است.
۴۶- «أَوْ یأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ، فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ».
شکست و حرمان تنها نتیجه‌ای است که از آن به دست می‌آید. خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۶
۴۷- «أَوْ یأْخُذَهُمْ عَلَی تَخَوُّفٍ، فَإِنَّ رَبَّکمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ».
خوب نیست. کاری است انجام شدنی که آزادی عمل و قدرت مانور دارد.
۴۸- «أَوَلَمْ یرَوْا إِلَی مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَی‌ءٍ یتَفَیأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْیمِینِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّداً لِلَّهِ، وَهُمْ دَاخِرُونَ».
بسیار خوب است. کاری است طبیعی که لازم است با احتیاط انجام شود.
۴۹- «وَلِلَّهِ یسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ، وَالْمَلَائِکةُ، وَهُمْ لَا یسْتَکبِرُونَ».
خیلی خوب است؛ باید در انجام آن رعایت احتیاط را داشت.
۵۰- «یخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ، وَیفْعَلُونَ مَا یؤْمَرُونَ».
بسیار خوب است. کار به فرجام می‌رسد.
۵۱- «وَقَالَ اللَّهُ: لَاتَتَّخِذُوا إِلَهَینِ اثْنَینِ، إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَإِیای فَارْهَبُونِ».
بسیار بد است. بهتر است ترک شود خطرات بسیاری خواهان را تهدید می‌کند.
۵۲- «وَلَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَلَهُ الدِّینُ وَاصِباً، أَفَغَیرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ».
بد است. شروع آن خوب و نیکو می‌نماید اما نتیجه‌ای بر آن مترتب نمی‌شود.
۵۳- «وَمَا بِکمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ، ثُمَّ إِذَا مَسَّکمُ الضُّرُّ فَإِلَیهِ تَجْأَرُونَ».
خوب نیست.
۵۴- «ثُمَّ إِذَا کشَفَ الضُّرَّ عَنْکمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْکمْ بِرَبِّهِمْ یشْرِکونَ».
خوب نیست. اختلاط، شلوغی، به هم ریزی و گرفتاری در آن است.
افزوده بر این، کار مورد نظر نتیجه‌بخش نیز نمی‌باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۷
۵۵- «لِیکفُرُوا بِمَا آتَینَاهُمْ، فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ».
خیلی بد است. ممکن است در میانهٔ کار به نظر آید که رونق گرفته اما در پایان نتیجه‌ای را به دست نمی‌دهد.
۵۶- «وَیجْعَلُونَ لِمَا لَایعْلَمُونَ نَصِیباً مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کنْتُمْ تَفْتَرُونَ».
جعل، سؤال و افترا در آن است. بسیار بد است.
۵۷- «وَیجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ، سُبْحَانَهُ، وَلَهُمْ مَا یشْتَهُونَ».
خیلی بد است. اختلاف، ظلم و ستم‌گری دامنگیر خواهان می‌شود.
۵۸- «وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَی ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً، وَهُوَ کظِیمٌ».
بسیار بد است. ظاهری شکوهمند و باطنی پر اضطراب که به شکست می‌انجامد در انتظار خواهان است.
۵۹- «یتَوَارَی مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ، أَیمْسِکهُ عَلَی هُونٍ، أَمْ یدُسُّهُ فِی التُّرَابِ، أَلَا سَاءَ مَا یحْکمُونَ».
بسیار بد است. کار به‌درستی انجام نمی‌شود و مشخص و روشن نیز نمی‌باشد و خواهان با ناآگاهی وارد آن می‌شود و نتیجه‌ای نیز از آن نمی‌بیند: «أَلَا سَاءَ مَا یحْکمُونَ».
۶۰- «لِلَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ، وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَی، وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ».
خوب است. شروع آن نیکو نیست اما ظاهر و نیز پایان خوشی دارد.
۶۱- «وَلَوْ یؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَک عَلَیهَا مِنْ دَابَّةٍ، وَلَکنْ یؤَخِّرُهُمْ إِلَی أَجَلٍ مُسَمًّی، فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَایسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً، وَلَا یسْتَقْدِمُونَ».
خوب نیست. اخذ در آن استفاده شده است. تأخیر در ترک آن زیان‌بار است. آزادی عمل و قابلیت کاستی و افزونی و نیز هیچ گونه خیر هبه‌ای ندارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۸
۶۲- «وَیجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یکرَهُونَ، وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکذِبَ، أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَی، لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ، وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ».
بسیار بد است. قضاوت، تقسیم و سخن ناروا و دروغ در آن است و با این وجود، مدعی نیز هستند. پایانی جز درد، رنج، افراطگرایی، آسیب، خسارت و بلا ندارد. هیچ زمینهٔ اثباتی و خیری در آن نیست.
۶۳- «تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَی أُمَمٍ مِنْ قَبْلِک، فَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ، فَهُوَ وَلِیهُمُ الْیوْمَ، وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
کاری است بسیار خطرناک: «فَهُوَ وَلِیهُمُ الْیوْمَ». بسیار بد است.
۶۴- «وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْکتَابَ إِلَّا لِتُبَینَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ، وَهُدًی وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
عالی ولی به اعتبار: «لِتُبَینَ» سنگین، پر زحمت و دیربازده است.
۶۵- «وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً، فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یسْمَعُونَ».
بسیار خوب است. کاری است نتیجه‌بخش و عمومی.
۶۶- «وَإِنَّ لَکمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَینِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَناً خَالِصاً سَائِغاً لِلشَّارِبِینَ».
عالی است. کاری است گوارا و پر خیر و برکت که نباید آن را ترک کرد.
البته موانعی نیز در مسیر انجام آن وجود دارد.
۶۷- «وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکراً وَرِزْقاً حَسَناً، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یعْقِلُونَ».
عالی است. همهٔ جهات آن خیر است.
۶۸- «وَأَوْحَی رَبُّک إِلَی النَّحْلِ: أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیوتاً، وَمِنَ الشَّجَرِ، وَمِمَّا یعْرِشُونَ».
کاری است بسیار خوب، شیرین و پر نتیجه که رونده و روان است:
«وَأَوْحَی رَبُّک».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۲۹
۶۹- «ثُمَّ کلِی مِنْ کلِّ الثَّمَرَاتِ، فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِّک ذُلُلًا یخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ، فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیةً لِقَوْمٍ یتفکرُونَ».
عالی است. کاری است بی‌ضرر و بدون مانع.
۷۰- «وَاللَّهُ خَلَقَکمْ، ثُمَّ یتَوَفَّاکمْ، وَمِنْکمْ مَنْ یرَدُّ إِلَی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکی لَایعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیئاً، إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ».
نتیجه‌ای ندارد و خواهان در انجام آن ناتوان می‌گردد: «إِلَی أَرْذَلِ الْعُمُرِ». خوب نیست.
۷۱- «وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَکمْ عَلَی بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ، فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلَی مَا مَلَکتْ أَیمَانُهُمْ، فَهُمْ فِیهِ سَوَاءٌ، أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یجْحَدُونَ».
کار مورد نظر به اعتبار: «فَضَّلَ بَعْضَکمْ عَلَی بَعْضٍ» و نیز: «فَهُمْ فِیهِ سَوَاءٌ» خوب است ولی آفت، مشکلات، زیان و آسیب دارد.
۷۲- «وَاللَّهُ جَعَلَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْوَاجاً، وَجَعَلَ لَکمْ مِنْ أَزْوَاجِکمْ بَنِینَ وَحَفَدَةً، وَرَزَقَکمْ مِنَ الطَّیبَاتِ، أَفَبِالْبَاطِلِ یؤْمِنُونَ، وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ یکفُرُونَ».
خوب است اما چنین نیست که خواهان آفت، غفلت و آسیبی نبیند، از این رو باید در انجام آن دقت و احتیاط داشت. خیرات و برکات آن فراوان و محیط کاری وی نیز مناسب است.
۷۳- «وَیعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَایمْلِک لَهُمْ رِزْقاً مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ شَیئاً، وَلَا یسْتَطِیعُونَ».
خوب نیست. نتیجه‌ای را نیز در پی ندارد.
«مِنْ دُونِ اللَّهِ»: کاری است آلوده که گرفتاری می‌آورد.
۷۴- «فَلَا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثَالَ، إِنَّ اللَّهَ یعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ».
خوب نیست. کاری است که از سر ناآگاهی انجام می‌شود.
۷۵- «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْداً مَمْلُوکاً، لَایقْدِرُ عَلَی شَی‌ءٍ، وَمَنْ رَزَقْنَاهُ مِنَّارِزْقاً حَسَناً فَهُوَ ینْفِقُ مِنْهُ سِرّاً وَجَهْراً، هَلْ یسْتَوُونَ، الْحَمْدُلِلَّهِ، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۰
با توجه به صدر و ذیل باید گفت خوب نیست و مفاد میان آیه توانایی برتری دادن آن بر صدر و ذیل را ندارد.
«لَا یقْدِرُ عَلَی شَی‌ءٍ»: خواهان بر انجام آن توانا نیست.
«أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ» خواهان به حرمان و غفلت مبتلا می‌شود و نتیجه‌ای نیز ندارد.
۷۶- «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلَینِ: أَحَدُهُمَا أَبْکمُ لَایقْدِرُ عَلَی شَی‌ءٍ، وَهُوَ کلٌّ عَلَی مَوْلَاهُ، أَینَمَا یوَجِّهْهُ لَایأْتِ بِخَیرٍ، هَلْ یسْتَوِی هُوَ وَمَنْ یأْمُرُ بِالْعَدْلِ، وَهُوَ عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
صدر این کار بد و خطرآفرین و ذیل آن عالی است، در این صورت باید گفت چنان‌چه دقت و احتیاط داشته باشد تا بتواند از مشکلات صدر و شروع کار بگذرد خوب است.
۷۷- «وَلِلَّهِ غَیبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا کلَمْحِ الْبَصَرِ، أَوْ هُوَ أَقْرَبُ، إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ».
خیلی خوب است.
«غَیبُ»: امری باطنی است.
«السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»: کاری گسترده و دقیق است.
«کلَمْحِ الْبَصَرِ»: کار خیلی سریع، ناخودآگاه و بدون توجه انجام می‌شود.
«إِنَّ اللَّهَ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیرٌ»: کار انجام شدنی است و اقدام بر آن با داشتن اقتدار بر انجام آن همراه است.
۷۸- «وَاللَّهُ أَخْرَجَکمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِکمْ لَاتَعْلَمُونَ شَیئاً، وَجَعَلَ لَکمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ، لَعَلَّکم تشکرُونَ».
بسیار خوب است.
«أَخْرَجَکمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِکمْ»: خواهان در شروع این کار تنها و غریب می‌باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۱
«لَا تَعْلَمُونَ شَیئاً»: در شروع آن چیزی بهرهٔ خواهان نمی‌شود.
«لَعَلَّکم تَشکرُونَ»: کار زحمت و تلاش را می‌طلبد.
«وَجَعَلَ لَکمُ»: بر خوبی بسیار کار دلالت دارد؛ چرا که متعلق آن اموری خیر است. کار با قدرت پی گرفته می‌شود.
۷۹- «أَلَمْ یرَوْا إِلَی الطَّیرِ مُسَخَّرَاتٍ فِی جَوِّ السَّمَاءِ، مَا یمْسِکهُنَّ إِلَّا اللَّهُ، إِنَّ فِی ذَلِک لَآَیاتٍ لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ».
بسیار خوب است. کاری است قطعی و الزام‌آور که باید انجام شود و برای ترک آن نمی‌شود استخاره‌ای دیگر گرفت.
یادکرد از پرندگان و آسمان بر قوت و قدرت دلالت دارد.
«لِقَوْمٍ یؤْمِنُونَ»: این کار صفا و معنویت را برای خواهان می‌آورد.
۸۰- «وَاللَّهُ جَعَلَ لَکمْ مِنْ بُیوتِکمْ سَکناً، وَجَعَلَ لَکمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُیوتاً تَسْتَخِفُّونَهَا یوْمَ ظَعْنِکمْ، وَیوْمَ إِقَامَتِکمْ، وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثاً وَمَتَاعاً إِلَی حِینٍ».
خیلی خوب است. مادهٔ «جعل» که متعلق آن اموری دنیوی است در این آیه وجود دارد؛ بر این اساس، کاری است پُر منفعت و پر خیر که چون نتایج آن دنیوی است محدود می‌باشد.
۸۱- «وَاللَّهُ جَعَلَ لَکمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلَالًا، وَجَعَلَ لَکمْ مِنَ الْجِبَالِ أَکنَاناً، وَجَعَلَ لَکمْ سَرَابِیلَ تَقِیکمُ الْحَرَّ، وَسَرَابِیلَ تَقِیکمْ بَأْسَکمْ، کذَلِک یتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیکمْ، لَعَلَّکمْ تُسْلِمُونَ».
بسیار خوب است. مادهٔ «جعل» در این آیه تکرار شده و نیز می‌فرماید: «یتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیکمْ»، بنابر این خیلی خوب است.
«ظِلَالًا»: آرامش در این کار وجود دارد.
«الْجِبَالِ»: اقتدار، مصونیت و امنیت در آن هست.
۸۲- «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیک الْبَلَاغُ الْمُبِینُ».
خیلی بد است. با توجه به کوتاهی آیه، بسیار خطرناک است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۲
۸۳- «یعْرِفُونَ نِعْمَةَ اللَّهِ، ثُمَّ ینْکرُونَهَا، وَأَکثَرُهُمُ الْکافِرُونَ».
بسیار بد است. با افرادی حقه‌باز که آگاهانه بدی می‌کنند مواجه می‌شود. به کفر، بی‌ایمانی، غفلت و حرمان نیز آلوده و گرفتار می‌گردد.
۸۴- «وَیوْمَ نَبْعَثُ مِنْ کلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً، ثُمَّ لَایؤْذَنُ لِلَّذِینَ کفَرُوا، وَلَا هُمْ یسْتَعْتَبُونَ».
خیلی بد است. خواهان باید پاسخ‌گوی کار خود باشد و کار چنان زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد که هیچ ارفاق، امنیت و نعمت در آن دیده نمی‌شود و کفران و حرمان نیز از عوارض و آثار آن است.
۸۵- «وَإِذَا رَأَی الَّذِینَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا یخَفَّفُ عَنْهُمْ، وَلَا هُمْ ینْظَرُونَ».
بسیار بد است. امواج شکست، زیان، حرمان و با توجه به عبارت:
«رَأَی» نابودی آگاهانه که با اضطراب و استرس همراه است خواهان را در بر می‌گیرد.
۸۶- «وَإِذَا رَأَی الَّذِینَ أَشْرَکوا شُرَکاءَهُمْ قَالُوا: رَبَّنَا، هَؤُلَاءِ شُرَکاؤُنَا، الَّذِینَ کنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِک، فَأَلْقَوْا إِلَیهِمُ الْقَوْلَ، إِنَّکمْ لَکاذِبُونَ».
خیلی بد است.
«رَأَی»: خواهان از پی‌آمدها و بازخوردهای کار آگاه است و بر این اساس، در صورتی که متعلق آن بدی‌ها باشد، استرس و تنیدگی خواهان را فرا خواهد گرفت.
«أَشْرَکوا»: کاری است شلوغ.
«لَکاذِبُونَ»: ظاهر کار خوب است ولی نتیجه‌ای ندارد.
۸۷- «وَأَلْقَوْا إِلَی اللَّهِ یوْمَئِذٍ السَّلَمَ، وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کانُوا یفْتَرُونَ».
نتیجه‌ای برای این کار نیست و کار با سستی و نگرانی پیش می‌رود. بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۳
۸۸- «الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَاباً فَوْقَ الْعَذَابِ؛ بِمَا کانُوا یفْسِدُونَ».
بد است. با افراد شرّ رو به‌رو می‌شود و خواهان درگیر مصیبت، گرفتاری و شکست می‌شود.
۸۹- «وَیوْمَ نَبْعَثُ فِی کلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً عَلَیهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ، وَجِئْنَا بِک شَهِیداً عَلَی هَؤُلَاءِ، وَنَزَّلْنَا عَلَیک الْکتَابَ تِبْیاناً لِکلِّ شَی‌ءٍ، وَهُدًی وَرَحْمَةً وَبُشْرَی لِلْمُسْلِمِینَ».
خیلی خوب است. کاری است پر خیر و برکت که آرامش و سعادت می‌آورد: «وَبُشْرَی لِلْمُسْلِمِینَ». «شَهِیداً»: خواهان موقعیتی ممتاز می‌یابد.
۹۰- «إِنَّ اللَّهَ یأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ، وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَی، وَینْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکرِ وَالْبَغْی، یعِظُکمْ، لَعَلَّکمْ تَذَکرُونَ».
بسیار خوب؛ ولی سخت و سنگین است؛ چرا که می‌فرماید: «یأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ». گرفتاری‌های آن فراوان است.
۹۱- «وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ، وَلَا تَنْقُضُوا الْأَیمَانَ بَعْدَ تَوْکیدِهَا، وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَیکمْ کفِیلًا، إِنَّ اللَّهَ یعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ».
سنگینی و فشار حاصل از این کار بسیار است؛ چرا که: «وَأَوْفُوا»، «وَلَا تَنْقُضُوا»، «جَعَلْتُمُ» و نیز: «اللَّهَ یعْلَمُ» در آن است ولی با این وجود، انجام آن اهتمام به خیرات است و کار به فرجام می‌رسد؛ از این رو خیلی خوب است.
۹۲- «وَلَا تَکونُوا کالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیمَانَکمْ دَخَلًا بَینَکمْ أَنْ تَکونَ أُمَّةٌ هِی أَرْبَی مِنْ أُمَّةٍ، إِنَّمَا یبْلُوکمُ اللَّهُ بِهِ، وَلَیبَینَنَّ لَکمْ یوْمَ الْقِیامَةِ مَا کنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ».
بدی و خطرات آن بسیار فراوان و وحشتناک است. خواهان با این کار
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۴
بسیار رشد می‌یابد و موقعیت و استحکام پیدا می‌کند، اما همین امر سبب شکست و حرمان و بدبختی او می‌شود و ممکن است در این کار با دوستانی گمراه همراه شود و بیچاره گردد؛ زیرا آنان به وی خیانت می‌کنند: «مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً».
۹۳- «وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَکمْ أُمَّةً وَاحِدَةً، وَلَکنْ یضِلُّ مَنْ یشَاءُ، وَیهْدِی مَنْ یشَاءُ، وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ».
با لحاظ: «شَاءَ اللَّهُ» خوب است. کاری سخت، سنگین و دقیق است و مواظبت و احتیاط را لازم دارد و هرگونه بی‌دقتی ممکن است به شکست و حرمان بینجامد.
۹۴- «وَلَا تَتَّخِذُوا أَیمَانَکمْ دَخَلًا بَینَکمْ، فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا، وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ، وَلَکمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
خیانت و سقوط آگاهانه و آثار شوم اجتماعی از پی‌آمدهای آن است.
بسیار بد است.
۹۵- «وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلًا، إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیرٌ لَکمْ، إِنْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
خوب است. شروع آن با توجه به نهی مذکور که مفهومی مثبت دارد سخت است. با توجه به قید: «إِنْ کنْتُمْ‌تَعْلَمُونَ» نیازمند اهتمام و دقت است.
۹۶- «مَا عِنْدَکمْ ینْفَدُ، وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ، وَلَنَجْزِینَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کانُوا یعْمَلُونَ».
بسیار خوب است. جزای احسن و نیکویی برای آن است. البته زحمت را می‌طلبد.
۹۷- «مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَکرٍ أَوْ أُنْثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیینَّهُ حَیاةً طَیبَةً، وَلَنَجْزِینَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کانُوا یعْمَلُونَ».
عالی است. کاری وزین، متین، نجیب و طیب است که جزایی نیکو برای آن است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۵
۹۸- «فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ».
بد و خطرناک است. تنها کسی که اهتمام فراوان به کار دارد و جرأت رفتن در دل شیر را به جان می‌خرد می‌تواند از عهده و توان چنین کاری بر آید.
۹۹- «إِنَّهُ لَیسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا، وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ».
شروع کار زحمت دارد و ظاهر آن سخت می‌نماید؛ ولی خیلی خوب است و با توکل انجام می‌شود.
۱۰۰- «إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَی الَّذِینَ یتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکونَ».
خوب نیست با توجه به کفر و شرک باید گفت کار نتیجه نمی‌دهد و برخی نیز از خواهان روی بر می‌گردانند یا عکس آن تحقق می‌یابد.
۱۰۱- «وَإِذَا بَدَّلْنَا آیةً مَکانَ آیةٍ، وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا ینَزِّلُ، قَالُوا: إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ، بَلْ أَکثَرُهُمْ لَایعْلَمُونَ».
خوب نیست. کاری است پر زحمت و بی‌نتیجه.
۱۰۲- «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّک بِالْحَقِّ لِیثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًی وَبُشْرَی لِلْمُسْلِمِینَ».
بسیار خوب است. کاری است که خیرات دهشی و بخششی دارد که زحمتی را نمی‌طلبد و برای خواهان بشارت و هدایت است.
۱۰۳- «وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یقُولُونَ: إِنَّمَا یعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یلْحِدُونَ إِلَیهِ أَعْجَمِی، وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِی مُبِینٌ».
خوب است؛ مشکلات، زحمت، تعارض، اختلاف و محاجه در شروع آن رخ می‌نماید.
۱۰۴- «إِنَّ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِآَیاتِ اللَّهِ لَایهْدِیهِمُ اللَّهُ، وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
خیلی بد است. کاری است بدون پشتوانه که هیچ زیر ساخت محکمی ندارد و نتیجه‌ای نیز بر آن مترتب نمی‌باشد، بلکه سقوط را نیز در پی دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۶
۱۰۵- «إِنَّمَا یفْتَرِی الْکذِبَ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِآَیاتِ اللَّهِ وَأُولَئِک هُمُ الْکاذِبُونَ».
بسیار بد است. هتک حیثیت، افترا، آبروریزی، تهمت و تکذیب خواهان را تهدید می‌کند؛ به ویژه اگر کار مورد نظر از امور مشارکتی؛ مانند: تشکیل خانواده، ازدواج، تأسیس شرکت و سرمایه‌گذاری با دیگران یا کارهای زمان‌بر باشد.
۱۰۶- «مَنْ کفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ، وَلَکنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکفْرِ صَدْراً فَعَلَیهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ، وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ».
خوب نیست. صدر آن کفر و ذیل آن شرح کفر است و غضب و عذاب نیز در آن است. کار با شکست و گمراهی همراه است.
۱۰۷- «ذَلِک بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیاةَ الدُّنْیا عَلَی الْآَخِرَةِ، وَأَنَّ اللَّهَ لَایهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ».
ظاهری نیکو دارد اما باطنی برای آن نیست و فرجام آن نیز خیلی بد است.
۱۰۸- «أُولَئِک الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ، وَأُولَئِک هُمُ الْغَافِلُونَ».
خیلی بد است. هرگونه سرمایه‌گذاری برای این کار سبب تلف و هدر شدن آن می‌گردد.
«طَبَعَ اللَّهُ»: کار به بن بست کشیده می‌شود و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید.
۱۰۹- «لَاجَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآَخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ».
بسیار بد و خطرناک است. باید به کوتاهی آیهٔ شریفه و نیز به واژهٔ:
«لَا جَرَمَ» توجه داشت.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۷
۱۱۰- «ثُمَّ إِنَّ رَبَّک لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا، إِنَّ رَبَّک مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ».
از هجرت و جهاد سخن گفته می‌شود. کار مورد نظر پر مشقت و سخت است و در هر مرحله از آن مشکلی رخ می‌نماید؛ ولی بد نیست.
۱۱۱- «یوْمَ تَأْتِی کلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا، وَتُوَفَّی کلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ، وَهُمْ لَا یظْلَمُونَ».
خیلی بد است. خواهان هر کاری و اقدامی کند همان کار برای وی مانع و مزاحم می‌شود و دامنگیر او می‌گردد. خواهان با خود درگیر می‌شود.
۱۱۲- «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْیةً کانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَداً مِنْ کلِّ مَکانٍ، فَکفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ، فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ، بِمَا کانُوا یصْنَعُونَ».
خیلی بد است. شروع این کار نیکو و ظاهر آن خوشایند است؛ ولی کار به کفران و حرمان کشیده می‌شود. کاری است بی‌نتیجه که جز خیال‌پردازی و گمانه‌زنی چیزی برای خواهان ندارد.
۱۱۳- «وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ، فَکذَّبُوهُ، فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ».
خیلی بد است. زیان، حرمان و گرفتاری را برای خواهان موجب می‌شود.
۱۱۴- «فَکلُوا مِمَّا رَزَقَکمُ اللَّهُ حَلَالًا طَیباً، وَاشکرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ، إِنْ کنْتُمْ إِیاهُ تَعْبُدُونَ».
خیلی خوب است. دو امر بر انجام آن تأکید دارد. رزق حلال و طیب و معنویت و عبادت بهرهٔ خواهان می‌شود.
۱۱۵- «إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیکمُ الْمَیتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ، وَمَا أُهِلَّ لِغَیرِ اللَّهِ بِهِ، فَمَنِ اضْطُرَّ غَیرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۸
بسیار بد است. فراز: «حَرَّمَ عَلَیکمُ» راه را برای هر گونه اقدامی بسته است و قوت، توان و شدت خشونت آن افزون بر ذیل آیه است و نمی‌تواند حاکم بر صدر گردد.
۱۱۶- «وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُکمُ الْکذِبَ: هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ، لِتَفْتَرُوا عَلَی اللَّهِ الْکذِبَ، إِنَّ الَّذِینَ یفْتَرُونَ عَلَی اللَّهِ الْکذِبَ لَایفْلِحُونَ».
خیلی بد است؛ ظاهرسازی و بی‌محتوایی در آن است. کار فرجامی ندارد.
۱۱۷- «مَتَاعٌ قَلِیلٌ، وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ».
بسیار بد و نیز خطرساز است.
۱۱۸- «وَعَلَی الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَیک مِنْ قَبْلُ، وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ، وَلَکنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یظْلِمُونَ».
خیلی بد است. ظلم به نفس و زیان با این کار همراه است.
۱۱۹- «ثُمَّ إِنَّ رَبَّک لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِک وَأَصْلَحُوا، إِنَّ رَبَّک مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ».
شروع آن زحمت و مشکلات را بر خواهان تحمیل می‌کند؛ ولی خوب است و نعمت‌هایی که جبران آن زحمت و سختی را داشته باشد را در پی می‌آورد.
۱۲۰- «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کانَ أُمَّةً قَانِتاً لِلَّهِ حَنِیفاً، وَلَمْ یک مِنَ الْمُشْرِکینَ».
بسیار خوب است. کار برای خواهان خاص، ویژه و دارای اهمیت است. به محکمی و به‌دور از سستی انجام می‌پذیرد و نتیجه‌ای پر توان نیز به دست می‌دهد.
«إِبْرَاهِیمَ»: با توجه به موقعیت و بزرگی حضرت ابراهیم در میان پیامبران، بر بزرگی کار و اهمیت آن دلالت دارد.
۱۲۱- «شَاکراً لِأَنْعُمِهِ، اجْتَبَاهُ، وَهَدَاهُ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
کاری است دارای پیشینه که گذشتگان برای آن زحمت‌هایی
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۳۹
کشیده‌اند و امری ابتدایی و تأسیسی نیست و آنان در تمام کردن این کار ناتوان شده‌اند و حال نتیجه و خیرات آن به خواهان می‌رسد. عالی است.
۱۲۲- «وَآتَینَاهُ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً، وَإِنَّهُ فِی الْآَخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ».
عالی است. اتیان، دنیا، حسن، آخرت و سعادت در آن است. سلامت دنیایی و سعادت اخروی: «لَمِنَ الصَّالِحِینَ» در این کار جمع است و کار به تمام معنا پر قوت و پر توان است.
۱۲۳- «ثُمَّ أَوْحَینَا إِلَیک أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفاً، وَمَا کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ».
با لحاظ: «أَوْحَینَا» بسیار خوب و به اعتبار: «وَمَا کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ» باید در انجام آن احتیاط و دقت داشت.
۱۲۴- «إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَی الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ، وَإِنَّ رَبَّک لَیحْکمُ بَینَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ فِیمَا کانُوا فِیهِ یخْتَلِفُونَ».
خوب نیست؛ مادهٔ جعل به صورت مجهول آمده و متعلق آن امری منفی است. پرونده‌سازی و دروغ‌پردازی در این کار وجود دارد. کار خالی از درگیری نیست و به‌ویژه برای ازدواج و کارهای مشارکتی خیلی بداست.
۱۲۵- «ادْعُ إِلَی سَبِیلِ رَبِّک بِالْحِکمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ، إِنَّ رَبَّک هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ، وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ».
عالی است. خداوند می‌خواهد این کار انجام شود و از این نظر تضمینی است: «إِنَّ رَبَّک هُوَ أَعْلَمُ» ولی به همین اعتبار، سنگین است.
کاری است که نمی‌شود آن را به صورت شخصی و به‌تنهایی انجام داد و باید برای آن مددکار و کمک گرفت و احتیاط را نیز مراعات نمود و ابزار و وسایل آن را فراهم کرد.
۱۲۶- «وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ، وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیرٌ لِلصَّابِرِینَ».
خوب و سنگین است. بلاپذیری و صبر را می‌طلبد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۰
«فَعَاقِبُوا»: پر مشقت است و زحمت زیادی هزینهٔ انجام آن می‌شود. کاری طیب نیست. در صورتی که بتوان کار یا راه‌کار دیگری را برگزید بهتر است.
۱۲۷- «وَاصْبِرْ، وَمَا صَبْرُک إِلَّا بِاللَّهِ، وَلَا تَحْزَنْ عَلَیهِمْ، وَلَا تَک فِی ضَیقٍ مِمَّا یمْکرُونَ».
مشکلات آن فراوان است و چندین نهی از انجام آن باز می‌دارد. امر به صبر در توان نهی است و پایان آن نیز به: «مِمَّا یمْکرُونَ» است.
۱۲۸- «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا، وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ».
بسیار خوب است. با تأکید بر امری مثبت شروع و با: «مُحْسِنُونَ» پایان می‌پذیرد.
«مَعَ الَّذِینَ»: کاری است که قدرت و قوت دارد؛ به‌ویژه آن که فاعل فعل جمع مذکر است: «اتَّقَوْا».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۱
سورهٔ اسراء
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی، الَّذِی بَارَکنَا حَوْلَهُ؛ لِنُرِیهُ مِنْ آیاتِنَا، إِنَّه هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ».
عالی است. کاری است معنوی و پر خیر و برکت که با خوشی به انجام می‌رسد؛ زیرا هم بسمله، تسبیح، سیر وبه‌ویژه سیر شبانه در آن است و هم از دو قطب و دو مرکز کمالات؛ یعنی مسجد الحرام و مسجد الاقصی در آن یاد شده است.
۲- «وَآتَینَا مُوسَی الْکتَابَ، وَجَعَلْنَاهُ هُدًی لِبَنِی إِسْرَائِیلَ، أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِی وَکیلًا».
خیلی خوب است.
«أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِی وَکیلًا»: باید در انجام آن احتیاط داشت.
۳- «ذُرِّیةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ، إِنَّهُ کانَ عَبْداً شکوراً».
بسیار خوب است. تأیید خداوند با آن است: «إِنَّهُ کانَ عَبْداً شکوراً».
۴- «وَقَضَینَا إِلَی بَنِی إسْرائِیلَ فِی الْکتَابِ: لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَینِ، وَلَتَعْلُنَّ عُلُوّاً کبِیراً».
خیلی بد است. خبر دادن از فساد و نابودی در آینده است. این آیه از مغیبات قرآن کریم دربارهٔ قوم یهود است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۲
۵- «فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیکمْ عِبَاداً لَنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ، فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیارِ، وَکانَ وَعْداً مَفْعُولًا».
از مغیبات تاریخی قرآن کریم است که جای تحقیق از آن خالی است.
استخارهٔ آن خوب نیست و چیزی جز درگیری و شدت برخورد ندارد.
۶- «ثُمَّ رَدَدْنَا لَکمُ الْکرَّةَ عَلَیهِمْ، وَأَمْدَدْنَاکمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ، وَجَعَلْنَاکمْ أَکثَرَ نَفِیراً».
درگیری دایمی جهان اسلام با یهودیان و پیروزی مسلمین را بیان می‌دارد. خوب است؛ ولی بسیار سخت، سنگین و نگران کننده است.
۷- «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکمْ، وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا، فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآَخِرَةِ لِیسُوءُوا وُجُوهَکمْ، وَلِیدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ، وَلِیتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِیراً».
شروع کار و نیز ظاهر آن خوشایند و نیکوست اما مشکلات و سختی‌های آن پس از مدتی خود را نشان می‌دهد و فرجامی بد را برای خواهان رقم می‌زند.
۸- «عَسَی رَبُّکمْ أَنْ یرْحَمَکمْ، وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا، وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْکافِرِینَ حَصِیراً».
بسیار بد است. نابودی، خطرات و نیز حرمان و گرفتاری فراوانی دارد.
۹- «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ، وَیبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً کبِیراً».
خیلی خوب است. هدایت، قوام، بشارت، خیر و صلاح در آن است.
زحمت و مشکلات نیز دارد.
۱۰- «وَأَنَّ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَاباً أَلِیماً».
گرفتاری و نیز شکست آن حتمی است. بد است.
۱۱- «وَیدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیرِ، وَکانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا».
خوب نیست. اضطراب، نگرانی و استرس کار بالاست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۳
۱۲- «وَجَعَلْنَا اللَّیلَ وَالنَّهَارَ آیتَینِ، فَمَحَوْنَا آیةَ اللَّیلِ، وَجَعَلْنَا آیةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً؛ لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکمْ، وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ، وَکلَّ شَی‌ءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا».
بسیار خوب است.
«اللَّیلَ وَالنَّهَارَ آیتَینِ»: کاری است تنوع‌پذیر که همیشه تازگی خود را دارد.
«فَمَحَوْنَا آیةَ اللَّیلِ»: حساب و اندازهٔ دقیق در کار هست.
«فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلًا»: کاری است باز، گسترده، شیرین و مناسب.
۱۳- «وَکلَّ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ، وَنُخْرِجُ لَهُ یوْمَ الْقِیامَةِ کتَاباً یلْقَاهُ مَنْشُوراً».
بسیار سخت، سنگین و پرمخاطره است؛ ولی بد نیست.
«أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ»: تحمل آن رنج و سختی دارد.
«یلْقَاهُ مَنْشُوراً»: کار دارای حساب و اندازه است.
۱۴- «اقْرَءْ کتَابَک، کفَی بِنَفْسِک، الْیوْمَ عَلَیک حَسِیباً».
تهدید، دقت و محاسبه گریبان‌گیر خواهان می‌شود، از این رو باید مواظبت، احتیاط و ملاحظه داشته باشد وگرنه برای وی خطرناک می‌شود. سخت و سنگین است اما خوبی آن به تحمل همین سختی‌هاست.
۱۵- «مَنِ اهْتَدَی فَإِنَّمَا یهْتَدِی لِنَفْسِهِ، وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یضِلُّ عَلَیهَا، وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی، وَمَا کنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولًا».
کاری سخت و پر طمطراق است که ارفاق و عنایتی در آن نیست. اگر بخواهد کار مورد نظر را اجرایی سازد دقت و همت را لازم دارد. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۴
۱۶- «وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِک قَرْیةً أَمَرْنَا مُتْرَفِیهَا، فَفَسَقُوا فِیهَا، فَحَقَّ عَلَیهَا الْقَوْلُ، فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِیراً».
خیلی بد، پرخطر و آسیب‌زاست.
۱۷- «وَکمْ أَهْلَکنَا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ، وَکفَی بِرَبِّک بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً».
بسیار بد و خطرناک است. تمامی مراحل کار محاسبه می‌شود.
۱۸- «مَنْ کانَ یرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِیدُ، ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یصْلَاهَا مَذْمُوماً مَدْحُوراً».
بسیار بد است. کاری است بدون محتوا، بی‌فایده و زیان‌بار که خواهان را از مقاصد خود دور می‌سازد.
۱۹- «وَمَنْ أَرَادَ الْآَخِرَةَ وَسَعَی لَهَا سَعْیهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِک کانَ سَعْیهُمْ مَشکوراً».
کاری مهم و عالی ولی سخت و سنگین است. هم اراده و همت و هم سعی بالایی را لازم دارد.
۲۰- «کلًاّ نُمِدُّ هَؤُلَاءِ وَهَؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّک، وَمَا کانَ عَطَاءُ رَبِّک مَحْظُوراً».
از عطایا و بخشش پروردگار است که محدودیتی در آن نیست و نیز خیر آن به خواهان صرف نظر از شخصیتی که دارد می‌رسد و ایمان و درستی شرط آن نیست.
۲۱- «انْظُرْ کیفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْضٍ، وَلَلْآَخِرَةُ أَکبَرُ دَرَجَاتٍ، وَأَکبَرُ تَفْضِیلًا».
عالی است. بلندی مرتبهٔ خواهان را سبب می‌شود.
۲۲- «لَاتَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا».
لازم است ترک شود. نهی و شرک در آن است. خواری و فلاکت خواهان را در پی دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۵
۲۳- «وَقَضَی رَبُّک: أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیاهُ، وَبِالْوَالِدَینِ إِحْسَاناً، إِمَّا یبْلُغَنَّ عِنْدَک الْکبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کلَاهُمَا، فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ، وَلَا تَنْهَرْهُمَا، وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا کرِیماً».
بسیار خوب اما سخت و سنگین است؛ چرا که نهی و واژهٔ: «الْکبَرَ» در آن است.
۲۴- «وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ، وَقُلْ: رَبِّ ارْحَمْهُمَا کمَا رَبَّیانِی صَغِیراً».
خیلی خوب است. دعا، قدرت، امر و تربیت در آن است، از این رو سخت نیز می‌باشد.
۲۵- «رَبُّکمْ أَعْلَمُ بِمَا فِی نُفُوسِکمْ، إِنْ تَکونُوا صَالِحِینَ، فَإِنَّهُ کانَ لِلْأَوَّابِینَ غَفُوراً».
خیلی خوب است.
«رَبُّکمْ أَعْلَمُ»: علم خدا همان حساب و اندازهٔ کار است و سنگینی آن را می‌رساند.
«إِنْ تَکونُوا صَالِحِینَ»: باید در انجام این کار نیت خیر و درستی داشت.
۲۶- «وَآتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّهُ، وَالْمِسْکینَ وَابْنَ السَّبِیلِ، وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیراً».
بسیار خوب است.
«وَآتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّهُ»: باید احتیاط داشت که اعطای حق کاری خطرناک است. با ضعیفان و فقیران ارتباط دارد و لازم است ملاحظهٔ آنان را داشت.
«وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیراً»: نباید در کار از اعتدال خارج شد و زیاده‌روی نمود.
۲۷- «إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوَانَ الشَّیاطِینِ، وَکانَ الشَّیطَانُ لِرَبِّهِ کفُوراً».
بد است. زیاده‌روی و کفران نعمت دامنگیر خواهان می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۶
۲۸- «وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّک تَرْجُوهَا، فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَیسُوراً».
خوب است ولی خالی از مشکلات و گرفتاری نیست.
۲۹- «وَلَا تَجْعَلْ یدَک مَغْلُولَةً إِلَی عُنُقِک، وَلَا تَبْسُطْهَا کلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً».
خیلی سخت و اضطراب‌آور است. باید آن را ترک کرد که تحمل سختی‌های آن ممکن نیست.
۳۰- «إِنَّ رَبَّک یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یشَاءُ وَیقْدِرُ، إِنَّهُ کانَ بِعِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً».
خیلی خوب است.
«إِنَّهُ کانَ بِعِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً»: انجام این کار، دقت و احتیاط و مشاوره با کارشناسان و مشاوران خبره را لازم دارد.
۳۱- «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکمْ خَشْیةَ إِمْلَاقٍ، نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیاکمْ، إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْئاً کبِیراً».
خوب نیست. انجام آن خطا و اشتباه محض است.
۳۲- «وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا، إِنَّهُ کانَ فَاحِشَةً، وَسَاءَ سَبِیلًا».
خیلی بد و بسیار زشت است. هتک حرمت و حیثیت در کار پیش می‌آید و نمی‌توان آن را پنهان داشت.
۳۳- «وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ، وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیهِ سُلْطَاناً، فَلَا یسْرِفْ فِی الْقَتْلِ، إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً».
اگر قوت، قدرت و خیری در این کار به اعتبار: «إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً» باشد، بعد از مصیبت و گرفتاری‌های بسیار است و به هیچ وجه خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۷
۳۴- «وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْیتِیمِ إِلَّا بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ، حَتَّی یبْلُغَ أَشُدَّهُ، وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ، إِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْؤُولًا».
کاری است خوب اما سخت، سنگین، مقید و محدود.
۳۵- «وَأَوْفُوا الْکیلَ إِذَا کلْتُمْ، وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ، ذَلِک خَیرٌ، وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا».
خیلی خوب است. خیرات، امیدواری و کار شایسته در آن فراوان پیش می‌آید.
۳۶- «وَلَا تَقْفُ مَا لَیسَ لَک بِهِ عِلْمٌ، إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کلُّ أُولَئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا».
کاری است سخت، محدود و مقید که حساب‌گرانی دقیق دارد ولی خوب است.
۳۷- «وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّک لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا».
بسیار بد است. کار با استکبار، ظلم، ضرر و زیان همراه است.
۳۸- «کلُّ ذَلِک کانَ سَیئُهُ عِنْدَ رَبِّک مَکرُوهاً».
خیلی بد است. هیچ صفا و خوبی در آن نیست.
۳۹- «ذَلِک مِمَّا أَوْحَی إِلَیک رَبُّک مِنَ الْحِکمَةِ، وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ، فَتُلْقَی فِی جَهَنَّمَ مَلُوماً مَدْحُوراً».
بسیار بد است. کاری بدون نتیجه است که ظاهری فریبنده دارد و خیر و خوبی آن برای خواهان نمی‌ماند و از دست می‌رود.
«مَلُوماً مَدْحُوراً»: اضطراب، پریشانی، بی‌حرمتی و مشکلات اجتماعی را در پی دارد.
۴۰- «أَفَأَصْفَاکمْ رَبُّکمْ بِالْبَنِینَ، وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِکةِ إِنَاثاً، إِنَّکمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًاعَظِیماً».
ارعاب، تهدید، ظلم، ستیز نسبت به حرام‌ها و دروغ‌های بزرگ در آن پیشامد می‌کند و بدآموزی نیز دارد. خیلی بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۸
۴۱- «وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَذَا الْقُرْآنِ لِیذَّکرُوا، وَمَا یزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُوراً».
بسیار بد است. حرمان، نفرت و کفران نعمت در این کار فراوان است.
کاری است که در میانه از دست خواهان خارج می‌شود و به انجام نمی‌رسد و نتیجه‌ای نیز از آن به دست نمی‌آید.
۴۲- «قُلْ لَوْ کانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کمَا یقُولُونَ إِذاً لَابْتَغَوْا إِلَی ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا».
بسیار بد است. تعلیق بر محال و کاری نادرست است که طغیان، ستم‌گری، حرمان و بدآموزی از عوارض آن است و هیچ نتیجه‌ای نیز ندارد و تضییع هزینه و وقت است.
۴۳- «سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یقُولُونَ عُلُوّاً کبِیراً».
خیلی بد است. کاری است خطرناک که به گرفتاری، اختلاف، درگیری و نابودی خواهان می‌انجامد.
۴۴- «تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَوَاتُ السَّبْعُ، وَالْأَرْضُ، وَمَنْ فِیهِنَّ، وَإِنْ مِنْ شَی‌ءٍ إِلَّا یسَبِّحُ بِحَمْدِهِ، وَلَکنْ لَاتَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ، إِنَّهُ کانَ حَلِیماً غَفُوراً».
خیلی خوب اما سنگین است و احتیاط را لازم دارد. حوادثی ناخودآگاه در آن پیش می‌آید. زمینه‌های معنوی، گسترده و عمومی و نیز ارفاق و امداد با آن است.
۴۵- «وَإِذَا قَرَءْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَینَک وَبَینَ الَّذِینَ لَایؤْمِنُونَ بِالْآَخِرَةِ حِجَاباً مَسْتُوراً».
خیلی بد است. کارشکنی و مانع در این کار رخ می‌نماید و کار عقیم می‌ماند. مددکاری نیز دست خواهان را نمی‌گیرد.
۴۶- «وَجَعَلْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ أَکنَّةً أَنْ یفْقَهُوهُ، وَفِی آذَانِهِمْ وَقْراً، وَإِذَا ذَکرْتَ رَبَّک فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَی أَدْبَارِهِمْ نُفُوراً».
بد است. در تمامی مراحل کار جز ایجاد مانع، شکست و از دست رفتن نتیجه برای خواهان پیش نمی‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۴۹
۴۷- «نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یسْتَمِعُونَ إِلَیک، وَإِذْ هُمْ نَجْوَی إِذْ یقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً».
خیلی بد است. کار مورد نظر سنگین است که پنهان‌کاری و اختفا در آن پیش می‌آید و نتیجه‌ای از آن به دست نمی‌آید. واقعیتی نیز ندارد.
۴۸- «انْظُرْ کیفَ ضَرَبُوا لَک الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا».
خوب نیست. نتیجه‌ای ندارد. کاری است عقیم و بدون هیچ خاصیت و نتیجه‌ای.
۴۹- «وَقَالُوا أَئِذَا کنَّا عِظَاماً وَرُفَاتاً، أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِیداً».
خوب نیست. کار انجام نمی‌شود.
۵۰- «قُلْ کونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِیداً».
بسیار بد است. کاری سخت، سنگین و کمر شکن است.
۵۱- «أَوْ خَلْقاً مِمَّا یکبُرُ فِی صُدُورِکمْ، فَسَیقُولُونَ مَنْ یعِیدُنَا، قُلِ الَّذِی فَطَرَکمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَینْغِضُونَ إِلَیک رُءُوسَهُمْ وَیقُولُونَ مَتَی هُوَ؟ قُلْ عَسَی أَنْ یکونَ قَرِیباً».
خوب نیست. کاری است بی‌نتیجه و بدون خاصیت که خواهان را به ورشکستگی می‌کشاند.
«یکبُرُ فِی صُدُورِکمْ»: اضطراب‌زا و استرس‌آور است.
«فَسَیقُولُونَ»: مراحلی از کار به تأخیر می‌افتد.
«فَسَینْغِضُونَ»: تسویف آن تکرار شده که آرامش را از خواهان می‌گیرد.
«مَتَی هُوَ؟»: معلوم نیست طرف مقابل خواهان کیست.
«عَسَی»: استرس و تنیدگی می‌آورد.
۵۲- «یوْمَ یدْعُوکمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ، وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا».
خوب نیست.
«وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا»: خواهان کار را کوچک می‌بیند. کار با
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۰
خیال‌پردازی و نیز محدودیت انجام می‌شود و نتیجه‌ای شفاف و گویا ندارد.
۵۳- «وَقُلْ لِعِبَادِی یقُولُوا الَّتِی هِی أَحْسَنُ، إِنَّ الشَّیطَانَ ینْزَغُ بَینَهُمْ، إِنَّ الشَّیطَانَ کانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوّاً مُبِیناً».
خوب نیست. ارعاب و تحذیر در آن است. کار نتیجه‌بخش نیست و خواهان در روند عملیاتی نمودن آن دشمنانی می‌یابد که به وی حمله می‌کنند؛ در حالی که به شکست خواهان می‌انجامد و او فریب و نیرنگ می‌خورد یا مال او را به سرقت می‌برند یا آن را آتش می‌زنند و به هرحال برای وی زیان‌بار است.
۵۴- «رَبُّکمْ أَعْلَمُ بِکمْ، إِنْ یشَأْ یرْحَمْکمْ، أَوْ إِنْ یشَأْ یعَذِّبْکمْ، وَمَا أَرْسَلْنَاک عَلَیهِمْ وَکیلًا».
خوب نیست.
«رَبُّکمْ أَعْلَمُ بِکمْ»: خواهان ناخودآگاه به دام می‌افتد.
«وَمَا أَرْسَلْنَاک عَلَیهِمْ وَکیلًا»: انجام این کار ضمانتی ندارد.
۵۵- «وَرَبُّک أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیینَ عَلَی بَعْضٍ، وَآتَینَا دَاوُودَ زَبُوراً».
بسیار خوب است.
«وَآتَینَا دَاوُودَ زَبُوراً»: برای انجام این کار باید سند مکتوب داشت؛ زیرا با توجه به: «وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیینَ عَلَی بَعْضٍ» برد و باخت آن قهری است.
۵۶- «قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا یمْلِکونَ کشْفَ الضُّرِّ عَنْکمْ، وَلَا تَحْوِیلًا».
خیلی بد است.
«الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ»: ظاهر کار فریبنده است و نتیجه و باطنی برای آن نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۱
«فَلَا یمْلِکونَ کشْفَ الضُّرِّ عَنْکمْ»: شکست خواهان قطعی است.
«وَلَا تَحْوِیلًا»: هیچ گونه قدرت مانور و جابجایی در این کار نیست و نتیجهٔ حاصل شده بر روی دست خواهان می‌ماند. برای نمونه، اگر کالایی را بخرد، مشتری آخرین آن خود وی است.
۵۷- «أُولَئِک الَّذِینَ یدْعُونَ یبْتَغُونَ إِلَی رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیهُمْ أَقْرَبُ، وَیرْجُونَ رَحْمَتَهُ، وَیخَافُونَ عَذَابَهُ، إِنَّ عَذَابَ رَبِّک کانَ مَحْذُوراً».
خوب نیست. پایانی عذاب‌آور و حرمان‌زا و خذلان‌ساز دارد و به بن‌بست می‌خورد.
۵۸- «وَإِنْ مِنْ قَرْیةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِکوهَا قَبْلَ یوْمِ الْقِیامَةِ، أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَاباً شَدِیداً، کانَ ذَلِک فِی الْکتَابِ مَسْطُوراً».
بسیار خطرناک است و به هیچ وجه نباید نزدیک آن شد.
۵۹- «وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآَیاتِ إِلَّا أَنْ کذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ، وَآتَینَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً، فَظَلَمُوا بِهَا، وَمَا نُرْسِلُ بِالْآَیاتِ إِلَّا تَخْوِیفاً».
خیلی بد است. خوف و اضطراب از عوارض آن است و معلوم نیست طرف مقابل خواهان کیست. نتیجه‌ای برای آن نیست.
۶۰- «وَإِذْ قُلْنَا لَک إِنَّ رَبَّک أَحَاطَ بِالنَّاسِ، وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْیا الَّتِی أَرَینَاک إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ، وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ، وَنُخَوِّفُهُمْ، فَمَا یزِیدُهُمْ إِلَّا طُغْیاناً کبِیراً».
کاری است فتنه‌انگیز، پلید و اضطراب‌آور که فرجام خواهان را طغیان و شکست قرار می‌دهد. کار به جایی نمی‌رسد و نمی‌توان از آن رهایی جست. خیلی بد است.
۶۱- «وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآَدَمَ، فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ، قَالَ: أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِیناً».
خیلی بد است. نافرمانی، شکست، اختلاف و ناآگاهی دامنگیر خواهان می‌گردد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۲
۶۲- «قَالَ: أَرَأَیتَک هَذَا الَّذِی کرَّمْتَ عَلَی لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ لَأَحْتَنِکنَّ ذُرِّیتَهُ إِلَّا قَلِیلًا».
بسیار بد و خطرناک است و خواهان را با دشمنانی آگاه به‌گونه‌ای وحشتناک درگیر می‌کند و شکست وی نیز حتمی است.
۶۳- «قَالَ: اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَک مِنْهُمْ، فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُکمْ، جَزَاءً مَوْفُوراً».
خیلی بد، خطرناک، زیان بار و حرمان آور است.
۶۴- «وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِک وَأَجْلِبْ عَلَیهِمْ بِخَیلِک وَرَجِلِک وَشَارِکهُمْ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَولَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا یعِدُهُمُ الشَّیطَانُ إِلَّا غُرُوراً».
کاری است، پیچیده، سنگین، با شکوه ظاهری، اما بدون فایده و نتیجه. بسیار بد است.
۶۵- «إِنَّ عِبَادِی لَیسَ لَک عَلَیهِمْ سُلْطَانٌ، وَکفَی بِرَبِّک وَکیلًا».
ابتدای کار بسیار مشکل، سنگین و پر زحمت است اما پایان آن خیلی خوب است.
۶۶- «رَبُّکمُ الَّذِی یزْجِی لَکمُ الْفُلْک فِی الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ، إِنَّهُ کانَ بِکمْ رَحِیماً».
خیلی خوب است. باید با توکل بر انجام آن اقدام کرد که نتایج خوبی دارد. البته خالی از زحمت و مخاطره نیست.
«فِی الْبَحْرِ»: بزرگی و سختی کار را می‌رساند.
«إِنَّهُ کانَ بِکمْ رَحِیماً»: مدد و عنایت خداوند با خواهان است.
۶۷- «وَإِذَا مَسَّکمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِیاهُ، فَلَمَّا نَجَّاکمْ إِلَی الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ، وَکانَ الْإِنْسَانُ کفُوراً».
منفعت و گشایش فراوانی در زندگی خواهان وارد می‌سازد اما او را به کفران، نگرانی و آلودگی دچار می‌نماید. خوب نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۳
۶۸- «أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ یخْسِفَ بِکمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ یرْسِلَ عَلَیکمْ حَاصِباً، ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکمْ وَکیلًا».
خیلی بد و نیز خطرناک است. باید ترک شود.
«یرْسِلَ»: حوادثی در راه است که با توجه به: «حَاصِباً» زیان‌بار است و چه‌بسا ورشکستگی، قتل و آتش‌سوزی از آسیب‌های آن باشد. این آسیب‌ها را با توجه به شخصیت خواهان می‌توان به دست آورد.
۶۹- «أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ یعِیدَکمْ فِیهِ تَارَةً أُخْرَی، فَیرْسِلَ عَلَیکمْ قَاصِفاً مِنَ الرِّیحِ، فَیغْرِقَکمْ بِمَا کفَرْتُمْ، ثُمَّ لَاتَجِدُوا لَکمْ عَلَینَا بِهِ تَبِیعاً».
استفاده از جار و مجرورهای متعدد در این آیه بر سختی فراوان و وجود گره بسیار در کار دلالت دارد. کاری است پیچیده و زیان بار که حوادثی مانند تصادف، مرگ یا درگیری در آن به‌حتم پیش می‌آید. بسیار بد است.
۷۰- «وَلَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی آدَمَ، وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ، وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیبَاتِ، وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا».
عالی است. کاری عمومی است.
«بَنِی آدَمَ»: مخاطراتی دارد و معلوم نیست خیرات کار به خواهان برسد.
«فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ»: کاری است باز و گسترده که خواهان در چگونگی انجام آن آزادی عمل دارد.
«تَفْضِیلًا»: از آیات هبه‌ای و دهشی است که بسیار پر منفعت می‌باشد. البته، منافع آن عمومی است و چیزی ویژهٔ خواهان وجود ندارد.
۷۱- «یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ، فَمَنْ أُوتِی کتَابَهُ بِیمِینِهِ فَأُولَئِک یقْرَؤُونَ کتَابَهُمْ، وَلَا یظْلَمُونَ فَتِیلًا».
خیلی خوب است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۴
«نَدْعُوا کلَّ أُنَاسٍ»: کاری بلند، زمان‌بر و پر دردسر است؛ زیرا ندا دادن و رساندن صدا به دیگران به درازا می‌کشد و مکافات و سختی خود را دارد.
«أُوتِی کتَابَهُ بِیمِینِهِ»: زحمت و تلاش را لازم دارد.
۷۲- «وَمَنْ کانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الْآَخِرَةِ أَعْمَی، وَأَضَلُّ سَبِیلًا».
خیلی بد است. کار بسته و قفل است و نتیجه‌ای جز گرفتاری و نابسامانی ندارد. بدی آن دیرهنگام مشخص می‌شود و هزینهٔ سنگینی از خواهان می‌گیرد.
۷۳- «وَإِنْ کادُوا لَیفْتِنُونَک عَنِ الَّذِی أَوْحَینَا إِلَیک لِتَفْتَرِی عَلَینَا غَیرَهُ، وَإِذاً لَاتَّخَذُوک خَلِیلًا».
بسیار بد است. افترا، فتنه، دورویی، دشمنی، قصد سوء و شیطنت در آن است و نتیجه‌ای نیز بر آن مترتب نیست.
۷۴- «وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاک لَقَدْ کدْتَ تَرْکنُ إِلَیهِمْ شَیئاً قَلِیلًا».
پرمخاطره، گرفتار کننده، سخت و سنگین است. زحماتی که از خواهان می‌برد بسیار و نتایج و بهره‌ای آن اندک است. خوب نیست.
۷۵- «إِذاً لَأَذَقْنَاک ضِعْفَ الْحَیاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ، ثُمَّ لَاتَجِدُ لَک عَلَینَا نَصِیراً».
خیلی بد است. مشکلات کار و خیال‌پردازی در آن فراوان است.
ظاهری با شکوه و باطنی خالی و پوچ دارد.
۷۶- «وَإِنْ کادُوا لَیسْتَفِزُّونَک مِنَ الْأَرْضِ لِیخْرِجُوک مِنْهَا، وَإِذاً لَایلْبَثُونَ خِلَافَک إِلَّا قَلِیلًا».
خوب نیست. تمامی واژه‌های به کار رفته در آن بار منفی دارد.
۷۷- «سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَک مِنْ رُسُلِنَا، وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا».
خوب است. کاری عمومی و نرمال است که خطری ندارد و روند انجام آن هموار است: «وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۵
۷۸- «أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوک الشَّمْسِ إِلَی غَسَقِ اللَّیلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ، إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً».
به شرط سرعت و داشتن همت خوب است.
«لِدُلُوک الشَّمْسِ»: باید در انجام کار سرعت و عجله داشت؛ چرا که هرگونه سستی و اهمال سبب از دست رفتن خیرات آن می‌گردد.
«وَقُرْآنَ»: باید تمامی جوانب کار را با همت جمع کرد؛ وگرنه نتیجه‌بخش نخواهد بود.
۷۹- «وَمِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَک، عَسَی أَنْ یبْعَثَک رَبُّک مَقَاماً مَحْمُوداً».
بسیار خوب است. معنویت و مقام را برای خواهان سبب می‌شود.
«فَتَهَجَّدْ بِهِ»: کار مورد نظر زحمت و تلاش را نیاز دارد.
«نَافِلَةً»: این کار را باید با اراده و اختیار دنبال نمود و نه با جبر.
۸۰- «وَقُلْ رَبِّ، أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ، وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ، وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْک سُلْطَاناً نَصِیراً».
عالی است. از آیات ذکر است. ذکر آن چنین است: «رَبِّ، أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ، وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ، وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْک سُلْطَاناً نَصِیراً».
برای افراد وسواسی و ضعیف النفس که فقر، بی‌کاری یا مشکلات دیگری دارند باعث رفع مشکل می‌گردد. ذکر دیگر آن عبارت است از:
«ربّ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْک سُلْطَاناً نَصِیراً». این ذکر برای افزایش قوت و قدرت و نیز بالا بردن توان حرکت مفید است. باید توجه داشت در کارهای سنگین به جای رب، «اللهم» مناسب‌تر است و بیش‌تر جواب می‌دهد.
۸۱- «وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ، إِنَّ الْبَاطِلَ کانَ زَهُوقاً».
خوب است.
«وَقُلْ»: درگیری و اختلاف می‌آورد. یعنی باید خود را محکم بگیری تا در مشکلات آن ساقط نگردی.
«وَزَهَقَ الْبَاطِلُ»: دیربازده است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۶
۸۲- «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ، وَلَا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَاراً».
عالی است؛ باید با نیت خیر و سالم و از راه‌های شرعی و قانونی به انجام آن اقدام کرد.
«وَنُنَزِّلُ»: کار به تدریج و مرحله به مرحله پیش می‌رود.
«الْقُرْآنِ»: کار دارای جمعیت است.
«وَلَا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَاراً»: افراد زرنگ و حقه‌باز را بیچاره می‌کند و چون حصر در آن است کم‌ترین ترحم و ارفاقی به آنان ندارد.
۸۳- «وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَی الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَی بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کانَ یئُوساً».
خیلی بد است. حرمان، یأس و کفران را در پی دارد؛ هرچند ظاهر آن شیرین است.
۸۴- «قُلْ کلٌّ یعْمَلُ عَلَی شَاکلَتِهِ، فَرَبُّکمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَی سَبِیلًا».
کاری است پُر زحمت که مشکلات فراوانی دارد اما خداوند می‌خواهد این کار انجام بگیرد و مددکار خواهان است، از این رو خوب است.
۸۵- «وَیسْأَلُونَک عَنِ الرُّوحِ، قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی، وَمَا أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا».
بسیار خوب اما سخت است. درگیری و مشکلات را دارد در پایان نیز با قلت و اندکی مواجه می‌شود.
۸۶- «وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَینَا إِلَیک، ثُمَّ لَاتَجِدُ لَک بِهِ عَلَینَا وَکیلًا».
خوب نیست. مشکلات و سنگینی کار بر خواهان فشار می‌آورد و معلوم نیست نتیجه‌ای را به دست آورد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۷
۸۷- «إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّک، إِنَّ فَضْلَهُ کانَ عَلَیک کبِیراً».
خیلی خوب است. از دهش‌های الهی است که هیچ زحمتی را لازم ندارد. عمل، ایمان، شرط یا قیدی در آن نیست. سریع و تند به نتیجه می‌رسد.
«إِنَّ فَضْلَهُ کانَ عَلَیک کبِیراً»: تمامی بهره‌های آن به خواهان می‌رسد.
۸۸- «قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَی أَنْ یأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لَا یأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً».
خیلی بد است. باید این کار را رها نمود که انجام شدنی نیست. هتک حیثیت و آبروریزی خواهان را موجب می‌گردد.
۸۹- «وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کلِّ مَثَلٍ، فَأَبَی أَکثَرُ النَّاسِ إِلَّا کفُوراً».
کاری بسیار شایسته است اما به شکست، نابودی و حرمان مبتلا می‌شود و باید آن را رها کرد. بد است.
۹۰- «وَقَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَک حَتَّی تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ ینْبُوعاً».
خوب نیست؛ به‌درستی انجام نمی‌شود و سستی و ناتوانی در آن است. کاری است بدون خاصیت و نتیجه و امری غیر واقعی است.
۹۱- «أَوْ تَکونَ لَک جَنَّةٌ مِنْ نَخِیلٍ، وَعِنَبٍ، فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِیراً».
با آن که مراحل گوناگون و متنوعی دارد، چون بر امری غیر واقعی تعلیق شده است، خوب نیست.
۹۲- «أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ، کمَا زَعَمْتَ عَلَینَا کسَفاً، أَوْ تَأْتِی بِاللَّهِ وَالْمَلَائِکةِ قَبِیلًا».
خیال‌پردازی است و نتیجه‌ای نمی‌دهد. نابودی و سقوط را آرزو می‌کند.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۸
۹۳- «أَوْ یکونَ لَک بَیتٌ مِنْ زُخْرُفٍ، أَوْ تَرْقَی فِی السَّمَاءِ، وَلَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِیک حَتَّی تُنَزِّلَ عَلَینَا کتَاباً نَقْرَؤُهُ، قُلْ سُبْحَانَ رَبِّی، هَلْ کنْتُ إِلَّا بَشَراً رَسُولًا».
کاری غیر واقعی و خیال‌پردازانه است که نتیجه‌ای را در بر ندارد و زیان‌بار است.
۹۴- «وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ یؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَی، إِلَّا أَنْ قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَسُولًا».
خوب است. کاری است واقعی و حقیقی.
۹۵- «قُلْ لَوْ کانَ فِی الْأَرْضِ مَلَائِکةٌ یمْشُونَ مُطْمَئِنِّینَ لَنَزَّلْنَا عَلَیهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَکاً رَسُولًا».
بسیار خوب است. کاری است اجرایی و روان، واقعی، مطمئن و پُر خیر و برکت.
۹۶- «قُلْ کفَی بِاللَّهِ شَهِیداً بَینِی وَبَینَکمْ إِنَّهُ کانَ بِعِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً».
کفایت، شهادت، قرب، تخصص، بصیرت و التفات در آن است: «إِنَّهُ کانَ بِعِبَادِهِ خَبِیراً بَصِیراً». خیلی خوب است.
۹۷- «وَمَنْ یهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ، وَمَنْ یضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِهِ، وَنَحْشُرُهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ عَلَی وُجُوهِهِمْ عُمْیاً وَبُکماً وَصُمّاً، مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ، کلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِیراً».
خوب نیست. به اعتبار صدر آن ظاهر خوبی دارد ولی نتیجه‌بخش نیست.
۹۸- «ذَلِک جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ کفَرُوا بِآَیاتِنَا، وَقَالُوا أَئِذَا کنَّا عِظَاماً وَرُفَاتاً، أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِیداً».
خوب نیست. کاری است سنگین و غیر واقعی که با تعجب و شک همراه است و نتیجه‌ای را در پی نمی‌آورد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۵۹
۹۹- «أَوَلَمْ یرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَی أَنْ یخْلُقَ مِثْلَهُمْ، وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَارَیبَ فِیهِ، فَأَبَی الظَّالِمُونَ إِلَّا کفُوراً».
خوب نیست. امکانات ویژه‌ای را برای خواهان فراهم می‌آورد اما نه‌تنها نتیجه‌ای را برای وی در پی ندارد، بلکه او را به کفران و ظلم و ستم دچار می‌سازد.
۱۰۰- «قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِکونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذاً لَأَمْسَکتُمْ خَشْیةَ الْإِنْفَاقِ، وَکانَ الْإِنْسَانُ قَتُوراً».
خوب نیست. امکانات و ظاهر آن بسیار است ولی فایده و نتیجه‌ای برای آن نمی‌باشد. خشیت، انفاق، امساک و قتور در آن است. همین امکانات فراوان سبب بدبختی می‌شود.
۱۰۱- «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَی تِسْعَ آیاتٍ بَینَاتٍ، فَاسْأَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ إِذْ جَاءَهُمْ، فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ: إِنِّی لَأَظُنُّک یا مُوسَی مَسْحُوراً».
خوب نیست. کاری پر دردسر است و با امکانات فراوانی که دارد نتیجه و خیری برای خواهان نمی‌گذارد.
۱۰۲- «قَالَ: لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ، وَإِنِّی لَأَظُنُّک یا فِرْعَوْنُ مَثْبُوراً».
خیلی خوب است؛ مشکلاتی در کار پیش می‌آید.
۱۰۳- «فَأَرَادَ أَنْ یسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ، فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِیعاً».
خوب است. کاری است که با سلامت، توکل و اراده می‌توان از مشکلات آن گذشت و به نتیجه دست یافت.
۱۰۴- «وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ اسْکنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآَخِرَةِ جِئْنَا بِکمْ لَفِیفاً».
بسیار خوب است. سکونت، آرامش، آخرت، جمعیت، اتحاد، قوت، قدرت و نتیجهٔ خوب با این کار همراه است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۰
۱۰۵- «وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ، وَبِالْحَقِّ نَزَلَ، وَمَا أَرْسَلْنَاک إِلَّا مُبَشِّراً وَنَذِیراً».
بسیار خوب است. کاری است معنوی که تمامی مراحل آن حقیقت دارد.
۱۰۶- «وَقُرْآناً فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلَی مُکثٍ، وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا».
خیلی خوب است. کاری است که هموار و آسان شده است.
۱۰۷- «قُلْ: آمِنُوا بِهِ أَوْ لَاتُؤْمِنُوا، إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا یتْلَی عَلَیهِمْ یخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّداً».
خوب است. نتیجهٔ خیر دارد؛ چرا که از علم، ایمان و سجود سخن می‌گوید.
۱۰۸- «وَیقُولُونَ: سُبْحَانَ رَبِّنَا، إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا».
عالی است. کاری است که انجام می‌شود و به نتیجه می‌رسد.
۱۰۹- «وَیخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ یبْکونَ، وَیزِیدُهُمْ خُشُوعاً».
عالی است. فروتنی، افتادگی و معنویت در آن است.
۱۱۰- «قُلِ: ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَیاً مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی، وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِک، وَلَا تُخَافِتْ بِهَا، وَابْتَغِ بَینَ ذَلِک سَبِیلًا».
بسیار خوب است. کاری است که حقیقت، جمعیت، تفصیل، آشکاری، ایمان، علم و معنویت در آن است. خواهان در پی هر کاری با هر شیوه و راه‌کاری که باشد خوب است. کاری است هموار، روان و رونده که خود به خود انجام می‌شود.
۱۱۱- «وَقُلِ: الْحَمْدُ لِلَّهِ، الَّذِی لَمْ یتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یکنْ لَهُ شَرِیک فِی الْمُلْک، وَلَمْ یکنْ لَهُ وَلِی مِنَ الذُّلِّ، وَکبِّرْهُ تَکبِیراً».
بسیار خوب است. آیهٔ یکصدو پنجم تا آخر از آیات ذکر است. هیچ ذکری به عظمت این آیات نیست. این ذکر را باید در سجده و خلوت انجام داد. ما آثار و حقیقت آن را در کتابی دیگر توضیح داده‌ایم. این آیات تفسیر آیهٔ نخست این سوره و مبین حقیقت معراج‌پیامبراکرم صلی الله علیه و آله است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۱
سورهٔ کهف
۱- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَی عَبْدِهِ الْکتَابَ، وَلَمْ یجْعَلْ لَهُ عِوَجاً».
خیلی خوب است. حمد، حق، انزال، عبد، کتاب و نفی کاستی در آن است. کاری است پایدار، سالم و قوی که ممکن است در پایان آن مشکلی پیش آید که در این صورت باید احتیاط، یا صدقه و خیراتی داشت تا آن مشکل برطرف شود.
۲- «قَیماً لِینْذِرَ باساً شدیداً مِنْ لَدُنْهُ، وَیبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ، الَّذِینَ یعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً».
خیلی خوب، شیرین، شاد و دارای قوت و قدرت است؛ ولی باید تلاش و سعی داشت و بدون زحمت به دست نمی‌آید.
۳- «مَاکثِینَ فِیهِ أَبَداً».
بسیار خوب است.
«مَاکثِینَ»: کار استقرار، قوت و دوام دارد.
۴- «وَینْذِرَ الَّذِینَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً».
خوب نیست. این کار هدف و غایت درستی ندارد.
«وَینْذِرَ»: خوف و اضطراب در آن پیش می‌آید.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۲
۵- «مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآَبَائِهِمْ کبُرَتْ کلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ یقُولُونَ إِلَّا کذِباً».
خوب نیست. سخن نادرست و بی‌حساب، کذب و دروغ آگاهانه و خباثت و گمراهی با آن همراه است.
۶- «فَلَعَلَّک بَاخِعٌ نَفْسَک عَلَی آثَارِهِمْ، إِنْ لَمْ یؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً».
خوب نیست. خواهان به زحمت می‌افتد و در پایان نیز جز تأسف بر کار بیهوده و زحمت بی‌اجر و نتیجه‌ای که کشیده چیزی بهرهٔ وی نمی‌شود. نگرانی و اضطراب نیز او را رنج می‌دهد.
۷- «إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَی الْأَرْضِ زِینَةً لَهَا، لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا».
کار خوبی است که به میزان همت و تلاش خواهان بستگی دارد ابتلا، امتحان و درگیری نیز در آن به‌وجود می‌آید.
۸- «وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَیهَا صَعِیداً جُرُزاً».
کاری است ابتدایی که پر زحمت است و مشقت فراوانی را می‌طلبد و بهره‌ای نیز برای خواهان ندارد. خوب نیست.
۹- «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکهْفِ وَالرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنَا عَجَباً».
کاری است سنگین که بدون آن که ظاهری متعارف داشته باشد، باطنی نیکو دارد. خوب است. باید دانست آیاتی که سرگذشت اصحاب کهف را بیان می‌دارد ظاهری غیر عادی دارد.
۱۰- «إِذْ أَوَی الْفِتْیةُ إِلَی الْکهْفِ، فَقَالُوا رَبَّنَا، آتِنَا مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً، وَهَیی‌ءْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَداً».
کاری است که به نتیجه نمی‌رسد و در صورت ناچاری می‌شود آن را انجام داد. در شروع کار حیرت و یأس خواهان را فرا می‌گیرد اما پایان خوشی دارد: «وَهَیی‌ءْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَداً».
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۳
۱۱- «فَضَرَبْنَا عَلَی آذَانِهِمْ فِی الْکهْفِ سِنِینَ عَدَداً».
خوب است. کاری است خوش باطن که خود را در ظاهر به هیچ وجه نشان نمی‌دهد.
۱۲- «ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَی الْحِزْبَینِ أَحْصَی لِمَا لَبِثُوا أَمَداً».
کار پیچیده‌ای است که ظاهری خوش ندارد اما نتیجهٔ آن خوشایند و خوب است.
۱۳- «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیک نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ، إِنَّهُمْ فِتْیةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ، وَزِدْنَاهُمْ هُدًی».
خوب است نتیجه‌ای نیکو دارد. هم سرگرمی است و هم دلگرمی.
۱۴- «وَرَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا، فَقَالُوا: رَبُّنَا، رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، لَنْ نَدْعُوَ مِنْ دُونِهِ إِلَهاً، لَقَدْ قُلْنَا إِذاً شَطَطاً».
بسیار خوب است؛ ولی در پایان آن کاستی، کجی و سستی رخ می‌نماید: «إِذاً شَطَطاً».
۱۵- «هَؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً، لَوْلَا یأْتُونَ عَلَیهِمْ بِسُلْطَانٍ بَینٍ، فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَی عَلَی اللَّهِ کذِباً».
بسیار بد است. کاری است که گرفتاری، دردسر، افترا و دروغ را پیش می‌آورد و بی‌نتیجه نیز است.
۱۶- «وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ، فَأْوُوا إِلَی الْکهْفِ ینْشُرْ لَکمْ رَبُّکمْ مِنْ رَحْمَتِهِ، وَیهَیی‌ءْ لَکمْ مِنْ أَمْرِکمْ مِرْفَقاً».
غربت، تنهایی، اعتزال، سختی و پناهندگی خواهان را در خود فرو می‌برد. خوب نیست.
۱۷- «وَتَرَی الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ کهْفِهِمْ ذَاتَ الْیمِینِ، وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ، وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِنْهُ، ذَلِک مِنْ آیاتِ اللَّهِ، مَنْ یهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ، وَمَنْ یضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیاً مُرْشِداً».
کاری است غیر عادی. نباید در کار اهمال داشت و بی‌احتیاط بود،
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۴
بلکه دقت بالا و آگاهی را نیاز دارد و در صورت بی‌احتیاطی و سقوط، کسی نیز نمی‌تواند به او کمک نماید.
۱۸- «وَتَحْسَبُهُمْ أَیقَاظاً وَهُمْ رُقُودٌ، وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیمِینِ وَذَاتَ الشِّمَالِ، وَکلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیهِ بِالْوَصِیدِ، لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیهِمْ لَوَلَّیتَ مِنْهُمْ فِرَاراً، وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً».
خیلی خوب است. خواهان در این کار غریب و تنها می‌ماند. کاری است معنوی، علمی و باطنی.
«وَهُمْ رُقُودٌ»: کار راحت و رونده است.
«وَکلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیهِ»: خواهان مددکار و حامی دارد.
۱۹- «وَکذَلِک بَعَثْنَاهُمْ لِیتَسَاءَلُوا بَینَهُمْ، قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ کمْ لَبِثْتُمْ؟ قَالُوا: لَبِثْنَا یوْماً أَوْ بَعْضَ یوْمٍ، قَالُوا: رَبُّکمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکمْ بِوَرِقِکمْ هَذِهِ إِلَی الْمَدِینَةِ، فَلْینْظُرْ أَیهَا أَزْکی طَعَاماً، فَلْیأْتِکمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ، وَلْیتَلَطَّفْ، وَلَا یشْعِرَنَّ بِکمْ أَحَداً».
کاری خوب، سخت، سنگین، بلند، پاک و طاهر است که رزق را با زحمت، تنهایی و پنهانی برای خواهان فراهم می‌آورد.
۲۰- «إِنَّهُمْ إِنْ یظْهَرُوا عَلَیکمْ یرْجُمُوکمْ أَوْ یعِیدُوکمْ فِی مِلَّتِهِمْ، وَلَنْ تُفْلِحُوا إِذاً أَبَداً».
خوب اما بسیار سنگین، سخت و پیچیده است. کاری است پنهانی که گرفتاری می‌آورد. شروع آن با قوت و قدرت همراه است. در این کار نباید بی‌احتیاطی داشت؛ چرا که هیچ ظاهر خوشایندی ندارد و ممکن است سستی را به خواهان وارد سازد در حالی که این کار همت بالایی را می‌طلبد.
۲۱- «وَکذَلِک أَعْثَرْنَا عَلَیهِمْ لِیعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ، وَأَنَّ السَّاعَةَ لَارَیبَ فِیهَا، إِذْ یتَنَازَعُونَ بَینَهُمْ أَمْرَهُمْ، فَقَالُوا ابْنُوا عَلَیهِمْ بُنْیاناً، رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ، قَالَ
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۵
الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَی أَمْرِهِمْ: لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیهِمْ مَسْجِداً».
کاری بلند، پیچیده، سنگین و سخت است که معنویت را در پی دارد و پایان آن عالی است: «مَسْجِداً».
۲۲- «سَیقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَابِعُهُمْ کلْبُهُمْ، وَیقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ کلْبُهُمْ، رَجْماً بِالْغَیبِ، وَیقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ کلْبُهُمْ، قُلْ: رَبِّی أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ، مَا یعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِیلٌ، فَلَا تُمَارِ فِیهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِراً، وَلَا تَسْتَفْتِ فِیهِمْ مِنْهُمْ أَحَداً».
خوب نیست. کاری است درهم، نامنظم، پریشان و مضطرب که پایانی ندارد و باید ترک شود.
۲۳- «وَلَا تَقُولَنَّ لِشَی‌ءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَلِک غَداً».
معلوم نیست کار مورد نظر نتیجه دهد. خوب نیست.
۲۴- «إِلَّا أَنْ یشَاءَ اللَّهُ، وَاذْکرْ رَبَّک إِذَا نَسِیتَ، وَقُلْ عَسَی أَنْ یهْدِینِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً».
خیلی خوب است. مشیت، ذکر، هدایت، قرب و رشد در آن است.
به‌سرعت به نتیجه می‌رسد؛ چرا که آیه‌ای کوتاه است. زمینه‌های قوت و رشد در آن بسیار است.
۲۵- «وَلَبِثُوا فِی کهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِأَةٍ سِنِینَ، وَازْدَادُوا تِسْعاً».
کاری است دیربازده که به‌راحتی به دست نمی‌آید. برای کارهایی که در کوتاه مدت انجام می‌شود خوب نیست چرا که برای نمونه اگر بخواهد به مسافرت رود، مشکل پیدا می‌کند و در راه می‌ماند و درگیری برای وی به‌وجود می‌آید. خوب نیست.
۲۶- «قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا لَهُ غَیبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، أَبْصِرْ بِهِ، وَأَسْمِعْ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِی، وَلَا یشْرِک فِی حُکمِهِ أَحَداً».
کار خود را نشان نمی‌دهد. شروع آن سنگین است. باید آن را ترک کرد.
بد است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۶
۲۷- «وَاتْلُ مَا أُوحِی إِلَیک مِنْ کتَابِ رَبِّک، لَامُبَدِّلَ لِکلِمَاتِهِ، وَلَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً».
اقدام بر این کار با داشتن توکل و نیت خیر خوب است وگرنه در کار مشکل پیدا می‌شود.
۲۸- «وَاصْبِرْ نَفْسَک مَعَ الَّذِینَ یدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِی، یرِیدُونَ وَجْهَهُ، وَلَا تَعْدُ عَینَاک عَنْهُمْ، تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکرِنَا، وَاتَّبَعَ هَوَاهُ، وَکانَ أَمْرُهُ فُرُطاً».
بد است. ظاهری فریبنده دارد ولی پایان خیری ندارد.
۲۹- «وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکمْ، فَمَنْ شَاءَ فَلْیؤْمِنْ، وَمَنْ شَاءَ فَلْیکفُرْ، إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ نَاراً، أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا، وَإِنْ یسْتَغِیثُوا یغَاثُوا بِمَاءٍ کالْمُهْلِ، یشْوِی الْوُجُوهَ، بِئْسَ الشَّرَابُ، وَسَاءَتْ مُرْتَفَقاً».
خیلی بد است. هرگونه امداد و حمایتی بر رنج و عذاب خواهان می‌افزاید.
۳۰- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَانُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا».
خیلی خوب است. زحمت و اضطراب برای خواهان پیش می‌آورد.
۳۱- «أُولَئِک لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ، تَجْرِی مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ، یحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ، وَیلْبَسُونَ ثِیاباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ، مُتَّکئِینَ فِیهَا عَلَی الْأَرَائِک، نِعْمَ الثَّوَابُ، وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقاً».
برای ازدواج، خرید منزل و مانند آن بسیار خوب است. کاری تنوع‌پذیر، سنگین، آبرومند و شاد می‌باشد.
۳۲- «وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَینِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَینِ مِنْ أَعْنَابٍ، وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ، وَجَعَلْنَا بَینَهُمَا زَرْعاً».
بسیار خوب، متنوع، پر منفعت اما پر زحمت است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۷
۳۳- «کلْتَا الْجَنَّتَینِ آتَتْ أُکلَهَا، وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَیئاً، وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَراً».
خیلی خوب و پر خیر و منفعت است و هیچ ضرر و زیانی در آن نیست.
۳۴- «وَکانَ لَهُ ثَمَرٌ، فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ یحَاوِرُهُ أَنَا أَکثَرُ مِنْک مَالًا، وَأَعَزُّ نَفَراً».
خوب است. امور مادی، قوت، قدرت و ادعا را برای خواهان می‌آورد.
۳۵- «وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ، قَالَ مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِیدَ هَذِهِ أَبَداً».
بد است.
۳۶- «وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً، وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلَی رَبِّی لَأَجِدَنَّ خَیراً مِنْهَا مُنْقَلَباً».
سنگینی و سختی کار فشار مضاعفی بر خواهان وارد می‌آورد و نتیجه‌ای معلوم و معین نیز به دست نمی‌دهد.
۳۷- «قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ یحَاوِرُهُ: أَکفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَک مِنْ تُرَابٍ، ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ، ثُمَّ سَوَّاک رَجُلًا».
خوب نیست. درگیری، انکار، کفران و زحمت را به دنبال دارد.
۳۸- «لَکنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّی، وَلَا أُشْرِک بِرَبِّی أَحَداً».
خوب است؛ ولی مقاومت و ایستادگی را می‌طلبد و درگیری را سبب می‌شود.
۳۹- «وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَک قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ، لَاقُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ، إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْک مَالًا وَوَلَداً».
بسیار خوب است.
۴۰- «فَعَسَی رَبِّی أَنْ یؤْتِینِ خَیراً مِنْ جَنَّتِک، وَیرْسِلَ عَلَیهَا حُسْبَاناً مِنَ السَّمَاءِ، فَتُصْبِحَ صَعِیداً زَلَقاً».
خیلی خوب است. خیرات و برکات را برای خواهان فراهم می‌سازد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۸
۴۱- «أَوْ یصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْراً، فَلَنْ تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَباً».
خوب نیست. فقر، ناتوانی و ضعف را به دنبال دارد.
۴۲- «وَأُحِیطَ بِثَمَرِهِ، فَأَصْبَحَ یقَلِّبُ کفَّیهِ عَلَی مَا أَنْفَقَ فِیهَا، وَهِی خَاوِیةٌ عَلَی عُرُوشِهَا، وَیقُولُ یا لَیتَنِی لَمْ أُشْرِک بِرَبِّی أَحَداً».
کار به یأس و ناامیدی می‌انجامد. خوب نیست.
۴۳- «وَلَمْ تَکنْ لَهُ فِئَةٌ ینْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ، وَمَا کانَ مُنْتَصِراً».
خوب نیست. با توجه به تعدد امور منفی، کار به شکست می‌انجامد و نتیجه‌ای ندارد.
۴۴- «هُنَالِک الْوَلَایةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَیرٌ ثَوَاباً وَخَیرٌ عُقْباً».
خیلی خوب است. کار با قوت و قدرت انجام می‌شود و به نتایجی معنوی می‌رسد. با توجه به این که بعد از چند آیه که استخارهٔ تمامی آن خوب نیست، آیه‌ای آمده که استخارهٔ آن خوب است، نباید کار مورد نظر را ترک کرد؛ وگرنه زیان می‌بیند.
«هُنَالِک»: استقرار و ثبات در این کار پیش می‌آید.
«الْوَلَایةُ»: قوت و قدرت می‌آورد.
۴۵- «وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَیاةِ الدُّنْیا، کمَاءٍ أَنْزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ، فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ، فَأَصْبَحَ هَشِیماً تَذْرُوهُ الرِّیاحُ، وَکانَ اللَّهُ عَلَی کلِّ شَی‌ءٍ مُقْتَدِراً».
کاری است عادی و طبیعی که خیرات دنیوی و ظاهری آن بسیار است و نتیجهٔ آن نیز عادی است. کاری ماندگار، معنوی و باطنی نیست که دارای حقیقت باشد: «فَأَصْبَحَ هَشِیماً» و در پایان عمر، او با مرگ از دست می‌رود و چیزی فراتر از دنیا نمی‌باشد و همانند تمامی امور مادی و دنیوی، وزر و وبال آن باقی می‌ماند. خیلی خوب است البته عوارض این کار دنیوی با آن هست و ممکن است خیری نیز نداشته باشد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۶۹
۴۶- «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَالْبَاقِیاتُ الصَّالِحَاتُ خَیرٌ عِنْدَ رَبِّک ثَوَاباً، وَخَیرٌ أَمَلًا».
صدر آیه ذیل ماجرای پیشین در آیهٔ قبل است و همان استخاره و معنا را تأکید می‌کند، اما ذیل آن می‌فرماید: «وَالْبَاقِیاتُ الصَّالِحَاتُ خَیرٌ» که جریان تغییر می‌یابد. کاری است عالی، ماندگار که خیر، ثواب، جبروت و جلال دنیایی و نیز معنویت را دارد و شیرین نیز می‌باشد و تفاوت آن با آیهٔ پیشین در ماندگاری این کار است؛ چیزی که متأسفانه کم‌تر به آن بها داده می‌شود و بیش‌تر مردم به دنبال کاری هستند که منفعت بیش‌تری داشته باشد؛ هرچند ماندگاری و ثبات را نداشته باشد. بر اساس این آیهٔ شریفه، خواهان باید فردی مؤمن یا از اولیای خدا باشد.
۴۷- «وَیوْمَ نُسَیرُ الْجِبَالَ، وَتَرَی الْأَرْضَ بَارِزَةً، وَحَشَرْنَاهُمْ، فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً».
خیلی بد است. خطرات و زیان‌های حاصل از آن فراوان است و با لحاظ: «وَیوْمَ نُسَیرُ الْجِبَالَ»، خطر هم‌چون گردبادی کار را از بین می‌برد.
تغییر و تبدل کار بسیار است و ثبات و ماندگاری در آن دیده نمی‌شود.
۴۸- «وَعُرِضُوا عَلَی رَبِّک صَفّاً لَقَدْ جِئْتُمُونَا کمَا خَلَقْنَاکمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَکمْ مَوْعِداً».
بد است. حرمان، زیان، شک و گمان، بی‌اعتباری، نداشتن نظم و برنامه و به هم‌ریزی، نداشتن نتیجه و باطن از پی‌آمدهای کار است.
۴۹- «وَوُضِعَ الْکتَابُ، فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ، وَیقُولُونَ: یا وَیلَتَنَا، مَالِ هَذَا الْکتَابِ، لَایغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا، وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِراً، وَلَا یظْلِمُ رَبُّک أَحَداً».
بسیار بد است. خاصیت و نتیجه‌ای جز به‌هم‌ریزی، ناتوانی، شکست، خطر، قتل، نابودی و مماشات در آن نیست.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۰
۵۰- «وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآَدَمَ، فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ، کانَ مِنَ الْجِنِّ، فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ، أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّیتَهُ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِی وَهُمْ لَکمْ عَدُوٌّ، بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا».
خیلی بد است. خواهان با فردی شیطان رو به‌رو می‌شود. در صورتی که مورد استخاره ازدواج باشد، طرف مقابل فردی گمراه و گمراه کننده است و خواهان را به فساد می‌کشاند. چنان‌چه مورد آن شراکت باشد، شریک وی او را به دزدی و خیانت وا می‌دارد. خواهان در معرض هتک حیثیت و آبروریزی قرار می‌گیرد و قساوت، ظلم، ستم‌گری، فساد، بی‌اعتقادی، بد عملی و بیچارگی را برای خواهان پیش می‌آورد.
۵۱- «مَا أَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَلَا خَلْقَ أَنْفُسِهِمْ، وَمَا کنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً».
خوب نیست. در گرداب ظلم و ستم گرفتار می‌شود.
۵۲- «وَیوْمَ یقُولُ نَادُوا شُرَکائِی الَّذِینَ زَعَمْتُمْ، فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یسْتَجِیبُوا لَهُمْ، وَجَعَلْنَا بَینَهُمْ مَوْبِقاً».
بسیار بد است. هر مقدار سرمایه‌گذاری در این کار سبب از دست رفتن و نابودی آن می‌شود و هیچ نتیجه‌ای از آن جز ضرر وزیان نمی‌بیند.
حرمان و خطراتی مانند: قتل، تصادف و آبروریزی در آن پیش می‌آید.
۵۳- «وَرَأَی الْمُجْرِمُونَ النَّارَ، فَظَنُّوا أَنَّهُمْ مُوَاقِعُوهَا، وَلَمْ یجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفاً».
خیلی بد است. کاری است که اگر به آن بپردازد نمی‌تواند از آن رهایی یابد. خطرناک است و باید آن را ترک کند.
۵۴- «وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِنْ کلِّ مَثَلٍ، وَکانَ الْإِنْسَانُ أَکثَرَ شَی‌ءٍ جَدَلًا».
خیلی خوب است اما در پایان کار باید احتیاط را رعایت کند تا به
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۱
حرمان، کفران و دیگر مشکلات گرفتار نشود. برای نمونه، اگر اتومبیل یا خودروی سواری می‌خرد، باید با سرعت متعادل حرکت نماید تا حادثه‌ای برای وی پیش نیاید.
۵۵- «وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ یؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَی، وَیسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِیهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ، أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا».
بسیار بد است. با تلخی شروع می‌شود و پایان آن نیز با تلخی و ناگوارایی است. خواهان با این کار خود را به فلاکت، مصیبت، رنج و ناراحتی می‌اندازد. با آن که کار مورد نظر خیر است، اما برای خواهان خوب نیست. ممکن است خواهان فردی مؤمن یا عالم باشد، اما در کار خیری که می‌خواهد انجام دهد شری را بپا می‌نماید یا به ریا و مفاسد دیگری مبتلا می‌گردد.
۵۶- «وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ، وَیجَادِلُ الَّذِینَ کفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِیدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ، وَاتَّخَذُوا آیاتِی، وَمَا أُنْذِرُوا هُزُواً».
شروع خوبی دارد اما نتیجه‌بخش نیست. پیروزی، موفقیت، سعادت‌و سلامت را نمی‌توان در آن جست؛ چرا که ذیل آیه بر صدر آن مقدم است.
۵۷- «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکرَ بِآَیاتِ رَبِّهِ، فَأَعْرَضَ عَنْهَا، وَنَسِی مَا قَدَّمَتْ یدَاهُ، إِنَّا جَعَلْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ أَکنَّةً أَنْ یفْقَهُوهُ، وَفِی آذَانِهِمْ وَقْر، اً وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدَی فَلَنْ یهْتَدُوا إِذاً أَبَداً».
ظاهری شکوهمند و فریبنده دارد ولی قساوت و گمراهی را به خواهان ارزانی می‌دارد و به نتیجه‌ای نیز نمی‌رسد. خباثت و شیطنت آن فراوان است.
۵۸- «وَرَبُّک الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ، لَوْ یؤَاخِذُهُمْ بِمَا کسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ، بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ یجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلًا».
خوب نیست. ذیل آیه بر خیرات ظاهری موجود در صدر آن غلبه دارد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۲
۵۹- «وَتِلْک الْقُرَی، أَهْلَکنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا، وَجَعَلْنَا لِمَهْلِکهِمْ مَوْعِداً».
بسیار بد است. تجاوز، ظلم، ستم و ستیز خواهان را آلوده می‌سازد و نه خود از آن فایده‌ای می‌بیند و نه دیگران.
۶۰- «وَإِذْ قَالَ مُوسَی لِفَتَاهُ لَاأَبْرَحُ حَتَّی أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَینِ، أَوْ أَمْضِی حُقُباً».
از آیات سرفصل است. قرب، قوت، جدیت، جزم، غایت و هدف بلند، بلندی مدت و تأکید در آن است. بسیار خوب ولی سنگین است و همت بلندی را لازم دارد.
۶۱- «فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَینِهِمَا نَسِیا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ سَرَباً».
خوب است. مشکلاتی دارد که همت و تحمل را می‌طلبد. دیررس و سنگین است و کار مورد نظر دارای اهمیت است.
۶۲- «فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِینَا مِنْ سَفَرِنَا هَذَا نَصَباً».
سختی، سنگینی و دردسر دارد؛ اما خوب است.
۶۳- «قَالَ أَرَأَیتَ إِذْ أَوَینَا إِلَی الصَّخْرَةِ، فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ، وَمَا أَنْسَانِیهُ إِلَّا الشَّیطَانُ أَنْ أَذْکرَهُ، وَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ عَجَباً».
سخت، سنگین، دیربازده و کاری غیر طبیعی است ولی خوب است.
«الْحُوتَ»: سعادت و سلامت است.
۶۴- «قَالَ: ذَلِک مَا کنَّا نَبْغِ، فَارْتَدَّا عَلَی آثَارِهِمَا قَصَصاً».
سخت و سنگین اما خوب است.
«فَارْتَدَّا عَلَی آثَارِهِمَا»: کاری تکراری است که رفت و برگشت دارد.
۶۵- «فَوَجَدَا عَبْداً مِنْ عِبَادِنَا، آتَینَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا، وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً».
عالی است. رحمتی از جانب خداوند به خواهان می‌رسد که مادی و دنیوی نیست، بلکه امری معنوی است؛ زیرا می‌فرماید: «رَحْمَةً مِنْ
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۳
عِنْدِنَا». هم‌چنین علم و یافتن یکی از اولیای الهی از دهش‌های الهی است که از اهتمام بالایی برخوردار است. خواهان در انجام این کار شریک پیدا می‌کند. زمینه‌های معنوی، صفا، باطن، سلامت، شور و آگاهی در این کار وجود دارد. زحمت و تلاشی را نیز نمی‌طلبد و همهٔ خیرات آن اعطایی است. زحمت آن را دیگران تحمل کرده‌اند و تنها خیر کار است که نصیب خواهان می‌گردد. خیری تازه و نو که می‌تواند دوست خوب، مال حلال و زن یا شوهر نیکو که پیشامد آن قابل محاسبه و پیش‌بینی نیست و در باور خواهان نمی‌گنجد باشد.
۶۶- «قَالَ لَهُ مُوسَی: هَلْ أَتَّبِعُک عَلَی أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً».
خیلی خوب است ولی زمینهٔ ورود و شرایط مقدماتی آن را باید فراهم نمود و با مشورت و سنجش ساختار کار بر انجام آن اقدام نماید.
۶۷- «قَالَ: إِنَّک لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِی صَبْراً».
خوب نیست. کاری بسیار سخت و سنگین است که نتیجه‌ای نیز با آن نیست و خواهان توانایی انجام آن را ندارد.
۶۸- «وَکیفَ تَصْبِرُ عَلَی مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً».
خواهان شایستگی انجام کار مورد نظر و تحمل سختی‌ها و فشار حاصل از آن را ندارد. خوب نیست.
۶۹- «قَالَ: سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ صَابِراً، وَلَا أَعْصِی لَک أَمْراً».
کاری سنگین و پر زحمت؛ ولی خوب است.
«إِنْ شَاءَ اللَّهُ»: کاری است روان و رونده.
۷۰- «قَالَ: فَإِنِ اتَّبَعْتَنِی فَلَا تَسْأَلْنِی عَنْ شَی‌ءٍ حَتَّی أُحْدِثَ لَک مِنْهُ ذِکراً».
خوب است. کاری است مشروط، مقید، سخت و سنگین.
۷۱- «فَانْطَلَقَا حَتَّی إِذَا رَکبَا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَهَا، قَالَ: أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا، لَقَدْ جِئْتَ شَیئاً إِمْراً».
خوب نیست. کار به تعارض و درگیری می‌کشد و با روحیه یا مذاق
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۴
خواهان سازگار نیست هر چند خالی از خیر نمی‌باشد. مادهٔ طلاق در صورتی که بر جدایی زن و شوهر به صورت عادی دلالت داشته باشد خوبی کار را می‌رساند.
۷۲- «قَالَ: أَلَمْ أَقُلْ إِنَّک لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِی صَبْراً».
خیلی سخت است و نتیجه نمی‌دهد. خوب نیست.
۷۳- «قَالَ: لَاتُؤَاخِذْنِی بِمَا نَسِیتُ، وَلَا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْراً».
خوب و نتیجه‌بخش نیست.
۷۴- «فَانْطَلَقَا حَتَّی إِذَا لَقِیا غُلَاماً، فَقَتَلَهُ، قَالَ: أَقَتَلْتَ نَفْساً زَکیةً بِغَیرِ نَفْسٍ، لَقَدْ جِئْتَ شَیئاً نُکراً».
پرسش وی با تهدید و نیز حکم همراه است نتیجه و خیری از این کار جز اختلاف، درگیری و تنازع برای خواهان ندارد. خوب نیست.
۷۵- «قَالَ: أَلَمْ أَقُلْ لَک إِنَّک لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِی صَبْراً».
مشکلات و سختی‌های آن فراوان است. خوب نیست.
۷۶- «قَالَ: إِنْ سَأَلْتُک عَنْ شَی‌ءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِی، قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّی عُذْراً».
سخت، سنگین، مشروط و پُر از گرفتاری، دردسر و حادثه است. بد است.
۷۷- «فَانْطَلَقَا حَتَّی إِذَا أَتَیا أَهْلَ قَرْیةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَنْ یضَیفُوهُمَا فَوَجَدَا فِیهَا جِدَاراً یرِیدُ أَنْ ینْقَضَّ فَأَقَامَهُ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَاتَّخَذْتَ عَلَیهِ أَجْراً».
خوب نیست و نتیجه‌ای را در پی ندارد. خواهان مورد نقد، اشکال و اعتراض قرار می‌گیرد و تنها زحمتی بیهوده را تحمل نموده است.
۷۸- «قَالَ: هَذَا فِرَاقُ بَینِی وَبَینِک، سَأُنَبِّئُک بِتَأْوِیلِ مَا لَمْ تَسْتَطِعْ عَلَیهِ صَبْراً».
خوب نیست. دلخراش‌ترین واژه در ناسوت که لذت هر کامیابی را
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۵
می‌گیرد، «فراق» و «هجران» است. با آن که کار مورد نظر سبب آگاهی و تجربه می‌شود ولی خوب نیست.
۷۹- «أَمَّا السَّفِینَةُ، فَکانَتْ لِمَسَاکینَ یعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ، فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِیبَهَا، وَکانَ وَرَاءَهُمْ مَلِک یأْخُذُ کلَّ سَفِینَةٍ غَصْباً».
خوب نیست. بر خواهان اعتراض و ایراد گرفته می‌شود و حکم نوش دارو بعد از مرگ سهراب را دارد که نتیجه‌ای از آن عاید نمی‌شود.
۸۰- «وَأَمَّا الْغُلَامُ، فَکانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَینِ، فَخَشِینَا أَنْ یرْهِقَهُمَا طُغْیاناً وَکفْراً».
خوب نیست و هیچ چیزی برای خواهان ندارد.
۸۱- «فَأَرَدْنَا أَنْ یبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَیراً مِنْهُ زَکاةً، وَأَقْرَبَ رُحْماً».
نیت و اراده‌ای صواب برای خواهان است. خیلی خوب است.
۸۲- «وَأَمَّا الْجِدَارُ فَکانَ لِغُلَامَینِ یتِیمَینِ فِی الْمَدِینَةِ، وَکانَ تَحْتَهُ کنْزٌ لَهُمَا، وَکانَ أَبُوهُمَا صَالِحاً، فَأَرَادَ رَبُّک أَنْ یبْلُغَا أَشُدَّهُمَا، وَیسْتَخْرِجَا کنْزَهُمَا رَحْمَةً مِنْ رَبِّک، وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی، ذَلِک تَأْوِیلُ مَا لَمْ تَسْطِعْ عَلَیهِ صَبْراً».
خوب نیست. نتیجه‌ای خوش برای خواهان رقم نمی‌خورد. گزارشی از زمان گذشته است که تنها می‌خواهد ضمن تصحیح نقل‌های تحریف شده در تاریخ، «مَا لَمْ تَسْطِعْ عَلَیهِ صَبْراً» را خاطرنشان شود.
۸۳- «وَیسْأَلُونَک عَنْ ذِی الْقَرْنَینِ، قُلْ سَأَتْلُو عَلَیکمْ مِنْهُ ذِکراً».
از آیات سرفصل و شروع داستان ذی القرنین است. سؤال، قول و سین می‌رساند کاری است دیربازده، سخت و سنگین؛ ولی به اعتبار:
«ذِی الْقَرْنَینِ» که نشانهٔ قوت، قدرت و دولت است بسیار خوب است.
۸۴- «إِنَّا مَکنَّا لَهُ فِی الْأَرْضِ، وَآتَینَاهُ مِنْ کلِّ شَی‌ءٍ سَبَباً».
قوت، قدرت، آگاهی و فنون دهشی و اعطایی پروردگار به خواهان می‌رسد. بسیار خوب، پر نتیجه، مثبت و زمینه‌دار است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۶
۸۵- «فَأَتْبَعَ سَبَباً».
بسیار خوب است و در کوتاه‌ترین زمان به نتیجه می‌رسد. پُر انرژی، پُر منفعت، بدون زحمت، کوتاه و سریع است.
۸۶- «حَتَّی إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ، وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَینٍ حَمِأةٍ، وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْماً، قُلْنَا: یا ذَا الْقَرْنَین، إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ، وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْناً».
بد است. با آن که شروع آن خوب است اما نتیجه‌ای جز عذاب و گرفتاری ندارد. در ضمن با افراد خوبی رو به‌رو نمی‌شود. تردید و تحیر نیز ذهن خواهان را آزار می‌دهد.
۸۷- «قَالَ: أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ، ثُمَّ یرَدُّ إِلَی رَبِّهِ، فَیعَذِّبُهُ عَذَاباً نُکراً».
خیلی بد است. پایان دردناکی دارد.
۸۸- «وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً، فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَی، وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یسْراً».
بسیار خوب است؛ البته باید برای انجام آن زحمت کشید تا به عافیت و دنیایی که در آن است رسید.
۸۹- «ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً».
قدرت، قوت و حرکت در آن است. خوب و زودبازده است.
۹۰- «حَتَّی إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَی قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْراً».
با آن که خواهان علم و اطلاعات دارد؛ ولی نتیجه‌ای ندارد: «لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْراً». خوب نیست.
۹۱- «کذَلِک وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَیهِ خُبْراً».
خیلی خوب است. علمی تجربی را به دست می‌آورد. زودبازده است.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۷
۹۲- «ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً».
حرکت، رشد و بالندگی در آن است. خوب است.
۹۳- «حَتَّی إِذَا بَلَغَ بَینَ السَّدَّینِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمَا قَوْماً لَایکادُونَ یفْقَهُونَ قَوْلًا».
با افرادی جاهل و نادان مواجه می‌شود و به مانعی بزرگ بر می‌خورد.
بد است.
۹۴- «قَالُوا: یا ذَا الْقَرْنَینِ، إِنَّ یأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ، فَهَلْ نَجْعَلُ لَک خَرْجاً عَلَی أَنْ تَجْعَلَ بَینَنَا وَبَینَهُمْ سَدّاً».
پیشنهاد خوبی به وی شده اما انجام آن خیلی سنگین است. با افرادی رذل و فاسد رو به‌رو می‌شود و خطراتی او را تهدید می‌کند. خوبی آن به اعتبار یادکرد از ذی القرنین است که قوت و توان بالای خواهان در انجام این کار را می‌رساند.
۹۵- «قَالَ: مَا مَکنِّی فِیهِ رَبِّی خَیرٌ، فَأَعِینُونِی‌بِقُوَّةٍ، أَجْعَلْ بَینَکمْ وَ بَینَهُمْ رَدْماً».
خیلی خوب است. مکنت، قوت و وحدت را در پی دارد.
۹۶- «آتُونِی زُبَرَ الْحَدِیدِ حَتَّی إِذَا سَاوَی بَینَ الصَّدَفَینِ، قَالَ: انْفُخُوا حَتَّی إِذَا جَعَلَهُ نَاراً، قَالَ: آتُونِی أُفْرِغْ عَلَیهِ قِطْراً».
خیلی خوب است. قوت، قدرت، استحکام و نتیجهٔ فراوان و ماندگار در آن است؛ ولی به همین میزان سخت است و زحمت می‌برد.
۹۷- «فَمَا اسْطَاعُوا أَنْ یظْهَرُوهُ، وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْباً».
بسیار خوب است. کاری است ماندگار با قوت و توان‌مندی بالا که خطری نیز ندارد.
۹۸- «قَالَ: هَذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی، فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکاءَ، وَکانَ وَعْدُ رَبِّی حَقّاً».
بسیار خوب است؛ اما در پایان با مشکلاتی مواجه می‌شود که احتیاط، دقت و حفاظت را می‌طلبد.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۸
۹۹- «وَتَرَکنَا بَعْضَهُمْ یوْمَئِذٍ یمُوجُ فِی بَعْضٍ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعاً».
خواهان با مانع‌تراشی دیگران مواجه می‌شود. نابودی و آشوب و به هم ریختگی مانند خوره به جان و سرمایهٔ وی می‌افتد. بسیار بد است.
۱۰۰- «وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ یوْمَئِذٍ لِلْکافِرِینَ عَرْضاً».
ناراحتی و رنج را با همهٔ وجود احساس می‌کند. خیلی بد است.
۱۰۱- «الَّذِینَ کانَتْ أَعْینُهُمْ فِی غِطَاءٍ عَنْ ذِکرِی، وَکانُوا لَایسْتَطِیعُونَ سَمْعاً».
خواهان را ناتوانی و غفلت فرا می‌گیرد. بد است.
۱۰۲- «أَفَحَسِبَ الَّذِینَ کفَرُوا أَنْ یتَّخِذُوا عِبَادِی مِنْ دُونِی أَوْلِیاءَ، إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْکافِرِینَ نُزُلًا».
خیلی بد است. به غفلت، خیال‌پردازی، شرک، گمراهی و پایانی ناگوار دچار می‌گردد. شکست او حتمی است.
۱۰۳- «قُلْ: هَلْ نُنَبِّئُکمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا».
خیلی بد است. حتی خوبی‌های این کار به زیان خواهان تمام می‌شود. باید آن را ترک کرد.
۱۰۴- «الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا، وَهُمْ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعاً».
کاری غفلت‌زاست. بسیار بد است.
۱۰۵- «أُولَئِک الَّذِینَ کفَرُوا بِآَیاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ، فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ، فَلَا نُقِیمُ لَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ وَزْناً».
تضییع نعمت و سرمایه است و جز ضرر، زیان و ادعای توخالی و تهی چیزی ندارد. خیلی بد است.
۱۰۶- «ذَلِک جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ، بِمَا کفَرُوا، وَاتَّخَذُوا آیاتِی وَرُسُلِی هُزُواً».
خیلی بد است. نابودی، فلاکت و بدبختی دامنگیر خواهان می‌شود.
دانش استخاره، ج۳، ص: ۱۷۹
۱۰۷- «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ، کانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا».
عالی است. البته زحمت دارد. با توجه به: «نُزُلًا» به وصول و نتیجه می‌رسد و نیز هر کاری که باشد، سعادت، سلامت و آسایش آن تضمین است. کاری ثابت و ماندگار است. این آیه با چهار آیهٔ بعد از بهترین آیات ذکر است.
۱۰۸- «خَالِدِینَ فِیهَا، لَایبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا».
هیچ گونه تزلزل، آشوب و به هم ریختگی، زلزله و اضطرابی در آن نیست. خیلی خوب است.
۱۰۹- «قُلْ: لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِکلِمَاتِ رَبِّی، لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کلِمَاتُ رَبِّی، وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً».
بسیار خوب ولی سخت است.
۱۱۰- «قُلْ: إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ، یوحَی إِلَی، أَنَّمَا إِلَهُکمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ، فَمَنْ کانَ یرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلًا صَالِحاً، وَلَا یشْرِک بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً».
عالی است. دریایی از خیرات، کمالات و برکات ظاهری و غیبی به خواهان رو می‌آورد. در انجام این کار باید توکل داشت و هراسی به خود راه نداد.
این آیه را به هنگام خواب می‌توان ذکر قرار داد تا انسان با غرور و دلتنگی به خواب نرود و بداند که بشری بیش نیست. این آیه می‌تواند آرامش اعصاب و راحتی روان را بیاورد. این چند آیه ملکوت بسیار بالایی دارد و انسان را به‌راحتی به آن می‌رساند و به او سرعت سیر می‌دهد.
