قسمت اول
آقای محمود احمدی نژاد در گفتگوی زنده تلویزیونی با شبکه یک سیما و رادیو ایران گفت: اینکه اسراف زیاد است، بهینه مصرف نمی کنیم. همین مقدار مصرف نیز عادلانه توزیع نمی شود و بعضیها ۳۰ برابر دیگران مصرف می کنند و باعث ایجاد فاصله طبقاتی می شوند در حالی که ما یارانه می دهیم تا عدالت برقرار شود. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: هدفمندی توزیع یارانه ها از نظر توجیه اقتصادی کاملا بی هدف و فریب و ریایی سیاسی بوده است.
ایران کشوری است که از حیث منابع طبیعی و درآمدزایی، برکت زاست و کشوری فقیر نمی باشد. اما آنچه سبب ضعف اقتصاد و قدرت خرید مردم می شود، نداشتن اقتصاد است. ایران اگر اقتصاد داشته باشد، توان تأمین هزینه های مورد نیاز ایرانیان را دارد، اما نبود سیستم اقتصادی درست و کارآمد، سرمایه ها را به اتلاف می کشاند. یکی از برنامه های مخرب اقتصاد ایران، که ما اعتراض خود را نسبت به آن، در همان سال ۱۳۸۸ و پیش از اجرای این طرح اعلام کردیم طرح هدفمندی یارانه هاست. باید گفت طرح هدفمندی یارانه ها که باید به هدف کمک به اقشار ناتوان و ضعیف برنامه ریزی می شد، با بی هدفی کامل و با یک فریب و ریای سیاسی انجام گرفت. ما در مهندسی نظام اسلامی، محور اصلی را «اقتصاد» می دانیم نه فرهنگ و دیانت. کشور بدون اقتصاد نه می تواند دین داشته باشد و نه فرهنگ و نه سیاست و نه استقلال و عزت. اقتصاد نیز که محوری ترین رکن نظام اسلامی است، باید خود نظام داشته باشد؛ وگرنه سرمایه ها آلوده می گردد و در مجاری خود به گردش در نمی آید یا در جایی انباشت و تبدیل به کوهی یخی می شود. اگر کشوری نظام درست، روشن و شفاف اقتصادی نداشته باشد، فساد در تمامی ارکان و فروع آن نفوذ می کند. به نظر ما، نبود سیستم اقتصادی درست، ریشه برنامه هدفمندی یارانه ها می باشد. سیستم اقتصادی درست، عمده بودجه خود را در امور طبیعی و اولی هزینه می کند و توزیع نقدی در اقتصاد، امری غیر طبیعی، ثانوی و اضطراری است. توزیع یارانه باید سه خصوصیت داشته باشد: یکی آنکه طبیعی باشد، دو دیگر آنکه مبتنی بر کوشش و تلاش و مبتنی بر کار باشد و سه دیگر آنکه موجب افزایش توانمندی گردد. طرح هدفمندی یارانه ها از هر سه شرط لازم گفته شده برای توزیع، خالی است.
قسمت دوم
محمود احمدی نژاد: طرح هدفمندی یارانه ها بزرگترین و مردمی ترین طرح اقتصادی کشور است. انرژی و ثروت متعلق به مردم است و معتقدیم بهترین حالت برای مدیریت ثروت ملی، مدیریت عمومی مردم و مشارکت مردم در مدیریت ثروت ملی است. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: توزیع نقدی یارانه ها قدرت سیاسی، انتخاب آزاد و مالکیت مردم را از آنان می گیرد.
برای توجیه توزیع نقدی یارانه می گویند این سرمایه مردم است که باید به مردم برسد؛ در حالی که در عمل چنین نخواهد شد. توزیع نقدی سیستم جمهور به خود نمی گیرد، بلکه قدرت خرید تمامی مردم ضعیف و فقیران به دست یک نفر قرار می گیرد و او بر قدرت خرید مردم سلطه پیدا می کند و این توان و قدرت در اختیار مردم قرار نمی گیرد و اقتدار آنان دانسته نمی شود. اقتدار اقتصادی در صورتی به جمهور و به مردم منتقل می شود که به مردم قدرت حرکت، رقابت و انتخاب بدهد و آنان را به تعامل با هم برساند، اما یارانه نقدی به استهلاک توان خرید و قدرت تولید و به ریزش منجر می شود و تمامی مردم را به شخص صاحب قدرت وابسته می سازد و سیستم سیاسی را به سیستم فاسد سلطه زرمحور و زورمدار تبدیل می کند که جا به جایی قدرت مبتنی بر این دو گزینه می گردد. در حقیقت، این امر قدرت انتخاب حقیقی را از مردم می گیرد و زر و زور تعیین کننده سرنوشت ملت می گردد. توزیع یارانه به جای آنکه مردمی باشد، دولت مالکی را موجب می شود و تراکم و توزیع و انتشار ثروت و سرمایه و زر را به کلی در اختیار دولت قرار می دهد. توزیع یارانه ها اگر ادامه پیدا کند، با تراکمی که در قدرت دولتی ایجاد می کند، نسل اقتصاد اسلامی را به کلی بر می اندازد و اقتصاد ایران به کلی روح ضعیف مردم مالکی را از دست می دهد. اقتصادی که مالکیت مردمی نداشته باشد، کار و تحقیق و علم و نوآوری و اختراع در آن ارزش پیدا نمی کند و تولید کار و تولید علم به کلی به رکود می انجامد و اقتصاد داخلی نه تنها به کلی سست و شکننده می گردد که هیچ گونه توان پایداری در برابر فشارهای خارجی ندارد، بلکه به طور کلی اقتصادی برای آن نمی ماند.
قسمت سوم
محمود احمدی نژاد: انرژی ارزان بوده کسی فکر را به کار نینداخته، این فکر معطل شده به خاطر اینکه یارانه ارزان آمده و تمام چاله و چوله ها را پر کرده است. الان می خواهیم بگوییم نخیر، چاله چوله ها را باید با همت و فکر پر کنیم، باید با بهینه سازی، سیستم ها و مدیریت را پر کنیم تا بعد بتوانیم در دنیا رقابت کنیم. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: توزیع نقدی یارانه اسرافی حرام با نشاط موقت ساندویچی.
توزیع نقدی یارانه ها برآمده از اقتصادی ساندویچی است. به این معنا که کسی فرزندان خود را ساندویچ می دهد که آشپزی نمی داند. توزیع نقدی نیز از کسی بر می آید که تخصص در اقتصاد ندارد و به جای حرکت بخشی سالم به سرمایه برای تبدیل آن به کار، بیت المال را به راحتی به ساندویچ تبدیل می کند و آن را به دست مردم می رساند یا هدفی سیاسی دارد. در حقیقت دولتی توزیع نقدی دارد که تخصص و عرضه ایجاد شغل و تولید کار ندارد و در عرصه اقتصاد، مفلوک و وامانده است. اقتصاد محور جامعه است و پول برای جامعه حکم خون را دارد این خون باید در رگهای جامعه به جریان و حرکت افتد و مردم را با حیات خود تغذیه کند، نه اینکه با اهرم فشار توزیع نقدی، زیر پوست جامعه تزریق یا بر سر مردم پاشیده شود که از مصادیق اسراف بیت المال و حرام است. پول بیت المال که برای جامعه حکم خون را دارد، در صورتی در شریان های جامعه به حرکت در می آید که به شکل ایجاد شغلهای خرده پا و فراگیر و حمایت از تولید کار و زیرساختهای عمومی و رفاه اجتماعی توزیع شود و به مردم مالکی منجر شود. اقتصاد، حیات جامعه است و اگر درمان نشود، مردم را به ورشکستگی می کشاند. باید گرته برداری از اقتصاد سوسیالیسم و کاپیتالیسم را دست برداشت و اقتصاد اسلامی را دریافت و آن را اجرایی کرد. برای دریافت سیستم اقتصاد اسلامی نیز نباید به مطالعه جامعه صدر اسلام رفت که جامعه آن جامعه ابتدایی بود، بلکه باید به کشف و استنباط سیستم اقتصاد اسلامی از متون و منابع دینی پرداخت که اقتصاد و مدیریت سرمایه را به مدد وحی الهی و عصمت اعطایی، سیستمی فوق زمانی و مدرن داده است.
قسمت چهارم
محمود احمدی نژاد: فکر می کنیم که اقتصاد را باید مردم اداره و ثروت ملی را باید مردم مدیریت کنند. این راهی است که ما شروع کردیم؛ با این اقدام گام آخر مرحله اول برداشته شده و ما وارد شرایط جدید اقتصادی می شویم. این واقعا شدنی است؛ برخی فکر می کنند که نشدنی است و مرتب آن را متوقف کردند در حالی که این کار شدنی است و مردم می توانند کارهای بزرگی کنند. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: سلامت جامعه تابع اقتصاد و پول است. توزیع نقدی یارانه، حیات را از مردم می گیرد.
اقتصاد اسلامی به هیچ وجه مالکیت دولتی و نیز انباشت سرمایه را بر نمی تابد، بلکه دولت نقش تصدی اموال را دارد که در مدیریت خود باید سرمایه را در چرخه اقتصادی، به گردش سالم در آورد و از رکود آن مانع شود و تولید سرمایه و ثروت را به مردم واگذارد و خود از آن بپرهیزد. مدیریت سرمایه سبب می شود ثروت در منطقه یک نفر کوهی یخی مخصوص او نسازد، بلکه همانند آب جریان داشته باشد و زندگی و نشاط را به همه مردم برساند و مردم از سرمایه هایی که به آنان می رسد تولید ثروت برای خود و جامعه داشته باشند و شور و نشاط اقتصادی مردمی، رونق تحقیق، تولید علم، ایجاد کار و ثروت را سبب می شود. طرح توزیع نقدی یارانه ها به قلب نظام اقتصادی فشار می آورد و قیمت ها را مرتب دچار نوسان و تورم شدید می سازد. نوسان قیمت ها و تورم مضاعف حاصل از توزیع نقدی، حتی در بخش مسکن مهر، که به صورت موقت و کاذب، نشاط می آورد، با طول زمان به سبب ایجاد فشارهای مضاعف، نشاط، بلکه حیات را از جامعه خواهد گرفت. حیات، سلامت و قدرت جامعه تابع اقتصاد و پول است و اگر این محور آسیب ببیند، فسادهای ناشی از فقر و ناتوانی و ضعف قدرت خرید، مهارناپذیر می گردد.
قسمت پنجم
محمود احمدی نژاد: پول هست؛ ما یارانه ها را برای مدت دو ماه واریز کرده ایم. این طرح دهها سال ادامه دارد؛ به فضل الهی این طرح به گونه ای است که کسی نتواند آن را لغو کند. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: بستر اجرای توزیع نقدی یارانه ها فراهم نبوده است.
سیستم توزیع یارانه های نقدی در حالی اجرایی شد که بستر لازم آن به هیچ وجه آماده نبود. یکی از مهم ترین و بنیادی ترین ارکان توزیع یارانه های دولتی، داشتن بانک جامع سرمایه است که در آن تمامی اطلاعات مربوط به اموال و مستغلات و دیگر سرمایه ها در آن ثبت شده باشد. این بانک، باید توان ارایه آمار لازم در این خصوص باشد و چنان با دقت برنامه ریزی شده و به روز باشد که قابل استناد برای مراکز دولتی و تصمیم گذار گردد. این حق نهادهای تصمیم گیر است که از ثروت و سرمایه مملکت و افراد جامعه اطلاع داشته باشند. دولت باید تمامی ثروتمندان را با رده های مختلف آنان که تنوع فراوانی نیز دارد، شناسایی کند. این برای نظام اسلامی یک کاستی بزرگ است که نداند ثروت و سرمایه ها در این سی و اندی سال گذشته کجا رفته و به دست چه کسانی رسیده است. این بانک، باید قدرت ممیزی دقیق داشته باشد و ثروتمندان را با رده های مالی گوناگونی که دارند به جامعه مصرفی و جابه جایی افراد در این رده ها را به روز به اطلاع مردم برساند.
قسمت ششم
محمود احمدی نژاد: این طرح گامهای بعدی دارد. سعی می کنیم پول موجود در حساب مردم در گامهای بعدی حداقل به دو برابر برسد. گام بعدی را ان شاء الله سال آینده اجرا می کنیم. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: مهم ترین آفت اقتصاد، دروغ است. برای اقتصاد سالم باید ممیزی و شفافیت داشت.
مهمترین آفت اقتصاد، دروغ است. اقتصاد در جامعه ای نظام می گیرد که صدق در آن غالب باشد. بیشترین آسیب دروغ به بدنه اقتصادی کشور وارد می شود. دولت خود باید برای کشف سرمایه و ثروت، اقدام کند و آن را یک وظیفه مهم بداند تا نادار از کم دار و دارا تشخیص داده شود. همچنین باید جریمه های بسیار سنگین برای کسانی که در این رابطه پنهان کاری، کتمان و دروغ دارند، وضع نمود؛ زیرا این مسأله با حیات یک جامعه ارتباط دارد و قابل کمترین اغماض و گذشت نیست و اجرای تعزیرات و جرایم لازم در این زمینه نیز بخشی از زیر ساخت نظام اقتصادی است. برای ثبت اموال در بانک جامع سرمایه، نباید بر نظام خوداظهاری تکیه کرد؛ وگرنه آمارگیرندگان یارانه نباید به هفتاد و چهار میلیون برسد. شاسی اقتصاد کشور بر پایه راستگویی و صدق است. در وضعیتی که اقتصاد ممیزی و شفافیت ندارد، توزیع نقدی یارانه به بزرگترین جنایت اقتصادی تبدیل می شود که کار و کارخانه ها و زیرساخت حیات را تعطیل می کند و به جای آن، افراد جامعه را به ساندویچ دعوت می کند؛ اما ساندویچی که بعد از مدتی عجز، فلاکت، زمین گیری، ورشکستی، ضعف و معلولیت را به جان اقتصاد و به جان مردم خواهد ریخت. توزیع نقدی یارانه جز ضرر برای مردم ندارد و باید به سرعت جمع شود. گویی برای این طرح، هیچ مطالعه ای صورت نگرفته یا غرضی سیاسی در کار است. و پایفشاری بر اجرای آن نیز با توجه به جان فشانی ها و خون دلهایی که برای این انقلاب خورده است برای مجریان خیر نمی آورد و عاقبتی جز نکبت، فلاکت و نابسامانی ندارد. جامعه باید بر اساس دین حرکت کند، اما در حوزه اقتصاد اسلامی نه دین به درستی استنباط شده و نه قانونمندی لازم را یافته است.
قسمت هفتم و پایانی
محمود احمدی نژاد: مردم توجه داشته باشند واریز دوم یارانه ها در همین مرحله اول صورت می گیرد و برای نان است. چون نان مهم است و می خواهیم مردم نان خوب بخورند. ان شاء الله نفری ۴۰۰۰ تومان به ازای هر ماه در همین هفته واریز می کنیم و برای دو ماهه ۸۰۰۰ تومان نفری خواهد شد. این پول امام زمان و بابرکت است این پول زمینه رشد جامعه است و پول حلال و پاک است بنابراین مراقب باشیم که این پول خراب نشود که دیگر اثر ندارد. ۲۸ آذر ۱۳۸۹
آیت الله نکونام: توزیع نقدی یارانه خست آلود، بیکارپرور و تبدیل بیت المال به معصیت است.
توزیع یارانه ها با توجه به محاسباتی که دولت می کند و با التفات به اندکی یارانه ماهیانه و خستی که در آن قرار دارد، برنامه ای تمام مصرفی است. توزیع یارانه ها به حمایت از فعالان عرصه اقتصادی، کارگران و تولیدکنندگان نمی انجامد، بلکه جامعه را به مصرف و به تحقیر و به سوء مصرف می کشاند. نظام اقتصادی سالم به مردم خود آبرومندانه شغل و ابزار کار و کار می دهد نه آنکه افراد جامعه را به بیکاری و گاه به سوء مصرف بکشاند؛ چنانکه معتادان کارت یارانه ماهیانه خود را برای تهیه مواد مخدر هزینه می کنند و این کار، بیت المال را به گداآوری و گداپروری دولتی و ترویج بیکاری کشانده است. یارانه ای که به افراد جامعه می دهند، هم تمام مصرفی است و هم بسیار می شود که با سوء مصرف مواجه می گردد. یارانه ای که به اسم مصرف شیر داده می شود، گاه در عمل برای خرید هروئین یا وسایل تجملی یا آرایشی هزینه می شود. اگر یارانه ها با توجه به نیازهای اقشار کم درآمد بر کالاهای خاص مانند «نان» که ضروری ترین نیاز اقشار ضعیف است، عرضه می شد، خیلی بهتر بود تا چنین توزیع خست آلودی داشته باشد. وانگهی نمی بایست نان را که قوت غالب مردم ایران است در چرخه یارانه ها وارد می کردند، بلکه به جای گران کردن آن، می بایست قیمت نان را پایین نیز می آوردند؛ زیرا اقشار ضعیف و فقیران با «نان» زنده اند و نان در حقیقت برای فقیران است. باید در تنظیم هر برنامه اقتصادی، گران کردن نان را غیرمجاز دانست. از سوی دیگر، این چه کاری است که شما از جیب مردم البته بدون خست، برداشت کنید؛ اما دوباره آن را به جیب مردم اما با خست، بازگردانید و روح و جان آنان را نیز در این حرکت ساندویچی به خاطر خست آلود بودن آن، به معنویت و به خدا و به هرچه صفا و پاکی است، بی میل نمایید. به هر روی، سیستم سالم اقتصادی مؤمن را آقا و بزرگوار می کند، نه گدامنش و خست پرور که لقمه خسیسانه، روح بزرگواری را از انسان می گیرد و عارض طبیعی آن این است که فرد را از معنویت طلبی و خداخواهی به کلی جدا می کند و میل به خدا را از روح او جدا می کند. توزیع یارانه ها مبتنی بر فقه اقتصاد اسلامی نیست، بلکه کاملا حرام و تبدیل بیت المال به معصیت است و گناه ریال به ریال هزینه این چنینی بیت المال بر عهده حامیان و مجریان آن می آید، بلکه حمایت از اقشار ضعیف و فقیران، از مسیر درست آن، واجب است. عالمان دینی می بایست در این زمینه امر به معروف و نهی از منکر می داشتند. آنان اگر بخواهند مردمی باشند، باید در این زمینه فریاد بر می آوردند. بدیهی است اگر عالمی نخواهد در کنار مردم مسلمان خود باشد، خودخواهی است که آمون هواپرستی دارد و در خدمت صندوقهای زر در می آید.
