آيت الله نكونام: محتوايي كه از دين ارايه مي‌شود، زباني عاميانه داشته باشد اما خود عاميانه نباشد.
در کشورهای اسلامی، بیشتر تعزیه علم و دین دیده می شود تا حقیقت علم و دین
در کشورهای اسلامی با تمامی استعدادها و موقعیت جغرافیایی و امکانات معنوی که دارند، بیشتر تعزیه علم و دین دیده می شود تا حقیقت علم و دین. این کشورها از تمدن علمی روز دنیا عقب نگاه داشته شده اند . فرهنگ فلسفی آنان گرفتار تقلید و رکود است و از دین، تنها به حفظ ظواهر و برخی سنتها آن هم به طور ناقص بسنده می شود. لوازم و ابزار پژوهش و تحقیق برای بیشتر مسلمانان فراهم نیست و آزادی عمل و بیان در این کشورها کمتر دیده می شود. البته این حریت آدمی است که سیر کمالی خود را ادامه می دهد اما ارزش های دینی جایگاه درست و مناسب خود را نیافته است تا زمینه بروز کمالات در آدمیان گردد. فرهنگ علمی مسلمانان فرسنگ ها از دنیای امروز عقب است و فرهنگ تفکر آنان مصرف گرای صرف زحمات گذشتگان است. دینداری آنان نیز همراه پیرایه، تظاهر و ریاکاری است.
در جمع بندی کلی باید گفت: آفت جان مسلمانان و مشکل جوامع اسلامی جهل علمی و فرهنگی است که آنان را در تمامی زمینه ها به سستی کشانیده است. هر کس به هر اندازه ای که می تواند باید به طور واقعی، جامعه را از آفت جهل و نادانی برهاند و مردم را به فکر و اندیشه دعوت کند تا آنان اندک اندک و هماهنگ به سوی بازنگری هرچه بیشتر علمی و دینی گام بردارند؛ وگرنه با این علم بازی و دین سازی که در این جوامع مطرح است، آنان هرگز روی رستگاری را نمی بینند.
سخنرانی ها باید درس گفتار باشد تا حکایت، قصه و مثل. این امر در برنامه های معارف صدا و سیما نیز باید رعایت گردد. یکی از ابزارهای تبلیغی در عصر حاضر، صدا و به خصوص سیماست. هم اینک یکی از شبکه های سیما درسهای دوره ی دبیرستان و دانشگاه را پخش می نماید و بهترین اساتید هر رشته، این دروس را تدریس می نمایند. این درس ها، طالبان خاص خود را دارد که با توجه به محتوای آن، استقبال خوبی نیز از آن می شود. اگر محتوای برنامه های این شبکه با برنامه های معارف سیما سنجیده شود، به دست می آید که برنامه های معارفی صدا و سیما برای عموم مردم سخن می گوید و این مردم کوچه و بازار هستند که از آن استقبال می کنند؛ ولی نخبگان به این برنامه ها جذب نمی شوند. دین در صدا و سیما با شیوه و با محتوای تخصصی ارایه نمی شود. البته، این بدان معنا نیست که محتوای تخصصی و علمی دین نباید زبان عامیانه داشته باشد، بلکه سخن بر سر آن است که محتوایی که از دین تبلیغ می شود نباید عامیانه، سطحی و غیر دقیق باشد.
