آیت الله نکونام: هر انقلابی دو گروه جهادگران و فرصت طلبان دارد.
با شروع تبلیغ علنی و آشکار اسلام، افراد جامعه دو گروه شدند: یکی آنان که به این دعوت پاسخ می گفتند و آن را با جان می پذیرفتند و در راه آن حضرت صل الله علیه و آله، خود را فدا می کردند. گروه دوم، مخالفان بودند که آنان نیز به تکاپوی مضاعف افتادند. زمانی که حکومت پیامبر اکرم صل الله علیه و آله تثبیت شد و ایشان مکه را فتح کردند، بالاترین و بزرگترین پیروزی نصیب اسلام شد و اسلام قدرت یافت و گروه دوم، به سبب قدرت و عظمت اسلام و برای بی نصیب نماندن از موقعیت های سیاسی و قدرتی به آن پیوستند. این دو گروه با هم تفاوت دارند. عده ای که حقیقت اسلام را با جان و دل می پذیرفتند، تمام سختی آن را به جان می خریدند و با عده ای که با مال و ثروت و جاه و مقام حقیقت آن را پذیرفتند، فاصله بسیاری دارند. در هر انقلابی، این دو گروه وجود دارد. در هر انقلابی حتی در ادیان آسمانی، گروه نخست، پس از مدتی کنار گذاشته می شوند و گروه دوم تمامی امور را به دست می گیرند و با گذشت زمان، گروه دوم در رأس امور قرار می گیرد و باعث خاموشی آن انقلاب می شود. اسلام در اعماق قلبهای آنان نفوذ نکرده بود و آن را در سخت ترین شرایط نپذیرفته بودند؛ بنابراین زمانی که سختی به آنها فشار می آورد چشم حقیقت بین آنان مشکل پیدا می کرد و نمی توانستند بر مدار حق باقی بمانند و سختی ها را تحمل نمی کردند و سعی در توجیه اسلام داشتند، نه عمل کردن به اسلام. آنان در هر جا که مال و درآمد پیش می آمد، اموال را به سمت خود جذب می کردند و نامهای دینی روی آن می گذاشتند. این بود که اسلام محمّدی در ظاهر به گونه ای خاموش شد که فرزند پیامبر اکرم صل الله علیه و آله را بعد از شصت سال در کربلا باید برای احیای دین جد خود قیام خونین داشته باشد و مخالفان منافق ایشان را با سالوس و به نام حمایت از دین و با داعیه دین و شریعت شهید می کنند.
آیت الله نکونام: درگیری یا انزوا، از ایستارهای پایداری بر مسیر اولی انقلاب
در تمامی حرکتهای عمومی و اجتماعی و در تمامی انقلاب ها این گونه است که کسانی به واسطه حق، حرکت و انقلابی را می آغازند و آن را تا پیروزی به ثمر می رساند و در این راه کوشش ها و زحمتهای فراوانی داشته اند، در مراحل بعد از پیروزی، محکوم افرادی فرصت طلب می گردند که یا در انقلاب سهمی نداشته و یا از معتقدان مخلص و ناب انقلاب نبوده اند.
در ادیان گذشته و نیز در صدر اسلام چنین اتفاقی افتاده است و تمامی انقلابهای مردمی در دنیا نیز همیشه چنین حادثه ای را در کمین داشته و دارند.
پیروان واقعی و به حق انقلاب، اگر در مسیر پیروزی و دفاع از آن جان سالم به در برند و بقایی داشته باشند، به چشم خود خواهند دید نهالی که با زحمت فراوان و با خون یاران آنان پا گرفته، امروز درختی شده است در دست گروهی مفت خوار و بی رحم که حتی به ریشه های این درخت نیز رحم نخواهد کرد و آنان خواهند دید که به دست این گروه ناخالص، هدف و نشانه تیر خلاص آنان می گردند و یا در صورتی که آنان مقاوم و محکم باشند، باید عمر خود را با درگیری های فراوان و محرومیت یا انزوا سپری کنند.
