می‌گویند رد احسان نکنید و این به سبب ارزشی است که احسان و نیکی در حق دیگران دارد.
نپذیرفتن احسان و تکریم، شایسته‌ی جوان‌مردان نیست زیرا ناسپاسی در حق نیک‌ورز و کرده‌ی نیک اوست. همان‌طور که اگر از میهمان پذیرایی نشود و با او به احسان رفتار نگردد،خلاف جوان‌مردی است، نپذیرفتن پذیرایی میزبان نیز خلاف جوان‌مردی و کاری قبیح است. حتی اگر انسان میل به غذا نداشته باشد، باید دست‌کم چند لقمه‌ای از آن بخورد، در غیر این‌صورت بی‌تربیتی و بی‌ادبی است و مرتکب امری خلافِ جوان‌مردی شده است.
می‌گویند کسی که روزه‌ی مستحبی گرفته است بهتر است رد احسان ننماید؛ چرا که افطار این روزه، در صورت تعارف غذا از ناحیه‌ی دیگری، ثواب بیش‌تری از اتمام آن دارد و این امر برتری ارزش احسان و نیک نهاد بودن و اهمیت آن را نسبت به روزه‌ی مستحبی می‌رساند.
این بدان معناست که در ماه رمضان که روزه‌ی آن واجب است، می‌شود روزه را با احسان و نیکوکاری به دیگران از جهت ارزش ارتقا داد و آن را سنگین‌بار ساخت.
راستی که چه شعار زیبایی است این شعار: بیایید شادی‌هایمان را با هم قسمت کنیم. چه زیباست نیکوکار بودن و چه زیباتر و دل‌نشین‌تر است حماسه‌ی آفریدن شادی برای دیگران.
