امروزه دينمداری با اِعمال خشونت همراه شده است، اما میشود از مردم آمار گرفت و دریافت که آیا گزاردن نماز نسبت به سالیان پیش، بیشتر شده یا کاهش داشته است؟ آیا حُسن نیتها، گذشتها، ایثارها و منفیبافیها کاهش یافته است یا افزایش چشمگیری را نشان میدهد؟
دوباره تأکید میشود که احکام عام نباید احکام حداقلی را نادیده بگیرد و نباید حکم به یکسانی همهٔ مردم در تمامی احکام الهی شود و بر اجرایی شدن آن نیز اعمال فشار گردد و پای خشونت به میان آید. پیآمد طرح و اجرایی شدن چنین اندیشههایی، موجب ریزش مردم از دینمداری و انقلاب اسلامی و رویش طایفهای ضد انقلاب میگردد، که شمار آنان نیز اندک نیست ـ بهویژه اگر نگاه کیفی به آنان و تخصصهایی که دارند، بشود ـ و نمیتوان آنان را نادیده گرفت؛ اما در برابر، آزادیهای معقول و آسانگیری مورد تأیید شریعت، تحکیم امنیت و نهادینه شدن ارزشهای اخلاقی در فرد و اجتماع میشود.