صله رحم

صله از وصل، در مقابل قطع، به معنای پیوستن و جمع شدن است.

بنابراین، صله رحِم به معنای ارتباط با آنان و به طور عام، همان معاشرت و مخالطت با آنان است، ولی منحصر به این نیست و هر گونه رابطه و ارتباطی را شامل‌می‌شود که با وجود مانع از یک طریق، از طریق ممکن دیگر لازم است این رابطه برقرارگردد و نباید قطع شود. البته، این طور نیست که ایجاد یا حفظ رابطه در هر صورت و تحت هر شرایطی واجب‌باشد. بنابراین، از هر رابطه‌ای که زمینه‌ای برای تحقق معصیت‌باشد، باید خودداری نمود؛ هرچند نباید از مماشات، مسامحه، اهمال و آسان‌گیری در روابط دریغ داشت که ارتباطات فامیلی و صله ارحام، مشکلات خاص خود را دارد و ظرافت‌های ویژه خود را می‌طلبد.

پس قطع رابطه به طور کلی یا رابطه سالی یک مرتبه، هیچ کدام ملاک و مورد مشخصی ندارد؛ بلکه باید رابطه با ارحام، به نوعی برقرارگردد که آسیب دینی پیش نیاید و رنگ معصیت به خود نگیرد.

این نکته نیز خاطرنشان می‌گردد که صله ـ پیوستن ـ هرچند با احسان نیز ممکن است، ولی صله رحم به معنای احسان به آنان نیست؛ هرچند احسان نیز خود نوعی از صله و پیوستن با آنان نیز خود صله و احسان است، ولی در هر صورت، صله به معنای وصل و پیوستن است؛ نه احسان.

البته، هیچ گونه ارتباط و معاشرتی نباید همراه آلودگی و معصیت باشد که در غیر این صورت، جایز نمی‌باشد؛ زیرا چنین نیست که صله رحم حتی با معصیت نیز واجب باشد.