جوانمردان استعدادی دارند که در هر کاری، تناسب را رعایت می‌کنند.
آنان برخورد متناسب با هر شخصی را می‌شناسند. این تناسب، بر مدار خیرخواهی است. آنان هیچ بنده‌ای حتی دشمنان را بی‌احترامی نمی‌کنند. تربیت و کرامت آنان زبانزد و مثال‌زدنی است. همین امر، خیرخواهی آنان نسبت به دیگران را به هدایت‌پذیری آن‌ها منجر می‌سازد. آنان هم سبکبارند و هم متین و سنگین. خشونت در آنان نیست.
اگر نسیم خوش مدیریت جوانمردان بر مردمی وزیدن گیرد، چون تجویز و تزریق ویروس خشونت ندارند، خشونت و فساد را به‌راحتی در جامعه مهار و کنترل می‌کنند. همان‌طور که از نحوه رفتار فرزند می‌توان صفات و ویژگی‌های والدین را شناخت، از نحوه مراودات جامعه نیز می‌توان اخلاق کارگزاران آن‌ها را به دست آورد و نرمی و خشونت آنان را سنجید که الناس علی دین ملوکهم؛ با این تفاوت که حاکمان، پنهان‌کاری دارند و افراد جامعه در بروز و اظهار این صفات، کم‌تر پنهان‌کاری دارند.
حاکمیت جوانمردان مردم را خیرخواه یک‌دیگر می‌گرداند و آنان را نسبت به هم مهربان، باگذشت و صمیمی می‌گرداند و اعتماد عمومی و ضریب امنیت روانی و محیطی را بالا می‌برد و استعدادها را شکوفا و در مسیر سعادت قرار می‌دهد. اما اگر حاکمیتی از جوانمردی و مردانگی به‌دور باشد، ممکن است رشد مادی به جامعه دهد و امکانات را افزایش دهد، اما این امکانات کارآمدی سالم و سعادت‌بخش، و کامیاب‌آفرین ندارد و به وزر و وبالی برای ایجاد بی‌اعتمادی و پایین آمدن ضریب امنیت روانی، اخلاقی و پیرامونی می‌گردد. افراد چنین جامعه‌ای نه تنها در دنیا کامیاب نمی‌گردند، بلکه در برزخ نیز آن‌چه با خود آورده‌اند، کثیف، آلوده، شکسته، ویروسی و در یک کلمه ناکارآمد و بی‌فایده می‌باشد و برای صاحب آن، تنها سنگین‌باری و وبال دارد.
چنین جامعه‌ای به فردی می‌ماند که به تفریح رفته اما روغن، برنج، قند، چای، نمک و دیگر وسایل وی با هم قاطی و خلط شده است و هر چیزی دیگری را فاسد کرده و از بین برده است به گونه ای که دیگر کارآمدی و فایده ندارد.
حکایت به قدرت رسیدن ناجوانمردان چنین است که افراد جامعه و امکانات آن را ناکارآمد و بی‌فایده و هدر می‌سازند؛ چرا که حکمت، فرزانگی، خیرخواهی، نرمی، دلسوزی و مهربانی ندارند و جز مصیبت، مکافات و شرارت برای افراد تحت امر خود، به وجود نمی‌آورند.
صفای باطن جوانمردان، جامعه را مهربان می‌سازد و همه را به محبت، خلوص و عشق می‌کشاند.
صفا، محبت و خیرخواهی عمومی کیفیت کار جوانمردان است و همین امر به کار آنان ارزش، برکت، صفا و کارآمدی می‌بخشد.
