نبايد زيارت عاشورا را ذکری عام به شمار آورد. کسی‌که تمامی زیارت عاشورا را در یک جلسه می‌آورد و آن را تا چهل روز تکرار می‌کند، به قساوت مبتلا می‌شود. چنین کسی با اطرافیان خود با خویی خشن برخورد می‌کند و به جایی می‌رسد که از خوردن گوشت خام، لذت می‌برد…..
اگر کسی که فردی عادی است، بخواهد زیارت عاشورا را ذکر خود قرار دهد، باید آن را به چند بند تبدیل کند و هر بند آن را در مدتی معین بیاورد. کسی‌که تمامی زیارت عاشورا را در یک جلسه می‌آورد و آن را تا چهل روز تکرار می‌کند، به قساوت مبتلا می‌شود. چنین کسی با اطرافیان خود با خویی خشن برخورد می‌کند و به جایی می‌رسد که از خوردن گوشت خام، لذت می‌برد. ختم گرفتن این ذکر برای وصول به مقاصد دنیایی، جایز نیست. ما از این ذکرِ بسیار عالی و شریف، در کتاب «سوز سرخ» سخن گفته‌ایم.
برخی از افرادی که استعداد سلوک دارند گاه بر خواندن زیارت عاشورا مداومت می‌نمایند و چه بسا آن را با صد سلام و صد لعن می‌آورند. درست است که انسان باید لعن به دشمنان خدا را به عنوان ذکر باطنی ـ دقت شود که گفته می‌شود ذکر باطنی ـ داشته و نسبت به دشمنان اولیای خدا اعلام برائت نماید به گونه‌ای که حتی بتواند در خواب نیز بر این حالت استمرار داشته باشد و فاهمهٔ وی به صورت مکانیکی و سیستمی با آن همراه گردد، با این وجود، در دههٔ محرم است که می‌توان این زیارت را مداوم داشت و مداومت دایم بر آن برای بسیاری از افراد آسیب‌زاست و باید در این زمینه از استادی معنوی اذن خاص گرفت و آن را ذکری عام به شمار نیاورد.
