متأسفانه، در ماه مبارک رمضان، به جای آن‌که خورد و خوراک کم‌تر شود، بیش‌تر می‌گردد و مصرف غذایی خانواده‌ها افزایش می‌یابد؛ از اين رو شاید برای بسیاری، ماهی زیان‌بارتر از ماه رمضان نباشد. بسیاری سحر به اندازه‌ای می‌خورند که تا پیش از ظهر چون نعشی افتاده و از خواب بیدار نمی‌شوند و افطاری نیز به اندازه‌ای می‌خورند که تا چند ساعت، همانند جنازه نمی‌توانند حرکتی کنند. ….
در جامعهٔ ما،ارزش‌های روزهٔ ماه مبارک رمضان چندان بر روند مناسب خود نیست و از این ماه مبارک آن‌طور که شایستهٔ این ماه است استفاده نمی‌شود و در بهره بردن از معنویت این ماه به چند کار صوری ختم می‌گردد و افزون بر آن از امساک آن نیز آن‌گونه که باید استفاده‌ای برده نمی‌شود. در روز امساک می‌شود؛ ولی در سحر و افطار جبران می‌گردد و از امساک و دوری از غذا و آب استفادهٔ درستی برده نمی‌شود و با غذای بسیار سحر و خوراکی فراوانی که در افطار خورده می‌شود تمامی منافع امساک نابود می‌گردد؛ از این رو، شاید برای بسیاری، ماهی زیان‌بارتر از ماه رمضان نباشد. بسیاری سحر به اندازه‌ای می‌خورند که تا پیش از ظهر چون نعشی افتاده و از خواب بیدار نمی‌شوند و افطاری نیز به اندازه‌ای می‌خورند که تا چند ساعت، همانند جنازه نمی‌توانند حرکتی کنند. آنان معدهٔ خالی و تهی شده در روز را ناگاه به چند لحظه از غذاهای گوناگون و فراوان انباشته می‌سازند. متأسفانه، در ماه مبارک رمضان، به جای آن‌که خورد و خوراک کم‌تر شود، بیش‌تر می‌گردد و مصرف غذایی خانواده‌ها افزایش می‌یابد در حالی که ماه رمضان، ماه امساک و خویشتن داری از خوردن بسیار و کنترل معده و مزاج است که دیگر آثار طبیعی چندانی ندارد، بلکه در موارد بسیاری زیان‌بار می‌باشد.
شایسته است ماه مبارک رمضان که ماه ضیافت الهی است ماه امساک باشد و همان‌طور که در روز، خوردن ترک می‌شود، در سحر و افطار نیز این روند رعایت گردد و خوردن و آشامیدن در حد اعتدال و مناسب با معده‌ای که خالی بوده است خورده شود و از پرخوری شبانه پرهیز شود تا در این ماه، امساک کار خود را انجام دهد و افزون بر بهره‌های معنوی، زیادی وزن و گوشت‌های زاید و جسم آلوده کاستی یابد و بار بدن محدود گردد تا روح و نفس بتواند نفسی تازه کند و خود را دریابد.
با کاستی وزن، جسم و خوراک، شدت و شور هواهای نفسانی محدود و قابل کنترل می‌شود و آدمی می‌تواند نسبت به کردار و اعمال خود تصمیم‌گیری کند وگرنه با وضعیت موجود، ثمرهٔ چندانی از روزهٔ رمضان نصیب افراد یاد شده نمی‌شود و ممکن است فردی سال‌های فراوانی ماه مبارک رمضان را زیارت نماید؛ ولی از آن بهره‌ای نبرد و با خوراک شبانه نه تنها امساک روز را بی‌اثر نماید، بلکه ضرر و زیان فراوانی بر خود وارد نماید.
