من چای را برای بدن کیمیا می‌دانم. البته چای تازه‌دم؛ وگرنه اگر چای به ساعتی بماند تبدیل به سم می‌شود. آب چای هرچه بیش‌تر جوشیده شده باشد، خواص خود را بهتر آشکار می‌کند. آب جوش معمولی با تراکم اکسیژنی که دارد، حالت خفه و مرده را دارد. من به چنین آبی از لحاظ علمی آب می‌گویم. آب نیز همانند دی ان ای و ژن آدمی شگفتی‌ها و حساسیت‌های فراوانی دارد. ژن‌های آدمی اگر در هر جای دیگری از بدن قرار می‌گرفت، به شدت حساسیت بالا، نابود می‌شد و از بین می‌رفت. ژن‌ها همانند دم برای بدن به مثابه بمب اتم می‌ماند که با خود انبوهی از انرژی‌های متفاوت را منتقل می‌کند. آب نیز چنین می‌باشد و از حامل‌های مهم می‌باشد. این نکته با توجه به تئوری اثر پروانه‌ای، خود را بهتر نمود می‌دهد و این امر در نوشیدن چای نیز که با سلامتی انسان در ارتباط است، حایز اهمیت می‌باشد.

مطالب مرتبط