استادمحوری در تربیت نیروهای اطلاعاتی

خدا بیامرزد آقای لاجوردی را. اوایل انقلاب روزی به من گفت ما برای نیروهای اطلاعاتی در یک دوره فشرده، چند صد ساعت درس عقیدتی می‌گذاریم تا آن‌ها را برای کارهای اطلاعاتی آماده کنیم و تقوا و تعهد خود را داشته باشند؛ اما در میانه مأموریت، می‌بینیم دیگران آن‌ها را به‌راحتی می‌خرند یا فریفته زنی زیبارو می‌شوند و عملیات به‌کلی مشکل پیدا می‌کند یا لو می‌رود. گفتم: اشتباه شما همین است که در بحث تربیت، کمیت‌گرا هستید. در تربیت باید استادمحور بود و به کیفیت استاد توجه داشت. نیروهای اطلاعاتی باید مدتی تحت تعلیم عالمی ربانی باشند که دست‌کم اگر ولایت موهبتی ندارد، دارای ملکه قدسی موهبتی و ربوبی باشد. شما نیروهایی حتی در حد دکترا اگر پذیرش نمایید، درس و سواد را با معدل بیست هم می‌گذراند، اما کار عملیاتی کار معدل و سواد و تخصص به تنهایی نیست و علم و سواد زور چشم و ابرو یا پول را ندارد. ایمان، اعتقاد و تقوا مهم است که در این امور هم شخصیت و هویت استاد مهم است. کسی که استاد ربانی و ولایی یا قدسی ندارد و استاد وی از لحاظ شرع، معتبر نباشد، حتی با چندصد ساعت درس عقیدتی، رفوزه می‌شود. در این کارها استادمحوری لازم است. اگر فردی استاد لایق داشته باشد؛ هرچند پیش او روزنامه بخواند، بسیار کارآمدتر از دانشمندی همه‌فن‌حریفی است که پیش استاد ضعیف و نالایقی حتی قرآن‌کریم خوانده است. کسی که استاد ندارد، چیزی نمی‌شود. حتی در امور معنوی نیز برای به دست آوردن جایگاه و مرتبه سالک، نگاه می‌کنند ببینند این پیش چه کسی درس خوانده است و اعتبار او به اعتبار استادش می‌باشد.